-
1 obudzić
глаг.• будить• вызвать• вызывать• пробудить• пробуждать• проснуться• разбудить• разжигать* * *obudz|ić\obudzićę, \obudzićony сов. 1. разбудить;2. возбудить, пробудить+1. zbudzić 2. wzbudzić
* * *obudzę, obudzony сов.1) разбуди́ть2) возбуди́ть, пробуди́тьSyn: -
2 obudzić się
-
3 obudzić\ się
сов. проснуться; пробудиться -
4 obudzić chęć
разбудить охотуOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obudzić chęć
-
5 obudzić czujność
разбудить бдительностьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obudzić czujność
-
6 obudzić moc
разбудить мощностьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obudzić moc
-
7 obudzić nienawiść
разбудить ненавистьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obudzić nienawiść
-
8 obudzić odruch
разбудить рефлексOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obudzić odruch
-
9 obudzić pamięć
разбудить памятьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obudzić pamięć
-
10 obudzić zazdrość
разбудить завистьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obudzić zazdrość
-
11 rano obudzić
рано разбудитьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > rano obudzić
-
12 zdolny obudzić
способного разбудитьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zdolny obudzić
-
13 ocucić
глаг.• будить• возбуждать• воскресать• воскрешать• оживлять• побуждать• пробудить• пробуждать• разбудить• разжигать* * *ocuc|ić\ocucićę, \ocucićony сов. 1. привести в чувство (в сознание);2. разбудить+1. otrzeźwić 2. obudzić
* * *ocucę, ocucony сов.1) привести́ в чу́вство (в созна́ние)2) разбуди́тьSyn: -
14 przebudzić
глаг.• будить• вызвать• пробудить• пробуждать• разбудить* * *przebudz|ić\przebudzićę, \przebudzićony сов. пробудить, разбудить+* * *przebudzę, przebudzony сов.пробуди́ть, разбуди́тьSyn: -
15 zbudzić
глаг.• будить• пробудить• пробуждать• проснуться• разбудить* * *zbudz|ić\zbudzićę, \zbudzićony сов. разбудить+* * *zbudzę, zbudzony сов.разбуди́тьSyn: -
16 dobudzić się
-
17 ocknąć się
-
18 przebudzić się
-
19 zbudzić się
-
20 dobudzić\ się
сов. добудиться, разбудить+zbudzić, obudzić
- 1
- 2
См. также в других словарях:
obudzić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}budzić I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}obudzić II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}budzić II {{/stl 33}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obudzić — dk VIa, obudzićdzę, obudzićdzisz, obudź, obudzićdził, obudzićdzony 1. «przerwać komuś sen, drzemkę, przebudzić» Obudzić kogoś ze snu. Obudzić kogoś rano. Obudził go śpiew ptaków, hałas uliczny. 2. «wywołać w kimś pewne stany, uczucia itp.;… … Słownik języka polskiego
obudzić się z ręką w nocniku — {{/stl 13}}{{stl 7}} z powodu nieumiejętności przewidywania wydarzeń doprowadzić swymi działaniami do sytuacji niekorzystnej, niepożądanej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Taką oto drogą „politycy pragmatyczni” mogą się obudzić z ręką w nocniku. (NCz)… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obudzić się — z ręką w nocniku zob. nocnik … Słownik frazeologiczny
obudzić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}budzić się{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}i wtedy się obudziłem {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obudzić — Umarłego by obudził zob. umarły … Słownik frazeologiczny
obudzić się z palcem w nocniku — Zdać sobie nagle sprawę z trudnego położenia, zwłaszcza kiedy jest już za póјno Eng. To suddenly realize one is in an unfavorable position, especially because it is too late … Słownik Polskiego slangu
obudzić się z ręką w nocniku — Zdać sobie nagle sprawę z trudnego położenia, zwłaszcza kiedy jest już za póјno Eng. To suddenly realize one is in an unfavorable position, especially because it is too late … Słownik Polskiego slangu
budzić się – obudzić się, zbudzić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powracać do stanu świadomości po okresie spania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Budzić się zawsze o tej samej porze. Budzić się co chwila. Obudzić się za wcześnie, za późno. Zbudził się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dobudzić — dk VIa, dobudzićdzę, dobudzićdzisz, dobudzićbudź, dobudzićdził, dobudzićdzony «zbudzić (zwłaszcza z trudem), obudzić» Trudno go było dobudzić. dobudzić się «obudzić po usilnych staraniach, zabiegach, zbudzić z wysiłkiem» Nie móc się kogoś… … Słownik języka polskiego
dom — m IV, DMs. u; lm M. y 1. «budynek przeznaczony na mieszkania, na pomieszczenia dla zakładów pracy, instytucji itp.» Dom murowany, parterowy, piętrowy, narożny. Dom nowoczesny, stylowy, staroświecki, zabytkowy. Dom jednorodzinny, wielorodzinny,… … Słownik języka polskiego