Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

pŏpŭlāris

  • 1 popularis

    pŏpŭlāris (sync. poplāris, Plaut. Rud. 3, 4, 36), e, adj. [1. populus], of or belonging to the people, proceeding from or designed for the people.
    I.
    In gen.:

    populares leges,

    i. e. laws instituted by the people, Cic. Leg. 2, 4, 9:

    accessus,

    id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25:

    coetus,

    id. Ac. 2, 2, 6:

    munus,

    a donation to the people, id. Off. 2, 16, 56:

    popularia verba usitata,

    id. ib. 2, 10, 35; cf.:

    ad usum popularem atque civilem disserere,

    id. Leg. 3, 6, 14:

    dictio ad vulgarem popularemque sensum accommodata,

    id. de Or. 1, 23, 108:

    oratio philosophorum... nec sententiis nec verbis instructa popularibus,

    id. Or. 19, 64:

    popularis oratio,

    id. ib. 44, 151:

    populari nomine aliquid appellare,

    Plin. 13, 4, 9, § 48:

    laudes,

    in the mouths of the people, Cic. Ac. 2, 2, 6:

    admiratio,

    id. Fam. 7, 1, 2:

    honor,

    Cic. Dom. 18:

    ventus,

    popular favor, id. Clu. 47, 130 init.:

    aura,

    Hor. C. 3, 2, 20:

    civitas,

    democracy, Plin. 7, 56, 57, § 200 (opp. regia civitas, monarchy):

    popularia sacra sunt, ut ait Labeo, quae omnes cives faciunt nec certis familiis attributa sunt,

    Fest. p.253 Müll.—
    B.
    Subst.: pŏpŭlārĭa, ĭum, n. (sc. subsellia), the seats of the people in the theatre, the common seats, Suet. Claud. 25; id. Dom. 4 fin.
    II.
    In partic.
    A.
    Of or belonging to the same people or country, native, indigenous (as an adj. rare):

    Sappho puellis de popularibus querentem vidimus,

    Hor. C. 2, 13, 25:

    flumina,

    of the same district, Ov. M. 1, 577:

    oliva,

    native, id. ib. 7, 498.—
    2.
    As subst.: pŏpŭlāris, is, comm. (freq. and class.).
    (α).
    Masc., a countryman, fellow-countryman:

    redire ad suos populares, Naev. ap. Fest. s. v. stuprum, p. 317 Müll.: o mi popularis, salve,

    Plaut. Poen. 5, 2, 79:

    o populares,

    Ter. Eun. 5, 8, 1; id. Ad. 2, 1, 1:

    popularis ac sodalis suus,

    Cic. Ac. 2, 37, 118:

    ego vero Solonis, popularis tui, ut puto, etiam mei, legem neglegam (for Cicero had also lived in Athens),

    id. Att. 10, 1, 2:

    popularis alicujus definiti loci (opp. civis totius mundi),

    id. Leg. 1, 23, 61:

    non populares modo,

    Liv. 29, 1:

    cum turbā popularium,

    Just. 43, 1, 6: quae res indicabat populares esse.—
    (β).
    Fem.:

    mea popularis opsecro haec est?

    Plaut. Rud. 3, 4, 35; 4, 4, 36; 4, 8, 4 al.; Sall. J. 58, 4:

    tibi popularis,

    Ov. M. 12, 191.—
    b.
    Transf.
    (α).
    Of animals and plants of the same region:

    leaena, Ov. lb. 503: (glires) populares ejusdem silvae (opp. alienigenae, amne vel monte discreti),

    Plin. 8, 57, 82, § 224:

    populares eorum (prunorum) myxae,

    id. 15, 13, 12, § 43.—
    (β).
    Of persons of the same condition, occupation, tastes, etc., a companion, partner, associate, accomplice, comrade: meus popularis Geta, fellow (i. e. a slave), Ter. Phorm. 1, 1, 1:

    populares conjurationis,

    Sall. C. 24, 1; 52, 14:

    sceleris,

    id. ib. 22, 1: invitis hoc nostris popularibus dicam, the men of our school, i. e. the Stoics, Sen. Vit. Beat. 13.—
    B.
    In a political signification, of or belonging to the people, attached or devoted to the people (as opposed to the nobility), popular, democratic:

    res publica ex tribus generibus illis, regali et optumati et populari confusa modice,

    Cic. Rep. 2, 23, 41 (ap. Non. 342, 31):

    homo maxime popularis,

    Cic. Clu. 28, 77:

    consul veritate non ostentatione popularis,

    id. Agr. 1, 7, 23: animus vere popularis, saluti populi consulens, id. Cat. 4, 5, 9:

    ingenium,

    Liv. 2, 24:

    sacerdos, i. e. Clodius, as attached to the popular party,

    Cic. Sest. 30, 66:

    vir,

    Liv. 6, 20: homo, of the common people (opp. rex), Vulg. Sap. 18, 11. —Hence, subst.: pŏpŭlāres, ĭum, m., the people's party, the democrats (opp. optimates, the aristocrats):

    duo genera semper in hac civitate fuerunt... quibus ex generibus alteri se populares, alteri optimates et haberi et esse voluerunt. Quia ea quae faciebant, multitudini jucunda esse volebant, populares habebantur,

    Cic. Sest. 45, 96:

    qui populares habebantur,

    id. ib. 49, 105:

    ex quo evenit, ut alii populares, alii studiosi optimi cujusque videantur,

    id. Off. 1, 25, 85.—
    C.
    Acceptable to the people, agreeable to the multitude, popular:

    dixi in senatu me popularem consulem futurum. Quid enim est tam populare quam pax?

    Cic. Agr. 2, 4, 9:

    potest nihil esse tam populare quam id quod ego consul popularis adfero, pacem, etc.,

    id. ib. 2, 37, 102:

    quo nihil popularius est,

    Liv. 7, 33, 3:

    populare gratumque audientibus,

    Plin. Paneg. 77, 4.—
    D.
    Of or belonging to the citizens (as opposed to the soldiery):

    quique rem agunt duelli, quique populare auspicium,

    Cic. Leg.2, 8; cf.Amm. 14, 10; usually as subst.: popŭlāris, is, m., a citizen (post-class.):

    multa milia et popularium et militum,

    Capitol. Ant. Phil. 17; Dig. 1, 12, 1 fin.:

    popularibus militibusque,

    Juv. 26, 3, 5; Amm. 22, 2.—
    E.
    Belonging to or fit for the common people; hence, common, coarse, mean, bad: sal. Cato, R. R. 88:

    pulli (apium),

    Col. 9, 11, 4: popularia agere, to play coarse tricks, Laber. ap. Non. 150, 25.—Hence, adv.: pŏpŭlārĭter.
    A.
    After the manner of the common people, i. e. commonly, coarsely, vulgarly, Cic. Rep. 6, 22, 24:

    loqui,

    id. Fin. 2, 6, 17:

    scriptus liber (opp. limatius),

    id. ib. 5, 5, 12.—
    B.
    In a popular manner, popularly, democratically:

    agere,

    Cic. Off. 2, 21, 73:

    conciones seditiose ac populariter excitatae,

    id. Clu. 34, 93:

    occidere quemlibet populariter,

    to win popularity, Juv. 3, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > popularis

  • 2 populāris

        populāris e, adj. with comp.    [1 populus], of the people, proceeding from the people, popular, general, common: leges, instituted by the people: munus, to the people: verba: dictio ad popularem sensum accommodata: oratio: laudes, by the people: ventus, popular favor: aura, H.— Of the same people, of the country, native, indigenous: queri puellis de popularibus, H.: flumina, of the same district, O.: oliva, native, O.: virgo tibi, of thy nation, O.—As subst m., a fellow-countryman, compatriot, associate, fellow, comrade, accomplice: suus: quae res indicabat popularīs esse, his own army, S.: non popularīs modo concitat, L.: populares coniurationis, accomplices, S.— Of the people, devoted to the people, attached to the commons, popular, democratic: genus (rei p.): animus: ingenium, L.: sacerdos, i. e. Clodius.—Acceptable to the people, agreeable to the multitude, popular: consul: quo nihil popularius est, L.— Plur m. as subst, the popular party, democrats.
    * * *
    I
    compatriot, fellow citizen/from same community; partner/associate; inhabitant; member of "Popular" party, promoter of "Popular" policies, "Men of the People"
    II
    popularis, populare ADJ
    of the people; popular

    Latin-English dictionary > populāris

  • 3 popularis

    populāris, e (1. populus), I) (nach populus no. I, A) zu demselben Volke gehörig, landsmännisch, einheimisch, inländisch, 1) adi.: flumina, Ov.: oliva, Ov.: fortunae, der Landsleute, Apul. – v. Tieren, p. leaena, Ov. – 2) subst.: a) eig., der Landsmann, die Landsmännin, Komik, Cic. u.a.: Solon, p. tuus, Cic.: mea p. haec est, Plaut.: non unius popularis alicuius loci, sed civis totius mundi, heimatberechtigt an usw., Cic. – v. Tieren u. Pflanzen desselben Ortes, Plin. – b) übtr., v. Pers. desselben Standes, Geschäftes, Studiums, der Genosse, Gefährte, amicus summus meus et p. (Standesgenosse) Geta, Ter.: invitis hoc popularibus nostris dicam, Zunftgenossen (den Stoikern), Sen. – im üblen Sinne, Genosse, Teilnehmer, Sall.: coniurationis, Sall. – II) (nach populus no. I, B) zum Volke gehörig, A) zum Volke als Gesamtheit der Patrizier, später der Patrizier u. Plebejer, zur Gemeinde gehörig, vom Volke ausgehend od. ausgegangen, für das Volk bestimmt u. dgl., Volks-, 1) im allg.: a) adi.: cena, Plaut.: leges (Ggstz. lex caelestis), Cic.: coetus, Cic.: civitas, res publica, Demokratie (Ggstz. regia civitas), Cic. u.a.: aura, ventus, Volksgunst, Cic.: honos, Cic.: laus, gloria, admiratio, beim Volke, Cic.: munus, ans Volk, Cic.: carmen, Volkslied, Sen. poët.: popularia verba et usitata, Cic.: popularia et cotidiana verba, Arnob.: oratio, R. ans V., Cic. – b) subst., populāria, ium, n., die Sitze des Volkes im Theater, die Volkssitze, Suet. Claud. 25, 4 u. Dom. 4. – 2) insbes.: a) volkstümlich, populär, d.i. α) dem Volke angenehm, beim Volke beliebt, volkstümlich, sacerdos, Cic.: dictator in actione minime p., Liv.: minime p. ministerium, Liv.: p. nomina, Drusi, Lucan.: nihil esse tam populare, quam id, quod affero etc., Cic.: quo nihil popularius est, Liv. – β) dem Volke zugetan, volksliebend, demokratisch, im üblen Sinne der Optimaten die Volksgunst suchend, um die Volksgunst buhlend, demagogisch, revolutionär, animus vere p. (Ggstz. contionator), Cic.: p. vir, Volksfreund, Liv.: cui ingenium magis populare erat, der mehr die Gabe besaß, das Volk zu gewinnen, Liv. – lacrimae, Cic.: imperium, Cic.: ratio (Richtung), Cic.: cives, Cic.: homo, Cic.: ut popularis cupiditas a consilio principum dissideret, Cic.: interpretabatur quaedam ex orationibus eius contumeliosa in Vitellium et pro se ipso popularia, auf die Volksgunst berechnet, Tac. – subst., populārēs, ium, m., die Volkspartei, die Demokraten, im Ggstz. zu optimates, Cic., Nep. u.a.: im Ggstz. zu studiosi optimi cuiusque, Cic. – b) übtr., zum gemeinen Volke gehörig = gemein, gewöhnlich, sal. Cato: popularis notae pulli (apium), Colum.: homo, ein gemeiner Mann, Vulg.: neutr. pl. subst., sed tum popularia agimus per ludum, gemeine (läppische) Scherze, Laber. com. 58. – B) übh. zur Bevölkerung einer Stadt od. Provinz gehörig, Volks-, annona p., öffentlicher Kornmarkt, ICt.: plausus, Volksgunst, spät. ICt. – subst., populārēs, ium, m., die Bevölkerung, die Einwohner einer Provinzialstadt, ob. ambiguos popularium animos, Tac. ann. 12, 16: multa milia et popularium et militum, Capit.: universi cives ac populares, spät. ICt.: quies popularium, ICt. – / synk. poplāris, Plaut. rud. 740 Schoell.

    lateinisch-deutsches > popularis

  • 4 popularis

    populāris, e (1. populus), I) (nach populus no. I, A) zu demselben Volke gehörig, landsmännisch, einheimisch, inländisch, 1) adi.: flumina, Ov.: oliva, Ov.: fortunae, der Landsleute, Apul. – v. Tieren, p. leaena, Ov. – 2) subst.: a) eig., der Landsmann, die Landsmännin, Komik, Cic. u.a.: Solon, p. tuus, Cic.: mea p. haec est, Plaut.: non unius popularis alicuius loci, sed civis totius mundi, heimatberechtigt an usw., Cic. – v. Tieren u. Pflanzen desselben Ortes, Plin. – b) übtr., v. Pers. desselben Standes, Geschäftes, Studiums, der Genosse, Gefährte, amicus summus meus et p. (Standesgenosse) Geta, Ter.: invitis hoc popularibus nostris dicam, Zunftgenossen (den Stoikern), Sen. – im üblen Sinne, Genosse, Teilnehmer, Sall.: coniurationis, Sall. – II) (nach populus no. I, B) zum Volke gehörig, A) zum Volke als Gesamtheit der Patrizier, später der Patrizier u. Plebejer, zur Gemeinde gehörig, vom Volke ausgehend od. ausgegangen, für das Volk bestimmt u. dgl., Volks-, 1) im allg.: a) adi.: cena, Plaut.: leges (Ggstz. lex caelestis), Cic.: coetus, Cic.: civitas, res publica, Demokratie (Ggstz. regia civitas), Cic. u.a.: aura, ventus, Volksgunst, Cic.: honos, Cic.: laus, gloria, admiratio, beim Volke, Cic.: munus, ans Volk, Cic.: carmen, Volkslied, Sen. poët.: popularia verba et usitata, Cic.: popularia et cotidiana verba, Arnob.: oratio, R. ans
    ————
    V., Cic. – b) subst., populāria, ium, n., die Sitze des Volkes im Theater, die Volkssitze, Suet. Claud. 25, 4 u. Dom. 4. – 2) insbes.: a) volkstümlich, populär, d.i. α) dem Volke angenehm, beim Volke beliebt, volkstümlich, sacerdos, Cic.: dictator in actione minime p., Liv.: minime p. ministerium, Liv.: p. nomina, Drusi, Lucan.: nihil esse tam populare, quam id, quod affero etc., Cic.: quo nihil popularius est, Liv. – β) dem Volke zugetan, volksliebend, demokratisch, im üblen Sinne der Optimaten die Volksgunst suchend, um die Volksgunst buhlend, demagogisch, revolutionär, animus vere p. (Ggstz. contionator), Cic.: p. vir, Volksfreund, Liv.: cui ingenium magis populare erat, der mehr die Gabe besaß, das Volk zu gewinnen, Liv. – lacrimae, Cic.: imperium, Cic.: ratio (Richtung), Cic.: cives, Cic.: homo, Cic.: ut popularis cupiditas a consilio principum dissideret, Cic.: interpretabatur quaedam ex orationibus eius contumeliosa in Vitellium et pro se ipso popularia, auf die Volksgunst berechnet, Tac. – subst., populārēs, ium, m., die Volkspartei, die Demokraten, im Ggstz. zu optimates, Cic., Nep. u.a.: im Ggstz. zu studiosi optimi cuiusque, Cic. – b) übtr., zum gemeinen Volke gehörig = gemein, gewöhnlich, sal. Cato: popularis notae pulli (apium), Colum.: homo, ein gemeiner Mann, Vulg.: neutr. pl. subst., sed tum popularia agimus per ludum, gemeine (läppische) Scherze, Laber.
    ————
    com. 58. – B) übh. zur Bevölkerung einer Stadt od. Provinz gehörig, Volks-, annona p., öffentlicher Kornmarkt, ICt.: plausus, Volksgunst, spät. ICt. – subst., populārēs, ium, m., die Bevölkerung, die Einwohner einer Provinzialstadt, ob. ambiguos popularium animos, Tac. ann. 12, 16: multa milia et popularium et militum, Capit.: universi cives ac populares, spät. ICt.: quies popularium, ICt. – synk. poplāris, Plaut. rud. 740 Schoell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > popularis

  • 5 popularis

    popularis popularis, e народный

    Латинско-русский словарь > popularis

  • 6 popularis

    popularis popularis, is m, f соотечественник, земляк

    Латинско-русский словарь > popularis

  • 7 popularis

    popularis popularis, is m, f товарищ

    Латинско-русский словарь > popularis

  • 8 popularis

    popularis popularis, is m, f спутник, товарищ

    Латинско-русский словарь > popularis

  • 9 popularis

    [st1]1 [-] popularis, e: - [abcl][b]a - relatif au peuple, populaire. - [abcl]b - populaire, commun, trivial. - [abcl]c - qui aime le peuple, dévoué au peuple. - [abcl]d - qui est aimé du peuple, populaire; démagogue. - [abcl]e - qui est du même pays, national, indigène.[/b] [st1]2 [-] popularis, is, m. f.: - [abcl][b]a - habitant. - [abcl]b - compatriote, concitoyen. - [abcl]c - compagnon, confrère, associé; complice. - [abcl]d - ami du peuple, partisan du peuple.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] popularis, e: - [abcl][b]a - relatif au peuple, populaire. - [abcl]b - populaire, commun, trivial. - [abcl]c - qui aime le peuple, dévoué au peuple. - [abcl]d - qui est aimé du peuple, populaire; démagogue. - [abcl]e - qui est du même pays, national, indigène.[/b] [st1]2 [-] popularis, is, m. f.: - [abcl][b]a - habitant. - [abcl]b - compatriote, concitoyen. - [abcl]c - compagnon, confrère, associé; complice. - [abcl]d - ami du peuple, partisan du peuple.[/b]
    * * *
        Popularis, et hoc populare, pen. prod. vt Populares strepitus. Ouid. De peuple, Populaire.
    \
        Aura popularis. Horat. La faveur du peuple.
    \
        Caedes popularis. Ouid. Occision de peuple.
    \
        Flumen populare. Ouid. De son pays.
    \
        Ingenium populare. Liu. Tenant le parti du peuple, et de la liberté commune.
    \
        Nomine populari appellari. Plinius, Populari etiam nomine a nobis appellantur balani. En commun langage, Vulgairement.
    \
        Popularis et ciuilis vsus. Cic. La maniere de faire du peuple.
    \
        Popularis. Terent. Qui est de ma ville et cité, ou pays.
    \
        Populares. Sueton. Qui sont d'un mesme pays. Vulgus Compatriotas vocat. B.
    \
        Popularis ciuis. Cic. Qui favorise à la cause du peuple.
    \
        Fieri popularem. Ci. Se mettre du parti du peuple, et soustenir la querelle d'iceluy.
    \
        Popularium animos tentare. Liu. De ses subjects.
    \
        Popularis meus. Terentius. De mesme condition, et estat ou fortune.
    \
        Popularis. Participant et consentant: vt Populares coniurationis. Sallust. Ceulx qui sont coulpables et participants de la conjuration, Qui donnent faveur, confort et aide à la, etc.
    \
        Nihil tam populare, quam bonitas. Cic. Que le peuple aime tant, ou Qui soit tant aggreable au peuple.
    \
        Maxime popularis homo. Cic. Flateur du peuple, Qui tasche à s'entretenir en l'amour du peuple.
    \
        Praestat diuitem esse ac popularem, quam nobilem et mendicum. Plaut. Du nombre du menu peuple.
    \
        Popularia, popularium, popularibus, n. g. Sueton. Les lieux et sieges esquels le peuple s'asseoit au theatre pour regarder les jeux et esbatements publiques.

    Dictionarium latinogallicum > popularis

  • 10 popularis

    I populāris, e
    1) отечественный, местный, туземный (flumina, oliva O); принадлежащий к тому же народу ( puella C)
    2) народный (carmen SenT; verba C)
    aura C (тж. ventus C и plausus C, CJ) p. — народное расположение
    oratio p. Cречь к народу
    3) популярный, пользующийся народной любовью (consul, pax C; ministerium L); преданный народу (vir L; civis C)
    4) простонародный, из простого народа ( homo Vlg); простой ( sal Cato)
    II populāris, is m., f.
    1) соотечественник, земляк (meus и mea Pl, C etc.); туземец, житель ( alicujus loci C)
    2) товарищ, спутник (amicus et p. Ter)
    3) соучастник, сообщник (p. conjurationis Sl)
    4) pl. популяры, демократы, народная партия (populares et optimates C, Nep)
    5) pl. гражданское население ( populares et milites Capit)

    Латинско-русский словарь > popularis

  • 11 popularis

    см. populus.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > popularis

  • 12 populáris

    [\populárisat, \populárisabb] rég. ld. népszerű

    Magyar-orosz szótár > populáris

  • 13 popularis

    I.
    , populare (m = f,n)
      популярный, пользующийся народной любовью
    II.
    , is m
      соотечественник, земляк

    Dictionary Latin-Russian new > popularis

  • 14 Áura populāris

    Дуновение народной благосклонности.
    Гораций, "Оды", III, 2, 17 - 20:
    Virtús, repúlsae néscia sórdidae,
    Intáminátis fúlget honóribus;
    Árbitrió populáris áurae.,
    Падений жалких в жизни не ведая,
    И ни приемлет, ни слагает
    Власти, по прихоти толп народных.
    (Перевод А. Семенова-Тян-Шанского)
    Как справедливо как-то замечено, наши простолюдины особенно любят "вероучительное слово", просто и прямо обращенное к ним от высших лиц церковной иерархии, и некоторые из нынешних архиереев, нраву которых не претит это простосердечное желание, стараются не отказывать в этом (таков, например, преосвященный Модест, стяжавший себе своею беседностию aura popularis на Подлясье). (Н. С. Лесков, Архиерейские объезды.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Áura populāris

  • 15 Tholera popularis

    2. RUS совка f плевельная
    3. ENG
    5. FRA noctuelle f des fourrages

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Tholera popularis

  • 16 Tholera popularis

    Энтомология: совка плевельная

    Универсальный англо-русский словарь > Tholera popularis

  • 17 actio popularis

    Юридический термин: народная жалоба, иск ((лат.) требования, предъявляемые в общественных интересах частными лицами или организациями, которые сами не являются жертвами нарушений)

    Универсальный англо-русский словарь > actio popularis

  • 18 Tholera popularis

    Универсальный немецко-русский словарь > Tholera popularis

  • 19 actio popularis

    лат.
    иск, который может быть предъявлен каждым

    Italiano-russo Law Dictionary > actio popularis

  • 20 Tholera popularis

    English-russian biological dictionary > Tholera popularis

См. также в других словарях:

  • Pseudophilautus popularis — Pseudophilautus popularis …   Wikipédia en Français

  • Philautus popularis — Philautus popularis …   Wikipédia en Français

  • Philautus popularis — Saltar a navegación, búsqueda ? Philautus popularis Estado de conservación …   Wikipedia Español

  • Philautus popularis — Taxobox name = Philautus popularis status = LC status system = iucn3.1 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Amphibia ordo = Anura familia = Rhacophoridae subfamilia = Rhacophorinae genus = Philautus species = P. popularis binomial =… …   Wikipedia

  • Aura populāris — (lat.), »Hauch der Volksgunst«, zuerst bei Cicero (»De harusp. respons.«) vorkommende Redewendung (resistentem longius quam voluit popularis aura provexit), dann von Vergil, Horaz u. a. aufgenommen, jetzt oft sprichwörtlich …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Actio popularis — Recours pour excès de pouvoir en France  Pour les autres articles nationaux, voir Recours pour excès de pouvoir. Droit administratif | Généralités …   Wikipédia en Français

  • Aura popularis — (lat.), s.u. Aura 3) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • aura popularis — index distinction (reputation) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • COENA Popularis — vide infra Patronus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • aura popularis — /öˈrə po pū laˈris or ow ra po pŭ läˈris/ (Latin) noun Popular favour (literally, the popular breeze) …   Useful english dictionary

  • Actio popularis — Als Popularklage bezeichnet man im Rechtswesen eine Klage, die von jemandem erhoben wird, der nicht unmittelbar betroffen ist. Dieser Artikel oder Absatz stellt die Situation in Deutschland dar. Hilf mit, die Situation in anderen Ländern zu… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»