-
1 nadrzędny
ارشد ; برتر ; برترين ; بزرگت ; فاءق ; مافوق ; متازواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > nadrzędny
-
2 JK master-slave
nadrzędny-podległy -
3 вышестоящий
-
4 верхний
прил.• górny• nadrzędny• wierzchni• wybitny• zwierzchni* * *górny, szczytowy, wierzchni -
5 высший
прил.• szczytowy* * *nadrzędny, szczytowy, wyższy -
6 головний
-
7 основний
-
8 crowning
['kraunɪŋ]adjachievement czołowy; ambition nadrzędny -
9 overriding
[əuvə'raɪdɪŋ]adj -
10 bus master
moduł nadrzędny magistrali -
11 master computer
komputer nadrzędny -
12 master-slave
dwutaktowy przerzutnikgłówny-podległynadrzędny-podległy -
13 parent directory
katalog nadrzędny -
14 parent folder
folder nadrzędny -
15 parent index
indeks nadrzędny -
16 parent key
klucz nadrzędny -
17 bus master
moduł nadrzędny magistraliEnglish-Polish dictionary of Electronics and Computer Science > bus master
-
18 master computer
komputer nadrzędnyEnglish-Polish dictionary of Electronics and Computer Science > master computer
-
19 master-slave
główny-podległynadrzędny-podległyEnglish-Polish dictionary of Electronics and Computer Science > master-slave
-
20 parent directory
katalog nadrzędnyEnglish-Polish dictionary of Electronics and Computer Science > parent directory
- 1
- 2
См. также в других словарях:
nadrzędny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nadrzędnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} będący wyżej w jakiejś hierarchii (np. stopni wojskowych, naukowych, administracyjnych), obejmujący jednostki podporządkowane sobie; w grupie ludzkiej: posiadający jakiś zakres władzy … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nadrzędny — nadrzędnyni «stojący wyżej w jakiejś hierarchii (np. mający zwierzchnią władzę nad czymś), obejmujący szereg jednostek podrzędnych, podporządkowanych sobie; zwierzchni, kierowniczy» Nadrzędne instytucje, organy, władze. Jednostka organizacyjnie… … Słownik języka polskiego
zwierzchni — «nadrzędny w jakiejś hierarchii, będący na czele; naczelny, kierowniczy» Władza zwierzchnia … Słownik języka polskiego
dewolucja — ż I, DCMs. dewolucjacji; lm D. dewolucjacji (dewolucjacyj) praw. «przeniesienie na żądanie strony kompetencji do rozstrzygnięcia sprawy z jednego organu administracyjnego na inny, zwykle nadrzędny» ‹n. łac.› … Słownik języka polskiego
dla — «przyimek łączący się z dopełniaczem» 1. «tworzy wyrażenia oznaczające cel, skutek osiągalny» Poświęcić się dla dobra ludzi, dla ojczyzny. Robić coś dla przyjemności. Zatrzymać się dla nabrania tchu. 2. «tworzy wyrażenia oznaczające, że ktoś… … Słownik języka polskiego
matka — ż III, CMs. matkatce; lm D. matkatek 1. «kobieta mająca własne dziecko (dzieci) w stosunku do tego dziecka (lub ze względu na nie)» Karmiąca, młoda matka. Rodzona matka. Poczuć się, zostać matką. ∆ Matka chrzestna a) «kobieta przedstawiająca do… … Słownik języka polskiego
nad- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne» a) «nadający znaczenie zmniejszenia albo zwiększenia zasobu czegoś, np. nadpić; naddać, nadłożyć, nadmurować, nadsypać» b) «oznaczający fazę początkową tego, co oznacza czasownik podstawowy, np.… … Słownik języka polskiego
nadrzędnie — przysłów. od nadrzędny Instytucja powiązana z inną nadrzędnie … Słownik języka polskiego
nadrzędnik — m III, D. a, N. nadrzędnikkiem; lm M. i jęz. «element nadrzędny składniowo w stosunku do innego elementu» … Słownik języka polskiego
nadrzędność — ż V, DCMs. nadrzędnośćści rzecz. od nadrzędny Nadrzędność organizacyjna, służbowa. Nadrzędność logiczna zdania … Słownik języka polskiego
orzeczenie — n I; lm D. orzeczenieeń 1. rzecz. od orzec. 2. «sąd, zdanie, opinia, decyzja» Orzeczenie lekarskie. Wydać orzeczenie o niezdolności do pracy. 3. jęz. «część zdania (wyraz lub wyrazy), za pomocą której orzeka się o podmiocie zdania; wyraża ona… … Słownik języka polskiego