-
1 oburzyć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oburzyć
-
2 oburzyć
oburzać się sich empören (na A über A) -
3 oburzyć
-
4 oburzyć
1. indigner2. révolter3. soulever -
5 oburzyć
обурити -
6 oburzyć się
-
7 oburzyć\ się
сов. возмутиться; вознегодовать książk. -
8 oburzyć się
обуритися -
9 вознегодовать
oburzyć się, obruszyć się, żachnąć się -
10 outrage
['autreɪdʒ] 1. n 2. vt* * *1. noun(a wicked act, especially of great violence: the outrages committed by the soldiers; The decision to close the road is a public outrage.) gwałt, zniewaga2. verb(to hurt, shock or insult: She was outraged by his behaviour.) zaszokować, oburzyć- outrageously
- outrageousness -
11 obrusz|yć
pf — obrusz|ać impf Ⅰ vt 1. (spowodować obsunięcie) to dislodge [kamienie, piasek, ziemię]- nieostrożny narciarz obruszył śnieg, powodując lawinę a careless skier dislodged the snow, causing an avalanche2. (obluzować) to dislodge [kamienie]; to loosen [gwóźdź, pal, śrubę] 3. (oburzyć) to put [sb] out- bardzo go obruszyło, że nie został zaproszony na przyjęcie he was put out by the fact that he hadn’t been invited to the partyⅡ obruszyć się — obruszać się 1. (obluzować się) to come a. work loose- w murze obruszyły się cegły some bricks in the wall had come loose2. (oburzyć się) to be(come) indignant (na coś about a. over sth); to bridle (na coś at sth)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obrusz|yć
-
12 empören
empören * [ɛm'pø:rən]II. vr1) ( sich entrüsten)sich [über jdn/etw] \empören oburzyć się [na kogoś/coś]2) ( rebellieren)sich [gegen jdn/etw] \empören zbuntować się [przeciw komuś/czemuś] -
13 oburzać
impf ⇒ oburzyć* * *(-am, -asz); perf -yć; vt( złościć) to revolt, to appal (BRIT), to appall (US)* * *ipf.(= gniewać) shock, apall, outrage.ipf.be l. feel indignant (na kogoś l. coś with sb l. at sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oburzać
-
14 obruszyć się
сов.1) обру́шиться, обвали́ться2) ( obluzować się) расшата́ться3) ( oburzyć się) возмути́ться; вознегодова́ть książk. -
15 żachnąć się
сов. na kogo-coвозмути́ться кем-чем, вознегодова́ть на кого-чтоżachnął się — его́ передёрнуло (от возмущения, негодования и т. п.)
Syn: -
16 obruszyć\ się
сов. 1. обрушиться, обвалиться;2. (obluzować się) расшататься; 3. (oburzyć się) возмутиться; вознегодовать książk. -
17 żachnąć\ się
żachn|ąć sięсов. na kogo-co возмутиться кем-чем, вознегодовать на кого-что;\żachnąć\ sięął się его передёрнуло (от возмущения, негодования etc.)
+ oburzyć się, obruszyć się -
18 scandalize
['skændəlaɪz]vtgorszyć (zgorszyć perf), oburzać (oburzyć perf)* * *verb (to shock or horrify: Their behaviour used to scandalize the neighbours.) gorszyć -
19 возмутить
глаг.• oburzyć• żachnąć -
20 oburzając|y
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oburzając|y
- 1
- 2
См. также в других словарях:
oburzyć — dk VIb, oburzyćrzę, oburzyćrzysz, oburz, oburzyćrzył, oburzyćrzony oburzać ndk I, oburzyćam, oburzyćasz, oburzyćają, oburzyćaj, oburzyćał «wywołać odruch sprzeciwu, protestu, gniewu» Jego lenistwo oburzało wszystkich. Być oburzonym czyimś… … Słownik języka polskiego
oburzyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. oburzać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oburzać się – oburzyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} reagować na coś gwałtownym sprzeciwem i gniewem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oburzała się na sprzedawców, na ich opieszałość. Oburzył się na samo wspomnienie jej postępku. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oburzać — → oburzyć … Słownik języka polskiego
oburzenie — n I 1. rzecz. od oburzyć. 2. «uczucie silnego gniewu, niezadowolenia z czegoś, sprzeciwu» Gwałtowne, ogólne, powszechne oburzenie. Czuć oburzenie. Kipieć, zawrzeć oburzeniem a. z oburzenia. Dać wyraz oburzeniu. Nie posiadać się z oburzenia.… … Słownik języka polskiego
obruszyć — dk VIb, obruszyćszę, obruszyćszysz, obruszyćrusz, obruszyćszył, obruszyćszony obruszać ndk I, obruszyćam, obruszyćasz, obruszyćają, obruszyćaj, obruszyćał, obruszyćany 1. «spowodować obsunięcie się czegoś sypkiego, obwalenie się czegoś» Obruszyć… … Słownik języka polskiego
poruszyć — dk VIb, poruszyćszę, poruszyćszysz, poruszyćrusz, poruszyćszył, poruszyćszony poruszać ndk I, poruszyćam, poruszyćasz, poruszyćają, poruszyćaj, poruszyćał, poruszyćany 1. «wyprowadzić z pierwotnego położenia, wprawić w ruch; ruszyć coś z miejsca» … Słownik języka polskiego
powstać — dk, powstaćwstanę, powstaćwstaniesz, powstaćwstań, powstaćwstał powstawać ndk IX, powstaćwstaję, powstaćwstajesz, powstaćwaj, powstaćwał 1. «zacząć istnieć, wziąć początek; stać się, utworzyć się, wytworzyć się; ukazać się, zjawić się, wszcząć… … Słownik języka polskiego
zatrząść — dk XI, zatrząśćtrzęsę, zatrząśćtrzęsiesz, zatrząśćtrząś a. zatrząśćtrzęś, zatrząśćtrząsł, zatrząśćtrzęsła, zatrząśćtrzęśli, zatrząśćtrzęsiony, zatrząśćtrząsłszy «poruszyć szybko czymś albo kimś raz po raz, spowodować wstrząs (lub wstrząsy);… … Słownik języka polskiego
zgorszyć — dk VIb, zgorszyćszę, zgorszyćszysz, zgorsz, zgorszyćszył, zgorszyćszony «wywrzeć na kogoś zły, demoralizujący wpływ, spowodować zepsucie; wywołać oburzenie» Zgorszyć kogoś niewybrednymi dowcipami. zgorszyć się «zostać zgorszonym; oburzyć się»… … Słownik języka polskiego
żachnąć się — dk Va, żachnąć sięnę się, żachnąć sięniesz się, żachnąć sięnij się, żachnąć sięnął się, żachnąć sięnęła się, żachnąć sięnęli się, żachnąć sięnąwszy się rzad. żachać się ndk I, żachnąć sięam się, żachnąć sięasz się, żachnąć sięają się, żachnąć… … Słownik języka polskiego