-
1 otoczka
сущ.• обвод* * *otocz|ka♀, мн. Р. \otoczkaek 1. ободок ♂, каёмка; окаймление ň;2. биол. оболочка; плёнка; 3. \otoczkaki мн. тех. металлические стружки+1. otoczek, obwódka, obramowanie 3. obtoczki
* * *ж, мн Р otoczek1) ободо́к m, каёмка; окаймле́ние n2) биол. оболо́чка; плёнка3) otoczki мн, тех. металли́ческие стру́жкиSyn:
См. также в других словарях:
hemoliza — ż IV, CMs. hemolizazie, blm med. «rozpuszczanie się lub pękanie otoczki czerwonych krwinek i przechodzenie hemoglobiny do osocza pod wpływem czynników chemicznych lub fizycznych (np. zatruć, zakażeń, ultradźwięków)» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
kleić — ndk VIa, kleję, kleisz, klej, kleił, klejony 1. «spajać, łączyć coś za pomocą kleju» Kleić papierowe torebki. Kleić zabawki na choinkę. ◊ Sen komuś klei powieki «z senności zamykają się komuś oczy, chce się komuś spać» 2. włók. «otaczać włókna… … Słownik języka polskiego
otoczka — ż III, CMs. otoczkaczce; lm D. otoczkaczek «to, co otacza coś dokoła; osłonka, obramowanie, obwódka» Srebrzysta otoczka księżyca. Otoczki nasion … Słownik języka polskiego
