-
1 oświadczyć
глаг.• высказывать• гласить• декларировать• заявить• заявлять• обнародовать• объявить• объявлять• огласить• оглашать• показывать• провозгласить• провозглашать* * *сов. заявить+* * *сов.заяви́тьSyn: -
2 oświadczyć się
сов.объясни́ться в любви́, сде́лать предложе́ниеoświadczyć się się o czyjąś rękę (o kogoś) — сде́лать кому́-л. предложе́ние, проси́ть чье́й-л. руки́
-
3 oświadczyć\ się
сов. объясниться в любви, сделать предложение;\oświadczyć\ się się o czyjąś rękę (o kogoś) сделать кому-л. предложение, просить чьей-л. руки -
4 orzec
orze|c\orzecknie, \orzeckł, \orzecczony сов. 1. высказать (выразить) мнение; заявить; дать заключение;trudno \orzec, kto ma rację трудно сказать, кто прав;
2. юр. вынести постановление (приговор)+1. oświadczyć, stwierdzić 2. postanowić
* * *orzeknie, orzekł, orzeczony сов.1) вы́сказать (вы́разить) мне́ние; заяви́ть; дать заключе́ниеtrudno orzec, kto ma rację — тру́дно сказа́ть, кто прав
2) юр. вы́нести постановле́ние (пригово́р)Syn: -
5 oznajmić
глаг.• анонсировать• возвещать• заявлять• известить• объявить• объявлять• огласить• оглашать• оповестить• уведомить• уведомлять* * *oznaj|mić\oznajmićmij, \oznajmićmiony сов. книжн. объявить; заявить* * *oznajmij, oznajmiony сов. книжн.объяви́ть; заяви́тьSyn: -
6 oświadczać się
несов.объясня́ться в любви́; де́лать предложе́ние; ср. oświadczyć się -
7 zakomunikować
глаг.• давать• известить• извещать• общаться• оповестить• передать• сообщать• сообщить• уведомить• уведомлять* * *zakomunikowany сов. komu coсообщи́ть кому что, извести́ть кого о чёмSyn: -
8 zdeklarować się
сов.реши́тельно вы́сказаться ( за или против); определи́ть своё отноше́ние (к чему-л.)zdeklarować się się po czyjejś stronie — стать на чью́-л. сто́рону
Syn: -
9 oświadczać\ się
несов. объясняться в любви; делать предложение; ср. oświadczyć się -
10 zakomunikowało
\zakomunikowałony сов. komu со сообщить кому что, известить кого о чём+oświadczyć, powiadomić
-
11 zdeklarować\ się
сов. решительно высказаться (за или против); определить своё отношение (к чему-л.);\zdeklarować\ się się po czyjejś stronie стать на чью-л. сторону+opowiedzieć się, oświadczyć się
См. также в других словарях:
oświadczyć — dk VIb, oświadczyćczę, oświadczyćczysz, oświadcz, oświadczyćczył oświadczać ndk I, oświadczyćam, oświadczyćasz, oświadczyćają, oświadczyćaj, oświadczyćał «powiedzieć, wypowiedzieć, oznajmić coś komuś» Oświadczyć coś stanowczo, kategorycznie,… … Słownik języka polskiego
oświadczyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. oświadczać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oświadczać się – oświadczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} składać komuś propozycję zawarcia małżeństwa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oświadczać się o rękę. Oświadczać się dziewczynie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oświadczać — → oświadczyć … Słownik języka polskiego
deklarować — ndk a. dk IV, deklarowaćruję, deklarowaćrujesz, deklarowaćruj, deklarowaćował, deklarowaćowany 1. «oficjalnie podawać (podać) do wiadomości, ogłaszać (ogłosić) co, oświadczać (oświadczyć) oficjalnie» Prezydent deklarował rozpisanie wyborów,… … Słownik języka polskiego
oświadczenie — n I 1. rzecz. od oświadczyć. 2. lm D. oświadczenieeń «wypowiedź będąca wyrazem czyichś przekonań, poglądów, stwierdzenie czegoś; pismo zawierające taką wypowiedź, stwierdzenie» Uroczyste oświadczenie. Oświadczenie rządu. Złożyć oświadczenie.… … Słownik języka polskiego
kategorycznie — kategorycznieej przysłów. od kategoryczny Oświadczyć, zapowiedzieć coś, zażądać czegoś kategorycznie … Słownik języka polskiego
objawić — dk VIa, objawićwię, objawićwisz, objawićjaw, objawićwił, objawićwiony objawiać ndk I, objawićam, objawićasz, objawićają, objawićaj, objawićał, objawićany 1. «dać wyraz czemuś (zwykle swemu uczuciu, stanowi itp.), uczynić coś jawnym, widocznym;… … Słownik języka polskiego
orzec — dk Vc, orzeknę, orzekniesz, orzekł, orzeczony, orzekłszy orzekać ndk I, orzecam, orzecasz, orzecają, orzecaj, orzecał, orzecany 1. «wypowiedzieć, wyrazić sąd, opinię, zdanie o czymś; oświadczyć, stwierdzić, określić coś, rozstrzygnąć coś» Lekarze … Słownik języka polskiego
poprosić — dk VIa, poprosićproszę, poprosićsisz, poprosićproś, poprosićsił, poprosićproszony 1. «zwrócić się do kogoś z prośbą» Poprosić o pomoc, o pożyczkę. Poprosić o zrobienie, o wyjaśnienie czegoś. Poprosić o zachowanie tajemnicy. ◊ Poprosić o głos… … Słownik języka polskiego
stanowczo — «w sposób kategoryczny, stanowczy» Oświadczyć coś, oznajmić, powiedzieć stanowczo. Odmówić czegoś stanowczo … Słownik języka polskiego
