Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

partus

  • 1 partus

    partus, ūs, m. (pario), das Gebären, die Geburt, I) eig.: a) v. weibl. Personen, Cic. u.a.: partus tempus adventat, Macr.: quando partus tempus advenerit, Vulg.: alqm partu edere, reddere, eniti, jmd. gebären, Ov.: cum alqo uno partu editum esse, Eutr. – uxor in partu perierat, Sen. rhet.: ex partu decedere, im Kindbett sterben, Ascon. in Cic. Pison. p. 4, 22 K. – v. Tieren, das Hecken, Varro: v. Vögeln, das Eierlegen, Colum.: v. Fischen, das Laichen, Hor. u. Plin.: übtr. vom trojan. Pferde, Pergama partu inflammare nocturno Graiugenarum, Lucr. – im Bilde, Graeciae oratorum partus atque fontes, die Geburten u. Quellen = Entstehung u. Ursprung, Cic. Brut. 49. – b) vom Manne, die Zeugung, wie im Griech. τόκος, Cic. poët.: v. Hähnen, Varro. – II) meton.: A) das Gebären, die Geburtszeit, Cic. Clu. 31. Ov. met. 9, 674. – B) die Geburt, Leibesfrucht (das Kind, Junge, die Kinder, Jungen), a) von vierfüßigen Tieren u. bes. v. Menschen, Latona partu gravida, Tac.: bicipites hominum aliorumve animalium partus, Tac.: partus monstrosus, Mißgeburt, Augustin.: ferae partus suos diligunt, Cic.: partum ferre od. gerere, schwanger (trächtig) sein, Plin.: apud eum plures enixa partus, Liv.: coniunx sex partus enixa, Tac.: partum edere, v. Menschen, Tac., v. Tieren, Cic. u.a.: partus abigere, Tac.: partum sibi medicamentis abigere, Cic.: partum elidere, Cels. u. Plin.: partus Ledae, Helena u. Klytämnestra, Prop.: partus terrae, die Giganten, Hor. – b) von den Hühnern, das Ei, Apul. met. 9, 33. Solin. 7, 29. – c) übtr., v. Wein, Varro: v. Baumfrüchten, Plin.: v. Feldfrüchten, Ambros. – d) bildl., neque concipere aut edere partum mens potest, nisi etc., Petron. – / Dat. Sing. partu, Prop. 1, 13, 30: Dat. u. Abl. Plur. partubus, Hor. epod. 5, 5 (vgl. Diom. 308, 2. Prisc. 7, 91); ungew. partibus, Apul. met. 9, 33; de Plat. 2, 26. – Archaist. Genet. parti, Pacuv. tr. 77, u. partuis, Varro sat. Men. 26.

    ?

    lateinisch-deutsches > partus

  • 2 partus

    partus, ūs, m. (pario), das Gebären, die Geburt, I) eig.: a) v. weibl. Personen, Cic. u.a.: partus tempus adventat, Macr.: quando partus tempus advenerit, Vulg.: alqm partu edere, reddere, eniti, jmd. gebären, Ov.: cum alqo uno partu editum esse, Eutr. – uxor in partu perierat, Sen. rhet.: ex partu decedere, im Kindbett sterben, Ascon. in Cic. Pison. p. 4, 22 K. – v. Tieren, das Hecken, Varro: v. Vögeln, das Eierlegen, Colum.: v. Fischen, das Laichen, Hor. u. Plin.: übtr. vom trojan. Pferde, Pergama partu inflammare nocturno Graiugenarum, Lucr. – im Bilde, Graeciae oratorum partus atque fontes, die Geburten u. Quellen = Entstehung u. Ursprung, Cic. Brut. 49. – b) vom Manne, die Zeugung, wie im Griech. τόκος, Cic. poët.: v. Hähnen, Varro. – II) meton.: A) das Gebären, die Geburtszeit, Cic. Clu. 31. Ov. met. 9, 674. – B) die Geburt, Leibesfrucht (das Kind, Junge, die Kinder, Jungen), a) von vierfüßigen Tieren u. bes. v. Menschen, Latona partu gravida, Tac.: bicipites hominum aliorumve animalium partus, Tac.: partus monstrosus, Mißgeburt, Augustin.: ferae partus suos diligunt, Cic.: partum ferre od. gerere, schwanger (trächtig) sein, Plin.: apud eum plures enixa partus, Liv.: coniunx sex partus enixa, Tac.: partum edere, v. Menschen, Tac., v. Tieren, Cic. u.a.: partus abigere, Tac.: partum sibi medicamentis abige-
    ————
    re, Cic.: partum elidere, Cels. u. Plin.: partus Ledae, Helena u. Klytämnestra, Prop.: partus terrae, die Giganten, Hor. – b) von den Hühnern, das Ei, Apul. met. 9, 33. Solin. 7, 29. – c) übtr., v. Wein, Varro: v. Baumfrüchten, Plin.: v. Feldfrüchten, Ambros. – d) bildl., neque concipere aut edere partum mens potest, nisi etc., Petron. – Dat. Sing. partu, Prop. 1, 13, 30: Dat. u. Abl. Plur. partubus, Hor. epod. 5, 5 (vgl. Diom. 308, 2. Prisc. 7, 91); ungew. partibus, Apul. met. 9, 33; de Plat. 2, 26. – Archaist. Genet. parti, Pacuv. tr. 77, u. partuis, Varro sat. Men. 26.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > partus

  • 3 partus

        partus ūs, m    [pario], a bearing, bringing forth, birth, delivery: partus instabat prope, T.: cum iam appropinquare partus putaretur: maturos aperire partūs Lenis, H.—Fig.: Graeciae oratorum partūs atque fontīs vides, i. e. beginnings.— Young, offspring: bestia pro suo partu propugnant: plurīs enisa partūs, L.: partūs Missos ad Orcum, H.: tanti partus equae constat, foal, Iu.
    * * *
    birth; offspring

    Latin-English dictionary > partus

  • 4 partus

    partus partus, us m дитя, потомство

    Латинско-русский словарь > partus

  • 5 partus

    partus partus, us m роды, рождение

    Латинско-русский словарь > partus

  • 6 partus

    partus partus, us m детёныш

    Латинско-русский словарь > partus

  • 7 partus

        partus adj.    [P. of pario], gained, acquired: parta bona.—As subst n., an acquisition, possession, store: Frigoribus parto fruuntur, V.: dedecus est parta amittere, S.: tantis Parta malis curā Servantur, Iu.: parta a Lucullo, the conquests of, Ta.: retinere parta, Ta.
    * * *
    birth; offspring

    Latin-English dictionary > partus

  • 8 partus

    1.
    partus, a, um, Part. and P. a., from 2. pario.
    2.
    partus, ūs ( gen. parti, Pac. ap. Non. 486, 6:

    partuis,

    Varr. ib. 8; dat. sing. partu, Prop. 1, 13, 30; dat. plur. partibus, App. M. 9, 33), m. [2. pario], a bearing, bringing forth, birth (equally common in the sing. and plur.).
    I.
    In abstr.: propinquitas parti, Pac. ap. Non. 486, 6:

    cum esset gravida Auria, et jam appropinquare partus putaretur,

    Cic. Clu. 11, 31; cf. Ov. M. 9, 673:

    antequam veniret partus ejus, peperit,

    the time for bearing, Vulg. Isa. 66, 7:

    Diana adhibetur ad partus,

    Cic. N. D. 2, 27, 69:

    maturos aperire partus Lenis,

    Hor. C. S. 13:

    partūs discrimen subire,

    Juv. 6, 592: (Dejanira) Oenei partu edita, begotten, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 8, 20.—
    B.
    Trop.:

    et Graeciae quidem oratorum partus atque fontes vides,

    i. e. beginnings, Cic. Brut. 13, 49.—
    II.
    In concr., the young or offspring of any creature, the fœtus or embryo:

    bestiae pro suo partu propugnant,

    Cic. Tusc. 5, 27, 79:

    Veneri partus suus,

    Verg. A. 7, 321:

    partus Missos ad Orcum,

    Hor. C. 3, 4, 40:

    tanti partus equae constat,

    Juv. 6, 626:

    partum ferre,

    i. e. to be pregnant, Plin. 8, 32, 50, § 112; so,

    partum gerere,

    id. 8, 47, 72, § 187:

    partum eniti,

    to bear, bring forth, id. 7, 3, 3, § 34:

    partum edere,

    id. 7, 3, 3, § 35:

    partum reddere,

    id. 10, 12, 15, § 32:

    partum abigere,

    to cause abortion, id. 14, 18, 22, § 116:

    partum eicere,

    id. 24, 6, 20, § 30:

    partum mortuum pellere,

    id. 22, 21, 26, § 54:

    partum trahere,

    id. 20, 8, 30, § 74:

    partus gravidarum extorquere tormentis,

    Flor. 3, 4.—Leg. maxim:

    partus sequitur ventrem,

    Gai. Inst. 1, 78; Ulp. Fragm. 5, 9. —Of plants, Varr. R. R. 1, 8 fin.; Col. 3, 10, 16; Plin. 17, 2, 2, § 13.—
    B.
    Trop.:

    neque concipere aut edere partum mens potest, nisi, etc.,

    Petr. 118.
    3.
    partus, gen., from pars, v. pars init.

    Lewis & Short latin dictionary > partus

  • 9 partus

    [st1]1 [-] partus, a, um: part. passé de pario. [st1]2 [-] partŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - enfantement, accouchement. - [abcl]b - enfants. - [abcl]c - petits, portée.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] partus, a, um: part. passé de pario. [st1]2 [-] partŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - enfantement, accouchement. - [abcl]b - enfants. - [abcl]c - petits, portée.[/b]
    * * *
        Partus, Aliud item participium. Enfanté.
    \
        Parta. Colum. Celle qui a enfanté.
    \
        Partus. Terent. Acquis.
    \
        Partum per nos. Cic. Acquis par nous.
    \
        Victoria parta. Cic. Victoire gaignee et acquise.
    \
        Male parta, male dilabuntur. Cic. Biens mal acquis, etc.
    \
        Partus, huius partus, mas. gen. Cic. Enfantement.
    \
        Adest mulieri partus. Cels. Le temps d'enfanter.
    \
        Dare partu geminam prolem. Virgil. Enfanter deux enfants, Accoucher de deux gemeaux, ou bessons.
    \
        Partus. Martial. Plin. Le fruit du ventre de la femme, ou La portee des bestes.
    \
        Ferre partum dicitur foemina. Plin. Estre grosse.
    \
        Ferre partum ex aliqua. Senec. Avoir enfant d'elle.
    \
        Maculare partus suos paricidio. Liu. Tuer ses enfants.
    \
        Reddere partum. Plin. Enfanter.
    \
        Diligunt suos partus ferae. Cic. Leurs faons, Leurs petits.

    Dictionarium latinogallicum > partus

  • 10 partus

    I a, um part. pf. к pario II partus, ūs m. [ pario ]
    aliquem partu ēdere (enīti, dare, reddere) O, L etc. — произвести кого-л. на свет
    2) происхождение, возникновение, начало ( Graeciae oratorum partūs atque fontes C)
    3) роды, время родов (p. appropinquat C)
    4) утробный плод, зародыш ( Latona partu gravīda T)

    Латинско-русский словарь > partus

  • 11 partus

    1) рождение, partus incipiens (1. 15 cit. 1. 1 § 19 D. 37, 9. 1. 163 § 1 D. 50, 16). 2) то, что родится, a) плод: partus, antequam edatur, mulieris portio (часть организма матери) est, vel viscerum (1. 1 § 1 D. 25, 4. 1. 9 § 1 D. 35, 2. 1. 1 § 15 D. 37, 9. 1. 2 C. 6, 17);

    partum abigere (см. s. 3);

    b) дитя, уже родившееся: septimo mense nasci perfectum partum (1. 12 D. 1, 5. 1. 14 eod.);

    partum subicere, supponere (1. 1 § 13 D. 25, 4. 1. 1 § 11 D. 37, 10. 1. 1 C. 9, 22); особ. о детях рабов (1. 12 pr. D. 4, 2. 1. 27 pr. D. 5, 3. 1. 11 § 2. 5 D. 6, 2. 1. 15 pr. D. 12, 6. 1. 18 § 2 D. 13, 7. 1. 15 pr. D. 20, 1. 1. 30 pr. D. 35, 2. 1. 58 § 4 D. 36, 1. 1. 10 § 2 D. 41, 3. 1. 10 D. 41, 4. 1. 62 D. 47, 2);

    c) о приплоде животных (1. 24 § 20 D. 5, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > partus

  • 12 partus

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > partus

  • 13 partus

    ,us m
    рождение, роды

    Latin-Russian dictionary > partus

  • 14 partus

    , us m
      рождение, роды

    Dictionary Latin-Russian new > partus

  • 15 acerbus

    ăcerbus, a, um    - ăcerbior, Cic. Verr. 4, 134 ; ăcerbissimus Cic. Clu. 10. [st1]1 [-] aigre, aigu (son).    - vox acerba, Quint. 11, 3, 169, voix aigre.    - plur. n. acerba sonans, Virg. G. 3, 149: avec un bruit strident.    - acerbus serrae horror, Lucr.: l'horrible grincement de la scie. [st1]2 [-] qui n'est pas à maturité, acerbe, âpre au goût, vert (fruit).    - acerba uva, Phaedr. 4, 3, 4: raisin âpre (vert).    - cf. Cato, Agr. 65, 1; Varr. R. 1, 44, 4.    - acerbus odor, Val. Flac. 4, 493: odeur âcre.    - res acerbae, Cic. Prov. 34: affaires inachevées.    - virgo acerba, Varr. Men. 11: jeune fille qui n'est pas nubile.    - acerbum funus, Plaut. As. 595 ; Virg. En. 6, 429: mort prématurée.    - Neptuni corpus acerbum, Lucr.: l'onde amère (le corps salé de Neptune).    - sapor acerbus, Plin.: goût âpre.    - acerbum pirum, Varr.: poire verte. [st1]3 [-] imparfait, prématuré.    - acerba virgo, Ov.: jeune fille qui n'est pas nubile.    - acerbus partus, Ov.: enfant né avant terme.    - acerbum funus, Virg.: mort prématurée.    - acerba mors: mort prématurée.    - res acerbae, Cic.: ouvrage inachevé. [st1]4 [-] âpre, rude, dur, impitoyable, cruel.    - possunt acerbi e Zenonis schola exire, Cic.: il peut sortir des bourrus de l'école de Zénon.    - res acerbae, Lucr.: le malheur.    - acerba in partus, Ov.: (mère) dure pour ses enfants.    - acerbum habuimus Curionem, Cic.: Curion nous a été hostile.    - acerbus recitator, Hor.: lecteur importun.    - acerbissimi feneratores, Cic.: usuriers impitoyables.    - in Massiliensis es acerbus, Cic. Phil. 8, 18: tu es impitoyable à l'égard des Marseillais.    - acerbae linguae fuit, Liv. 39, 40, 10: il eut une langue acerbe, mordante. [st1]5 [-] amer, fâcheux, triste, morose (en parl. de choses).    - recordatio acerba, Cic. Br. 266: souvenir amer.    - acerba fortuna, Cic.Verr. 5, 119: cruelle destinée.    - acerba, ōrum, n.: choses pénibles.    - multa acerba habuit ille annus, Cic. Sest. 27, 58: cette année a vu bien des malheurs.    - acerbus delectus, Liv.: levée rigoureuse.    - acerba cavillatio, Suet.: plaisanterie amère.    - res acerbae, Lucr.: le malheur.    - acerbum, i, n.: le malheur. --- Ov. Tr. 5, 2, 21; Virg. En. 12, 500.    - acerba gemens, Ov.: poussant un douloureux gémissement.    - acerbum est + inf.: il est pénible de. --- Cic. Quinct. 95.
    * * *
    ăcerbus, a, um    - ăcerbior, Cic. Verr. 4, 134 ; ăcerbissimus Cic. Clu. 10. [st1]1 [-] aigre, aigu (son).    - vox acerba, Quint. 11, 3, 169, voix aigre.    - plur. n. acerba sonans, Virg. G. 3, 149: avec un bruit strident.    - acerbus serrae horror, Lucr.: l'horrible grincement de la scie. [st1]2 [-] qui n'est pas à maturité, acerbe, âpre au goût, vert (fruit).    - acerba uva, Phaedr. 4, 3, 4: raisin âpre (vert).    - cf. Cato, Agr. 65, 1; Varr. R. 1, 44, 4.    - acerbus odor, Val. Flac. 4, 493: odeur âcre.    - res acerbae, Cic. Prov. 34: affaires inachevées.    - virgo acerba, Varr. Men. 11: jeune fille qui n'est pas nubile.    - acerbum funus, Plaut. As. 595 ; Virg. En. 6, 429: mort prématurée.    - Neptuni corpus acerbum, Lucr.: l'onde amère (le corps salé de Neptune).    - sapor acerbus, Plin.: goût âpre.    - acerbum pirum, Varr.: poire verte. [st1]3 [-] imparfait, prématuré.    - acerba virgo, Ov.: jeune fille qui n'est pas nubile.    - acerbus partus, Ov.: enfant né avant terme.    - acerbum funus, Virg.: mort prématurée.    - acerba mors: mort prématurée.    - res acerbae, Cic.: ouvrage inachevé. [st1]4 [-] âpre, rude, dur, impitoyable, cruel.    - possunt acerbi e Zenonis schola exire, Cic.: il peut sortir des bourrus de l'école de Zénon.    - res acerbae, Lucr.: le malheur.    - acerba in partus, Ov.: (mère) dure pour ses enfants.    - acerbum habuimus Curionem, Cic.: Curion nous a été hostile.    - acerbus recitator, Hor.: lecteur importun.    - acerbissimi feneratores, Cic.: usuriers impitoyables.    - in Massiliensis es acerbus, Cic. Phil. 8, 18: tu es impitoyable à l'égard des Marseillais.    - acerbae linguae fuit, Liv. 39, 40, 10: il eut une langue acerbe, mordante. [st1]5 [-] amer, fâcheux, triste, morose (en parl. de choses).    - recordatio acerba, Cic. Br. 266: souvenir amer.    - acerba fortuna, Cic.Verr. 5, 119: cruelle destinée.    - acerba, ōrum, n.: choses pénibles.    - multa acerba habuit ille annus, Cic. Sest. 27, 58: cette année a vu bien des malheurs.    - acerbus delectus, Liv.: levée rigoureuse.    - acerba cavillatio, Suet.: plaisanterie amère.    - res acerbae, Lucr.: le malheur.    - acerbum, i, n.: le malheur. --- Ov. Tr. 5, 2, 21; Virg. En. 12, 500.    - acerba gemens, Ov.: poussant un douloureux gémissement.    - acerbum est + inf.: il est pénible de. --- Cic. Quinct. 95.
    * * *
        Acerbus, Adiectiuum, vt Fructus acerbus, Fruict verd qui n'est point encore meur, qui agace les dents, Sur, Aigre.
    \
        Acerbum dicitur per translationem, durum, molestum, triste, austerum. Cic. Dur, Moleste, Fascheux et ennuyeux.
    \
        Homo acerbus, cui Lenis opponitur, siue mansuetus. Cic. Fascheux, A qui on ne peult durer, Aigre.
    \
        Acerbum est, ab aliquo circunueniri: acerbius, a propinquo. Cic. C'est chose aigre et difficile à porter, C'est chose qui greve beaucoup.
    \
        Acerba amatio. Plaut. Dure et fascheuse.
    \
        Animis acerbis saeuire. Virg. De cueur courroucé et mal content, ou Despiteusement et courageusement.
    \
        Casu acerbo concuti. Virgil. Estre agité et esmeu d'une fortune dure à porter.
    \
        Dies acerbus. Virg. Jour triste et plein d'ennuy.
    \
        Dissensus acerbus. Claudianus. Aigre et aspre dissension.
    \
        Acerbis facetiis Tiberium irridere solitus. Tacit. Broquarts aigres et poignants.
    \
        Fata acerba. Horat. Dure destinee.
    \
        Fatu acerba poscere. Senec. Choses dures et fascheuses ou ennuyeuses à dire ou nommer.
    \
        Frigus acerbum. Horat. Aspre froidure, ou rude.
    \
        Acerbum funus, pro Morte immatura: ideoque grauiore, atque amariore. Virg. Mort amere et regrettee, Dure à porter.
    \
        Horror serrae acerbus. Lucret. Le cry d'une scie rude et fascheux à ouir.
    \
        Ictus acerbus. Ouid. Rude coup.
    \
        Acerbissimus inimicus. Cic. Ennemi mortel.
    \
        Interitus acerbissimus. Plancus Ciceroni. Mort dure à porter.
    \
        Irae acerbae. Lucret. Courroux amer.
    \
        Liuor acerbus. Claud. Envie cruelle.
    \
        Lux acerba. Id est dies. Seneca. Dure et fascheuse journee.
    \
        Mater acerba in suos partus. Ouidius. Rude ou cruelle à ses enfants.
    \
        Odium acerbum. Virg. Haine mortelle.
    \
        Pectus acerbum. Ouid. Poictrine ou cueur triste et ennuyé.
    \
        Recitator acerbus Horat. Fascheux et mal plaisant.
    \
        Res acerbae. Lucret. Adversitez.
    \
        Impolitae res et acerbae. Cic. Imparfaictes, Non parachevees.
    \
        Rumor acerbus. Tibul. Fascheux bruit.
    \
        Spectaculum acerbum. Cic. Chose dure et horrible à veoir.
    \
        Vita acerba. Cic. Vie desplaisante.
    \
        Vulnus acerbum. Virg. Cruelle playe.
    \
        Vultus acerbus. Ouid. Rude visage et rigoureux.
    \
        Acerbum, acerbi, Substantiuum, n. g. Ouid. Cic. Fascherie, Tristesse, Ennuy.

    Dictionarium latinogallicum > acerbus

  • 16 pariō

        pariō peperī, partus (P. fut. pariturus), ere    [2 PAR-], to bring forth, bear, give birth, drop, lay, spawn, produce: si quintum pareret mater eius: Troica quem peperit sacerdos, H.: fruges et reliqua, quae terra pariat.—Fig., to produce, create, effect, accomplish, devise, invent, procure, acquire, obtain: veritas odium parit, T.: consulatus vobis pariebatur, sicuti partus est: meis laboribus dignitas salusque pariatur: salutem sibi, Cs.: gratiam apud eum ordinem, L.: amicos officio, S.: regia coniunx Parta tibi, V.
    * * *
    I
    parere, peperi, partus V
    bear; give birth to; beget, bring forth; produce, lay (eggs); create; acquire
    II
    pariare, pariavi, pariatus V
    aquire (accounts); settle a debt; settle up
    III
    parire, peperi, paritus V
    bear; give birth to; beget, bring forth; produce, lay (eggs); create; acquire

    Latin-English dictionary > pariō

  • 17 enitor

    ē-nītor, nīsus u. nīxus sum, nītī, I) intr.: A) sich heraus-, sich emporarbeiten, 1) sich herausarbeiten, -winden, sich durcharbeiten, per adversos fluctus ingenti labore remigum, Liv.: per angustias aditus et ingruentem multitudinem, Tac. – 2) emporsteigen, -klimmen, sich emporarbeiten, per angustias, Tac.: in altiora, Tac.: in verticem montis, Curt. – poet., viribus furcarum, sich emporwinden an usw., Verg. – im Bilde, in summum ambitionis eniti, Sen. de brev. vit. 20, 1: nihil tam alte natura constituit, quo virtus non possit eniti, Curt. – B) übh. sich anstrengen, sich bemühen, etw. erstreben, durchsetzen, m. folg. ut u. Konj., Cic.: precibus enitens, ut etc., Suet.: u. verb. en. et contendere, en. et efficere, ut etc., Cic.: m. folg. ne u. Konj., Sall.: verb. pugnare et eniti, ne etc., Cic. – mit allg. Acc., quod quidem certe enitar, Cic.: quod ut enitare contendasque, Cic.: in quo quid eniti et quid efficere possim malo in aliorum spe relinquere quam in oratione mea ponere, Cic.: quantum facere enitique potui, Cic.: tantum en., ut etc., Caes.: mit folg. Infin., Ter., Sall. u.a. – absol., Ter. u. Cic.: pro alqo, Ter.: in alqa re, Cic.: ad dicendum, Cic. – Passiv unpers., ab eisdem illis regis fautoribus summā ope enisum est, ne tale decretum fieret, Sall. Iug. 25, 2. – II) tr.: A) mit Anstrengung hervorbringen = gebären, partus plures, Liv.: duos virilis sexus simul, Tac.: in luco Martis duos pueros, Iustin.: alqm ex priore viro, Val. Max.: coniunx sex partus enixa, Tac.: binos quater enixa, Plin.: sus triginta capitum fetus enixa (geworfen), Verg.: absol., difficilius eniti, Plin.: gravidas (conchas) postea eniti, Plin.: ne spatio quidem ad enitendum dato, Tac.: enixae quaedam in spectaculis dicuntur, Suet. – Passiv, quod in luco Martis enixi sunt, Iustin. 43, 2, 7: u. so Partiz. enixus, Augustin. de civ. dei 22, 8, 22. p. 578, 26 D.2 Sulp. Sev. chron. 1, 30, 2. – B) ersteigen, erklimmen, aggerem, Tac.: totum spatium, Col.

    lateinisch-deutsches > enitor

  • 18 adulter

    [st1]1 [-] ădultĕr, ĕra, ĕrum: - [abcl][b]a - adultère, d'adultère, relatif à un amour coupable. - [abcl]b - altéré, falsifié, faux.[/b]    - adultera conjux, Ov.: épouse adultère.    - adulteri crines, Hor.: cheveux d'un adultère.    - adulter partus, Sol.: un bâtard, un adultérin.    - adultera mens, Ov.: coeur adultère.    - arbusta adultera, Man.: arbres greffés.    - adultera clavis, Ov.: fausse clé.    - adulter nummus, Apul.: fausse monnaie.    - adulter aureus, Apul.: pièce d'or fausse. [st1]2 [-] ădultĕr, ĕri, m.: - [abcl][b]a - un adultère, celui qui entretient avec une femme un commerce illicite. - [abcl]b - qui altère, qui falsifie, falsificateur.[/b]    - adulter sororis, Cic.: amant de sa propre soeur.    - adulter in nepti Augusti, Tac.: qui avait une intrigue avec la petite-fille d'Auguste.    - adulter monetae, Cod.-Just.: faux monnayeur.
    * * *
    [st1]1 [-] ădultĕr, ĕra, ĕrum: - [abcl][b]a - adultère, d'adultère, relatif à un amour coupable. - [abcl]b - altéré, falsifié, faux.[/b]    - adultera conjux, Ov.: épouse adultère.    - adulteri crines, Hor.: cheveux d'un adultère.    - adulter partus, Sol.: un bâtard, un adultérin.    - adultera mens, Ov.: coeur adultère.    - arbusta adultera, Man.: arbres greffés.    - adultera clavis, Ov.: fausse clé.    - adulter nummus, Apul.: fausse monnaie.    - adulter aureus, Apul.: pièce d'or fausse. [st1]2 [-] ădultĕr, ĕri, m.: - [abcl][b]a - un adultère, celui qui entretient avec une femme un commerce illicite. - [abcl]b - qui altère, qui falsifie, falsificateur.[/b]    - adulter sororis, Cic.: amant de sa propre soeur.    - adulter in nepti Augusti, Tac.: qui avait une intrigue avec la petite-fille d'Auguste.    - adulter monetae, Cod.-Just.: faux monnayeur.
    * * *
        Adulter, adulteri, penul. corr. Vnde foemininum adultera. Adultere.
    \
        Adulter in aliqua. Tacit. Qui a commis adultere avec aucune.
    \
        Adulter sororis, Clodius. Cic. Qui a congneu sa seur par adultere.
    \
        Fraternus adulter. Stat. Qui a commis adultere avec la femme de son frere.
    \
        Nitidus adulter. Horat. Bragard.
    \
        Nocturnus adulter. Horat. Qui va de nuict.
    \
        Mens adultera. Ouid. Adultere en volunté.

    Dictionarium latinogallicum > adulter

  • 19 biformis

    biformis, e qui a double forme.    - Janus biformis: Janus au double visage.    - biformes hominum partus, Tac.: des enfants moitié hommes et moitié bêtes.
    * * *
    biformis, e qui a double forme.    - Janus biformis: Janus au double visage.    - biformes hominum partus, Tac.: des enfants moitié hommes et moitié bêtes.
    * * *
        Biformis, et hoc biforme. Virgil. Qui ha deux faces, ou formes.
    \
        Biformis natura Centaurorum. Claudian. Qui estoyent moitié hommes, moitié chevaulx.

    Dictionarium latinogallicum > biformis

  • 20 immaturitas

    immaturĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] défaut de maturité. [st2]2 [-] âge trop avancé (pour le mariage). [st2]3 [-] précipitation, trop grande hâte.    - immaturitas partus, Isid.: accouchement avant terme.
    * * *
    immaturĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] défaut de maturité. [st2]2 [-] âge trop avancé (pour le mariage). [st2]3 [-] précipitation, trop grande hâte.    - immaturitas partus, Isid.: accouchement avant terme.
    * * *
        Immaturitas, pen. corr. immaturitatis. Crueté, Immaturité.
    \
        Immaturitas sponsarum. Sueton. Quand on marie les filles trop jeunes, et devant qu'elles soyent meures et en aage, devant qu'il en soit temps.
    \
        Immaturitas, per translationem. Cic. Chose faicte sans conseil et hors temps, Trop grande hastiveté.

    Dictionarium latinogallicum > immaturitas

См. также в других словарях:

  • Partus — (lat.), die Geburt (s. d.); P. abortivus, unzeitige Geburt, Fehlgeburt; P. praematurus, s. Frühgeburt; P. suppositus, ein untergeschobenes Kind; P. vulgo quaesitus, Hurenkind von ungewissem Vater; Partus obactio, Abtreibung der Leibesfrucht …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Partus — (lat.), die Geburt; P. vulgo quaesitus, uneheliches Kind …   Pierer's Universal-Lexikon

  • partus — index embryo Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • pârtuş — pârtúş, ă, adj. (reg.) care are nasul lat. Trimis de blaurb, 11.09.2006. Sursa: DAR …   Dicționar Român

  • partus — pàrtus m DEFINICIJA med. fiziološki čin rađanja djeteta, porod, porođaj ETIMOLOGIJA lat. ≃ parere: donositi, iznijeti …   Hrvatski jezični portal

  • Partus — Pạr|tus 〈m.; , ; Med.〉 Geburt, Entbindung [lat.; Part. Perf. zu parere „gebären“] * * * Pạrtus   der, / , die Geburt. * * * Pạr|tus, der; , [ partu:s; lat. partus, zu: partum, 2. Part. von: parere = gebären] (Med.): Geburt, Entbindung …   Universal-Lexikon

  • Partus — Par|tus der; , [...tu:s] <aus gleichbed. lat. partus, eigtl. substantiviertes Part. Perf. von parere »gebären«> Geburt, Entbindung (Med.) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Partus — atvedimas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Partus ryšiai: platesnis terminas – vaisiaus atsivedimas …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Partus — gimdymas statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Partus ryšiai: platesnis terminas – bendrieji terminai …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Partus — gimdymas statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Partus ryšiai: platesnis terminas – gimdysena …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Partus sequitur ventrum — often abbreviated to partus , was a legal doctrine relating to slavery in the United States. It held that the status of a child was based on that of his or her mother. The Latin phrase literally means that which is brought forth follows the womb …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»