Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

pampinus

  • 1 pampinus

    pampĭnus, i, m. and f. (in fem.:

    circumflua pampinus,

    Claud. III. Cons. Stil. 366: opaca, id. Epith. Pall. et Celer. 5; cf. Donat. p. 1747 P.; Serv. Verg. E. 7, 58, acc. to whom Varro often used the word as a fem.) [root pamp-, pap-, to swell, v. pōpulus; cf. papula, pustule], a tendril or young shoot of a vine (cf. palmes).
    I.
    Lit., Col. 4, 22, 4:

    ex gemmis pampini pullulant,

    id. 3, 18, 4:

    pampinos detergere,

    Plin. 17, 22, 35, § 175:

    detrahere,

    id. 17, 22, 35, § 193.—
    2.
    A vine-leaf, the foliage of a vine:

    involvulus, quae in pampini folio intorta implicat se,

    Plaut. Cist. 4, 2, 64:

    uva vestita pampinis,

    Cic. Sen. 15, 53:

    male defendet pampinus uvas,

    Verg. G. 1, 448:

    ornatus viridi tempora pampino Liber,

    Hor. C. 4, 8, 34:

    pampini densitas,

    Col. 3, 2, 11.—
    II.
    Transf., a clasper or tendril of any climbing plant, Plin. 16, 35, 63, § 153; 9, 51, 74, § 163.

    Lewis & Short latin dictionary > pampinus

  • 2 pampinus

        pampinus ī, m and f    [PAP-], a tendril of a vine, vine-leaf, vine-foliage: uva vestita pampinis: Ornatus viridi tempora pampino Liber, H.
    * * *
    vine shoot, vine foliage

    Latin-English dictionary > pampinus

  • 3 ōvum

        ōvum ī, n    [3 AV-], an egg: ovum parere, to lay: ponere, O.: pullos ex ovis excuderunt, hatched: pisces ova cum genuerunt, spawn: integram famem ad ovum adfero, i. e. the beginning of the meal (when eggs were served): ab ova Usque ad mala, i. e. from the beginning to the end, H.: Nec gemino bellum Troianum orditur ab ovo (alluding to the mythical story of the eggs of Leda), H.: ovo prognatus eodem, i. e. of the same mother, H.: ova ad notas curriculis numerandus (wooden eggs used in the circus as counters, one being removed after each circuit made), L.     pēius and sup. pessimē    [see malus], badly, wrongly, ill, wretchedly: homines male vestiti: animo malest? are you vexed? T.: hoc male habet virum, vexes, T.: L. Antonio male sit, ill betide: audire, be ill-spoken of.—Badly, wickedly, cruelly, maliciously, hurtfully, injuriously: quod mihi re male feceris, T.: male agendi causā: loqui: pessume istuc in illum consulis, T.: Carthagini male iam diu cogitanti bellum denuntio: agmen adversariorum male habere, harass, Cs.— Badly, awkwardly, unskilfully, unsuccessfully, unfortunately, ruinously: male gerendo negotio: res suae male gestae: pugnare, S.: Nec vixit male, qui, etc., failed in life, H.: quae res tibi vortat male, turn out ill, T.: vendendum, too cheap: empta, too dear: cui male si palpere, awkwardly, H.: defendit pampinus uvas, to no purpose, V.: salsus, impertinently, H.: sedula nutrix, unseasonably, O.— Badly, excessively, extremely, greatly, very much: male metuo, ne, etc., <*>.: quo neminem peius oderunt: cane peius Vitabit chlamydem, H.: rauci, miserably, H.: dispar, sadly, H.— Badly, imperfectly, scarcely, not at all: (domum) male tuetur: sanus, deranged: pārens asellus, refractory, H.: male numen amicum, hostile, V.: statio male fida carinis, unsafe, V.: plenae legiunculae, L.: male viva caro est, O.
    * * *

    Latin-English dictionary > ōvum

  • 4 pampineus

        pampineus adj.    [pampinus], of vine-leaves, of tendrils: vites, O.: auctumnus, V.: hastae, wrapped with vine-leaves, V.: odor, the perfume of wine, Pr.: corona, of vine-leaves, Ta.
    * * *
    pampinea, pampineum ADJ
    of/covered with vine shoots/foliage/tendrils

    Latin-English dictionary > pampineus

  • 5 stāmen

        stāmen inis, n    [STA-].—In weaving, the foundation threads, basis, warp: gracile, O.: de stamine pampinus exit, O.— A thread, string: stamina pollice versant, O.: digitis dum torques stamina, O.: stamina Pollice sollicitat (of the lyre), O.: Stamina fatalia (of the Fates), O.: queri nimio de stamine, too long a thread of life, Iu.: Puniceo canas stamine vincta comas, i. e. fillet, Pr.
    * * *
    warp (in the loom); thread (on distaff); thread of life spun by the Fates

    Latin-English dictionary > stāmen

  • 6 trūdō

        trūdō sī, sus, ere    [TRVD-], to thrust, push, shove, crowd forward, press on, drive, impel: pectore montem, V.: glaciem cum flumina trudunt, V.: Apros in plagas, H.—Of plants, to push forth, put forth, send forth: (pampinus) trudit gemmas, V.: Truditur e sicco radix oleagina ligno, V.— Fig., to push, thrust forward, drive: fallacia Alia aliam trudit, presses hard upon, T.: in quae (comitia) trudit Auli filium, puts forward: Truditur dies die, H.
    * * *
    trudere, trusi, trusus V
    thrust, push, shove; drive, force; drive on

    Latin-English dictionary > trūdō

  • 7 explico

    ex-plĭco, āvi and ŭi (the latter first in Verg. G. 2, 280; afterwards freq.; Hor. C. 3, 29, 16; 4, 9, 44; id. S. 2, 2, 125; Liv. 7, 23, 6 et saep.; cf. Gell. 1, 7, 20), ātum or ĭtum (Cic. uses mostly atum, Caes. atum and itum; cf.

    explicaturos,

    Caes. B. C. 1, 78, 4;

    with explicitis,

    id. ib. 3, 75, 2;

    and, explicitius,

    id. ib. 1, 78, 2; upon these forms v. Neue, Formenl. 2, pp. 479 sq., 550 sq.), 1, v. a., to unfold, uncoil, unroll, unfurl, spread out, loosen, undo (class.; esp. freq. in the trop. sense; syn.: expedio, extrico, enodo, enucleo; explano, expono, interpretor).
    I.
    Lit.:

    velum,

    Plaut. Mil. 4, 8, 7:

    non explicata veste neque proposito argento, etc.,

    spread out, Cic. de Or. 1, 35, 161:

    volumen,

    to open, id. Rosc. Am. 35, 101:

    suas pennas (ales),

    Ov. Am. 2, 6, 55:

    plenas plagas,

    Mart. 1, 56, 8:

    perturbatum et confusum agmen,

    to put in order, Hirt. B. G. 8, 14, 2:

    capillum pectine,

    Varr. L. L. 5, § 129 Müll.:

    fusos,

    to unwind, Mart. 4, 54, 10:

    frontem sollicitam,

    to free from wrinkles, to smooth, Hor. C. 3, 29, 16;

    for which: explicare seria contractae frontis,

    id. S. 2, 2, 125; cf.

    mare,

    i. e. to calm, Sen. Herc. Oet. 455:

    si ex his te laqueis exueris ac te aliqua via ac ratione explicaris,

    hast extricated, freed thyself, Cic. Verr. 2, 5, 58, § 151:

    se (ex funibus ancorarum),

    Dig. 9, 2, 29:

    inimicae et oves, difficile se (apibus) e lanis earum explicantibus,

    Plin. 11, 18, 19, § 62:

    se explicat angustum,

    Juv. 12, 55.—
    B.
    Transf., to spread out, stretch out, extend, deploy, display:

    aciem,

    Liv. 7, 23, 6; 40, 4, 4; 40, 5, 26 al.; cf.

    ordinem,

    id. 2, 46, 3:

    agmen,

    id. 10, 20, 3:

    cohortes (longa legio),

    Verg. G. 2, 280:

    se turmatim (equites),

    Caes. B. C. 3, 93, 3; cf.

    mid.: priusquam plane legiones explicari et consistere possent,

    id. ib. 2, 26, 4; and:

    ut ordo omnium navium explicari posset,

    Liv. 37, 23, 10:

    per obstantis catervas Explicuit sua victor arma,

    Hor. C. 4, 9, 44:

    atria, congestos satis explicatura clientes,

    Stat. Th. 1, 146:

    ut forum laxaremus et usque ad atrium Libertatis explicaremus,

    extend, Cic. Att. 4, 16, 14; cf.:

    unde pons in oppidum pertinens explicatur,

    Sall. H. 3, 20:

    orbes (serpens),

    Ov. M. 15, 720:

    frondes omnes (pampinus),

    Verg. G. 2, 335:

    se (montes),

    Plin. 5, 29, 31, § 118:

    arida ligna in flammas (ignis),

    Lucr. 2, 882:

    convivium,

    i. e. to set out richly, to furnish, Mart. 1, 100, 13:

    explicavi meam rem post illa lucro,

    i. e. amplified, enlarged, Plaut. Poen. 3, 5, 5.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen. (very seldom):

    explica atque excute intelligentiam tuam, ut videas quae sit, etc.,

    display, Cic. Off. 3, 20, 81: Siciliam multis undique cinctam periculis explicavit, has set at large, set free (qs. released from toils, snares), id. de Imp. Pomp. 11, 30; cf.:

    quemadmodum se explicent dicendo,

    id. Fl. 4, 10: da operam, ut te explices, huc quam primum venias, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, D. 2.—
    B.
    In partic.
    1.
    To disentangle, set in order, arrange, regulate, settle, adjust any thing complicated or difficult:

    pulcre ego hanc explicatam tibi rem dabo,

    Plaut. Ps. 4, 1, 20:

    peto a te, ut ejus negotia explices et expedias,

    Cic. Fam. 13, 26, 2:

    negotia,

    id. Att. 5, 12, 3; cf. id. ib. 16, 3, 5:

    belli rationem,

    id. Prov. Cons. 14, 35; cf.:

    rationem salutis,

    id. Fam. 6, 1, 2:

    rem frumentariam,

    Hirt. B. G. 8, 4 fin.: si Faberius nobis nomen illud explicat, noli quaerere, quanti, settles, i. e. pays that item, Cic. Att. 13, 29, 2:

    Faberianum,

    id. ib. § 3; cf.:

    si qui debitores, quia non possint explicare pecuniam, differant solutionem,

    Dig. 42, 1, 31:

    consilium,

    Caes. B. C. 1, 78, 4; cf.:

    his explicitis rebus,

    id. ib. 3, 75, 2: subvenire tempestati quavis ratione sapientis est;

    eoque magis, si plus adipiscare re explicatā boni, quam addubitatā mali,

    Cic. Off. 1, 24, 83:

    ea, quae per defunctum inchoata sunt, per heredem explicari debent,

    Dig. 27, 7, 1:

    transii ad elegos: hos quoque feliciter explicui,

    Plin. Ep. 7, 4, 7 (cf. under
    ):

    iter commode explicui, excepto quod, etc.

    ,

    Plin. Ep. 8, 1, 1:

    fugam,

    Phaedr. 4, 7, 15:

    nihilo plus explicet ac si Insanire paret, etc.,

    will make no more out of it, Hor. S. 2, 3, 270.—
    2.
    Of speech, to develop, unfold, set forth, exhibit, treat, state: vitam alterius totam explicare, Civ. Div. in Caecil. 8, 27:

    perfice, ut Crassus haec, quae coartavit et peranguste refersit in oratione sua, dilatet nobis atque explicet,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    explicando excutiendoque verbo,

    id. Part. Or. 36, 124:

    aliquid expedite,

    id. Brut. 67, 237:

    aliquid apertissime planissimeque,

    id. Verr. 2, 2, 64, § 156:

    aliquid definitione,

    id. Fin. 3, 10, 33:

    funera fando,

    Verg. A. 2, 362:

    philosophiam,

    Cic. Div. 2, 2, 6; cf.:

    philosophiam diligentissime Graecis litteris,

    id. Ac. 1, 2, 4:

    summorum oratorum Graecas orationes,

    id. de Or. 1, 34, 155:

    geometricum quiddam aut physicum aut dialecticum (corresp. to expedire),

    id. Div. 2, 59, 122:

    non de aegritudine solum, sed de omni animi perturbatione explicabo,

    id. Tusc. 3, 6, 13:

    de scorpionibus et catapultis,

    Vitr. 10, 22:

    ut explicemus, quae sint materiae, etc.,

    Quint. 10, 5, 1.— Pass. impers.:

    quae vero auxilia sunt capitis, eo loco explicitum est,

    Cels. 4, 2.—Hence,
    1.
    explĭcātus, a, um, P. a.
    A.
    Lit., spread out:

    Capua planissimo in loco explicata,

    Cic. Agr. 2, 35, 96:

    vallis,

    Pall. Aug. 11, 2.—
    B.
    Trop.
    1.
    Well ordered, regular:

    in causa facili atque explicata,

    Cic. Planc. 2, 5.—
    2.
    Plain, clear:

    nisi explicata solutione non sum discessurus,

    Cic. Att. 15, 20, 4.— Comp.:

    litterae tuae, quibus nihil potest esse explicatius, nihil perfectius,

    Cic. Att. 9, 7, 2.— Sup.:

    explicatissima responsa,

    Aug. Ep. 34 fin.
    3.
    Assured, certain:

    nec habet explicatam aut exploratam rationem salutis suae,

    Cic. Fam. 6, 1, 2.—
    * Adv.: explĭ-cāte, plainly, clearly:

    qui distincte, qui explicate, qui abundanter et rebus et verbis dicunt,

    Cic. de Or. 3, 14, 53.— Comp.:

    explicatius,

    August. Civ. D. 19, 4.—
    2.
    explĭ-cĭtus, a, um, P. a. (acc. to II. B. 1.), lit., disentangled, i. e. free from obstacles, easy:

    in his erat angustiis res: sed ex propositis consiliis duobus explicitius videbatur, Ilerdam reverti,

    Caes. B. C. 1, 78, 2.
    explĭcit, in late Lat., at the end of a book, is prob. an abbreviation of explicitus (est liber), the book is ended (acc. to signif. II. B. 1.); cf.:

    explicitum nobis usque ad sua cornua librum refers,

    Mart. 11, 107, 1: solemus completis opusculis ad distinctionem rei alterius sequentis medium interponere Explicit aut Feliciter aut aliquid istius modi, Hier. Ep. 28, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > explico

  • 8 gemma

    gemma, ae, f. [cf. Gr. gemô, to be full; Lat. gumia;

    lit. a fulness, swelling. The ancients supposed the original meaning to be a precious stone,

    Quint. 8, 6, 6; cf. Cic. Or. 24, 81; id. de Or. 3, 38, 155], a bud, eye, or gem on a plant.
    I.
    Lit.:

    ineunte vere exsistit tamquam ad articulos sarmentorum ea, quae gemma dicitur,

    Cic. de Sen. 15, 53:

    (pampinus) trudit gemmas et frondes explicat omnes,

    Verg. G. 2, 335;

    jam laeto turgent in palmite gemmae,

    id. E. 7, 48; Col. 4, 29, 4.—
    II.
    Transf. (from the resemblance to buds in shape and color), a precious stone, esp. one already cut, a jewel, gem, the predom. signif. of the word (opp. lapillus, one that is opaque, v. Dig. 34, 2, 19, § 17; cf.

    also: margarita, unio): nego in Sicilia tota... ullam gemmam aut margaritam, quicquam ex auro aut ebore factum... quin conquisierit, etc.,

    Cic. Verr. 2, 4, 1, § 1:

    pocula ex auro gemmis distincta clarissimis,

    id. ib. 2, 4, 27, §

    62: vas vinarium ex una gemma pergrandi,

    id. ib.:

    Cyri ornatus Persicus multo auro multisque gemmis,

    id. de Sen. 17, 59:

    gemmas sunt qui non habeant,

    Hor. Ep. 2, 2, 180:

    cum virides gemmas collo circumdedit (mulier),

    Juv. 6, 458:

    non gemmis venale,

    Hor. C. 2, 16, 7:

    vitrea,

    i. e. a false gem, Plin. 35, 6, 30, § 48;

    also called facticia,

    id. 37, 7, 26, § 98:

    nec premit articulos lucida gemma meos,

    Ov. H. 15, 74:

    nec sufferre queat majoris pondera gemmae,

    Juv. 1, 29: usus luxuriantis aetatis signaturas pretiosis gemmis coepit insculpere, Capitol. ap. Macr. S. 7, 13, 11; Vulg. Exod. 25, 7 et saep. —
    2.
    Transf.
    a.
    Things made of precious stones.
    (α).
    A drinking-vessel, goblet or cup, made of a precious stone:

    nec bibit e gemma divite nostra sitis,

    Prop. 3, 5 (4, 4), 4; cf.:

    ut gemmā bibat,

    Verg. G. 2, 506:

    gemmā ministrare,

    Sen. Prov. 3 fin.; cf.

    also: in gemma posuere merum,

    Ov. M. 8, 572.—
    (β).
    A seal ring, signet:

    protinus impressā signat sua crimina gemmā,

    Ov. M. 9, 566; cf. Plin. 37, 1, 2, § 3; 37, 5, 20, § 78: arguit ipsorum quos littera gemmaque, Juv. 13, 138; 1, 68.—Hence, comically: Pl. Opsecro parentis ne meos mihi prohibeas? Cu. Quid? ego sub gemmane apstrussos habeo tuam matrem et patrem? i. e. under lock and key, Plaut. Curc. 5, 2, 8.—
    b.
    A pearl ( poet.): legitur rubris gemma sub aequoribus. Prop. 1, 14, 12:

    cedet Erythraeis eruta gemma vadis,

    Mart. 8, 28, 14. —
    c.
    The eyes of the peacock's tail:

    gemmis caudam stellantibus implet,

    Ov. M. 1, 723; cf.:

    gemmea cauda,

    Phaedr. 3, 18, 8). —
    B.
    Trop., like gem in English, ornament, beauty (post-Aug. and very rare):

    multas in digitis, plures in carmine gemmas Invenies,

    Mart. 5, 11, 3:

    Hesperius gemma amicorum,

    Sid. Ep. 4, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > gemma

  • 9 palmes

    palmĕs, ĭtis, m. [1. palma, II. E.], a young branch or shoot of a vine, a vinesprig, vine-sprout (syn. pampinus).
    I.
    Lit.:

    palmites vitium sarmenta appellantur, quod in modum palmarum humanarum virgulas quasi digitos edunt,

    Fest. p. 222 Müll.:

    palmitum duo genera sunt, alterum pampinarium, alterum fructuarium,

    Col. 5, 6, 26 sq.; id. 3, 10, 14; 4, 22, 10; Plin. 17, 22, 35, § 175; 14, 1, 3, § 10:

    jam laeto turgent in palmite gemmae,

    Verg. E. 7, 48: stratus humi palmes, Juv. [p. 1294] 8, 78; Ov. F. 1, 152:

    ego sum vitis, vos palmites,

    Vulg. Johan. 15, 5.—
    II.
    Transf.
    A.
    A vine; a vineyard:

    Icario nemorosus palmite Gaurus,

    Stat. S. 3, 1, 147; Mart. 8, 40, 1.—
    B.
    In gen., a bough, branch:

    crudus arboris,

    Luc. 4, 317:

    palmites arborum,

    Curt. 4, 3, 10 (where Mützell reads palmas); Plin. 13, 4, 7, § 30:

    opaco palmite bacae,

    Claud. Nupt. Hon. 217.

    Lewis & Short latin dictionary > palmes

  • 10 pampinarium

    pampĭnārĭus, a, um, adj. [pampinus], of or belonging to tendrils, that has tendrils: palmitum duo genera sunt: alterum, quod, quia primo anno plerumque frondem sine fructu affert, pampinarium vocant, etc., Col. 5, 6, 29:

    sarmentum,

    id. 3, 10, 5:

    virga,

    id. 3, 10, 7:

    materiae,

    id. 4, 24, 11.—
    (β).
    Subst.: pampĭnārĭum, ii, n., i. q. pampinarium sarmentum, a tendril-branch, leaf-branch, Plin. 17, 21, 35, § 157; 17, 22, 35, § 181.

    Lewis & Short latin dictionary > pampinarium

  • 11 pampinarius

    pampĭnārĭus, a, um, adj. [pampinus], of or belonging to tendrils, that has tendrils: palmitum duo genera sunt: alterum, quod, quia primo anno plerumque frondem sine fructu affert, pampinarium vocant, etc., Col. 5, 6, 29:

    sarmentum,

    id. 3, 10, 5:

    virga,

    id. 3, 10, 7:

    materiae,

    id. 4, 24, 11.—
    (β).
    Subst.: pampĭnārĭum, ii, n., i. q. pampinarium sarmentum, a tendril-branch, leaf-branch, Plin. 17, 21, 35, § 157; 17, 22, 35, § 181.

    Lewis & Short latin dictionary > pampinarius

  • 12 pampinatus

    1.
    pampĭnātus, a, um, Part., from pampino.
    2.
    pampĭnātus, a, um, adj. [pampinus], having tendrils and leaves.
    I.
    Lit.: lanceam argenteam pampinatam librarum triginta, Gallien. Ep. ap. Treb. Claud. 17, 5. —
    II.
    Transf., tendril-shaped, tendril-like, Plin. 16, 42, 82, § 225.

    Lewis & Short latin dictionary > pampinatus

  • 13 populus

    1.
    pŏpŭlus (contr. POPLVS, Inscr. Column. Rostr. in Corp. Inscr. Lat. 195, 17, Plaut. Am. prol. 101; 1, 1, 103; id. Aul. 2, 4, 6; id. Cas. 3, 2, 6 et saep.—Also written POPOLVS, Corp. Inscr. Lat. 197, 15 al.; nom. plur. poploe, Carm. Sal. ap. Fest. p. 205 Müll.; v. pilumnoe) [from root pleof pleo; v. plenus], i, m., a people, the people.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (cf.:

    gens, natio): res publica res populi: populus autem non omnis hominum coetus quoquo modo congregatus, sed coetus multitudinis juris consensu et utilitatis communione sociatus,

    Cic. Rep. 1, 25, 39:

    populus Romanus,

    id. Phil. 6, 5, 12: exspectabat populus, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 90 Vahl.):

    tene magis salvum populus velit an populum tu,

    Hor. Ep. 1, 16, 27: casci populi Latini, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 28 Müll. (Ann. v. 24 Vahl.):

    hi populi: Atellani, Calatini, etc.,

    Liv. 22, 61 fin.
    B.
    Esp.
    1.
    The people, opp. to the Senate, in the formula senatus populusque Romanus (abbreviated S. P. Q. R.), saep.; cf.:

    et patres in populi fore potestate,

    Liv. 2, 56.—
    2.
    Opp. to the plebs:

    non enim populi, sed plebis eum (tribunum) magistratum esse,

    Liv. 2, 56:

    ut ea res populo plebique Romanae bene eveniret,

    Cic. Mur. 1, 1.—
    3.
    Rarely for plebs, the populace:

    dat populus, dat gratus eques, dat tura senatus,

    Mart. 8, 15, 3: urbanus, the citizens (opp. to the military), Nep. Cim. 2, 1.—
    II.
    Transf.
    1.
    A region, district, regarded as inhabited:

    frequens cultoribus alius populus,

    Liv. 21, 34, 1 (cf. Gr. dêmos).—
    2.
    A multitude, host, crowd, throng, great number of persons or things ( poet. and in postAug. prose):

    ratis populo peritura recepto,

    i. e. with the great multitude of passengers, Luc. 3, 665:

    fratrum,

    Ov. H. 14, 115:

    in tanto populo sileri parricidium potuit,

    Just. 10, 1:

    sororum,

    Ov. H. 9, 52; App. Mag. p. 304:

    apum,

    Col. 9, 13, 12:

    populus totidem imaginum,

    Plin. 33, 9, 45, § 129; Sen. Q. N. 1, 5:

    spicarum,

    Pall. 7, 2:

    scelerum,

    Sid. Ep. 6, 1 fin.:

    concursus in forum populi,

    Liv. 22, 7, 6.—
    3.
    The public, i. e. the open street ( poet.): omnis habet geminas janua frontis, E quibus haec populum spectat;

    at illa Larem,

    Ov. F. 1, 136.
    2.
    pōpŭlus, i, f. [root pamp-, pap-, to swell; Lat. papula, papilla, pampinus], a poplar, poplar-tree, Plin. 16, 23, 35, § 85; 16, 18, 31, § 77; 17, 11, 15, § 78; Ov. H. 5, 27;

    sacred to Hercules,

    Verg. E. 7, 61; Ov. H. 9, 64; Plin. 12, 1, 2, § 3:

    alba,

    the silver-poplar, Hor. C. 2, 3, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > populus

  • 14 prorepo

    prō-rēpo, psi, ptum, 3, v. n., to creep forth, crawl out, come out in a gradual or unobserved manner ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    (formica) non usquam prorepit,

    Hor. S. 1, 1, 37:

    cum prorepserunt primis animalia terris,

    id. ib. 1, 3, 99:

    cochleae prorepunt e cavis terrae,

    Plin. 8, 39, 59, § 140:

    aegri quoque ad conspectum tui prorepere,

    Plin. Pan. 22, 3.—
    II.
    Transf.
    A.
    To creep along, crawl forwards to a place:

    rumore caedis exterritus prorepsit ad solarium proximum,

    Suet. Claud. 10.—
    B.
    Of inanimate subjects, to come forth gradually, to put forth, to ooze out, exude, of the vine:

    prorepentes oculi,

    Col. 11, 2, 38; 3, 10, 3:

    pampinus e duro prorepsit,

    id. 4, 22, 4:

    tardaque sudanti prorepunt balsama ligno, Claud. Nupt. Honor. et Mar. 96: ne palmites libero excursu in luxuriam prorepant,

    Col. 5, 5, 13:

    umor lente prorepit,

    gradually flows off, id. 2, 16, 5:

    nervus prorepit usque ad ultimam partem caudae,

    extends, id. 7, 12, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > prorepo

  • 15 tortilis

    tortĭlis, e, adj. [torqueo], twisted, twined, winding ( poet. and in post-Aug. prose;

    syn. sinuosus): aurum,

    i. e. a golden chain, Verg. A. 7, 351:

    bucina,

    Ov. M. 1, 336:

    ansa,

    id. H. 16, 252:

    piscis,

    crooked, id. M. 13, 915:

    nervi,

    Luc. 6, 198:

    pampinus,

    Plin. 9, 51, 74, § 163.

    Lewis & Short latin dictionary > tortilis

  • 16 trudo

    trūdo, si, sum, 3, v. a. [cf. Sanscr, tard-, to split], to thrust, push, shove; to crowd or shove forward; to press on, drive, impel (class.; syn.: pello, expello).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    vis haec quidem hercle est et trahi et trudi simul,

    Plaut. Capt. 3, 5, 92:

    quas mihi tenebras trudis?

    id. Ep. 3, 4, 40:

    trudit et impellit,

    Lucr. 6, 1032:

    adverso trudere monte saxum,

    id. 3, 1000:

    montem pectore,

    Verg. G. 3, 373:

    (hostes) trudunt adversos,

    Tac. A. 2, 11:

    glaciem cum flumina trudunt,

    Verg. G. 1, 310:

    ille hinc trudetur largus lacrimarum foras,

    Plaut. As. 3, 1, 30:

    apros in plagas,

    Hor. Epod. 2, 31:

    ad proelia inertem,

    id. Ep. 1, 5, 17:

    semet in arma,

    Tac. H. 5, 25.—
    B.
    In partic., of growth, to push forth, put forth, send forth ( poet.):

    (pampinus) trudit gemmas,

    Verg. G. 2, 335:

    se de cortice (gemmae),

    id. ib. 2, 74:

    truditur e sicco radix oleagina ligno,

    id. ib. 2, 31: offenso truditur igne latex, Claud. de Apono, 13.—
    II.
    Trop.: secundae res laetitiă transvorsum trudere solent a recte consulendo atque intellegendo, Cato ap. Gell. 7, 3, 14:

    ad mortem trudi,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71: in quae (comitia) omnibus invitis trudit noster Magnus Auli filium, puts forward (to bring him into office), id. Att. 1, 16, 12:

    quo ne trudamur, di immortales nos admonent,

    id. Har. Resp. 28, 61:

    in vitia alter alterum trudimus,

    Sen. Ep. 41, 7:

    semel in arma trusos,

    Tac. H. 5, 25: truditur dies die, Hor, C. 2, 18, 15, cf.: sic vita truditur, is hurried on, Petr 82:

    fallacia Alia aliam trudit,

    presses hard upon, closely follows the other, Ter. And. 4, 4, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > trudo

См. также в других словарях:

  • pampre — [ pɑ̃pr ] n. m. • 1534; a. fr. pampe, lat. pampinus 1 ♦ Branche de vigne avec ses feuilles et ses grappes. Les pampres et les sarments. 2 ♦ Poét. Le raisin, la vigne. ♢ Littér. Tonnelle couverte d une vigne grimpante. « Des pêcheurs sont là bas… …   Encyclopédie Universelle

  • pámpano — (Del lat. pampinus, hoja de vid.) ► sustantivo masculino 1 BOTÁNICA Sarmiento verde, tierno y delgado de una planta, o pimpollo de la vid. 2 Hoja de la vid. TAMBIÉN pámpana 3 ZOOLOGÍA Pez teleósteo, que vive en los mares ibéricos y cuya carne es… …   Enciclopedia Universal

  • пуп — род. п. а, пупок, род. п. пка, также в знач. желудок птицы , пупырь, пупыш росток, почка , укр. пуп почка , др. русск. пупъ, цслав. пѫпъ ὀμφαλός, болг. пъп (Младенов 540), сербохорв. пу̑п, род. п. пупа почка , пу̏пак пуп , макед. пъмп, словен.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • pampiniform — Having the shape of a tendril; denoting a vinelike structure. [L. pampinus, a tendril, + forma, form] * * * pam·pin·i·form (pam pinґĭ form) [L. pampinus tendril + form] shaped like a tendril …   Medical dictionary

  • vigne — Vigne, Vinea, Vitis. Jeune vigne, ou vigne nouvelle, Nouelletum, Malleolus. Vigne sauvage, ou bastarde, Taminia, Labrusca. Vignes de bon complant, Generosae vites. Basse vigne, Humilis vitis. Vigne blanche, ou Coulevrée, Bryonia. Vignes couchées… …   Thresor de la langue françoyse

  • Pampiniform — Pam*pin i*form, a. [L. pampinus a tendril + form.] (Anat.) In the form of tendrils; applied especially to the spermatic and ovarian veins. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Pampre — Pam pre, n. [F. pampre a vine branch, L. pampinus.] (Sculp.) An ornament, composed of vine leaves and bunches of grapes, used for decorating spiral columns. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • pompano — noun (plural no or nos) Etymology: American Spanish pámpano, from Spanish, a percoid fish (Sparus auratus), literally, vine leaf, from Latin pampinus Date: 1778 1. a carangid food fish (Trachinotus carolinus) of the western Atlantic and Gulf of… …   New Collegiate Dictionary

  • Bambele, die — * Die Bambele, plur. die n. 1) In der Schweiz, ein Nahme der Elritze; Cypr nu phoxinus. L. S. auch Bachbambele. 2) In dem Weinbaue einiger Gegenden, derjenige Theil des Weinsenkers außer der Erde, welcher ihn mit dem Mutterstocke verbindet; in… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • pampinocele — SYN: varicocele. [L. pampinus, tendril, + G. kele, tumor] …   Medical dictionary

  • pampe — [pɑ̃p] n. f. ÉTYM. 1549; « pétale », 1270; du lat. pampinus. → Pampre. ❖ ♦ Bot. Fane des graminées …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»