-
1 opponieren
opponíeren viоппони́ровать, возража́ть -
2 anteoccupo
antĕoccupo, āre, āvi, ātum - tr. - anticiper, prévenir. - anteoccupat quae putat opponi, Cic.: il va au-devant des objections qu'il prévoit.* * *antĕoccupo, āre, āvi, ātum - tr. - anticiper, prévenir. - anteoccupat quae putat opponi, Cic.: il va au-devant des objections qu'il prévoit.* * *Anteoccupo, anteoccupas, pen. cor. anteoccupare. Cic. Anticiper, Se saisir avant autruy de quelque chose.\Anteoccupat quod putat opponi. Cic. Il previent à ce qu'il pense qu'on luy dira à l'encontre. -
3 Einwendung
Einwendung, id quod contra dicitur. ea quae contra dicuntur; od. (in bezug auf die Pers.) ea quae alqs contra dicit. id quod opponitur od. obicitur. od. id quod opponi od. obici potest (Einwurf). – altercatio (Ei. von einer Seite gemacht, von einer andern beantwortet, s. Quint. 10, 1, 35: altercationes et interrogationes). – dubitatio (Anstand, Zweifel). – excusatio (Entschuldigung gegen Beschuldigungen u. Befehle). – ohne Ei, sine mora; sine ulla dubitatione; hand cunctanter; non dubitanter: eine Ei. machen, contra dicere; occurrere, gegen etwas, alci rei: wegen etwas, excusare alqd; uti alcis rei excusatione: man kann jetzt die Ei. nicht machen, daß etc., non iam potest dici mit folg. Akk. u. Infin.: jmdm. die Ei. machen, daß etc., alci opponere mit folg. Akk. u. Infin. – keine Ei.! nihil audio! (Komik.): Einwendungen machen (absol. = sich weigern), recusare. – ich begegne als Redner (im voraus) einer Ei., ante occupo, quod opponi video (videam); id quod obici potest occupo: hier ist keine Ei. möglich, in hac re nihil contra dici potest; in hac re nihil ab altera parte responderi potest. – Zuw. wird »Einwendung (Einwurf)« bl. durch das Neutrum eines Pronomens angedeutet, z.B. die andere Ei., daß etc., alterum illud, quod etc: jene Ei. will nichts heißen, daß wir etc., illud parvi refert m. folg. Akk. u. Infin.
-
4 Gegensatz
Gegensatz, res opposita (das Entgegengestellte). – res contraria (das Gegenteil von etwas). – Gegensätze, contraria inter se. – im G. zu einer [1020] Sache, contrarius od. qui est contrarius (z.B. virtutibus vitia ponere contraria: u. vitia, quae sunt virtutum contraria). – der G. von etw. sein, im G. zu etw. stehen, opponi od. (logisch u. grammatisch) contrario nomine opponi alci rei; contrarium esse alcis rei od. alci rei. – Gegensätze bilden, in contraria abire.
-
5 obpono
oppōno ( obp-), pŏsŭi (in Plaut pŏsīvi), sĭtum, 3 ( sync.:I.oppostus for oppositus,
Lucr. 4, 150), v. a. [ob-pono], to set or place against, to set or station before or opposite, to oppose (class., cf.: obicio, offero, adversor).Lit.A.In gen.:B.se venientibus in itinere,
Caes. B. C 3, 30:huic equites,
id. ib. 3, 75:turrim ad introitum portūs,
id. ib. 3, 39: armatos homines ad omnes introitus. Cic. Caecin. 8, 27:Eumenem adversariis,
Nep. Eum. 3, 2: (Hannibali) opposuit natura Alpemque nivemque, Juv 10, 152.— To place or put before, to hold before:ante oculos opposuit manum, Ov F. 4, 178: oculis manūs,
id. ib. 3, 46:manum fronti,
id. M. 2, 276:gallinae se opponant (pullis),
Cic. N. D. 2, 52, 130:foramini oculos,
to keep before the opening, Petr. 96:eos opponi omnibus contionibus auctores ad perniciem meam,
represented, held up as, Cic. Sest. 19, 42:licet antestari? ego vero Oppono auriculam,
offer, present, Hor. S. 1, 9, 76:oppositas habere fores,
i. e. closed, Ov. H. 17, 8. — To apply, as a remedy:brassicam,
Cato, R. R. 157.—In partic., to set against as a pledge, to pledge, wager, mortgage:C.pono pallium: ille suum anulum opposivit,
Plaut. Curc. 2, 3, 77: potes mutuam drachumam me dare? Ps. Vix hercle opino, etsi me opponam pignori, id. Ps. 1, 1, 84: ager oppositus est, pignori ob decem minas, Ter. Phorm. 4, 3, 56; Vulg. 2 Esdr. 5, 3.—So, with a play upon both meanings:villula nostra non ad Austri flatus opposita est, verum ad milia quindecim,
mortgaged, Cat. 26, 1 sq. —To expose, lay bare or open, abandon:II.opponere se periculis pro re publicā,
Cic. Balb. 10, 26:Saguntinis pro nudatā moenibus patriā corpora opponentibus,
Liv. 21, 8:nudatas radices hiberno frigori,
Plin. 17, 28, 47, § 262.—Trop.A.In gen., to set before, bring forward, set before the eyes or mind, to oppose, adduce, allege:B.pericula intendantur, formidines opponantur,
Cic. Quint. 14, 47:ut ante occupet (orator), quod videat opponi,
id. Or. 40, 138; id. Top. 24, 92; 25, 96:auctoritatem suam,
id. Ac. 2, 20, 64:his quattuor causis totidem medicinae opponuntur,
id. de Or. 2, 83, 339:opposuisti semel Ciceronis nostri valetudinem: conticui,
id. Q. Fr. 2, 8 (10), 1:muri causam,
id. Off. 3, 10, 41.—In partic.1.To speak against, oppose, object, reply, adduce in contradiction:2.quid opponas, si negem,
Cic. Phil. 2, 4, 8:non minorem auctoritatem,
id. Ac. 2, 20, 6:iis opposuit sese Socrates,
id. Brut. 8, 31:quid habes quod mihi opponas?
id. Phil. 2, 4, 8 sq.:ut opponeret Stoicis, summum bonum esse frui iis rebus,
id. Ac. 2, 42, 131.—To set against, oppose, by way of comparison:C.multis secundis proeliis unum adversum, et id mediocre, opponerent,
Caes. B. C. 3, 73; Phaedr. Epil. 2:rationibus labores,
Cic. Rep. 1, 3, 4:quotiens quis dixerit, occidit Alexander Persarum multa milia, opponetur et Callisthenem,
Sen. Q. N. 6, 23, 2; id. Ep. 117, 5; 118, 8 sq.; cf.:felicia tempora, quae te Moribus opponunt!
Juv. 2, 39.—Jusjurandum alicui, to impose an oath on one, Dig. 37, 14, 6.—Hence. oppŏsĭtus, a, um, P a., placed or standing against or opposite, lying over against, opposed to, opposite (class.):2.moles oppositae fluctibus,
Cic. Off. 2, 4, 14:luna opposita soli,
id. Div. 2, 6, 17:oppositam petens contra Zancleia saxa Rhegion,
Ov. M. 14, 47.— Trop.:Narbo propugnaculum istis ipsis nationibus oppositum,
Cic. Font. 1, 3.—Subst.: oppŏsĭta, ōrum, n. plur., opposite, i. e. contradictory propositions, opposites (postclass.): opposita (antikeimena Graeci dicunt), Geil. 16, 8, 13. -
6 oppono
oppōno ( obp-), pŏsŭi (in Plaut pŏsīvi), sĭtum, 3 ( sync.:I.oppostus for oppositus,
Lucr. 4, 150), v. a. [ob-pono], to set or place against, to set or station before or opposite, to oppose (class., cf.: obicio, offero, adversor).Lit.A.In gen.:B.se venientibus in itinere,
Caes. B. C 3, 30:huic equites,
id. ib. 3, 75:turrim ad introitum portūs,
id. ib. 3, 39: armatos homines ad omnes introitus. Cic. Caecin. 8, 27:Eumenem adversariis,
Nep. Eum. 3, 2: (Hannibali) opposuit natura Alpemque nivemque, Juv 10, 152.— To place or put before, to hold before:ante oculos opposuit manum, Ov F. 4, 178: oculis manūs,
id. ib. 3, 46:manum fronti,
id. M. 2, 276:gallinae se opponant (pullis),
Cic. N. D. 2, 52, 130:foramini oculos,
to keep before the opening, Petr. 96:eos opponi omnibus contionibus auctores ad perniciem meam,
represented, held up as, Cic. Sest. 19, 42:licet antestari? ego vero Oppono auriculam,
offer, present, Hor. S. 1, 9, 76:oppositas habere fores,
i. e. closed, Ov. H. 17, 8. — To apply, as a remedy:brassicam,
Cato, R. R. 157.—In partic., to set against as a pledge, to pledge, wager, mortgage:C.pono pallium: ille suum anulum opposivit,
Plaut. Curc. 2, 3, 77: potes mutuam drachumam me dare? Ps. Vix hercle opino, etsi me opponam pignori, id. Ps. 1, 1, 84: ager oppositus est, pignori ob decem minas, Ter. Phorm. 4, 3, 56; Vulg. 2 Esdr. 5, 3.—So, with a play upon both meanings:villula nostra non ad Austri flatus opposita est, verum ad milia quindecim,
mortgaged, Cat. 26, 1 sq. —To expose, lay bare or open, abandon:II.opponere se periculis pro re publicā,
Cic. Balb. 10, 26:Saguntinis pro nudatā moenibus patriā corpora opponentibus,
Liv. 21, 8:nudatas radices hiberno frigori,
Plin. 17, 28, 47, § 262.—Trop.A.In gen., to set before, bring forward, set before the eyes or mind, to oppose, adduce, allege:B.pericula intendantur, formidines opponantur,
Cic. Quint. 14, 47:ut ante occupet (orator), quod videat opponi,
id. Or. 40, 138; id. Top. 24, 92; 25, 96:auctoritatem suam,
id. Ac. 2, 20, 64:his quattuor causis totidem medicinae opponuntur,
id. de Or. 2, 83, 339:opposuisti semel Ciceronis nostri valetudinem: conticui,
id. Q. Fr. 2, 8 (10), 1:muri causam,
id. Off. 3, 10, 41.—In partic.1.To speak against, oppose, object, reply, adduce in contradiction:2.quid opponas, si negem,
Cic. Phil. 2, 4, 8:non minorem auctoritatem,
id. Ac. 2, 20, 6:iis opposuit sese Socrates,
id. Brut. 8, 31:quid habes quod mihi opponas?
id. Phil. 2, 4, 8 sq.:ut opponeret Stoicis, summum bonum esse frui iis rebus,
id. Ac. 2, 42, 131.—To set against, oppose, by way of comparison:C.multis secundis proeliis unum adversum, et id mediocre, opponerent,
Caes. B. C. 3, 73; Phaedr. Epil. 2:rationibus labores,
Cic. Rep. 1, 3, 4:quotiens quis dixerit, occidit Alexander Persarum multa milia, opponetur et Callisthenem,
Sen. Q. N. 6, 23, 2; id. Ep. 117, 5; 118, 8 sq.; cf.:felicia tempora, quae te Moribus opponunt!
Juv. 2, 39.—Jusjurandum alicui, to impose an oath on one, Dig. 37, 14, 6.—Hence. oppŏsĭtus, a, um, P a., placed or standing against or opposite, lying over against, opposed to, opposite (class.):2.moles oppositae fluctibus,
Cic. Off. 2, 4, 14:luna opposita soli,
id. Div. 2, 6, 17:oppositam petens contra Zancleia saxa Rhegion,
Ov. M. 14, 47.— Trop.:Narbo propugnaculum istis ipsis nationibus oppositum,
Cic. Font. 1, 3.—Subst.: oppŏsĭta, ōrum, n. plur., opposite, i. e. contradictory propositions, opposites (postclass.): opposita (antikeimena Graeci dicunt), Geil. 16, 8, 13. -
7 opposita
oppōno ( obp-), pŏsŭi (in Plaut pŏsīvi), sĭtum, 3 ( sync.:I.oppostus for oppositus,
Lucr. 4, 150), v. a. [ob-pono], to set or place against, to set or station before or opposite, to oppose (class., cf.: obicio, offero, adversor).Lit.A.In gen.:B.se venientibus in itinere,
Caes. B. C 3, 30:huic equites,
id. ib. 3, 75:turrim ad introitum portūs,
id. ib. 3, 39: armatos homines ad omnes introitus. Cic. Caecin. 8, 27:Eumenem adversariis,
Nep. Eum. 3, 2: (Hannibali) opposuit natura Alpemque nivemque, Juv 10, 152.— To place or put before, to hold before:ante oculos opposuit manum, Ov F. 4, 178: oculis manūs,
id. ib. 3, 46:manum fronti,
id. M. 2, 276:gallinae se opponant (pullis),
Cic. N. D. 2, 52, 130:foramini oculos,
to keep before the opening, Petr. 96:eos opponi omnibus contionibus auctores ad perniciem meam,
represented, held up as, Cic. Sest. 19, 42:licet antestari? ego vero Oppono auriculam,
offer, present, Hor. S. 1, 9, 76:oppositas habere fores,
i. e. closed, Ov. H. 17, 8. — To apply, as a remedy:brassicam,
Cato, R. R. 157.—In partic., to set against as a pledge, to pledge, wager, mortgage:C.pono pallium: ille suum anulum opposivit,
Plaut. Curc. 2, 3, 77: potes mutuam drachumam me dare? Ps. Vix hercle opino, etsi me opponam pignori, id. Ps. 1, 1, 84: ager oppositus est, pignori ob decem minas, Ter. Phorm. 4, 3, 56; Vulg. 2 Esdr. 5, 3.—So, with a play upon both meanings:villula nostra non ad Austri flatus opposita est, verum ad milia quindecim,
mortgaged, Cat. 26, 1 sq. —To expose, lay bare or open, abandon:II.opponere se periculis pro re publicā,
Cic. Balb. 10, 26:Saguntinis pro nudatā moenibus patriā corpora opponentibus,
Liv. 21, 8:nudatas radices hiberno frigori,
Plin. 17, 28, 47, § 262.—Trop.A.In gen., to set before, bring forward, set before the eyes or mind, to oppose, adduce, allege:B.pericula intendantur, formidines opponantur,
Cic. Quint. 14, 47:ut ante occupet (orator), quod videat opponi,
id. Or. 40, 138; id. Top. 24, 92; 25, 96:auctoritatem suam,
id. Ac. 2, 20, 64:his quattuor causis totidem medicinae opponuntur,
id. de Or. 2, 83, 339:opposuisti semel Ciceronis nostri valetudinem: conticui,
id. Q. Fr. 2, 8 (10), 1:muri causam,
id. Off. 3, 10, 41.—In partic.1.To speak against, oppose, object, reply, adduce in contradiction:2.quid opponas, si negem,
Cic. Phil. 2, 4, 8:non minorem auctoritatem,
id. Ac. 2, 20, 6:iis opposuit sese Socrates,
id. Brut. 8, 31:quid habes quod mihi opponas?
id. Phil. 2, 4, 8 sq.:ut opponeret Stoicis, summum bonum esse frui iis rebus,
id. Ac. 2, 42, 131.—To set against, oppose, by way of comparison:C.multis secundis proeliis unum adversum, et id mediocre, opponerent,
Caes. B. C. 3, 73; Phaedr. Epil. 2:rationibus labores,
Cic. Rep. 1, 3, 4:quotiens quis dixerit, occidit Alexander Persarum multa milia, opponetur et Callisthenem,
Sen. Q. N. 6, 23, 2; id. Ep. 117, 5; 118, 8 sq.; cf.:felicia tempora, quae te Moribus opponunt!
Juv. 2, 39.—Jusjurandum alicui, to impose an oath on one, Dig. 37, 14, 6.—Hence. oppŏsĭtus, a, um, P a., placed or standing against or opposite, lying over against, opposed to, opposite (class.):2.moles oppositae fluctibus,
Cic. Off. 2, 4, 14:luna opposita soli,
id. Div. 2, 6, 17:oppositam petens contra Zancleia saxa Rhegion,
Ov. M. 14, 47.— Trop.:Narbo propugnaculum istis ipsis nationibus oppositum,
Cic. Font. 1, 3.—Subst.: oppŏsĭta, ōrum, n. plur., opposite, i. e. contradictory propositions, opposites (postclass.): opposita (antikeimena Graeci dicunt), Geil. 16, 8, 13. -
8 oppono
op-pōno, posuī, positum (postum Lcr), ere1) ставить против, выставлять навстречу, противопоставлятьse o. alicui in itinere Cs — преградить кому-л. путьmanūs ante oculos (или oculis) o. O — закрыть глаза рукамиforamini alternos oculos o. Pt — смотреть в отверстие то одним, то другим глазомo. auriculam H — дать согласие, согласиться (на какую-л. просьбу)ad omne periculum opponi C — идти навстречу любым опасностям2) закладывать, давать в залог ( suum anulum Pl)3) противополагать (clementiae crudelitas opponitur Sen); противопоставлять (в виде возражения или довода), ссылаться (o. auctoritatem suam C)formidines o. C — стращать, запугиватьo. Stoĭcis C — возражать (противоречить) стоикам -
9 consuesco
cōn-suēsco, suēvī, suētum, ere, beigewöhnen, I) v. intr. sich beigewöhnen, A) an eine Sache = die Gewohnheit annehmen, gewohnt werden, sich daran gewöhnen, oft im Perf. consuevi = ich habe die Gewohnheit, ich bin gewohnt Partiz. Perf. cōnsuētus, an etwas gewöhnt, einer Sache gewohnt, mit etw. vertraut, absol., dum (boves) consuescant, Cato r. r. 103: bene salutando consuescunt, werden sie kirre, Plaut. asin. 222: si (populus) perperam est consuetus, Varr. LL. 9, 5: capelli consueti unā, die aneinander gewöhnten, Varr. r. r. 2, 3, 2: adeo in teneris consuescere multum est, Verg. georg. 2, 272. – m. folg. Infin., ne id consuescant facere, Varr.: paulatim Germanos consuescere Rhenum transire, Caes.: ut extremo vitae tempore homines facere consuerunt, Caes.: quod (stipendium) pendere consuesset, Caes.: consuescamus mori, Cic.: qui mentiri solet, peierare consuevit, Cic.: nominis eius honorem pro magnis erga se meritis dare populum Romanum consuesse, Liv.: qui consuetus in armis aevum agere, Pacuv. fr.: datare consuetus, Plaut. aul. 637: consuetus (gallus) auroram vocare, Lucr.: copiae bellare consuetae locis campestribus, Auct. b. Afr.: piscem Paschae diebus edere consuetus, Sulp. Sev. – v. lebl. Subjj., naves, quae praesidii causā Alexandriae esse consuerant, Caes.: timor novarum tabularum, qui fere bella et civiles dissensiones sequi consuevit, Caes.: quod plerumque iis accidere consuevit, qui etc., Caes.: aliquid, quo non consuevimus uti, etwas Ungewohntes, Lucr. – u. m. Infin. Pass., quam rem pro magnis hominum officiis consuesse tribui docebat, Caes.: cui vulneri multiplex medicina consuevit opponi, Veget. mil.: pars magna terrarum mergi repararique amne consueta, Plin. pan.: unpers., sicut in solemnibus sacris fieri consueverat, Sall. – m. zu ergänzendem Infin., sowohl eines allgem. (wie facere) in den parenthet. Verbindgg. ut consuevi, Caes. in Cic. ep.: ut consuesti, Cic.: ut consuemus (= ut consuevimus), Prop.: quemadmodum consuerunt, Cic.: sicut consuerat, Suet. – als eines besondern, vom Verbum des Nebensatzes, nemo est qui non eo (equo), quo (verst. uti) consuevit, libentius utatur quam intractato et novo, Cic.: eo die quo (verst. sequi) consuerat intervallo hostes sequitur, Caes.: cum scribas aut agas aliquid eorum, quorum (verst. aliquid agere) consuesti, gaudeo, Luccei. in Cic. ep.: od. aus dem Zshg., qui consuerunt (verst. accipere), Cic. de off. 2, 55. – m. ad u. Akk. od. m. bl. Dat. (woran?), quibusdam pugnae simulacris ad verum discrimen, Quint.: gravissimo dolori tempore, Plin. ep.: genus mancipiorum otiis, campo, circo, aleae, popinae consuetum, Col. – B) an eine Person = mit jmd. (verliebten) Umgang pflegen, in einem vertrauten Verhältnisse (als Liebhaber) stehen, cum alqo, cum alqa, Komik., Cic. u.a. – II) v. tr. etw. od. jmd. gewöhnen, brachia, Lucr. 6, 397. – m. Dat. (woran?), iuvencum plostro aut aratro, Col.: vitem largo umori, Col.: m. folg. Infin., rusticos c. circa larem domini semper epulari, Col.: semina c. falcem pati, Plin. – / Perf. oft zsgz. consuesti, consuestis, consuemus, consuerunt, consueram, consuerim, consuesse, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 483 ff. u. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 167.
-
10 begegnen
begegnen, I) eig., auf seinem Wege treffen, antreffen: obvium dari od. se dare. obvium od. obviam esse. obviam od. obvium fieri. (obviam) se offerre (im allg.; alle absol. od. jmdm., alci). – occurrere alci mit u. ohne obviam (laufend, eilend entgegenkommen). – congredi cum alqo (begegnend zusammentreffen). – offendere alqm. incĭdere alci od. in alqm (zufällig auf jmd. stoßen). – improviso alci incĭdere (unvermutet auf jmd. [auf der Straße etc.] stoßen). – einander b., inter se obvios esse; inter se congredi; inter se occurrere (auch v. zwei Wagen); in contrarium transire (v. zwei Wagen): es begegnet mir jmd. unterwegs, se inter viam offert alqs: er begegnete mir am folgenden Tage zuerst, eum primum postero die obvium habui. – Bildl., sich in etwas (in seinen Wünschen) b., consentire de alqa re. – II) uneig.: 1) Einhalt tun, entgegenwirken etc.: occurrere. obviam ire (entgegengehen, sich vor etwas nicht scheuen, z. B. jmds. Anschlägen, Unternehmungen, der Leidenschaft, Kühnheit etc.). – praevertere (vorbeugen). – resistere (Widerstand leisten, Einhalt tun). – respondere (antworten). – einem Übel b., malo occurrere, praevertere: ich begegne (als Redner) im voraus einem Einwurfe, ante occupo, quod opponi video (videam); id, quod obici potest, occupo. – 2) widerfahren: cadere. accĭdere. – usu venire. evenire (eintreten, eintreffen, erfolgen, von dem, was man als Resultat gewisser Ereignisse erwarten konnte, Gutes od. Böses). – es soll mir nicht wieder b., daß etc., non committam postea, ut etc.: wenn mir etwas (Menschliches) b. (d. i. wenn ich sterben) sollte, si quid humanĭtus mihi accideret od. bl. si quid mihi accideret. – 3) auf gewisse Art behandeln: accipere (empfangen, aufnehmen, z. B. leniter et clementer). – habere (behandeln, z. B. comiter). – Begegnen, I) eig.: das Entgegenkommen: occursus. – obviam itio (absichtliches Entgegenkommen). – jmds. B. vermeiden, alcis occursum vitare. – II) uneig.: 1) das Zuvorkommen, das Beantworten eines Einwurfs, der gemacht werden kann, im voraus (als rhet. t. t.),anteoccupatio; praesumptio. – 2) = Behandlung, w. s. – Begegnis, id quod alci accĭdit (z. B. die Taten u. Begegnisse des Äneas, quae ab Aenea gesta sunt quaeque illi acciderunt). – Ist es = Ereignis, s. d. – Begegnung, s. Begegnen.
-
11 vortreten
vortreten, I) = hervortreten, w. s. – II) = vorantreten: antecedere. – praeire. praecedere (vorausgehen, -treten). – jmd. v. lassen, *alqm priore locoire iubere. – III) = vor etwas davortreten: obsistere (v. Pers.). – obici, opponi, vor etw., alci rei (v. Lebl.). – Vortreten, das, I) – das Hervortreten, w. s. – II) das Treten vor etw.: obiectus; oppositus (beide, z.B. solis [vor den Mond], lunae [vor die Sonne]).
-
12 opponieren
* * *to be in opposition* * *op|po|nie|ren [ɔpo'niːrən] ptp opponiertvito oppose ( gegen jdn/etw sb/sth), to offer opposition (gegen to)ihr müsst auch immer opponíéren — do you always have to oppose everything or be against everything?
* * *op·po·nie·ren *[ɔpoˈni:rən]vi (geh) to take the opposite view▪ gegen jdn/etw \opponieren to oppose sb/sth* * *intransitives Verb take the opposite sidegegen jemanden/etwas opponieren — oppose somebody/something
* * *opponieren v/i oppose, take the opposite view;gegen etwas opponieren oppose sth; (sich wehren) resist sth* * *intransitives Verb take the opposite sidegegen jemanden/etwas opponieren — oppose somebody/something
-
13 despectus
[st1]1 [-] despectus, a, um: part. passé de despicio; méprisé, dédaigné. [st1]2 [-] despectŭs, ūs, m.: vue (de haut en has); mépris, dédain ( → on regarde qqn de haut). - omnes colles ac loca superiora, unde erat propinquus despectus in mare, ab exercitu tenebantur, Caes. BG. 3, 14: l'armée occupait toutes les collines et toutes les hauteurs d'où la vue s'étendait sur la mer. - erat ex oppido Alesia despectus in campum, Caes. B. G. 7.79.3: de la ville d'Alésia on avait une vue sur la plaine. - despectus (plur.): points de vue. - despectui me habet, Vulg. Gen. 16, 5: il me méprise. - despectui alicui esse: être méprisé de qqn.* * *[st1]1 [-] despectus, a, um: part. passé de despicio; méprisé, dédaigné. [st1]2 [-] despectŭs, ūs, m.: vue (de haut en has); mépris, dédain ( → on regarde qqn de haut). - omnes colles ac loca superiora, unde erat propinquus despectus in mare, ab exercitu tenebantur, Caes. BG. 3, 14: l'armée occupait toutes les collines et toutes les hauteurs d'où la vue s'étendait sur la mer. - erat ex oppido Alesia despectus in campum, Caes. B. G. 7.79.3: de la ville d'Alésia on avait une vue sur la plaine. - despectus (plur.): points de vue. - despectui me habet, Vulg. Gen. 16, 5: il me méprise. - despectui alicui esse: être méprisé de qqn.* * *Despectus, Participium. Cic. Desprisé.\Despectus tibi sum. Virgil. Tu ne tiens compte de moy, Tu me mesprises.\Despectus, huius despectus. Caes. Regard, Veue tirant contre bas.\Despectus, Desprisement: vt Ludibrio et despectui aliquibus opponi. Author ad Heren. Estre exposé à leurs mocqueries et derisions. -
14 consuesco
cōn-suēsco, suēvī, suētum, ere, beigewöhnen, I) v. intr. sich beigewöhnen, A) an eine Sache = die Gewohnheit annehmen, gewohnt werden, sich daran gewöhnen, oft im Perf. consuevi = ich habe die Gewohnheit, ich bin gewohnt Partiz. Perf. cōnsuētus, an etwas gewöhnt, einer Sache gewohnt, mit etw. vertraut, absol., dum (boves) consuescant, Cato r. r. 103: bene salutando consuescunt, werden sie kirre, Plaut. asin. 222: si (populus) perperam est consuetus, Varr. LL. 9, 5: capelli consueti unā, die aneinander gewöhnten, Varr. r. r. 2, 3, 2: adeo in teneris consuescere multum est, Verg. georg. 2, 272. – m. folg. Infin., ne id consuescant facere, Varr.: paulatim Germanos consuescere Rhenum transire, Caes.: ut extremo vitae tempore homines facere consuerunt, Caes.: quod (stipendium) pendere consuesset, Caes.: consuescamus mori, Cic.: qui mentiri solet, peierare consuevit, Cic.: nominis eius honorem pro magnis erga se meritis dare populum Romanum consuesse, Liv.: qui consuetus in armis aevum agere, Pacuv. fr.: datare consuetus, Plaut. aul. 637: consuetus (gallus) auroram vocare, Lucr.: copiae bellare consuetae locis campestribus, Auct. b. Afr.: piscem Paschae diebus edere consuetus, Sulp. Sev. – v. lebl. Subjj., naves, quae praesidii causā Alexandriae esse consuerant, Caes.: timor novarum tabularum, qui fere bella et ci-————viles dissensiones sequi consuevit, Caes.: quod plerumque iis accidere consuevit, qui etc., Caes.: aliquid, quo non consuevimus uti, etwas Ungewohntes, Lucr. – u. m. Infin. Pass., quam rem pro magnis hominum officiis consuesse tribui docebat, Caes.: cui vulneri multiplex medicina consuevit opponi, Veget. mil.: pars magna terrarum mergi repararique amne consueta, Plin. pan.: unpers., sicut in solemnibus sacris fieri consueverat, Sall. – m. zu ergänzendem Infin., sowohl eines allgem. (wie facere) in den parenthet. Verbindgg. ut consuevi, Caes. in Cic. ep.: ut consuesti, Cic.: ut consuemus (= ut consuevimus), Prop.: quemadmodum consuerunt, Cic.: sicut consuerat, Suet. – als eines besondern, vom Verbum des Nebensatzes, nemo est qui non eo (equo), quo (verst. uti) consuevit, libentius utatur quam intractato et novo, Cic.: eo die quo (verst. sequi) consuerat intervallo hostes sequitur, Caes.: cum scribas aut agas aliquid eorum, quorum (verst. aliquid agere) consuesti, gaudeo, Luccei. in Cic. ep.: od. aus dem Zshg., qui consuerunt (verst. accipere), Cic. de off. 2, 55. – m. ad u. Akk. od. m. bl. Dat. (woran?), quibusdam pugnae simulacris ad verum discrimen, Quint.: gravissimo dolori tempore, Plin. ep.: genus mancipiorum otiis, campo, circo, aleae, popinae consuetum, Col. – B) an eine Person = mit jmd. (verliebten) Umgang pflegen, in einem vertrauten Verhältnisse (als Lieb-————haber) stehen, cum alqo, cum alqa, Komik., Cic. u.a. – II) v. tr. etw. od. jmd. gewöhnen, brachia, Lucr. 6, 397. – m. Dat. (woran?), iuvencum plostro aut aratro, Col.: vitem largo umori, Col.: m. folg. Infin., rusticos c. circa larem domini semper epulari, Col.: semina c. falcem pati, Plin. – ⇒ Perf. oft zsgz. consuesti, consuestis, consuemus, consuerunt, consueram, consuerim, consuesse, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 483 ff. u. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 167.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consuesco
-
15 oppōnō
oppōnō posuī, positus, ere [ob+pono], to set against, set before, place opposite, oppose: se venientibus in itinere, Cs.: novem oppositis legionibus, Cs.: armatos homines ad omnes introitūs: Eumenem adversariis, N.: (Hannibali) opposuit natura Alpem, Iu.: ante oculos opposuit manum, held out, O.: auriculam, present, H.: oppositas habere fores, i. e. closed, O.: Fortia adversis pectora rebus, H.—To set against pledge, wager, mortgage: ager oppositus est pignori ob decem minas, T.: villula opposita... ad milia quindecim, Ct.— To expose, lay bare, open, abandon: se periculis pro re p.: quemquam morti, V.—Fig., to set before, bring forward, present, oppose, adduce, allege: formidines opponantur: armati exercitūs terrorem opponere togatis, intimidate by an armed force: eos opponi omnibus contionibus auctores ad perniciem meam, represented to all assemblies as.—To say in opposition, object, reply, respond, adduce in answer, oppose. iis opposuit sese Socrates: quid habes quod mihi opponas?—To set against, place in comparison: multis secundis proeliis unum adversum, Cs.: rationibus labores: omni virtuti vitium opponitur.* * *opponere, opposui, oppositus Voppose; place opposite -
16 opporre
opporre v. (pres.ind. oppóngo, oppóni; p.rem. oppósi; p.p. oppòsto) I. tr. 1. opposer: opporre i fatti alle parole opposer les actes aux paroles; opporre validi argomenti opposer des arguments valables, avancer des raisons valables; opporre un esercito al nemico opposer une armée à l'ennemi. 2. ( fig) opposer, objecter: non avere nulla da opporre ne rien avoir à objecter, ne rien avoir à opposer. II. prnl. opporsi 1. ( essere contrario) s'opposer (a à): opporsi alla nomina di qcu. s'opposer à la nomination de qqn; opporsi a una decisione s'opposer à une décision; opporsi con tutte le proprie forze s'opposer de toutes ses forces. 2. ( Dir) s'opposer (a à), faire opposition (a à): mi oppongo! objection!; opporsi a una sentenza faire opposition à un jugement, appeler d'un jugement. -
17 pluteum
I.A penthouse, shed, or mantlet, made of hurdles covered with raw hides, and used to protect besiegers (cf. vineae): plutei crates corio crudo intentae, quae solebant opponi militibus opus facientibus, et appellabantur militares. Nunc etiam tabulae, quibus quid praesepitur, eodem nomine dicuntur, Paul. ex Fest. p. 231 Müll.; cf. Veg. Mil. 4, 15:II.pluteos praeferre,
Amm. 21, 12, 6; so Caes. B. C. 2, 9; Liv. 21, 61, 10 al.— Transf.:ad aliquem vineam pluteosque agere,
i. e. to turn all one's weapons against him, Plaut. Mil. 2, 2, 111.—A permanent breastwork, a parapet, on towers, etc.:III.pluteos vallo addere,
Caes. B. G. 7, 41:plutei turrium,
id. ib. 7, 25; id. B. C. 3, 24:rates a fronte atque ab utroque latere, cratibus ac pluteis protegebat,
id. ib. 1, 25, 9;2, 15, 3: viminei,
Amm. 19, 5, 1:locus consaeptus cratibus pluteisque,
Liv. 10, 38, 5.—The back-board, back, of a settee or couch, Suet. Calig. 26;2.so of the couch on which guests reclined at table: somni post vina petuntur,... puer pluteo vindice tutus erat,
Mart. 3, 91, 10.—Meton., a couch, dining-couch, Prop. 4 (5), 8, 68.—IV.The board on which a corpse is placed, Mart. 8, 44, 13.—V.A book-shelf, bookcase, desk, Pers. 1, 106;VI.with busts upon it,
Juv. 2, 7; cf. Dig. 29, 1, 17, § 4; Sid. Ep. 2, 9.— -
18 pluteus
I.A penthouse, shed, or mantlet, made of hurdles covered with raw hides, and used to protect besiegers (cf. vineae): plutei crates corio crudo intentae, quae solebant opponi militibus opus facientibus, et appellabantur militares. Nunc etiam tabulae, quibus quid praesepitur, eodem nomine dicuntur, Paul. ex Fest. p. 231 Müll.; cf. Veg. Mil. 4, 15:II.pluteos praeferre,
Amm. 21, 12, 6; so Caes. B. C. 2, 9; Liv. 21, 61, 10 al.— Transf.:ad aliquem vineam pluteosque agere,
i. e. to turn all one's weapons against him, Plaut. Mil. 2, 2, 111.—A permanent breastwork, a parapet, on towers, etc.:III.pluteos vallo addere,
Caes. B. G. 7, 41:plutei turrium,
id. ib. 7, 25; id. B. C. 3, 24:rates a fronte atque ab utroque latere, cratibus ac pluteis protegebat,
id. ib. 1, 25, 9;2, 15, 3: viminei,
Amm. 19, 5, 1:locus consaeptus cratibus pluteisque,
Liv. 10, 38, 5.—The back-board, back, of a settee or couch, Suet. Calig. 26;2.so of the couch on which guests reclined at table: somni post vina petuntur,... puer pluteo vindice tutus erat,
Mart. 3, 91, 10.—Meton., a couch, dining-couch, Prop. 4 (5), 8, 68.—IV.The board on which a corpse is placed, Mart. 8, 44, 13.—V.A book-shelf, bookcase, desk, Pers. 1, 106;VI.with busts upon it,
Juv. 2, 7; cf. Dig. 29, 1, 17, § 4; Sid. Ep. 2, 9.—
См. также в других словарях:
OPPONI — Opponius … Abbreviations in Latin Inscriptions
AMEN — I. AMEN ab Hebraeis translatum ad Christianos, in Communione Eucharistica, a Populo olim dicebatur, ad verba Ministri. Ambros. de Sacram. l. 4. c. 4. Ergo non otiose eum accipis, tu dicis, Amen. Iam in Spiritie confiteris, quod accipias Corpus… … Hofmann J. Lexicon universale
BARBARI — I. BARBARI Asiae urbs circa Indi fluv. ostia. Ptol. Bermet Castaldo. Meti Resendio, qui eam insulam non urbem vocat, cum Ptolemaeo sit urbs in insula sita. Nunc a Sansone et aliis creditur Amedebatum, Urbs perampla regni Guzarati, sub Imperio M.… … Hofmann J. Lexicon universale
BATA — Asiae vicus et portus, ubi Sinope urbs Austrum versus, huic orae plurimum opponi videtur. Strabo. l. 6. c. 11. Ptol. l. 5. c. 9 … Hofmann J. Lexicon universale
CELLA et CELLULA — apud sequioris aevi Latinos, pro Monachorum domicilio, atque adeo pro ipso Monasterio, usurpari coepêre. Unde cellae vocem apud Gregorium M. in Dial. saepius hôc sensu occurrentem, μοναςτήριον Zacharias reddit. Nempe primitus monachi divisis in… … Hofmann J. Lexicon universale
CONCHYLIUM — stricte cum accipitur, purpurae ac buccino opponitur, apud Dioscor. Interdum et buccinum solum conchylii nomine intelligitur: quomodo eaedem hae vestes conchyliatae, et, quas Mar, l. 4. Aen. v. 262. appellat, Tyriô murice infectas. Eô pactô autem … Hofmann J. Lexicon universale
GNOME — Graece Γνώμη, Lat. Sementia Plurarch. ἀπ´φα???ις est καθολικὴ, περὶ τῶ κατα τὸν βίον, λόγῳ ???υντόμῳ, dictum generale et breve de re ad vitam pertinente. Quae cum personae alicui accommodarur, Νόημα, cum auctor additur, Χρεία dicitur. Illarum… … Hofmann J. Lexicon universale
NODI Crinium — globique in vicem implexi et calamistrô intorti, Graecis Grammaticis πλόκαμοι dictisunt, et βόσρυχοι. Hesychius, Πλόκαμοι κόνδυλοι τριχῶν πεπλεγμένοι, quidquid enim in nodum extuberat, κόνδυλον Graeci vocabant; unde in digitis κόνδυλοι partes,… … Hofmann J. Lexicon universale
NYMPHA — I. NYMPHA locus Romae, in Via Cornelia, 13. mill. pass. ab Urbe distans, Baron. Not. ad Martyrolog. 19. Ian. II. NYMPHA pro Virgine, communiter apud Veteres. At Graecae linguae penetralia exactuis rimanti Barthio, indefloratis eâ voce mulieres… … Hofmann J. Lexicon universale
ORDEA — vox recentioris aevi, memorata in Tabulario S. Petri Generensis, Absolvit idem Gasto in Bearnio omnes homines ad dominium S. Petri Generensis pertinentes, ab exercitu et ab omni expeditionis genere, et a repentina hostium insequutione, quam… … Hofmann J. Lexicon universale
PAROCHIAE — de harum origine Anastasius dieit, Fabianum Pontific. 21. per Regiones Romam divisisse Diaconis, Et Luitprandus: Fabianus 7. Diaconos in urbe Roma in 7. Regiones ipsius urbis divisit. Dionysius autem. Presbyteris Ecclesias divisit et Coemiteria,… … Hofmann J. Lexicon universale