Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

mīrus

  • 101 бородатка, необыкновенная

    2. RUS необыкновенный артедидрако m, необыкновенная бородатка f
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    DICTIONARY OF ANIMAL NAMES IN FIVE LANGUAGES > бородатка, необыкновенная

  • 102 платитроктеген

    4. DEU
    5. FRA

    DICTIONARY OF ANIMAL NAMES IN FIVE LANGUAGES > платитроктеген

  • 103 ремнезуб Тру

    2. RUS ремнезуб m Тру
    4. DEU True-Wal m, True-Zweizahnwal m
    5. FRA mésoplodon [baleine f à bec] de True

    DICTIONARY OF ANIMAL NAMES IN FIVE LANGUAGES > ремнезуб Тру

  • 104 whale, True's beaked

    2. RUS ремнезуб m Тру
    4. DEU True-Wal m, True-Zweizahnwal m
    5. FRA mésoplodon [baleine f à bec] de True

    DICTIONARY OF ANIMAL NAMES IN FIVE LANGUAGES > whale, True's beaked

  • 105 True-Wal

    2. RUS ремнезуб m Тру
    4. DEU True-Wal m, True-Zweizahnwal m
    5. FRA mésoplodon [baleine f à bec] de True

    FÜNFSPRACHIGES WÖRTERBUCH DER TIERISCHEN NAMEN > True-Wal

  • 106 True-Zweizahnwal

    2. RUS ремнезуб m Тру
    4. DEU True-Wal m, True-Zweizahnwal m
    5. FRA mésoplodon [baleine f à bec] de True

    FÜNFSPRACHIGES WÖRTERBUCH DER TIERISCHEN NAMEN > True-Zweizahnwal

  • 107 baleine à bec de True

    2. RUS ремнезуб m Тру
    4. DEU True-Wal m, True-Zweizahnwal m
    5. FRA mésoplodon [baleine f à bec] de True

    DICTIONNAIRE DES NOMS DES ANIMAUX EN CINQ LANGUES > baleine à bec de True

  • 108 mésoplodon de True

    2. RUS ремнезуб m Тру
    4. DEU True-Wal m, True-Zweizahnwal m
    5. FRA mésoplodon [baleine f à bec] de True

    DICTIONNAIRE DES NOMS DES ANIMAUX EN CINQ LANGUES > mésoplodon de True

  • 109 consensus

    1.
    consensus, a, um, Part., from consentio
    2.
    consensus, üs, m. [consentio], agreement, accordance, unanimity, concord (class.; esp. freq. in prose).
    I.
    Prop.:

    numquam major vester consensus in ullā causā fuit,

    Cic. Phil. 4, 5, 12:

    quod si omnium consensus naturae vox est,

    id. Tusc. 1, 15, 35; Caes. B. G. 2, 28; 2, 29; 7, 4 al.:

    tantus senatus,

    Cic. Fam. 3, 3, 1; cf. Tac. A. 13, 26; Suet. Calig. 14:

    legionis ad rem publicam recuperandam,

    Cic. Phil. 3, 3, 7:

    optimatum,

    Nep. Dion, 6, 3:

    patrum,

    Tac. A. 15, 73:

    consilii totius Galliae,

    Caes. B. G. 7, 29:

    conspirans horum (fratrum),

    Cic. Lig. 12, 34:

    civitatis,

    Liv. 9, 7, 15; Cic. Quint. 5, 3:

    bonorum,

    Quint. 1, 6, 45:

    eruditorum,

    id. 10, 1, 130:

    grammaticorum,

    id. 10, 1, 53:

    deorum hominumque,

    Tac. H. 1, 15:

    aevi,

    Plin. 14, 6, 8, § 72:

    filiorum adversus patres,

    Sen. Contr 2, 9, 22:

    optimo in rem publicam consensu libertatem defendere,

    Cic. Phil. 5, 17, 46:

    inter malos ad bellum,

    Tac. H. 1, 54 fin.; cf. id. ib. 1, 26:

    ex communi consensu aliquid ab aliquo petere,

    Caes. B. G. 1, 30; so,

    repentino maximoque,

    Suet. Aug. 58:

    ingenti,

    id. Dom. 13;

    opp. dissensus,

    Claud. B. Gild. 300; Dig. 46, 3, 80.— Absol.:

    aliquid apud Chattos in consensum vertit,

    has become a general custom, Tac. G. 31.—
    b.
    Consensu, among the histt. after the Aug. per. freq. adv., unanimously, with general consent, according to the general wish, etc.:

    comitiorum illi habendorum, quando minimus natu sit, munus consensu inpingunt,

    Liv. 3, 35, 7; and 3, 36, 5; 24, 37, 11; Tac. H. 1, 16; 1, 55; Suet. Aug. 57; id. Tib. 1:

    cum ipsi invisum consensu imperium... interpretarentur,

    Liv. 3, 38, 10.—
    B.
    In a bad sense, a plot, conspiracy:

    audacium,

    Cic. Sest 40. 86.—
    II.
    Transf., of inanimate objects, agreement, harmony, synpathy (class.): quā ex conjunctione naturae et quasi concentu atque consensu, quam sumpatheian Graeci appellant, Cic. Div. 2, 14, 34; cf. id. N. D. 3, 11, 28:

    concentusque mirus omnium doctrinarum,

    id. de Or. 3, 6, 21:

    consensus et conspiratió virtutum,

    id. Fin. 5, 23, 66:

    duorum antecedentium,

    Quint. 5, 14, 6.—
    B.
    A common feeling, common life: neque enim poterunt (animae et corpora) suptiliter esse Conexae neque consensus contagia fient, Lucr 3, 740.

    Lewis & Short latin dictionary > consensus

  • 110 incendium

    incendĭum, ĭi, n. [incendo], a burning, fire, conflagration.
    I.
    Lit. (freq. and class.; equally common in sing. and plur.):

    incendium facere,

    to set fire to, Cic. Par. 4, 2, 31; Caes. B. G. 5, 19 fin.:

    excitare, restinguere,

    Cic. Mur. 25, 51 (v. under II.):

    in ipso urbis incendio,

    Caes. B. C. 1, 5, 3:

    frumentum flumine atque incendio corruperunt,

    id. B. G. 7, 55, 8:

    omnia incendiis vastare,

    Hirt. B. G. 8, 25, 1; cf.:

    nihil cogitant nisi caedes, nisi incendia, nisi rapinas,

    Cic. Cat. 2, 5, 10:

    si incendium in arce fuerit,

    Quint. 7, 7, 4:

    si janua tenebitur incendio,

    id. 2, 13, 16:

    cunctos qui proelio superfuerant, incendium hausit,

    Tac. H. 4, 60 fin.:

    neglecta solent incendia sumere vires,

    Hor. Ep. 1, 18, 85; cf. Verg. A. 5, 680:

    Aetna nocturnis mirus incendiis,

    Plin. 3, 8, 14, § 88:

    vivendum est illic, ubi nulla incendia,

    Juv. 3, 197:

    incendia praedandi causa facere,

    Paul. Sent. 5, 20, 1:

    fortuita incendia,

    id. ib. 5, 20, 3.—
    B.
    Transf.
    1.
    In gen., fire, burning, heat ( poet. and in post-Aug. prose):

    siderum,

    Plin. 2, 68, 68, § 172:

    Auster Africae incendia cum serenitate affert,

    id. 18, 33, 76, § 329:

    stomachi,

    Lucr. 4, 872.—
    2.
    Concr., a firebrand, torch ( poet.), Verg. A. 9, 71; Ov. M. 14, 539.—
    II.
    Trop., fire, flame, heat, glow, vehemence (class.; a favorite trope of Cic.).
    A.
    In gen.:

    si quod esset in suas fortunas incendium excitatum, id se non aquā sed ruinā restincturum,

    Cic. Mur. 25, 51 fin.; cf. id. Rep. 1, 1:

    miseriarum,

    id. Tusc. 4, 32, 69:

    invidiae incendio conflagrare,

    id. Cat. 1, 11, 29:

    incendio alieni judicii conflagrare,

    Liv. 39, 6, 4: res cogit, huic tanto incendio succurrere omnes, qui, etc., Asin. Poll. ap. Cic. Fam. 10, 33, 5:

    populare,

    Liv. 22, 40, 3:

    annonae,

    a raising of the price of corn, Manil. 4, 168; Ps.-Quint. Decl. 12, 4.—
    B.
    Esp., the fire of passion: ita mihi in pectore atque in corde facit amor incendium, Plaut. Merc. 3, 4, 3:

    cupiditatum incendiis inflammatus,

    Cic. Fin. 5, 24, 70:

    restinctis jam animorum incendiis,

    id. Or. 8, 27:

    oratione concitare,

    id. de Or. 2, 47, 197:

    abstruso pectus ejus flagravit incendio (i. e. dolore),

    Vell. 2, 130, 4:

    militaris tumultus,

    id. 2, 125, 4:

    aliae Satyris incendia mitia praebent,

    enkindle, inflame, Ov. F. 1, 411:

    movere,

    id. A. A. 2, 301.

    Lewis & Short latin dictionary > incendium

  • 111 mire

    mīrē, adv., v. mirus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > mire

  • 112 mirificus

    mīrĭfĭcus, a, um, adj. [mirus-facio], causing wonder or admiration, wonderful, marvellous, extraordinary, singular, strange (class.).
    I.
    Of persons:

    voramus litteras cum homine mirifico... Dionysio,

    Cic. Att. 4, 11, 1:

    homo in doctrinis mirificus,

    Gell. 6, 15, 2.—
    II.
    Of things:

    turris mirificis operibus exstructa,

    Caes. B. C. 3, 112:

    pugnae,

    Cic. Att. 1, 16, 1:

    convicium,

    id. ib. 1, 14, 5:

    voluptas,

    id. Fam. 3, 11, 3:

    studium,

    id. ib. 14, 3, 3:

    mirificas gratias agere,

    id. Att. 14, 13, 5:

    sed te mirificam in latebram conjecisti,

    id. Div. 2, 20, 47.— Sup., in two forms:

    mirificissimum facinus,

    Ter. Phorm. 5, 6, 32: mirificentissima potentia, Aug. Civ. Dei, 18, 42 init. —Hence, adv.: mīrĭfĭcē, wonderfully, marvellously, extraordinarily, exceedingly (class.):

    delectari,

    Cic. Ac. 2, 2, 4:

    dolere,

    id. Att. 2, 19, 1:

    diligere,

    id. N. D. 1, 21, 58:

    laudare,

    id. Fam. 3, 11, 3:

    prodesse,

    Plin. 31, 8, 44, § 97.

    Lewis & Short latin dictionary > mirificus

  • 113 mirimodis

    mīrĭmŏdīs, adv. [mirus-modus; cf. multimodis; v. Lorenz ad Plaut. Most. 3, 2, 98], in an astonishing manner:

    nimium mirimodis mirabilis,

    Plaut. Trin. 4, 2, 86; Claud. Mam. Stat. Anim. 3, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > mirimodis

  • 114 mirio

    mīrĭo, ōnis, m. [mirus].
    * I.
    A singularly or defectively formed person, Att. ap. Varr. L. L. 7, § 64 Müll.—
    * II.
    A wonderer, admirer, Tert. Praescr. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > mirio

  • 115 miror

    mīror, ātus, 1 ( act. collat. form, v. miro), v. dep. a. and n. [Sanscr. smi, smile; Gr. meidaô; cf.: mirus, nimīrum], to wonder or marvel at, to be astonished or amazed at a thing; to admire; constr. with acc., acc. with inf., with quod, si, quā ratione, quid, unde, etc., with de, and poet.; in Greek constr. also aliquem alicujus rei (class.).
    (α).
    With acc.:

    neglegentiam hominis,

    Cic. Att. 10, 5, 59:

    illud jam mirari desino, quod ante mirabar,

    id. de Or. 2, 14, 59:

    signa, tabulas pictas, vasa caelata,

    Sall. C. 11, 6:

    praemia,

    Verg. G. 3, 49:

    patrem,

    to honor admiringly, Stat. S. 5, 2, 75:

    alia digna miratu,

    of admiring wonder, Sen. Ep. 94, 56:

    mirari se,

    to admire one's self, be in love with one's self, be vain, Cat. 22, 17.—
    (β).
    With object-clause:

    si quis forte miratur, me ad accusandum descendere,

    Cic. Div. in Caecil. 1, 1.—
    (γ).
    With quod:

    mirari se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset,

    Cic. Div. 2, 24, 51.—
    (δ).
    With si:

    idne tu miraris, si patrissat filius?

    Plaut. Ps. 1, 5, 27: miror si, I should wonder, be surprised, if:

    miror, in illā superbiā et importunitate si quemquam amicum habere potuit,

    Cic. Lael. 15, 54.—
    (ε).
    With rel.-clause:

    ne miremini, quā ratione hic tantum potuerit,

    Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134:

    ejus rei quae causa esset miratus,

    Caes. B. G. 1, 32:

    miror, quid ex Piraeo abierit,

    Ter. Eun. 2, 2, 59:

    satis mirari non possum, unde, etc.,

    Cic. N. D. 1, 34, 95:

    si quis antea mirabatur, quid esset, quod, etc.,

    id. Sest. 1.—
    (ζ).
    With de:

    de singulari impudentiā,

    Cic. Verr. 2, 1, 2, § 6.—
    (η).
    With cum: ne quis miretur, cum tam clare tonuerit, Pompon. ap. Non. 473, 3 (Com. Rel. v. 4 Rib.).—
    (θ).
    Poet. in Greek constr. (thaumazô tina tinos), aliquem alicujus rei:

    (te) justitiaene prius mirer belline laborum,

    Verg. A. 11, 126.—
    II.
    Trop.
    A.
    To have a regard for:

    familiaritates... amantium nos amicorum et nostra mirantium,

    Cic. Off. 2, 8, 30.—
    B.
    Of inanim. subjects ( poet.):

    (arbos) miraturque novas frondes et non sua poma,

    Verg. G. 2, 82.—Hence, mīran-dus, a, um, P. a., wonderful, strange, singular (class.):

    in mirandam altitudinem depressum,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:

    mirandum in modum,

    in a wonderful manner, id. Att. 9, 7, 3:

    cliens,

    Juv. 10, 161:

    fides,

    Stat. S. 1, 3, 20.— Neutr. absol.: mirandum est, unde, etc., the wonder is, etc., Juv. 10, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > miror

  • 116 permirus

    per-mīrus, a, um, adj., very wonderful [p. 1348] (class.):

    ut mihi permirum videatur, quemquam exstare, etc.,

    Cic. Div. 2, 47, 99:

    illud vero mihi permirum accidit, fuisse, etc.,

    id. Fam. 3, 10, 5.—In tmesi:

    per mihi mirum visum est,

    Cic. de Or. 1, 49, 214.

    Lewis & Short latin dictionary > permirus

  • 117 неудивительный

    haud (= non) mirus [a, um]

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > неудивительный

  • 118 ADMIRABLE

    [A]
    INSIGNIS (-E)
    MEMORANDUS (-A -UM)
    SPECTABILIS (-E)
    SPECIOSUS (-A -UM)
    VISENDUS (-A -UM)
    MIRABILIS (-E)
    MIRANDUS (-A -UM)
    MIRIFICUS (-A -UM)
    MIRUS (-A -UM)
    ADMIRABILIS (-E)
    ADMIRANDUS (-A -UM)
    CAPITALIS (-E)
    DIVINUS (-A -UM)
    PALMARIS (-E)
    SPECTATUS (-A -UM)
    AMMIRABILIS (-IS -E)
    AMMIRANDUS (-A -UM)

    English-Latin dictionary > ADMIRABLE

  • 119 AMAZING

    [A]
    MIRUS (-A -UM)
    MIRABILIS (-E)
    MIRANDUS (-A -UM)
    MIRIFICUS (-A -UM)
    STUPENDUS (-A -UM)
    HORRIBILIS (-E)
    PRODIGIOSUS (-A -UM)
    PRODIGIALIS (-E)

    English-Latin dictionary > AMAZING

  • 120 ASTONISHING

    [A]
    MIRABILIS (-E)
    MIRANDUS (-A -UM)
    MIRIFICUS (-A -UM)
    ADMIRABILIS (-E)
    MIRUS (-A -UM)
    STUPENDUS (-A -UM)
    PRODIGIOSUS (-A -UM)
    PRODIGIALIS (-E)
    MIRABUNDUS (-A -UM)
    AMMIRABILIS (-IS -E)
    AMMIRANDUS (-A -UM)

    English-Latin dictionary > ASTONISHING

См. также в других словарях:

  • Mirus — ist der Name von: Adam Erdmann Mirus (1656–1727), Schriftsteller und Pädagoge in Zittau Adolph Mirus (1772–1847), Arzt Karl Adolf Mirus (1829–1907), sächsischer Hofrat, Rechtsanwalt und Notar Martin Mirus (1532–1593), evangelischer Theologe,… …   Deutsch Wikipedia

  • mirus — [miʀys] n. m. ÉTYM. 1944; marque déposée de poêles, du lat. mirus « merveilleux ». ❖ ♦ Appareil de chauffage de la marque de ce nom. 1 (…) la tiédeur constante qu entretient un « mirus » que je charge et allume tous les matins dès mon lever.… …   Encyclopédie Universelle

  • MIRUS — Phrygiae fluv. Suidae …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Mirus, S. (1) — 1S. Mirus, Erem. Conf. (10. Mai al. 10. Sept., 25. Oct.). Der hl. Einsiedler Mirus wird zu Sorigo (Soricum) an dem nördlichen Ufer des Comersees verehrt, wo in der nahe am Ort gelegenen Michaelskirche seine Reliquien ruhen. Seine Geschichte ist… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • mirus — mirùs, ì adj. (4) mirtingas: Tik vienas kūnas tėra mirus Blv. Abudu tvirtai tiki nemiria žmogaus dvasios galia Pč …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • Mirus Bio — (formerly Mirus Bio Corporation), develops and manufactures transfection reagents and related products for life science research. History Mirus Corporation was founded in Madison Wisconsin in 1995 by three University of Wisconsin Madison… …   Wikipedia

  • Mirus (2) — 2Mirus (28. März), ein König, angeblich in Irland, steht im Mart. Taml. (III. 710) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Mesoplodon mirus — Baleine à bec de True Baleine à bec de True …   Wikipédia en Français

  • Adam Erdmann Mirus — (auch: Miro, Miri; * 26. November 1656 in Adorf/Vogtl.; † 3. Juni 1727 in Zittau) war ein deutscher Pädagoge, Orientalist, populärwissenschaftlicher Schriftsteller und Lexikograf. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Familie 3 We …   Deutsch Wikipedia

  • Karl Adolf Mirus — (* 27. Februar 1829 in Leisnig; † 21. November 1907 ebenda) war sächsischer Hofrat, Rechtsanwalt und Notar. Karl Adolf Mirus wurde als Sohn des Bürgermeisters und Rechtsanwalts Carl Moritz Mirus (1800 1873) sowie von Albertine Mirus, geb. Wapler… …   Deutsch Wikipedia

  • Gerrhopilus mirus — Gerrhopilus mirus …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»