-
1 muilpeer
-
2 muilpeer
-
3 muilpeer
зуботычина; затрещина* * *сущ.разг. пощёчина, удар, шлепок -
4 muilpeer
n. box on the ear, slap in the face -
5 marron
marron1 [maarõ]〈m.〉1 kastanje♦voorbeelden:————————marron2 [maarõ]————————marron3 [maarõ],marronne [maaron]♦voorbeelden:médecin marron • kwakzalver1. adj2) gefopt, beetgenomen2. marron/-onneadj -
6 пощёчина
n1) gener. een haal om de oren, een klap in het aangezicht, een klap om de oren, een klets om de oren, een lik om de oren, een lik uit de pan, kaakslag, oorveeg, oorvijg, veeg2) colloq. muilpeer, watjekouw -
7 удар
n1) gener. aanslag, beroerte, dreun, houw (острым предметом), klets, percussie, rolling, smak, stoot, streek (смычка), striem, pats, bons, hak (мечом, топором и т.п.), kap (острым предметом), (сильный) kink, klep, slag, stomp, veeg, bots, flap, gooi (при игре в кегли), klap, klop, kreuk, kreukel, por, puim, stamp2) colloq. mep, muilpeer, oplawaai4) footb. schop -
8 шлепок
n1) gener. pataat, patat, flap, plomp, puim, klap, klets, kwak, pats2) colloq. muilpeer, oplawaai -
9 taloche
-
10 calotte
-
11 macaron
-
12 mettre un marron à qn.
mettre un marron à qn. -
13 mornifle
-
14 torgnole
-
15 пощёчина
n1) gener. een haal om de oren, een klap in het aangezicht, een klap om de oren, een klets om de oren, een lik om de oren, een lik uit de pan, kaakslag, oorveeg, oorvijg, veeg2) colloq. muilpeer, watjekouw -
16 удар
n1) gener. aanslag, beroerte, dreun, houw (острым предметом), klets, percussie, rolling, smak, stoot, streek (смычка), striem, pats, bons, hak (мечом, топором и т.п.), kap (острым предметом), (сильный) kink, klep, slag, stomp, veeg, bots, flap, gooi (при игре в кегли), klap, klop, kreuk, kreukel, por, puim, stamp2) colloq. mep, muilpeer, oplawaai -
17 шлепок
n1) gener. pataat, patat, flap, plomp, puim, klap, klets, kwak, pats2) colloq. muilpeer, oplawaai -
18 Backpfeife
См. также в других словарях:
Ohrfeige — Sf std. (16. Jh.), mndd. ōrvige Hybridbildung. Vermutlich ist an Feige, übertragen im Sinne von unförmige Schwellung am Ohr, gedacht. Verb: ohrfeigen. Ebenso nndl. oorvijg, nschw. örfil, nnorw. ørefik. Vgl. Dachtel und nndl. muilpeer Ohrfeige… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Ohrfeige — Feige: Der Name der tropischen Südfrucht, mhd. vīge, ahd. fīga, beruht auf einer durch aprov. figa (daraus auch entspr. frz. figue) vermittelten Entlehnung aus lat. ficus (bzw. vlat. fica) »Feigenbaum; Feige«. Das lat. Wort selbst hängt zusammen… … Das Herkunftswörterbuch
Ohr — Ohr: Das gemeingerm. Wort mhd. ōre, ahd. ōra, got. ausō, engl. ear, schwed. öra beruht mit verwandten Wörtern in den meisten anderen idg. Sprachen auf idg. *ōus »Ohr«, vgl. z. B. griech. oūs »Ohr« und lat. auris »Ohr«. Welche Vorstellung der … Das Herkunftswörterbuch
ohrfeigen — Ohr: Das gemeingerm. Wort mhd. ōre, ahd. ōra, got. ausō, engl. ear, schwed. öra beruht mit verwandten Wörtern in den meisten anderen idg. Sprachen auf idg. *ōus »Ohr«, vgl. z. B. griech. oūs »Ohr« und lat. auris »Ohr«. Welche Vorstellung der … Das Herkunftswörterbuch
Ohrwurm — Ohr: Das gemeingerm. Wort mhd. ōre, ahd. ōra, got. ausō, engl. ear, schwed. öra beruht mit verwandten Wörtern in den meisten anderen idg. Sprachen auf idg. *ōus »Ohr«, vgl. z. B. griech. oūs »Ohr« und lat. auris »Ohr«. Welche Vorstellung der … Das Herkunftswörterbuch