Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

perfectum/la

  • 1 perfectum

    perfectum, ī, n., s. 1. perfectus no. II.

    lateinisch-deutsches > perfectum

  • 2 perfectum

    perfectum, ī, n., s. 1. perfectus no. II.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perfectum

  • 3 perfectum

    ī n. [ perfectus ]
    1) совершенство (ad p. venire Vr)
    2) грам. (sc. tempus) прошедшее совершенное время
    plus quam p. — преждепрошедшее время
    minus quam p. (= imperfectum) — прошедшее несовершенное время

    Латинско-русский словарь > perfectum

  • 4 perfectum

    сущ.
    грам. перфект

    Dutch-russian dictionary > perfectum

  • 5 perfectum

    [\perfectumot, \perfectuma, \perfectumok] nyelv. перфект

    Magyar-orosz szótár > perfectum

  • 6 perfectum-

    nyelv. перфективный

    Magyar-orosz szótár > perfectum-

  • 7 perfectum

    parfait

    Nederlands-Franse woordenlijst > perfectum

  • 8 omne trinum est perfectum

    omne trinum est perfectum lat всякая троица совершенна, три -- священное число

    Большой итальяно-русский словарь > omne trinum est perfectum

  • 9 omne trinum est perfectum

    omne trinum est perfectum lat всякая троица совершенна, три — священное число

    Большой итальяно-русский словарь > omne trinum est perfectum

  • 10 Id perfectum est quod ex omnibus suis partibus constat

    Универсальный англо-русский словарь > Id perfectum est quod ex omnibus suis partibus constat

  • 11 Omne trium perfectum

    Latin Quotes (Latin to English) > Omne trium perfectum

  • 12 Перфект

    - perfectum;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Перфект

  • 13 pf.

    perfectum - прошедшее совершенное

    Латинско-русский словарь > pf.

  • 14 pf.

    perfectum - прошедшее совершенное

    Основные латинские сокращения > pf.

  • 15 perfectus [1]

    1. perfectus, a, um, PAdi. (perficio), I) vollkommen, vollendet, tüchtig (Ggstz. imperfectus, inchoatus), a) v. Pers.: homo, orator, Cic.: femina, Sen.: in dicendo, in arte, Cic.: C. Memmius perfectus litteris, sed Graecis, Cic. – Perfectissimus, Ehrentitel der spät. Kaiszt (s. Bünem. Lact. 5, 14, 18 u. Cellar. Lact. de mort. pers. 21, 3). – b) v. lebl. Subjj.: naturae, Cic.: officium, Cic.: eloquentia, Cic.: aetas, volles, reifes Alter von 25 Jahren, ICt.: defectio (solis), Sen. – valvas perfectiores nullas umquam ullo in templo fuisse, Cic. – quod ego summum et perfectissimum iudico, Cic.: argumentatio absolutissima et perfectissima, Cornif. rhet. – subst., ad perfectum pervenire, zur Vollkommenheit gelangen, Varro: ad perfectum, vollkommen, Augustin.: natura perfecta format et de perfectis ista procedunt, Macr. sat. 7, 16, 12. – II) vollendet, v. der Zeit, als gramm. t. t., perfectum tempus u. bl. perfectum, das Perfektum, plus quam perfectum (tempus), das Plusquamperfektum, minus quam perfectum (tempus), das Imperfektum, Cledon. 60, 23 K. u.a. Gramm.

    lateinisch-deutsches > perfectus [1]

  • 16 perfectus

    1. perfectus, a, um, PAdi. (perficio), I) vollkommen, vollendet, tüchtig (Ggstz. imperfectus, inchoatus), a) v. Pers.: homo, orator, Cic.: femina, Sen.: in dicendo, in arte, Cic.: C. Memmius perfectus litteris, sed Graecis, Cic. – Perfectissimus, Ehrentitel der spät. Kaiszt (s. Bünem. Lact. 5, 14, 18 u. Cellar. Lact. de mort. pers. 21, 3). – b) v. lebl. Subjj.: naturae, Cic.: officium, Cic.: eloquentia, Cic.: aetas, volles, reifes Alter von 25 Jahren, ICt.: defectio (solis), Sen. – valvas perfectiores nullas umquam ullo in templo fuisse, Cic. – quod ego summum et perfectissimum iudico, Cic.: argumentatio absolutissima et perfectissima, Cornif. rhet. – subst., ad perfectum pervenire, zur Vollkommenheit gelangen, Varro: ad perfectum, vollkommen, Augustin.: natura perfecta format et de perfectis ista procedunt, Macr. sat. 7, 16, 12. – II) vollendet, v. der Zeit, als gramm. t. t., perfectum tempus u. bl. perfectum, das Perfektum, plus quam perfectum (tempus), das Plusquamperfektum, minus quam perfectum (tempus), das Imperfektum, Cledon. 60, 23 K. u.a. Gramm.
    ————————
    2. perfectus, ūs, m. (perficio), die Vollendung, Vervollkommnung, Vollkommenheit, Tert. de anim. 20: Plur. = Wirkungen, Vitr. 10, 3, 1. – Vitr. 1, 2, 6 jetzt prospectus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perfectus

  • 17 perficio

    per-fĭcĭo, fēci, fectum, 3, v. a. [facio], to achieve, execute, carry out, accomplish, perform, despatch, bring to an end or conclusion, finish, complete (class.; syn.: absolvo, conficio, exsequor).
    I.
    Lit.:

    comitiis perficiendis undecim dies tribuit,

    Caes. B. C. 3, 2:

    iis comitiis perfectis,

    Liv. 24, 43, 9:

    bellum,

    id. 22, 38, 7:

    aliquid absolvi et perfici,

    Cic. N. D. 2, 13, 35:

    multa,

    id. Or. 30, 105:

    scelus,

    to perpetrate, id. Clu. 68, 194:

    cogitata,

    id. Deiot. 7, 21:

    instituta,

    id. Div. 2, 5:

    poëma,

    id. Q. Fr. 2, 8:

    conata,

    Caes. B. G. 1, 3:

    nihil est simul et inventum et perfectum,

    Cic. Brut. 18, 71:

    centum annos,

    to complete, live, Hor. Ep. 2, 1, 39.—So of commissions, orders, to execute:

    munus,

    Verg. A. 6, 629; 6, 637; Cic. Fam. 6, 7:

    jussa,

    Val. Fl. 7, 61:

    mandata,

    Sil. 13, 343.—
    II.
    Transf.
    A.
    To bring to completion, finish, perfect (opp. inchoare):

    candelabrum perfectum e gemmis clarissimis,

    Cic. Verr. 2, 4, 28, § 64:

    murum,

    Liv. 25, 11:

    loricam,

    Sil. 2, 403:

    aedem,

    Suet. Aug. 60:

    cibos ambulatione,

    to digest, Plin. 11, 53, 118, § 283:

    cucumeres,

    id. 19, 5, 23, § 65: coria, to dress or curry, id. 23, 1, 16, § 22:

    lanas,

    id. 35, 15, 52, § 190:

    minium,

    id. 33, 7, 40, § 118.—
    B.
    To make perfect, to perfect:

    aliquem citharā,

    Ov. A. A. 1, 11: expleta et perfecta forma honestatis, Cic. Fin. 2, 15, 48:

    artem,

    Suet. Ner. 41.—
    C.
    To bring about, to cause, effect; with ut, Ter. Eun. 5, 8, 24; Cic. Agr. 1, 9, 127:

    perfice ut putem,

    convince me, id. Tusc. 1, 8, 15; id. Fam. 11, 27, 2:

    eloquentia perfecit, ut, etc.,

    Nep. Ep. 6, 4.—With ne and subj.:

    omnia perfecit, quae senatus salvā re publicā ne fieri possent perfecerat,

    Cic. Phil. 2, 22, 55. —
    D.
    In mal. part., = energein, Mart. 3, 79, 2; cf. Ov. A. A. 1, 389; Capitol. Max. 4, 7.— perfectus, a, um, P. a., finished, complete, perfect, excellent, exquisite (class.).
    A.
    Of persons:

    oratorem plenum atque perfectum esse, etc.,

    Cic. de Or. 1, 13, 59:

    homines in dicendo,

    id. ib. 1, 13, 58:

    perfectis et absoluti philosophi,

    id. Div. 2, 72, 150:

    homines,

    id. Off. 1, 15, 46; id. Brut. 30, 114:

    in geometriā,

    id. Fin. 1, 6, 20:

    in arte,

    Ov. A. A. 2, 547.—In a religious sense, righteous (eccl. Lat.):

    cor perfectum,

    Vulg. 3 Reg. 11, 4; id. Matt. 5, 48.—Perfectissimus, a title of honor under the later emperors, Cod. Const. 12, tit. 33; Am. 21, 16 init.; Lact. 5, 14, 18.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    naturae,

    Cic. N. D. 2, 12, 33:

    ratio,

    id. ib. 13, 34:

    pulchriora etiam Polycliti et iam plane perfecta (signa),

    id. Brut. 18, 70:

    perfectum atque absolutum officium,

    id. Off. 3, 3, 14:

    perfecta cumulataque virtus,

    id. Sest. 40, 86: aetas, full or ripe age, the age of fiveand-twenty, Dig. 4, 4, 32 init.—Comp.:

    valvae perfectiores,

    Cic. Verr. 2, 56:

    aliquid perfectius,

    id. de Or. 1, 2, 5; id. Brut. 18, 69; Hor. Epod. 5, 59; Quint. 12, 1, 21:

    ad perfectiora,

    Vulg. Heb. 6, 1.— Sup.:

    quod ego summum et perfectissimum judicem,

    Cic. Or. 1, 3; 15, 47; id. Brut. 31, 118; Juv. 2, 5.— Adv.: perfectē, fully, completely, perfectly (class.):

    eruditus,

    Cic. Brut. 81, 282; id. de Or. 1, 28, 130:

    veritatem imitari,

    id. Div. 1, 13, 23.— Comp., App. Flor. p. 357, 1; Tert. Apol. 45.— Sup., Gell. 11, 16 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > perficio

  • 18 perficio

    per-ficio, fēcī, fectum, ere (per u. facio), etw. durch u. durch-, etw. fertig machen, zustande bringen, mit etw. zustande kommen, etw. vollenden, I) von jeder äußerl. Tätigkeit, die sich in Vollendung eines handgreiflichen, in die Sinne fallenden Produktes kundgibt, 1) fertigmachen, fertigbauen, vollenden (Ggstz. inchoare), pontem, Caes.: aedem antiquitus inchoatam, Suet.: candelabrum e gemmis clarissimis opere mirabili perfectum, Cic. – 2) durcharbeiten, verarbeiten, cibos ambulatione, verdauen, Plin.: lanas, zubereiten, Plin.: coria, gar machen, Plin.: corium perfectum (gegerbtes, Ggstz. pilosum, noch mit den Haaren), Corp. inscr. Lat. 8, 4508. – 3) eine Summe als Ertrag zuwege bringen, erzielen, herausschlagen, perfici sexagena (milia HS) posse, Varro r. r. 3, 6, 6. – 4) übtr., einen Zeitraum vollenden, über einen Zeitraum hinaussein, centum qui perficit annos, der vor 100 Jahren gelebt hat, Hor.: perfectis, quos terrae debuit, annis, überstanden, Ov. – poet., perfecto sole, nachdem die Sonne (der Tag) zu Ende war, Stat. – II) v. derjenigen Tätigkeit, die sich in Vollendung von Handlungen u. Zuständen kundgibt: 1) zustande bringen, a) = verwirklichen, ausführen (Ggstz. conari, cogitare u. dgl.), verb. absolvere et perficere, Cic.: multa, Cic.: scelus, Cic.: cogitata, Cic.: conata, Caes.: promissa, Ter.: mandata, Liv.: perfectum rite votum, Solin. – b) v. der leitenden Tätigkeit, hinaushalten, zu Ende bringen, beendigen, beschließen, comitia, Liv., ferias Latinas comitiaque omnia, Caes.: lustrum, Liv. (s. Fabri Liv. 24, 43, 9): censum, Liv.: bellum, Liv. (s. Fabri Liv. 22, 38, 7). – c) einen Beschluß abfassen, his senatus consultis perfectis, Liv.: consules perficere senatus decretum non ausi sunt, Tac. – d) etw. durchsetzen, erlangen, bewirken, es dahin bringen, rem, Ter. – m. folg. ut u. Konj., perfice hoc precibus, pretio, ut etc., Ter.: perficiam, ut etc., Cic.: tum perfecit, ut etc., Nep.: perfice, si potes (womöglich), ut etc., Cic.: u. im Imperat. (wie fac) zur Umschr. eines affirmativen Imperativs, perfice, ut cures, Cic. – m. folg. ne u. Konj., omnia perfecit, quae senatus salvā re publicā ne fieri possent perfecerat, Cic. Phil. 2, 55. – non perf. m. folg. quo minus u. Konj., illud non perficies, quo minus tuā causā velim, Cic. ep. 3, 7, 6. – 2) obszön, wie ενεργειν, zustande kommen, prästieren, hunc, bei diesem, Mart. 3, 79, 2; vgl. Ov. art. am. 1, 389: tricies cum muliere, Capit. Maximin. 4, 7. – 3) prägn., vollkommen ausbilden, Achillem citharā, Ov. art. am. 1, 11.

    lateinisch-deutsches > perficio

  • 19 perfectus

    [st1]1 [-] perfectus, a, um: part. passé de perficio. - [abcl][b]a - achevé, terminé, complet. - [abcl]b - travaillé avec art, fabriqué, confectionné. - [abcl]c - effectué, exécuté. - [abcl]d - accompli (en parl. du temps), révolu. - [abcl]e - instruit complètement, perfectionné, consommé, accompli, parfait.[/b] [st1]2 [-] perfectŭs, ūs, m.: achèvement.
    * * *
    [st1]1 [-] perfectus, a, um: part. passé de perficio. - [abcl][b]a - achevé, terminé, complet. - [abcl]b - travaillé avec art, fabriqué, confectionné. - [abcl]c - effectué, exécuté. - [abcl]d - accompli (en parl. du temps), révolu. - [abcl]e - instruit complètement, perfectionné, consommé, accompli, parfait.[/b] [st1]2 [-] perfectŭs, ūs, m.: achèvement.
    * * *
        Perfectus, Aliud participium, siue Nomen ex participio. Plaut. Parfaict.
    \
        Perfectum ex vtroque. Cic. Faict et composé de deux.
    \
        Perfectum, expletumque omnibus suis partibus et numeris. Cic. Parfaict de touts poincts, Accompli.
    \
        Curta sententia, Plena et perfecta, contraria. Cic. Entiere.
    \
        Sol perfectus. Stat. Le jour passé et fini, ou achevé.
    \
        Templum perfectum. Cic. Achevé, Faict et parfaict.
    \
        Vota perfecta continuo ordine. Virgil. Faicts et accomplis, Achevez.

    Dictionarium latinogallicum > perfectus

  • 20 perficio

    per-ficio, fēcī, fectum, ere (per u. facio), etw. durch u. durch-, etw. fertig machen, zustande bringen, mit etw. zustande kommen, etw. vollenden, I) von jeder äußerl. Tätigkeit, die sich in Vollendung eines handgreiflichen, in die Sinne fallenden Produktes kundgibt, 1) fertigmachen, fertigbauen, vollenden (Ggstz. inchoare), pontem, Caes.: aedem antiquitus inchoatam, Suet.: candelabrum e gemmis clarissimis opere mirabili perfectum, Cic. – 2) durcharbeiten, verarbeiten, cibos ambulatione, verdauen, Plin.: lanas, zubereiten, Plin.: coria, gar machen, Plin.: corium perfectum (gegerbtes, Ggstz. pilosum, noch mit den Haaren), Corp. inscr. Lat. 8, 4508. – 3) eine Summe als Ertrag zuwege bringen, erzielen, herausschlagen, perfici sexagena (milia HS) posse, Varro r. r. 3, 6, 6. – 4) übtr., einen Zeitraum vollenden, über einen Zeitraum hinaussein, centum qui perficit annos, der vor 100 Jahren gelebt hat, Hor.: perfectis, quos terrae debuit, annis, überstanden, Ov. – poet., perfecto sole, nachdem die Sonne (der Tag) zu Ende war, Stat. – II) v. derjenigen Tätigkeit, die sich in Vollendung von Handlungen u. Zuständen kundgibt: 1) zustande bringen, a) = verwirklichen, ausführen (Ggstz. conari, cogitare u. dgl.), verb. absolvere et perficere, Cic.: multa, Cic.: scelus, Cic.: cogitata, Cic.: conata, Caes.: promissa, Ter.:
    ————
    mandata, Liv.: perfectum rite votum, Solin. – b) v. der leitenden Tätigkeit, hinaushalten, zu Ende bringen, beendigen, beschließen, comitia, Liv., ferias Latinas comitiaque omnia, Caes.: lustrum, Liv. (s. Fabri Liv. 24, 43, 9): censum, Liv.: bellum, Liv. (s. Fabri Liv. 22, 38, 7). – c) einen Beschluß abfassen, his senatus consultis perfectis, Liv.: consules perficere senatus decretum non ausi sunt, Tac. – d) etw. durchsetzen, erlangen, bewirken, es dahin bringen, rem, Ter. – m. folg. ut u. Konj., perfice hoc precibus, pretio, ut etc., Ter.: perficiam, ut etc., Cic.: tum perfecit, ut etc., Nep.: perfice, si potes (womöglich), ut etc., Cic.: u. im Imperat. (wie fac) zur Umschr. eines affirmativen Imperativs, perfice, ut cures, Cic. – m. folg. ne u. Konj., omnia perfecit, quae senatus salvā re publicā ne fieri possent perfecerat, Cic. Phil. 2, 55. – non perf. m. folg. quo minus u. Konj., illud non perficies, quo minus tuā causā velim, Cic. ep. 3, 7, 6. – 2) obszön, wie ενεργειν, zustande kommen, prästieren, hunc, bei diesem, Mart. 3, 79, 2; vgl. Ov. art. am. 1, 389: tricies cum muliere, Capit. Maximin. 4, 7. – 3) prägn., vollkommen ausbilden, Achillem citharā, Ov. art. am. 1, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perficio

См. также в других словарях:

  • perfectum — ⇒PERFECTUM, subst. masc. LING. ,,Dans la conjugaison latine, (...) système des formes verbales dérivées du thème du parfait, qui répondent à l idée de l action parvenue à son achèvement (MAR. Lex. 1933, 1951). Le parfait latin (perfectum) est… …   Encyclopédie Universelle

  • perfectum — perféctum s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  PERFÉCTUM s. n. (lingv.) ansamblu de forme verbale latine care indică o acţiune terminată. (< fr. perfectum) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN …   Dicționar Român

  • Perfectum — Perfectum, diejenige Zeitform (Tempus) des Verbum, welches die Vergangenheit absolut ausdrückt …   Pierer's Universal-Lexikon

  • perfectum — (перфекта [система] | perfectum) Термин, заимствованный у Варрона, который перевел его с гр. parakeimenon, чтобы в латинском спряжении обозначить в противоположность инфекту систему глагольных форм, производных от основы перфекта, соответствующих …   Пятиязычный словарь лингвистических терминов

  • perfectum — n ndm → perfektum …   Słownik języka polskiego

  • perfectum — per·fec·tum …   English syllables

  • perfectum — pə(r)ˈfektəm noun ( s) Etymology: New Latin, from neuter of Latin perfectus perfect more at perfect : an aspectual category of tenses in Latin that includes all which indicate that action or state is completed in contrast with those tenses which… …   Useful english dictionary

  • perfectum est cui nihil deest secundum suae perfectionis vel naturae modum — /parfektam est k(yuw)ay nay(h)al diyest sakandam s(y)uwiy parfekshiyownas vel natyuriy mowdam/ That is perfect to which nothing is wanting, according to the measure of its perfection or nature …   Black's law dictionary

  • Perfectum est cui nihil deest secundum suae perfectionis vel naturae modum — That is perfect which lacks nothing according to the measure of its perfection or nature …   Ballentine's law dictionary

  • Praesens perfectum — Als Praesens perfectum bezeichnet man im Hebräischen die Verwendung des Präsens anstelle des Imperfekts im Kontext der Vergangenheit. Beispiel: yaktob – „er schreibt“ anstelle von katab – „er schrieb“. Genau genommen heißt das Verb jedoch *yaktob …   Deutsch Wikipedia

  • Participium Perfectum Passivum — Die Grammatik der lateinischen Sprache ist die Grundlage vieler moderner indogermanischer Sprachen. Sie wird oft als komplex bezeichnet und gilt bei Laien als logisch aufgebaut (natürlich kann man nicht von der Grammatik einer Sprache sprechen,… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»