Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

marvellous

  • 1 ēgregius

        ēgregius adj.    [ex + grex], select, extraordinary, distinguished, surpassing, excellent, eminent: ingenium ad miserias, T.: diligentia: facta, S.: vir: senatus, L.: par consulum, L.: corpus, i. e. in beauty, H.: silentium, marvellous reserve, H.: virtus, Cs.: in artibus, S.: formā, V.: bello, Ta.: coniunx, V.: animi, V. — As subst n.: ut alia egregia tua omittam, S.: publicum, glory, Ta.
    * * *
    egregia, egregium ADJ
    singular; distinguished; exceptional; extraordinary; eminent; excellent

    Latin-English dictionary > ēgregius

  • 2 mīrābilis

        mīrābilis e, adj. with comp.    [miror], wonderful, marvellous, extraordinary, amazing, admirable, strange, singular: facinora: pugnandi cupiditas, N.: Hic tibi sit potius quam tu mirabilis illi, H.: Cuncta, quibus est mirabilis, O.: mirabile est, quam non multum differat: esset mirabile quo modo, etc.: mirabile auditu: mirabile dictu Truditur, etc., wonderful to tell, V.: quo ista maiora ac mirabiliora fecisti: magna atque mirabilia portendi, great wonders, S.
    * * *
    mirabilis, mirabile ADJ
    wonderful, marvelous, astonishing, extraordinary

    Latin-English dictionary > mīrābilis

  • 3 mīrāculum

        mīrāculum ī, n    [miror], a marvellous thing, wonder, marvel, miracle: miracula philosophorum somniantium, wonderful imaginations: adiciunt miracula huic pugnae, relate wonderful things, L.: esse miraculo, excite wonder, L.: speciosa miracula promere, H.: Omnia transformat sese in miracula rerum, V.: magnitudinis, extraordinary size, L.: Sparsa in vario miracula caelo, strange forms, O.
    * * *
    wonder, marvel; miracle, amazing event

    Latin-English dictionary > mīrāculum

  • 4 mīrificus

        mīrificus adj. with sup.    [mirus+2 FAC-], wonderful, admirable, marvellous, extraordinary, strange: voramus litteras cum homine mirifico... Dionysio: turris mirificis operibus extructa, Cs.: pugnae: studium: facinus mirificissimum, T.
    * * *
    mirifica, mirificum ADJ
    wonderful; amazing

    Latin-English dictionary > mīrificus

  • 5 mīrus

        mīrus adj.    [2 MI-], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary, amazing: populi R. aequitas: miris modis odisse Sostratam, exceedingly, T.: visenda modis animalis miris, wonderful to the view, V.: mirum in modum, surprisingly, Cs.: quod vos ignorare non mirum est: sibi mirum videri, quid esset, etc., Ct.: quid istuc tam mirumst, si, etc., what is so strange in that? T.: nisi hoc mirum est, si, etc.: id mirum quantum profuit ad, etc., i. e. extraordinarily, L.: Mirum ni cantem? Is it strange I don't sing, Naev. ap. C.—As subst n.: si quid miri faciat natura, H.: Mira loquar, O.
    * * *
    mira, mirum ADJ
    wonderful, strange, remarkable, amazing, surprising, extraordinary

    Latin-English dictionary > mīrus

  • 6 portentificus

        portentificus adj.    [portentum+2 FAC-], marvellous, monstrous, unnatural: venena, O.
    * * *
    portentifica, portentificum ADJ
    marvelous, miraculous

    Latin-English dictionary > portentificus

  • 7 portentum

        portentum ī, n    [P. n. of portendo], a sign, token, omen, portent: si, quod raro fit, id portentum putandum est, etc.: ne quaere profecto, Quem casum portenta ferant, V.— A monster, monstrosity: bovem quendam putari deum, multaque alia portenta: Quale portentum neque militaris Daunias alit, H.— A marvellous fiction, extravagance, absurdity: poëtarum portenta: portentum certissimum est, esse aliquem humanā specie, qui, etc. —Fig., a monster, demon: Clodius, fatale portentum rei p.
    * * *
    omen, portent

    Latin-English dictionary > portentum

  • 8 prōdigiōsus

        prōdigiōsus adj.    [prodigium], unnatural, wonderful, marvellous, prodigious: atria Circes, O.: cura Veneris, O.: fides, Iu.
    * * *
    prodigiosa, prodigiosum ADJ
    freakish; prodigious

    Latin-English dictionary > prōdigiōsus

  • 9 Loddigesia

    2. RUS колибри-лоддигезия m, лоддигезия f
    3. ENG marvellous [Loddiges’] spatuletail
    4. DEU Wundersylphe m
    5. FRA colibri m admirable

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Loddigesia

  • 10 Loddigesia mirabilis

    3. ENG marvellous [Loddiges’] spatuletail
    4. DEU Wundersylphe m
    5. FRA colibri m admirable

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Loddigesia mirabilis

  • 11 mira

    mīrus, a, um, adj. [Sanscr. smi; v. miror], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary (class.):

    mirum et magnum facinus,

    Plaut. Ps. 1, 5, 97:

    mirum me desiderium tenet urbis,

    Cic. Fam. 2, 11, 11:

    miris modis odisse aliquem,

    wonderfully, exceedingly, Ter. Hec. 1, 2, 104; so,

    miris modis, adverbially,

    wonderfully, strangely, Plaut. Cas. 3, 5, 5; id. Men. 5, 7, 50; id. Rud. 3, 1, 1; id. Merc. 2, 1, 1:

    mirum in modum conversae sunt hominum mentes,

    astonishingly, surprisingly, Caes. B. G. 1, 41:

    sibi mirum videri, quid in suā Galliā populo Romano negotii esset,

    id. ib. 1, 34.—With a foll. si:

    minime mirum, si ista res, etc.,

    Cic. de Or. 2, 13, 55:

    quid mirum in senibus, si infirmi sunt aliquando?

    id. Sen. 11, 35: mirum quam or quantum, it is wonderful how, how very, how much, i. e. extraordinarily, exceedingly:

    mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem,

    Cic. Att. 15, 40:

    id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis,

    Liv. 2, 1; so,

    mirum ut: mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos,

    Tac. H. 1, 79: mirum ni or nisi, it would be wonderful, I should wonder, I am very much mistaken, if not, i. e. most probably, undoubtedly, Plaut. Capt. 4, 2, 43:

    mira sunt, nisi invitavit sese in cena plusculum,

    id. Am. 1, 1, 127:

    mira sunt ni Pseudulust,

    id. Ps. 4, 7, 118; id. Trin. 4, 2, 19 Brix ad loc.:

    socer, et medicus me insanire aiebant: quid sit, mira sunt,

    I wonder what it means, it is incomprehensible to me, id. Men. 5, 7, 56: mirum ni or quin, undoubtedly, certainly: quid ploras pater? Mirum ni cantem: condemnatus sum, I wonder I don't sing, of course I ought to sing, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:

    mirum, quin ab avo ejus, aut proavo acciperem,

    Plaut. Trin. 4, 2, 125:

    mirum quin te advorsus dicat,

    id. Am. 2, 2, 118:

    quid mirum?

    what wonder? Ov. A. A. 3, 110.— Comp., only ante-class.: mirior inquam tibi videor, Titin. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: quid hoc mirius? Varr. ap. Non. 135, 29.— Subst.: mīra, ōrum, n., wonders, marvels:

    nimia mira memoras,

    Plaut. Am. 5, 1, 57:

    septem mira,

    the seven wonders of the world, Lact. 3, 24, 1.—Hence, adv.: mīrē, wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly (class.):

    puero municipia mire favent,

    Cic. Att. 16, 11, 6:

    factus canis,

    Plin. 35, 10, 36, § 102:

    laudare,

    id. 29, 3, 12, § 54:

    gratus,

    id. 29, 1, 6, § 13:

    afficere,

    Juv. 14, 24.—With a noun:

    mire opifex,

    Pers. 6, 3:

    mire quam illius loci cogitatio delectat,

    extraordinarily, exceedingly, Cic. Att. 1, 11, 3 (al. mire quantum).

    Lewis & Short latin dictionary > mira

  • 12 mirabile

    mīrābĭlis ( sup. mirabilissimus, Col. 6, 36, 3 MSS.), e, adj. [miror], to be wondered at, wonderful, marvellous, extraordinary, admirable, strange, singular (class.):

    nimium mirimodis mirabilis,

    Plaut. Trin. 4, 2, 86:

    nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,

    Cic. Par. 5, 1, 35:

    pugnandi cupiditas,

    Nep. Milt. 5, 1:

    hic tibi sit potius quam tu mirabilis illi,

    Hor. Ep. 1, 6, 23:

    laetis Phrygibus mirabile sumen,

    Juv. 12, 73.— Comp.:

    quo ista majora ac mirabiliora fecisti,

    Cic. de Or. 2, 18, 74.— Sup.:

    mirabilissima soboles,

    Col. 6, 36, 3.
    (α).
    In neutr.: mirabile est, with a subjectclause, Ter. Heaut. 2, 4, 7.—
    (β).
    With quam, quantum, quomodo:

    mirabile est, quam non multum differat,

    Cic. de Or. 3, 51, 197:

    esset mirabile quomodo,

    id. Div. 2, 19, 44:

    mirabile quantum gaudebat,

    Sil. 6, 620.—
    (γ).
    With latter sup.: (mirabile dictu) truditur e sicco radix oleagina ligno, wonderful to tell or to be told, Verg. G. 2, 30.—
    II.
    Esp. (eccl. Lat.).
    A.
    Glorious:

    mirabilis Deus in sanctis suis,

    Vulg. Psa. 67, 36:

    mirabilis in altis Dominus,

    id. ib. 92, 6.—
    B.
    Miraculous:

    mirabilia opera Altissimi solius,

    Vulg. Eccli. 11, 4:

    facta,

    id. Jer. 5, 30 et saep.—Hence,
    A.
    Subst.: mīrābĭle, is, n., a miracle, wondrous deed (eccl. Lat.):

    et faciet Dominus mirabile,

    Vulg. Exod. 9, 4.—Mostly plur.:

    cras faciet Dominus inter vos mirabilia,

    Vulg. Jos. 3, 5:

    videntes mirabilia quae fecit,

    id. Matt. 21, 15 et saep. —
    B.
    Adv.: mīrābĭlĭter, wonderfully, astonishingly, marvellously, extraordinarily, surprisingly (class.):

    mirabiliter vulgi mutata est voluntas,

    Nep. Dion. 10, 2:

    cupere,

    Cic. Fam. 13, 16, 4:

    laetari,

    id. ib. 11, 14, 1:

    moratus est,

    is strangely constituted, is a strange fellow, id. Att. 2, 25, 1:

    tonabit Deus,

    Vulg. Job, 37, 5.— Comp.:

    mirabilius augere,

    Cic. de Or. 1, 21, 94.

    Lewis & Short latin dictionary > mirabile

  • 13 mirabilis

    mīrābĭlis ( sup. mirabilissimus, Col. 6, 36, 3 MSS.), e, adj. [miror], to be wondered at, wonderful, marvellous, extraordinary, admirable, strange, singular (class.):

    nimium mirimodis mirabilis,

    Plaut. Trin. 4, 2, 86:

    nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,

    Cic. Par. 5, 1, 35:

    pugnandi cupiditas,

    Nep. Milt. 5, 1:

    hic tibi sit potius quam tu mirabilis illi,

    Hor. Ep. 1, 6, 23:

    laetis Phrygibus mirabile sumen,

    Juv. 12, 73.— Comp.:

    quo ista majora ac mirabiliora fecisti,

    Cic. de Or. 2, 18, 74.— Sup.:

    mirabilissima soboles,

    Col. 6, 36, 3.
    (α).
    In neutr.: mirabile est, with a subjectclause, Ter. Heaut. 2, 4, 7.—
    (β).
    With quam, quantum, quomodo:

    mirabile est, quam non multum differat,

    Cic. de Or. 3, 51, 197:

    esset mirabile quomodo,

    id. Div. 2, 19, 44:

    mirabile quantum gaudebat,

    Sil. 6, 620.—
    (γ).
    With latter sup.: (mirabile dictu) truditur e sicco radix oleagina ligno, wonderful to tell or to be told, Verg. G. 2, 30.—
    II.
    Esp. (eccl. Lat.).
    A.
    Glorious:

    mirabilis Deus in sanctis suis,

    Vulg. Psa. 67, 36:

    mirabilis in altis Dominus,

    id. ib. 92, 6.—
    B.
    Miraculous:

    mirabilia opera Altissimi solius,

    Vulg. Eccli. 11, 4:

    facta,

    id. Jer. 5, 30 et saep.—Hence,
    A.
    Subst.: mīrābĭle, is, n., a miracle, wondrous deed (eccl. Lat.):

    et faciet Dominus mirabile,

    Vulg. Exod. 9, 4.—Mostly plur.:

    cras faciet Dominus inter vos mirabilia,

    Vulg. Jos. 3, 5:

    videntes mirabilia quae fecit,

    id. Matt. 21, 15 et saep. —
    B.
    Adv.: mīrābĭlĭter, wonderfully, astonishingly, marvellously, extraordinarily, surprisingly (class.):

    mirabiliter vulgi mutata est voluntas,

    Nep. Dion. 10, 2:

    cupere,

    Cic. Fam. 13, 16, 4:

    laetari,

    id. ib. 11, 14, 1:

    moratus est,

    is strangely constituted, is a strange fellow, id. Att. 2, 25, 1:

    tonabit Deus,

    Vulg. Job, 37, 5.— Comp.:

    mirabilius augere,

    Cic. de Or. 1, 21, 94.

    Lewis & Short latin dictionary > mirabilis

  • 14 miraculo

    mīrācŭlum, i, n. [id.], a wonderful, strange, or marvellous thing, a wonder, marvel, miracle; wonderfulness, marvellousness (class.; syn.: prodigium, portentum): miracula, quae nunc digna admiratione dicimus, antiqui in rebus turpibus utebantur, Paul. ex Fest. p. 123 Müll.:

    portenta et miracula philosophorum somniantium,

    strange and wonderful imaginations, Cic. N. D. 1, 8, 18:

    adiciunt miracula huic pugnae,

    relate wonderful things, Liv. 2, 7:

    esse miraculo,

    to be wonderful, to excite wonder, id. 25, 8:

    arbor digna miraculo,

    singular, curious, Plin. 12, 1, 5, § 9:

    in quae miracula, dixit, Verteris?

    Ov. M. 3, 673:

    omnia transformat sese in miracula rerum,

    Verg. G. 4, 441:

    miraculum magnitudinis,

    extraordinary size, Liv. 25, 9, 14:

    Euander... venerabilis vir miraculo litterarum, rei novae inter rudes artium homines,

    id. 1, 7, 8:

    ut mors ejus majori miraculo fuerit,

    Suet. Oth. 12:

    miracula septem,

    the seven wonders of the world, Amm. 22, 15, 28.—
    II.
    Esp., in eccl. Lat., a miracle:

    facientes pene incredibilia miracula,

    Lact. 4, 21:

    Dei,

    id. 7, 9:

    quibus miraculis plurimi allicientur,

    id. 7, 17:

    accidit quasi miraculum Deo,

    Vulg. 1 Reg. 14, 15: nihil posse confingi miraculorum atque vitiorum, quod non ibi (in deorum genere) reperiatur, Aug. Civ. Dei, 4, 27.—Hence, adv.: mīrācŭlō = thaumastôs, wonderfully:

    pictus,

    Plin. 34, 8, 19, § 83.

    Lewis & Short latin dictionary > miraculo

  • 15 miraculum

    mīrācŭlum, i, n. [id.], a wonderful, strange, or marvellous thing, a wonder, marvel, miracle; wonderfulness, marvellousness (class.; syn.: prodigium, portentum): miracula, quae nunc digna admiratione dicimus, antiqui in rebus turpibus utebantur, Paul. ex Fest. p. 123 Müll.:

    portenta et miracula philosophorum somniantium,

    strange and wonderful imaginations, Cic. N. D. 1, 8, 18:

    adiciunt miracula huic pugnae,

    relate wonderful things, Liv. 2, 7:

    esse miraculo,

    to be wonderful, to excite wonder, id. 25, 8:

    arbor digna miraculo,

    singular, curious, Plin. 12, 1, 5, § 9:

    in quae miracula, dixit, Verteris?

    Ov. M. 3, 673:

    omnia transformat sese in miracula rerum,

    Verg. G. 4, 441:

    miraculum magnitudinis,

    extraordinary size, Liv. 25, 9, 14:

    Euander... venerabilis vir miraculo litterarum, rei novae inter rudes artium homines,

    id. 1, 7, 8:

    ut mors ejus majori miraculo fuerit,

    Suet. Oth. 12:

    miracula septem,

    the seven wonders of the world, Amm. 22, 15, 28.—
    II.
    Esp., in eccl. Lat., a miracle:

    facientes pene incredibilia miracula,

    Lact. 4, 21:

    Dei,

    id. 7, 9:

    quibus miraculis plurimi allicientur,

    id. 7, 17:

    accidit quasi miraculum Deo,

    Vulg. 1 Reg. 14, 15: nihil posse confingi miraculorum atque vitiorum, quod non ibi (in deorum genere) reperiatur, Aug. Civ. Dei, 4, 27.—Hence, adv.: mīrācŭlō = thaumastôs, wonderfully:

    pictus,

    Plin. 34, 8, 19, § 83.

    Lewis & Short latin dictionary > miraculum

  • 16 mirificus

    mīrĭfĭcus, a, um, adj. [mirus-facio], causing wonder or admiration, wonderful, marvellous, extraordinary, singular, strange (class.).
    I.
    Of persons:

    voramus litteras cum homine mirifico... Dionysio,

    Cic. Att. 4, 11, 1:

    homo in doctrinis mirificus,

    Gell. 6, 15, 2.—
    II.
    Of things:

    turris mirificis operibus exstructa,

    Caes. B. C. 3, 112:

    pugnae,

    Cic. Att. 1, 16, 1:

    convicium,

    id. ib. 1, 14, 5:

    voluptas,

    id. Fam. 3, 11, 3:

    studium,

    id. ib. 14, 3, 3:

    mirificas gratias agere,

    id. Att. 14, 13, 5:

    sed te mirificam in latebram conjecisti,

    id. Div. 2, 20, 47.— Sup., in two forms:

    mirificissimum facinus,

    Ter. Phorm. 5, 6, 32: mirificentissima potentia, Aug. Civ. Dei, 18, 42 init. —Hence, adv.: mīrĭfĭcē, wonderfully, marvellously, extraordinarily, exceedingly (class.):

    delectari,

    Cic. Ac. 2, 2, 4:

    dolere,

    id. Att. 2, 19, 1:

    diligere,

    id. N. D. 1, 21, 58:

    laudare,

    id. Fam. 3, 11, 3:

    prodesse,

    Plin. 31, 8, 44, § 97.

    Lewis & Short latin dictionary > mirificus

  • 17 mirus

    mīrus, a, um, adj. [Sanscr. smi; v. miror], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary (class.):

    mirum et magnum facinus,

    Plaut. Ps. 1, 5, 97:

    mirum me desiderium tenet urbis,

    Cic. Fam. 2, 11, 11:

    miris modis odisse aliquem,

    wonderfully, exceedingly, Ter. Hec. 1, 2, 104; so,

    miris modis, adverbially,

    wonderfully, strangely, Plaut. Cas. 3, 5, 5; id. Men. 5, 7, 50; id. Rud. 3, 1, 1; id. Merc. 2, 1, 1:

    mirum in modum conversae sunt hominum mentes,

    astonishingly, surprisingly, Caes. B. G. 1, 41:

    sibi mirum videri, quid in suā Galliā populo Romano negotii esset,

    id. ib. 1, 34.—With a foll. si:

    minime mirum, si ista res, etc.,

    Cic. de Or. 2, 13, 55:

    quid mirum in senibus, si infirmi sunt aliquando?

    id. Sen. 11, 35: mirum quam or quantum, it is wonderful how, how very, how much, i. e. extraordinarily, exceedingly:

    mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem,

    Cic. Att. 15, 40:

    id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis,

    Liv. 2, 1; so,

    mirum ut: mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos,

    Tac. H. 1, 79: mirum ni or nisi, it would be wonderful, I should wonder, I am very much mistaken, if not, i. e. most probably, undoubtedly, Plaut. Capt. 4, 2, 43:

    mira sunt, nisi invitavit sese in cena plusculum,

    id. Am. 1, 1, 127:

    mira sunt ni Pseudulust,

    id. Ps. 4, 7, 118; id. Trin. 4, 2, 19 Brix ad loc.:

    socer, et medicus me insanire aiebant: quid sit, mira sunt,

    I wonder what it means, it is incomprehensible to me, id. Men. 5, 7, 56: mirum ni or quin, undoubtedly, certainly: quid ploras pater? Mirum ni cantem: condemnatus sum, I wonder I don't sing, of course I ought to sing, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:

    mirum, quin ab avo ejus, aut proavo acciperem,

    Plaut. Trin. 4, 2, 125:

    mirum quin te advorsus dicat,

    id. Am. 2, 2, 118:

    quid mirum?

    what wonder? Ov. A. A. 3, 110.— Comp., only ante-class.: mirior inquam tibi videor, Titin. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: quid hoc mirius? Varr. ap. Non. 135, 29.— Subst.: mīra, ōrum, n., wonders, marvels:

    nimia mira memoras,

    Plaut. Am. 5, 1, 57:

    septem mira,

    the seven wonders of the world, Lact. 3, 24, 1.—Hence, adv.: mīrē, wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly (class.):

    puero municipia mire favent,

    Cic. Att. 16, 11, 6:

    factus canis,

    Plin. 35, 10, 36, § 102:

    laudare,

    id. 29, 3, 12, § 54:

    gratus,

    id. 29, 1, 6, § 13:

    afficere,

    Juv. 14, 24.—With a noun:

    mire opifex,

    Pers. 6, 3:

    mire quam illius loci cogitatio delectat,

    extraordinarily, exceedingly, Cic. Att. 1, 11, 3 (al. mire quantum).

    Lewis & Short latin dictionary > mirus

  • 18 paradoxa

    părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.
    I.
    pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—
    II.
    părădoxum or - on i, n.
    A.
    A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—
    B.
    In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > paradoxa

  • 19 paradoxon

    părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.
    I.
    pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—
    II.
    părădoxum or - on i, n.
    A.
    A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—
    B.
    In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > paradoxon

  • 20 paradoxum

    părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.
    I.
    pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—
    II.
    părădoxum or - on i, n.
    A.
    A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—
    B.
    In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > paradoxum

См. также в других словарях:

  • marvellous — adj. Marvelous. Syn: improbable, marvelous, tall(prenominal). [WordNet 1.5] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • marvellous — see MARVELOUS (Cf. marvelous) …   Etymology dictionary

  • marvellous — is the spelling in BrE, but marvelous is more usual in AmE …   Modern English usage

  • marvellous — (US marvelous) ► ADJECTIVE 1) causing great wonder; extraordinary. 2) extremely good or pleasing. DERIVATIVES marvellously adverb …   English terms dictionary

  • marvellous — adj. 1) marvellous to + inf. (it s marvellous to have a day off = it s marvellous having a day off) 2) marvellous that + clause (it s marvellous that we could see each other again) * * * [ mɑːv(ə)ləs] marvellous that + clause (it s marvellous… …   Combinatory dictionary

  • marvellous — mar|vel|lous S2 BrE marvelous AmE [ˈma:vələs US ˈma:r ] adj extremely good, enjoyable, impressive etc = ↑wonderful ▪ How was your holiday? Marvellous! ▪ We had a marvellous time. ▪ I can t stand him, but my wife thinks he s marvellous. ▪ It s… …   Dictionary of contemporary English

  • marvellous — [[t]mɑ͟ː(r)vələs[/t]] ADJ GRADED If you describe someone or something as marvellous, you are emphasizing that they are very good. He certainly is a marvellous actor... She made marvellous fish pie... He looked marvellous. Syn: splendid Derived… …   English dictionary

  • marvellous */*/ — UK [ˈmɑː(r)vələs] / US [ˈmɑrvələs] adjective extremely enjoyable or exciting It s been an absolutely marvellous day. a marvellous performance/trip/party a) extremely good We were served spaghetti with a marvellous pesto sauce. b) extremely… …   English dictionary

  • marvellous — (BrE) (AmE marvelous) adj. VERBS ▪ be, feel, look, sound ADVERB ▪ really ▪ This is really marvellous news! …   Collocations dictionary

  • marvellous — BrE, marvelous AmE adjective extremely good, enjoyable, or impressive etc: How was your holiday? Marvellous! | It sounds like a marvellous idea. | It s marvelous what they can do with plastic surgery these days. marvellously adverb …   Longman dictionary of contemporary English

  • marvellous — /ˈmavələs / (say mahvuhluhs) adjective 1. such as to excite wonder; surprising, extraordinary. 2. excellent; superb. 3. improbable or incredible (often used absolutely in the phrase the marvellous). –phrase 4. marvellous to relate, (a parenthetic …  

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»