-
1 müssen
vt borclu olmaq, özünə vacib bilmək; ich muß mənə vacibdir; man muß gərəkdir, lazımdır; ich habe das tun \müssen mən bunu etməli idim -
2 mußte
müssen felinin impf’i -
3 aufgeben
vt 1. vermək (tapşırıq, dərs və s.); j-m ein Rätsel \aufgeben kiməsə tapmaca demək; 2. imtina etmək; die Hoffnung \aufgeben ümidini itirmək; das Amt \aufgeben vəzifədən boyun qaçırmaq; vəzifədən əl çəkmək; den Streit \aufgeben mübahisəni kəsmək; einen Kranken \aufgeben xəstəni ümidsiz hesab etmək; 3. idm. uduzmaq; şahm. birəl/bir partiya təslim olmaq; den Titel an seinen Mitbewerber \aufgeben müssen çempion adını öz rəqibinə uduzmaq; 4. idm. ötürmək (topu); 5. təhvil vermək (baqaj, məktub və s.); den Geist \aufgeben ölmək, canı çıxmaq -
4 ausbaden
vt: etw. \ausbaden mussen dan. bir şeyin cəfasını çəkmək -
5 Kopf
m (1*) 1. baş; den \Kopf oben behalten* 1) başını dik tutmaq; 2) məc. ruhdan düşməmək; den \Kopf hängen lassen* məc. ruhdan düşmək; er weiß nicht, wo ihm der \Kopf steht o, başını itirib; ◊ das will ihm nicht in den \Kopf məc. bu onun başına girmir; er ist nicht auf den \Kopf gefallen məc. o, axmaq deyil; der \Kopf steht ihm nicht recht məc. o özündə deyil; j-m den \Kopf warm machen məc. kimisə qızışdırmaq; j-m den \Kopf waschen* kimisə danlaqdan keçirmək; j-m etw. auf den \Kopf zusagen məc. kimisə təqsirləndirmək; j-m über den \Kopf wachsen* məc. kimisə ötüb keçmək (birlikdə); j-m den \Kopf zurechtrücken məc. kiminsə başına ağıl qoymaq; die Köpfe zusammenstecken məc. pıçıldaşmaq; alles auf den \Kopf stellen hər şeyi alt-üst etmək; sich (D) die Augen aus dem \Kopfe sehen məc. gözlərini xarab etmək (çox işləməkdən); mit bloßem \Kopfe açıq başla, başıaçıq; Hals über \Kopf çox iti, çox cəld; die Hände über dem \Kopfe zusammenschlagen* əllərini başı üstündə çarpazlamaq; 2. ağıl, zehin, dərrakə, idrak; ein klarer \Kopf ağıllı baş, aydın fikirləşən; im \Kopf(e) fikrində, ağlında; die führenden / leitenden Köpfe einer Idee hansısa ideyanın baniləri; er hat einen offenen \Kopf o, aydın fikirləşən adamdır; den \Kopf verlieren* məc. başını itirmək; çaşmaq; aus dem \Kopfe əzbər, əzbərdən; etw. im \Kopfe behalten* nəyisə yadda saxlamaq; er ist nicht richtig im \Kopfe onun ağılı özündə deyil; etw. geht mir durch den \Kopf ağlıma bir şey gəldi, yadıma bir şey düşdü; 3. baş, həyat; seinen \Kopf aufs Spiel setzen həyatı ilə risk etmək; \Kopf und Kragen kosten məc. baha başa gəlmək, baha oturmaq; es gilt den \Kopf, es geht an \Kopf und Kragen burada başınla (həyatınla) risk edirsən; den \Kopf hergeben müssen* cəfasını çəkmək; başını qurban vermək; 4. bot. papaq (göbələkdə); baş (kələm); 5.: \Kopf einer Zeituug məc. başlıq (qəzetdə); ◊ j-m eine Beleidigung an den \Kopf werfen* kimisə təhqir etmək, ; etw. auf seinen eigenen \Kopf tun* nəyisə özbaşına etmək; auf seinem \Kopf(e) bestehen* / beharren / verbleiben* dediyindən dönməmək, inad etmək; sich (D) etw. in den \Kopf setzen məc. beyninə yerləşdirmək (özünün); bei meinem \Kopf! başıma and olsun!, başım haqqı!; j-n vor den \Kopf stoßen* kiminsə xətrinə dəymək; kimisə bərk həyəcanlandırmaq; kimisə itələmək; ein Brett vor dem \Kopfe haben dan. dardüşüncəli (axmaq) olmaq -
6 Ruck
m (1) təkan; mit einem \Ruck, auf einen \Ruck birdəfəyə, birdən-birə; wir müssen der Sache einen \Ruck geben işi sürətləndirməliyik -
7 Tasche
f (11) 1. cib; sich (D) die \Taschen füllen ciblərini doldurmaq; məc. varlanmaq; aus seiner \Tasche bezahlen öz cibindən vermək; 2. çanta; ◊ sie haben zugeknöpfte \Tasche, sie halten die Hände auf der \Tasche onlar pul xərcləyən deyil; j-m (D) auf der \Tasche liegen başqasının hesabına yaşamaq; tief(er) in die \Tasche greifen müssen səxavətli olmaq; j-n (A) in die \Tasche stecken başqasına üstün gəlmək, başqasını ötüb keçmək, kimisə cibinə qoymaq; er kennt die Stadt wie seine \Tasche o bu şəhəri beş barmağı kimi tanıyır; j-n in der \Tasche haben kimisə əlində saxlamaq; du hast es noch nicht in der \Tasche sən bunu özünə hələ yəqin etməmisən -
8 verkneifen
vt: sich (D) das Lachen \verkneifen gülməkdən özünü güclə saxlamaq; sich (D) etw. \verkneifen nəyəsə olan həvəsini itirmək; das wird er sich (D) \verkneifen müssen o bundan imtina etməli olacaq
См. также в других словарях:
Müssen — Müssen, verb. reg. neutr. welches das Hülfswort haben bekommt, und in einigen Fällen sein u in ein ü verwandelt, Präs. Ich múß, du mußt, er múß, wir müssen, ihr müsset oder müßt, sie müssen; Conj. ich müsse u.s.f. Imperf. ich mußte; Conj. ich… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Müssen — Müssen … Wikipedia
müssen — müssen, muss, musste, hat gemusst/... müssen 1. Wie lange müssen Sie arbeiten? 2. Sie müssen die Miete pünktlich überweisen. 3. Ich muss jeden Tag von 8 bis 18 Uhr arbeiten. 4. Du musst mich nicht abholen. Nur wenn du willst … Deutsch-Test für Zuwanderer
Mussen — ist der Ortsname von Mussen (Münchberg), Ortsteil der Stadt Münchberg, Landkreis Hof, Bayern Mussen (Tacherting), Ortsteil der Gemeinde Tacherting, Landkreis Traunstein, Bayern Diese Seite ist eine Begriffsklärung … Deutsch Wikipedia
müssen — Vprpr std. (8. Jh.), mhd. müezen, ahd. muozan, as. mōtan Stammwort. Aus g. * mōt Prät. Präs. ich kann, finde die Möglichkeit , auch in gt. mōt, ae. mōt, afr. mōt, as. mōt, (ahd. muoz) 1./3. Sg. Herkunft unklar. Ebenso nndl. moeten, ne. must;… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
müssen — [Basiswortschatz (Rating 1 1500)] Auch: • brauchen zu Bsp.: • Sie müssen hier gewesen sein. • Ich muss jetzt gehen. • Ich musste früher weg, um meinen Zug zu bekommen. • Du brauchtest meinen Freunden davon nichts zu erzählen … Deutsch Wörterbuch
müssen — müssen: Das altgerm. Verb (Präteritopräsens) mhd. müez̧en, ahd. muoz̧an, got. in ga mōtan, niederl. moeten, engl. must steht im Ablaut zu der Sippe von ↑ messen und gehört im Sinne von »sich etwas zugemessen haben, Zeit, Raum, Gelegenheit haben … Das Herkunftswörterbuch
müssen — V. (Grundstufe) gezwungen sein, etw. zu tun Beispiele: Ich muss heute meinen Koffer packen. Ich muss unbedingt wissen, wann er kommt … Extremes Deutsch
müssen — verpflichtet sein; (etwas) zu tun haben; tun müssen; sollen; zu tun sein * * * müs|sen [ mʏsn̩], muss, musste, gemusst/müssen: 1. Modalverb; hat; 2. Partizip: müssen> a) einem [von außen kommenden] Zwang unterliegen, gezwungen … Universal-Lexikon
müssen — mụ̈s·sen1; musste, hat müssen; Modalverb; 1 Infinitiv + müssen verwendet, um auszudrücken, dass der Sprecher etwas für notwendig hält: Ich muss jetzt gehen; Ich muss abnehmen!; Ich muss mich bei dir entschuldigen; So ein begabtes Kind muss man… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Müssen — Wappen Deutschlandkarte … Deutsch Wikipedia