Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

meditari

  • 1 meditari

    думать, обдумывать, напр. fugam, (1. 1 § 1 C. Th. 5, 9);

    meditatus, обдуманный, с намерением, medit. sermonem afferre, прот. ex tempore respondere (1. 3 § 1 D. 22, 5);

    medit. crimen (1. 2 C. Th. 9, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > meditari

  • 2 Спохватиться

    - meditari;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Спохватиться

  • 3 Вдуматься

    - meditari (aliquid de aliqua re); cogitare(aliquid de aliqua re);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Вдуматься

  • 4 Наигрывать

    - meditari; praecinere; praeire canendo;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Наигрывать

  • 5 meditata

    mĕdĭtor, ātus, 1, v. dep. a. and n. [Sanscr. madh-a, wisdom; Gr. mathos, manthanô, mêdomai; cf.: medeor, re-med-ium, etc.]; act., to think or reflect upon, to muse over, consider, meditate upon; neutr., to think, reflect, muse, consider, meditate; to design, purpose, intend, etc.; constr. with acc., with ad, de, with dat., with inf., with a rel.-clause, or absol. (class.).
    I.
    Lit.
    (α).
    With acc.:

    semulque cursuram meditabor ad ludos Olympios,

    Plaut. Stich. 2, 1, 34:

    ea para, meditare, cogita, quae, etc.,

    Cic. Fam. 2, 5, 2:

    nihil aliud cogitare, meditari, curare nisi, etc.,

    id. Rep. 1, 22, 35:

    forum, subsellia, rostra curiamque,

    id. de Or. 1, 8, 32:

    fugam ad legiones,

    Suet. Tib. 65:

    cor tuum meditabitur timorem,

    i. e. promote by meditation, Vulg. Isa. 33, 18.—
    (β).
    With ad; ne ad eam rem meditere, Cic. Fam. 2, 3, 1:

    ad hujus vitae studium meditati illi sunt qui feruntur labores tui,

    id. Cat. 1, 10, 26.—
    (γ).
    With de:

    ut de tua ratione meditere,

    Cic. Fam. 1, 8, 4.—
    (δ).
    With dat. (ante-class.):

    nugis,

    Plaut. Ps. 4, 7, 107. —
    (ε).
    With inf.:

    jam designatus alio incessu esse meditabatur,

    Cic. Agr. 2, 5, 13:

    multos annos regnare meditatus magno labore,

    id. Phil. 2, 45, 116:

    cum animo meditaretur proficisci in Persas,

    Nep. Ages. 4.—
    (ζ).
    With a rel.-clause:

    ea nunc meditabor quo modo illi dicam,

    Plaut. Am. 1, 1, 42:

    meditabor, quo modo cum illo loquar,

    Cic. Att. 9, 17, 1:

    quid contra dicerem, mecum ipse meditabor,

    id. N. D. 3, 1, 1:

    meditare, quibus verbis incensam illius cupiditatem comprimas,

    id. Pis. 25, 59.—
    (η).
    Absol.:

    multis modis meditatus egomet mecum sum,

    Plaut. Bacch. 3, 2, 1:

    egressus ad meditandum in agro,

    Vulg. Gen. 24, 63. —
    II.
    Transf., to meditate, study, exercise one's self in, practise a thing:

    nugas est meditatus male,

    Plaut. Ps. 4, 7, 107:

    Demosthenes perfecit meditando, ut nemo planius esse locutus putaretur,

    Cic. de Or. 1, 61, 260; cf.:

    Demosthenes in litore meditans,

    Quint. 10, 3, 30:

    quid Crassus ageret meditandi aut discendi causā,

    Cic. de Or. 1, 30, 136:

    aut in foro dicere aut meditari extra forum,

    id. Brut. 88, 302:

    musam,

    Verg. E. 1, 2:

    arma,

    Veg. Mil. 1, 20:

    proelia,

    Juv. 4, 112.— Transf., of animals:

    cervi editos partus exercent cursu, et fugam meditari docent,

    to practise flight, Plin. 8, 32, 50, § 113.—Of things: semper cauda scorpionis in ictu est: nulloque momento meditari cessat, to move as in readiness to strike, i. e. to threaten, Plin. 11, 25, 30, § 87:

    semina meditantur aristas,

    Prud. Cath. 10, 132; also, to murmur, utter a sad cry:

    clamabo, meditabor ut columba,

    Vulg. Isa. 38, 14; 59, 11.—
    III.
    In pass. signif. (in verb. fin. post-class. and very rare):

    adulteria meditantur,

    Min. Fel. Oct. 25, 1.—But freq. in part. perf.: mĕdĭtā-tus, a, um.
    A.
    Exercised, practised, instructed (only Plautin.):

    cumque huc ad adulescentem meditatum probe mittam,

    Plaut. Trin. 3, 3, 88:

    probe meditatam utramque duco,

    id. Mil. 3, 3, 29:

    murmura,

    Juv. 6, 539.—
    B.
    Thought upon, meditated, weighed, considered, studied:

    meditati sunt doli docte,

    Plaut. Ps. 4, 1, 30:

    ea, quae meditata et praeparata inferuntur,

    Cic. Off. 1, 8, 27:

    meditatum et cogitatum scelus,

    id. Phil. 2, 34, 85:

    meditatum cogitatumque verbum,

    id. ib. 10, 2, 6:

    accuratae et meditatae commentationes,

    id. de Or. 1, 60, 257:

    oratio,

    Plin. 26, 3, 7, § 12:

    doli,

    Plaut. Ps. 4, 1, 31: meditata et composita oratio (opp. extemporized), Suet. Aug. 84. — Subst.: mĕdĭtāta, ōrum, n., a carefully prepared speech:

    sive meditata sive subita proferret,

    Plin. Ep. 1, 16, 2.—Hence, adv.: mĕdĭtātē, thoughtfully, designedly, intentionally (ante-class. and post-Aug.):

    ne tu illorum mores perquam meditate tenes,

    knowest thoroughly, Plaut. Bacch. 3, 6, 16:

    hau male meditate male dicax es,

    id. Curc. 4, 2, 26:

    effundere probra,

    Sen. Const. Sap. 11, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > meditata

  • 6 meditor

    mĕdĭtor, ātus, 1, v. dep. a. and n. [Sanscr. madh-a, wisdom; Gr. mathos, manthanô, mêdomai; cf.: medeor, re-med-ium, etc.]; act., to think or reflect upon, to muse over, consider, meditate upon; neutr., to think, reflect, muse, consider, meditate; to design, purpose, intend, etc.; constr. with acc., with ad, de, with dat., with inf., with a rel.-clause, or absol. (class.).
    I.
    Lit.
    (α).
    With acc.:

    semulque cursuram meditabor ad ludos Olympios,

    Plaut. Stich. 2, 1, 34:

    ea para, meditare, cogita, quae, etc.,

    Cic. Fam. 2, 5, 2:

    nihil aliud cogitare, meditari, curare nisi, etc.,

    id. Rep. 1, 22, 35:

    forum, subsellia, rostra curiamque,

    id. de Or. 1, 8, 32:

    fugam ad legiones,

    Suet. Tib. 65:

    cor tuum meditabitur timorem,

    i. e. promote by meditation, Vulg. Isa. 33, 18.—
    (β).
    With ad; ne ad eam rem meditere, Cic. Fam. 2, 3, 1:

    ad hujus vitae studium meditati illi sunt qui feruntur labores tui,

    id. Cat. 1, 10, 26.—
    (γ).
    With de:

    ut de tua ratione meditere,

    Cic. Fam. 1, 8, 4.—
    (δ).
    With dat. (ante-class.):

    nugis,

    Plaut. Ps. 4, 7, 107. —
    (ε).
    With inf.:

    jam designatus alio incessu esse meditabatur,

    Cic. Agr. 2, 5, 13:

    multos annos regnare meditatus magno labore,

    id. Phil. 2, 45, 116:

    cum animo meditaretur proficisci in Persas,

    Nep. Ages. 4.—
    (ζ).
    With a rel.-clause:

    ea nunc meditabor quo modo illi dicam,

    Plaut. Am. 1, 1, 42:

    meditabor, quo modo cum illo loquar,

    Cic. Att. 9, 17, 1:

    quid contra dicerem, mecum ipse meditabor,

    id. N. D. 3, 1, 1:

    meditare, quibus verbis incensam illius cupiditatem comprimas,

    id. Pis. 25, 59.—
    (η).
    Absol.:

    multis modis meditatus egomet mecum sum,

    Plaut. Bacch. 3, 2, 1:

    egressus ad meditandum in agro,

    Vulg. Gen. 24, 63. —
    II.
    Transf., to meditate, study, exercise one's self in, practise a thing:

    nugas est meditatus male,

    Plaut. Ps. 4, 7, 107:

    Demosthenes perfecit meditando, ut nemo planius esse locutus putaretur,

    Cic. de Or. 1, 61, 260; cf.:

    Demosthenes in litore meditans,

    Quint. 10, 3, 30:

    quid Crassus ageret meditandi aut discendi causā,

    Cic. de Or. 1, 30, 136:

    aut in foro dicere aut meditari extra forum,

    id. Brut. 88, 302:

    musam,

    Verg. E. 1, 2:

    arma,

    Veg. Mil. 1, 20:

    proelia,

    Juv. 4, 112.— Transf., of animals:

    cervi editos partus exercent cursu, et fugam meditari docent,

    to practise flight, Plin. 8, 32, 50, § 113.—Of things: semper cauda scorpionis in ictu est: nulloque momento meditari cessat, to move as in readiness to strike, i. e. to threaten, Plin. 11, 25, 30, § 87:

    semina meditantur aristas,

    Prud. Cath. 10, 132; also, to murmur, utter a sad cry:

    clamabo, meditabor ut columba,

    Vulg. Isa. 38, 14; 59, 11.—
    III.
    In pass. signif. (in verb. fin. post-class. and very rare):

    adulteria meditantur,

    Min. Fel. Oct. 25, 1.—But freq. in part. perf.: mĕdĭtā-tus, a, um.
    A.
    Exercised, practised, instructed (only Plautin.):

    cumque huc ad adulescentem meditatum probe mittam,

    Plaut. Trin. 3, 3, 88:

    probe meditatam utramque duco,

    id. Mil. 3, 3, 29:

    murmura,

    Juv. 6, 539.—
    B.
    Thought upon, meditated, weighed, considered, studied:

    meditati sunt doli docte,

    Plaut. Ps. 4, 1, 30:

    ea, quae meditata et praeparata inferuntur,

    Cic. Off. 1, 8, 27:

    meditatum et cogitatum scelus,

    id. Phil. 2, 34, 85:

    meditatum cogitatumque verbum,

    id. ib. 10, 2, 6:

    accuratae et meditatae commentationes,

    id. de Or. 1, 60, 257:

    oratio,

    Plin. 26, 3, 7, § 12:

    doli,

    Plaut. Ps. 4, 1, 31: meditata et composita oratio (opp. extemporized), Suet. Aug. 84. — Subst.: mĕdĭtāta, ōrum, n., a carefully prepared speech:

    sive meditata sive subita proferret,

    Plin. Ep. 1, 16, 2.—Hence, adv.: mĕdĭtātē, thoughtfully, designedly, intentionally (ante-class. and post-Aug.):

    ne tu illorum mores perquam meditate tenes,

    knowest thoroughly, Plaut. Bacch. 3, 6, 16:

    hau male meditate male dicax es,

    id. Curc. 4, 2, 26:

    effundere probra,

    Sen. Const. Sap. 11, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > meditor

  • 7 meditor

    mĕdĭtor, āri, ātus sum [st2]1 [-] méditer, réfléchir à, penser à. [st2]2 [-] préparer, machiner. [st2]3 [-] étudier, travailler (qqch); s'exercer, se préparer. [st2]4 [-] pratiquer, faire.    - tu ut ullam fugam meditere (= mediteris), tu ut ullum exilium cogites? Cic. Cat. 1, 22: toi, que tu envisages une fuite? toi, que tu songes à un exil?    - in primis meditemur illud, ut haec patientia dolorum in omni genere se aequabilem praebeat, Cic. Tusc. 2, d'abord travaillons à ce que cette patience dans la souffrance se montre égale dans tous les cas.    - quae meditare, quaeso, dies et noctes, Cic. Tusc. 2, 66: médite donc cela, je t'en prie, nuit et jour.
    * * *
    mĕdĭtor, āri, ātus sum [st2]1 [-] méditer, réfléchir à, penser à. [st2]2 [-] préparer, machiner. [st2]3 [-] étudier, travailler (qqch); s'exercer, se préparer. [st2]4 [-] pratiquer, faire.    - tu ut ullam fugam meditere (= mediteris), tu ut ullum exilium cogites? Cic. Cat. 1, 22: toi, que tu envisages une fuite? toi, que tu songes à un exil?    - in primis meditemur illud, ut haec patientia dolorum in omni genere se aequabilem praebeat, Cic. Tusc. 2, d'abord travaillons à ce que cette patience dans la souffrance se montre égale dans tous les cas.    - quae meditare, quaeso, dies et noctes, Cic. Tusc. 2, 66: médite donc cela, je t'en prie, nuit et jour.
    * * *
        Meditor, pen. cor. meditaris, meditari. Plaut. Penser diligemment, Mediter.
    \
        Meditari fugam. Colum. Penser de s'enfuir.
    \
        Meditari se. Plaut. S'exercer.
    \
        Ad cursuram meditabor. Plaut. Je m'exerceray à la course.

    Dictionarium latinogallicum > meditor

  • 8 daraufsetzen

    daraufsetzen, I) eig.: a) übh.: imponere. – superponere. super imponere (oben daraufsetzen). – sich d., insidĕre; imponi. – b) schriftlich: scribere. inscribere (z. B. eine Inschrift, epigramma). – seinen Namen mit d. (als Unterschrift einer Klage etc.), subscribere (absol.). – II) übtr.: proponere (z. B. praemium, poenam). darauf sinnen, zu etc., meditari m. folg. Infin. – daraufstehen, als Aufschrift, Inschrift, inscriptum esse. – es steht eine Belohnung darauf, praemium propositum est: eine Strafe, poena proposita est. darauf sterben; z. B. ich will darauf st, peream od. moriar, nisi res ita est. darauf studieren, zu etc., meditari mit folg. Infin. – darauf verfallen, s. darauf kommen. – daraufwerfen, super od. insuper inicere (z. B. humum).

    deutsch-lateinisches > daraufsetzen

  • 9 denken

    denken, I) eig., Vorstellungen mit Bewußtsein haben: a) absol.: cogitare. – intellegere (deutliche Vorstellungen haben). – notiones rerum informare (sich Begriffe von den Dingen bilden können). – in rerum contemplatione studia ponere (sich auf die Betrach tung und Erkenntnis des Wesens der Dinge legen, vom philos. Forscher). – b) mit Objekt, sich etwas denken: cogitare (in animo, cum animo, secum). cogitatione comprehendere oder percipere oder complecti. cogitatione et mente complecti. mente concipere (im Gedanken zusammenfassen, auffassen). – cogitatione oder animo fingere. cogitatione depingere (sich im Gedanken ein Bild von etwas machen). – alqd coniecturā informare (sich mutmaßlich vorstellen). – intellegere (vermittelst des Erkenntnisvermögens innewerden, sich deutlich vorstellen, z.B. animum sine corpore intellegere non posse) – sentire (eine gewisse [579] Meinung, Ansicht haben). – meditari (secum) alqd od. dealqa re (nachsinnen, vorbereitend denken). – putare (nach angestellter Erwägung annehmen, z.B. puta venisse te Athenas, denke dich nach A.). – iudicare (nach gebildetem Urteil annehmen, z.B. divitias bonum, als ein G.). – sich etwas nur d. (es aber nicht sehen etc.), tantum cogitare alqd; cogitatione tantum et mente complecti alqd. – sich jmd. d., cogitare alqm. – das läßt sich nicht einmal d. daß etc., ne in cogitationem quidem cadit, ut etc.: denke direinmal, du seist ich, eum te esse finge, qui ego sum; fac, qui ego sum, esse te: sich jmd. als einen solchen etc. d., alqm sentire, intellegere talem. – an jmd. d., cogitare de alqo (noch lebhafter, acrius): ich dachte nur an dich, totus eram tecum. – an etwas d., cogitare alqd od. de alqa re: oft an etwas denken (etwas sich vorstellen), frequenti cogitatione pertractare alqd. – ich dachte so, sic cogitabam m. folg. direkter oder indirekter Rede; coepi egomet mecum sie cogitare mit folg. direkter Rede. II) uneig.: 1) glauben, vermuten: opinari. putare. credere. arbitrari (s. »glauben« die Synon.). – wer hätte das gedacht, quis putarat; quis hoc exspectaverät: das habe, hatte (hätte) ich nicht gedacht, non putavi; non putaram: ich habe mir's so gedacht, aliquid tale putavi fore: geschwinder, als man denkt, opinione citius, celerius: ich denke (doch), censeo: denke ich (als Parenthese), credo; puto od. ut puto; opinor od. ut opinor. – 2) im Sinne haben, s. gedenken no. IV. – 3) an etwas d. = einer Sache sich erinnern, w. s. – nicht mehr an etwas d., alcis rei memoriam deponere. alqd ex memoria deponere (mit Willen nicht mehr gedenken); alcis rei esse immemorem od. non memorem (einer Sache uneingedenk sein, aus Vergessenheit, Undankbarkeit etc.). – denke an deinen Tod, memento mortis (vgl Mart. 2, 59, 4). – 4) auf oder an etwas denken, d. i. bedacht sein od. Rücksicht nehmen auf etwas: cogitare de alqa re. – meditari alqd od. de alqa re (auf etwas sinnen) – consulere, prospicere alci rei (für etwas sorgen). – alqd respicere. alcis rei rationem habere od. ducere (etw. berücksichtigen, auf etw. Rücksicht nehmen). – nicht an etw. d., nullam alcis rei cogitationem habere (keinen Gedanken hegen an etw, z.B. petendi consulatum); auch alcis rei oblivisci od. immemorem esse (etw. vergessen, einer Sache uneingedenk sein, z.B. periculorum: u. sui, an sich). – jmd. an etwas nicht denken lassen, alqm immemorem facere mit Genet. Gerund. (z.B. an die Verfolgung der F., sequendi hostes). – nicht weiter, nicht mehr an etw. d., desistere velle m. Infin. (davon abstehen, etw. tun zu wollen, z.B. auctionem velle facere desistit); omittere alqd (etw. aufgeben, z.B. deditionem). – in allem Ernste auf etw. d., toto pectore cogitare de alqa re: bloß an sich d., de se cogitare (übh., an seinen Vorteil, an seine Rettung); de salute sua cogitare (an seine eigene Rettung): auf oder an Krieg, an Mittel zum Krieg d., belli consilia tractare. – ohne an sich zu denken, sine respectu sui (ohne Rücksicht auf [580] sich); oblitus sui (sich selbst [seine eigene Gefahr etc.] vergessend): ohne an die Gefahr zu denken, sine respectu periculorum; oblitus periculorum. – 5) gesinnt sein auf eine gewisse Art: cogitare; sentire. – schlecht, niedrig d., male cogitare; humiliter sentire: liebevoll gegen jmd. d., amabiliter cogitare in alqm: schlecht von jmd. d., male od. durius opinari de alqo; male existimare de alqo (urteilen): gut, bene existimare de alqo. – anders denken, anders reden, aliter sentire, aliter loqui; aliud clausum in pectore, aliud promptum in lingua habere: laßt uns so d., simus eā mente. – 6) meinen, urteilen: sentire (die und die Meinung haben). – iudicare (das und das Urteil fällen); verb. sentire et iudicare. – existimare (nach Abwägung der Gründe sich das und das Urteil bilden, erachten). – statuere (festsetzen, bestimmen). – selbst d., suum iudicium adhibere. – über dieselben Dinge bald so, bald anders d., alias aliud iisdem de rebus et sentire et iudicare: ebenso d., idem sentire; idem mihi videtur; als jmd., alcis sententiam sequi: anders d., aliter sentire; über jmd., aliter est apud me de alqo: über etwas nicht viel anders d., non multo aliud de re sentire: ganz anders d., longe dissentire: ich denke ganz anders, longe alia mihi mens est.

    deutsch-lateinisches > denken

  • 10 Entwurf

    Entwurf, descriptio (gliedernde Anlage, so. wohl eines Baues durch Zeichnung als auch einer Rede etc.). – adumbratio. deformatio (die Abbildung). – forma. figura. species (Abriß). – imago (Schattenriß). – commentarius. commentarium (schriftlicher Entwurf, Disposition, z.B. ein etwas ausführlicher E. zu einer Rede, commentarium orationis paulo plenius). – cogitatio (Gedanke, Entwurf als Resultat des Nachdenkens, z.B. ad te cogitationes et formas affero). – ein kurzer (schriftlicher) E., breviarium: der bloße E. einer Schrift, nuda membra,n. pl. (z.B. proponere): der erste Teil des E. (einer Rede etc.), ea pars, quae prima descripta est: E. zu einem Frieden, pacis condiciones: E. einer Staatsverfassung, rei publicae forma: einen E. machen zu etwas, s. entwerfen: große Entwürfe machen, magna meditari od. moliri: größere Entwürfe machen, altiora meditari: schnell in seinen Entwürfen, cogitatione celer.

    deutsch-lateinisches > Entwurf

  • 11 nachdenken

    nachdenken, meditari. – über etwas nachd, meditari (bei sich, secum) de alqa re od. alqd (überdenken, wie etwas sein müsse oder zu machen sei, mit dem Akk. gew. = sich auf [1737] etwas vorbereiten, z.B. orationem, d. i. über eine Rede, die man halten will, nachd.); deliberare de alqa re (Erwägung anstellen); commentari de alqa re u. alqd (über etwas nachsinnen, dah. auf etwas studieren, was man niederschreiben will); considerare (bei sich. secum in animo) alqd od. de alqa re (bei sich im Geiste betrachten, ob man etwas wählen oder nicht wählen, so oder anders entscheiden müsse); perpendĕre alqd (sorgfältig u. von allen Seiten erwägen); alqd reputare, bei sich, secum, in od. cum animo (gleichs. im Geiste überrechnen, welches Resultat bei einer Sache herauskommen wird); cogitare alqd od. de alqa re (übh. über oder auf etwas denken). – reiflich n., diu multumque secum reputare; toto animo od. toto pectore cogitare; intendere cogitationem in alqd.

    deutsch-lateinisches > nachdenken

  • 12 vorbereiten

    vorbereiten, praeparare. – parare. apparare (zurüsten). – instruere (gehörig einrichten). – praemoliri (mit aller Macht Voranstalten zu etwas treffen, z.B. rem). – sich auf etwas v., se parare u. se praeparare ad alqd (im allg.); parare od. apparare alqd (Anstalten zu etw. treffen); animum praeparare ad alqd. se od. animum componere ad alqd (sich in eine Stimmung versetzen); ante meditari alqd. [2590] praemeditari alqd (auf etwas vorher studieren); meditari alqd (auf etwas studieren, sich auf etwas üben); commentari alqd (etwas durchdenken, überdenken). – sich zum Kriege v., bellum parare: sich sorgfältig auf etwas v., diligentem praeparationem adhibere in alqa re. – jmd. auf etwas v., alqm praemonere de alqa re (jmd. vorher an etwas erinnern, vor etwas warnen); alcis animum ad alqd componere od. praeparare (jmd. in eine gemütliche Stimmung versetzen): ich bin auf etwas vorbereitet, ad alqd paratus sum (ich bin zu etwas fertig, auf etwas gefaßt, z.B. ad certamen); contra alqd armatus et paratus sum (ich bin gegen etwas gewappnet und auf etwas gefaßt, z.B. contra mortem meam meorumque superiorum dierum disputationibus); alqd mihi non imparato accĭdit (es geschieht etwas nicht ohne meine Erwartung); animo sum ad alqd parato (mein Gemüt ist auf etwas gefaßt); rem venientem longe ante vidi (ich habe etwas lange vorher kommen sehen; z.B. mala venientia): vorbereitet zur (gerichtlichen) Verhandlung kommen, instructum venire ad agendum. – nicht vorbereitet, s. unvorbereitet.

    deutsch-lateinisches > vorbereiten

  • 13 cogitate

    cōgitātē [ cogito I ]
    обдуманно, тщательно продумав (verba facere Pl; aliquid scribere C)

    Латинско-русский словарь > cogitate

  • 14 condisco

    con-disco, didicī, —, ere
    2) научиться, выучиться, приучиться (aliquid H; sapientiae rudimentum meditari Ap),

    Латинско-русский словарь > condisco

  • 15 deformia

    dēfōrmia, ium n. [ deformis ]
    постыдные дела, гнусности (d. meditari T)

    Латинско-русский словарь > deformia

  • 16 Musae

    Mūsae, ārum (sg. Musa, ae) f.
    1) девять дочерей Юпитера и Мнемосины, богини искусств и наук (Клио, Эвтерпа, Талия, Мельпомена, Терпсихора, Эрато, Полигимния, Урания, Каллиопа) C, H etc.
    2) перен. искусства, науки (у римлян тж. Camenae)
    Musā crassiōre Q — попроще, безыскусственно
    sine ulla Musā Vr — бездарно, неумело
    3) поэт. музыка, песня, поэзия

    Латинско-русский словарь > Musae

  • 17 paronomasia

    ae f. (греч. ; лат. agnominatio) ритор.
    парономасия, игра близкими по звучанию, но разными по смыслу словами; напр.: meditari condiscere, loquitari dediscere Ap или neminem proconsulum provincia Africa magis reverita est, minus verita Ap

    Латинско-русский словарь > paronomasia

  • 18 accusatio

    accūsātio, ōnis, f. (accuso), I) jede Anschuldigung, Anklage, Beschwerde, a) die Anklage wegen eines Verbrechens, vor dem Richter usw., α) die offene (Ggstz. defensio): mea vera accusatio (Ggstz. illa falsa defensio), Cic.: acc. mutua, gegenseitige Kl., Klage u. Gegenklage, Tac.; aber auch = ἀντικατηγορία, Gegenklage, Quint.: ut repentina et minime praeparata accusatio videretur, Liv.: accusationem factitare, Cic.: accusationem conflare, adornare, Tac.: mutuam accusationem intendere, gegenseitig Klage wider einander erheben, Tac.: accusationem comparare atque constituere od. instruere atque comparare, die Kl. gehörig einleiten, mit nötigen Beweisen unterstützen, Cic.: accusationem peragere, Plin. ep.: accusatione desistere, Cic. fr., od. accusationem dimittere, Aur. Vict., omittere, Plin. ep., die Kl. aufgeben, accusationem exarmare, Plin. ep. – Plur., acres accusationes, Cic.: reorum accusationes defensionesque meditari, Suet. – β) die heimliche, die Angeberei, ipsum Crispum easdem accusationes cum praemio exercuisse meminerant, Tac. hist. 3, 10. – b) übh.: Hannibalis, gegen H., Liv.: rhetorices, Quint. – II) meton., die Anklageschrift, Klage (Ggstz. defensio), accusationem legere, Plin.: accusationis quinque libri (von den verrinischen Reden), Cic.

    lateinisch-deutsches > accusatio

  • 19 altus [1]

    1. altus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (von alo), groß geworden, groß; dah. je nach der Stellung des Beschauers hoch oder tief, I) hoch, A) nach oben gemessen (Ggstz. humilis, profundus), 1) eig.: limen caeli, Acc. fr.: parietes, Enn. fr.: arbor, Lucr. u. Scrib.: mons altus, Liv., altissimus, Caes.: altus tumulus, Liv.: alta turris, Curt.: ripa, Caes.: nix, Caes.: nives, Curt.: terra, Curt.: cubiculum, Cic.: crux alta, Plin., altissima, Iustin.: castella aliquanto altiora, Liv.: gradus alti, Verg.: altus ac profundus alveus (Nili), Sen.: iam altae in segetibus herbae, Liv.: altissimus caeli complexus, Cic.: wie αἰπύς als Beiwort großer Städte (wegen der hohen Lage od. der hohen Mauern), Carthago, Roma, Verg.: urbes, Hor. – altiorem fieri, sich erheben, indem man auf die Zehen tritt, sich in die Brust werfen, Cic.: so altum incedere, den Kopf hoch tragen (v. Stolzen), Sen. – m. Acc. des Maßes, orbes digitos III alti, Cato: maceria alta pedes V, Cato: signum (Standbild) septem pedes altum aut maius, Liv.: m. Genet., pyramides latae pedum quinum septuagenum, altae centum quinquagenum, Varr. fr.: turris alta LX cubitorum, Vitr. – m. Abl. des Maßes beim Komparat., stipites binis pedibus altiores facito, Cato: columella tribus cubitis non altior, Cic. – m. tenus u. Genet., aqua ferme genus tenus (bis ans Knie) alta, Liv. – m. minus (in geringerem Grade) beim Komp., num minus hic toto est altior orbe cinis? ist diese Asche in geringerem Grade höher, als der ganze Erdkreis? Ov. fast. 1, 526. – subst., altum, ī, n., die Höhe, a) im allg.: in altum editae arces, Sen.; vgl. ordo senatorius quasi editus in altum, Cic.: aedificia in altum edita, Tac.: quae nervo tormentisve in altum exprimuntur, Sen.: despectio ex alto, Cael. Aur.: ex alto deiecti, die einen Sturz von der Höhe getan, Plin.: ex alto cadentes, Firm. math. 8, 20. p. 226, 1: altiora petrae, der höhere Teil (Ggstz. ima u. summa), Curt. 8, 11 (39), 6. – b) insbes.: α) die Höhe des Himmels, ex alto, Enn. bei Cic. u. Plin., u. ab alto, Verg.: alto decidere (v. Vögeln), aus der Luft fallen, Dict. – b) die Höhe = das hohe Meer, die hohe See, longe in altum abscedere, Plaut.: in altum provehi, Liv. fr. u. Plin. u. (bildl.) Cic.: in altum eminere, Liv.: in portum ex alto invehi, Cic.: libero mari vela in altum dare, Liv.: in alto destitui (v. Schiffe), Naev. fr.: u. so in alto constitui, Caes.: eminet in altum lingua (die Landzunge), Liv.: in altum se proripere, Apul.: et terris iactatus et alto, Verg.: bildl., ego in alto vitiorum omnium sum, ich woge auf einem Meere von lauter Gebrechen, Sen. de vit. beat. 18, 1 (17, 4). – 2) übtr.: a) von den Stufen der Ehre u. des Glücks, altior locus, Cic.: altior dignitatis gradus, Cic.: altissimus amplissimusque dignitatis gradus, Cic.: altissimae civium dignitates, Plin. ep.: altissimum maiestatis fastigium, Val. Max.: altior ordo, Sen. ad Polyb. 6, 2: altissima fortuna, die höchste Stufe des Gl., Curt.: subst., excelsa et alta sperare, Hocherhabenes, eine hervorragende u. hohe Stellung, Liv.: alta cupere, Sall.: altiora meditari, Suet.: altissima cupere, Tac.: amor in altioribus standi, zu höherer Stellung, Arnob. 7, 14. – b) von der Stimme usw., laut, hell, altiore voce, Catull.: altissimus sonus, Quint. – c) von Gottheiten u. hohen Personen, auch personifizierten Wesen, erhaben, hehr, Apollo, Verg.: Caesar, Hor.: Roma, Ov.: Carthago, probrosis altior Italiae ruinis, erhabener durch usw., Hor.: alto a sanguine divûm, Verg.: dah. subst. v. Gott, altus, Commod. apol. 962 u. instr. 2, 7, 6, u. altissimus, Commod. apol. 362 u. instr. 2, 7, 3. – u. durch Geburt hoch, hochgeboren, Aeneas, Hor.: inter altissimas condiciones (unter hochgestellten Partien) generum eligere, Plin. ep. 1, 10, 8. – d) in bezug auf den Ausdruck, erhaben (Ggstz. humilis), neque humilem et abiectam orationem, nec nimis altam et exaggeratam probat, Cic. or. 192. – e) in bezug auf Geist u. Gesinnung, hoch, erhaben, te natura excelsum quendam et altum genuit, Cic.: magnus et altus vir, vir altus et excellens, Cic.: altus, excelsus, humana despiciens, Cic.: homo altā mente praeditus, Cic.: qui altiore animo sunt, Cic. – digna prorsus cogitatio animo tuo, sed altior nostro, Curt. – altissimum planeque poëticum ingenium, Plin. ep. – nihil altum, nihil magnificum ac divinum suspicere possunt, qui etc., Cic. – dah. poet., altus vultus, hohe Miene = stolze Verachtung, Gleichgültigkeit, Hor. – f) in bezug auf den Grad des innern Gehalts, hoch, alta in senatu sententia, sinnschwere, Val. Max.: artes altiores, Quint.: altiora studia artesque, Plin. ep.: altiores disciplinae, Quint.: altiores litterae, Sen.: altior prudentia, Val. Max.: altissima eruditio ac prudentia, Quint.: altissima moderatio, Val. Max. – B) in die Weite gemessen, hoch = weit entfernt, übtr., bes. v. der Zeit, alta vetustas, das hohe Altertum, Sil. 1, 26: altior memoria, ältere Zeiten, Cic. de fin. 5, 3. – neutr. subst., alqd ex alto (weit) petere, Verg., repetere, Cic., appetere, Acc. tr. fr. – II) tief, A) nach unten gemessen, 1) eig. (Ggstz. summus): aqua, flumen, Caes.: limus, sabulum, Curt.: radix, stirps, Cic. – m. Acc. des Maßes, quinquaginta cubita altum mare, Plin.: m. Abl. des Maßes, scrobes tribus pedibus altae, Pallad. – beim Kompar., lacus XL cubitis altior, Plin. ep. – subst., altum, ī, n., die Tiefe des Wassers usw., puteus in altum actus, Sen.: ex alto emergere, Cic.: vada altioribus (den tieferen Stellen des Meeres) innata, Sen. rhet. – 2) übtr.: a) wie tief, von Zuständen der Ruhe, Stille usw., omnes magistratus oblivio alta suppressit, Sen. phil.: somnus altus, Liv., altior, Curt., altissimus, Sen.: altus sopor, Curt.: quies, Verg.: otium, Plin. ep.: silentium, Verg., Sen. u.a.: altissimum silentium, Quint. u. Amm.: altissima tranquillitas, Plin. ep.: securitas, oblivio, Sen.: alta nox, die tiefe, stockfinstere N., Sen. ad Marc. 26, 3; nat. qu. 1, 16, 7; 5, 15, 4. Sen. Med. 732; Agam. 764 (726). Apul. met. 1, 17. – b) tief innerlich, tiefer sitzend, -haftend, altā mente, Verg. (aber altā mente praeditus bei Cic. Mil. 21 = tief eindringend): altiores gemitus, Sen. rhet.: altior sollicitudo, Quint.: pavor, Tac.: malum, tiefliegend, Curt. – c) tief = »versteckt, geheim«, dissimulatio, Curt.: si altior istis sub precibus venia ulla latet, Verg.: dah. v. Pers., unergründlich, versteckt, ut erat altus, Vopisc. Car. 15, 1: u. alti, taciti, Firm. math. 4, 15. – d) subst., altum, ī, n., die Tiefe, das Innere, der Grund der Seele, ingentem molem irarum ex alto animi ciere, Liv.: ex alto (tief) dissimulare, Ov..; vgl. non ex alto venire nequitiam, sed summo, quod aiunt, animo inhaerere, Sen. – B) in die Weite gemessen, tief, tief, hineingehend, vallis, Caes.: saltus, Liv.: portus, stabula, Verg.: pectus, die tief gewölbte Brust, Verg.: cruor, Herzblut, Lucr. – subst., altum, ī, n., die Tiefe (des Hauses usw.), das Innere, in altum concedere, Lucr. 4, 915. – übtr., der Zeit nach uralt, Claucus, Ov. fast. 4, 305: sanguis, Verg. Aen. 6, 500.

    lateinisch-deutsches > altus [1]

  • 20 cantilena

    cantilēna, ae, f. (cantilo), das Getön, I) mit der Stimme, die Singerei, a) das Lied, das nach einer bekannten Melodie geht, Gell. 9, 4, 14; 19, 9, 8. Ambros. de off. 1, 24, 114. Augustin. conf. 10, 33: in cantilenis (Volksliedern) et proverbiis, Vulg. Sirach 47, 18: cantilenas meditari pro iubilo molliores, statt des rauhen Soldatenliedes zärtliche Arien, Amm. 22, 4, 6: von einem Spottliede, Vopisc. Aur. 7. § 2. – b) im üblen Sinne, der Singsang, das Herunterleiern, denuo repetit eandem cantilenam (v. Papagei), Apul. flor. 12 extr.: u. in dem sprichw. cantilenam eandem canis, το αυτο ᾄδεις ᾷσμα, Ter. Phorm. 495: u. übtr., wie unser Litanei, alte Leier, vulgär für »allbekanntes-, abgedroschenes Geschwätz«, quasi quaedam cantilena rhetorica, Gell.: neque ex scholis cantilenam requirunt, Cic.: ut crebro mihi insusurret cantilenam suam, sein bekanntes Sprüchelchen, Cic.: totam istam cantilenam ex hoc pendēre, ut etc., das ganze Geschwätz, Brut. in Cic. ep. – II) mit musik. Instrumenten, die Musik, das Spiel, Chalcid. Tim. 44: v. Flötenspiel, Schol. Pers. 1, 119. – u. insbes., der Akkord, diatessaron c., Chalc. Tim. 45: Plur., cantilenae diatessaron et diapente, ibid. 46.

    lateinisch-deutsches > cantilena

См. также в других словарях:

  • meditari — index practice (train by repetition) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • méditer — [ medite ] v. <conjug. : 1> • 1495; lat. meditari « s exercer » 1 ♦ V. tr. Soumettre à une longue et profonde réflexion. ⇒ approfondir, réfléchir (à). Méditer une pensée, une vérité. Méditez mon conseil ! ♢ Spécialt Préparer par une longue… …   Encyclopédie Universelle

  • Etymological fallacy — The etymological fallacy holds, erroneously, that the original or historical meaning of a word or phrase is necessarily similar to its actual present day meaning. This is a linguistic misconception, based on a mistaken idea concerning the… …   Wikipedia

  • meditar — (Del lat. meditari.) ► verbo transitivo 1 Pensar sobre una cosa con reflexión y atención: ■ antes de aceptar la propuesta quiero meditarla. SINÓNIMO recapacitar reflexionar 2 Pensar o discurrir con atención los medios para conseguir un propósito …   Enciclopedia Universal

  • préméditer — [ premedite ] v. tr. <conjug. : 1> • 1474; se préméditer « se concerter » 1395; lat. præmeditari ♦ Décider, préparer avec calcul. ⇒ calculer. Préméditer un crime. « Le pharmacien avait patiemment prémédité la rupture de son ménage »… …   Encyclopédie Universelle

  • meditieren — in sich gehen (umgangssprachlich) * * * me|di|tie|ren [medi ti:rən] <itr.; hat: 1. (bildungsspr.) sich in tiefsinnige Gedanken verlieren; sich ganz in Gedanken versenken: über das Leben, über einen Text meditieren. Syn.: sich ↑ bedenken, sich… …   Universal-Lexikon

  • medita — MEDITÁ, meditez, vb. I. 1. intranz. A cugeta adânc asupra unui lucru. 2. tranz. (înv.) A examina ceva din toate punctele de vedere, a studia. 3. tranz. (înv.) A pune ceva la cale; a plănui, a urzi. 4. tranz. A ajuta un elev, un student etc. să şi …   Dicționar Român

  • Meditation — This article is about the mental discipline. For the form of alternative dispute resolution, see Mediation. For other uses, see Meditation (disambiguation). A statue of the Buddha meditating, Borim Temple, Korea Meditation refers to any form of a …   Wikipedia

  • Meditation — Lockerung; Entspannung; Andacht; Geistliche Übung; Besinnlichkeit; Besinnung * * * Me|di|ta|ti|on 〈f. 20〉 1. religiöse Versenkung 2. tiefes Nachdenken, sinnendes Betrachten [<lat. meditatio „Nachsinnen, Denken“] * * * …   Universal-Lexikon

  • meditare — MEDITÁRE, meditări, s.f. Faptul de a medita; meditaţie. – v. medita. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  MEDITÁRE s. 1. v. cugetare. 2. meditaţie, pregătire, preparare. (meditare unui candidat la facultate.) Trimis de siveco,… …   Dicționar Român

  • penser — Penser, Arbitrari. Je pense que cela est vray, Arbitror hoc esse verum: Cogitare. Je pense à vostre affaire, De tuo negotio cogito: Censere, Opinari. Qu en pensez vous de luy? Quid de illo censes? Versare, aut secum in animo versare, In corde… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»