opętaniec

См. также в других словарях:

• opętaniec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. opętaniecańcze || opętaniecańcu; lm M. opętaniecańcy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek ogarnięty jakąś manią, pasją; fanatyk, maniak : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• opętaniec — m II, DB. opętaniecańca, W. opętaniecańcze (opętaniecańcu); lm M. opętaniecańcy, DB. opętaniecańców pot. «człowiek opanowany jakąś manią, fanatyczny entuzjasta, zapaleniec, fanatyk» Opętaniec nauki, sportu, teatru …   Słownik języka polskiego

• opętany — opętanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. opętać (p.) opętany w użyciu przym. «szalony, gwałtowny, nieopanowany, obłędny» Opętany taniec. Opętana praca. opętany, opętana w użyciu rzecz., rzad. «człowiek niespełna rozumu, szalony; opętaniec,… …   Słownik języka polskiego

• opętany — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. przym. Ia, opętanyni {{/stl 8}}{{stl 7}} nieobliczalny, szalony, zwariowany, gwałtowny, wariacki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opętany człowiek. Opętany taniec. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}opętany II… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień