niszczeć

См. также в других словарях:

• niszczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk IIIa, niszczećeje, niszczećczał {{/stl 8}}– zniszczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}3. os ndk IIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} ulegać zepsuciu, zniszczeniu pod wpływem działania czasu, czynników atmosferycznych itp.; popadać w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niszczeć — ndk III, niszczećeje, niszczećczał «ulegać niszczeniu, niszczącemu działaniu czasu, wilgoci itp.; niszczyć się, psuć się» Niszczejące na deszczu maszyny. Nie konserwowane zabytki niszczeją …   Słownik języka polskiego

• marnieć — ndk III, marniećeję, marniećejesz, marniećej, marniećniał, marniećnieli «stawać się marnym; marnować się, niszczeć, ginąć; mizernieć» Rośliny marnieją bez wody. Chudnie i marnieje ze zmartwień …   Słownik języka polskiego

• niszczenie — n I rzecz. od niszczeć a. niszczyć. niszczenie się rzecz. od niszczyć się …   Słownik języka polskiego

• ofiara — ż IV, CMs. ofierze; lm D. ofiaraar 1. «darowanie, złożenie czegoś na jakiś cel; to, co się komuś daje, ofiarowuje; dar» Ofiary na biednych. Zbierać, składać ofiary. □ Niemiła księdzu ofiara, chodź cielę do obory (do domu). 2. «poświęcenie,… …   Słownik języka polskiego

• padać — ndk I, padaćam, padaćasz, padaćają, padaćaj, padaćał paść dk Vc, padnę, padniesz, padnij, padł, padli, padły 1. «zmieniać nagle pozycję stojącą na leżącą; przewracać się, walić się» Padła zemdlona. Padł na wznak. Padł na łóżko jak kłoda.… …   Słownik języka polskiego

• rdzewieć — ndk III, rdzewiećeje, rdzewiećwiał 1. «pokrywać się rdzą; niszczeć, będąc przeżeranym przez rdzę» Rdzewieją rurociągi. □ Stara miłość nie rdzewieje.przen. Rdzewiał jego talent. 2. książk. «przybierać kolor rdzy, stawać się brunatnoceglastym» W… …   Słownik języka polskiego

• sypać — ndk IX, sypaćpię, sypaćpiesz, syp, sypaćał, sypaćany sypnąć dk Va, sypaćnę, sypaćniesz, sypaćnij, sypaćnął, sypaćnęła, sypaćnęli, sypaćnięty, sypaćnąwszy 1. «powodować opadanie czegoś sypkiego, rzucać czymś sypkim, napełniać coś czymś sypkim»… …   Słownik języka polskiego

• wietrzeć — ndk III, wietrzećeje, wietrzećtrzał 1. «o różnych substancjach: tracić niektóre właściwości, szczególnie zapach, świeżość wskutek dostępu powietrza, światła, wilgoci lub innych czynników» Otwarte wino wietrzeje. Perfumy łatwo wietrzeją. przen.… …   Słownik języka polskiego

• rdzewieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk IIIa, rdzewiećeje, rdzewiećwiał {{/stl 8}}– zardzewieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} o przedmiocie żelaznym lub stalowym: niszczeć, pokrywając się rdzą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rdzewiejące śruby …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozwalać się – rozwalić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} rozsypywać się; rozlatywać się; niszczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozwalające się domy. But ci się całkiem rozwalił. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień