najniższy

См. также в других словарях:

• bas — m IV, D. u, Ms. bassie; lm M. y 1. «najniższy głos męski; także najniższy głos w czterogłosowym chórze męskim lub mieszanym» Głęboki bas. Śpiewać, mówić basem. przen. «o niskich dźwiękach» Bas ujadających psów. Bas armat. 2. DB. a; lm DB. ów… …   Słownik języka polskiego

• bakalaureat — [wym. bakalau reat] m IV, D. u, Ms. bakalaureatacie; lm M. y 1. «najniższy stopień naukowy nadawany od XIII w. przez wszystkie prawie uniwersytety europejskie, obecnie głównie przez uniwersytety anglosaskie» 2. «dyplom nadawany przez władze… …   Słownik języka polskiego

• brygada — ż IV, CMs. brygadaadzie; lm D. brygadaad 1. «zorganizowana grupa ludzi wykonujących jakąś określoną pracę lub zadanie» Brygada robocza. Brygada remontowa, transportowa. Młodzieżowa brygada żniwna. Brygada monterów. 2. wojsk. «związek taktyczny… …   Słownik języka polskiego

• calizna — ż IV, CMs. caliznaiźnie; lm D. caliznaizn 1. «masyw, pokład skały pozostający w pierwotnej postaci, nie naruszony jeszcze robotami górniczymi» Calizna węglowa, calizna węgla. Kruszyć, urabiać caliznę. przen. «o zwartej, scalonej masie, warstwie… …   Słownik języka polskiego

• denny — «występujący, znajdujący się na dnie, pochodzący z dna» Ił denny. Flora denna. Ryby denne. Zbiorniki denne statku. przen. posp. «o poziomie czego: krańcowo niski, najniższy; lichy, słaby» Denny artykuł, program artystyczny. Denny poziom wykonania …   Słownik języka polskiego

• dno — n III, Ms. dnie; lm D. den 1. «dolna powierzchnia naturalnego lub sztucznego wgłębienia w skorupie ziemskiej, wypełnionego wodą lub wolnego od niej, najniższa warstwa, spód tego wgłębienia» Dno basenu, jeziora, kanału, morza, rzeki. Dno doliny,… …   Słownik języka polskiego

• dolny — 1. «znajdujący się u dołu, niżej położony» a) «o przedmiotach lub ich częściach, o kondygnacjach budynków, statków, pojazdów itp.» Dolne piętra. Dolny pokład okrętu, samolotu. Dolna szuflada biurka. ◊ Dolna granica czegoś «najniższy punkt,… …   Słownik języka polskiego

• jedynka — ż III, CMs. jedynkance; lm D. jedynkanek 1. «cyfra oznaczająca liczbę jeden» 2. «przedmiot, pomieszczenie, pojazd itp. oznaczone numerem pierwszym, cyfrą jeden» Jechać jedynką. Mieszkać pod jedynką. 3. sport. «kajak, łódź wyścigowa lub sanki dla… …   Słownik języka polskiego

• kanonier — m IV, DB. a, Ms. kanoniererze; lm M. kanoniererzy, DB. ów «najniższy stopień wojskowy w artylerii, odpowiadający stopniowi szeregowca w piechocie; żołnierz mający ten stopień» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• kapral — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «najniższy stopień podoficerski w wojskach lądowych; wojskowy mający ten stopień» ◊ Mały kapral «Napoleon» ‹z wł.› …   Słownik języka polskiego

• kara — ż IV, CMs. karze; lm D. kar «środek represyjny stosowany względem osób, które popełniły przestępstwo lub w jakikolwiek sposób naruszyły normy prawne lub obyczajowe; środek wychowawczy mający na celu hamowanie wykroczeń» Dotkliwa, ciężka,… …   Słownik języka polskiego