Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

nuptiae+liberales

  • 1 servile

    servīlis, e, adj. [servus], of or belonging to a slave, slavish, servile (class.).
    I.
    Lit. (syn. famularis):

    tumultus,

    the servile war, insurrection of the slaves, Caes. B. G. 1, 40:

    imperium,

    like that of masters over slaves, Sall. H. 1, 9 Dietsch:

    bellum,

    Flor. 3, 19, 2; Cic. Imp. Pomp. 10, 28:

    terror,

    dread of the slaves, of a servile insurrection, Liv. 3, 16: manus, a band of slaves (with latrones), Hor. Epod. 4, 19:

    capita,

    Liv. 27, 16:

    caput,

    Dig. 4, 5, 3:

    de uxoribus in servilem modum quaestionem habent,

    like slaves, Caes. B. G. 6, 19; cf. Hor. S. 1, 8, 32:

    inscriptio (i. e. triumphi de servis),

    Flor. 3, 19, 8:

    operae (i. e. servis dignae),

    id. 2, 18, 10:

    nil servile habet,

    Hor. S. 2, 7, 111:

    servilia fingere,

    Tac. A. 16, 2:

    caedi discentes, deforme atque servile est,

    Quint. 1, 3, 14; cf.

    verbera,

    Just. 1, 5, 2:

    causa,

    Dig. 4, 5, 3, § 1:

    adfinitates,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    cognationes,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    condicio,

    ib. 48, 20, 1:

    necessitas,

    ib. 3, 8, 19, § 2.—
    II.
    Trop.:

    serviles nuptiae (opp. liberales),

    Plaut. Cas. prol. 68 and 73:

    schema,

    id. Am. prol. 117:

    vestis,

    Cic. Pis, 38, 92:

    color,

    id. ib. 38, 1:

    indoles,

    Liv. 1, 5:

    gestus (with humilis),

    Quint. 11, 3, 83:

    vernilitas,

    id. 1, 11, 2: litterae, i. e. the lower branches of learning (writing, reading, arithmetic, etc.;

    opp. liberales, the higher branches),

    Sen. Tranq. 9:

    jugum,

    Cic. Phil. 1, 2, 6:

    munus,

    id. Sull. 19, 55.—Hence, adv., like a slave, slavishly, servilely. *
    a.
    servīle:

    gemens,

    Claud. B. Gild. 364.—
    b.
    servīlĭter (class.):

    serviliter ficti dominum consalutamus,

    Petr. 117, 6:

    ne quid serviliter muliebriterve faciamus,

    Cic. Tusc. 2, 23, 55; so Tac. H. 1, 36:

    saevire,

    Flor. 1, 23, 1.— Comp. and sup. of the adj. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > servile

  • 2 servilis

    servīlis, e, adj. [servus], of or belonging to a slave, slavish, servile (class.).
    I.
    Lit. (syn. famularis):

    tumultus,

    the servile war, insurrection of the slaves, Caes. B. G. 1, 40:

    imperium,

    like that of masters over slaves, Sall. H. 1, 9 Dietsch:

    bellum,

    Flor. 3, 19, 2; Cic. Imp. Pomp. 10, 28:

    terror,

    dread of the slaves, of a servile insurrection, Liv. 3, 16: manus, a band of slaves (with latrones), Hor. Epod. 4, 19:

    capita,

    Liv. 27, 16:

    caput,

    Dig. 4, 5, 3:

    de uxoribus in servilem modum quaestionem habent,

    like slaves, Caes. B. G. 6, 19; cf. Hor. S. 1, 8, 32:

    inscriptio (i. e. triumphi de servis),

    Flor. 3, 19, 8:

    operae (i. e. servis dignae),

    id. 2, 18, 10:

    nil servile habet,

    Hor. S. 2, 7, 111:

    servilia fingere,

    Tac. A. 16, 2:

    caedi discentes, deforme atque servile est,

    Quint. 1, 3, 14; cf.

    verbera,

    Just. 1, 5, 2:

    causa,

    Dig. 4, 5, 3, § 1:

    adfinitates,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    cognationes,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    condicio,

    ib. 48, 20, 1:

    necessitas,

    ib. 3, 8, 19, § 2.—
    II.
    Trop.:

    serviles nuptiae (opp. liberales),

    Plaut. Cas. prol. 68 and 73:

    schema,

    id. Am. prol. 117:

    vestis,

    Cic. Pis, 38, 92:

    color,

    id. ib. 38, 1:

    indoles,

    Liv. 1, 5:

    gestus (with humilis),

    Quint. 11, 3, 83:

    vernilitas,

    id. 1, 11, 2: litterae, i. e. the lower branches of learning (writing, reading, arithmetic, etc.;

    opp. liberales, the higher branches),

    Sen. Tranq. 9:

    jugum,

    Cic. Phil. 1, 2, 6:

    munus,

    id. Sull. 19, 55.—Hence, adv., like a slave, slavishly, servilely. *
    a.
    servīle:

    gemens,

    Claud. B. Gild. 364.—
    b.
    servīlĭter (class.):

    serviliter ficti dominum consalutamus,

    Petr. 117, 6:

    ne quid serviliter muliebriterve faciamus,

    Cic. Tusc. 2, 23, 55; so Tac. H. 1, 36:

    saevire,

    Flor. 1, 23, 1.— Comp. and sup. of the adj. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > servilis

  • 3 serviliter

    servīlis, e, adj. [servus], of or belonging to a slave, slavish, servile (class.).
    I.
    Lit. (syn. famularis):

    tumultus,

    the servile war, insurrection of the slaves, Caes. B. G. 1, 40:

    imperium,

    like that of masters over slaves, Sall. H. 1, 9 Dietsch:

    bellum,

    Flor. 3, 19, 2; Cic. Imp. Pomp. 10, 28:

    terror,

    dread of the slaves, of a servile insurrection, Liv. 3, 16: manus, a band of slaves (with latrones), Hor. Epod. 4, 19:

    capita,

    Liv. 27, 16:

    caput,

    Dig. 4, 5, 3:

    de uxoribus in servilem modum quaestionem habent,

    like slaves, Caes. B. G. 6, 19; cf. Hor. S. 1, 8, 32:

    inscriptio (i. e. triumphi de servis),

    Flor. 3, 19, 8:

    operae (i. e. servis dignae),

    id. 2, 18, 10:

    nil servile habet,

    Hor. S. 2, 7, 111:

    servilia fingere,

    Tac. A. 16, 2:

    caedi discentes, deforme atque servile est,

    Quint. 1, 3, 14; cf.

    verbera,

    Just. 1, 5, 2:

    causa,

    Dig. 4, 5, 3, § 1:

    adfinitates,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    cognationes,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    condicio,

    ib. 48, 20, 1:

    necessitas,

    ib. 3, 8, 19, § 2.—
    II.
    Trop.:

    serviles nuptiae (opp. liberales),

    Plaut. Cas. prol. 68 and 73:

    schema,

    id. Am. prol. 117:

    vestis,

    Cic. Pis, 38, 92:

    color,

    id. ib. 38, 1:

    indoles,

    Liv. 1, 5:

    gestus (with humilis),

    Quint. 11, 3, 83:

    vernilitas,

    id. 1, 11, 2: litterae, i. e. the lower branches of learning (writing, reading, arithmetic, etc.;

    opp. liberales, the higher branches),

    Sen. Tranq. 9:

    jugum,

    Cic. Phil. 1, 2, 6:

    munus,

    id. Sull. 19, 55.—Hence, adv., like a slave, slavishly, servilely. *
    a.
    servīle:

    gemens,

    Claud. B. Gild. 364.—
    b.
    servīlĭter (class.):

    serviliter ficti dominum consalutamus,

    Petr. 117, 6:

    ne quid serviliter muliebriterve faciamus,

    Cic. Tusc. 2, 23, 55; so Tac. H. 1, 36:

    saevire,

    Flor. 1, 23, 1.— Comp. and sup. of the adj. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > serviliter

  • 4 soleo

    sŏlĕo, ĭtus, 2 ( pres. solinunt, for solent, acc. to Fest. s. v. nequinunt, p. 162 Müll.; perf. solui, Cato and Enn. acc. to Varr. L.L. 9, § 107: soluerint, Cael. ap. Non. 509, 2: soluerat, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 872 P.; or H. 2, 55 Dietsch; no fut., v. Neue, Formenl. 2, 591; 609), v. n. [cf. suesco].
    I.
    In gen., to use, be wont, be accustomed (cf. assuesco).
    (α).
    With inf. (so most freq.); act.:

    qui mentiri solet, pejerare consuevit,

    Cic. Rosc. Com. 16, 46:

    ruri crebro esse soleo,

    Ter. Hec. 2, 1, 18:

    nihil ego in occulto agere soleo,

    Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    hi (servi) solent esse eris utibiles,

    id. Most. 4, 1, 2; id. Capt. 3, 1, 23: nam vi depugnare sues stolidi soliti sunt, Enn. ap. Fest. p. 317 Müll. (Ann. v. 109 Vahl.): quaerunt in scirpo, soliti quod dicere, nodum, Enn. ap. Fest. p. 330 Müll. (Sat. v. 46 Vahl.):

    qui (paterā) Pterela potitare rex solitus est,

    Plaut. Am. 1, 1, 105; 1, 1, 263:

    quā (consuetudine) solitus sum uti,

    Cic. de Or. 1, 30, 135:

    soliti prandere,

    Hor. S. 2, 3, 245:

    (cum Thucydides), id quod optimo cuique Athenis accidere solitum est, in exsilium pulsus esset,

    Cic. de Or. 2, 13, 56 et saep.;

    often solitus eram = solebam,

    Sall. C. 50, 1; id. J. 4, 7; Liv. 38, 1, 7 al.—
    (β).
    With inf. pass.:

    majore operā ibi serviles nuptiae, quam liberales etiam, curari solent,

    Plaut. Cas. prol. 74:

    verum illud verbum est, vulgo quod dici solet,

    Ter. And. 2, 5, 15; cf. id. Heaut. 3, 2, 9:

    unde videri Danaum solitae naves,

    Verg. A. 2, 462:

    ad haec illa dici solent,

    Cic. Rep. 3, 16, 26:

    permirum mihi videri solet,

    id. ib. 5, 5, 7:

    si (domus) alio domino solita est frequentari,

    id. Off. 1, 39, 139:

    quod spernerentur ab iis a quibus essent coli soliti,

    id. Sen. 3, 7:

    ut solet fieri,

    Curt. 3, 8, 20; 4, 3, 7:

    ut fieri solet,

    Lact. 1, 15, 2 et saep.—
    (γ).
    Without inf.:

    cave tu idem faxis, alii quod servi solent,

    Plaut. As. 2, 1, 8:

    me dico ire, quo saturi solent,

    id. Curc. 2, 3, 83:

    artior, quam solebat, somnus complexus est,

    Cic. Rep. 6, 10, 10: Pl. Nugas garris. Cu. Soleo, Plaut. Curc. 5, 2, 6:

    ita ego soleo,

    id. Men. 1, 2, 31:

    sic soleo,

    Ter. Ad. 5, 7, 25; cf. id. Eun. 2, 2, 48:

    eodem pacto ut comici servi solent, Coniciam in collum pallium,

    Plaut. Capt. 4, 1, 11:

    credo jam, ut solet, Jurgabit,

    Ter. Ad. 1, 1, 54:

    agedum, ut soles,

    id. Phorm. 5, 3, 1; cf.:

    ut solitus es,

    Plaut. Trin. 3, 2, 25:

    cum audissem Antiochum, ut solebam,

    Cic. Fin. 5, 1, 1:

    quod plerumque in atroci negotio solet,

    Sall. C. 29, 2:

    quod prava ambitio solet,

    id. J. 96, 3:

    ut solebat,

    Amm. 16, 11, 15:

    cum quaedam in collibus, ut solet, controversia pastorum esset orta,

    Cic. Clu. 59, 161; Sall. J. 15, 5; 25, 3; Curt. 4, 1, 24.—So often with Plautus in the part. pres.: Di. Mala femina es. As. Solens sum:

    ea est disciplina,

    that's my way, Plaut. Truc. 1, 2, 29; cf. id. Am. 1, 1, 43:

    lubens fecero et solens,

    id. Cas. 5, 1, 14:

    ego abscessi solens Paulum ab illis,

    id. Ep. 2, 2, 53.—
    II.
    In partic., to have intercourse with, in mal. part. (rare): viris cum suis praedicant nos solere;

    Suas pellices esse aiunt,

    Plaut. Cist. 1, 1, 38; Cat. 113, 1.—Hence, sŏlĭtus, a, um, P. a., in a passive sense (which one is used to, or which usually happens), wonted, accustomed, usual, habitual, ordinary (freq. since the Aug. per.; not in Cic. or Cæs.; cf. consuetus); absol.:

    solito membra levare toro,

    Tib. 1, 1, 44:

    ad solitum rusticus ibit opus,

    Ov. F. 4, 168:

    cunctantibus solita insolitaque alimenta deerant,

    Tac. H. 4, 60:

    chori,

    Prop. 1, 20, 46:

    locus,

    Ov. M. 4, 83:

    torus,

    Tib. 1, 1, 44:

    ars,

    id. 1, 9, 66:

    artes,

    Ov. M. 11, 242:

    virtus,

    Verg. A. 11, 415:

    mos,

    Ov. H. 21, 127; id. P. 3, 1, 165:

    honores,

    Tac. A. 3, 5:

    inertia Germanorum,

    id. G. 45:

    exercitationes,

    Suet. Tib. 13 et saep.—With dat.:

    armamenta Liburnicis solita,

    Tac. H. 5, 23; cf. in the foll. —Hence, subst.: sŏlĭtum, i, n., the customary, what is usual: hostibus gratiam habendam, [p. 1719] quod solitum quicquam liberae civitatis fieret (opp. res desueta), a usual thing in a free state, Liv. 3, 38, 9:

    proinde tona eloquio, solitum tibi!

    according to your custom, Verg. A. 11, 383:

    ultra solitum,

    Tac. A. 4, 64, 1.—In plur.:

    parentum neces aliaque solita regibus ausi,

    Tac. H. 5, 8 fin.; cf.: praeter solita vitiosis magistratibus, Sall. Fragm. ap. Non. 314, 23:

    si quando aliquid ex solito variaret,

    Vell. 2, 41, 3:

    nescio quā praeter solitum dulcedine laeti,

    Verg. G. 1, 412; so,

    praeter solitum,

    Hor. C. 1, 6, 20:

    supra solitum,

    Sen. Ben. 6, 36, 1; and esp. freq. with a comparative in the abl. comp. solito:

    solito formosior Aesone natus,

    more than usually handsome, Ov. M. 7, 84; so,

    solito uberior,

    id. ib. 9, 105:

    blandior,

    id. A. A. 2, 411:

    exactior,

    Suet. Tib. 18:

    frequentiores,

    id. ib. 37:

    velocius,

    Ov. M. 14, 388:

    citius,

    id. F. 5, 547:

    plus,

    id. H. 15, 47; Liv. 24, 9:

    magis,

    id. 25, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > soleo

  • 5 solitum

    sŏlĕo, ĭtus, 2 ( pres. solinunt, for solent, acc. to Fest. s. v. nequinunt, p. 162 Müll.; perf. solui, Cato and Enn. acc. to Varr. L.L. 9, § 107: soluerint, Cael. ap. Non. 509, 2: soluerat, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 872 P.; or H. 2, 55 Dietsch; no fut., v. Neue, Formenl. 2, 591; 609), v. n. [cf. suesco].
    I.
    In gen., to use, be wont, be accustomed (cf. assuesco).
    (α).
    With inf. (so most freq.); act.:

    qui mentiri solet, pejerare consuevit,

    Cic. Rosc. Com. 16, 46:

    ruri crebro esse soleo,

    Ter. Hec. 2, 1, 18:

    nihil ego in occulto agere soleo,

    Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    hi (servi) solent esse eris utibiles,

    id. Most. 4, 1, 2; id. Capt. 3, 1, 23: nam vi depugnare sues stolidi soliti sunt, Enn. ap. Fest. p. 317 Müll. (Ann. v. 109 Vahl.): quaerunt in scirpo, soliti quod dicere, nodum, Enn. ap. Fest. p. 330 Müll. (Sat. v. 46 Vahl.):

    qui (paterā) Pterela potitare rex solitus est,

    Plaut. Am. 1, 1, 105; 1, 1, 263:

    quā (consuetudine) solitus sum uti,

    Cic. de Or. 1, 30, 135:

    soliti prandere,

    Hor. S. 2, 3, 245:

    (cum Thucydides), id quod optimo cuique Athenis accidere solitum est, in exsilium pulsus esset,

    Cic. de Or. 2, 13, 56 et saep.;

    often solitus eram = solebam,

    Sall. C. 50, 1; id. J. 4, 7; Liv. 38, 1, 7 al.—
    (β).
    With inf. pass.:

    majore operā ibi serviles nuptiae, quam liberales etiam, curari solent,

    Plaut. Cas. prol. 74:

    verum illud verbum est, vulgo quod dici solet,

    Ter. And. 2, 5, 15; cf. id. Heaut. 3, 2, 9:

    unde videri Danaum solitae naves,

    Verg. A. 2, 462:

    ad haec illa dici solent,

    Cic. Rep. 3, 16, 26:

    permirum mihi videri solet,

    id. ib. 5, 5, 7:

    si (domus) alio domino solita est frequentari,

    id. Off. 1, 39, 139:

    quod spernerentur ab iis a quibus essent coli soliti,

    id. Sen. 3, 7:

    ut solet fieri,

    Curt. 3, 8, 20; 4, 3, 7:

    ut fieri solet,

    Lact. 1, 15, 2 et saep.—
    (γ).
    Without inf.:

    cave tu idem faxis, alii quod servi solent,

    Plaut. As. 2, 1, 8:

    me dico ire, quo saturi solent,

    id. Curc. 2, 3, 83:

    artior, quam solebat, somnus complexus est,

    Cic. Rep. 6, 10, 10: Pl. Nugas garris. Cu. Soleo, Plaut. Curc. 5, 2, 6:

    ita ego soleo,

    id. Men. 1, 2, 31:

    sic soleo,

    Ter. Ad. 5, 7, 25; cf. id. Eun. 2, 2, 48:

    eodem pacto ut comici servi solent, Coniciam in collum pallium,

    Plaut. Capt. 4, 1, 11:

    credo jam, ut solet, Jurgabit,

    Ter. Ad. 1, 1, 54:

    agedum, ut soles,

    id. Phorm. 5, 3, 1; cf.:

    ut solitus es,

    Plaut. Trin. 3, 2, 25:

    cum audissem Antiochum, ut solebam,

    Cic. Fin. 5, 1, 1:

    quod plerumque in atroci negotio solet,

    Sall. C. 29, 2:

    quod prava ambitio solet,

    id. J. 96, 3:

    ut solebat,

    Amm. 16, 11, 15:

    cum quaedam in collibus, ut solet, controversia pastorum esset orta,

    Cic. Clu. 59, 161; Sall. J. 15, 5; 25, 3; Curt. 4, 1, 24.—So often with Plautus in the part. pres.: Di. Mala femina es. As. Solens sum:

    ea est disciplina,

    that's my way, Plaut. Truc. 1, 2, 29; cf. id. Am. 1, 1, 43:

    lubens fecero et solens,

    id. Cas. 5, 1, 14:

    ego abscessi solens Paulum ab illis,

    id. Ep. 2, 2, 53.—
    II.
    In partic., to have intercourse with, in mal. part. (rare): viris cum suis praedicant nos solere;

    Suas pellices esse aiunt,

    Plaut. Cist. 1, 1, 38; Cat. 113, 1.—Hence, sŏlĭtus, a, um, P. a., in a passive sense (which one is used to, or which usually happens), wonted, accustomed, usual, habitual, ordinary (freq. since the Aug. per.; not in Cic. or Cæs.; cf. consuetus); absol.:

    solito membra levare toro,

    Tib. 1, 1, 44:

    ad solitum rusticus ibit opus,

    Ov. F. 4, 168:

    cunctantibus solita insolitaque alimenta deerant,

    Tac. H. 4, 60:

    chori,

    Prop. 1, 20, 46:

    locus,

    Ov. M. 4, 83:

    torus,

    Tib. 1, 1, 44:

    ars,

    id. 1, 9, 66:

    artes,

    Ov. M. 11, 242:

    virtus,

    Verg. A. 11, 415:

    mos,

    Ov. H. 21, 127; id. P. 3, 1, 165:

    honores,

    Tac. A. 3, 5:

    inertia Germanorum,

    id. G. 45:

    exercitationes,

    Suet. Tib. 13 et saep.—With dat.:

    armamenta Liburnicis solita,

    Tac. H. 5, 23; cf. in the foll. —Hence, subst.: sŏlĭtum, i, n., the customary, what is usual: hostibus gratiam habendam, [p. 1719] quod solitum quicquam liberae civitatis fieret (opp. res desueta), a usual thing in a free state, Liv. 3, 38, 9:

    proinde tona eloquio, solitum tibi!

    according to your custom, Verg. A. 11, 383:

    ultra solitum,

    Tac. A. 4, 64, 1.—In plur.:

    parentum neces aliaque solita regibus ausi,

    Tac. H. 5, 8 fin.; cf.: praeter solita vitiosis magistratibus, Sall. Fragm. ap. Non. 314, 23:

    si quando aliquid ex solito variaret,

    Vell. 2, 41, 3:

    nescio quā praeter solitum dulcedine laeti,

    Verg. G. 1, 412; so,

    praeter solitum,

    Hor. C. 1, 6, 20:

    supra solitum,

    Sen. Ben. 6, 36, 1; and esp. freq. with a comparative in the abl. comp. solito:

    solito formosior Aesone natus,

    more than usually handsome, Ov. M. 7, 84; so,

    solito uberior,

    id. ib. 9, 105:

    blandior,

    id. A. A. 2, 411:

    exactior,

    Suet. Tib. 18:

    frequentiores,

    id. ib. 37:

    velocius,

    Ov. M. 14, 388:

    citius,

    id. F. 5, 547:

    plus,

    id. H. 15, 47; Liv. 24, 9:

    magis,

    id. 25, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > solitum

См. также в других словарях:

  • The Seven Liberal Arts —     The Seven Liberal Arts     † Catholic Encyclopedia ► The Seven Liberal Arts     The expression artes liberales, chiefly used during the Middle Ages, does not mean arts as we understand the word at this present day, but those branches of… …   Catholic encyclopedia

  • MARIAGE — SOUVENT on a parlé d’amour et d’institution, de l’amour en tant qu’il adopte des modalités institutionnelles d’existence et d’expression. À ce titre, le mariage est aussi l’objet d’études sociologiques, juridiques, anthropologiques, économiques.… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»