-
1 mingo
mingo, mīnxī, mīnctum u. mictum, ere, harnen, pissen, I) intr.: ipsus it minctum, Titius bei Macr.: minxisti semel currente carinā; meiere vis iterum? Mart.: in me veniat mictum atque cacatum Iulus, Hor.: u. so m. in patrios cineres, Hor.: stando (im Stehen) mingens, Amm.: mincturo similis, Veget. mul. – II) tr.: quantum bibisset, tantum mingeret, Vopisc.: urina mingitur, Cels. – / Perf. auch mixi, Corp. inscr. Lat. 6, 13740 u. 29848b. Diom. 369, 12 (welche Form Charis. 245, 11 zu meio zieht).
-
2 mingo
mingo, mīnxī, mīnctum u. mictum, ere, harnen, pissen, I) intr.: ipsus it minctum, Titius bei Macr.: minxisti semel currente carinā; meiere vis iterum? Mart.: in me veniat mictum atque cacatum Iulus, Hor.: u. so m. in patrios cineres, Hor.: stando (im Stehen) mingens, Amm.: mincturo similis, Veget. mul. – II) tr.: quantum bibisset, tantum mingeret, Vopisc.: urina mingitur, Cels. – ⇒ Perf. auch mixi, Corp. inscr. Lat. 6, 13740 u. 29848b. Diom. 369, 12 (welche Form Charis. 245, 11 zu meio zieht). -
3 caco
caco, āvī, ātum, āre (griech. κακκάω), I) kacken, hofieren, a) v. intr.: cossim, Pompon. com. fr.: toto decies in anno, Catull.: in alqm, Hor.: decedo cacatum, Pompon. com. fr.: neben mingo, Corp. inscr. Lat. 6, 13740: neben mio, Corp. inscr. Lat. 3, 1966. – b) v. tr.: durum, hartleibig sein, Mart.: odorem, Phaedr.: sanguinem, Pelag.: ego quaero quod edim, hi quaerunt quod cacent, Pompon. com. fr. – II) bekacken, coleos, Laber. com. 66: mentulam, Priap. 69, 4: cacata charta, ein Geschmiere, durch das das Papier verunreinigt wird, Catull. 36, 1 u. 20.
-
4 circummingo
circum-mingo, ere, um etw. herumharnen, alqm, vestimenta, Petr. 57, 3 u. 62, 6.
-
5 commingo
com-mingo, mīnxī, mictum od. minctum, ere, I) beharnen, bepissen, comminxit lectum potus, bepißte betrunken das Polster, Hor. sat. 1, 3, 90. – II) übtr., mit einer ekelhaften Feuchtigkeit übh. besudeln, savia comminxit spurca saliva tua, Catull. 77, 8: tamquam commictae spurca saliva lupae, Catull. 99, 10: u. im Schimpfwort, commictum caeno stercilinum publicum, Plaut. Pers. 407 zw. – / Perf. commixi, Dosith. 425, 14 K.
-
6 meio
mēio, ere (zu mingo), harnen, pissen, mula meiens, Catull. 97, 8: extra meiite, Pers. 1, 114: meiere volentes, Schol. Pers. 1, 113: cuius ad effigiem non tantum meiere fas est, Iuven. 1, 131: hospes, ad hunc tumulum ne meias, Corp. inscr. Lat. 6, 2357 = Carm. epigr. 838 Buecheler. – übtr., vom Nachtgeschirr, matella curto rupta latere meiebat, Mart. 12, 32, 13. – im obszönen Doppelsinne, meiat eodem, entlade sich ebendahin, Hor. sat. 2, 7, 52. – Sprichw., caldum meiere et frigidum potare, mehr ausgeben als einnehmen, Petron. 67, 10. – / Perf. mēiī angef. v. Diom. 369, 11. – Nbf. mēio, āvī, āre (s. Diom. 369, 11. Prisc. 10, 1), Pelagon. veterin. 8 lemm. u. ö.: quisquis in eo vico stercus non posuerit aut non cacaverit atque non meiaverit, habeat illas propitias, Corp. inscr. Latin. 3, 1966.
-
7 mictito
mictito, āre (Frequ. v. mingo), zu harnen pflegen, Prisc. 10, 8 (ohne Beleg).
-
8 mictorius
mictōrius, a, um (mingo) = ούρητιάω, das Harnen befördernd, harntreibend, herba (v. Anis), Isid. orig. 17, 11, 6: medicamenta mictoria u. subst. bl. mictoria, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 8, 86 u. 87.
-
9 mictualis
mictuālis, e (mingo), zum Harnen gehörig, Harn-, via, Harnröhre, Cael. Aur.: virtus, Harn treibende Eigenschaft, Ps. Apul. herb.: medicamenta (griech. διουρητικά), harntreibende Mittel, Cael. Aur.
-
10 micturio
-
11 mictus
-
12 minctio
-
13 minctus
-
14 permingo
per-mingo, mīnxī, ere, über u. über beharnen, -bepissen, lectum, Lucil. 1248* (wo Perf. permixi). – meton. = pedicare, Hor. sat. 1, 2, 44.
-
15 ὀμίχω
-
16 domingo
đo'mingom1) Sonntag m2)domingo de Pascua — REL Ostersonntag m
sustantivo masculinover también link=sábado sábado{————————Domingo sustantivo masculinoDomingo de Resurrección o de Pascua Ostersonntagver también link=sábado sábado{domingodomingo [do'miŋgo]Sonntag masculino; domingo de Cuasimodo Weißer Sonntag; domingo de Ramos Palmsonntag masculino; hacer domingo sich dativo einen freien Tag nehmen ver también link=lunes lunes{ -
17 caco
caco, āvī, ātum, āre (griech. κακκάω), I) kacken, hofieren, a) v. intr.: cossim, Pompon. com. fr.: toto decies in anno, Catull.: in alqm, Hor.: decedo cacatum, Pompon. com. fr.: neben mingo, Corp. inscr. Lat. 6, 13740: neben mio, Corp. inscr. Lat. 3, 1966. – b) v. tr.: durum, hartleibig sein, Mart.: odorem, Phaedr.: sanguinem, Pelag.: ego quaero quod edim, hi quaerunt quod cacent, Pompon. com. fr. – II) bekacken, coleos, Laber. com. 66: mentulam, Priap. 69, 4: cacata charta, ein Geschmiere, durch das das Papier verunreinigt wird, Catull. 36, 1 u. 20. -
18 circummingo
circum-mingo, ere, um etw. herumharnen, alqm, vestimenta, Petr. 57, 3 u. 62, 6.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circummingo
-
19 commingo
com-mingo, mīnxī, mictum od. minctum, ere, I) beharnen, bepissen, comminxit lectum potus, bepißte betrunken das Polster, Hor. sat. 1, 3, 90. – II) übtr., mit einer ekelhaften Feuchtigkeit übh. besudeln, savia comminxit spurca saliva tua, Catull. 77, 8: tamquam commictae spurca saliva lupae, Catull. 99, 10: u. im Schimpfwort, commictum caeno stercilinum publicum, Plaut. Pers. 407 zw. – ⇒ Perf. commixi, Dosith. 425, 14 K.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > commingo
-
20 meio
mēio, ere (zu mingo), harnen, pissen, mula meiens, Catull. 97, 8: extra meiite, Pers. 1, 114: meiere volentes, Schol. Pers. 1, 113: cuius ad effigiem non tantum meiere fas est, Iuven. 1, 131: hospes, ad hunc tumulum ne meias, Corp. inscr. Lat. 6, 2357 = Carm. epigr. 838 Buecheler. – übtr., vom Nachtgeschirr, matella curto rupta latere meiebat, Mart. 12, 32, 13. – im obszönen Doppelsinne, meiat eodem, entlade sich ebendahin, Hor. sat. 2, 7, 52. – Sprichw., caldum meiere et frigidum potare, mehr ausgeben als einnehmen, Petron. 67, 10. – ⇒ Perf. mēiī angef. v. Diom. 369, 11. – Nbf. mēio, āvī, āre (s. Diom. 369, 11. Prisc. 10, 1), Pelagon. veterin. 8 lemm. u. ö.: quisquis in eo vico stercus non posuerit aut non cacaverit atque non meiaverit, habeat illas propitias, Corp. inscr. Latin. 3, 1966.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Mingo — Mingo, IA U.S. city in Iowa Population (2000): 269 Housing Units (2000): 113 Land area (2000): 0.493685 sq. miles (1.278637 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.493685 sq. miles (1.278637 sq. km)… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Mingo, IA — U.S. city in Iowa Population (2000): 269 Housing Units (2000): 113 Land area (2000): 0.493685 sq. miles (1.278637 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.493685 sq. miles (1.278637 sq. km) FIPS code:… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Mingo — Hypocoristique de Domingo (= Dominique) fréquent en Espagne. Dérivé filiatif : Minguez … Noms de famille
mingo — sustantivo masculino 1. Área: deporte Bola de billar que al comenzar el juego se pone en un punto previamente determinado de la cabecera de la mesa … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Mingo — This article is about the Native American tribe. For other uses, see Mingo (disambiguation). Mingoe redirects here. For the United States Navy steamship, see USS Mingoe (1863). Mingos redirects here. For the English chemist, see Michael Mingos.… … Wikipedia
Mingo — Para el jugador de fútbol véase: Carles Domingo Pladevall Los mingo son un grupo de iroqueses que emiró al Ohio Country a mediados del siglo XVIII. El nombre procede de la adaptación inglesa de la palabra algonquina mingwe, que significa sigiloso … Wikipedia Español
Mingo — Die Mingo sind eine Gruppe nordamerikanischer Indianer, die ursprünglich zu den irokesischen Seneca gehört hatten. Von diesen spalteten sie sich aber als eher frankreichorientierte Gruppierung im Verlauf britisch französischer… … Deutsch Wikipedia
mingo — ► sustantivo masculino JUEGOS Bola de billar que se coloca en la cabecera de la mesa al comenzar una mano. * * * mingo m. Bola de *billar que, al comenzar cada mano, se coloca a la cabecera de la mesa. Poner el mingo. *Sobresalir entre todos los… … Enciclopedia Universal
Mingo — noun Mingo is a polysynthetic language of the Northern language family. It was once spoken across eastern Ohio, western Pennsylvania, and West Virginia. At present, fewer than five fluent speakers of Mingo remain, but there has been increasing… … Wiktionary
Mingo — A Spanish nickname surname which derives from the Latin Dominus meaning he who is the master . The popularity of the name on the medieval continent produced over one hundred and sixty variant and alternative spellings including Dimanche (Paris)… … Surnames reference
Mingo — Sp Mingas Ap Mingo L JAV apyg. (V. Virdžinija) … Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė