Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

operārius

  • 1 operarius

    ŏpĕrārĭus, a, um de travail, de travailleur.    - operarius (homo): ouvrier, travailleur, homme de peine, manoeuvre.    - operaria, ae, f.: ouvrière, travailleuse.
    * * *
    ŏpĕrārĭus, a, um de travail, de travailleur.    - operarius (homo): ouvrier, travailleur, homme de peine, manoeuvre.    - operaria, ae, f.: ouvrière, travailleuse.
    * * *
    I.
        Operarius, operarii. Varro. Ouvrier.
    II.
        Operarius, Adiectiuum: vt Vinum operarium. Plin. Vin de despense pour les ouvriers.
    \
        Homo operarius. Cic. Manouvrier.
    \
        Lapides operarii. Plin. Pierres dequoy on se sert à besongner, ou Qu'on peult mettre en oeuvre.
    \
        Vsus operarius. Plin. Un employ journel, quand on se sert touts les jours de quelque chose.
    \
        Pecus operarium. Colum. Dequoy on se sert à labourer.
    \
        Dies operarius. Cato. Jour ouvrier.

    Dictionarium latinogallicum > operarius

  • 2 operarius

    ŏpĕrārĭus, a, um, adj. [opera], of or belonging to labor (class.):

    homo,

    Cic. Att. 7, 2, 8:

    pecus,

    working-cattle, Col. 6, 2, 15:

    vinum,

    for working-men, Plin. 14, 10, 12, § 86.—
    II.
    Subst.
    A.
    ŏpĕrārĭus, ii, m., a laborer, workman, operative:

    habere oportet operarios quinque,

    Cato, R. R. 10, 1: operarius rusticus, the peasant as a day-laborer, Edict. Diocl. 7, 1; cf.:

    operarius agrarius,

    Vulg. Ecclus. 37, 13:

    quos singulos sicut operarios barbarosque contemnas,

    Cic. Tusc. 5, 36, 104:

    quidam operarii linguā celeri et exercitatā,

    fluent talkers, bad orators, id. de Or. 1, 18, 83:

    operarium nobis quendam oratorem facis,

    underworkman, id. ib. 1, 62, 263:

    si quid actum erit, quod isti operarii minus commode persequi possent,

    i. e. scribes, secretaries, id. Fam. 8, 1, 2.—
    B.
    ŏpĕrārĭa, ae, f., a work-woman, in a comic lusus verbb., Plaut. Bacch. 1, 1, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > operarius

  • 3 operarius

    operārius, a, um (opera), zum körperlichen Dienste-, zur Arbeit gehörig, Arbeits-, Handwerks-, I) adi.: pecus, Arbeitsvieh (Ochsen usw.), Colum.: vinum, Gesindewein, Plin.: usus, der Nutzen eines Dinges (zB. eines Zahnes) bei einem Geschäft, Plin.: übtr., homo, ein gewöhnlicher Handlanger, bloßer Tagelöhner, Cic.: homines paene operarii, die fast nur zur Verrichtung der rohesten Arbeiten fähig sind, Cic. – II) subst.: A) operārius, iī, m., der Arbeiter, Tagelöhner, Handlanger, Cic. u.a.: habere oportet operarios quinque, Cato r. r. 10, 1: praesertim cum operarii aut baiuli deesse non possint, Cic.: satis bonus op., Plaut. vid. fr. I, 7 Stud.: op. rusticus, der Ackerbauer als Tagelöhner, Edict. Diocl. 7, 1: so auch op. agrarius, Vulg. Sirach 37, 13: reddere operario mercedem, Augustin. epist. 153, 23: übtr., quos singulos sicut operarios (bloße Handlanger) barbarosque contemnas, eos etc., Cic. Tusc. 5, 104: quidam operarii linguā celeri et exercitatā, bloße Handlanger (lebendige Maschinen) mit schneller und geübter Zunge, bloße Zungendrescher (v. schlechten Rednern), Cic. de or. 1, 83: u. so operarium nobis quendam oratorem facis, zum Handlanger, Cic. de or. 1, 263. – B) operāria, ae, f., 1) die Arbeiterin, apes operariae sunt tantum, non procreatrices, Cassian. de inc. Chr. 7, 5. – von einer gemeinen Buhldirne, Plaut. Bacch. 74. – 2) die Wohltäterin, Gnadenspenderin, amatrix pauperorum et operaria, de Rossi Inscr. Christ. Vol. I. no. 62.

    lateinisch-deutsches > operarius

  • 4 operarius

    operārius, a, um (opera), zum körperlichen Dienste-, zur Arbeit gehörig, Arbeits-, Handwerks-, I) adi.: pecus, Arbeitsvieh (Ochsen usw.), Colum.: vinum, Gesindewein, Plin.: usus, der Nutzen eines Dinges (zB. eines Zahnes) bei einem Geschäft, Plin.: übtr., homo, ein gewöhnlicher Handlanger, bloßer Tagelöhner, Cic.: homines paene operarii, die fast nur zur Verrichtung der rohesten Arbeiten fähig sind, Cic. – II) subst.: A) operārius, iī, m., der Arbeiter, Tagelöhner, Handlanger, Cic. u.a.: habere oportet operarios quinque, Cato r. r. 10, 1: praesertim cum operarii aut baiuli deesse non possint, Cic.: satis bonus op., Plaut. vid. fr. I, 7 Stud.: op. rusticus, der Ackerbauer als Tagelöhner, Edict. Diocl. 7, 1: so auch op. agrarius, Vulg. Sirach 37, 13: reddere operario mercedem, Augustin. epist. 153, 23: übtr., quos singulos sicut operarios (bloße Handlanger) barbarosque contemnas, eos etc., Cic. Tusc. 5, 104: quidam operarii linguā celeri et exercitatā, bloße Handlanger (lebendige Maschinen) mit schneller und geübter Zunge, bloße Zungendrescher (v. schlechten Rednern), Cic. de or. 1, 83: u. so operarium nobis quendam oratorem facis, zum Handlanger, Cic. de or. 1, 263. – B) operāria, ae, f., 1) die Arbeiterin, apes operariae sunt tantum, non procreatrices, Cassian. de inc. Chr. 7, 5. – von einer gemeinen Buhldirne, Plaut.
    ————
    Bacch. 74. – 2) die Wohltäterin, Gnadenspenderin, amatrix pauperorum et operaria, de Rossi Inscr. Christ. Vol. I. no. 62.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > operarius

  • 5 operārius

        operārius adj.    [opera], of labor: homines, day-laborers.—As subst m., a laborer, workman, artisan: quidam operarii linguā celeri et exercitatā, workers with the tongue: operarium nobis quendam oratorem facis, mere mechanic: isti operarii, i. e. secretaries.
    * * *
    I
    laborer, worker, mechanic, one who works for hire
    II
    operaria, operarium ADJ
    laboring, working for hire; used in farm work (animals); used by laborers

    Latin-English dictionary > operārius

  • 6 operarius

    I operārius, a, um [ opera ] II operārius, ī m.
    работник, рабочий, чернорабочий или подёнщик Pl, Cato etc.; презр.( о плохом ораторе) ремесленник C

    Латинско-русский словарь > operarius

  • 7 operarius

    1) (subst.) работник (1. 18 § 5 D. 33, 7. 1. 203 D. 50, 16). 2) (adi.) рабочий: operaria servitus (1. 6 C. Th. 14, 17).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > operarius

  • 8 operarius

    I.
    , i m
      наёмный рабочий
    II.
    , operaria, operarium (m,f,n)
      грузовой

    Dictionary Latin-Russian new > operarius

  • 9 operaria

    ŏpĕrārĭus, a, um, adj. [opera], of or belonging to labor (class.):

    homo,

    Cic. Att. 7, 2, 8:

    pecus,

    working-cattle, Col. 6, 2, 15:

    vinum,

    for working-men, Plin. 14, 10, 12, § 86.—
    II.
    Subst.
    A.
    ŏpĕrārĭus, ii, m., a laborer, workman, operative:

    habere oportet operarios quinque,

    Cato, R. R. 10, 1: operarius rusticus, the peasant as a day-laborer, Edict. Diocl. 7, 1; cf.:

    operarius agrarius,

    Vulg. Ecclus. 37, 13:

    quos singulos sicut operarios barbarosque contemnas,

    Cic. Tusc. 5, 36, 104:

    quidam operarii linguā celeri et exercitatā,

    fluent talkers, bad orators, id. de Or. 1, 18, 83:

    operarium nobis quendam oratorem facis,

    underworkman, id. ib. 1, 62, 263:

    si quid actum erit, quod isti operarii minus commode persequi possent,

    i. e. scribes, secretaries, id. Fam. 8, 1, 2.—
    B.
    ŏpĕrārĭa, ae, f., a work-woman, in a comic lusus verbb., Plaut. Bacch. 1, 1, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > operaria

  • 10 annualis

    annuālis, e
    годичный, нанятый на год ( operarius Vlg)

    Латинско-русский словарь > annualis

  • 11 cooperarius

    co-operārius, a, um
    содействующий, сотрудничающий ( alicui и alicujus Eccl)

    Латинско-русский словарь > cooperarius

  • 12 inconfusibilis

    in-cōnfùsibilis, e
    непоколебимый, уверенный в себе ( operarius Vlg)

    Латинско-русский словарь > inconfusibilis

  • 13 agrarius

    agrārius, a, um (ager), zu den Äckern-, Feldern gehörig, Acker-, Feld-, I) im allg.: via, Feldweg (als Privatweg, Ggstz. via publica), ICt.: mensor, Feldmesser, Gromat. vet.: operarius, Vulg.: parentes, die auf dem Lande lebenden, Aur. Vict. – II) insbes.: a) als publiz. t.t., die Äcker des Staats-, die Staatsländereien betreffend, bes. die Besitznahme u. -Verteilung der Staatsländereien betreffend, lex, ein Gesetzvorschlag, der eine Verteilung von Ackerland beabsichtigt, Cic. u.a.: largitio, reiche Ackerverteilung, Cic.: facultas, die Möglichkeit, eine Ackerverteilung durchzusetzen, Cic.: triumvir, der Ackerverteilung vorstehender, Liv.: mergus, ein Güterjäger, Lucil. sat. fr. inc.: seditiones, eine Ackerverteilung bezweckende, Liv.: huic toti agrariae rationi (diesem ganzen Vorhaben wegen der Ackerverteilung) adversari, Cic.: agrariam rem tentare, eine Ackerverteilung durchzusetzen suchen, Cic. – subst., α) agrāria, ae, f. = lex agraria (s. oben), Cic. ad Att. 1, 18, 6. – β) agrāriī, ōrum, m. = die Partei, die durch die Ackergesetze den Besitz von Ländereien wünschte u. betrieb, Freunde der Ackergesetze u. Ackerverteilung, Agrarier, Cic. u. Liv. – b) als milit. t.t., agrariae stationes, od. subst. bl. agrariae, ārum, f., »Feldposten«, Amm. 14, 3, 2 u. Veget. mil. 1, 3 u.a. – / Synk. Genet. Plur. agrariûm, Liv. 27, 21, 10.

    lateinisch-deutsches > agrarius

  • 14 appositus [1]

    1. appositus (adp.), a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. appono), nahe gelegen an etw., I) eig.: decima regio Italiae app., Plin.: regio urbi apposita, Curt.: castellum flumini app., Tac.: gentes Thraciae app., anwohnend, Curt.: crepido app., daneben hinlaufend, Curt. – II) übtr.: 1) im allg.: audacia (fidentiae) non contrarium, sed appositum et propinquum, liegt ihm nahe, Cic. de inv. 2, 165: iudicis quoque noscenda natura est, iuri magis an aequo sit appositus, ob er sich mehr dem strengen Rechte oder der Billigkeit nähere, Quint. 4, 3, 11. – Plur. subst., apposita, Annäherndes, Quint. 5, 10, 86. – 2) insbes.: a) nahe liegend = gleichs. am Wege, vor Augen liegend, dah. leicht erlangbar, leicht erreichbar, s. Sen. ep. 4, 10; 71, 4. – b) gelegen = bequem, geeignet, brauchbar, anstellig, menses app. ad agendum, Cic.: homo bene app. ad istius audaciam, Cic.: operarius multo appositior ad etc., Cic.: appositissimae gallinae ad pariendum, Varr.: argumentatio adpositissima ad iudicationem, Cic. de inv. 1, 19.

    lateinisch-deutsches > appositus [1]

  • 15 inconfusibilis

    incōnfūsibilis, e (in u. confundo), unbeirrbar = nicht außer Fassung zu bringen, operarius, Vulg. 2. Timoth. 2, 15.

    lateinisch-deutsches > inconfusibilis

  • 16 agrarius

    agrārius, a, um (ager), zu den Äckern-, Feldern gehörig, Acker-, Feld-, I) im allg.: via, Feldweg (als Privatweg, Ggstz. via publica), ICt.: mensor, Feldmesser, Gromat. vet.: operarius, Vulg.: parentes, die auf dem Lande lebenden, Aur. Vict. – II) insbes.: a) als publiz. t.t., die Äcker des Staats-, die Staatsländereien betreffend, bes. die Besitznahme u. -Verteilung der Staatsländereien betreffend, lex, ein Gesetzvorschlag, der eine Verteilung von Ackerland beabsichtigt, Cic. u.a.: largitio, reiche Ackerverteilung, Cic.: facultas, die Möglichkeit, eine Ackerverteilung durchzusetzen, Cic.: triumvir, der Ackerverteilung vorstehender, Liv.: mergus, ein Güterjäger, Lucil. sat. fr. inc.: seditiones, eine Ackerverteilung bezweckende, Liv.: huic toti agrariae rationi (diesem ganzen Vorhaben wegen der Ackerverteilung) adversari, Cic.: agrariam rem tentare, eine Ackerverteilung durchzusetzen suchen, Cic. – subst., α) agrāria, ae, f. = lex agraria (s. oben), Cic. ad Att. 1, 18, 6. – β) agrāriī, ōrum, m. = die Partei, die durch die Ackergesetze den Besitz von Ländereien wünschte u. betrieb, Freunde der Ackergesetze u. Ackerverteilung, Agrarier, Cic. u. Liv. – b) als milit. t.t., agrariae stationes, od. subst. bl. agrariae, ārum, f., »Feldposten«, Amm. 14, 3, 2 u. Veget. mil. 1, 3 u.a. – Synk. Genet. Plur. agrariûm, Liv. 27, 21, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > agrarius

  • 17 appositus

    1. appositus (adp.), a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. appono), nahe gelegen an etw., I) eig.: decima regio Italiae app., Plin.: regio urbi apposita, Curt.: castellum flumini app., Tac.: gentes Thraciae app., anwohnend, Curt.: crepido app., daneben hinlaufend, Curt. – II) übtr.: 1) im allg.: audacia (fidentiae) non contrarium, sed appositum et propinquum, liegt ihm nahe, Cic. de inv. 2, 165: iudicis quoque noscenda natura est, iuri magis an aequo sit appositus, ob er sich mehr dem strengen Rechte oder der Billigkeit nähere, Quint. 4, 3, 11. – Plur. subst., apposita, Annäherndes, Quint. 5, 10, 86. – 2) insbes.: a) nahe liegend = gleichs. am Wege, vor Augen liegend, dah. leicht erlangbar, leicht erreichbar, s. Sen. ep. 4, 10; 71, 4. – b) gelegen = bequem, geeignet, brauchbar, anstellig, menses app. ad agendum, Cic.: homo bene app. ad istius audaciam, Cic.: operarius multo appositior ad etc., Cic.: appositissimae gallinae ad pariendum, Varr.: argumentatio adpositissima ad iudicationem, Cic. de inv. 1, 19.
    ————————
    2. appositus, ūs, m. (appono), a) das Hin-, Hinzustellen, ad vitem, Varr. r. r. 1, 7, 5: appositu salinarum, Arnob. 2, 67. – b) das Auflegen, appositu, Plin. 23, 164 u. ö. Ser. Samm. 413.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > appositus

  • 18 inconfusibilis

    incōnfūsibilis, e (in u. confundo), unbeirrbar = nicht außer Fassung zu bringen, operarius, Vulg. 2. Timoth. 2, 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inconfusibilis

  • 19 opera

    1) старание, труд, fructus, qui diligentia et opera eius (sc. bonae f. emtoris) pervenerunt (1. 45 D. 22, 1. 1. 48 pr. D. 41, 1. 1. 5 § 6 D. 44, 7);

    operam suam accommodare, ingerere (см.);

    operam dare (см. s. 2); (Gai. III. 202);

    gratuitam op. exhibere;

    gratuitae op. (см.);

    operam suam, operas suas locare (см. s. b); (1. 51 § 1 D. 19, 2); особ. о работах, услугах рабов, отпущенников (tit. D. 7, 7; 38, 1. C. 3, 33; 6, 3. 1. 3. 4 D. 7, 7. 1. 5 eod. cf. 1. 1 § 9 D. 35, 2. 1. 2 D. 33, 2. 1. 12 § 3 D. 7, 1. 1. 31 D. 6, 1. cf. 1. 7 § 5 D. 38, 1. 1. 44 § 2 D. 40, 12. 1. 45 pr. D. 29, 2. 1. 47 D. 41, 1. 1. 2 D. 33, 1. 1. 1 D. 38, 1);

    op. fabriles, officiales, liberales (свободные профессии), hutrionicae, pictoriae, pistoriae (см.);

    artificii operas praestare - turpes op. exercere (1. 16 pr. eod. 1. 49 eod.);

    operas praestare, edere;

    operarum praestatio, editio (см.);

    operas exhibere, reddere (см.);

    imponere;

    indicere (см.); (Gai. IV. 162);

    cedit dies operarum;

    cedunt operae (см. cedere s. 7. b); (1. 34. 37 pr. 41. 43 eod. 1. 7 § 4. 9. 1. 46. 47. 48 pr. 51 eod. 1. 7 § 5. 1. 11 § 2. 1. 30 § 1 eod.); тк. рабочая сила животных: op. hominis vel cuius alterius animalis relictae (1. 5 § 3 D. 7, 9);

    opera = употребление (1. 1 § 4 D. 18, 6).

    2) работник, = operarius (1. 137 § 3 D. 45, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > opera

  • 20 faber

    1.
    făber, bri ( gen. plur. most freq. fabrum; cf.:

    jam ut censoriae tabulae loquuntur, fabrum et procum audeo dicere, non fabrorum et procorum,

    Cic. Or. 46, 156: fabrum, Caes. ap. Cic. Att. 9, 8, C, 2; Caes. B. C. 1, 24, 4; Plin. 34, 1, 1, § 1 al.:

    fabrorum,

    Plaut. Most. 1, 2, 54; Cic. Verr. 2, 1, 56, § 147; Plin. 35, 15, 51, § 182 al.), m. [Sanscr. root bha-, gleam, shine; Gr. phêmi, say, phainô, show; cf. for], a worker in wood, stone, metal, etc., a forger, smith, artificer, carpenter, joiner (syn.: artifex, opifex, operarius), tektôn.
    I.
    Prop.
    A.
    With adj. of material, etc., specifying the trade:

    tamen ego me Phidiam esse mallem, quam vel optimum fabrum tignarium,

    carpenter, Cic. Brut. 73, 257; so,

    tignarius,

    id. Rep. 2, 22; Inscr. Orell. 4087; cf.:

    fabros tignarios dicimus non eos duntaxat, qui tigna dolant, sed omnes, qui aedificant,

    Dig. 50, 16, 235:

    ut fortunati sunt fabri ferrarii, Qui apud carbones assident!

    blacksmiths, Plaut. Rud. 2, 6, 47:

    fabrum aerariorum conlegium,

    copper-smiths, braziers, Plin. 34, 1, 1, § 1; cf.:

    marmoris aut eboris fabros aut aeris amavit,

    Hor. Ep. 2, 1, 96:

    ‡ eburarius, Inscr. ap. Spon. Misc. p. 222: ‡ intestinarius,

    one who does the fine carved work in wood for the interior of a building, a joiner, Inscr. Orell. 4182:

    ‡ a Corinthiis,

    ib. 4181:

    ‡ oculariarius,

    one who made silver eyes for statues, ib. 4185.—
    B.
    In gen.:

    ut arcessatur faber, ut istas compedis tibi adimam,

    Plaut. Capt. 5, 4, 29:

    cogito, utrum me dicam medicum ducere an fabrum,

    id. Men. 5, 3, 11:

    hominem pro fabro aut pro tectore emere,

    Cic. Planc. 25, 62:

    fabri ad aedificandam rem publicam,

    work-people, workmen, laborers, id. Fam. 9, 2, 5; cf. id. Verr. 2, 5, 19, § 48:

    ex legionibus fabros delegit,

    the workmen belonging to the army, Caes. B. G. 5, 11, 3;

    whose overseer was called praefectus fabrūm,

    id. B. C. 1, 24, 4:

    His fabris crescunt patrimonia,

    i. e. these smiths know how to add to their patrimonies, Juv. 14, 116:

    faber volans, i. e. Icarus,

    id. 1, 54.— Prov.: faber est quisque fortunae suae, every man is the maker of his own fortune, Appius ap. Sall. de Republ. Ordin. 1.
    2.
    făber, bra, brum, adj. [1. faber], workmanlike, skilful, ingenious ( poet. and in post-Aug. prose):

    ars,

    Ov. M. 8, 159; id. F. 3, 383:

    levitas speculi,

    App. Mag. p. 282. — Sup.:

    signaculum faberrimum anuli aurei,

    App. Flor. p. 346.— Adv.: fā̆bre, in a workmanlike manner, skilfully, ingeniously:

    hoc factum est fabre,

    Plaut. Men. 1, 2, 23; cf. id. Stich. 4, 1, 64:

    teres trabs,

    Sil. 14, 320; Vulg. Exod. 35, 33:

    sigillatum vitrum,

    App. M. 2, p. 123 (cf. fabrefacio).— Sup.:

    facta navis,

    App. M. 11, p. 262 al.:

    aptare,

    Amm. 20, 11.
    3.
    făber, bri, m., the dory, a sunfish (Zaeus faber, Linn.), Plin. 9, 18, 32, § 86; 32, 11, 53, § 148; Col. 8, 16, 9; Ov. Hal. 110.

    Lewis & Short latin dictionary > faber

См. также в других словарях:

  • OPERARIUS — apud Erasmum in Chil. quis proprie dictus sit, modo diximus. Eorum meminit Alphenus in §. quid autem esset, in l. Censor. de verb. sign. Alciatus interpretatur, qui ruri operabantur: unde et ab antiquis simpliciter Operae dicti sunt. Spiegelius… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Operarĭus — Operarĭus, 1) bei den Römern ein freier Arbeiter, Tagelöhner, im Gegensatz zu den Sklaven, welche deren Herr zu seinem Vortheil bei Andern arbeiten ließ; 2) sonst ein Canonicus, welcher Aufseher der öffentlichen Gebäude war …   Pierer's Universal-Lexikon

  • operarius — A feudal tenant who held his land by manual labor for the lord of the manor …   Ballentine's law dictionary

  • ouvrier — ouvrier, ière [ uvrije, ijɛr ] n. et adj. • XIIIe; ovrer, overierXIIe; lat. operarius I ♦ N. 1 ♦ Personne qui exécute un travail manuel, exerce un métier manuel ou mécanique moyennant un salaire; et cour. Travailleur manuel de la grande industrie …   Encyclopédie Universelle

  • ouvrière — ● ouvrière nom féminin Individu neutre dans les colonies d insectes sociaux : abeilles, fourmis, guêpes ou termites. (Les fonctions des ouvrières comprennent notamment la construction des nids, les soins aux jeunes et la défense de la colonie.) ● …   Encyclopédie Universelle

  • obrero — (Del lat. operarius.) ► adjetivo 1 Que trabaja: ■ hormiga obrera. 2 Del trabajador: ■ es un estudioso del movimiento obrero . ► sustantivo 3 OFICIOS Y PROFESIONES Persona que realiza un trabajo manual retribuido: ■ su padre es obrero. SINÓNIMO …   Enciclopedia Universal

  • operario — ► sustantivo 1 OFICIOS Y PROFESIONES Trabajador manual: ■ los operarios ayudaron a trasladar la mercancía. SINÓNIMO obrero ► sustantivo masculino 2 RELIGIÓN Religioso que en algunas órdenes se destina para confesar y asistir a los enfermos y… …   Enciclopedia Universal

  • Gotik — Hochgotische Kathedrale Notre Dame de Reims, ein herausragendes Beispiel französischer Gotik …   Deutsch Wikipedia

  • Stör (Handwerk) — Die Stör ist ein alter Ausdruck für die Wanderschaft reisender Handwerker, die ihre Tätigkeit im Hause des Auftraggebers ausführten. Handwerker, die dies taten, hießen Störgeher oder Störr. Inhaltsverzeichnis 1 Wortherkunft 2 Der wandernde… …   Deutsch Wikipedia

  • Rostaing — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Rostaing est un patronyme qui désigne plusieurs personnes ainsi qu une entreprise française. Hubert Rostaing (né le 17 septembre 1918 à Lyon, mort le 10… …   Wikipédia en Français

  • Rostaing de la Capre — Pour les articles homonymes, voir Rostaing. Rostaing de la Capre (? † le 22 ou le 23[1] août 1303), ancien chanoine et « operarius » d’Arles, archevêque d Arles (5 août 1286 † le 22 août 1303), inhumé à Saint Trophime. Sommaire …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»