-
81 Пустой
- cavus; cassus (nux; canna); effetus; inanis (domus; vas); vacuus (locus; domus; castra; nomen); vacivus (aedes); vanus; vastus (locus); fluxus; falsus (terror; spes); frivolus; futilis; lusorius; infrunitus (animus; mulier; copia); surdus (res surdae ac sensu carentes); sterilis (manus); -
82 Репутация
- fama; existimatio; notitia; nomen; reputatio; opinio;• иметь хорошую репутацию - bene audire; fama optima frui;
• пользоваться безупречной репутацией - sine fabula esse;
-
83 Родовой
- genericus; gentilis; generalis; genetivus; gentilicius;• родовое имя - nomen;
• родовые схватки - nisus;
-
84 Слыть
неплохим оратором - non futilis orator habitus;• слывущий
• слыть богачом - nomen divitis tenere;
-
85 Собственный
- proprius; suus; peculiaris;• на собственные средства - sumptibus propriis;
• его (Ганнибала) собственные сограждане изгнали из государства - hunc (Hannibalem) sui cives e civitate ejecerunt;
• собственная и особая природа (сущность) - natura propria et sua;
• слово в собственном своём смысле - nomen (verbum) proprium et suum;
-
86 Сообщить
- communicare (cum); exponere; scribere; perscribere; referre; afferre (aliquid novi; rumores crebri ad eum afferebantur); perferre; conferre; narrare; tradere; prodere; nuntiare; annuntiare; enuntiare; pronuntiare; renuntiare; expedire (verbo; aliquid; de aliqua re; originem alicujus rei; alicujus rei causam); gestare (verba); memorare (nomen alicui); intimare (aliquid alicui; aliquid de aliqua re); transmittere (vitia sua Romam); edocere; exponere; certiorem facere; scribere; perscribere;• сообщите мне, пожалуйста - quaeso, me certiorem facite;
-
87 Стереть
- delere (nomen); effricare (sudorem fronte); terere (adamanta); detergere; obliterare; -
88 Титул
- titulus; nomen; appelatio; -
89 Тщательно
- affectato (retinere nomen Antonini); curate; accurate; cum cura; diligenter; exacte;• тщательно взвешивать - perpendere;
• тщательно исследовать - pervestigare; intellegere; limare; perscrutari;
• тщательно обдумывать - circumspicere; commentari;
• тщательно обрабатывать - excolere;
• тщательно отделывать - elaborare;
• тщательно разузнавать - perquirere;
• тщательно что-л. делать - accurare;
-
90 Уважаемый
- honestus; reverendus; verecundus (nomen populi Romani); venerabilis; venerandus; reverentia dignus;• быть весьма уважаемым - magnae venerationis esse;
-
91 Уста
- os;• будем надеяться, что наше имя будет передаваться из уст в уста и распространяться весьма широко - speremus nostrum nomen volitare et vagari latissime;
• быть на устах людей - volitare per ora virorum;
-
92 Усыновлять
- adoptare; sumere liberos; assumere in nomen (familiamque); arrogare; -
93 Фамилия
- familia (Marcellorum, Scipionum; illustris, obscura); (cog)nomen; -
94 Честь
- honor; pudor (defuncti); verecundia; fama; nomen; existimatio; dignitas; honestas; titulus;• с честью - honeste (mori);
• чувство чести - pudor (homo summo pudore);
• считать что-л. честью для себя - aliquid sibi amplum reri, putare;
• клянусь честью - per fidem!
• честь взятия города - titulus captae urbis;
-
95 Эпитет
- epitheton; verbum ad nomen adjunctum; sequens;• прилагать к чему-л. божественные эпитеты - aliquid deorum vocabulis appellare;
-
96 альтернативный
alternativus, а, um• альтернативное название nomen [inis, n] alternativum
• альтернативный синоним synonymum [i, n] alternativum.
-
97 вводить
inducere, o, duxi, ductum (aliquem in senatum; milites in pugnam; aliquem in errorem; nova verba in linguam); introducere; intromittere, o, misi, missum; afferre, affero, attuli, allatum; importare [1]; intercalare [1]; interjicere, io, jeci, jectum• ввести кого-л. в свой дом (жениться) inducere aliquam penatibus suis; introducere
• все это не помешало Линнею ввести новое название haec omnia cl. Linneum non impediverunt, quominus nomen novum induceret
• ввести в заблуждение decipere; fallere; in errorem inducere
• ввести новшества в военное дело in re militari nova afferre; novare, innovare
• ввести во владение immittere
-
98 восстанавливать
recuperare [1] (vires cibo); vindicare [1] (antiquam faciem); supplere [e]o [e]vi [e]tum; restaurare [1]; restituere, o, ui, utum; reconciliare [1]; integrare [1]; redintegrare [1]; reficere, io, feci, fectum; sufficere; reducere, o, xi, ctum; reponere, o, posui, positum; revocare [1]• это название следует восстановитить hoc nomen restituendum est
• восстановлением пропущенных слов восполнить текст praeteritis verbis scriptum supplere, restituere
-
99 давать
dare, do, dedi, datum; facere, io, feci, factum (alicui suavium; cognomen; otia; multam herbam); tribuere, o, ui, utum (pacem terris); attribuere; praebēre [e]o, ui, itum (alicui panem [e]xempla nequitiae); praestare, o, stiti, stitum; addere, o, didi, ditum (nomina rebus; cognomen alicui); sufferre, suffero, sustuli, - (lac); accommodare, 1 (alicui possessionem; audientiam); sufficere, io, feci, fectum (cunctarum rerum abundantiam alicui); suggerere, o, ssi, stum (tela alicui; tellus alimenta suggěrit); ingerere; subjicere, io, jeci, jectum; objicere; ministrare, 1; subministrare, 1 (alicui pecuniam; frumentum; tela); edere, o [e]didi [e]ditum; emittere, o, si, sum; suppeditare, 1; generare, 1; producere, o, xi, ctum; porrigere, o, rexi, ctum; propinare, 1• дать название nomen dare
• дать свое имя холму tribuere vocabula monti
• дает крупные и сладкие плоды fructus grandes et dulces praebet
• я не дал бы этому разбойнику (Катилине) и одного часа жизни unius usuram horae gladiatori isti (Catilinae) non dedissem
• дай мне знать fac sciam
• давать кому-л. поесть esui alicui dare
• давать взаймы (в долг) credere pecuniam alicui; locare
• давать тень umbrare
• ивы дают тень salices umbram sufficiunt
• давай! Cedo!
• давать в собственность peculiare
• давать волю remittere
• давать наставления commonstrare; instruere
• давать обет vovēre; promittere
• давать отдых remittere; requiescere
• давать приданное dotare
• давать сигнал bucinare
• давать совет suadēre
• давать совместную клятву conjurare
-
100 монашество
ordo monachicus; vita monachica• вступить в монашество vitam religiosam inire / amplecti; religioso ordini nomen dare
• принят в монашество in sacram familiam cooptatus est; ad sacri ordinis alumnos aggregatus, in numerum dicatorum Deo hominum relatus est
См. также в других словарях:
NOMEN — inrantibus impositum, perectâ Circumcisione Iudaeis, aliis post lustrationem: Omnibus enim gentibus Nomma sua erant seu vocabula, aliis signa, praeter Atlantes, de quibus Pomp. Mela l. 1. c. 8. Ex his, qui ultra deserta esse memoraxtur, Atlantes… … Hofmann J. Lexicon universale
Nomen — may refer to: Nomen, the middle part of Ancient Roman names (see Roman naming conventions) Nomen, the personal name of Ancient Egyptian pharaohs Jaume Nomen (born 1960), Catalan astronomer See also Nomen nescio, abbreviated N.N. , used to signify … Wikipedia
nomen — (izg. nȏmen) m DEFINICIJA 1. ime 2. gram. zajednički naziv za imenske riječi (imenice, zamjenice, pridjeve i brojeve) SINTAGMA nomen est omen (izg. nomen ȅst ȏmen) ime je znamen, znak, slutnja, tj. često samo ime nosi neko značenje koje se… … Hrvatski jezični portal
Nomen — Sn Substantiv per. Wortschatz fach. (20. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. nōmen (auch: Name, Benennung ). Adjektive: nominal, nominell; Verb: nominieren. Ebenso nndl. nomen, ne. noun, nfrz. nom, nschw. nomen, nnorw. nomen; Pronomen, Renommee.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Nomen — »Substantiv; deklinierbares Wort, das weder Pronomen noch Artikel ist (Substantiv und Adjektiv)«: Der grammatische Terminus ist aus lat. nomen »Name, Benennung; Nomen«, das urverwandt mit dt. ↑ Name ist, entlehnt. – Zu lat. nomen als Stammwort… … Das Herkunftswörterbuch
Nomen [1] — Nomen, s. Nomos … Pierer's Universal-Lexikon
Nomen [2] — Nomen (lat.), 1) Name (s.d.), Benennung; 2) Nennwort; scheidet sich in N. substantivum, (Hauptwort) u. N. adjectivum (Beiwort); das erstere wieder in N. appellativum (s. Appellativum) u. N. proprium (Eigenname) … Pierer's Universal-Lexikon
Nomen [1] — Nomen, Mehrzahl von Nomos (s. d.) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Nomen [2] — Nomen (lat., Mehrzahl nomĭna), zusammenfassende Bezeichnung der Substantiva und Adjektiva (s. d.). N. proprium, Eigenname (s. Name) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Nomen — (lat., »Name«, Mehrzahl Nomĭna), Nennwort, diejenigen Wörter, die entweder ein Ding (Nomina substantīva) oder die Eigenschaft eines Dinges (Nomina adjectīva) bezeichnen; im Rechnungswesen eine Geldpost (Nomina actīva, außenstehende, Nomina… … Kleines Konversations-Lexikon
Nomen — Nomen, lat., Mehrzahl nomina, in der Grammatik das Nennwort. als: n. substantivum, Hauptwort. n. adjectivum, Eigenschaftswort, n. verbum, Zeitwort. N. est omen, lat., der Name sagt oft viel; n. et omen, sein Name sagt, was er ist … Herders Conversations-Lexikon