Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

mount

  • 21 succedo

    suc-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n. and a. ⊂.
    I.
    To go below or under (so mostly poet.; syn. subeo).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen., to enter, go under, come under:

    simul ac primum nubes succedere soli Coepere,

    to go under the sun, Lucr. 5, 286; cf. id. 6, 402:

    tectum, cui imbris vitandi causā succederet,

    Cic. Dom. 44, 116:

    maestae Succedunt ramis volucres,

    Val. Fl. 6, 505:

    succedere tectis,

    Ov. M. 2, 766; so,

    tectis,

    id. ib. 8, 549; Verg. A. 1, 627:

    rex jussae succedit aquae,

    Ov. M. 11, 142:

    tecto et umbrae,

    Verg. G. 3, 418:

    antro,

    id. E. 5, 6 and 19:

    tumulo sineret succedere terrae,

    i. e. to be buried, id. A. 11, 103; cf.:

    serpens imo Successit tumulo,

    id. ib. 5, 93.—
    2.
    In partic., to go from under; to go up, mount, ascend:

    alto caelo,

    to mount, ascend, Verg. G. 4, 227:

    in arduum,

    Liv. 5, 43; cf.:

    hoc itinere est fons, quo mare succedit longius,

    Caes. B. C. 2, 24:

    muros,

    Liv. 27, 18, 13; 31, 45, 5; Tac. A. 2, 20; Sil. 10, 597:

    tumulum,

    Liv. 22, 28 et saep. — Absol.:

    erigi scalas jussit ac promptissimum quemque succedere,

    Tac. A. 2, 81.— Poet.:

    in montem succedere silvas Cogebant,

    to retreat to the mountains, Lucr. 5, 1370.—
    B.
    Trop.
    1.
    To come under, submit to any thing:

    omnes sententiae verbaque omnia... sub acumen stili subeant et succedant necesse est,

    Cic. de Or. 1, 33, 151:

    externae dominationi, quam in suis timuerunt, sponte succedunt,

    Just. 8, 2, 2:

    succedoque oneri,

    take up, Verg. A. 2, 723:

    nec qui succederet operi inventus est,

    undertake, Plin. 35, 10, 36, § 92.—
    2.
    To go up, mount, ascend:

    a pedibusque minutatim succedere frigus Non dubitabat,

    Lucr. 6, 1191:

    ad summum honorem,

    id. 5, 1122:

    ille ad superos Succedet famā,

    Verg. A. 12, 235:

    aurum in summum successit honorem,

    Lucr. 5, 1275.—
    II.
    To approach, draw near (class. and freq.).
    A.
    Milit. t. t., to march on, advance, march up to, approach (class. and freq.; cf.: invado, progredior): [p. 1787] sub primam nostram aciem successerunt, Caes. B. G. 1, 24:

    sub montem,

    id. B. C. 1, 45: supra hostium munitionem, Sisenn. ap. Non. 91, 23:

    ad castra hostium infestis signis,

    Liv. 7, 37:

    ad stationes hostium,

    id. 30, 8:

    ad hostium latebras,

    id. 10, 14:

    ad urbem,

    id. 26, 44:

    ad moenia,

    id. 44, 31:

    sub ipsum vallum,

    id. 31, 36, 5:

    ad portūs claustra,

    Curt. 4, 5, 19:

    celeriter ad molem,

    id. 4, 3, 2:

    moenibus,

    Liv. 10, 34; 24, 19:

    munimentis,

    id. 9, 14:

    munitionibus, Auct. B. Alex. 30, 4: portas succedunt,

    Caes. B. G. 2, 6:

    murum,

    Liv. 38, 9.— Absol.:

    classis paulatim successit,

    Tac. A. 3, 1.— Impers. pass.:

    ubicumque iniquo successum est loco,

    Liv. 9, 31.—
    B. 1.
    Lit.:

    ut integri et recentes defatigatis succederent,

    Caes. B. G. 5, 16; 7, 41; id. B. C. 3, 94; cf. Liv. 9, 32; Ov. M. 13, 134:

    in stationem,

    Caes. B. G. 4, 32:

    in pugnam,

    Liv. 9, 27;

    for which, proelio,

    id. 6, 4:

    in paternas opes,

    id. 21, 3:

    in Pompeii locum heres,

    Cic. Phil. 2, 25, 62; cf.:

    Sequani principatum dimiserant. In eorum locum Remi successerant,

    Caes. B. G. 6, 12:

    ego in ejus quem occidissem succederem locum,

    Liv. 40, 12, 13:

    succedam ego vicarius tuo muneri,

    Cic. Verr. 2, 4, 37, § 81; 2, 3, 51, § 120; id. Fam. 3, 3, 1; cf. id. Fl. 14, 33; 21, 49:

    qui regno successit,

    Plin. 36, 27, 70, § 204:

    post ejus mortem frater regno successit,

    Just. 17, 3, 6:

    in hujus locum filia regno successit,

    id. 2, 4, 17;

    but: in regnum,

    id. 7, 2, 2:

    huic Mithridates filius succedit,

    id. 42, 2, 3:

    ad alteram partem succedunt Ubii,

    follow, come next, Caes. B. G. 4, 3.—Of things:

    aspicit in teretes lignum succedere suras,

    Ov. M. 11, 80. — Impers. pass.:

    non solum, quod tibi succederetur, sed quod Gabinio non succederetur,

    Cic. Pis. 36, 88:

    te antea, quam tibi successum esset, decessurum fuisse,

    id. Fam. 3, 6, 2.—
    2.
    Trop.
    a.
    To come or enter into a relation:

    in affinitatis jura,

    Just. 7, 3, 9.—
    b. (α).
    In time:

    successit ipse magnis (oratoribus),

    Cic. Or. 30, 105:

    horum aetati successit Isocrates,

    id. ib. 13, 40; cf.:

    nihil semper floret: aetas succedit aetati,

    id. Phil. 11, 15, 39:

    tertia post illas successit aënea proles,

    Ov. M. 1, 125:

    quorum priores duae probationi succedunt,

    Quint. 3, 9, 1:

    in Italiā violis succedit rosa,

    Plin. 21, 11, 39, § 68: etenim ei succedo orationi, quae, etc., I succeed, I speak after an oration, which, etc., Cic. Balb. 1, 4:

    consules, quo majori gloriae rerum gestarum succedere se cernebant,

    Liv. 4, 11, 2:

    rex... succedens tantae caritati Hieronis,

    id. 24, 5, 1:

    ut bono succedenti regi difficilis aemulatio esset,

    id. 1, 48, 8.—
    (β).
    To follow, take the place of, succeed in value: cujus (purpurae) libra denariis centum venibat... huic successit dibapha Tyria, quae in libras denariis mille non poterat emi, Nep. ap. Plin. 9, 39, 63, § 137:

    in vicem ejus (graminis) succedit decoctum,

    Plin. 24, 19, 118, § 179:

    non numero tantum amissorum civium, sed et dignitati,

    Just. 3, 5, 7:

    filii magnitudini patris successerunt,

    id. 19, 1, 2.— Pass. impers.:

    male gestis rebus alterius successum est,

    Liv. 9, 18, 15.—
    c.
    Hence, to follow the nature or rule of any thing, to belong to a class or category (rare):

    succedere hanc quoque comparativo generi,

    Quint. 3, 10, 4:

    quae omnia succedunt legitimis quaestionibus,

    id. 3, 6, 71.—
    d.
    Pregn.: res (alicui) succedit, or simply succedit, goes on well, is successful, prospers, succeeds (cf. evenit):

    lepide hoc succedit sub manus negotium,

    Plaut. Mil. 3, 2, 59:

    negotium (ei) sub manus,

    id. ib. 4, 4, 7; id. Pers. 4, 1, 2:

    quando hoc bene successit,

    Ter. Ad. 2, 4, 23:

    parum succedit, quod ago,

    id. And. 4, 1, 54:

    pleraque non succedunt,

    Varr. R. R. 3, 9, 16:

    quod res nulla successerat,

    Caes. B. G. 7, 26:

    inceptum non succedebat,

    Liv. 42, 58:

    nihil conceptae temere spei succedebat,

    id. 33, 5, 3:

    voti Phoebus succedere partem Mente dedit,

    Verg. A. 11, 794:

    si prospere prima successerint,

    Just. 9, 3, 7.— Absol.:

    hac non successit: aliā ingrediemur viā,

    Ter. And. 4, 1, 45:

    si quando minus succedet,

    Cic. Or. 28, 98:

    si ex sententiā successerit,

    id. Q. Fr. 2, 14, 1: si proinde, ut ipse mereor, mihi successerit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 4:

    si successisset coeptis,

    Liv. 25, 37:

    inceptis,

    id. 24, 19:

    fraudi,

    id. 38, 25:

    facinori eorum,

    id. 40, 11 et saep.:

    successurumque Minervae Indoluit,

    Ov. M. 2, 788.— Pass.: cum omnia meā causā velles mihi successa, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 2.— Impers.:

    nolle successum non patribus,

    Liv. 2, 45, 5:

    ubicumque iniquo successum erat loco,

    id. 9, 31, 13 Weissenb. ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > succedo

  • 22 Tmolites

    Tmōlus and Tĭmōlus, i, m., = Tmôlos, a mountain of Lydia in which the Pactolus rises, producing excellent wines, now Kisilja Mousa Dagh, Plin. 5, 29, 30, § 110; Verg. G. 1, 56; Ov. M. 2, 217; 11, 151 sq.—

    Form Timolus,

    Ov. M. 6, 15; 11, 86.—
    II.
    A town near Mount Tmolus, Tac. A. 2, 47.—
    III.
    A small river flowing from Mount Tmolus, Plin. 33, 8, 43, § 126. — Hence,
    A.
    Tmōlĭus, a, um, adj., of or belonging to Tmolus, Tmolian:

    terra,

    Ov. P. 4, 15, 9.— Subst.: Tmōlĭus, ii, m. (sc. mons), Mount Tmolus, Verg. G. 2, 98.—
    B.
    Tmō-lītes, is, adj. m., of Tmolus:

    vicanus,

    Cic. Fl. 3, 8.—Subst., the wine of Tmolus, Tmolian wine, Plin. 14, 7, 9, § 74; Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Tmolites

  • 23 Tmolius

    Tmōlus and Tĭmōlus, i, m., = Tmôlos, a mountain of Lydia in which the Pactolus rises, producing excellent wines, now Kisilja Mousa Dagh, Plin. 5, 29, 30, § 110; Verg. G. 1, 56; Ov. M. 2, 217; 11, 151 sq.—

    Form Timolus,

    Ov. M. 6, 15; 11, 86.—
    II.
    A town near Mount Tmolus, Tac. A. 2, 47.—
    III.
    A small river flowing from Mount Tmolus, Plin. 33, 8, 43, § 126. — Hence,
    A.
    Tmōlĭus, a, um, adj., of or belonging to Tmolus, Tmolian:

    terra,

    Ov. P. 4, 15, 9.— Subst.: Tmōlĭus, ii, m. (sc. mons), Mount Tmolus, Verg. G. 2, 98.—
    B.
    Tmō-lītes, is, adj. m., of Tmolus:

    vicanus,

    Cic. Fl. 3, 8.—Subst., the wine of Tmolus, Tmolian wine, Plin. 14, 7, 9, § 74; Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Tmolius

  • 24 Tmolus

    Tmōlus and Tĭmōlus, i, m., = Tmôlos, a mountain of Lydia in which the Pactolus rises, producing excellent wines, now Kisilja Mousa Dagh, Plin. 5, 29, 30, § 110; Verg. G. 1, 56; Ov. M. 2, 217; 11, 151 sq.—

    Form Timolus,

    Ov. M. 6, 15; 11, 86.—
    II.
    A town near Mount Tmolus, Tac. A. 2, 47.—
    III.
    A small river flowing from Mount Tmolus, Plin. 33, 8, 43, § 126. — Hence,
    A.
    Tmōlĭus, a, um, adj., of or belonging to Tmolus, Tmolian:

    terra,

    Ov. P. 4, 15, 9.— Subst.: Tmōlĭus, ii, m. (sc. mons), Mount Tmolus, Verg. G. 2, 98.—
    B.
    Tmō-lītes, is, adj. m., of Tmolus:

    vicanus,

    Cic. Fl. 3, 8.—Subst., the wine of Tmolus, Tmolian wine, Plin. 14, 7, 9, § 74; Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Tmolus

  • 25 ascendō (adsc-)

        ascendō (adsc-) scendī, scēnsus, ere    [ad + scando], to mount, climb, ascend, scale, go up: in equum: in caelum: ad Gitanas, L.: Delphos, to Delphi, L.: navem, T.: iugum montis, Cs.: illuc, O.: si mons erat ascendendus, Cs.—Fig., to rise, mount, ascend, reach: virtute in altiorem locum: ad honores: super nobiles, i. e. to surpass, Ta.: gradatim ascendere vocem, to become louder: gradibus magistratuum: summum locum civitatis.

    Latin-English dictionary > ascendō (adsc-)

  • 26 cōnscendō

        cōnscendō endī, ēnsus, ere    [com-+scando], to mount, ascend, climb: vallum, Cs.: equos, L.: aethera, O.: rogum, V.: in equos, O. — To go on board, embark: navem: puppim, O.: aequor navibus, to go to sea, V.: in navīs, Cs.: in phaselum: velim conscendas, ad meque venias: ab eo loco, set sail: Thessalonicae conscendere iussi, L. — Fig.: laudis carmen, to rise to, Pr.
    * * *
    conscendere, conscendi, conscensus V
    climb up, ascend, scale; rise to; mount (horse); board (ship)/embark/set out

    Latin-English dictionary > cōnscendō

  • 27 ē-nītor

        ē-nītor -nīxus or -nīsus, ī, dep.,    to force a way out, struggle upwards, mount, climb, ascend: pede aut manu, L.: in ascensu non facile, Cs.: in altiora, Ta.: impetu capto enituntur, scale the height, L.: Enisus arces attigit igneas, H.: Viribus eniti quarum, by whose support mounting up, V.: aggerem, to mount, Ta.—To bring forth, bear: plurīs enisa partūs decessit, L.: fetūs enixa, V.: quem Pleïas enixa est, O. — To exert oneself, make an effort, struggle, strive: tantum celeritate navis enisus est, ut, etc., Cs.: eniti, ut amici animum excitat: ab eisdem summā ope enisum, ne tale decretum fieret, S.: gnatum mihi corrigere, T.: usui esse populo R., S.: in utroque: ad dicendum.

    Latin-English dictionary > ē-nītor

  • 28 īnscendō

        īnscendō —, —, ere    [1 in+scando], to climb up, mount, ascend: in rogum.
    * * *
    inscendere, inscendi, inscensus V TRANS
    climb on, ascend, mount

    Latin-English dictionary > īnscendō

  • 29 Massicus

        Massicus adj.,     of Mount Massicus in Campania, C., L.: vina, H.: Bacchi umor, V.—As subst: Massici radices, of Mount Massicus: Massica (sc. iuga), V.: veteris pocula Massici, Massic wine, H.

    Latin-English dictionary > Massicus

  • 30 saliō

        saliō uī, saltus, īre    [2 SAL-], to leap, spring, bound, jump, hop: calamo salientes ducere pisces, O.: de muro, L.: in aquas, O.: ultra Limites clientium, H.: per praecipitia, L.: multa in tectis crepitans salit horrida grando, V.: Farre pio et saliente micā, H.—Fig.: aliena negotia Per caput saliunt, H.
    * * *
    I
    salire, salivi, salitus V TRANS
    salt, salt down, preserve with salt; sprinkle before sacrifice
    II
    salire, salivi, saltus V
    leap, jump; move suddenly/spasmodically (part of body under stress), twitch; spurt, discharge, be ejected under force (water/fluid); mount/cover (by stud)
    III
    salire, salui, saltus V
    leap, jump; move suddenly/spasmodically (part of body under stress), twitch; spurt, discharge, be ejected under force (water/fluid); mount/cover (by stud)

    Latin-English dictionary > saliō

  • 31 scandō

        scandō —, —, ere    [SCAND-], to rise, climb, mount, clamber, get up, ascend: in aggerem, L.: In domos superas, O.: Ad nidum volucris (faeles), Ph.: eodem, quo dominus, H.: malos: in curru Capitolium, i. e. in triumph, L.: equum, V.: parentis regna, H.: scandit machina muros, V.: Scandit navīs Cura, H.
    * * *
    scandere, scandi, scansus V
    climb; mount, ascend, get up, clamber

    Latin-English dictionary > scandō

  • 32 adscendo

    adscendere, adscendi, adscensus V
    climb; go/climb up; mount, scale; mount up, embark; rise, ascend, move upward

    Latin-English dictionary > adscendo

  • 33 ascendo

    ascendere, ascendi, ascensus V
    climb; go/climb up; mount, scale; mount up, embark; rise, ascend, move upward

    Latin-English dictionary > ascendo

  • 34 enitor

    I
    eniti, enisus sum V DEP
    bring forth, bear, give birth to; struggle upwards, mount, climb, strive
    II
    eniti, enixus sum V DEP
    bring forth, bear, give birth to; struggle upwards, mount, climb, strive

    Latin-English dictionary > enitor

  • 35 Dicte

    Dictē, ēs, f., Diktê, a mountain in the eastern part of Crete (now Sethia), in a cave of which Jupiter, acc. to fable, was concealed from Saturn, Plin. 24, 17, 102, § 164.—
    II.
    Derivv.,
    A.
    Dictaeus, a, um, adj., Dictaean, among poets for Cretan:

    arva,

    Verg. A. 3, 171:

    saltus,

    id. ib. 4, 73:

    rura,

    Ov. M. 3, 2:

    greges,

    id. F. 5, 118:

    antrum,

    Verg. G. 4, 152:

    Nymphae,

    id. E. 6, 57:

    rex,

    i. e. Jupiter, id. G. 2, 536;

    also,

    Minos, Ov. M. 8, 43:

    Telestes,

    id. 9, 717:

    Dictaeae astra coronae,

    i. e. of Ariadne, Claud. II. Cons. Stil. 208: arundo, i. e. of the Cretans, who were famous archers, Sil. 13, 184; so,

    pennae,

    id. 15, 634.—
    B.
    dictamnus, i, f., or dic-tamnum, i, n., the plant dittany, growing in great abundance on Mount Dicte and Mount Ida: Origanum dictamnus, Linn.; Plin. 8, 27, 41, § 97; 25, 8, 53, § 93; 26, 14, 87, § 142; Verg. A. 12, 412; Cic. N. D. 2, 50, 126.

    Lewis & Short latin dictionary > Dicte

  • 36 dissyl.

    1.
    Nysa, ae, f., the nurse of Bacchus:

    in monte Nysā, a Nysā nutrice,

    Serv. ad Verg. E. 6, 15; cf. Plin. 5, 18, 16, § 74; Cic. N. D. 3, 23, 58.
    2.
    Nysa ( Nyssa), ae, f., = Nusa, the name of several cities.
    A.
    A city in Caria, on the slope of Mount Messogis, the modern Nasli or Sultan-hissar, Plin. 5, 29, 29, § 108. —
    B.
    A city in Palestine, the modern El Baisan, Plin. 5, 18, 16, § 74.—
    C.
    A city in India, on Mount Meros, the birthplace of Bacchus, Verg. A. 6, 805; Mel. 3, 7; Plin. 6, 21, 23, § 79; Curt. 8, 10; cf. Just. 12, 7, 6; cf.: celso Nysae de vertice.—
    II.
    Hence,
    A.
    Ny-saeus, a, um, adj.
    1.
    Of or belonging to Nysa in Caria.— Nysaei, ōrum, m., the Nysæans, Cic. Fam. 13, 64, 1.—
    2.
    Of or belonging to Nysa, in India; poet. for Bacchic:

    chori,

    Prop. 3, 15 (4, 16), 22:

    palmes,

    Sil. 7, 198:

    Hydaspes,

    Luc. 8, 227:

    cacumina Gauri,

    Sil. 12, 160.—
    B.
    Nysēis, ĭdis, adj. f., Nysæan, i. e. Bacchic:

    Nymphae Nyseides,

    who reared Bacchus, Ov. F. 3, 769.—
    C.
    Nysēĭus, a, um, adj., Nysæan, i.e. Bacchic:

    juga Nyseia,

    Luc. 8, 801.—
    D.
    Nyseus (dissyl.), ĕi and ĕos, m., an epithet of Bacchus, Ov. M. 4, 13.—
    E.
    Nysĭăcus, a, um, adj., Nysæan, i. e. Bacchic, Mart. Cap. 2, § 98.—
    F.
    Nysĭas, ădis, adj. f., Nysæan:

    Nysiades Nymphae,

    Ov. F. 3, 769. —
    G.
    Nysĭgĕna, ae, m., born in Nysa:

    cum Nysigenis Silenis,

    Cat. 64, 252.—
    H.
    Nysĭus, a, um, adj., Nysian:

    quam (hederam) quidam Nysiam, alii Bacchicam vocant,

    Plin. 16, 34, 62, § 147; also, an epithet of Bacchus:

    Nysius et Semeleius Liber,

    Arn. 5, 176; Cic. Fl. 25, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > dissyl.

  • 37 enitor

    ē-nītor, -nīsus or -nixus (enixus, of bodily exertion, esp. of childbirth: enisus, of labor for an end, esp. of mental effort, etc., v. infra), 3, v. dep. n. and act.
    I.
    Neutr.
    A.
    To force or work one's way out; or (more freq.) to force one's way up, to mount up, climb, ascend.
    1.
    Lit.:

    per angustias aditus et ingruentem multitudinem,

    Tac. A. 16, 5; cf. Liv. 30, 24; 21, 36:

    dum cohortes in aequum eniterentur,

    Tac. A. 2, 80 fin.:

    adeo erat impedita vallis, ut in ascensu, nisi sublevati a suis, primi non facile eniterentur,

    Caes. B. C. 2, 34, 5; cf. Liv. 2, 65; Ov. M. 2, 64; Hor. C. 3, 3, 10:

    sol per ardua enisus,

    Plin. 18, 28, 68, § 264:

    in editiora,

    Tac. A. 1, 70:

    in verticem montis,

    Curt. 7, 11:

    enisae legiones in aperta,

    Tac. A. 1, 65:

    Vitellius in editiora enisus,

    id. ib. 1, 70.— Poet.:

    viribus eniti quarum assuescant (vites),

    by whose strength they may mount up, Verg. G. 2, 360:

    opibus fratris enisus,

    Tac. A. 14, 28.—
    2.
    Trop.:

    nihil tam alte natura constituit, quo virtus non posset eniti,

    Curt. 7, 11, 10.—
    B.
    In gen., to exert one's self, to make an effort, to struggle, strive, sc. to accomplish something.—With ut:

    enitare, contendas, efficias, ut, etc.,

    Cic. Fam. 13, 29, 5; so id. Lael. 16, 59; id. Off. 3, 10, 42; id. Rep. 2, 30; id. Att. 9, 15, 4:

    tantum celeritate navis enisus est, ut, etc.,

    Caes. B. C. 2, 6, 4:

    ab adulescentia ita se enisum ut ab optimo quoque probaretur,

    Sall. J. 22, 2; Liv. 42, 46 et saep.—With ne:

    illud pugna et enitere, ne, etc.,

    Cic. Fam. 3, 10, 3; so Sall. J. 10 fin.—Pass. impers.:

    ab eisdem summa ope enisum, ne tale decretum fieret,

    Sall. J. 25, 2.—Less commonly with inf.:

    corrigere mihi gnatum porro enitere,

    Ter. And. 3, 4, 17 Ruhnk.; so Sall. J. 14, 1; Hor. C. 3, 27, 47; id. A. P. 236.— Absol.:

    ego, quod potero, enitar sedulo,

    Ter. Heaut. 5, 4, 15; Cic. Rep. 6, 24 (twice); Quint. 7, 10, 14 al.; cf.:

    pro aliquo,

    Ter. Ph. 3, 1, 11:

    in aliqua re,

    Cic. de Or. 2, 72 fin.:

    ad dicendum,

    id. ib. 1, 4, 14: quod (acc. respect, v. A. and S. Gr. §

    232, 3): quidem certe enitar,

    Cic. Att. 16, 6, 2; cf. id. ib. 13, 25 fin., Orell. N. cr.
    II.
    Act. (perh. not ante-Aug.).
    A.
    To bring forth, bear children or young:

    plures enisa partus decessit,

    Liv. 40, 4: enixa, with acc., Quint. 6 prooem. § 4; Tac. A. 2, 84; 14, 12; Suet. Tib. 4; Verg. A. 3, 391; 8, 44; Ov. M. 1, 670; 3, 344 et saep.— Absol., Quint. 5, 13, 9; Tac. A. 5, 1; Suet. Calig. 25; id. Ner. 23 al.—
    B.
    To climb up, ascend a place:

    Pyrenaeum et Alpes et immensa viarum spatia aegre,

    Tac. H. 1, 23 fin.:

    aggerem,

    id. A. 2, 20:

    totum spatium,

    Col. 2, 2, 27.— Hence, ēnixus ( ēnīsus), a, um, P. a.
    A.
    Strenuous, earnest, zealous:

    faciebat enixo studio, ne, etc.,

    Liv. 42, 3; cf.

    opera (with prompta), Frontin. Strat. 2, 5, 30: virtus,

    Liv. 6, 24 fin.:

    voluntas,

    Dig. 31, 1, 77, § 23:

    enixo studio petere,

    Val. Max. 8, 15, ext. 1.— Comp.:

    opera,

    Sen. Ben. 6, 17; Plin. 9, 8, 9, § 32.—
    * B.
    Ēnixa, that has ceased to bear, Col. 6, 22, 1 Schneid.— Adv.
    a.
    ēnixe, strenuously, earnestly, zealously:

    expeto,

    Plaut. Trin. 3, 2, 26:

    causam suscipere,

    Cic. Sest. 16, 38; Caes. B. C. 3, 35 fin.; Liv. 4, 26 fin.; 41; 6, 40;

    26, 47: petere,

    Sen. Ep. 95, 2 et saep.— Comp., Liv. 29, 1; Suet. Tib. 50; id. Galb. 3:

    enixius orare, Greg. M. Dial. 4, 38 al.: animum imperatoris enixius deprecari,

    Amm. 15, 7; App. M. 2, p. 117, 20.— Sup., Suet. Caes. 5.—
    * b.
    ēnixim, the same, Sisenn. ap. Non. 107, 19.
    ēnixus or ēnīsus, a, um, in pass.
    signif.
    1.
    Born:

    quod in luco Martis enixi sunt,

    Just. 43, 2, 7.—
    2.
    Impers.: ab eisdem illis regis fautoribus summa ope enisum, ne tale decretum fieret, striven to their utmost to prevent, etc., Sall. J. 25, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > enitor

  • 38 enixim

    ē-nītor, -nīsus or -nixus (enixus, of bodily exertion, esp. of childbirth: enisus, of labor for an end, esp. of mental effort, etc., v. infra), 3, v. dep. n. and act.
    I.
    Neutr.
    A.
    To force or work one's way out; or (more freq.) to force one's way up, to mount up, climb, ascend.
    1.
    Lit.:

    per angustias aditus et ingruentem multitudinem,

    Tac. A. 16, 5; cf. Liv. 30, 24; 21, 36:

    dum cohortes in aequum eniterentur,

    Tac. A. 2, 80 fin.:

    adeo erat impedita vallis, ut in ascensu, nisi sublevati a suis, primi non facile eniterentur,

    Caes. B. C. 2, 34, 5; cf. Liv. 2, 65; Ov. M. 2, 64; Hor. C. 3, 3, 10:

    sol per ardua enisus,

    Plin. 18, 28, 68, § 264:

    in editiora,

    Tac. A. 1, 70:

    in verticem montis,

    Curt. 7, 11:

    enisae legiones in aperta,

    Tac. A. 1, 65:

    Vitellius in editiora enisus,

    id. ib. 1, 70.— Poet.:

    viribus eniti quarum assuescant (vites),

    by whose strength they may mount up, Verg. G. 2, 360:

    opibus fratris enisus,

    Tac. A. 14, 28.—
    2.
    Trop.:

    nihil tam alte natura constituit, quo virtus non posset eniti,

    Curt. 7, 11, 10.—
    B.
    In gen., to exert one's self, to make an effort, to struggle, strive, sc. to accomplish something.—With ut:

    enitare, contendas, efficias, ut, etc.,

    Cic. Fam. 13, 29, 5; so id. Lael. 16, 59; id. Off. 3, 10, 42; id. Rep. 2, 30; id. Att. 9, 15, 4:

    tantum celeritate navis enisus est, ut, etc.,

    Caes. B. C. 2, 6, 4:

    ab adulescentia ita se enisum ut ab optimo quoque probaretur,

    Sall. J. 22, 2; Liv. 42, 46 et saep.—With ne:

    illud pugna et enitere, ne, etc.,

    Cic. Fam. 3, 10, 3; so Sall. J. 10 fin.—Pass. impers.:

    ab eisdem summa ope enisum, ne tale decretum fieret,

    Sall. J. 25, 2.—Less commonly with inf.:

    corrigere mihi gnatum porro enitere,

    Ter. And. 3, 4, 17 Ruhnk.; so Sall. J. 14, 1; Hor. C. 3, 27, 47; id. A. P. 236.— Absol.:

    ego, quod potero, enitar sedulo,

    Ter. Heaut. 5, 4, 15; Cic. Rep. 6, 24 (twice); Quint. 7, 10, 14 al.; cf.:

    pro aliquo,

    Ter. Ph. 3, 1, 11:

    in aliqua re,

    Cic. de Or. 2, 72 fin.:

    ad dicendum,

    id. ib. 1, 4, 14: quod (acc. respect, v. A. and S. Gr. §

    232, 3): quidem certe enitar,

    Cic. Att. 16, 6, 2; cf. id. ib. 13, 25 fin., Orell. N. cr.
    II.
    Act. (perh. not ante-Aug.).
    A.
    To bring forth, bear children or young:

    plures enisa partus decessit,

    Liv. 40, 4: enixa, with acc., Quint. 6 prooem. § 4; Tac. A. 2, 84; 14, 12; Suet. Tib. 4; Verg. A. 3, 391; 8, 44; Ov. M. 1, 670; 3, 344 et saep.— Absol., Quint. 5, 13, 9; Tac. A. 5, 1; Suet. Calig. 25; id. Ner. 23 al.—
    B.
    To climb up, ascend a place:

    Pyrenaeum et Alpes et immensa viarum spatia aegre,

    Tac. H. 1, 23 fin.:

    aggerem,

    id. A. 2, 20:

    totum spatium,

    Col. 2, 2, 27.— Hence, ēnixus ( ēnīsus), a, um, P. a.
    A.
    Strenuous, earnest, zealous:

    faciebat enixo studio, ne, etc.,

    Liv. 42, 3; cf.

    opera (with prompta), Frontin. Strat. 2, 5, 30: virtus,

    Liv. 6, 24 fin.:

    voluntas,

    Dig. 31, 1, 77, § 23:

    enixo studio petere,

    Val. Max. 8, 15, ext. 1.— Comp.:

    opera,

    Sen. Ben. 6, 17; Plin. 9, 8, 9, § 32.—
    * B.
    Ēnixa, that has ceased to bear, Col. 6, 22, 1 Schneid.— Adv.
    a.
    ēnixe, strenuously, earnestly, zealously:

    expeto,

    Plaut. Trin. 3, 2, 26:

    causam suscipere,

    Cic. Sest. 16, 38; Caes. B. C. 3, 35 fin.; Liv. 4, 26 fin.; 41; 6, 40;

    26, 47: petere,

    Sen. Ep. 95, 2 et saep.— Comp., Liv. 29, 1; Suet. Tib. 50; id. Galb. 3:

    enixius orare, Greg. M. Dial. 4, 38 al.: animum imperatoris enixius deprecari,

    Amm. 15, 7; App. M. 2, p. 117, 20.— Sup., Suet. Caes. 5.—
    * b.
    ēnixim, the same, Sisenn. ap. Non. 107, 19.
    ēnixus or ēnīsus, a, um, in pass.
    signif.
    1.
    Born:

    quod in luco Martis enixi sunt,

    Just. 43, 2, 7.—
    2.
    Impers.: ab eisdem illis regis fautoribus summa ope enisum, ne tale decretum fieret, striven to their utmost to prevent, etc., Sall. J. 25, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > enixim

  • 39 escendo

    ē-scendo ( exs-), di, sum, 3, v. n. and a. [scando].
    I.
    Neutr., to climb up, mount up, ascend from a place (cf. ascendo init.; also: scando, peto, incedo, ingredior; rare but class.).
    A.
    In gen.
    1.
    Lit.:

    ex alto puteo ad summum,

    Plaut. Mil. 4, 4, 14:

    in currum,

    id. Merc. 5, 2, 90:

    in caelum,

    id. Trin. 4, 2, 100; Cic. Tusc. 1, 29, 71:

    in rotam,

    id. ib. 5, 9, 24 Klotz N. cr.:

    in rostra,

    id. Off. 3, 20, 80; cf.:

    in contionem,

    id. Q. Fr. 1, 2, 5; Liv. 8, 33:

    in malum (navis),

    id. 30, 25 fin.:

    in equum,

    id. 23, 14, 2; 30, 18, 5:

    in navem,

    Nep. Them. 8, 6 Nipperd. (for the more usual conscendo).—
    2.
    Trop.:

    ut ad nos contemptus Samnitium pervenit, supra non escendit,

    Liv. 7, 30.—
    B.
    In partic., = anabainein, to go up from the sea-coast:

    Pergamum,

    Liv. 35, 13, 6:

    legati Delphos cum escendissent, etc.,

    id. 29, 11, 5.—
    II.
    Act., to mount, ascend a thing:

    pars equos escendere,

    Sall. J. 97, 5:

    vehiculum,

    Sen. Vit. Beat. 23:

    suggestum,

    Tac. A. 13, 5; cf.

    rostra,

    id. ib. 15, 59.

    Lewis & Short latin dictionary > escendo

  • 40 Matinus

    Mătīnus, i, m., a mountain or promontory in Apulia, near the foot of Mount Garganus, now Matinata, Luc. 9, 185; Schol. Cruq. ad Hor. C. 1, 28, 3.—Hence,
    1.
    Mă-tīnus, a, um, adj., of or belonging to Mount Matinus, Matinian:

    apis Matinae More,

    Hor. C. 4, 2, 27:

    litus,

    id. ib. 1, 28, 3:

    cacumina,

    id. Epod. 16, 28.—
    2.
    Mătīnus, i, m., a mountain in Apulia Daunia, Luc. 9, 185.

    Lewis & Short latin dictionary > Matinus

См. также в других словарях:

  • mount — утилита командной строки в UNIX подобных системах. Применяется для монтирования файловых систем. Содержание 1 Использование 1.1 Размонтирование командой umount …   Википедия

  • Mount — утилита командной строки в UNIX подобных системах. Применяется для монтирования файловых систем. Содержание 1 Использование 1.1 Размонтирование командой umount …   Википедия

  • Mount Si — from the southwest Elevation 4,167 ft (1,270 m)  …   Wikipedia

  • Mount Tō — 塔ノ岳 Mount Tō from Mount Maru Elevation …   Wikipedia

  • Mount — Saltar a navegación, búsqueda mount es un comando de sistemas basados en Unix que se utiliza para montar dispositivos y particiones para su uso por el sistema operativo. Montar es hacer que el sistema operativo proyecte el contenido de ese… …   Wikipedia Español

  • mount — es un comando de sistemas basados en Unix que se utiliza para montar dispositivos y particiones para su uso por el sistema operativo. Montar es hacer que el sistema operativo proyecte el contenido de ese dispositivo o partición en un enlace… …   Wikipedia Español

  • Mount — may refer to: Displays and equipment Weapon mount, equipment used to secure an armament Lens mount, an interface used to fix a lens to a camera Telescope mount, a device used to support a telescope A fixed point for attaching equipment, such as a …   Wikipedia

  • Mount — ist der Familienname folgender Personen: Anson Mount (Anson Adams Mount IV; * 1973), US amerikanischer Schauspieler und Model Ferdinand Mount (* 1939), britischer Journalist und Schriftsteller Heidi Mount (Heidi Whitworth; * 1987), US… …   Deutsch Wikipedia

  • Mount — Mount, v. t. 1. To get upon; to ascend; to climb; as, to mount the pulpit and deliver a sermon. [1913 Webster] Shall we mount again the rural throne? Dryden. [1913 Webster] 2. To place one s self on, as a horse or other animal, or anything that… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Mount — 〈[maʊnt] m. 6〉 Berg (meist vor Eigennamen) [engl.] * * * Mount [maʊnt], der; s, s [engl. mount < mengl. mont, mount < aengl. munt < afrz. mont < lat. mons (Gen.: montis) = Berg]: engl. Bez. für: Berg. * * * I Mount   [maʊnt, englisch] …   Universal-Lexikon

  • Mount — (mount), n. [OE. munt, mont, mount, AS. munt, fr. L. mons, montis; cf. L. minae protections, E. eminent, menace: cf. F. mont. Cf. {Mount}, v., {Mountain}, {Mont}, {Monte}, {Montem}.] 1. A mass of earth, or earth and rock, rising considerably… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»