Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

obscurari

  • 1 obscuro

    obscūro, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] obscurcir, rendre obscur. [st2]2 [-] rendre sourd (un son), assourdir. [st2]3 [-] rendre obscur, rendre peu clair, rendre peu net. [st2]4 [-] laisser dans l'ombre, faire oublier, éclipser, atténuer, affaiblir, supprimer; cacher, voiler, empêcher de discerner, envelopper.    - obscurari, Cic. de Or. 2, 95: s’obscurcir, s’effacer, disparaître.    - obscurata vocabula, Hor.: mots tombés en désuétude.    - nulla nox tenebris obscurare coetus nefarios potest, Cic. Cat. 1, 3, 6: aucune nuit ne peut dissimuler dans ses ténèbres tes assemblées criminelles.    - obscurare litteram, Cic.: prononcer indistinctement une lettre.
    * * *
    obscūro, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] obscurcir, rendre obscur. [st2]2 [-] rendre sourd (un son), assourdir. [st2]3 [-] rendre obscur, rendre peu clair, rendre peu net. [st2]4 [-] laisser dans l'ombre, faire oublier, éclipser, atténuer, affaiblir, supprimer; cacher, voiler, empêcher de discerner, envelopper.    - obscurari, Cic. de Or. 2, 95: s’obscurcir, s’effacer, disparaître.    - obscurata vocabula, Hor.: mots tombés en désuétude.    - nulla nox tenebris obscurare coetus nefarios potest, Cic. Cat. 1, 3, 6: aucune nuit ne peut dissimuler dans ses ténèbres tes assemblées criminelles.    - obscurare litteram, Cic.: prononcer indistinctement une lettre.
    * * *
        Obscuro, obscuras, pen. prod. obscurare. Cic. Obscurcir, Faire obscur.
    \
        Neque est dissimulandum, quod obscurari non potest. Cic. Qu'on ne scauroit cacher.
    \
        Omnia illa quae bona tu vocas, necesse est obscurari, et non apparere, et in virtutem tanquam in solis radios incurrere. Cic. Qu'on n'en face compte.
    \
        Obscurat magnitudinem periculi lucrum. Cic. Cache, et fait qu'on ne le veoit point.
    \
        Obscurare et Celebrare, contraria. Sallust. Faire qu'une personne n'ait aucun bruit.

    Dictionarium latinogallicum > obscuro

  • 2 obscuro

    obscūro, āvī, ātum, āre (obscurus), I) eig.: verdunkeln, aedes, ICt.: regiones, Cic.: lumen lucernae, Cic.: visus obscuratus, dunkel gewordene Augen, Plin. – unpers., obscurat, es wird dunkel, misit tenebras et obscuravit, Vulg. psalm. 104, 28: ubicumque obscuraverit, Vulg. Sirach 36, 28. – II) übtr.: 1) übh., geistig verdunkeln, verfinstern, der Überlegung berauben, amorem tibi pectus obscurasse, Plaut. trin. 667. – 2) insbes.: a) dem Laute nach verdunkeln, verdumpfen, dumpf aussprechen (Ggstz. exprimere), vocem, Quint.: litteram, litteras, Cic. u. Quint. – b) dem Verständnis nach verdunkeln, verhüllen, undeutlich machen od. vortragen, alqd ἀλληγορίαις, alqd dicendo, Cic.: stilum, Suet.: proscriptio obscurata, ein unleserlich gewordener öffentlicher Anschlag, ICt. – c) der Geltung nach verdunkeln, in den Hintergrund treten lassen, in Schatten stellen, vergessen machen, Passiv obscurari auch = in den Hintergrund treten, nicht in Betracht kommen, Fortuna res celebrat obscuratque, Sall.: eorum memoria obscurata est, Cic.: nummus in Croesi divitiis obscuratur, Cic.: consuetudo, quam obscurari volunt, der sie alle Gültigkeit absprechen, Cic.: obscurata vocabula, unbekannt gewordene, Hor. – 3) verstecken, verbergen, bedecken, unsichtbar machen, verhehlen, coetus (al. coeptus) tenebris, Cic.: caput lacernā, Hor.: magnitudinem periculi, Cic.: laudes, Cic.: quod non obscurari potest, Cic.

    lateinisch-deutsches > obscuro

  • 3 obscuro

    obscūro, āvī, ātum, āre (obscurus), I) eig.: verdunkeln, aedes, ICt.: regiones, Cic.: lumen lucernae, Cic.: visus obscuratus, dunkel gewordene Augen, Plin. – unpers., obscurat, es wird dunkel, misit tenebras et obscuravit, Vulg. psalm. 104, 28: ubicumque obscuraverit, Vulg. Sirach 36, 28. – II) übtr.: 1) übh., geistig verdunkeln, verfinstern, der Überlegung berauben, amorem tibi pectus obscurasse, Plaut. trin. 667. – 2) insbes.: a) dem Laute nach verdunkeln, verdumpfen, dumpf aussprechen (Ggstz. exprimere), vocem, Quint.: litteram, litteras, Cic. u. Quint. – b) dem Verständnis nach verdunkeln, verhüllen, undeutlich machen od. vortragen, alqd ἀλληγορίαις, alqd dicendo, Cic.: stilum, Suet.: proscriptio obscurata, ein unleserlich gewordener öffentlicher Anschlag, ICt. – c) der Geltung nach verdunkeln, in den Hintergrund treten lassen, in Schatten stellen, vergessen machen, Passiv obscurari auch = in den Hintergrund treten, nicht in Betracht kommen, Fortuna res celebrat obscuratque, Sall.: eorum memoria obscurata est, Cic.: nummus in Croesi divitiis obscuratur, Cic.: consuetudo, quam obscurari volunt, der sie alle Gültigkeit absprechen, Cic.: obscurata vocabula, unbekannt gewordene, Hor. – 3) verstecken, verbergen, bedecken, unsichtbar machen, verhehlen, coetus (al. coeptus) tenebris,
    ————
    Cic.: caput lacernā, Hor.: magnitudinem periculi, Cic.: laudes, Cic.: quod non obscurari potest, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obscuro

  • 4 obscuro

    obscūro, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to render dark, to darken, obscure (class.; syn.: obumbro, opaco).
    I.
    Lit.:

    obscuratur et offunditur luce solis lumen lucernae,

    Cic. Fin. 3, 14, 45:

    nitor solis,

    Cat. 66, 3:

    finitimas regiones eruptione Aetnaeorum ignium,

    id. N. D. 2, 38, 96:

    caelum nocte atque nubibus obscuratum,

    Sall. J. 38, 5:

    volucres Aethera obscurant pennis,

    Verg. A. 12, 253: nebula caelum obscurabat, Sall. Fragm. ap. Non. 489, 10: obscuratus sol, obscured, [p. 1241] eclipsed, Cic. Rep. 1, 16, 25; 2, 10, 17; Tac. A. 14, 12; Vulg. Matt. 24, 29; id. Apoc. 9, 2; Val. Max. 8, 11, ext. 1:

    visus obscuratus,

    dimmed eyesight, Plin. 8, 27, 41, § 99.—
    B.
    Transf., to hide, conceal, cover; to render invisible or imperceptible:

    neque nox tenebris obscurare coetus nefarios potest,

    Cic. Cat. 1, 3, 6:

    caput obscurante lacernā,

    Hor. S. 2, 7, 55:

    caput dextra,

    Petr. 134:

    dolo ipsi et signa militaria obscurati,

    concealed, kept out of sight, Sall. J. 49, 5:

    nummus in Croesi divitiis obscuratur,

    disappears, is lost, Cic. Fin. 4, 12, 3:

    tenebrae non obscurabuntur a te,

    Vulg. Psa. 138, 12.—
    II.
    Trop.
    A.
    To blind, darken, becloud the understanding:

    scio amorem tibi Pectus obscurasse,

    Plaut. Trin. 3, 2, 41.—
    B.
    Of speech, to obscure, render indistinct; to deliver or express indistinctly: si erunt mihi plura ad te scribenda, allêgoriais obscurabo, Cic. Att. 2, 20, 3:

    nihil dicendo,

    id. Clu. 1, 1:

    aliquid callide,

    Quint. 5, 13, 41; cf. id. 8, 2, 18:

    stilum affectatione,

    to render obscure, Suet. Tib. 70.—
    C.
    Of sound, to pronounce indistinctly:

    (M) neque eximitur sed obscuratur,

    is pronounced indistinctly, Quint. 9, 4, 40: vocem, to render dull or indistinct, id. 11, 3, 20.—
    D.
    To obscure, cover with obscurity; to render unknown: paupertas quorum obscurat nomina, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Trag. v. 73 Vahl.):

    fortuna res cunctas ex lubidine magis, quam ex vero celebrat obscuratque,

    Sall. C. 8, 1.—
    E.
    (Acc. to I. B.) To suppress, hide, conceal:

    quod obscurari non potest,

    Cic. Arch. 11, 26:

    laudes,

    id. Marcell. 9, 31:

    veritatem,

    Quint. 4, 2, 64.—Hence, to obscure, cause to be forgotten, render of no account:

    magnitudo lucri obscurabat periculi magnitudinem,

    Cic. Verr. 2, 3, 57, § 131.—In pass.: obscurari, to become obscure or of no account, to grow obsolete, etc.:

    sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus,

    id. Fin. 4, 12, 29:

    omnis eorum memoria sensim obscurata est et evanuit,

    id. de Or. 2, 23, 95; cf. id. Fragm. ap. Mart. Cap. 5, § 509:

    obscurata vocabula,

    obsolete, Hor. Ep. 2, 2, 115.

    Lewis & Short latin dictionary > obscuro

  • 5 Betracht

    Betracht, respectus. – ratio (die In-Anschlag-Bringung; s. »Rücksicht«das Nähereüber beide). – in B. einer Sache, alcis rei ratione habitā; alcis rei respectu. Ost reicht auch die Präposit. pro hin, z. B. die Schlacht war heftiger, als man in B. der (geringen) Zahl der Kämpfenden erwartet hatte, proelium atrocius erat, quam pro pugnantium numero. – in B. dessen, daß etc., s. (in) betreff. – in B. kommen, esse aliquo numero et loco (von einiger Bedeutung sein, in Hinsicht des Ansehens etc.): sehrin B. kommen, multum rationis obtinere: nicht in B. kommen, nullo numero esse od. putari; nullo loco numerari; auch obscurari (verdunkelt werden); es kommt nicht in B., zu etc., nihil interest mit Infin. – etw. in B. ziehen, alqd spectare, respicere. alcis rei rationem habere od. ducere (berücksichtigen, w. vgl.); alqd considerare, expendĕre (erwägen, w. vgl.).

    deutsch-lateinisches > Betracht

  • 6 Hintergrund

    Hintergrund, recessus. – der H. der Bühne, *scaena extrema. – im H. des Tals, in valle reducta. – im H. stehen, recedere. abscedere (Ggstz. prominere). – Uneig., durch jmd. in den H. gestellt werden, alcis umbra me premit: durch jmds. Berühmtheit in den H. gestellt werden, alcis claritate supprimi: in den H. treten, obscurari, absol. od. durch od. vor etwas, alqāre u. ab alqa re (verdunkelt werden = außer Betracht, in Vergessenheit kommen).

    deutsch-lateinisches > Hintergrund

  • 7 unsichtbar

    unsichtbar, nulli cernendus od. quem (quam. quod) cernere et videre non possumus. quem (quam, quod) non possunt oculi consequi [2417]( was man nicht sehen kann). – qui, quae, quod sub oculos non cadit. qui, quae, quod oculorum aciem fugit oder sensum oculorum effugit (was nicht zur Anschauung kommt). – caecus (blind = ungesehen, dem Auge unwahrnehmbar, z.B. vallum). – uns. sein, cerni et videri non posse (nicht gesehen werden können); a nullo videri (von niemand gesehen werden, z.B. von einer Pers.); sub oculos non cadere. oculorum aciem fugere (nicht zur Anschauung kommen); se non aperire (nicht aufgehen, von Sternen); non. comparēre (nicht erscheinen, sich nicht zeigen, von Pers. u. Dingen); in conspectum non venire (sich nicht sehen lassen, von Pers.): uns. werden, sich uns. machen, desinere apparēre (aufhören zum Vorschein zu kommen, v. Pers., z.B. von Romulus); desinere cerni od. conspici (aufhören gesehen zu werden, nicht weiter gesehen werden, z.B. von Gestirnen); obscurari (verdunkelt werden, v. Sternen); occultari (sich verbergen, v. Gestirnen); se abdere (sich den Blicken entziehen, untergehen, v. der Sonne); clam abire. clam se subducere (heimlich weggehen, sich davonschleichen, v. Pers.).

    deutsch-lateinisches > unsichtbar

  • 8 unvernehmlich

    unvernehmlich, obscurus. – unv. werden, obscurari (z.B. von der Stimme). – Adv. obscure.

    deutsch-lateinisches > unvernehmlich

  • 9 unverständlich

    unverständlich, non apertus ad intellegendum. – obscurus (dunkel, z.B. narratio). – unv. werden. obscurari (z.B. von der Stimme). – Adv. obscure (z.B. narrare alqd). – ich drücke mich mit Absicht unv. aus, consulto dico obscure. Unverständlichkeit, der Worte, obscuritas verborum.

    deutsch-lateinisches > unverständlich

  • 10 verdunkeln

    verdunkeln, obscurare (eig. u. bildl.). – tenebras offundere od. obducere alci rei od. alci (mit Dunkelheit umziehen, so daß es nicht mehr im hellen Lichte erscheinen kann, eig. u. bildl.). – noctem offundere alci rei (etwas in Nacht hüllen, eig.). – die Wahrheit v., veritatem caligine obducere: jmd. durch den Glanz seines Ruhms v., alci fulgore quodam claritatis suae tenebras obducere: seinen Ruhm v., nomini od. decori officere. sich verdunkeln, obscurari; vgl. »verfinstern (sich)«.

    deutsch-lateinisches > verdunkeln

  • 11 verfinstern

    verfinstern, obscurare. sich verfinstern, obscurari. occultari (übh. von Gestirnen); deficere (von Sonne u. Mond); laborare (vom Monde). – Verfinsterung, obscuratio. – defectio. defectus (von Sonne und Mond).

    deutsch-lateinisches > verfinstern

  • 12 verschwinden

    verschwinden, evolare e conspectu (eig., dem Anblick schnell enteilen, von einem Schiffe). – cerni desinere. apparere desinere (aufhören, sichtbar zu sein). – abire (sich entfernen übh., eig. u. bildl., z.B., von einer Seuche, v. der Furcht, v. einem Übel, v. einer Zeit, v. der Glaubwürdigkeit etc.). – discedere (weggehen, bildl., z.B. cura illi discessit: u. hostibus discessit spes oppidi potiundi: u. numquam ex animo meo discedet memoria eius). – tolli (weggenommen werden, eig. u. bildl., z.B. mensae argenteae ex omnibus templis sublatae sunt: u. consuetudo illa de civitate sublata est). – obscurari (verdunkelt werden, v. den Gestirnen). – se abdere (sich wegbegeben, v. Gestirnen). – evanescere (in ein Nichts sich auflösen, ver- oder zergehen, eig., z.B. vom Geruch, vom Tau etc., dann bildl., z.B. von der Hoffnung, v. Andenken an etw.). – dilabi (zerrinnen, v. Flüssigkeiten, Schnee, Nebel etc.; u. v. einem Geist = in ein Nichts zerrinnen, s. Plin. ep. 7, 27, 10). – esse desinere (aufhören, vorhanden zu sein, z.B. postquam periculum esse desierat).perire. interire (umkommen, untergehen, v. Pers. u. Lebl.). – aus den Augen v., ex oculis od. e conspectu abire, auferri, elabi: das [2525] Land verschwand schnell aus ihren Augen (vor ihren Blicken), celeriter e terrae conspectu ablati sunt: Stunden u. Tage verschwinden, cedunt horae et dies: die Zeit verschwindet unvermerkt, tempus elabitur; die Zeit verschwindet schnell, aetas volat od. fugit: aus dem Gedächtnis v., e memoria effluere od. excedere: aus dem Herzen v., excĭdere ex animo.

    deutsch-lateinisches > verschwinden

  • 13 Меркнуть

    - tabescere (ignis tabuit); obscurari; occultari; noctescere; tenebris tegi;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Меркнуть

  • 14 exprimo

    ex-prĭmo, pressi, pressum, 3, v. a. [premo], to press or squeeze out, to force out (class.).
    I.
    Lit.:

    oleum ex malobathro,

    Plin. 12, 26, 59, § 129:

    sucum expresso semini,

    id. 20, 1, 2, § 3:

    sucum flore,

    id. 21, 19, 74, § 127:

    sucum radici,

    id. 27, 13, 109, § 136; cf.: vinum palmis, oleum sesamae (dat.), id. 6, 28, 32, § 161:

    oleum amygdalis,

    id. 13, 1, 2, § 8:

    sudorem de corpore,

    Lucr. 5, 487:

    lacrimulam oculos terendo,

    Ter. Eun. 1, 1, 23:

    si nubium conflictu ardor expressus se emiserit, id esse fulmen,

    Cic. Div. 2, 19, 44:

    liquorem per densa foramina (cribri),

    Ov. M. 12, 438; cf.:

    aquam in altum,

    Plin. 31, 3, 23, § 39:

    aquam in altitudinem,

    Vitr. 8, 7:

    quantum has (turres) quotidianus agger expresserat,

    had carried up, raised, Caes. B. G. 7, 22, 4 Oud.:

    pecuniam alicui,

    Suet. Oth. 5; id. Vesp. 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    With an object denoting that out of which something is pressed or squeezed, to press, squeeze, wring:

    spongiam ex oleo vel aceto,

    Cels. 5, 24 med.:

    lanam ex vino vel aceto,

    Plin. 29, 2, 9, § 31; cf.:

    Venus madidas exprimit imbre comas,

    Ov. A. A. 3, 224:

    spongiae expressae inter duas tabulas,

    Plin. 31, 11, 47, § 128:

    oleam,

    id. 12, 27, 60, § 130:

    folia rosae,

    id. 21, 18, 73, § 122:

    tuberculum,

    id. 11, 11, 12, § 29.—
    2.
    To form by pressure, to represent, form, model, portray, express (mostly poet. and in postAug. prose;

    freq. in the elder Pliny): (faber) et ungues exprimet et molles imitabitur aere capillos,

    Hor. A. P. 33; cf.:

    alicujus furorem... verecundiae ruborem,

    Plin. 34, 14, 40, § 140:

    expressa in cera ex anulo imago,

    Plaut. Ps. 1, 1, 54:

    imaginem hominis gypso e facie ipsa,

    Plin. 35, 12, 44, § 153; cf.:

    effigiem de signis,

    id. ib.:

    optime Herculem Delphis et Alexandrum, etc.,

    id. 34, 8, 19, § 66 et saep.:

    vestis stricta et singulos artus exprimens,

    exhibiting, showing, Tac. G. 17:

    pulcher aspectu sit athleta, cujus lacertos exercitatio expressit,

    has well developed, made muscular, Quint. 8, 3, 10.
    II.
    Trop.
    A.
    To squeeze or wring out, to extort, wrest, elicit: lex, quam ex natura ipsa arripuimus, hausimus, expressimus, qs. pressed out, Cic. Mil. 4, 10:

    utilitas expressit nomina rerum,

    has imposed, Lucr. 5, 1029: cf.:

    cum ab iis saepius quaereret, neque ullam omnino vocem exprimere posset,

    Caes. B. G. 1, 32, 3:

    expressa est Romanis necessitas obsides dandi,

    Liv. 2, 13, 4:

    confessionem concessi maris hosti,

    id. 37, 31, 5:

    confessionem cruciatu,

    Suet. Galb. 10:

    deditionem ultimā necessitate,

    Liv. 8, 2, 6:

    pecunia vi expressa et coacta,

    Cic. Verr. 2, 2, 69, § 165:

    tu si tuis blanditiis a Sicyoniis nummulorum aliquid expresseris,

    Cic. Att. 1, 19, 9:

    risum magis quam gemitum,

    Plin. Ep. 4, 7, 7 et saep.—With ut:

    expressi, ut conficere se tabulas negaret,

    have constrained, Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:

    expressit, ut polliceretur,

    Curt. 6, 7. —
    B.
    Transf. (acc. to I. B. 2.), to imitate, copy, represent, to portray, describe, express, esp. in words (cf. reddo):

    cum magnitudine animi tum liberalitate vitam patris et consuetudinem expresserit,

    i. e. imitated, Cic. Rab. Post. 2, 4:

    lex expressa ad naturam,

    id. Leg. 2, 5, 13:

    vitia imitatione ex aliquo expressa,

    id. de Or. 3, 12, 47:

    rem ante oculos ponit, cum exprimit omnia perspicue, ut res prope dicam manu tentari possit,

    Auct. Her. 4, 40, 62; cf. id. ib. §

    63: hanc speciem Pasiteles caelavit argento et noster expressit Archias versibus,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    mores alicujus oratione,

    id. de Or. 2, 43, 184:

    multas nobis imagines fortissimorum virorum expressas scriptores Graeci et Latini reliquerunt,

    id. Arch. 6, 14; cf. id. ib. 12, 30:

    in Platonis libris omnibus fere Socrates exprimitur,

    id. de Or. 3, 4, 15: Mithridaticum bellum magnum atque difficile totum ab hoc expressum est, depicted to the life, id. Arch. 9, 21; cf.:

    ut Euryalum exprimat infans,

    may resemble, Juv. 6, 81.—With rel.-clause as object:

    diligenter, quae vis subjecta sit vocibus,

    id. Fin. 2, 2, 6:

    exprimere non possum, quanto sim gaudio affectus,

    tell, express, Plin. Ep. 5, 15, 2; Vell. 2, 124, 1:

    verbis exprimere quid quis sentiat,

    Plin. Ep. 5, 16, 7:

    quod exprimere dicendo sensa possumus,

    Cic. de Or. 1, 8, 32:

    mores in scriptis exprimere,

    Suet. Vit. Ter. 4.—Of translating into another language, to render, translate:

    si modo id exprimere Latine potuero,

    Cic. Rep. 1, 43; cf. id. ib. 1, 44: katalêpsin, verbum e verbo exprimentes comprehensionem dicemus, id. Ac. 2, 10, 31:

    nec tamen exprimi verbum e verbo necesse erit,

    id. Fin. 3, 4, 15; cf.:

    verbum de verbo expressum extulit,

    Ter. Ad. prol. 11:

    fabellae Latinae ad verbum de Graecis expressae,

    Cic. Fin. 1, 2, 4; Plin. Ep. 4, 18, 1.—Of words, to pronounce, utter:

    nolo exprimi litteras putidius nolo obscurari neglegentius,

    with affected distinctness, Cic. de Or. 3, 11, 41:

    verba,

    Quint. 1, 2, 6; 9, 4, 10; 40 al.—Rarely of a personal object:

    oratorem imitando effingere atque exprimere,

    Cic. de Or. 2, 22, 90:

    moderatorem rei publicae nostris libris diligenter expressimus,

    id. Att. 8, 11, 1.—Hence, expressus, a, um, P. a., clearly exhibited, prominent, distinct, visible, manifest, clear, plain, express (syn. solidus, opp. adumbratus).
    A.
    Lit.:

    species deorum, quae nihil concreti habeat, nihil solidi, nihil expressi, nihil eminentis,

    Cic. N. D. 1, 27, 75; cf.:

    litterae lituraeque omnes assimulatae, expressae,

    id. Verr. 2, 2, 77, § 189:

    corpora lacertis expressa,

    powerful, muscular, Quint. 8 praef. §

    19: protinus omnibus membris, expressus infans,

    fully formed, id. 2, 4, 6.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen.:

    habuit Catilina permulta maximarum non expressa signa, sed adumbrata virtutum,

    Cic. Cael. 5, 12; cf.:

    est gloria solida quaedam res et expressa, non adumbrata,

    id. Tusc. 3, 2, 3 (v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 22, 62, p. 723 sq.):

    indicia solida et expressa,

    id. Planc. 12; cf.:

    veri juris germanaeque justitiae solida et expressa effigies,

    id. Off. 3, 17, 69:

    expressa sceleris vestigia,

    id. Rosc. Am. 22, 62:

    expressiora et illustriora,

    id. Fam. 1, 7, 9; cf. Plin. Ep. 5, 15, 3; and:

    quid expressius atque signatius in hanc causam?

    Tert. Res. Carn. 3.—
    2.
    Expressa carmina Battiadae, translated, Cat. 65, 16.—Of distinct pronunciation:

    vitia oris emendet, ut expressa sint verba, ut suis quaeque litterae sonis enuntientur,

    Quint. 1, 11, 4:

    expressior sermo,

    id. 1, 1, 37:

    expressior loquacitas generi picarum est,

    Plin. 10, 42, 59, § 118. —In a bad sense, of a too emphatic, affected pronunciation: sonus erat dulcis: litterae neque expressae neque oppressae, ne aut obscurum esset aut putidum, Cic Off. 1, 37, 133.—Hence, adv.: expressē.
    * 1.
    Lit., with pressure, strongly:

    artus expressius fricare,

    Scrib. Comp. 198.—
    2.
    Trop., expressly, distinctly, clearly:

    conscripta exempla,

    Auct. Her. 4, 7, 10:

    quod ipsum expressius Hesiodus hoc versu significavit,

    Col. 11, 1, 29.—Of pronunciation, distinctly:

    ut ea (R littera) a nullo expressius efferretur,

    Val. Max. 8, 7, 1 ext.

    Lewis & Short latin dictionary > exprimo

  • 15 meta

    mēta, ae, f. [root ma-, measure, whence Gr. metron; Lat. manus, mane, etc. (q. v.), properly, that which marks a measured space, hence], any mark at a boundary or limit, esp.,
    I.
    The conical columns set in the ground at each end of the Roman Circus, the goal, turning-post:

    metaque fervidis Evitata rotis,

    Hor. C. 1, 1, 5:

    aut prius infecto deposcit praemia cursu Septima quam metam triverit ante rota,

    Prop. 3, 20, 25; cf.:

    et modo lora dabo, modo verbere terga notabo, Nunc stringam metas interiore rotā,

    Ov. Am. 3, 2, 11; Suet. Caes. 39:

    petra in metae maxime modum erecta est, cujus ima spatiosiora sunt, altiora in artius coëunt, summa in acutum cacumen exsurgunt,

    i. e. in the shape of a cone, Curt. 8, 39, 6; cf. III. 3. infra).—
    II.
    Any goal or winning-post, the mark, goal, in any contest of speed:

    optatam cursu contingere metam, of a footrace,

    Hor. A. P. 412:

    metam tenere, in a boatrace,

    Verg. A. 5, 159.—
    2.
    Trop. (because of the danger to drivers of striking the goal, and breaking their oars), a critical point, place of danger:

    fama adulescentis paulum haesit ad metas, notitiā novā mulieris,

    broke down, failed, at the critical point, Cic. Cael. 31.—
    III.
    Transf., an end, period, extremity, boundary, limit:

    longarum haec meta viarum,

    Verg. A. 3, 714:

    ad metas aevi pervenire,

    id. ib. 10, 472:

    metam tangere vitae,

    Ov. Tr. 1, 9, 1:

    ad metam properare,

    id. A. A. 2, 727:

    ultima,

    id. Am. 3, 15, 2:

    hic tibi mortis erant metae,

    Verg. A. 12, 546:

    ad quas metas naturae sit perveniendum usu,

    i. e. extremes, Varr. L. L. 8, 16, 31:

    quando illa (luna) incurrat in umbram terrae, quae est meta noctis, eam obscurari necesse est,

    the limit, measure of night, Cic. Div. 2, 6, 17 (but v. 3. below, fin. and the passage there cited from Pliny): sol ex aequo metā distabat utrāque, equally far from both ends of his course, i. e. at noon, Ov. M. 3, 145:

    intercalariis mensibus interponendis ita dispensavit (Numa), ut vices uno anno ad metam eandem solis unde orsi essent... dies congruerent,

    Liv. 1, 19, 6 Weissenb. ad loc.:

    metae Marsicae, = fines Marsorum,

    Mart. Cap. 4, § 331 Kapp:

    pares horarum metas, tam antemeridialium quam postremarum, manifestant,

    id. 6, § 600.—
    2.
    A turning-point in one's course:

    praestat Trinacrii metas lustrare Pachyni,

    to sail around the promontory of Pachynus, Verg. A. 3, 429.—
    3.
    Of any thing resembling in shape the meta of the Circus; any thing of a conical or pyramidal form, a cone, pyramid (class.);

    of a conical hill: ipse collis est in modum metae, in acutum cacumen a fundo satis lato fastigatus,

    Liv. 37, 27:

    buxus in metas emittitur,

    into cones, Plin. 16, 16, 28, § 70:

    in metas foenum exstruere,

    in ricks, haycocks, Col. 2, 18, 2:

    lactantes,

    conical cheeses, Mart. 1, 44, 7:

    lactis,

    id. 3, 58, 35:

    meta sudans,

    a conical stone on a fountain, dripping with water, Sen. Ep. 56, 4: meta molendaria, or molendinaria, that part of the upper millstone which projects downward and grinds the corn (the upper part is the catillus, q. v.); = Gr. onos aletês, Dig. 33, 7, 18, § 5:

    metas molendinarias rotare,

    Amm. 17, 4, 15:

    si minor materia quam lux, metae existere effigiem,

    i. e. if the solid body be smaller than the light, its shadow will be conical, Plin. 2, 11, 8, § 51 (cf. the context).

    Lewis & Short latin dictionary > meta

  • 16 putidus

    pūtĭdus, a, um, adj. [puteo], rotten, decaying, stinking, fetid (syn. foetidus).
    I.
    Lit.:

    caro,

    Cic. Pis. 9, 19:

    aper,

    Mart. 3, 50, 8:

    fungus,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 23: frons, Cato ap. Plin. 17, 9, 6, § 55: uvae, Varr. ap. Non. 152, 23:

    vinum,

    Plaut. Trin. 2, 4, 125: putidae naves et sentinosae, Cato ap. Non. 152, 25:

    navis,

    Caecil. ib. 152, 26:

    paries pictus,

    Afran. ib. 152, 28.—
    II.
    Transf.
    A.
    In contemptuous lang., of old, half-rotten, withered persons:

    homo putide,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 44:

    moecha,

    Cat. 43, 11; so,

    femina,

    Hor. Epod. 8, 1.— Comp.:

    putidius cerebrum,

    more withered, rotten, addled, Hor. S. 2, 3, 75.—
    B.
    Of style, unnatural, disagreeable, affected, disgusting:

    cum etiam Demosthenes exagitetur ut putidus,

    Cic. Or. 8, 27:

    molesta et putida videri,

    id. de Or. 3, 13, 51:

    litterae neque expressae neque oppressae, ne aut obscurum esset aut putidum,

    id. Off. 1, 37, 133:

    vereor, ne putidum sit scribere ad te, quam sim occupatus,

    id. Att. 1, 14, 1.— Sup.:

    jactatio putidissima,

    Petr. 73.—Hence, adv.: pūtĭdē, disgustingly, disagreeably, affectedly:

    dicere,

    Cic. Brut. 82, 284:

    loqui,

    Sen. Ep. 75, 1.— Comp.:

    nolo exprimi litteras putidius, nolo obscurari neglegentius,

    too precisely, Cic. de Or. 3, 11, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > putidus

См. также в других словарях:

  • BRITANNIA Magna — insula Europae, in Oceano Occidentali, quod nomen a Veterib. duobus nobilissimis regnis Anliae et Scotiae tributum, interveniente deln distinctô utriusque regimine sensim elanguir, donec ab hodiernis Regibus, quippe utriusque regni Dominis, in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • RUSTICI — apud veteres Romanos, in rebus sacris perficiendis, placabant sua Numina, nomine familiae et liberorum. Commeabant autem in Lucos festis diebus et ibi perpotabant. Tibullus, l. 1. Eleg. ult. v. 51. Rusticus e luco revehit, male sobrius ipse,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • obscurare — OBSCURÁRE, obscurări, s.f. Acţiunea de a obscura. – v. obscura. Trimis de laurap, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  OBSCURÁRE s.f. Acţiunea de a obscura şi rezultatul ei. [< obscura]. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN …   Dicționar Român

  • cacher — Cacher, Abdere, Abscondere, Abstrudere, Celare, Condere, Ab oculis remouere, Occulere, Occultare, Recondere, Tegere, Supprimere, Velare. Cacher en la mer, est une façon de parler de mariniers, pour bouter et enfoncer en la mer, disans: le beaupré …   Thresor de la langue françoyse

  • compte — Compte, m. penac. Le quayer où est la recepte et la mise, Accepti et expensi tabula, voyez Compter. Ratio. A ton compte, Vt rationem te dictare intelligo. Ce compte que nous venons de faire, est le compte de Grecin, Is calculus Grecini rationem… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»