-
1 Pari passu
-
2 parricīda (pārī-)
parricīda (pārī-) ae [pater+2 SAC-], one who slays his father, a murderer of his parent, parricide: supplicium in parricidas singulare excogitare: Telegoni iuga parricidae, H.— A murderer of a near kinsman: liberūm, L.— An assassin of the chief magistrate (as the father of the country): si parricidae (sunt), cur? etc.— A murderer, assassin: civium.— A parricide, outlaw, traitor, desperate criminal: sacrum qui clepsit parricida esto, C. (lex): crudelissimi, S. -
3 parricīdium (pāri-)
parricīdium (pāri-) ī, n [parricida], the murder of a father, assassination of parents, parricide: agitur de parricidio: patris.—Fig. (of reviling philosophy), C.— The murder of a near kinsman: fraternum: filii, L.— Parricide, treason, horrible crime: est prope parricidium (civem) necare: patriae, high treason. -
4 In pari materia
-
5 par
pār, păris (collat. form of the nom. fem. paris, Atta ap. Prisc. p. 764 P.— Abl. pari and pare, acc. to Charis. p. 14 P.; Prisc. p. 763 ib.; the latter poet. — Gen. plur. usu. parĭum; parum, acc. to Plin. ap. Charis. p. 110 P.), adj. [cf. Sanscr. para, another, and prae], equal (cf.: aequus, similis).I.Lit.:(β).par est, quod in omnes aequabile est,
Cic. Inv. 2, 22, 67:par et aequalis ratio,
id. Or. 36, 123:aequo et pari jure cum civibus vivere,
id. Off. 1, 34, 124:vita beata... par et similis deorum,
id. N. D. 2, 61, 153:est finitimus oratori poëta ac paene par,
id. de Or. 1, 16, 70:pari atque eādem in laude aliquem ponere,
id. Mur. 9, 21:intelleges de hoc judicium meum et horum par et unum fuisse,
id. Sull. 2, 5:pares in amore atque aequales,
id. Lael. 9, 32:libertate esse parem ceteris,
id. Phil. 1, 14, 34: verbum Latinum (voluptas) par Graeco (hêdonê) et idem valens, id. Fin. 2, 4, 12:pares ejusdem generis munitiones,
of equal size, Caes. B. G. 7, 74:similia omnia magis visa hominibus, quam paria,
Liv. 45, 43:pares similesque (affectus),
Sen. Ira, 1, 19 et saep.:quod in re pari valet, valeat in hac, quae par est... valeat aequitas, quae paribus in causis paria jura desiderat,
Cic. Top. 4, 23:si ingenia omnia paria esse non possunt: jura certe paria debent esse eorum inter se, qui sunt cives in eādem re publicā,
id. Rep. 1, 32, 49:necesse est eam esse naturam, ut omnia omnibus paribus paria respondeant,
id. N. D. 1, 19, 50; id. Fam. 5, 2, 3:equites Ariovisti pari intervallo constiterunt,
Caes. B. G. 1, 43:hi (equites), dum pari certamine res geri potuit, etc.,
i. e. horsemen against horsemen, id. B. C. 1, 51.— Poet., with a respective gen. or inf.:aetatis mentisque pares,
Sil. 4, 370:et cantare pares et respondere parati,
Verg. E. 7, 5.—The thing with which the comparison is made is most freq. added in the dat.:(γ).quem ego parem summis Peripateticis judico,
Cic. Div. 1, 3, 5:in his omnibus par iis, quos antea commemoravi,
id. Clu. 38, 107:omni illi et virtute et laude par,
id. Planc. 11, 27:isti par in belligerando,
id. Font. 12, 26:par anseribus,
as large as, Juv. 5, 114:prodigio par,
i. e. extremely rare, id. 4, 97.—In sup.:QVOIVS FORMA VIRTVTEI PARISVMA FVIT, Epit. of the Scipios,
Inscr. Orell. 550:parissumi estis hibus,
Plaut. Curc. 4, 2, 20.—Adverb. (colloq. and very rare):feceris par tuis ceteris factis,
Plaut. Trin. 2, 2, 3.—With gen. (with this case par is treated as a substantive; rare but class.), an equal, counterpart, etc.:(δ).ei erat hospes, par illius, Siculus, etc.,
his counterpart, Plaut. Rud. prol. 49: cujus paucos pares [p. 1300] haec civitas tulit, Cic. Pis. 4, 8:quem metuis par hujus erat,
Luc. 10, 382:ubique eum parem sui invenies,
Front. Ep. ad Amic. 1, 6:vestrae fortitudinis,
Phaedr. 4, 15, 6.—With abl. (rare):(ε).scalas pares moenium altitudine, Sall. H. Fragm. ap. Arus. Mess. p. 253 Lindem.: in quā par facies nobilitate suā,
Ov. F. 6, 804.—With cum (class.):(ζ).non praecipuam, sed parem cum ceteris fortunae condicionem subire,
Cic. Rep. 1, 4, 7:ut enim cetera paria Tuberoni cum Varo fuissent, etc.,
id. Lig. 9, 27:quem tu parem cum liberis tuis regnique participem fecisti,
Sall. J. 14, 9 (cited ap. Arus. Mess. p. 253 Lindem.; but in Cic. Phil. 1, 14, 34, read parem ceteris). —With inter se (class.):(η).sunt omnes pares inter se,
Cic. Par. 1, 2, 11; id. de Or. 1, 55, 236.—With et, atque ( ac) (class.):(θ).cum par habetur honos summis et infimis,
Cic. Rep. 1, 34, 53:omnia fuisse in Themistocle paria et Coriolano,
id. Brut. 11, 43:tametsi haudquaquam par gloria sequatur scriptorem et auctorem rerum,
Sall. C. 3, 2:quos postea in parem juris libertatisque condicionem atque ipsi erant, receperunt,
Caes. B. G. 1, 28; so with atque, id. ib. 5, 13, 2:si parem sapientiam hic habet ac formam,
Plaut. Mil. 4, 6, 36:neque mihi par ratio cum Lucilio est ac tecum fuit,
Cic. N. D. 3, 1, 3:in quo offensae minimum, gratia par, ac si prope adessemus,
Sall. J. 102, 7.—The object of comparison is sometimes not expressed:B.cui repugno, quoad possum, sed adhuc pares non sumus,
i.e. not equal to the task, able, Cic. Att. 12, 15:pari proelio,
indecisive, Nep. Them. 3, 3:pares validaeque miscentur,
Tac. G. 20:cum paria esse coeperunt,
Plin. Ep. 4, 14, 6:si periculum par et ardor certaminis eos irritaret,
Liv. 24, 39, 6.—In partic.1.Equal to, a match for any one in any respect:2.quibus ne di quidem immortales pares esse possint,
Caes. B. G. 4, 7 fin.: qui pares esse nostro exercitu (dat.) non potuerint, id. ib. 1, 40, 7; cf.:ille, quod neque se parem armis existimabat, et, etc.,
Sall. J. 20, 5:non sumus pares,
not on an equality, Juv. 3, 104:exime hunc mihi scrupulum, cui par esse non possum,
Plin. Ep. 3, 17, 2:habebo, Q. Fabi, parem, quem das, Hannibalem,
an opponent, adversary, Liv. 28, 44:inter pares aemulatio,
Tac. A. 2, 47:ope Palladis Tydiden Superis parem,
Hor. C. 1, 6, 15.—Equal in station or age, of the same rank, of the same age (syn. aequalis):3. (α).ut coëat par Jungaturque pari,
Hor. Ep. 1, 5, 25:si qua voles apte nubere, nube pari,
Ov. H. 9, 32; Petr. 25, 5.—Prov.:pares vetere proverbio cum paribus facillime congregantur,
i. e. birds of a feather flock together, Cic. Sen. 3, 7.—With a subject-clause (class.;(β).syn.: oportet, aequum, justum est): amorin me an rei opsequi potius par sit,
Plaut. Trin. 2, 1, 6:posterius istaec te magis par agere'st,
id. Pers. 5, 2, 21:canem esse hanc par fuit,
id. Curc. 1, 2, 17:par est primum ipsum esse virum bonum, tum, etc.,
Cic. Lael. 22, 82:sic par est agere cum civibus,
id. Off. 2, 23, 83:dubitans, quid me facere par sit,
id. Att. 9, 9, 2:quicquid erit, quod me scire par sit,
id. ib. 15, 17, 2:quibus (ornamentis) fretum ad consulatūs petitionem aggredi par est,
id. Mur. 7, 15; id. Rab. Perd. 11, 31; cf.:ex quo intellegi par est, eos qui, etc.,
id. Leg. 2, 5, 11. —Ut par est (erat, etc.;* (γ).class.): ita, ut constantibus hominibus par erat,
Cic. Div. 2, 55, 114:ut par fuit,
id. Verr. 2, 5, 4, § 10. —With ut:4.non par videtur neque sit consentaneum... ut, etc.,
Plaut. Bacch. 1, 2, 31.—Par pari respondere, or par pro pari referre, to return like for like, of a'repartee:5.par pari respondet,
Plaut. Truc. 5, 47; id. Merc. 3, 4, 44; id. Pers. 2, 2, 11; cf.:paria paribus respondimus,
Cic. Att. 6, 1, 23:ut sit unde par pari respondeatur,
id. ib. 16, 7, 6:par pro pari referto, quod eam mordeat,
Ter. Eun. 3, 1, 55 Fleck., Umpfenb., cited ap. Cic. Fam. 1, 9, 19 (Bentl. ex conject. par, pari; cf. Krebs, Antibarb. p. 281, ed. 5).—Paria facere, to equalize or balance a thing with any thing, to settle, pay (post-Aug.):(β).cum rationibus domini paria facere,
to pay. Col. 1, 8, 13; 11, 1, 24. —Trop.:6.cum aliter beneficium detur, aliter reddatur, paria facere difficile est,
to return like for like, to repay with the same coin, Sen. Ben. 3, 9, 2: denique debet poenas: non est quod cum illo paria faciamus, repay him, id. Ira, 3, 25, 1:nihil differamus, cotidie cum vitā paria faciamus,
settle our accounts with life, id. Ep. 101, 7; Plin. 2, 86, 88, § 202; so,parem rationem facere,
Sen. Ep. 19, 10.—Ludere par impar, to play at even and odd, Hor. S. 2, 3, 248: August. ap. Suet. Aug. 71 fin. —7.Ex pari, adverb., in an equal manner, on an equal footing (post-Aug.):II.sapiens cum diis ex pari vivit,
Sen. Ep. 59, 14.Transf., subst.A.pār, păris, m., a companion, comrade, mate, spouse:B.plebs venit, et adcumbit cum pare quisque suo,
Ov. F. 3, 526:jungi cum pare suā,
id. ib. 3, 193:edicere est ausus cum illo suo pari, quem omnibus vitiis superare cupiebat, ut, etc.,
Cic. Pis. 8, 18.—Esp., a table companion, = omoklinos:atque ibi opulentus tibi par forte obvenerit,
Plaut. Trin. 2, 4, 68 Brix ad loc.:cedo parem quem pepigi,
id. Pers. 5, 1, 15 (v. also I. A. g. supra).—pār, păris, n., a pair:A.gladiatorum par nobilissimum,
Cic. Opt. Gen. Or. 6, 17:ecce tibi geminum in scelere par,
id. Phil. 11, 1, 2:par nobile fratrum,
Hor. S. 2, 3, 243:par columbarum,
Ov. M. 13, 833:par mularum,
Gai. Inst. 3, 212:par oculorum,
Suet. Rhet. 5:tria aut quatuor paria amicorum,
Cic. Lael. 4, 15:scyphorum paria complura,
id. Verr. 2, 2, 19, § 47:paria (gladiatorum) ordinaria et postulaticia,
Sen. Ep. 7, 3: pocula oleaginea paria duo, Lab. Dig. 32, 1, 30.Hence, adv.: părĭter, equally, in an equal degree, in like manner, as well.In gen.: dispartiantur patris bona pariter, Afran. ap. Non. 375, 1:(β).ut nostra in amicos benevolentia illorum erga nos benevolentiae pariter aequaliterque respondeat,
Cic. Lael. 16, 56:laetamur amicorum laetitiā aeque atque nostrā, et pariter dolemus angoribus,
id. Fin. 1, 20, 65:caritate non pariter omnes egemus,
id. Off. 2, 8, 30:ut pariter extrema terminentur,
id. Or. 12, 38; Phaedr. 5, 2, 10:et gustandi et pariter tangendi magna judicia sunt,
Cic. N. D. 2, 58, 146:nulla pro sociā obtinet, pariter omnes viles sunt,
id. ib. 80, 7; Quint. 9, 3, 102:cuncta pariter Romanis adversa,
Tac. A. 1, 64: tantumdem est;feriunt pariter,
all the same, nevertheless, Juv. 3, 298.—With cum:(γ).Siculi mecum pariter moleste ferent,
Cic. Verr. 2, 5, 67, § 173:pariter nobiscum progredi,
Auct. Her. 3, 1, 1; Verg. A. 1, 572.—With ut, atque ( ac):(δ).is ex se hunc reliquit filium pariter moratum, ut pater avusque hujus fuit,
Plaut. Aul. prol. 21:pariter hoc fit, atque ut alia facta sunt,
id. Am. 4, 1, 11:vultu pariter atque animo varius,
Sall. J. 113, 3:pariter ac si hostis adesset,
id. ib. 46, 6.—With et... et:(ε).pariterque et ad se tuendum et ad hostem petendum,
Liv. 31, 35:pariter et habitus et nomina edocebuntur,
Quint. 1, 1, 25; Ov. M. 11, 556.—With dat. (in late poets, and once in Liv.):* (ζ).pariter ultimae (gentes) propinquis, imperio parerent,
the remotest as well as the nearest, Liv. 38, 16; Stat. Th. 5, 121; Claud. Rapt. Pros. 1, 166.—With qualis:B.pariter suades, qualis es,
Plaut. Rud. 3, 6, 37. —In partic.1.Like simul, of equality in time or in association, at the same time, together:(β).nam plura castella Pompeius pariter, distinendae manūs causā, tentaverat,
at the same time, together, Caes. B. C. 3, 52:pariter decurrere,
Liv. 22, 4, 6:ut pariter et socii rem inciperent,
id. 3, 22, 6; 10, 5, 7; 26, 48 fin.; cf.:plura simul invadimus, si aut tam infirma sunt, ut pariter impelli possint, aut, etc.,
Quint. 5, 13, 11; so,pariter multos invadere,
id. 5, 7, 5:pariter ire,
id. 1, 1, 14; 1, 12, 4; Tac. H. 4. 56; Plin. 26, 8, 40, § 66.—With cum (so commonly in Cic.):(γ).conchyliis omnibus contingere, ut cum lunā pariter crescant pariterque decrescant,
Cic. Div. 2, 14, 33; cf. id. de Or. 3, 3, 10:studia doctrinae pariter cum aetate crescunt,
id. Sen. 14, 50:pariter cum vitā sensus amittitur,
id. Tusc. 1, 11, 24:equites pariter cum occasu solis expeditos educit,
Sall. J. 68, 2; 77, 1; 106, 5:pariter cum collegā,
Liv. 10, 21, 14; 27, 17, 6.—With et, atque, que:(δ).inventionem et dispositionem pariter exercent,
Quint. 10, 5, 14; 1, 1, 25:quibus mens pariter atque oratio insurgat,
id. 12, 2, 28:seriis jocisque pariter accommodato,
id. 6, 3, 110.—With dat. ( poet.), Stat. Th. 5, 122:2.pariterque favillis Durescit glacies,
Claud. Rapt. Pros. 1, 165.—In order to give greater vivacity to the expression, reduplicated: pariter... pariter, as soon as ( poet. and in post-Aug prose):3.hanc pariter vidit, pariter Calydo nius heros Optavit,
Ov. M. 8, 324; Plin. Ep. 8, 23 fin. —In like manner, likewise, also:pariterque oppidani agere,
Sall. J. 60, 1:postquam pariter nymphas incedere vidit,
Ov. M. 2, 445. -
6 pār
pār paris, abl. parī (rarely as subst. pare, C., O.), adj. [1 PAR-], equal: vita beata... par et similis deorum: est finitimus oratori poëta ac paene par: pares in amore et aequales: pares eiusdem generis munitiones, of equal size, Cs.: similia magis quam paria, L.: peccata, equally criminal, H.: ingenia iura: hi (equites), dum pari certamine res geri potuit, etc., i. e. horsemen against horsemen, Cs.: cui repugno, quoad possum, sed adhuc pares non sumus, i. e. not equal to the task: pari proelio, indecisive, N.: pares validaeque miscentur, Ta.: cantare pares, peers in song, V.: quem ego parem summis Peripateticis iudico: isti par in bello gerendo: anseribus, as large as, Iu.: prodigio par, i. e. extremely rare, Iu.: Responsura par fama labori, meet, H.: effugit imago, Par levibus ventis, like, V.: cuius paucos pares haec civitas tulit, equals: vestrae fortitudinis, Ph.: In quā par facies nobilitate suā, O.: par cum ceteris fortunae condicio: quem tu parem cum liberis tuis fecisti, S.: artīs constituere inter se parīs: cum par habetur honos summis et infimis: haudquaquam par gloria sequatur scriptorem et auctorem rerum, S.: quos in parem iuris condicionem atque ipsi erant, receperunt, Cs.: neque mihi par ratio cum Lucilio est ac tecum fuit: in quo offensae minimum, gratia par, ac si prope adessemus, S.— Equal, a match: quibus ne di quidem immortales pares esse possint, Cs.: quod neque se parem armis existimabat, S.: Non sumus pares, not on an equality, Iu.: habebo parem, quem das, Hannibalem, an adversary, L.: sequitur parem, i. e. with equal speed, O.— Equal, well-matched, suitable: rebus ipsis par et aequalis oratio, adequate: ut coëat par Iungaturque pari, kindred spirits, H.: S<*>ua voles apte nubere, nube pari, O.—Prov.: <*>ares cum paribus facillime congregantur, i. e. birds of a feather flock together.—In phrases with esse, fit, meet, suitable, proper, right: ita, ut constantibus hominibus par erat: par est ipsum esse virum bonum: sic par est agere cum civibus: dubitans, quid me facere par sit.—Repeated with respondeo or refero, like for like, tit for tat: par pari ut respondeas, T.: paria paribus respondimus: Par pro pari referto, give as good as you get, T.—In the phrase, Ludere par impar, to play “ even and odd,” H.—As subst m. and f a companion, fellow, comrade, mate, spouse: adcumbit cum pare quisque suo, O.: edicere est ausus cum illo suo pari, ut, etc.: paribus conludere, H.—As subst n., a pair, couple: par illud simile, Piso et Gabinius: par nobile fratrum, H.: columbarum, O.: tria paria amicorum.* * *(gen.), paris ADJequal, equal to; like; suitable -
7 respondeo
rē-spondĕo, di, sum, 2, v. a.I.Lit., to promise a thing in return for something else; to offer or present in return. So, only in a few examples, the phrase par pari (dat.) respondere, to return like for like: par pari respondes dicto, you return tit for tat with your tongue (syn. refero), Plaut. Pers. 2, 2, 41; cf.: istuc serva; et verbum verbo par pari ut respondeas, Ter Phorm. 1, 4, 35; and:II.paria paribus respondimus,
Cic. Att. 6, 1, 23.— Pass.: provide, si cui quid debetur, ut sit, unde par pari respondeatur, i. e. that there be wherewithal to meet the demand, Atticus ap. Cic. Att. 16, 7, 6; cf. also under II. A. 1, the lusus verbb. with spondeo; and II. B. init. —In a more general signification.A.To answer, reply, respond (either to a question, or to any statement or remark, and either in a friendly or hostile signif.); constr. aliquid alicui, ad, adversus, contra aliquem ( aliquid).1.In gen.a.Lit.: Th. Aliud te rogo. Tr. Aliud ergo nunc tibi respondeo, Plaut. Most. 5, 1, 70; cf. id. Merc. 1, 2, 73.— Absol.:b.prius respondes, quam rogo,
Plaut. Merc. 2, 3, 119:eā legatione Papirius auditā... respondit,
Liv. 9, 14, 2; 27, 40, 8; 33, 38, 7; Nep. Milt. 1, 4:ille appellatus respondit,
Caes. B. G. 5, 36; 5, 41; Cic. Leg. 3, 13, 30; id. Verr. 2, 4, 62, § 138; id. Fam. 3, 6, 2; 5, 2, 8; 7, 24, 2;9, 14, 2. — So usu. of an oral answer: tibi non rescribam, sed respondeam,
Sen. Ep. 67, 2;but also of writing: epistulae,
Cic. Att. 9, 9, 1 et saep.; v. infra:ab his sermo oritur, respondet Laelius,
Cic. Lael. 1, 5; Plaut. Men. 5, 5, 28: olli respondit rex Albaï Longaï, Enn. ap. Fortun. p. 2691 P. (Ann. v. 34 Vahl.):cui orationi Caepionis ore respondit Aelius,
Cic. Brut. 46, 169:criminibus,
id. Planc. 2, 4:supremae tuae paginae,
id. Att. 6, 2, 1:cui opinioni,
Quint. 4, 4, 1:tam aequae postulationi,
id. 7, 1, 47 al.:summā constantiā ad ea, quae quaesita erant, respondebat,
Cic. Phil. 1, 1, 2; cf.:arbitrabar me satis respondisse ad id quod quaesierat Laelius,
id. Rep. 2, 39, 65:nec absurde adversus utrosque respondisse visus est,
Liv. 35, 50; 8, 32:adversus haec imperator respondit,
id. 30, 31; 33, 35 fin. — With acc. of neutr. pron.:illud respondere cogam,
to make answer to that, Cic. Cael. 28, 67; cf. id. Vatin. 7, 18; 17, 41:multa contra patronos venuste testis saepe respondet,
Quint. 5, 7, 31; 5, 7, 24; cf.:accipe, quid contra juvenis responderit,
Hor. S. 2, 3, 233.— With object-clause:respondent, bello se et suos tutari posse,
Plaut. Am. 1, 1, 59; id. Curc. 2, 3, 54; id. Mil. 2, 2, 23; id. Merc. 5, 2. 102 al. —Introducing a direct answer:cum dixisset, Quid agis, Grani? respondit, Immo vero tu, Druse, quid agis!
Cic. Planc. 14, 33; id. Att. 5, 21, 12; id. Inv. 1, 31, 51; id. Tusc. 5, 19, 56.— In impers. perf.:postquam mihi responsum est, abeo, etc.,
Plaut. Curc. 2, 3, 57; cf. id. Mil. 4, 2, 93: quid nunc renunciem abs te responsum? Ter. Heaut. 4, 8, 18:sic existimet: Responsum non dictum esse, quia laesit prior,
id. Eun. prol. 6.— In plur.:multa ejus et in senatu et in foro vel provisa prudenter vel acta constanter vel responsa acute ferebantur,
Cic. Lael. 2, 6.— In the sup.:(haec) quam brevia responsu,
Cic. Clu. 59 fin. — In a lusus verbb. with spondeo: Er. Sponden' tu istud? He. Spondeo. Er. At ego, tuum tibi advenisse filium, respondeo, and in return I promise you, i. e. assure you, Plaut. Capt. 4, 2, 119; cf.:fideiussores, qui salvam rempublicam fore responderunt, etc.,
promised, gave assurance, Dig. 50, 1, 17 fin. —Trop., to answer, respond, reply to, re-echo, resound, etc.:2.saxa et solitudines voci respondent,
Cic. Arch. 8, 19;respondent flebile ripae,
Ov. M. 11, 53; and:respondentia tympana,
Stat. Achill. 2, 175: urbes coloniarum respondebunt Catilinae tumulis silvestribus, will give an answer to, i. e. will prove a match for, Cic. Cat. 2, 11, 24.—In partic.a.Of lawyers, priests, oracles, etc., to give an opinion, advice, decision, response:b.quaeris, num juris consultus (sit)? quasi quisquam sit, qui sibi hunc falsum de jure respondisse dicat,
Cic. Planc. 25, 62; so,de jure,
id. Brut. 30, 113; cf.:de jure consulentibus respondere,
id. Mur. 4, 9;in a like signif., also simply jus,
id. Leg. 1, 4, 12:facultas respondendi juris,
id. ib. 2, 12, 29; id. de Or. 1, 45, 198; Plin. Ep. 6, 15, 3 al.; cf.:civica jura,
Hor. Ep. 1, 3, 24; and:quae consuluntur, minimo periculo respondentur, etc.,
Cic. Mur. 13, 28; id. Brut. 89, 306. — Absol., Dig. 2, 14, 7; and so very freq. of the jurists in the Digests;v. responsum: pater Roscii ad haruspices retulit: qui responderunt, nihil illo puero clarius fore,
Cic. Div. 1, 36, 79:cum ex prodigiis haruspices respondissent,
Sall. C. 47, 2; Liv. 27, 37; 31, 5; 5, 54; Vell. 2, 24, 3:responsum est,
Suet. Aug. 94, 97:deliberantibus Pythia respondit, ut moenibus ligneis se munirent,
gave advice, Nep. Them. 2, 6; cf. Just. 11, 11, § 11:possumus seniores amici quiete respondere,
to give advice, Tac. A. 14, 54 fin. —Of the answering of a person summoned when his name is called; hence, meton., to appear: citatus neque respondit neque excusatus est, Varr. ap. Gell. 11, 1, 4; cf.:(β).cives, qui ad nomina non respondissent,
Liv. 7, 4:quia Romae non respondebant,
id. 39, 18; Val. Max. 6, 3, 4; Suet. Tib. 38; id. Ner. 44; Hor. S. 1, 9, 36 (vadato, dat., i.e. ei qui eum vadatus erat; v. vador); Dig. 3, 3, 35; 41, 1, 14 et saep.—Esp., to appear before a tribunal, to answer an accusation, meet a charge, etc.:(γ).perfectus in exsilium Tubulus est nec respondere ausus,
Cic. Fin. 2, 16, 54:Verrem alterā actione responsurum non esse,
id. Verr. 2, 1, 1, § 1:nemo Epaminondam responsurum putabat,
Nep. Epam. 8, 1.—Transf., in gen., to appear, be present:B.ipsi (sc. paeon et herous) se offerent et respondebunt non vocati,
Cic. de Or. 3, 49, 191:verba (with res se ostendent),
Quint. 10, 3, 9:ut ii, qui debent, non respondeant ad tempus,
Cic. Att. 16, 2, 2; cf.:podagra ad tempus (with venit ad horam),
Sen. Q. N. 3, 16, 1:sanguis per menstrua,
Cels. 4, 4, 5.—To answer to; to meet, agree, accord, or correspond with a thing; constr. usually with dat. or absol.:C.ut omnia omnibus paribus paria respondeant,
Cic. N. D. 1, 19, 50:ut horum auctoritatibus illorum orationi, qui dissentiunt, respondere posse videamur,
id. Imp. Pomp. 23, 68:ut verba verbis quasi demensa et paria respondeant,
id. Or. 12, 38; and:respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus,
id. Fin. 5, 28, 83: (Aristoteles dicit) illam artem (sc. rhetoricam) quasi ex alterā parte respondere dialecticae, that it corresponds to, i. e. forms the counterpart of, id. Or. 32, 114:aedificare alteram porticum quae Palatio responderet,
id. Har. Resp. 23, 49; cf.of a locality: contra elata mari respondet Gnosia tellus,
i. e. lies opposite, Verg. A. 6, 23:Pachyni pulsata Ionio respondent saxa profundo,
Sil. 14, 73:est mihi magnae curae, ut ita erudiatur (Lucullus), ut et patri et Caepioni nostro et tibi tam propinquo respondeat,
Cic. Fin. 3, 2, 8: satis Graecorum [p. 1582] gloriae responderunt, id. Tusc. 1, 2, 3:tua virtus opinioni hominum,
id. Fam. 2, 5, 2; id. Lael. 16, 56:fortuna meis optatis,
id. Fam. 2, 1, 2; cf.:seges votis,
Verg. G. 1, 47:arma Caesaris non responsura lacertis,
Hor. Ep. 2, 2, 48:favor meritis,
id. ib. 2, 1, 9:ne prior officio quisquam respondeat,
id. S. 2, 6, 24:par fama labori,
id. ib. 2, 8, 66:fructus labori,
Ov. F. 4, 641:non mihi respondent veteres in carmine vires,
id. H. 15, 197 al.:familiam nemo speciosiorem producet, sed hominibus non respondet,
he does not pay his debts, Sen. Ep. 87, 6:amori amore respondere,
i. e. to return it, repay it, Cic. Fam. 15, 21, 4; cf.:Quinti fratris liberalitati subsidiis amicorum,
id. Att. 4, 3, 6:qui ex vico ortus est, eam patriam intellegitur habere, cui reipublicae vicus ille respondet,
to which it belongs, Dig. 50, 1, 30.—In mal. part.: mulieribus,
Plaut. Mil. 4, 1, 17.—With ad:respondere ad parentum speciem,
resemble, Varr. R. R. 2, 5, 9:deformentur directiones, ut longitudines ad regulam et lineam, altitudines ad perpendiculum, anguli ad normam respondentes exigantur,
Vitr. 7, 3; cf.:structuram ad perpendiculum respondere oportet,
Plin. 36, 22, 51, § 172:quia non tota ad animum responderat (villa),
Suet. Caes. 48:ad spem eventus respondit,
Liv. 28, 6.—With dat.:Papirio quoque brevi ad spem eventus respondit,
Liv. 9, 15.— With ex:quicquid non ex voluntate respondet, iram provocat,
Sen. Ep. 47, 19:speculum quocumque obvertimus oris, Res sibi respondent simili formā atque colore,
i. e. correspond, are reflected, Lucr. 4, 167.— Absol.:sidera respondent in aquā,
Lucr. 4, 213:quia raro verba belle respondeant,
Quint. 6, 3, 48: medicus aliquid oportet inveniat, quod non ubique fortasse, sed saepius tamen etiam respondeat, may answer, be suitable, Cels. praef.—To return, make a return, yield:1.frumenta quando cum quarto responderint (sc. colono),
have returned, yielded, Col. 3, 3, 4; cf. with abl. and dat.:humus cum est repetita cultu, magno fenore colono respondet,
id. 2, 1, 3:vitis, nisi praepingui solo, non respondet,
id. 3, 2, 11; cf.:metalla plenius responsura fodienti,
Sen. Ep. 23, 5.—Hence, rēspon-sum, i, n., an answer, reply, response (equally freq. in sing. and plur.).In gen.:2.suis postulatis responsa exspectare,
Caes. B. C. 1, 5 fin.:haec paucis diebus ex illius ad nostra responsa responsis intellegentur, quorsum evasura sint,
Cic. Att. 7, 17, 4:responsum senatūs,
Liv. 7, 31:sine responso legatos dimisit,
id. 9, 38:nullo ab nostris dato responso,
Caes. B. G. 5, 58:responsum dedisti tantis de rebus,
Cic. Verr. 2, 5, 16, § 40; 2, 4, 39, § 85; so,dare responsum,
Liv. 5, 32, 8; Val. Max. 9, 5, ext. 3; Curt. 3, 12, 9; Liv. 3, 50, 12:reddere alicui,
Cic. Planc. 14, 34; cf.:triste redditum,
Liv. 9, 16:ferre (ab aliquo),
to receive, Cic. Cat. 1, 8, 19; Caes. B. G. 6, 4 fin.:referre (ab aliquo),
to deliver, Cic. Att. 7, 17, 2; Hirt. B. G. 8, 23; Liv. 37, 6:elicere,
Quint. 5, 7, 20:petere,
Hor. C. S. 55:responsum accipere,
Liv. 5, 36, 4; Just. 12, 2, 8:responsum non fuit in eis,
Vulg. Jer. 5, 13.—In partic. (acc. to II. A. 2.), an answer, reply of a lawyer, priest, oracle, etc.; an opinion, response, oracle:cum responsumque ab eo (Crasso) verum magis, quam ad suam rem accommodatum abstulisset, etc.,
Cic. de Or. 1, 56, 239:res judicatae, decreta, responsa,
id. ib. 2, 27, 116; id. Mur. 13, 29.—The responsa prudentium, or authoritative opinions of leading lawyers, were an important source of the Roman law,
Just. Inst. 1, 2, 8 Sandars ad loc.:haruspicum responsa,
Cic. Cat. 3, 4, 9; cf. Quint. 5, 10, 30; Ov. M. 3, 340; 527:legatus a Delphis Romam rediit, responsumque ex scripto recitavit,
Liv. 23, 11; cf. id. 1, 56; Quint. 3, 7, 11; 5, 7, 35; Tac. H. 1, 10; 4, 65 al.; Plaut. Ps. 1, 5, 65; Ter. And. 4, 2, 15; Verg. A. 7, 86 et saep.—In eccl. Lat.: responsum Dei, ab angelo, etc.,
Vulg. Mich. 3, 7; id. Luc. 2, 26; id. Act. 10, 22. -
8 re-spondeō
re-spondeō spondī, spōnsus, ēre, to answer, reply, respond, make answer: in respondendo exposuit, etc.: non inhumaniter: ille appellatus respondit, Cs.: par pari ut respondeas, give tit for tat, T.: paria paribus: antiquissimae cuique (epistulae) primum respondebo: ad ea, quae quaesita erant: adversus utrosque, L.: quin respondes, vetuerimne te, etc., L.: mihi quis esset: cum dixisset, Quid agis, Grani? respondit, Immo vero, etc.: tibi pauca: Accipe, quid contra iuvenis responderit, H.: Quid nunc renunciem abs te responsum? T.: (haec) quam brevia responsu.—To give an opinion, give advice, decide, answer: falsum de iure: te ad ius respondendum dare: civica iura, H.: quae consuluntur, minimo periculo respondentur, etc.: cum ex prodigiis haruspices respondissent, S.: deliberantibus Pythia respondit, ut moenibus ligneis se munirent, advised, N.—To answer to one's name, answer, attend, appear: ad nomina, L.: vadato, H.: Verrem alterā actione responsurum non esse: nemo Epaminondam reresponsurum putabat, N.: ad tempus.—Fig., to answer, reply, re-echo, resound: saxa voci respondent: respondent flebile ripae, O.—To answer, be equal to, be a match for, suffice to meet: urbes coloniarum respondebunt Catilinae tumulis silvestribus.—To answer, correspond, accord, agree: ut omnia omnibus paribus paria respondeant: respondent extrema primis: illam artem (sc. rhetoricam) quasi ex alterā parte respondere dialecticae, i. e. is the counterpart of: Contra elata mari respondet Gnosia tellus, i. e. lies opposite, V.: ita erudiri, ut patri respondeat, resemble: ut nostra in amicos benevolentia illorum erga vos benevolentiae respondeat: seges votis, V.: arma Caesaris non responsura lacertis, H.: officio, to suffice for, H.: Non mihi respondent veteres in carmina vires, O.: amori amore respondere, i. e. return: provide, ut sit, unde par pari respondeatur, i. e. that there be enough to meet the demand: ad spem eventus respondit, L. -
9 imi
infĕrus, a, um (ante-class. collat. form of the nom. sing. infer:I.ubi super inferque vicinus permittet,
Cato, R. R. 149), adj. [cf. Sanscr. adh-aras, adh-amas, the lower, lowest; and Lat. infra], that is below, underneath, lower; opp. superus.Posit.A.In gen.: inferus an superus tibi fert Deus funera, Liv. Andr. ap. Prisc. p. 606 P.; cf.:B.Di Deaeque superi atque inferi,
Plaut. Cist. 2, 1, 36; Ter. Phorm. 4, 4, 6; cf.also: ut ex tam alto dignitatis gradu ad superos videantur deos potius quam ad inferos pervenisse,
Cic. Lael. 3, 12:limen superum inferumque salve,
Plaut. Merc. 5, 1, 1:ut omnia supera, infera, prima, ultima, media videremus,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:loca,
the lower parts, id. Arat. 474:fulmina,
that come out of the ground, Plin. 2, 52, 53, § 138: aqua, that falls down, rain-water, Varr. ap. Non. 1, 221: mare inferum, the Lower, i. e. the Tuscan Sea (opp. mare superum, the Upper or Adriatic Sea), Mel. 2, 4; Plin. 3, 5, 10, § 75; Cic. Att. 9, 3, 1; id. de Or. 3, 19 et saep. also without mare:navigatio infero,
upon the Tuscan Sea, id. Att. 9, 5, 1.—In partic., underground, belonging to the Lower World: infĕri, ōrum, m. ( gen. inferūm for inferorum, Varr. ap. Macr. S. 1, 16; Sen. de Ira, 2, 35), the inhabitants of the infernal regions, the dead:II. A.triceps apud inferos Cerberus,
Cic. Tusc. 1, 5, 10:si ab inferis exsistat rex Hiero,
were to rise from the dead, Liv. 26, 32:si salvi esse velint, Sulla sit iis ab inferis excitandus,
to be raised from the dead, Cic. Cat. 2, 9, 20:inferorum animas elicere,
id. Vatin. 6, 14:ad inferos poenas parricidii luere,
in the infernal regions, id. Phil. 14, 12, 32:ab inferis excitare aliquem,
i. e. to quote the words of one deceased, id. Or. 25, 85; id. Brut. 93, 322.Lit.:B.spatium,
Caes. B. G. 7, 46, 3:locus,
id. ib. 2, 25:pars,
id. ib. 7, 35: ex inferiore loco dicere, from below (opp. ex superiore loco, from the tribunal), Cic. Att. 2, 24, 3; cf.superus, II. A.: onerosa suo pondere in inferius feruntur,
downwards, Ov. M. 15, 241:scriptura,
Cic. Inv. 2, 40, 117.— Plur. subst.: infĕrĭōres, um, m., the people of the lower part of the city, Auct. B. Alex. 6, 3. —Trop.1.Subsequent, later, latter, in time or succession:2.erant inferiores quam illorum aetas, qui, etc.,
lived later, were younger, Cic. Q. Fr. 3, 5, 2; cf.:aetate inferiores paulo quam Iulius, etc.,
id. Brut. 49, 182; and:inferioris aetatis esse,
id. ib. 64, 228:inferiores quinque dies,
the latter, Varr. L. L. 6, § 13 Müll. —Inferior in quality, rank, or number.(α).With abl. specif.:(β).voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,
Cic. Rep. 2, 34:inferior fortunā,
id. Fam. 13, 5, 2:dignitate, auctoritate, existimatione, gratia non inferior, quam qui umquam fuerunt amplissimi,
id. Q. Fr. 1, 3, 6:inferiores animo,
Caes. B. G. 3, 24:quemadmodum causa inferior, dicendo fieri superior posset,
Cic. Brut. 8:erat multo inferior navium numero Brutus,
Caes. B. C. 1, 57. — With abl.:ut humanos casus virtute inferiores putes,
Cic. Lael. 2.—With in and abl.:(γ).in jure civili non inferior, quam magister fuit,
Cic. Brut. 48, 179.—Absol.:III. A.inferiores extollere,
Cic. Lael. 20, 72; cf. id. ib. §71: invident homines maxime paribus aut inferioribus,
id. de Or. 2, 52, 209; cf.:indignum est, a pari vinci aut superiore, indignius ab inferiore atque humiliore,
id. Quint. 31:supplices inferioresque,
id. Font. 11:ordines,
Caes. B. C. 1, 46:crudelis in inferiores,
Auct. Her. 4, 40:non inferiora secutus,
naught inferior, Verg. A. 6, 170.Form infimus (infumus), a, um, lowest, last (= imus;1.but where the lowest of several objects is referred to, infimus is used,
Cic. N. D. 1, 37, 103; 2, 6, 17; v. Krebs, Antibarb. p. 588).Lit.:2.stabiliendi causa singuli ab infimo solo pedes terra exculcabantur,
Caes. B. G. 7, 73, 7:ab infimis radicibus montis,
id. B. C. 1, 41, 3; 1, 42, 2:cum scripsissem haec infima,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:ab infima ara,
from the lowest part of the altar, id. Div. 1, 33; cf.:sub infimo colle,
the foot, Caes. B. G. 7, 79. — Subst.: infĭmum, i, n., the lowest part, bottom, in the phrase:ab infimo,
from below, at the bottom, Plaut. Most. 3, 2, 140:collis erat leniter ab infimo acclivis,
Caes. B. G. 7, 19, 1 (for which, ab imo;v. below, B. 1.): stipites demissi et ab infimo revincti,
id. ib. 7, 73, 3; cf. Sen. Q. N. 3, 30, 4; 6, 4, 1; so,ad infimum,
at the bottom, Caes. B. G. 7, 73, 3:collis passus circiter CC. infimus apertus,
at the bottom, id. ib. 2, 18, 2.—Trop., lowest, meanest, basest in quality or rank:B.infima faex populi,
Cic. Q. Fr. 2, 6; cf.:condicio servorum,
id. Off. 1, 13:infimo loco natus,
id. Fl. 11:summos cum infimis pari jure retinebat,
id. Off. 2, 12:humilitas natalium,
Plin. 18, 6, 7, § 37:preces,
the most humble, Liv. 8, 2; 29, 30. — Hence, infĭmē, adv., only trop., at the bottom (late Lat.):quid summe est, quid infime,
Aug. Ep. 18, 2. —Form imus, a, um, the lowest, deepest, last ( = infimus; but when opp. to summus, to express a whole from end to end, imus is used; v. Suet. Aug. 79; Quint. 2, 13, 9; Liv. 24, 34, 9; Cic. Rosc. Com. 7, 20; Hor. Ep. 1, 1, 54; cf. Krebs, Antibarb. p. 588).1.Lit.:A.ab imis unguibus usque ad verticem summum,
Cic. Rosc. Com. 7, 20:terra ima sede semper haeret,
id. Rep. 6, 18:fundo in imo,
at the very bottom, Verg. A. 6, 581: vox, the deepest bass (opp. vox summa, the treble), Hor. S. 1, 3, 7; Quint. 11, 3, 15:conviva,
that reclines at the bottom, Hor. S. 2, 8, 40; Mart. 6, 74:ad imam quercum,
at the foot of the oak, Phaedr. 2, 4, 3:in aure ima,
at the bottom of the ear, Plin. 11, 45, 103, § 205. — As substt.Plur.: īmi, ōrum, m., the lowest, most humble:B.aequalis ad maximos imosque pervenit clementiae tuae admiratio,
Sen. Clem. 1, 1, 9:pacis et armorum superis imisque deorum Arbiter,
Ov. F. 5, 665. —īmum, i, n., the bottom, depth, low [p. 945] est part. Lit.:2.ab imo ad summum,
Hor. S. 2, 3, 308:locus erat paulatim ab imo acclivis,
Caes. B. G. 3, 19, 1 (for which, ab infimo; v. above, A. 1.); so,tigna paulum ab imo praeacuta,
id. ib. 4, 17:suspirare ab imo,
to fetch a deep sigh, Ov. A. A. 3, 675:(aures) instabiles imo facit,
at the bottom. at their roots, id. M. 11, 177:aquae perspicuae imo,
down to the bottom, id. ib. 5, 588. — Plur.:ima summis mutare,
to turn the lowest into the highest, Hor. C. 1, 34, 12; Vell. 2, 2:ima,
the under world, Ov. M. 10, 47.—With gen.:ima maris,
the bottom of the sea, Plin. 32, 6, 21, § 64:ima montis,
the foot of a mountain, id. 4, 11, 18, § 40.—Trop., with respect to time or order, the last (mostly poet.):mensis,
Ov. F. 2, 52.—Hence, subst.: īmum, i, n., the last, the end:nihil nostrā intersit an ab summo an ab imo nomina dicere incipiamus,
Auct. Her. 3, 18, 30:si quid inexpertum scaenae committis... servetur ad imum,
till the last, to the end, Hor. A. P. 126:dormiet in lucem... ad imum Threx erit,
at last, id. Ep. 1, 18, 35. -
10 imum
infĕrus, a, um (ante-class. collat. form of the nom. sing. infer:I.ubi super inferque vicinus permittet,
Cato, R. R. 149), adj. [cf. Sanscr. adh-aras, adh-amas, the lower, lowest; and Lat. infra], that is below, underneath, lower; opp. superus.Posit.A.In gen.: inferus an superus tibi fert Deus funera, Liv. Andr. ap. Prisc. p. 606 P.; cf.:B.Di Deaeque superi atque inferi,
Plaut. Cist. 2, 1, 36; Ter. Phorm. 4, 4, 6; cf.also: ut ex tam alto dignitatis gradu ad superos videantur deos potius quam ad inferos pervenisse,
Cic. Lael. 3, 12:limen superum inferumque salve,
Plaut. Merc. 5, 1, 1:ut omnia supera, infera, prima, ultima, media videremus,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:loca,
the lower parts, id. Arat. 474:fulmina,
that come out of the ground, Plin. 2, 52, 53, § 138: aqua, that falls down, rain-water, Varr. ap. Non. 1, 221: mare inferum, the Lower, i. e. the Tuscan Sea (opp. mare superum, the Upper or Adriatic Sea), Mel. 2, 4; Plin. 3, 5, 10, § 75; Cic. Att. 9, 3, 1; id. de Or. 3, 19 et saep. also without mare:navigatio infero,
upon the Tuscan Sea, id. Att. 9, 5, 1.—In partic., underground, belonging to the Lower World: infĕri, ōrum, m. ( gen. inferūm for inferorum, Varr. ap. Macr. S. 1, 16; Sen. de Ira, 2, 35), the inhabitants of the infernal regions, the dead:II. A.triceps apud inferos Cerberus,
Cic. Tusc. 1, 5, 10:si ab inferis exsistat rex Hiero,
were to rise from the dead, Liv. 26, 32:si salvi esse velint, Sulla sit iis ab inferis excitandus,
to be raised from the dead, Cic. Cat. 2, 9, 20:inferorum animas elicere,
id. Vatin. 6, 14:ad inferos poenas parricidii luere,
in the infernal regions, id. Phil. 14, 12, 32:ab inferis excitare aliquem,
i. e. to quote the words of one deceased, id. Or. 25, 85; id. Brut. 93, 322.Lit.:B.spatium,
Caes. B. G. 7, 46, 3:locus,
id. ib. 2, 25:pars,
id. ib. 7, 35: ex inferiore loco dicere, from below (opp. ex superiore loco, from the tribunal), Cic. Att. 2, 24, 3; cf.superus, II. A.: onerosa suo pondere in inferius feruntur,
downwards, Ov. M. 15, 241:scriptura,
Cic. Inv. 2, 40, 117.— Plur. subst.: infĕrĭōres, um, m., the people of the lower part of the city, Auct. B. Alex. 6, 3. —Trop.1.Subsequent, later, latter, in time or succession:2.erant inferiores quam illorum aetas, qui, etc.,
lived later, were younger, Cic. Q. Fr. 3, 5, 2; cf.:aetate inferiores paulo quam Iulius, etc.,
id. Brut. 49, 182; and:inferioris aetatis esse,
id. ib. 64, 228:inferiores quinque dies,
the latter, Varr. L. L. 6, § 13 Müll. —Inferior in quality, rank, or number.(α).With abl. specif.:(β).voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,
Cic. Rep. 2, 34:inferior fortunā,
id. Fam. 13, 5, 2:dignitate, auctoritate, existimatione, gratia non inferior, quam qui umquam fuerunt amplissimi,
id. Q. Fr. 1, 3, 6:inferiores animo,
Caes. B. G. 3, 24:quemadmodum causa inferior, dicendo fieri superior posset,
Cic. Brut. 8:erat multo inferior navium numero Brutus,
Caes. B. C. 1, 57. — With abl.:ut humanos casus virtute inferiores putes,
Cic. Lael. 2.—With in and abl.:(γ).in jure civili non inferior, quam magister fuit,
Cic. Brut. 48, 179.—Absol.:III. A.inferiores extollere,
Cic. Lael. 20, 72; cf. id. ib. §71: invident homines maxime paribus aut inferioribus,
id. de Or. 2, 52, 209; cf.:indignum est, a pari vinci aut superiore, indignius ab inferiore atque humiliore,
id. Quint. 31:supplices inferioresque,
id. Font. 11:ordines,
Caes. B. C. 1, 46:crudelis in inferiores,
Auct. Her. 4, 40:non inferiora secutus,
naught inferior, Verg. A. 6, 170.Form infimus (infumus), a, um, lowest, last (= imus;1.but where the lowest of several objects is referred to, infimus is used,
Cic. N. D. 1, 37, 103; 2, 6, 17; v. Krebs, Antibarb. p. 588).Lit.:2.stabiliendi causa singuli ab infimo solo pedes terra exculcabantur,
Caes. B. G. 7, 73, 7:ab infimis radicibus montis,
id. B. C. 1, 41, 3; 1, 42, 2:cum scripsissem haec infima,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:ab infima ara,
from the lowest part of the altar, id. Div. 1, 33; cf.:sub infimo colle,
the foot, Caes. B. G. 7, 79. — Subst.: infĭmum, i, n., the lowest part, bottom, in the phrase:ab infimo,
from below, at the bottom, Plaut. Most. 3, 2, 140:collis erat leniter ab infimo acclivis,
Caes. B. G. 7, 19, 1 (for which, ab imo;v. below, B. 1.): stipites demissi et ab infimo revincti,
id. ib. 7, 73, 3; cf. Sen. Q. N. 3, 30, 4; 6, 4, 1; so,ad infimum,
at the bottom, Caes. B. G. 7, 73, 3:collis passus circiter CC. infimus apertus,
at the bottom, id. ib. 2, 18, 2.—Trop., lowest, meanest, basest in quality or rank:B.infima faex populi,
Cic. Q. Fr. 2, 6; cf.:condicio servorum,
id. Off. 1, 13:infimo loco natus,
id. Fl. 11:summos cum infimis pari jure retinebat,
id. Off. 2, 12:humilitas natalium,
Plin. 18, 6, 7, § 37:preces,
the most humble, Liv. 8, 2; 29, 30. — Hence, infĭmē, adv., only trop., at the bottom (late Lat.):quid summe est, quid infime,
Aug. Ep. 18, 2. —Form imus, a, um, the lowest, deepest, last ( = infimus; but when opp. to summus, to express a whole from end to end, imus is used; v. Suet. Aug. 79; Quint. 2, 13, 9; Liv. 24, 34, 9; Cic. Rosc. Com. 7, 20; Hor. Ep. 1, 1, 54; cf. Krebs, Antibarb. p. 588).1.Lit.:A.ab imis unguibus usque ad verticem summum,
Cic. Rosc. Com. 7, 20:terra ima sede semper haeret,
id. Rep. 6, 18:fundo in imo,
at the very bottom, Verg. A. 6, 581: vox, the deepest bass (opp. vox summa, the treble), Hor. S. 1, 3, 7; Quint. 11, 3, 15:conviva,
that reclines at the bottom, Hor. S. 2, 8, 40; Mart. 6, 74:ad imam quercum,
at the foot of the oak, Phaedr. 2, 4, 3:in aure ima,
at the bottom of the ear, Plin. 11, 45, 103, § 205. — As substt.Plur.: īmi, ōrum, m., the lowest, most humble:B.aequalis ad maximos imosque pervenit clementiae tuae admiratio,
Sen. Clem. 1, 1, 9:pacis et armorum superis imisque deorum Arbiter,
Ov. F. 5, 665. —īmum, i, n., the bottom, depth, low [p. 945] est part. Lit.:2.ab imo ad summum,
Hor. S. 2, 3, 308:locus erat paulatim ab imo acclivis,
Caes. B. G. 3, 19, 1 (for which, ab infimo; v. above, A. 1.); so,tigna paulum ab imo praeacuta,
id. ib. 4, 17:suspirare ab imo,
to fetch a deep sigh, Ov. A. A. 3, 675:(aures) instabiles imo facit,
at the bottom. at their roots, id. M. 11, 177:aquae perspicuae imo,
down to the bottom, id. ib. 5, 588. — Plur.:ima summis mutare,
to turn the lowest into the highest, Hor. C. 1, 34, 12; Vell. 2, 2:ima,
the under world, Ov. M. 10, 47.—With gen.:ima maris,
the bottom of the sea, Plin. 32, 6, 21, § 64:ima montis,
the foot of a mountain, id. 4, 11, 18, § 40.—Trop., with respect to time or order, the last (mostly poet.):mensis,
Ov. F. 2, 52.—Hence, subst.: īmum, i, n., the last, the end:nihil nostrā intersit an ab summo an ab imo nomina dicere incipiamus,
Auct. Her. 3, 18, 30:si quid inexpertum scaenae committis... servetur ad imum,
till the last, to the end, Hor. A. P. 126:dormiet in lucem... ad imum Threx erit,
at last, id. Ep. 1, 18, 35. -
11 inferiores
infĕrus, a, um (ante-class. collat. form of the nom. sing. infer:I.ubi super inferque vicinus permittet,
Cato, R. R. 149), adj. [cf. Sanscr. adh-aras, adh-amas, the lower, lowest; and Lat. infra], that is below, underneath, lower; opp. superus.Posit.A.In gen.: inferus an superus tibi fert Deus funera, Liv. Andr. ap. Prisc. p. 606 P.; cf.:B.Di Deaeque superi atque inferi,
Plaut. Cist. 2, 1, 36; Ter. Phorm. 4, 4, 6; cf.also: ut ex tam alto dignitatis gradu ad superos videantur deos potius quam ad inferos pervenisse,
Cic. Lael. 3, 12:limen superum inferumque salve,
Plaut. Merc. 5, 1, 1:ut omnia supera, infera, prima, ultima, media videremus,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:loca,
the lower parts, id. Arat. 474:fulmina,
that come out of the ground, Plin. 2, 52, 53, § 138: aqua, that falls down, rain-water, Varr. ap. Non. 1, 221: mare inferum, the Lower, i. e. the Tuscan Sea (opp. mare superum, the Upper or Adriatic Sea), Mel. 2, 4; Plin. 3, 5, 10, § 75; Cic. Att. 9, 3, 1; id. de Or. 3, 19 et saep. also without mare:navigatio infero,
upon the Tuscan Sea, id. Att. 9, 5, 1.—In partic., underground, belonging to the Lower World: infĕri, ōrum, m. ( gen. inferūm for inferorum, Varr. ap. Macr. S. 1, 16; Sen. de Ira, 2, 35), the inhabitants of the infernal regions, the dead:II. A.triceps apud inferos Cerberus,
Cic. Tusc. 1, 5, 10:si ab inferis exsistat rex Hiero,
were to rise from the dead, Liv. 26, 32:si salvi esse velint, Sulla sit iis ab inferis excitandus,
to be raised from the dead, Cic. Cat. 2, 9, 20:inferorum animas elicere,
id. Vatin. 6, 14:ad inferos poenas parricidii luere,
in the infernal regions, id. Phil. 14, 12, 32:ab inferis excitare aliquem,
i. e. to quote the words of one deceased, id. Or. 25, 85; id. Brut. 93, 322.Lit.:B.spatium,
Caes. B. G. 7, 46, 3:locus,
id. ib. 2, 25:pars,
id. ib. 7, 35: ex inferiore loco dicere, from below (opp. ex superiore loco, from the tribunal), Cic. Att. 2, 24, 3; cf.superus, II. A.: onerosa suo pondere in inferius feruntur,
downwards, Ov. M. 15, 241:scriptura,
Cic. Inv. 2, 40, 117.— Plur. subst.: infĕrĭōres, um, m., the people of the lower part of the city, Auct. B. Alex. 6, 3. —Trop.1.Subsequent, later, latter, in time or succession:2.erant inferiores quam illorum aetas, qui, etc.,
lived later, were younger, Cic. Q. Fr. 3, 5, 2; cf.:aetate inferiores paulo quam Iulius, etc.,
id. Brut. 49, 182; and:inferioris aetatis esse,
id. ib. 64, 228:inferiores quinque dies,
the latter, Varr. L. L. 6, § 13 Müll. —Inferior in quality, rank, or number.(α).With abl. specif.:(β).voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,
Cic. Rep. 2, 34:inferior fortunā,
id. Fam. 13, 5, 2:dignitate, auctoritate, existimatione, gratia non inferior, quam qui umquam fuerunt amplissimi,
id. Q. Fr. 1, 3, 6:inferiores animo,
Caes. B. G. 3, 24:quemadmodum causa inferior, dicendo fieri superior posset,
Cic. Brut. 8:erat multo inferior navium numero Brutus,
Caes. B. C. 1, 57. — With abl.:ut humanos casus virtute inferiores putes,
Cic. Lael. 2.—With in and abl.:(γ).in jure civili non inferior, quam magister fuit,
Cic. Brut. 48, 179.—Absol.:III. A.inferiores extollere,
Cic. Lael. 20, 72; cf. id. ib. §71: invident homines maxime paribus aut inferioribus,
id. de Or. 2, 52, 209; cf.:indignum est, a pari vinci aut superiore, indignius ab inferiore atque humiliore,
id. Quint. 31:supplices inferioresque,
id. Font. 11:ordines,
Caes. B. C. 1, 46:crudelis in inferiores,
Auct. Her. 4, 40:non inferiora secutus,
naught inferior, Verg. A. 6, 170.Form infimus (infumus), a, um, lowest, last (= imus;1.but where the lowest of several objects is referred to, infimus is used,
Cic. N. D. 1, 37, 103; 2, 6, 17; v. Krebs, Antibarb. p. 588).Lit.:2.stabiliendi causa singuli ab infimo solo pedes terra exculcabantur,
Caes. B. G. 7, 73, 7:ab infimis radicibus montis,
id. B. C. 1, 41, 3; 1, 42, 2:cum scripsissem haec infima,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:ab infima ara,
from the lowest part of the altar, id. Div. 1, 33; cf.:sub infimo colle,
the foot, Caes. B. G. 7, 79. — Subst.: infĭmum, i, n., the lowest part, bottom, in the phrase:ab infimo,
from below, at the bottom, Plaut. Most. 3, 2, 140:collis erat leniter ab infimo acclivis,
Caes. B. G. 7, 19, 1 (for which, ab imo;v. below, B. 1.): stipites demissi et ab infimo revincti,
id. ib. 7, 73, 3; cf. Sen. Q. N. 3, 30, 4; 6, 4, 1; so,ad infimum,
at the bottom, Caes. B. G. 7, 73, 3:collis passus circiter CC. infimus apertus,
at the bottom, id. ib. 2, 18, 2.—Trop., lowest, meanest, basest in quality or rank:B.infima faex populi,
Cic. Q. Fr. 2, 6; cf.:condicio servorum,
id. Off. 1, 13:infimo loco natus,
id. Fl. 11:summos cum infimis pari jure retinebat,
id. Off. 2, 12:humilitas natalium,
Plin. 18, 6, 7, § 37:preces,
the most humble, Liv. 8, 2; 29, 30. — Hence, infĭmē, adv., only trop., at the bottom (late Lat.):quid summe est, quid infime,
Aug. Ep. 18, 2. —Form imus, a, um, the lowest, deepest, last ( = infimus; but when opp. to summus, to express a whole from end to end, imus is used; v. Suet. Aug. 79; Quint. 2, 13, 9; Liv. 24, 34, 9; Cic. Rosc. Com. 7, 20; Hor. Ep. 1, 1, 54; cf. Krebs, Antibarb. p. 588).1.Lit.:A.ab imis unguibus usque ad verticem summum,
Cic. Rosc. Com. 7, 20:terra ima sede semper haeret,
id. Rep. 6, 18:fundo in imo,
at the very bottom, Verg. A. 6, 581: vox, the deepest bass (opp. vox summa, the treble), Hor. S. 1, 3, 7; Quint. 11, 3, 15:conviva,
that reclines at the bottom, Hor. S. 2, 8, 40; Mart. 6, 74:ad imam quercum,
at the foot of the oak, Phaedr. 2, 4, 3:in aure ima,
at the bottom of the ear, Plin. 11, 45, 103, § 205. — As substt.Plur.: īmi, ōrum, m., the lowest, most humble:B.aequalis ad maximos imosque pervenit clementiae tuae admiratio,
Sen. Clem. 1, 1, 9:pacis et armorum superis imisque deorum Arbiter,
Ov. F. 5, 665. —īmum, i, n., the bottom, depth, low [p. 945] est part. Lit.:2.ab imo ad summum,
Hor. S. 2, 3, 308:locus erat paulatim ab imo acclivis,
Caes. B. G. 3, 19, 1 (for which, ab infimo; v. above, A. 1.); so,tigna paulum ab imo praeacuta,
id. ib. 4, 17:suspirare ab imo,
to fetch a deep sigh, Ov. A. A. 3, 675:(aures) instabiles imo facit,
at the bottom. at their roots, id. M. 11, 177:aquae perspicuae imo,
down to the bottom, id. ib. 5, 588. — Plur.:ima summis mutare,
to turn the lowest into the highest, Hor. C. 1, 34, 12; Vell. 2, 2:ima,
the under world, Ov. M. 10, 47.—With gen.:ima maris,
the bottom of the sea, Plin. 32, 6, 21, § 64:ima montis,
the foot of a mountain, id. 4, 11, 18, § 40.—Trop., with respect to time or order, the last (mostly poet.):mensis,
Ov. F. 2, 52.—Hence, subst.: īmum, i, n., the last, the end:nihil nostrā intersit an ab summo an ab imo nomina dicere incipiamus,
Auct. Her. 3, 18, 30:si quid inexpertum scaenae committis... servetur ad imum,
till the last, to the end, Hor. A. P. 126:dormiet in lucem... ad imum Threx erit,
at last, id. Ep. 1, 18, 35. -
12 inferus
infĕrus, a, um (ante-class. collat. form of the nom. sing. infer:I.ubi super inferque vicinus permittet,
Cato, R. R. 149), adj. [cf. Sanscr. adh-aras, adh-amas, the lower, lowest; and Lat. infra], that is below, underneath, lower; opp. superus.Posit.A.In gen.: inferus an superus tibi fert Deus funera, Liv. Andr. ap. Prisc. p. 606 P.; cf.:B.Di Deaeque superi atque inferi,
Plaut. Cist. 2, 1, 36; Ter. Phorm. 4, 4, 6; cf.also: ut ex tam alto dignitatis gradu ad superos videantur deos potius quam ad inferos pervenisse,
Cic. Lael. 3, 12:limen superum inferumque salve,
Plaut. Merc. 5, 1, 1:ut omnia supera, infera, prima, ultima, media videremus,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:loca,
the lower parts, id. Arat. 474:fulmina,
that come out of the ground, Plin. 2, 52, 53, § 138: aqua, that falls down, rain-water, Varr. ap. Non. 1, 221: mare inferum, the Lower, i. e. the Tuscan Sea (opp. mare superum, the Upper or Adriatic Sea), Mel. 2, 4; Plin. 3, 5, 10, § 75; Cic. Att. 9, 3, 1; id. de Or. 3, 19 et saep. also without mare:navigatio infero,
upon the Tuscan Sea, id. Att. 9, 5, 1.—In partic., underground, belonging to the Lower World: infĕri, ōrum, m. ( gen. inferūm for inferorum, Varr. ap. Macr. S. 1, 16; Sen. de Ira, 2, 35), the inhabitants of the infernal regions, the dead:II. A.triceps apud inferos Cerberus,
Cic. Tusc. 1, 5, 10:si ab inferis exsistat rex Hiero,
were to rise from the dead, Liv. 26, 32:si salvi esse velint, Sulla sit iis ab inferis excitandus,
to be raised from the dead, Cic. Cat. 2, 9, 20:inferorum animas elicere,
id. Vatin. 6, 14:ad inferos poenas parricidii luere,
in the infernal regions, id. Phil. 14, 12, 32:ab inferis excitare aliquem,
i. e. to quote the words of one deceased, id. Or. 25, 85; id. Brut. 93, 322.Lit.:B.spatium,
Caes. B. G. 7, 46, 3:locus,
id. ib. 2, 25:pars,
id. ib. 7, 35: ex inferiore loco dicere, from below (opp. ex superiore loco, from the tribunal), Cic. Att. 2, 24, 3; cf.superus, II. A.: onerosa suo pondere in inferius feruntur,
downwards, Ov. M. 15, 241:scriptura,
Cic. Inv. 2, 40, 117.— Plur. subst.: infĕrĭōres, um, m., the people of the lower part of the city, Auct. B. Alex. 6, 3. —Trop.1.Subsequent, later, latter, in time or succession:2.erant inferiores quam illorum aetas, qui, etc.,
lived later, were younger, Cic. Q. Fr. 3, 5, 2; cf.:aetate inferiores paulo quam Iulius, etc.,
id. Brut. 49, 182; and:inferioris aetatis esse,
id. ib. 64, 228:inferiores quinque dies,
the latter, Varr. L. L. 6, § 13 Müll. —Inferior in quality, rank, or number.(α).With abl. specif.:(β).voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,
Cic. Rep. 2, 34:inferior fortunā,
id. Fam. 13, 5, 2:dignitate, auctoritate, existimatione, gratia non inferior, quam qui umquam fuerunt amplissimi,
id. Q. Fr. 1, 3, 6:inferiores animo,
Caes. B. G. 3, 24:quemadmodum causa inferior, dicendo fieri superior posset,
Cic. Brut. 8:erat multo inferior navium numero Brutus,
Caes. B. C. 1, 57. — With abl.:ut humanos casus virtute inferiores putes,
Cic. Lael. 2.—With in and abl.:(γ).in jure civili non inferior, quam magister fuit,
Cic. Brut. 48, 179.—Absol.:III. A.inferiores extollere,
Cic. Lael. 20, 72; cf. id. ib. §71: invident homines maxime paribus aut inferioribus,
id. de Or. 2, 52, 209; cf.:indignum est, a pari vinci aut superiore, indignius ab inferiore atque humiliore,
id. Quint. 31:supplices inferioresque,
id. Font. 11:ordines,
Caes. B. C. 1, 46:crudelis in inferiores,
Auct. Her. 4, 40:non inferiora secutus,
naught inferior, Verg. A. 6, 170.Form infimus (infumus), a, um, lowest, last (= imus;1.but where the lowest of several objects is referred to, infimus is used,
Cic. N. D. 1, 37, 103; 2, 6, 17; v. Krebs, Antibarb. p. 588).Lit.:2.stabiliendi causa singuli ab infimo solo pedes terra exculcabantur,
Caes. B. G. 7, 73, 7:ab infimis radicibus montis,
id. B. C. 1, 41, 3; 1, 42, 2:cum scripsissem haec infima,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:ab infima ara,
from the lowest part of the altar, id. Div. 1, 33; cf.:sub infimo colle,
the foot, Caes. B. G. 7, 79. — Subst.: infĭmum, i, n., the lowest part, bottom, in the phrase:ab infimo,
from below, at the bottom, Plaut. Most. 3, 2, 140:collis erat leniter ab infimo acclivis,
Caes. B. G. 7, 19, 1 (for which, ab imo;v. below, B. 1.): stipites demissi et ab infimo revincti,
id. ib. 7, 73, 3; cf. Sen. Q. N. 3, 30, 4; 6, 4, 1; so,ad infimum,
at the bottom, Caes. B. G. 7, 73, 3:collis passus circiter CC. infimus apertus,
at the bottom, id. ib. 2, 18, 2.—Trop., lowest, meanest, basest in quality or rank:B.infima faex populi,
Cic. Q. Fr. 2, 6; cf.:condicio servorum,
id. Off. 1, 13:infimo loco natus,
id. Fl. 11:summos cum infimis pari jure retinebat,
id. Off. 2, 12:humilitas natalium,
Plin. 18, 6, 7, § 37:preces,
the most humble, Liv. 8, 2; 29, 30. — Hence, infĭmē, adv., only trop., at the bottom (late Lat.):quid summe est, quid infime,
Aug. Ep. 18, 2. —Form imus, a, um, the lowest, deepest, last ( = infimus; but when opp. to summus, to express a whole from end to end, imus is used; v. Suet. Aug. 79; Quint. 2, 13, 9; Liv. 24, 34, 9; Cic. Rosc. Com. 7, 20; Hor. Ep. 1, 1, 54; cf. Krebs, Antibarb. p. 588).1.Lit.:A.ab imis unguibus usque ad verticem summum,
Cic. Rosc. Com. 7, 20:terra ima sede semper haeret,
id. Rep. 6, 18:fundo in imo,
at the very bottom, Verg. A. 6, 581: vox, the deepest bass (opp. vox summa, the treble), Hor. S. 1, 3, 7; Quint. 11, 3, 15:conviva,
that reclines at the bottom, Hor. S. 2, 8, 40; Mart. 6, 74:ad imam quercum,
at the foot of the oak, Phaedr. 2, 4, 3:in aure ima,
at the bottom of the ear, Plin. 11, 45, 103, § 205. — As substt.Plur.: īmi, ōrum, m., the lowest, most humble:B.aequalis ad maximos imosque pervenit clementiae tuae admiratio,
Sen. Clem. 1, 1, 9:pacis et armorum superis imisque deorum Arbiter,
Ov. F. 5, 665. —īmum, i, n., the bottom, depth, low [p. 945] est part. Lit.:2.ab imo ad summum,
Hor. S. 2, 3, 308:locus erat paulatim ab imo acclivis,
Caes. B. G. 3, 19, 1 (for which, ab infimo; v. above, A. 1.); so,tigna paulum ab imo praeacuta,
id. ib. 4, 17:suspirare ab imo,
to fetch a deep sigh, Ov. A. A. 3, 675:(aures) instabiles imo facit,
at the bottom. at their roots, id. M. 11, 177:aquae perspicuae imo,
down to the bottom, id. ib. 5, 588. — Plur.:ima summis mutare,
to turn the lowest into the highest, Hor. C. 1, 34, 12; Vell. 2, 2:ima,
the under world, Ov. M. 10, 47.—With gen.:ima maris,
the bottom of the sea, Plin. 32, 6, 21, § 64:ima montis,
the foot of a mountain, id. 4, 11, 18, § 40.—Trop., with respect to time or order, the last (mostly poet.):mensis,
Ov. F. 2, 52.—Hence, subst.: īmum, i, n., the last, the end:nihil nostrā intersit an ab summo an ab imo nomina dicere incipiamus,
Auct. Her. 3, 18, 30:si quid inexpertum scaenae committis... servetur ad imum,
till the last, to the end, Hor. A. P. 126:dormiet in lucem... ad imum Threx erit,
at last, id. Ep. 1, 18, 35. -
13 infime
infĕrus, a, um (ante-class. collat. form of the nom. sing. infer:I.ubi super inferque vicinus permittet,
Cato, R. R. 149), adj. [cf. Sanscr. adh-aras, adh-amas, the lower, lowest; and Lat. infra], that is below, underneath, lower; opp. superus.Posit.A.In gen.: inferus an superus tibi fert Deus funera, Liv. Andr. ap. Prisc. p. 606 P.; cf.:B.Di Deaeque superi atque inferi,
Plaut. Cist. 2, 1, 36; Ter. Phorm. 4, 4, 6; cf.also: ut ex tam alto dignitatis gradu ad superos videantur deos potius quam ad inferos pervenisse,
Cic. Lael. 3, 12:limen superum inferumque salve,
Plaut. Merc. 5, 1, 1:ut omnia supera, infera, prima, ultima, media videremus,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:loca,
the lower parts, id. Arat. 474:fulmina,
that come out of the ground, Plin. 2, 52, 53, § 138: aqua, that falls down, rain-water, Varr. ap. Non. 1, 221: mare inferum, the Lower, i. e. the Tuscan Sea (opp. mare superum, the Upper or Adriatic Sea), Mel. 2, 4; Plin. 3, 5, 10, § 75; Cic. Att. 9, 3, 1; id. de Or. 3, 19 et saep. also without mare:navigatio infero,
upon the Tuscan Sea, id. Att. 9, 5, 1.—In partic., underground, belonging to the Lower World: infĕri, ōrum, m. ( gen. inferūm for inferorum, Varr. ap. Macr. S. 1, 16; Sen. de Ira, 2, 35), the inhabitants of the infernal regions, the dead:II. A.triceps apud inferos Cerberus,
Cic. Tusc. 1, 5, 10:si ab inferis exsistat rex Hiero,
were to rise from the dead, Liv. 26, 32:si salvi esse velint, Sulla sit iis ab inferis excitandus,
to be raised from the dead, Cic. Cat. 2, 9, 20:inferorum animas elicere,
id. Vatin. 6, 14:ad inferos poenas parricidii luere,
in the infernal regions, id. Phil. 14, 12, 32:ab inferis excitare aliquem,
i. e. to quote the words of one deceased, id. Or. 25, 85; id. Brut. 93, 322.Lit.:B.spatium,
Caes. B. G. 7, 46, 3:locus,
id. ib. 2, 25:pars,
id. ib. 7, 35: ex inferiore loco dicere, from below (opp. ex superiore loco, from the tribunal), Cic. Att. 2, 24, 3; cf.superus, II. A.: onerosa suo pondere in inferius feruntur,
downwards, Ov. M. 15, 241:scriptura,
Cic. Inv. 2, 40, 117.— Plur. subst.: infĕrĭōres, um, m., the people of the lower part of the city, Auct. B. Alex. 6, 3. —Trop.1.Subsequent, later, latter, in time or succession:2.erant inferiores quam illorum aetas, qui, etc.,
lived later, were younger, Cic. Q. Fr. 3, 5, 2; cf.:aetate inferiores paulo quam Iulius, etc.,
id. Brut. 49, 182; and:inferioris aetatis esse,
id. ib. 64, 228:inferiores quinque dies,
the latter, Varr. L. L. 6, § 13 Müll. —Inferior in quality, rank, or number.(α).With abl. specif.:(β).voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,
Cic. Rep. 2, 34:inferior fortunā,
id. Fam. 13, 5, 2:dignitate, auctoritate, existimatione, gratia non inferior, quam qui umquam fuerunt amplissimi,
id. Q. Fr. 1, 3, 6:inferiores animo,
Caes. B. G. 3, 24:quemadmodum causa inferior, dicendo fieri superior posset,
Cic. Brut. 8:erat multo inferior navium numero Brutus,
Caes. B. C. 1, 57. — With abl.:ut humanos casus virtute inferiores putes,
Cic. Lael. 2.—With in and abl.:(γ).in jure civili non inferior, quam magister fuit,
Cic. Brut. 48, 179.—Absol.:III. A.inferiores extollere,
Cic. Lael. 20, 72; cf. id. ib. §71: invident homines maxime paribus aut inferioribus,
id. de Or. 2, 52, 209; cf.:indignum est, a pari vinci aut superiore, indignius ab inferiore atque humiliore,
id. Quint. 31:supplices inferioresque,
id. Font. 11:ordines,
Caes. B. C. 1, 46:crudelis in inferiores,
Auct. Her. 4, 40:non inferiora secutus,
naught inferior, Verg. A. 6, 170.Form infimus (infumus), a, um, lowest, last (= imus;1.but where the lowest of several objects is referred to, infimus is used,
Cic. N. D. 1, 37, 103; 2, 6, 17; v. Krebs, Antibarb. p. 588).Lit.:2.stabiliendi causa singuli ab infimo solo pedes terra exculcabantur,
Caes. B. G. 7, 73, 7:ab infimis radicibus montis,
id. B. C. 1, 41, 3; 1, 42, 2:cum scripsissem haec infima,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:ab infima ara,
from the lowest part of the altar, id. Div. 1, 33; cf.:sub infimo colle,
the foot, Caes. B. G. 7, 79. — Subst.: infĭmum, i, n., the lowest part, bottom, in the phrase:ab infimo,
from below, at the bottom, Plaut. Most. 3, 2, 140:collis erat leniter ab infimo acclivis,
Caes. B. G. 7, 19, 1 (for which, ab imo;v. below, B. 1.): stipites demissi et ab infimo revincti,
id. ib. 7, 73, 3; cf. Sen. Q. N. 3, 30, 4; 6, 4, 1; so,ad infimum,
at the bottom, Caes. B. G. 7, 73, 3:collis passus circiter CC. infimus apertus,
at the bottom, id. ib. 2, 18, 2.—Trop., lowest, meanest, basest in quality or rank:B.infima faex populi,
Cic. Q. Fr. 2, 6; cf.:condicio servorum,
id. Off. 1, 13:infimo loco natus,
id. Fl. 11:summos cum infimis pari jure retinebat,
id. Off. 2, 12:humilitas natalium,
Plin. 18, 6, 7, § 37:preces,
the most humble, Liv. 8, 2; 29, 30. — Hence, infĭmē, adv., only trop., at the bottom (late Lat.):quid summe est, quid infime,
Aug. Ep. 18, 2. —Form imus, a, um, the lowest, deepest, last ( = infimus; but when opp. to summus, to express a whole from end to end, imus is used; v. Suet. Aug. 79; Quint. 2, 13, 9; Liv. 24, 34, 9; Cic. Rosc. Com. 7, 20; Hor. Ep. 1, 1, 54; cf. Krebs, Antibarb. p. 588).1.Lit.:A.ab imis unguibus usque ad verticem summum,
Cic. Rosc. Com. 7, 20:terra ima sede semper haeret,
id. Rep. 6, 18:fundo in imo,
at the very bottom, Verg. A. 6, 581: vox, the deepest bass (opp. vox summa, the treble), Hor. S. 1, 3, 7; Quint. 11, 3, 15:conviva,
that reclines at the bottom, Hor. S. 2, 8, 40; Mart. 6, 74:ad imam quercum,
at the foot of the oak, Phaedr. 2, 4, 3:in aure ima,
at the bottom of the ear, Plin. 11, 45, 103, § 205. — As substt.Plur.: īmi, ōrum, m., the lowest, most humble:B.aequalis ad maximos imosque pervenit clementiae tuae admiratio,
Sen. Clem. 1, 1, 9:pacis et armorum superis imisque deorum Arbiter,
Ov. F. 5, 665. —īmum, i, n., the bottom, depth, low [p. 945] est part. Lit.:2.ab imo ad summum,
Hor. S. 2, 3, 308:locus erat paulatim ab imo acclivis,
Caes. B. G. 3, 19, 1 (for which, ab infimo; v. above, A. 1.); so,tigna paulum ab imo praeacuta,
id. ib. 4, 17:suspirare ab imo,
to fetch a deep sigh, Ov. A. A. 3, 675:(aures) instabiles imo facit,
at the bottom. at their roots, id. M. 11, 177:aquae perspicuae imo,
down to the bottom, id. ib. 5, 588. — Plur.:ima summis mutare,
to turn the lowest into the highest, Hor. C. 1, 34, 12; Vell. 2, 2:ima,
the under world, Ov. M. 10, 47.—With gen.:ima maris,
the bottom of the sea, Plin. 32, 6, 21, § 64:ima montis,
the foot of a mountain, id. 4, 11, 18, § 40.—Trop., with respect to time or order, the last (mostly poet.):mensis,
Ov. F. 2, 52.—Hence, subst.: īmum, i, n., the last, the end:nihil nostrā intersit an ab summo an ab imo nomina dicere incipiamus,
Auct. Her. 3, 18, 30:si quid inexpertum scaenae committis... servetur ad imum,
till the last, to the end, Hor. A. P. 126:dormiet in lucem... ad imum Threx erit,
at last, id. Ep. 1, 18, 35. -
14 infimum
infĕrus, a, um (ante-class. collat. form of the nom. sing. infer:I.ubi super inferque vicinus permittet,
Cato, R. R. 149), adj. [cf. Sanscr. adh-aras, adh-amas, the lower, lowest; and Lat. infra], that is below, underneath, lower; opp. superus.Posit.A.In gen.: inferus an superus tibi fert Deus funera, Liv. Andr. ap. Prisc. p. 606 P.; cf.:B.Di Deaeque superi atque inferi,
Plaut. Cist. 2, 1, 36; Ter. Phorm. 4, 4, 6; cf.also: ut ex tam alto dignitatis gradu ad superos videantur deos potius quam ad inferos pervenisse,
Cic. Lael. 3, 12:limen superum inferumque salve,
Plaut. Merc. 5, 1, 1:ut omnia supera, infera, prima, ultima, media videremus,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:loca,
the lower parts, id. Arat. 474:fulmina,
that come out of the ground, Plin. 2, 52, 53, § 138: aqua, that falls down, rain-water, Varr. ap. Non. 1, 221: mare inferum, the Lower, i. e. the Tuscan Sea (opp. mare superum, the Upper or Adriatic Sea), Mel. 2, 4; Plin. 3, 5, 10, § 75; Cic. Att. 9, 3, 1; id. de Or. 3, 19 et saep. also without mare:navigatio infero,
upon the Tuscan Sea, id. Att. 9, 5, 1.—In partic., underground, belonging to the Lower World: infĕri, ōrum, m. ( gen. inferūm for inferorum, Varr. ap. Macr. S. 1, 16; Sen. de Ira, 2, 35), the inhabitants of the infernal regions, the dead:II. A.triceps apud inferos Cerberus,
Cic. Tusc. 1, 5, 10:si ab inferis exsistat rex Hiero,
were to rise from the dead, Liv. 26, 32:si salvi esse velint, Sulla sit iis ab inferis excitandus,
to be raised from the dead, Cic. Cat. 2, 9, 20:inferorum animas elicere,
id. Vatin. 6, 14:ad inferos poenas parricidii luere,
in the infernal regions, id. Phil. 14, 12, 32:ab inferis excitare aliquem,
i. e. to quote the words of one deceased, id. Or. 25, 85; id. Brut. 93, 322.Lit.:B.spatium,
Caes. B. G. 7, 46, 3:locus,
id. ib. 2, 25:pars,
id. ib. 7, 35: ex inferiore loco dicere, from below (opp. ex superiore loco, from the tribunal), Cic. Att. 2, 24, 3; cf.superus, II. A.: onerosa suo pondere in inferius feruntur,
downwards, Ov. M. 15, 241:scriptura,
Cic. Inv. 2, 40, 117.— Plur. subst.: infĕrĭōres, um, m., the people of the lower part of the city, Auct. B. Alex. 6, 3. —Trop.1.Subsequent, later, latter, in time or succession:2.erant inferiores quam illorum aetas, qui, etc.,
lived later, were younger, Cic. Q. Fr. 3, 5, 2; cf.:aetate inferiores paulo quam Iulius, etc.,
id. Brut. 49, 182; and:inferioris aetatis esse,
id. ib. 64, 228:inferiores quinque dies,
the latter, Varr. L. L. 6, § 13 Müll. —Inferior in quality, rank, or number.(α).With abl. specif.:(β).voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,
Cic. Rep. 2, 34:inferior fortunā,
id. Fam. 13, 5, 2:dignitate, auctoritate, existimatione, gratia non inferior, quam qui umquam fuerunt amplissimi,
id. Q. Fr. 1, 3, 6:inferiores animo,
Caes. B. G. 3, 24:quemadmodum causa inferior, dicendo fieri superior posset,
Cic. Brut. 8:erat multo inferior navium numero Brutus,
Caes. B. C. 1, 57. — With abl.:ut humanos casus virtute inferiores putes,
Cic. Lael. 2.—With in and abl.:(γ).in jure civili non inferior, quam magister fuit,
Cic. Brut. 48, 179.—Absol.:III. A.inferiores extollere,
Cic. Lael. 20, 72; cf. id. ib. §71: invident homines maxime paribus aut inferioribus,
id. de Or. 2, 52, 209; cf.:indignum est, a pari vinci aut superiore, indignius ab inferiore atque humiliore,
id. Quint. 31:supplices inferioresque,
id. Font. 11:ordines,
Caes. B. C. 1, 46:crudelis in inferiores,
Auct. Her. 4, 40:non inferiora secutus,
naught inferior, Verg. A. 6, 170.Form infimus (infumus), a, um, lowest, last (= imus;1.but where the lowest of several objects is referred to, infimus is used,
Cic. N. D. 1, 37, 103; 2, 6, 17; v. Krebs, Antibarb. p. 588).Lit.:2.stabiliendi causa singuli ab infimo solo pedes terra exculcabantur,
Caes. B. G. 7, 73, 7:ab infimis radicibus montis,
id. B. C. 1, 41, 3; 1, 42, 2:cum scripsissem haec infima,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:ab infima ara,
from the lowest part of the altar, id. Div. 1, 33; cf.:sub infimo colle,
the foot, Caes. B. G. 7, 79. — Subst.: infĭmum, i, n., the lowest part, bottom, in the phrase:ab infimo,
from below, at the bottom, Plaut. Most. 3, 2, 140:collis erat leniter ab infimo acclivis,
Caes. B. G. 7, 19, 1 (for which, ab imo;v. below, B. 1.): stipites demissi et ab infimo revincti,
id. ib. 7, 73, 3; cf. Sen. Q. N. 3, 30, 4; 6, 4, 1; so,ad infimum,
at the bottom, Caes. B. G. 7, 73, 3:collis passus circiter CC. infimus apertus,
at the bottom, id. ib. 2, 18, 2.—Trop., lowest, meanest, basest in quality or rank:B.infima faex populi,
Cic. Q. Fr. 2, 6; cf.:condicio servorum,
id. Off. 1, 13:infimo loco natus,
id. Fl. 11:summos cum infimis pari jure retinebat,
id. Off. 2, 12:humilitas natalium,
Plin. 18, 6, 7, § 37:preces,
the most humble, Liv. 8, 2; 29, 30. — Hence, infĭmē, adv., only trop., at the bottom (late Lat.):quid summe est, quid infime,
Aug. Ep. 18, 2. —Form imus, a, um, the lowest, deepest, last ( = infimus; but when opp. to summus, to express a whole from end to end, imus is used; v. Suet. Aug. 79; Quint. 2, 13, 9; Liv. 24, 34, 9; Cic. Rosc. Com. 7, 20; Hor. Ep. 1, 1, 54; cf. Krebs, Antibarb. p. 588).1.Lit.:A.ab imis unguibus usque ad verticem summum,
Cic. Rosc. Com. 7, 20:terra ima sede semper haeret,
id. Rep. 6, 18:fundo in imo,
at the very bottom, Verg. A. 6, 581: vox, the deepest bass (opp. vox summa, the treble), Hor. S. 1, 3, 7; Quint. 11, 3, 15:conviva,
that reclines at the bottom, Hor. S. 2, 8, 40; Mart. 6, 74:ad imam quercum,
at the foot of the oak, Phaedr. 2, 4, 3:in aure ima,
at the bottom of the ear, Plin. 11, 45, 103, § 205. — As substt.Plur.: īmi, ōrum, m., the lowest, most humble:B.aequalis ad maximos imosque pervenit clementiae tuae admiratio,
Sen. Clem. 1, 1, 9:pacis et armorum superis imisque deorum Arbiter,
Ov. F. 5, 665. —īmum, i, n., the bottom, depth, low [p. 945] est part. Lit.:2.ab imo ad summum,
Hor. S. 2, 3, 308:locus erat paulatim ab imo acclivis,
Caes. B. G. 3, 19, 1 (for which, ab infimo; v. above, A. 1.); so,tigna paulum ab imo praeacuta,
id. ib. 4, 17:suspirare ab imo,
to fetch a deep sigh, Ov. A. A. 3, 675:(aures) instabiles imo facit,
at the bottom. at their roots, id. M. 11, 177:aquae perspicuae imo,
down to the bottom, id. ib. 5, 588. — Plur.:ima summis mutare,
to turn the lowest into the highest, Hor. C. 1, 34, 12; Vell. 2, 2:ima,
the under world, Ov. M. 10, 47.—With gen.:ima maris,
the bottom of the sea, Plin. 32, 6, 21, § 64:ima montis,
the foot of a mountain, id. 4, 11, 18, § 40.—Trop., with respect to time or order, the last (mostly poet.):mensis,
Ov. F. 2, 52.—Hence, subst.: īmum, i, n., the last, the end:nihil nostrā intersit an ab summo an ab imo nomina dicere incipiamus,
Auct. Her. 3, 18, 30:si quid inexpertum scaenae committis... servetur ad imum,
till the last, to the end, Hor. A. P. 126:dormiet in lucem... ad imum Threx erit,
at last, id. Ep. 1, 18, 35. -
15 praebeo
praebĕo, ŭi, ĭtum (old inf. praeberier, Plaut. Poen. 1, 1, 49; id. Am. 4, 2, 7), 2, v. a. [contr. from praehibeo, q. v. from prae-habeo], to hold forth, reach out, proffer, offer (class., esp. in the trop. signif.; syn.: ministro, suppedito, suggero).I.Lit.:II.canis parvulo praebens ubera,
Just. 1, 4:cibum de manu,
Col. 9, 1, 6: collum cultris, Juv [p. 1411] 10, 269:praebenda gladio cervix,
id. 10, 345:jugulum,
Sen. Agam. 973:cervicem,
Petr. 97:os ad contumeliam,
Liv. 4, 35:verberibus manus,
Ov. A. A. 1, 16:aures,
to give ear, listen, attend, Liv. 38, 52; Vulg.Sap. 6, 3: aurem, id. Job, 6, 28.—Transf., in gen., to give, grant, furnish, supply:B.aurum, vestem, purpuram Bene praebeo, nec quicquam eges,
Plaut. Men. 1, 2, 11:panem,
Nep. Them. 10, 3:sumptum,
Just. 31, 4, 1:spectaculum,
Sall. J. 14, 23:sponsalia,
Cic. Q. Fr. 2, 6, 1: vicem, to supply the place of:vicem postium,
to supply the place of posts, serve as posts, Plin. 8, 10, 10, § 31:eundem usum,
id. 28, 11, 49, § 179.—Trop., to give, grant, furnish, render, cause, make, occasion; to show, exhibit, represent; and with se, to show, approve, behave one's self in a certain manner:operam reipublicae,
Liv. 5, 4:materiam seditionis,
id. 3, 46:honorem alicui,
Plin. 15, 4, 5, § 19 (al. perhibuit):fidem alicui in periculis,
Nep. Att. 4, 4.—Esp. with se and acc. of adj.:se talem alicui, qualem, etc.,
Cic. Rosc. Am. 4, 11:in re misericordem et in testimonio religiosum se praebuit,
id. Caecin. 10, 26:Pompeius se auctorem meae salutis praebuit,
id. Sest. 50, 107:in eo vehementer se moderatum praebere,
id. Off. 2, 21, 73:se in malis hominem praebuit,
id. Fam. 15, 17, 3:se dignum suis majoribus,
id. ib. 2, 18, 3:in eos, qui ea perficere voluerunt, me severum vehementemque praebeo,
id. Cat. 4, 6, 12:me similem in utroque praebui,
towards both, id. Sull. 8, 16.—With nom. of adj. (very rare):ut vobis videtur, praebebit se periculis fortis,
Sen. Ep. 85, 26.—With abl.:pari se virtute praebuit,
Nep. Dat. 2, 1:in eo magistratu pari diligentiā se Hannibal praebuit,
id. Hann. 7, 5.—So, also, without se:Phormio in hac re ut aliis strenuum hominem praebuit,
Ter. Phorm. 3, 1, 12; so, too, in neutr. signif. of a woman, to surrender herself to her lover:odi quae praebet, quia sit praebere necesse,
Ov. A. A. 2, 685:praebere se legibus,
i. e. to resign one's self to, submit to, Sen. Ep. 70, 9:praebere causam tollendi indutias,
to give, Liv. 30, 4:suspicionem insidiarum,
Nep. Dat. 10, 3:spem impunitatis aut locum peccandi,
Col. 11, 1:gaudium et metum,
Liv. 25, 27:tumultum,
id. 28, 1:opinionem timoris,
Caes. B. G. 3, 17:sonitum,
Liv. 7, 36:caput argutae historiae,
matter for an entertaining story, Prop. 3 (4), 20, 28:ludos,
to furnish sport, Ter. Eun. 5, 6, 9.—With an obj.-clause, to permit, allow, let a thing be done ( poet.):quae toties rapta est, praebuit ipsa rapi,
suffered herself to be carried off, Ov. H. 5, 132.—Hence, praebĭta, ōrum, n., what is furnished for support, allowance (postAug.):annua,
Col. 1, 8, 17:praebitis annuis privavit,
Suet. Tib. 50. -
16 acclīvitās
acclīvitās ātis, f [acclivis], an ascent, rising grade, acclivity: pari acclivitate collis, Cs.* * *slope, ascent, upward inclination, steepness -
17 adfectus (aff-)
adfectus (aff-) ūs, m [ad + 2 FAC-], a state, disposition, mood: animi: dubiis adfectibus errare, in vacillating moods, O.: adfectu tacito laetari, rapture, O.—A desire, fondness for: opes atque inopiam pari adfectu concupiscunt, Ta.: si res similis affectibus esset, Iu. -
18 certāmen
certāmen inis, n [certo], a decisive contest, measuring of forces, struggle, strife, dispute, dissension, rivalry, competition: inter clarissimos duces: de urbis possessione: cum alqo: regni, L.: nostrum: certamina domi finita, civil dissensions, L.: inter mortalīs vine an virtute, etc., S.: certamina divitiarum, H. — A battle, fight, struggle, combat, engagement: ubi res ad certamen venit, S.: in certamine ipso, L.: medio in certamine, V.: ita vario certamine pugnatum est, such were the changing aspects of the battle, Cs.: humanum, between men, L.: pari certamine geri, with equal numbers, Cs.: pugnae, O.: navale, V.: non temptato certamine, L.: me in certamina poscere, challenge, V. — A trial, race, match, contest, struggle: gladiatorium: Instituit celebri certamine ludos, O.: celebrata sancto certamina patri, V.: cursūs, O.: equus certamine primus, H.: ponam certamina classis, make a match, V.: Velocis iaculi certamina ponit, V.—Meton., rivalry, competition, emulation, ambition, zeal: honoris et gloriae: pugna mediocri certamine commissa: olli certamine summo Procumbunt, V.: magni certaminis dimicatio, L.— A prize: tanti certaminis heres, O.* * *contest, competition; battle, combat, struggle; rivalry; (matter in) dispute -
19 coëō
coëō īvī or iī, itus, īre [com- + eo], to go together, come together, meet, assemble, collect: in Piraeo, T.: matronae ad Venturiam frequentes coëunt, L.: quo populus coibat, H.: certis diebus (ad concilium), Ta.: milia crabronum, O.: populi legationibus coëunt, by their representatives, Ta.— To come together in battle, meet, encounter: inter se, V.: agmina, Cu.: cetera turba coit, joins in the attack, O.—To come together, be united, gather, unite, combine: coëundi in unum spatium, L.: manus coit omnis in unum, V.: qui unā coierunt, Cs.: ut coëat par Iungaturque pari, H.: amnes in artius coëunt, Cu.: membra, O.: coit formidine sanguis, congeals, V.: digiti coëunt, grow together, O.: volnera coiere mea, have closed, Pr.: Inter se capita (arcūs), V.: ut placidis coëant immitia, H.: memini nobis verba coisse, to have been exchanged, Pr.—Fig., to unite, join together, assimilate, combine, agree, ally oneself, conspire: cum hoc: principes tum unā coierunt, Cs.: in foedera dextrae, V.—Of a marriage contract: taedae quoque iure coissent, O.: conubio, nuptiis, Cu.: cum captivā, Cu.: Hac gener atque socer coëant mercede suorum, i. e. in the marriage, V.—With societatem, to enter into partnership, make a compact, become an ally, associate, form a league: societatem laboris: cum Caesare societatem: cum Lacedaemoniis, N.: societatem sceleris: ad eam rem societas coitur.* * *coire, coivi(ii), coitus Vfit together; have sexual intercourse; collect/gather (fluid); meet; rally; enter agreement; unite/assemble/conspire; come/go together; mend/knit (wound) -
20 cōnsilium
cōnsilium ī, n [com- + 2 SAL-], a council, body of counsellors, deliberative assembly: senatum, orbis terrae consilium: senatūs: Iovis, H.: consilium viribus parat, L.: publicum, i. e. a court of justice: hac re ad consilium delatā, a council of war, Cs.: sine consiliis per se solus, without advisers, L.: Illa Numae coniunx consiliumque fuit, counsellor, O.—Deliberation, consultation, considering together, counsel: capere unā tecum, T.: summis de rebus habere, V.: quasi vero consili sit res, ac non, etc., a question for discussion, Cs.: arbitrium negavit sui esse consili, for him to decide, N.: quid efficere possis, tui consili est, for you to consider: nihil quod maioris consili esset: nocturna, S.: in consilio est aedilibus, admitted to the counsels, Iu.—A conclusion, determination, resolution, measure, plan, purpose, intention, design, policy: unum totius Galliae, Cs.: callidum, T.: arcanum, H.: saluberrima, Ta.: adeundae Syriae, Cs.: consili participes, S.: superioris temporis, former policy, Cs.: consilium expedire, resolve promptly, L.: certus consili, in purpose, Ta.: incertus consilii, T., Cu.: Consilia in melius referre, change her policy, V.: quod consilium dabatur? resource, V.: unde consilium afuerit culpam abesse, L.: eo consilio, uti, etc., their object being, Cs.: quo consilio huc imus? T.: omnes uno consilio, with one accord, Cs.: cum suo quisque consilio uteretur, pursued his own course, Cs.: publico factum consilio, by the state, Cs.: alqm interficere publico consilio, i. e. by legal process, Cs.: privato consilio exercitūs comparare, on their own account: audax, L.: fidele: sapiens, O.: plenum sceleris.—In phrases with capere or suscipere, to form a purpose, plan, resolve, decide, determine: neque, quid nunc consili capiam, scio, De virgine, T.: legionis opprimendae consilium capere, Cs.: obprimundae rei p., S.: hominis fortunas evertere: ex oppido profugere, Cs.: consilium ceperunt, ut, etc.: capit consilium, ut nocte iret, L.—With inire, to form a plan, resolve, conspire, determine: inita sunt consilia urbis delendae: iniit consilia reges tollere, N.: consilia inibat, quem ad modum discederet, Cs.: de recuperandā libertate consilium initum, Cs.—With est, it is intended, I purpose: non est consilium, pater, I don't mean to, T.: non fuit consilium otium conterere, S.: ea uti deseram, non est consilium, S.: quibus id consili fuisse cognoverint, ut, etc., who had formed the plan, etc., Cs.: quid sui consili sit, ostendit, Cs.—In war, a plan, device, stratagem: consilia cuiusque modi Gallorum, Cs.: tali consilio pro fligavit hostīs, N.: Britannorum in ipsos versum, Ta.: te consilium Praebente, H.—Counsel, advice: recta consilia aegrotis damus, T.: fidele: lene, H.: consilio uti tuo, take your advice: consilium dedimus Sullae, ut, etc., Iu. — Understanding, judgment, wisdom, sense, penetration, prudence, discretion: neque consili satis habere: a consilio principum dissidere: res forte quam consilio melius gestae, S.: Simul consilium cum re amisti? T.: pari consilio uti: vir consili magni, Cs.: plus in animo consili, L.: catervae Consiliis iuvenis revictae, H.: tam nulli consili, T.: tam expers consili: misce stultitiam consiliis brevem, H.: consilii inopes ignes, indiscreet, O.: vis consili expers, H.* * *debate/discussion/deliberation/consultation; advice/counsel/suggestion; adviser; decision/resolution; intention/purpose/policy/plan/action; diplomacy/strategy; deliberative/advisory body; state council, senate; jury; board of assessors; intelligence, sense, capacity for judgment/invention; mental ability; choice
См. также в других словарях:
pari — pari … Dictionnaire des rimes
pari — [ pari ] n. m. • 1642; de parier 1 ♦ Convention par laquelle deux ou plusieurs parties s engagent à verser une certaine somme (⇒ enjeu) au profit de celle qui aura raison. Engager, faire un pari. ⇒ parier. Gagner, perdre un pari, son pari. Pari… … Encyclopédie Universelle
PARI/GP — in use on Windows XP Developer(s) … Wikipedia
pari (1) — {{hw}}{{pari (1)}{{/hw}}A agg. inv. 1 Uguale, che corrisponde esattamente: essere pari di età; essere pari per condizione sociale; essere pari in bellezza; un coraggio pari alla sua astuzia | Di pari passo, (fig.) contemporaneamente. 2 Privo di… … Enciclopedia di italiano
Päri — (auch: Lokoro) Gesprochen in Sudan Sprecher ca. 28.000 (Stand von 1987) Linguistische Klassifikation Nilo saharanische Sprachen Nilotische Sprachen Westnilotische Sprachen Luo Sprachen … Deutsch Wikipedia
pari — Pari. s. m. Gageure, promesse reciproque par laquelle deux ou plusieurs personnes qui soustiennent des choses contraires, s engagent de payer une certaine somme à celuy dont la proposition se trouvera veritable. On a fait un grand pari. le pari… … Dictionnaire de l'Académie française
pari — Element prim de compunere savantă cu semnificaţia egal . [< it. pari , cf. lat. par]. Trimis de LauraGellner, 12.07.2005. Sursa: DN PARI elem. egal . (< it. pari , cf. lat. par) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN … Dicționar Român
pârî — PÂRÎ, pârăsc, vb. IV. tranz. (Folosit şi absol.) 1. A se plânge de faptele cuiva; a reclama. ♦ A acuza, a învinui. ♦ A da pe faţă în mod răutăcios faptele cuiva, adesea exagerând sau minţind; a vorbi de rău; a denunţa. 2. (înv.) A da pe cineva în … Dicționar Român
Pari — (ital.), 1) die völlige Gleichheit einer Anzahl verschiedener Münzsorten nach ihrem Gehalt an edlem Metall; als Maßstab wird dabei die Kölnische Mark zu 16 Loth sein Silber angenommen. Eine Münze steht über P., wenn sie höher ausgegeben wird, als … Pierer's Universal-Lexikon
Pari — (ital., franz. pair, engl. par), gleich, insbes. dem Nennwert oder Nominalgehalt gleich, vorzüglich zur Bezeichnung des Kursstandes von Geld und Wertpapieren gebraucht. Münzen stehen p. oder al pari (»auf dem gleichen«, franz. an pair), wenn ihr… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Pari — Pari, s. Al pari … Kleines Konversations-Lexikon