-
1 enato
ē-nato, āvī, ātum, āre1) выплывать ( cum sarcĭnis Sen); спасаться вплавь (ex naufragio rhH.)2) выпутаться, вывернуться C, Pt -
2 intercipio
inter-cipio, cēpī, ceptum, ere [ capio ]1) перехватывать ( litteras C)i. venenum C — выпить яд, предназначенный для другогоi. hastam V — быть поражённым копьём, брошенным в другого2) захватывать (naves Cs; commeatum Cs, L; i. magnum numerum jumentorum Cs); отнимать, отбивать, похищать (aliquid ab aliquo Lиi. aliquid alicui O; veram laudem Ph)i. usum aurium QC — лишать слухаterga caput tangunt, colla intercepta videntur O — головы соприкасаются с туловищами, (а) шеи словно отняты (исчезли) ( о превращении людей в лягушек)3) губить, лишать жизни (i. aliquem veneno T)interceptus PJ — похищенный (смертью), умершийi. Cerĕrem in spicis O — уничтожить хлеб на корню4) преграждать, отрезывать ( medio itinere intercepto L)5) прерывать, перебивать ( medios sermones O)6) пресекать ( hostium ingressūs T) -
3 naufragium
ī n. [ navis + frango ]facere n. (naufragia) C, Sen — потерпеть кораблекрушениеn. in portu facere погов. Q = — потерпеть неудачу, когда цель уже совсем близкаtabula ex naufragio C — уцелевшая от кораблекрушения доска, перен. соломинка, за которую хватается утопающий, единственное средство к спасению, последняя надежда2) несчастье, поражение, гибель, катастрофа, разорение (n. patrimonii C)n. rei familiaris C — совершенное расстройство (потеря) имущества, разорение, крах3) pl. обломки, остатки ( naufragia Caesaris amicorum C) -
4 neque
1) арх. = non (senatori, qui nec aderit, culpa esto lex ap. C); в классической латыни тк. в виде приставки: necopinatus, negotium2) и не, также не (non vidi n. scio C)nec in paupertatem cadere nec procul a paupertate discedere Sen — не впадать в бедность, но и не стремиться далеко уйти от бедностиDruĭdes a bello abesse consuerunt (= consueverunt) n. tributa pendunt Cs — друиды обыкновенно не участвуют в походах и не платят податей3) ( после предшествующего утверждения) но не (prodesse qui vult, nec potest PS)Romani hostem in fugam dederunt n. persĕqui potuerunt Cs — римляне обратили неприятеля в бегство, но не смогли его преследовать4)n. is (ea, id) — и притом не (erant in eo plurimae litterae n. eae vulgares C)neque eo minus L (или secius Nep) — и тем не менееsaxa, nec modica L — камни и, притом, огромные5)n. vero C etc. — но неn. enim C etc. — ибо не7)n. nōn (necnōn) — и конечно, а также, да иn. haec tu non intellĕgis C — и ты, конечно, это понимаешь8)n. aut... aut (vel... vel) — и ни... ни C, Su etc.9)n.... n. — ни... ни, как не... так и не (virtus n. naufragio n. incendio amittitur C; n. mora, n. requies V)10)n... et (que) — с одной стороны не..., но с другой стороныquod neque natum unquam sit et semper sit futurum C — (не бывает такого живого существа), которое никогда бы не родилось и никогда не умирало11)et... n. — (хотя) с одной стороны..., но, с другой, не...et horum utrumque neque praeterea quicquam potest accidere C — из обоих этих случаев оба возможны, никакой же другой возможности нет -
5 ex
(praep.) 1) из, на вопрос - откуда? из чего? напр. ex bonis esse (см. bona s. 5): ex bonis defuncti esse (1. 29 pr. D. 20, 1); (1. 3 § 3 D. 22, 1); (1. 50 § 3 D. 15, 1);ex re alicuius acquirere (см. res. s. 2); (1. 71 § 7 D. 29, 2);
partem ex fundo vindicape (1, 13 § 4 D. 23. 5);
ex pluribus unus (1. 42 D. 26, 7);
alius ex amicis (1. 6 D. 34, 5);
ex duobus reis promittendi s. stipulandi alius, alter (1. 7. 12. 16. 18 D. 45, 2);
ex ea familia (1. 195 § 1 D 50, 16);
ex latere, ex transverso (см.); е contrario, ex diverso (см.); на вопрос: при каком обстоятельстве: rapere ex incendio, ruina, naufragio (1. 1 pr. § 2 D. 47, 9);
2) сообразно, по = secundum: напр. verbum: ex legibus sic accipiendum est: tam ex legum sententia, quam ex verbis (1. 6 § 1 D. 50,16);emere ex auctione (1. 2 § 8 D. 41, 4).
ex lege capere pignus (1. 29 § 7 D. 9, 2);
e lege locationis (1. 1 § 3 D. 43, 9. cf. 1. 51 pr. 1. 60 § 3 D. 19, 2);
ex personis causisque constituere (1. 38 D. 6, 1. cf. 1. 3 § 4 D. 43, 30); (1. 3 § 12 D. 43, 29);
ex animi propositione (1. 3 D. 48, 5. 1. 225 D. 50, 16);
3) при означ. причины, происхождеция, источника, вследствие, из, в: ius civile, quod ex legibus etc. venit;ex voluntate alicuius (1. 8 pr. D. 3, 3. 1. 46 D. 4, 4).
ex iure gentium introdducta bella etc. (1. 5. 7 pr. D. 1, 1);
ex eo appellari quod etc. (1. 4 § 2 D. 1, 5); (1. 1 pr. D. 44, 7);
teneri ex delicto (1. 38 D. 50, 17);
ex dolo alterius (1. 21 § 2 D. 15, 1);
lucrari ex dolo defuncti (1. 1 § 6 D. 2, 10);
ex culра conveniri (1. 41 D. 26, 7);
usuras ex mora exigere (1. 10 § 1 D. 39, 4);
ex emto teneri, agere etc. (см. emere); (1. 3 § 10 D. 26, 10);
causae, ex quibus in integr. restitui potest (1. 51 pr. D. 3, 3);
er iusta causa abesse (1. 31 § 2 D. 3, 5);
ex causa ratio edenda est (1. 1 § 9. 10 D. 2, 13);
ex necessitate fieri (1. 17 D. 23, 1);
ex officio suo facere (1. 4 D. 48, 11); (1. 27 D. 20, 1);
ex vulnere mortuus servus (1. 46 D. 9, 2);
ex corporis vitio accidere (1. 4 § l D. 21, 1);
4) no поводу, по отношению: ex re familiari - de re publica, operis novi nunciatio facta (1. 7 § 14 D. 2, 14); (1. 32 D. 48, 19);ex facto, postfacto (см.).
audire ex interdictis (1. 1 § 6 D. 1, 12);
5) от, при означ. автора, виновника: damnum datum ex coactis ab alio (1. 2 § 12 D. 47, 8);ex asse, ex parte heredem scribere (1. 19 D. 28, 2. 1. 72 D. 28, 5. 1. 142 D. 50, 16); (1. 19 pr. D. 29, 1).
6) от (кем), ex hostibus capere, redimere (1. 20 D. 24, 3. 1. 3 § 21 D. 41, 2);coactus ex fideicommissario (1. 38 § 3 D. 28, 6).
desiderari ex persona aliqua (1. 7 § 2 D. 2, 8);
fideicomm. relinquere ex aliquo (1. 2 D. 32);
7) с, для определения времени, с которого что-нб. ведет свое начало, ex die (см. dies s. 2 а);appellare ex sententia (1. 19 D. 49, 1).
ex eo tempore (1. 39. 42 D. 29, 1);
ex quo;
ex eo, ex quo;
exinde, ex quо (1. 4 § 6 D. 1, 16. 1. 19 § 6 D. 21, 1. 1. 20. 28. § 1. 1. 37 § 2 D. 26, 7);
ex testamenti facti tempore, an ex mortis numerari (1. 41 § 15 D. 40, 5);
heres scriptus ex tempore, противоп. in tempus (1. 19 § 1 D. 29, 1);
ex conditione vel in conditionem heredem facere (1. 15 § 4 eod.);
ex continenti (см. continens s. 2);
e vestigio (см. vestigium s. 4);
ex tempore (см. tempus s, d);
8) для обозначения должности, которую кто-нб. занимал: ex Quaestore sacri palatii (бывший quaestor), ex Praefecto praetorio;ex integro (см. integer s. 4).
ex Consule (C. summa reip. § 2);
ex Magistro officiorum dignitas (1. 1 C. 12, 16).
-
6 e
(praep.) 1) из, на вопрос - откуда? из чего? напр. ex bonis esse (см. bona s. 5): ex bonis defuncti esse (1. 29 pr. D. 20, 1); (1. 3 § 3 D. 22, 1); (1. 50 § 3 D. 15, 1);ex re alicuius acquirere (см. res. s. 2); (1. 71 § 7 D. 29, 2);
partem ex fundo vindicape (1, 13 § 4 D. 23. 5);
ex pluribus unus (1. 42 D. 26, 7);
alius ex amicis (1. 6 D. 34, 5);
ex duobus reis promittendi s. stipulandi alius, alter (1. 7. 12. 16. 18 D. 45, 2);
ex ea familia (1. 195 § 1 D 50, 16);
ex latere, ex transverso (см.); е contrario, ex diverso (см.); на вопрос: при каком обстоятельстве: rapere ex incendio, ruina, naufragio (1. 1 pr. § 2 D. 47, 9);
2) сообразно, по = secundum: напр. verbum: ex legibus sic accipiendum est: tam ex legum sententia, quam ex verbis (1. 6 § 1 D. 50,16);emere ex auctione (1. 2 § 8 D. 41, 4).
ex lege capere pignus (1. 29 § 7 D. 9, 2);
e lege locationis (1. 1 § 3 D. 43, 9. cf. 1. 51 pr. 1. 60 § 3 D. 19, 2);
ex personis causisque constituere (1. 38 D. 6, 1. cf. 1. 3 § 4 D. 43, 30); (1. 3 § 12 D. 43, 29);
ex animi propositione (1. 3 D. 48, 5. 1. 225 D. 50, 16);
3) при означ. причины, происхождеция, источника, вследствие, из, в: ius civile, quod ex legibus etc. venit;ex voluntate alicuius (1. 8 pr. D. 3, 3. 1. 46 D. 4, 4).
ex iure gentium introdducta bella etc. (1. 5. 7 pr. D. 1, 1);
ex eo appellari quod etc. (1. 4 § 2 D. 1, 5); (1. 1 pr. D. 44, 7);
teneri ex delicto (1. 38 D. 50, 17);
ex dolo alterius (1. 21 § 2 D. 15, 1);
lucrari ex dolo defuncti (1. 1 § 6 D. 2, 10);
ex culра conveniri (1. 41 D. 26, 7);
usuras ex mora exigere (1. 10 § 1 D. 39, 4);
ex emto teneri, agere etc. (см. emere); (1. 3 § 10 D. 26, 10);
causae, ex quibus in integr. restitui potest (1. 51 pr. D. 3, 3);
er iusta causa abesse (1. 31 § 2 D. 3, 5);
ex causa ratio edenda est (1. 1 § 9. 10 D. 2, 13);
ex necessitate fieri (1. 17 D. 23, 1);
ex officio suo facere (1. 4 D. 48, 11); (1. 27 D. 20, 1);
ex vulnere mortuus servus (1. 46 D. 9, 2);
ex corporis vitio accidere (1. 4 § l D. 21, 1);
4) no поводу, по отношению: ex re familiari - de re publica, operis novi nunciatio facta (1. 7 § 14 D. 2, 14); (1. 32 D. 48, 19);ex facto, postfacto (см.).
audire ex interdictis (1. 1 § 6 D. 1, 12);
5) от, при означ. автора, виновника: damnum datum ex coactis ab alio (1. 2 § 12 D. 47, 8);ex asse, ex parte heredem scribere (1. 19 D. 28, 2. 1. 72 D. 28, 5. 1. 142 D. 50, 16); (1. 19 pr. D. 29, 1).
6) от (кем), ex hostibus capere, redimere (1. 20 D. 24, 3. 1. 3 § 21 D. 41, 2);coactus ex fideicommissario (1. 38 § 3 D. 28, 6).
desiderari ex persona aliqua (1. 7 § 2 D. 2, 8);
fideicomm. relinquere ex aliquo (1. 2 D. 32);
7) с, для определения времени, с которого что-нб. ведет свое начало, ex die (см. dies s. 2 а);appellare ex sententia (1. 19 D. 49, 1).
ex eo tempore (1. 39. 42 D. 29, 1);
ex quo;
ex eo, ex quo;
exinde, ex quо (1. 4 § 6 D. 1, 16. 1. 19 § 6 D. 21, 1. 1. 20. 28. § 1. 1. 37 § 2 D. 26, 7);
ex testamenti facti tempore, an ex mortis numerari (1. 41 § 15 D. 40, 5);
heres scriptus ex tempore, противоп. in tempus (1. 19 § 1 D. 29, 1);
ex conditione vel in conditionem heredem facere (1. 15 § 4 eod.);
ex continenti (см. continens s. 2);
e vestigio (см. vestigium s. 4);
ex tempore (см. tempus s, d);
8) для обозначения должности, которую кто-нб. занимал: ex Quaestore sacri palatii (бывший quaestor), ex Praefecto praetorio;ex integro (см. integer s. 4).
ex Consule (C. summa reip. § 2);
ex Magistro officiorum dignitas (1. 1 C. 12, 16).
-
7 perimere
уничтожать, разрушать, напр. navis (naufragio) peremta (1. 36 § 1 D. 6, 1. 1. 6 D. 22, 2. 1. 83 § 5 D. 45, 1); также = occidere, interimere s. 1. (§ 10 I. 4, 3. 1. 1 § 2 C. 1, 11. 1. 9 C. 6, 35); особ. = exstinguere s. 1., perimi = evanescere (§ 11 I. 3, 1. 1. 2 C. 6, 59);ius possessionis peremtum (1. 44 pr. D. 41, 2);
perim. usumfructum (1. 17 § 2 D. 7. 1. 1. 1 § 3 D. 7, 4. 1. 11 § 1 D. 13, 7. 1. 1 § 2. 1. 13 § 2 D. 20, 1);
donationem (1. 20 D. 24, 1. 1. 64 D. 32. 1. 11 D. 34, 4);
obligationem (1. 4 D. 2, 15. 1. 100 D. 45, 1. 1. 13 D. 45, 2. 1. 5. 14 D. 46, 1. 1. 31 § 1 D. 46, 2);
actionem (1. 1 § 1. 1. 2 § l D. 2, 9. 1. 1 § 2 D. 2, 12. l. l § 2 D. 15, 3. 1. 35 § 1 D. 19, 2. 1. 34 § 1 D. 44, 7. 1. 75. 76 D. 46, 3). Peremtorius, прекращaющий, exceptio peremt. (исключающая возможность иска навсегда) прот. dilatoria (см. cit. § 9 I. 4, 13. 1. 68 - 73 D. 5, 1. 1. 53 § 1. 1. 54 pr. 59 § 3 D. 42, 1. 1. 2. 9 C. 7, 43).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > perimere
См. также в других словарях:
naufragio — sustantivo masculino 1. Pérdida de una embarcación en el mar, en el río o en un lago: el naufragio de un mercante. 2. Gran desgracia, desastre: El naufragio de la empresa lo ha conducido a la desesperación. El naufragio de su matrimonio le amarga … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
naufragio — /nau fradʒo/ s.m. [dal lat. naufragium, comp. di navis nave e tema di frangĕre rompere ]. 1. (marin.) [sommersione o perdita totale di una nave per grave avaria del suo scafo: fare n. ; scampare a un n. ] ▶◀ ‖ affondamento. 2. (fig.) [totale… … Enciclopedia Italiana
naufrágio — s. m. 1. Perda (do navio no mar). 2. Ato de se afundar (o navio). 3. [Figurado] Desgraça considerável; ruína … Dicionário da Língua Portuguesa
naufragio — (Del lat. naufragĭum). 1. m. Pérdida o ruina de la embarcación en el mar o en río o lago navegables. 2. Pérdida grande; desgracia o desastre. 3. Mar. Buque naufragado, cuya situación ofrece peligro para los navegantes … Diccionario de la lengua española
Naufragio — Representación pictórica de Willy Stöwer del naufragio del RMS Titanic, uno de los naufragios más famosos del siglo XX. Un proceso por el que una embarcación se hunde mientras esta navega por el mar, un río, lago, laguna o cualquier otra masa de… … Wikipedia Español
naufragio — (Del lat. naufragium.) ► sustantivo masculino 1 NÁUTICA Hundimiento de una embarcación en el agua de forma accidental. 2 NÁUTICA Buque naufragado cuya situación ofrece peligro para los navegantes. 3 Desgracia, ruina o pérdida grande: ■ su… … Enciclopedia Universal
naufragio — nau·frà·gio s.m. AD 1. sommersione totale di una nave per grave avaria del suo scafo dovuta a varie cause fra cui una tempesta, una collisione, un incendio e sim.: subire, evitare un naufragio | estens., naufragio aereo, sinistro in cui l… … Dizionario italiano
naufragio — {{#}}{{LM N27068}}{{〓}} {{SynN27736}} {{[}}naufragio{{]}} ‹nau·fra·gio› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Pérdida o ruina de una embarcación en un lugar navegable. {{<}}2{{>}} Pérdida, desgracia o desastre muy graves: • el naufragio de una… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
naufragio — (m) (Intermedio) accidente que consiste en el hundimiento de una embarcación Ejemplos: El naufragio del Titanic fue provocado por el choque contra un iceberg. Pocas personas sobrevivieron el naufragio del barco. Sinónimos: pérdida, fracaso,… … Español Extremo Basic and Intermediate
naufragio — s m 1 Hecho de naufragar: el naufragio del Titanic, un naufragio financiero 2 Embarcación que queda hundida en el fondo del mar, de un lago, etcétera … Español en México
Naufragio de la torpedera de mar Rosales — El naufragio de la torpedera de mar Rosales, que tuvo lugar en 1892 en las costas del Uruguay, tragedia en la que sobrevivieron la mayor parte de los oficiales pereciendo la mayoría de los tripulantes, representó uno de los más polémicos… … Wikipedia Español