Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

miserabilis

  • 1 miserabilis

    miserābĭlis, e digne de pitié, lamentable, triste, déplorable, pathétique.
    * * *
    miserābĭlis, e digne de pitié, lamentable, triste, déplorable, pathétique.
    * * *
        Miserabilis, et hoc miserabile, pen. cor. Cic. Qui esmeut à pitié et compassion ou commiseration, Miserable.
    \
        Miserabilis alteri. Ouid. De qui un autre ha pitié.

    Dictionarium latinogallicum > miserabilis

  • 2 miserabilis

    mĭsĕrābĭlis, e, adj. [miseror], worthy of pity, pitiable, miserable, deplorable, lamentable, wretched, sad (class.):

    nihil est tam miserabile, quam ex beato miser,

    Cic. Part. Or. 17, 57:

    fiet ultro miserabilis,

    Quint. 11, 1, 64; 9, 4, 133: sisque miser semper;

    nec sis miserabilis ulli, Ov. lb. 117: Irus,

    Mart. 6, 77, 1:

    corpus,

    Ov. H. 21, 213:

    voces,

    plaintive, sad, Liv. 1, 29:

    vox,

    Cic. Verr. 2, 5, 63, § 163:

    aspectus,

    id. Phil. 2, 29, 73:

    caedes,

    Liv. 1, 59:

    elegi,

    mournful, Hor. C. 1, 33, 2:

    insania,

    Aug. Conf. 3, 2, 1.— Comp.:

    miserabilior causa mortis,

    Liv. 1, 59: mĭsĕrā-bĭlē, adv., for miserabiliter:

    miserabile caesis insultare,

    Verg. A. 12, 338:

    miserabile longum,

    Juv. 6, 65.—Hence, adv.: mĭ-sĕrābĭlĭter, pitiably, lamentably, in a way to excite pity, mournfully, sadly, miserably (class.):

    emori,

    Cic. Tusc. 1, 40, 96:

    scripta epistola,

    id. Att. 10, 9, 2:

    laudare,

    to laud pathetically, id. ib. 14, 10, 1:

    dicere tristia,

    Quint. 4, 2, 120:

    perire,

    Val. Max. 2, 6, 11.— Comp.:

    hac facie miserabilior Pollio,

    Juv. 9, 6: miserabilius dicere, Sen. Excerpt. Controv. praef. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > miserabilis

  • 3 miserabilis

    miserabilis miserabilis, e жалкий

    Латинско-русский словарь > miserabilis

  • 4 miserabilis

    miserābilis, e (miseror), I) beklagenswert, kläglich, jämmerlich, aspectus, Cic.: squalor, Mitleid erregend, Cic.: sisque miser semper nec sis miserabilis ulli, Ov.: miserabilior sequentis casus narratio, Val. Max.: cetera quae eo miserabilia magis (= eo miserabiliora) querentibus subicit, Liv.: miserabilior causa mortis, Liv. – mit 2. Supin., miserabile visu (als Parenthese), Verg. Aen. 1, 111 u. 9, 415. – adv., miserabile caesis hostibus insultans, jämmerlich, Verg. Aen. 12, 338. – II) kläglich = klagend, vox, Cic. u. Liv.: elegi, Hor.: eiulatus, das Winseln, Val. Max.: fletum edere miserabilem, Dict.

    lateinisch-deutsches > miserabilis

  • 5 miserabilis

    miserābilis, e (miseror), I) beklagenswert, kläglich, jämmerlich, aspectus, Cic.: squalor, Mitleid erregend, Cic.: sisque miser semper nec sis miserabilis ulli, Ov.: miserabilior sequentis casus narratio, Val. Max.: cetera quae eo miserabilia magis (= eo miserabiliora) querentibus subicit, Liv.: miserabilior causa mortis, Liv. – mit 2. Supin., miserabile visu (als Parenthese), Verg. Aen. 1, 111 u. 9, 415. – adv., miserabile caesis hostibus insultans, jämmerlich, Verg. Aen. 12, 338. – II) kläglich = klagend, vox, Cic. u. Liv.: elegi, Hor.: eiulatus, das Winseln, Val. Max.: fletum edere miserabilem, Dict.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > miserabilis

  • 6 miserābilis

        miserābilis e, adj. with comp.    [miseror], pitiable, miserable, deplorable, lamentable, wretched, sad: facies, S.: nihil est tam miserabile, quam ex beato miser: exitium, V.: vox, plaintive: elegi, mournful, H.: miserabilior causa mortis, L.: hac facie miserabilior Pollio, Iu.: miserabile visu, a wretched sight, V.
    * * *
    miserabilis, miserabile ADJ
    wretched, miserable, pitiable

    Latin-English dictionary > miserābilis

  • 7 miserabilis

    miserābilis, e [ miseror ]
    1) достойный сожаления, жалкий, плачевный (aspectus, homo, mors C)
    2) жалобный, плачущий (vox C, L)

    Латинско-русский словарь > miserabilis

  • 8 miserabilis

    (adi.) miserabiliter (adv.) l) сожаления достойный (1. 1C. 3, 14. 1. 1 pr. C. 1, 27). 2) несчастный, жалкий, miser. iniuria (1. 13 C. 12, 51).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > miserabilis

  • 9 miserabilis

    sad, wretched, mournful, plaintive

    Latin-English dictionary of medieval > miserabilis

  • 10 miserabile

    mĭsĕrābĭlis, e, adj. [miseror], worthy of pity, pitiable, miserable, deplorable, lamentable, wretched, sad (class.):

    nihil est tam miserabile, quam ex beato miser,

    Cic. Part. Or. 17, 57:

    fiet ultro miserabilis,

    Quint. 11, 1, 64; 9, 4, 133: sisque miser semper;

    nec sis miserabilis ulli, Ov. lb. 117: Irus,

    Mart. 6, 77, 1:

    corpus,

    Ov. H. 21, 213:

    voces,

    plaintive, sad, Liv. 1, 29:

    vox,

    Cic. Verr. 2, 5, 63, § 163:

    aspectus,

    id. Phil. 2, 29, 73:

    caedes,

    Liv. 1, 59:

    elegi,

    mournful, Hor. C. 1, 33, 2:

    insania,

    Aug. Conf. 3, 2, 1.— Comp.:

    miserabilior causa mortis,

    Liv. 1, 59: mĭsĕrā-bĭlē, adv., for miserabiliter:

    miserabile caesis insultare,

    Verg. A. 12, 338:

    miserabile longum,

    Juv. 6, 65.—Hence, adv.: mĭ-sĕrābĭlĭter, pitiably, lamentably, in a way to excite pity, mournfully, sadly, miserably (class.):

    emori,

    Cic. Tusc. 1, 40, 96:

    scripta epistola,

    id. Att. 10, 9, 2:

    laudare,

    to laud pathetically, id. ib. 14, 10, 1:

    dicere tristia,

    Quint. 4, 2, 120:

    perire,

    Val. Max. 2, 6, 11.— Comp.:

    hac facie miserabilior Pollio,

    Juv. 9, 6: miserabilius dicere, Sen. Excerpt. Controv. praef. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > miserabile

  • 11 miserabiliter

    mĭsĕrābĭlis, e, adj. [miseror], worthy of pity, pitiable, miserable, deplorable, lamentable, wretched, sad (class.):

    nihil est tam miserabile, quam ex beato miser,

    Cic. Part. Or. 17, 57:

    fiet ultro miserabilis,

    Quint. 11, 1, 64; 9, 4, 133: sisque miser semper;

    nec sis miserabilis ulli, Ov. lb. 117: Irus,

    Mart. 6, 77, 1:

    corpus,

    Ov. H. 21, 213:

    voces,

    plaintive, sad, Liv. 1, 29:

    vox,

    Cic. Verr. 2, 5, 63, § 163:

    aspectus,

    id. Phil. 2, 29, 73:

    caedes,

    Liv. 1, 59:

    elegi,

    mournful, Hor. C. 1, 33, 2:

    insania,

    Aug. Conf. 3, 2, 1.— Comp.:

    miserabilior causa mortis,

    Liv. 1, 59: mĭsĕrā-bĭlē, adv., for miserabiliter:

    miserabile caesis insultare,

    Verg. A. 12, 338:

    miserabile longum,

    Juv. 6, 65.—Hence, adv.: mĭ-sĕrābĭlĭter, pitiably, lamentably, in a way to excite pity, mournfully, sadly, miserably (class.):

    emori,

    Cic. Tusc. 1, 40, 96:

    scripta epistola,

    id. Att. 10, 9, 2:

    laudare,

    to laud pathetically, id. ib. 14, 10, 1:

    dicere tristia,

    Quint. 4, 2, 120:

    perire,

    Val. Max. 2, 6, 11.— Comp.:

    hac facie miserabilior Pollio,

    Juv. 9, 6: miserabilius dicere, Sen. Excerpt. Controv. praef. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > miserabiliter

  • 12 Miserandus

    = miserabilis: mis. fortuna (1. l C. Th. 3, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > Miserandus

  • 13 immiserabilis

    im-miserābilis, e (in u. miserabilis), I) nicht bemitleidet, si non periret immiserabilis captiva pubes, ohne Erbarmen, Hor. carm. 3, 5, 17. – II) erbarmungslos, Serv. Verg. Aen. 6, 315.

    lateinisch-deutsches > immiserabilis

  • 14 liqueo

    lĭquĕo, ēre, lĭcŭi (qqf. līqui) - intr. - [st2]1 [-] être liquide. [st2]2 [-] être limpide, être serein. [st2]3 [-] être clair, être évident, être manifeste.    - liquet: il est évident, il est manifeste.    - liquet (pour le juge): l'affaire est entendue.    - non liquet: il y a doute (le juge, qui prononce cette formule, est incapable pour l'instant de trancher le différend; il demande généralement un supplément d'information).    - quod ut tibi magis liqueat, haruspicem consulam, Plin. Ep. 2, 20: pour que cela te soit plus évident, je vais consulter un haruspice.    - quis maxime miserabilis esset liquere non poterat, Curt.: on ne pouvait voir clairement lequel était le plus misérable.    - liquere: inf. de liqueo [] liquere = liquerunt → linquo.
    * * *
    lĭquĕo, ēre, lĭcŭi (qqf. līqui) - intr. - [st2]1 [-] être liquide. [st2]2 [-] être limpide, être serein. [st2]3 [-] être clair, être évident, être manifeste.    - liquet: il est évident, il est manifeste.    - liquet (pour le juge): l'affaire est entendue.    - non liquet: il y a doute (le juge, qui prononce cette formule, est incapable pour l'instant de trancher le différend; il demande généralement un supplément d'information).    - quod ut tibi magis liqueat, haruspicem consulam, Plin. Ep. 2, 20: pour que cela te soit plus évident, je vais consulter un haruspice.    - quis maxime miserabilis esset liquere non poterat, Curt.: on ne pouvait voir clairement lequel était le plus misérable.    - liquere: inf. de liqueo [] liquere = liquerunt → linquo.
    * * *
        Liqueo, liques, licui, liquere: siue Liquesco, liquescis, liquescere: cui opponitur Durescere. Virgil. S'amollir, Se fondre, Devenir liquide.
    \
        Liquescere voluptate, et fluere mollitia. Cic. Fondre de plaisirs, Se laisser aller et consumer en voluptez.

    Dictionarium latinogallicum > liqueo

  • 15 immiserabilis

    im-miserābilis, e (in u. miserabilis), I) nicht bemitleidet, si non periret immiserabilis captiva pubes, ohne Erbarmen, Hor. carm. 3, 5, 17. – II) erbarmungslos, Serv. Verg. Aen. 6, 315.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immiserabilis

  • 16 immiserabilis

    im-miserābilis, e
    не возбуждающий сожаления, не заслуживающий сострадания ( captiva pubes H)

    Латинско-русский словарь > immiserabilis

  • 17 miserabiliter

    miserābiliter [ miserabilis ]
    1) несчастливо, жалким образом (emori C; perire VM)
    2) вызывая сострадание, пробуждая жалость ( laudare C)
    3) жалостно, жалобно (epistulam scribere C; dicere tristia Q)

    Латинско-русский словарь > miserabiliter

  • 18 alioqui

    aliō-quī od. aliō-quīn (beide Formen finden sich in den besten Handschriften, s. Georges, Lexik. der lat. Wortf. S. 34), Adv. (alius u. quoi od. quī, u. alius u. quoine od. quīne), in anderer Hinsicht, im übrigen, übrigens, sonst, I) exzeptional u. konzessiv, 1) im engern Sinne: a) exzeptional: nunc pudore a fuga contineri, alioquin pro victis haberi, Liv.: vitiis mediocribus ac mea paucis mendosa est natura, al. recta, Hor. – b) konzessiv: triumphatum de Tiburtibus, al. mitis victoria fuit, Liv.: dah. verb. quamvis al., Lucr.: quamquam al., Suet.: cum al., Plin. u. Plin. ep. 2, 19, 6. – 2) der Begriff verallgemeinert: a) = sonst auch, sonst noch, außerdem noch, tot al. negotiis districtus, Quint.: ordo al. sceleris patefactus, Tac.: et alioqui, und überdies, Plin. u. Plin. ep. (s. Döring Plin. ep. 2, 9, 1). – b) sonst, überhaupt, im allgemeinen, Asiana gens, tumidior al. atque iactantior, Quint.: Caesar validus al. spernendis honoribus, Tac. – et alioqui... et, sowohl überhaupt... als auch, et al. opportune situm, et transitus eā est in Labeates, Liv. – u. so cum alioqui... tum, wie überh.... so usw., mors Marcelli cum al. miserabilis fuit, tum quod etc., Liv. – c) ohnehin, ohnedies, an sich schon, corpus, quod illa (Phryne) speciosissima al. diductā nudaverat tunicā, Quint.: non tenuit iram, cuius al. potens non erat, Curt.: gravis al. seditio exarserat, Tac. – II) konditional, andernfalls, im entgegengesetzten Falle, sonst, ut illorum officium est docere, alioquin abibunt in vanum monentium verba, Sen. ep. 94, 17: sic horum praebere se dociles; alioqui neutrum sine altero sufficiet, Quint. 2, 9, 3: u. so Quint. 2, 10, 7 u.ö. Plin. ep. 8, 8, 1 (Cic. or. 49 u. de legg. 2, 62 wahrsch. unechtes Einschiebsel).

    lateinisch-deutsches > alioqui

  • 19 cultus [2]

    2. cultus, ūs, m. (colo), die Pflege, Abwartung, I) im engern Sinne, die Pflege, Abwartung des Ackers, der Bäume usw., die Bearbeitung, Bebauung, der Anbau, die Anpflanzung, Kultivierung, Kultur, m. objekt. Genet., c. hortorum, Col.: viridium, Sen. rhet.: c. agri, Flor.: c. agrorum, Liv.: Plur., cultus agrorum, Cic. u. Lact.: cultus et agitationes agrorum, Col.: genus hominum suetum rapinis magis quam agri cultibus, Sall. fr.: tum patitur cultus ager, Ov. – m. subj. Genet., nullius agricolae od. agricolarum, Cic.: insulam Gyarum immitem et sine cultu hominum esse, Tac. – m. Adjj., mons vastus ab natura et humano cultu, Sall.: sine ullo humani cultus vestigio, Curt.: humani cultus rara vestigia, Curt.: regiones omni cultu propter vim frigoris aut caloris vacantes (Ggstz. reg. habitabiles), Cic. – absol., Talge sine cultu fertilis, Mela: frigida haec omnis duraque cultu et aspera plaga est, Liv. – im Plur. meton., Anbaue, Anpflanzungen = angebaute, angepflanzte Felder, omnes cultus fructusque Cereris in iis locis interisse, Cic. Verr. 4, 114.

    II) im weitern Sinne: 1) die physische u. geistige Pflege, Abwartung, a) die physische Pflege, α) die Pflege und Abwartung, der Unterhalt, die Nährung, m. obj. Genet., c. et curatio corporis, vestitus cultusque corporis, Cic.: victus cultusque corporis, Caes. – m. subj. Genet., oves neque ali neque sustentari neque ullum fructum edere ex se sine cultu hominum et curatione possunt, Cic. – absol., copia ex inopia, cultus ex illuvie tabeque, Liv. – β) die verschönernde Pflege des Körpers, das Schmücken, Putzen, nunc cultus corporum nimius et formae cura prae se ferens animi deformitatem, Sen.: circa capitis sui cultum occupata (Semiramis), Frisieren, Val. Max.: eripi feminis cura cultusque sui non potest, Sorge für die verschönernde Körperpflege, für die Verschönerung des Teints (durch Entfernung der Finnen, Sommersprossen usw.), Cels.: omne studium ad curiosiorem sui cultum conferre, auf eine sorgfältigere Herausputzung ihrer Person richten (v. Frauen), Val. Max. – γ) die auf das ganze äußere Leben gerichtete Pflege, die Lebensweise, die Lebenseinrichtung (vollst. cultus vitae, Cic.), u. in bezug auf noch nicht Erwachsene auch die physische Erziehung, oft verb. cultus victusque, victus atque cultus, Cic. u.a.: ebenso cultus vestitusque, Nep. – c. Gallorum, Caes.: cultus humanitasque provinciae, Caes.: c. magnae fortunae, einer hohen Stellung angemessene, Liv.: c. delicatus, delicatior, mit allem Komfort und Luxus ausgestattete, Val. Max. u. Suet.: filiam omni liberali cultu habere, Liv.: alqm eodem cultu quo liberos suos domi habere, Sall.: alqm humili cultu educare, Liv.: ultra Aethiopiam cultu Persarum agere, Sall. fr. – prägn. = die üppige Lebensweise, die Üppigkeit, cultus ac desidia imperatoris, Liv.: lubido stupri, ganeae ceterique cultus non minor incesserat, Sall. – δ) die auf den äußern Schmuck der Kleidung, Bewaffnung usw. gerichtete Pflege und die dazu verwendeten Dinge, die Ausstattung, der Anputz, Aufputz, der Aufzug, der Putz, Staat, die Kleidung, Garderobe, munditiae et ornatus et cultus, haec feminarum insignia sunt;...hunc mundum muliebrem appellarunt maiores nostri, Liv.: suus equorumque c., Curt.: c. Punicus habitusque, Liv.: c. amoenior, Liv.: militaris, Liv.: c. miserabilis, Sall.: c. muliebris, Quint.: c. iusto mundior, Liv.: c. pastoralis, Vell.: c. rusticus, Liv.: induere cultum famularem, Val. Max.: colligere cultum suum, seinen Roquelaure aufnehmen, Petron.: ornare alqm optimā veste ceteroque regio cultu, Nep.: Persarum cultum imitari, Iustin.: omni cultu triumphantium uti, Vell. – etiam Veneris cultu (im Schmucke der Venus, als Venus) conspectus est, Suet.: Plur., cultus dotales, Brautschmuck, Tac. ann. 16, 31: non his instrui cultus suos, Tac. ann. 13, 13. – v. lebl. Ggstdn., c. triumphi, Vell.: aedes neque laxitate neque cultu conspicuae, Suet.: vehiculum cultu haud sane a vilioribus abhorrens, Curt.: arma quoque ad pristinum refecta sunt cultum, Curt. – übtr., der Schmuck der Rede, scribere non sine cultu et nitore, Quint.: carere cultu ac sententiis Atticis, Quint.: locus exquisite et poëtico cultu enituit, Tac. dial. – b) die Pflege, Behandlung durch Kunst, Unterweisung, Unterricht usw., die Ausbildung, Bildung, dah. auch die geistige Erziehung, animorum corporumque c., Liv.: c. ingenii, Gell.: doctrina rectique cultus, Hor. – absol., quid tam dignum cultu atque labore ducamus, quam etc., Quint.: aspera sano levare cultu, Hor.: genus hominum ad honestatem natum malo cultu corruptum, Cic.: de natura cultuque eius pauca dicere, Sall.: homines a fera agrestique vita ad hunc humanum cultum civilemque deducere, zu diesem Zustand menschlicher u. staatlicher Kultur, Cic.: cultui est hoc legisse, Gell.: cultum liberorum procurare, Gell. – c) die Gewöhnung, gens aspera cultu, Verg.: mit mos verb., Sitte und Zucht, Verg.

    2) die tätliche Pflege übh., a) durch unablässiges Üben, die Pflege, Übung, Beschäftigung mit usw., animi, geistige Übung, geistige Beschäftigung, Cic. de fin. 5, 54: studiorum liberalium, Sen. de brev. vit. 18, 4: cultus et studium philosophiae, Gell. 10, 22, 2: litterarum, Iustin. 9, 8, 18. Gell. 14, 6, 1: quos (barbaros reges) nulla eruditio, nullus litterarum cultus imbuerat, Sen. de ira 3, 17, 1. – b) durch Verehrung, α) einer Gottheit, die Verehrung, Anbetung, der Kultus, der Dienst (Ggstz. contemptus, Lact. 5, 19, 11), c. deorum, Cic.: c. numinum, Tac.: religio veri dei cultus est, superstitio falsi, Lact.: alqm ad deorum cultum erudire, Cic.: animos hominum a cultu deorum avocare, Val. Max.: institutum deorum cultum omittere, Val. Max.: deficere a cultu idolorum, Lact.: cultui Christiano adhaerere, Amm.: primus est deorum cultus deos credere, Sen. – im Plur., deorum cultus religionumque sanctitates, Cic.: cultus iusti ac pii, Lact. – u. die verehrende Ausübung, c. religionis, Augustin. de divin. daem. no. 3 in.: exquisitus religionis c., Val. Max. 5, 2, 1: exquisitus et novus religionis c., Val. Max. 2, 4, 4. – β) eines Menschen, die Verehrung, die Achtungsbezeigung, die jmdm. dargebrachte Huldigung, c. meus, die mir dargebr. H., Tac.: c. sui, Tac. – benevolis officium et diligens tribuitur cultus, Cic.: observantia, per quam homines aliquā dignitate antecedentes cultu quodam et honore dignantur, Cic.

    lateinisch-deutsches > cultus [2]

  • 20 eiulatus

    ēiulātus, ūs, m. (eiulo), das laute Geheul, laute Wehklagen, eiulatu, questu, gemitu, Acc. fr.: senis unius eculeo impositi non supplex vox nec miserabilis eiulatus (Winseln), Val. Max.: eiulatus ne mulieri quidem concessus est, Cic.: Plur., illi eiulatus et gemitus Philoctetae, Cic. de har. resp. 39: gemitus eiulatusque facere, Gell. 1, 26, 7.

    lateinisch-deutsches > eiulatus

См. также в других словарях:

  • miserabilis — index deplorable, moving (evoking emotion) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • C. miserabilis — may refer to:* Ctenus miserabilis , a spider * Cyanophrys miserabilis , a butterfly …   Wikipedia

  • Carex miserabilis Mack. — Symbol CASCP Synonym Symbol CAMI11 Botanical Family Cyperaceae …   Scientific plant list

  • misérable — [ mizerabl ] adj. et n. • 1336; lat. miserabilis 1 ♦ Qui inspire ou mérite d inspirer la pitié; qui est dans le malheur, la misère. ⇒ lamentable, malheureux, pitoyable; misérabilisme. L homme, pour Pascal, est à la fois misérable et grand.… …   Encyclopédie Universelle

  • miserable — (Del lat. miserabilis.) ► adjetivo 1 Que es muy pobre: ■ vive en una casa miserable. SINÓNIMO mísero 2 Que siente o causa desdicha: ■ nunca olvidará la miserable hora en que perdió a su familia. SINÓNIMO desgraciado infeliz …   Enciclopedia Universal

  • Кожелух, Леопольд — В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Кожелух. Леопольд Кожелух Леопольд Кожелух (правильнее было бы Кожелуг, чеш …   Википедия

  • Кожелуг, Леопольд — Леопольд Кожелух (правильнее было бы Кожелуг, чешск. Leopold Koželuh, имя при рождении Ян Антонин, чешск. Jan Antonín; 16 июня 1747 7 мая 1818) чешский композитор. Двоюродный брат и ученик Яна Антонина Кожелуха, которого с ним нередко путают,… …   Википедия

  • Кожелуг Леопольд — Леопольд Кожелух (правильнее было бы Кожелуг, чешск. Leopold Koželuh, имя при рождении Ян Антонин, чешск. Jan Antonín; 16 июня 1747 7 мая 1818) чешский композитор. Двоюродный брат и ученик Яна Антонина Кожелуха, которого с ним нередко путают,… …   Википедия

  • Кожелух Л. — Леопольд Кожелух (правильнее было бы Кожелуг, чешск. Leopold Koželuh, имя при рождении Ян Антонин, чешск. Jan Antonín; 16 июня 1747 7 мая 1818) чешский композитор. Двоюродный брат и ученик Яна Антонина Кожелуха, которого с ним нередко путают,… …   Википедия

  • Кожелух Леопольд — Леопольд Кожелух (правильнее было бы Кожелуг, чешск. Leopold Koželuh, имя при рождении Ян Антонин, чешск. Jan Antonín; 16 июня 1747 7 мая 1818) чешский композитор. Двоюродный брат и ученик Яна Антонина Кожелуха, которого с ним нередко путают,… …   Википедия

  • miserabel — grottenschlecht (umgangssprachlich); katastrophal (umgangssprachlich); lausig; mies (umgangssprachlich); abgrundtief; entsetzlich; abgründig * * * mi|se|ra|bel [mizə ra:bl̩] <Adj.> (emotional) …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»