Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

locum

  • 1 locum

    locum ['ləʊkəm]
    British remplaçant(e) m,f (de prêtre, de médecin);
    to take a locum job faire un remplacement, prendre un emploi de remplaçant;
    she's working as a locum in a hospital in London elle fait un remplacement dans un hôpital de Londres
    ►► British formal locum tenens remplaçant(e) m,f (de prêtre, de médecin)

    Un panorama unique de l'anglais et du français > locum

  • 2 locum

    locum [ˊləυkəm]
    разг. = locum tenens

    Англо-русский словарь Мюллера > locum

  • 3 locum

    locum [ˈləʊkəm]
    * * *
    ['ləʊkəm]
    noun GB remplaçant/-e m/f

    English-French dictionary > locum

  • 4 locum

    locum n GB remplaçant/-e m/f.

    Big English-French dictionary > locum

  • 5 locum

    lŏcus (old form stlocus, like stlis for lis, Quint. 1, 4, 16), i, m. ( lŏcum, i, n., Inscr. ap. Grut. 129, 14; plur. loci, single places; loca, places connected with each other, a region; cf. Krebs, Antibarb. p. 666 sq., and v. infra), a place, spot.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    adsedistis in festivo loco,

    i. e. the theatre, Plaut. Mil. 2, 1, 83:

    locum sibi velle liberum praeberier, ubi nequam faciat clam,

    id. Poen. 1, 1, 49; 3, 3, 44; cf.

    3, 2, 25: omnes copias in unum locum convenire,

    Cic. Att. 8, 16, 2:

    Galli qui ea loca incolerent,

    Caes. B. G. 2, 4:

    locorum situm naturam regionis nosse,

    Liv. 22, 38:

    Romae per omnes locos,

    Sall. J. 32:

    facere alicui locum in turba,

    Ov. A. A. 2, 210:

    ex loco superiore agere, of an orator speaking from the rostra, or of a judge pronouncing judgment: de loco superiore dicere,

    Cic. Verr. 2, 2, 42, § 102:

    ex aequo loco, of one speaking in the Senate or conversing with another: et ex superiore et ex aequo loco sermones habiti,

    id. Fam. 3, 8, 2:

    ex inferiore loco,

    to speak before a judge, id. de Or. 3, 6, 23: primus locus aedium, a dwelling on the ground-floor, Nep. praef. 6.— A post, position: loco movere, to drive from a place or post, Ter. Phorm. prol. 32; so,

    loco deicere,

    Hor. Ep. 2, 2, 30:

    loco cedere,

    to give way, abandon one's post, retire, Sall. C. 9; Caes. B. G. 1, 15.—
    B.
    In partic.
    1.
    A place, seat, in the theatre, the circus, or the forum:

    Servi ne obsideant, liberis ut sit locus,

    room, seats, Plaut. Cas. prol. 23.—

    Esp. the place assigned by the Senate to foreign ambassadors: locum ad spectandum dare,

    Cic. Mur. 35, 73; 34, 72; so Liv. 30, 17. — Plur. loca, Liv. 34, 44, 5; Vell. 2, 32, 3; Suet. Claud. 21; id. Ner. 11; Plin. 8, 7, 7, § 21.—But plur. loci, Tac. A. 15, 32.—
    2.
    So of the lodging, quarters, place of abode assigned to foreign ambassadors for their residence:

    locus inde lautiaque legatis praeberi jussa,

    Liv. 28, 39, 19; 30, 17, 14; 42, 26, 5; Symm. Ep. 4, 56; Sid. Ep. 8, 12:

    loca lautia,

    App. M. 3, p. 140, 30.—
    3.
    A piece or part of an estate:

    stricte loquendo locus non est fundus sed pars aliqua fundi,

    Dig. 50, 16, 60:

    locus certus ex fundo possideri potest,

    ib. 41, 2, 26.—
    4.
    A place, spot, locality; a country region: hau longe abesse oportet homines hinc;

    ita hic lepidust locus,

    Plaut. Rud. 1, 4, 35:

    nunc hoc ubi abstrudam cogito solum locum,

    id. Aul. 4, 6, 7:

    non hoc ut oppido praeposui, sed ut loco,

    Cic. Att. 7, 3, 10; Verg. A. 1, 530; Caes. B. G. 5, 12.— Poet. of the inhabitants of a place, a neighborhood:

    numina vicinorum odit uterque locus,

    Juv. 15, 37.—Of a place where a city once stood, a site:

    locus Pherae,

    Plin. 4, 5, 6, § 13:

    locus Buprasium, Hyrmine,

    id. ib.; cf. Ov. F. 2, 280.— Plur. rarely loci:

    quos locos adiisti,

    Plaut. Trin. 4, 2, 86:

    locos tenere,

    Liv. 5, 35, 1:

    occupare,

    Sall. J. 18, 4; 76, 1; Lucr. 4, 509; Verg. A. 1, 306; 2, 28; Prop. 4 (5), 8, 22; Tac. A. 1, 61; 13, 36; Suet. Tib. 43.—Usually loca:

    loca haec circiter,

    Plaut. Cist. 4, 2, 8:

    venisse in illa loca,

    Cic. Fam. 9, 2, 5; id. Fin. 5, 1, 2 sq.; Caes. B. G. 2, 4, 2; Lucr. 1, 373; 2, 146; Cat. 9, 7; 63, 3; Sall. J. 18, 11; 54, 3; Verg. G. 2, 140; id. A. 1, 51; 2, 495; Hor. C. 1, 22, 7; Tib. 4, 1, 97; Ov. M. 10, 29; Liv. 1, 1, 5; 1, 5, 2; 1, 6, 4 et saep.—
    5.
    In war [p. 1075] or battle, a post, station (plur. loca):

    tum loca sorte legunt,

    Verg. A. 5, 132:

    loca jussa tenere,

    id. ib. 10, 238:

    loca servare,

    Amm. 25, 6, 14.—
    6.
    Loci and loca, of parts of the body:

    loci nervosi,

    Cels. 5, 26, 26.—Esp.:

    muliebres,

    Varr. L. L. 5, 2, 15; and without adj., in females, the womb:

    si ea lotio locos fovebit,

    Cato, R. R. 157, 11:

    cum in locis semen insederit,

    Cic. N. D. 2, 51; Cels. 2, 8. —Of animals, Col. 6, 27, 10.—Of birds, Col. 8, 11, 8; Lucr. 14, 1246; Plin. 11, 37, 84, § 209; Cael. Aur. Acut. 3, 17:

    genitalia,

    Col. 7, 7, 4; cf. id. 8, 7, 2; 8, 11, 8;

    in males,

    Lucr. 4, 1034; 4, 1045.—
    7.
    Communis locus,
    (α).
    The place of the dead:

    qui nunc abierunt hinc in communem locum,

    Plaut. Cas. prol. 19.—
    (β).
    A public place:

    Sthenius... qui oppidum non maximum maximis ex pecunia sua locis communibus monumentisque decoravit,

    Cic. Verr. 2, 2, 46, § 112.—
    8.
    A burial-place, grave; very freq. in epitaphs; v. Inscr. Orell. 8; 4499; 4500 sq.
    II.
    Trop.
    A.
    A topic of discussion or thought; a matter, subject, point, head or division of a subject.
    1.
    In gen.:

    cum fundamentum esset philosophiae positum in finibus bonorum, perpurgatus est is locus a nobis quinque libris,

    Cic. Div. 2, 1, 2:

    Theophrastus cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos,

    id. Fin. 1, 2, 6:

    hic locus, de natura usuque verborum,

    id. Or. 48, 162:

    philosophiae noti et tractati loci,

    id. ib. 33, 118:

    ex quattuor locis in quos honesti naturam vimque divisimus,

    id. Off. 1, 6, 18; id. Inv. 2, 3, 11; 2, 5, 16; 2, 8, 26 et saep.; Quint. 2, 4, 27; 2, 11, 6; 5, 8, 4; Juv. 6, 245; Tac. Or. 31.—
    2.
    Esp.: loci, the grounds of proof, the points on which proofs are founded or from which they are deduced:

    cum pervestigare argumentum aliquod volumus, locos nosse debemus,

    Cic. Top. 2, 7; id. de Or. 1, 13, 56; 3, 55, 210:

    traditi sunt ex quibus argumenta ducantur duplices loci,

    id. Or. 35; so sing.:

    itaque licet definire, locum esse argumenti sedem,

    id. Top. 2.—
    3.
    Esp.: loci communes, general arguments, which do not grow out of the particular facts of a case, but are applicable to any class of cases:

    pars (argumentorum) est pervagatior et aut in omnis ejusdem generis aut in plerasque causas adcommodata: haec ergo argumenta, quae transferri in multas causas possunt, locos communis nominamus,

    Cic. Inv. 2, 14, 47 sq.; cf. the passage at length; id. ib. 2, 16, 50 sq.; 2, 18, 56; Auct. Her. 3, 8, 15; Quint. 2, 1, 9; 3, 1, 12; 5, 1, 3; 5, 13, 57 al.— Sing.:

    vix ullus est tam communis locus, qui possit cohaerere cum causa, nisi aliquo proprio quaestionis vinculo copulatus,

    Quint. 2, 4, 30:

    locus, for communis locus,

    id. 4, 2, 117; 5, 7, 32.—
    B.
    A passage in a book or author; plur. loci (Zumpt, Gram. §

    99): locos quosdam transferam,

    Cic. Fin. 1, 3, 7; Quint. 1, 1, 36; 1, 4, 4; 5, 13, 42; 6, 3, 36; Tac. Or. 22:

    locos Lucreti plurimos sectare,

    Gell. 1, 21, 7;

    but rarely loca: loca jam recitata,

    Hor. Ep. 2, 1, 223; Amm. 29, 2, 8.—
    C.
    Room, opportunity, cause, occasion, place, time, etc., for any thing:

    et cognoscendi et ignoscendi dabitur peccati locus,

    Ter. Heaut. 2, 1, 6:

    avaritia paululum aliquid loci rationi et consilio dedisset,

    Cic. Quint. 16, 53:

    de tuo in me animo iniquis secus existimandi videris nonnihil dedisse loci,

    to have given occasion, cause, reason, id. Fam. 3, 6, 6:

    dare suspicioni locum,

    id. Cael. 4, 9:

    dare locum dubitationis,

    id. Balb. 6, 16; Val. Fl. 4, 451: locum habere, to find a place:

    qui dolorem summum malum dicit, apud eum, quem locum habet fortitudo?

    Cic. Off. 3, 33, 117:

    in hoc altero dicacitatis quid habet ars loci?

    id. de Or. 2, 54, 219; so,

    locus est alicui rei: legi Aquiliae locus est adversus te,

    Dig. 9, 2, 27; cf.:

    huic edicto locus est,

    ib. 37, 10, 6; cf.:

    meritis vacat hic tibi locus,

    Verg. A. 11, 179:

    cum defendendi negandive non est locus,

    Quint. 5, 13, 8:

    quaerendi,

    id. 3, 8, 21.—Also in the sense of there is place for any thing, it finds acceptance:

    in poëtis non Homero soli locus est aut Archilocho, etc.,

    Cic. Or. 1, 4:

    si in mea familiaritate locus esset nemini nisi, etc.,

    id. Planc. 33, 82:

    maledicto nihil loci est,

    id. Mur. 5, 12: locum non relinquere, to leave no room for, not to admit, to exclude:

    vita turpis ne morti quidem honestae locum relinquit,

    id. Quint. 15, 49; so,

    nec precibus nostris nec admonitionibus relinquit locum,

    id. Fam. 1, 1, 2: nancisci locum, to find occasion:

    nactus locum resecandae libidinis,

    id. Att. 1, 18, 2:

    valde gaudeo, si est nunc ullus gaudendi locus,

    id. ib. 9, 7, 6.—
    D.
    In aliquo loco esse, to be in any place, position, situation, condition, state, relation:

    si ego in istoc siem loco, dem potius aurum, quam, etc.,

    position, place, Plaut. Bacch. 4, 9, 116:

    tanta ibi copia venustatum aderat, in suo quaeque loco sita munde,

    id. Poen. 5, 4, 8:

    in uxoris loco habere,

    Ter. Heaut. 1, 1, 52:

    in liberūm loco esse,

    Cic. de Or. 2, 49, 200; id. Planc. 11, 28; id. Brut. 1, 1; but more freq. without in:

    is si eo loco esset, negavit se facturum,

    id. Fam. 4, 4, 4:

    eodem loco esse,

    Sen. Ben. 3, 8, 2; 7, 14, 6.—Esp. with a gen.:

    parentis loco esse,

    Cic. Div. in Caecil. 19, 61:

    hostium loco esse,

    Liv. 2, 4, 7:

    fratris loco esse,

    Cic. Fam. 5, 3, 1; 7, 3, 6; Quint. 6, 1, 7:

    nec vero hic locus est, ut, etc.,

    not the proper occasion, Cic. Tusc. 4, 1, 1; id. Rosc. Am. 12, 33.— Hence, loco or in loco, at the right place or time, seasonably, suitably:

    posuisti loco versus Attianos,

    Cic. Fam. 9, 16, 4:

    epistolae non in loco redditae,

    id. ib. 11, 16, 1:

    dulce est desipere in loco,

    Hor. C. 4, 12, 28; so,

    locis: non insurgit locis? non figuris gaudet?

    Quint. 12, 10, 23:

    quo res summa loco?

    in what condition? Verg. A. 2, 322:

    quo sit fortuna loco,

    id. ib. 9, 723:

    quo sit Romana loco res,

    Hor. Ep. 1, 12, 25:

    quo tua sit fortuna loco,

    Stat. Th. 7, 558:

    missis nuntiis, quo loco res essent,

    Liv. 2, 47, 5:

    primo loco,

    in the first place, first in order, Juv. 5, 12.—Freq. as a partit. gen.:

    quo loci for quo loco,

    Cic. Att. 8, 10; id. Div. 2, 66:

    eo loci for eo loco,

    id. Sest. 31, 68; Tac. A. 15, 74:

    eodem loci,

    Suet. Calig. 53:

    ubi loci,

    Plaut. Merc. 5, 4, 26:

    ibidem loci,

    id. Cist. 3, 1, 53:

    interea loci for interea,

    meanwhile, Ter. Eun. 1, 2, 46:

    postea loci,

    after that, afterwards, Sall. J. 102:

    ubicumque locorum,

    Hor. Ep. 1, 3, 34:

    adhuc locorum,

    hitherto, Plaut. Capt. 2, 3, 25:

    ad id locorum,

    to that time, till then, hitherto, Sall. J. 63, 6; 73, 2; Liv. 22, 38, 12:

    post id locorum,

    after that, thereupon, Plaut. Cas. 1, 32:

    inde loci,

    since then, Lucr. 5, 437.—
    E.
    Place, position, degree, rank, order, office, of persons or things:

    summus locus civitatis,

    Cic. Clu. 55, 150:

    tua dignitas suum locum obtinebit,

    id. Fam. 3, 9, 2:

    quem locum apud ipsum Caesarem obtinuisti?

    id. Phil. 2, 29, 71:

    res erat et causa nostra eo jam loci, ut, etc.,

    id. Sest. 31, 68:

    Socrates voluptatem nullo loco numerat,

    id. Fin. 2, 28, 90:

    codem loco habere, quo, etc.,

    id. Prov. Cons. 17, 41; Caes. B. G. 1, 26, 6; 7, 77, 3; id. B. C. 1, 84, 2:

    indignantes eodem se loco esse, quo, etc.,

    Liv. 42, 37, 8:

    sed esto, neque melius quod invenimus esse, neque par, est certe proximus locus,

    Quint. 10, 5, 6:

    erat ordine proximus locus,

    id. 7, 3, 36:

    humili loco,

    id. 4, 2, 2.— Plur. loca:

    ut patricii recuperarent duo consularia loca,

    Liv. 10, 15, 8:

    quinque augurum loca,

    id. 10, 8, 3; 42, 34, 15:

    omnia loca obtinuere, ne cui plebeio aditus esset,

    id. 4, 57, 11; Tac. A. 2, 55:

    Vesta loca prima tenet,

    Ov. F. 6, 304.—Esp. of birth:

    infimo loco natus,

    Cic. Fl. 11, 24:

    esse summo loco natus,

    id. Planc. 25, 60:

    Tanaquil summo loco nata,

    Liv. 1, 34.—
    F.
    Loco, adverbially, in the place of, instead of, for:

    criminis loco putant esse, quod vivam,

    Cic. Fam. 7, 3, 6:

    haec filium suum sibi praemii loco deposcit,

    id. Inv. 2, 49, 144.

    Lewis & Short latin dictionary > locum

  • 6 locum

    ˈləukəm сущ. врач или священник, временно замещающий другого врача или священника do locum locum tenens locum tenency( разговорное) сокр. от locum tenens to do ~ (лат.) временно исполнять обязанности( врача, священника и т. п.) ;
    locum tenens временный заместитель locum (лат.) временно (исполнять обязанности врача, священника и т.п.) to do ~ (лат.) временно исполнять обязанности (врача, священника и т. п.) ;
    locum tenens временный заместитель tenens: tenens: locum ~ временный заместитель

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > locum

  • 7 locum

    [ˈləukəm]
    to do locum (лат.) временно исполнять обязанности (врача, священника и т. п.); locum tenens временный заместитель locum (лат.) временно (исполнять обязанности врача, священника и т.п.) to do locum (лат.) временно исполнять обязанности (врача, священника и т. п.); locum tenens временный заместитель tenens: tenens: locum locum временный заместитель

    English-Russian short dictionary > locum

  • 8 locum

    ['ləʊkəm]
    nome BE (anche locum tenens) supplente m., vicario m.
    * * *
    ['ləukəm]
    (a person who takes the place of another (especially a doctor, dentist etc) for a time.) sostituto
    * * *
    locum /ˈləʊkəm/
    n.
    (fam.) ► locum tenens.
    * * *
    ['ləʊkəm]
    nome BE (anche locum tenens) supplente m., vicario m.

    English-Italian dictionary > locum

  • 9 locum

    English-Ukrainian dictionary > locum

  • 10 locum

    n. deel van " locum tenens" (plaatsvervanger), iemand die iemand vervangt of het werk doet van iemand met hetzelfde beroep die tijdelijk absent is
    → locum tenens locum tenens/

    English-Dutch dictionary > locum

  • 11 locum

    'ləukəm
    (a person who takes the place of another (especially a doctor, dentist etc) for a time.) suplente
    tr['ləʊkəm]
    'ləʊkəm
    noun (esp BrE) suplente mf ( de un médico)
    ['lǝʊkǝm]
    N (also: locum tenens) (Brit) frm interino(-a) m / f
    * * *
    ['ləʊkəm]
    noun (esp BrE) suplente mf ( de un médico)

    English-spanish dictionary > locum

  • 12 locum

    ['ləukəm]
    (a person who takes the place of another (especially a doctor, dentist etc) for a time.) der/die Vertreter(in)
    * * *
    lo·cum, lo·cum te·nens
    <pl -tenentes>
    [ˌləʊkəmˈtenenz, AM ˌloʊkəmˈti:-, pl -tɪˈnenti:z]
    n esp BRIT, AUS ( spec) Vertreter(in) m(f), Vertretung f (eines Arztes oder Geistlichen)
    * * *
    ['ləʊkəm('tenenz)]
    n (Brit)
    Vertreter( in) m(f)
    * * *
    locum [ˈləʊkəm] umg für academic.ru/43553/locum_tenens">locum tenens

    English-german dictionary > locum

  • 13 locum

    lat.
    noun
    to do locum временно исполнять обязанности (врача, священника и т. п.); locum tenens временный заместитель
    * * *
    (n) временный заместитель
    * * *
    * * *
    врач или священник, временно замещающий другого врача или священника

    Новый англо-русский словарь > locum

  • 14 locum

    ['ləukəm]
    n лат.

    to do locum — тимчасо́во вико́нувати обо́в'язки (лікаря, священика)

    locum tenens — тимчасо́вий засту́пник

    English-Ukrainian transcription dictionary > locum

  • 15 locum

    Англо-русский синонимический словарь > locum

  • 16 locum

    Это сокращение от латинского locum tenens (занимая место) и употребляется как существительное, обозначая врача или священника, который временно исполняет обязанности другого во время его отсутствия.

    I went to see the doctor yesterday, but he was on holiday and I was seen by a locum. — Вчера я пошёл к врачу, но он оказался в отпуске и меня принял замещающий его врач.

    English-Russian dictionary of expressions > locum

  • 17 locum

    [ʹləʋkəm] разг. сокр. от locum tenens

    НБАРС > locum

  • 18 locum

    1) Общая лексика: исполнять обязанности (врача, священника)
    2) Медицина: временный заместитель (особенно о враче и священнике, сокр. от locum tenens, из Апресяна)
    4) Британский английский: зам
    5) Юридический термин: временно (исполнять обязанности врача, священника и т.п.)
    6) Кулинария: лукум (http://en.wikipedia.org/wiki/Turkish_Delight)

    Универсальный англо-русский словарь > locum

  • 19 locum

    'ləukəm
    (a person who takes the place of another (especially a doctor, dentist etc) for a time.) vikar
    subst. \/ˈləʊkəm\/

    English-Norwegian dictionary > locum

  • 20 locum

    {'loukəm}
    n лат. временен заместник (особ. на лекар, пастор)
    * * *
    {'loukъm} n лат. временен заместник (особ. на лекар, пастор).
    * * *
    n лат. временен заместник (особ. на лекар, пастор)
    * * *
    locum (tenens) [´loukəm(´ti:nenz)] n временен заместник на лекар (пастор).

    English-Bulgarian dictionary > locum

См. также в других словарях:

  • Locum — Locum, short for the Latin phrase locum tenens (lit. place holder, akin to lieutenant ), is a person who temporarily fulfills the duties of another. For example, a Locum doctor is a doctor who works in the place of the regular doctor when that… …   Wikipedia

  • locum — the term for ‘a deputy standing in for a doctor or cleric’ is pronounced loh kǝm, and the plural is locums. The word is short for locum tenens ‘one holding the place’, which is occasionally used in more formal contexts. The plural of the full… …   Modern English usage

  • locum — (also locum tenens) ► NOUN ▪ a doctor or cleric standing in for another who is temporarily away. ORIGIN from Latin locum tenens one holding a place …   English terms dictionary

  • locum — locúm s.m. – Rahat. – var. (înv.) lichium. tc. lökün (Miklosich, Etym. Wb., 175; Lokotsch 1328), cf. sb. lokuma. Trimis de blaurb, 08.03.2008. Sursa: DER …   Dicționar Român

  • locum-te — locum te·nen·cy; …   English syllables

  • locum — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. lokum]{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}lokum {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Locum — Meillerie Meillerie Meillerie vu du Lac Léman Administration Pays France Région Rhône Alpes Département …   Wikipédia en Français

  • locum — UK [ˈləʊkəm] / US [ˈloʊkəm] noun [countable] Word forms locum : singular locum plural locums British a doctor or priest who does the job of another doctor or priest temporarily, for example while the usual one is ill or on holiday …   English dictionary

  • locum — noun Date: 1901 chiefly British locum tenens …   New Collegiate Dictionary

  • locum — /loh keuhm/, n. Brit. See locum tenens. * * * …   Universalium

  • locum — noun /ˈləʊkəm/ Abbreviated form of locum tenens.<ref name= COED pron def >The Concise Oxford English Dictionary [Eleventh Edition]</ref> …   Wiktionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»