orszak

См. также в других словарях:

• orszak — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} grupa ludzi towarzyszących jakiejś ważnej osobistości; poczet, świta : {{/stl 7}}{{stl 10}}Orszak cesarski, królewski, książęcy. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• orszak — m III, D. u, N. orszakkiem; lm M. i «grono ludzi uroczyście towarzyszących komuś; asysta, poczet, świta» Orszak ślubny, weselny, żałobny. Tworzyć orszak. Przyłączyć się do orszaku. Postępować z orszakiem albo w orszaku. Orszak nadciąga (skąd),… …   Słownik języka polskiego

• asysta — ż IV, CMs. asystayście; lm D. asystayst 1. «grupa ludzi lub osoba towarzysząca komuś; orszak, poczet, straż, eskorta, towarzystwo» Przybył z liczną asystą. 2. «towarzyszenie komuś, obecność przy kimś; asystowanie» Przywyknąć do czyjejś asysty. ‹z …   Słownik języka polskiego

• drużyna — ż IV, CMs. drużynanie; lm D. drużynayn 1. «zorganizowany zespół ludzi powołany do wykonywania wspólnego zadania» Drużyna harcerska. Drużyna sportowa, reprezentacyjna, rezerwowa. Drużyna kolejowa, robotnicza, ratownicza, sanitarna. 2. «najmniejszy …   Słownik języka polskiego

• dwór — m IV, D. dworu, Ms. dworze; lm M. dwory 1. «obszerny dom mieszkalny charakterystyczny dla dawnych posiadłości ziemskich, dawna siedziba ziemiańska» Dwór modrzewiowy, drewniany, murowany. Śród takich pól przed laty, nad brzegiem ruczaju, na… …   Słownik języka polskiego

• eskortować — ndk IV, eskortowaćtuję, eskortowaćtujesz, eskortowaćtuj, eskortowaćował, eskortowaćowany «prowadzić pod strażą, osłoną zbrojną, konwojować; towarzyszyć w drodze dla ochrony lub jako straż honorowa» Wojsko eskortowało jeńców. Kawaleria eskortowała …   Słownik języka polskiego

• jezdny — jezdnyni 1. «używany, przeznaczony do jazdy» Droga jezdna. Tabor jezdny. ∆ elektr. Przewód, drut jezdny, sieć jezdna «przewody elektryczne zawieszone nad jezdnią lub torem, przeznaczone do zasilania pojazdów w energię elektryczną; sieć trakcyjna» …   Słownik języka polskiego

• kawalkada — ż IV, CMs. kawalkadaadzie; lm D. kawalkadaad «grupa jeźdźców lub powozów; orszak konny; także grupa motocyklistów lub samochodów jadących razem» Kawalkada samochodów. ‹fr. z wł.› …   Słownik języka polskiego

• kondukt — m IV, D. u, Ms. konduktkcie; lm M. y «grono osób towarzyszących eksportacji zwłok na cmentarz, orszak pogrzebowy; pogrzeb, eksportacja zwłok» Kondukt pogrzebowy, żałobny. ‹ze śrdwłc.› …   Słownik języka polskiego

• korowód — m IV, D. korowódwodu, Ms. korowódwodzie; lm M. korowódwody, D. korowódwodów 1. «grupa osób posuwających się jedna za drugą pojedynczo lub parami; pochód, orszak, zwłaszcza taneczny; szereg osób trzymających się za ręce» Korowód taneczny. Korowód… …   Słownik języka polskiego

• kulig — m III, D. u, N. kuliggiem; lm M. i «orszak jadący dla zabawy w kilkoro sań zaprzężonych w konie, często z muzyką i śpiewem, odwiedzający dawniej po drodze domy sąsiedzkie; także: przejażdżka w większą liczbę sań» Kulig zajeżdża. ◊ Jechać kuligiem …   Słownik języka polskiego