-
1 Levit
Levit, L, evīta (Eccl.).
-
2 Levit
Levit(e) m..ten, ..ten1. леви́т (жрец в дре́вней Иуде́е),2. дья́кон, помо́щник свяще́нника (при католи́ческом богослуже́нии) -
3 Levit
Levit〈m.; Leviten, Leviten〉♦voorbeelden:¶ jemandem die Leviten lesen • iemand de levieten, de les lezen -
4 Levit
m; -en, -en; BIBL. Levite* * *Le|vit [le'viːt]m -en, -en (BIBL)Levite; (ECCL) deacon* * * -
5 Levit
m član židovskog svećeničkog plemena, levit -
6 Levit{(e)}
m..ten,..ten1) левит ( жрец в древней Иудее)2) дьякон, помощник священника ( при католическом богослужении) -
7 Levit{(}e{)}
m..ten,..ten1) левит ( жрец в древней Иудее)2) дьякон, помощник священника ( при католическом богослужении) -
8 levit
Религия: левит -
9 Levit
сущ. -
10 Levit
[-v-]m <-en, -en>1) левит (жрец в древней Иудее)2) pl дьякон, помощник священника (при католическом богослужении)j-m die Levíten lésen* разг — читать кому-л отповедь [нравоучения], отчитывать кого-л
-
11 Levit
-
12 левит тоун
levit townБольшой англо-русский и русско-английский словарь > левит тоун
-
13 levitada
levit|ada (-ab, -i) -
14 rumino
rūmino, āre, u. rūminor, ārī (rumen), wiederkäuen, I) eig. (Form rumino): 1) im allg.: a) intr.: α) v. Tieren, wie v. Rinde u. Schafe, Colum. 6, 6, 1. Plin. 11, 161. Vulg. Levit. 11, 3: v. Kamel, Vulg. Levit. 11, 4: v. Hirsch, Plin. 10, 200: v. Hasen u. Igel, Vulg. Levit. 11, 5 u. 6: v. Fische scarus, Plin. 9, 62: v. der Kropfgans, in veram alvum ruminantis modo refert, Plin. 10, 131. – β) v. Menschen, servi sui recumbentes et ruminantes, Augustin. conf. 11, 2. – b) tr., v. Rinde, pallentes herbas, Verg. ecl. 6, 54: revocatas herbas, Ov. am. 3, 5, 17: reduces gutture herbas, Paul. Nol. carm. 18, 340: v. Fische scarus, epastas escas, Ov. hal. 119. – 2) prägn., essen, genießen, qui cum radicis amarum corticem ruminare cupiunt, poma spernunt, Anon. de solemn. 1 (Spicil. Solesm. tom. 1. p. 9 sq.). – bildl., quam sapida gaudia de pane tuo ruminaret, Augustin. conf. 6, 3. – II) übtr., wiederkäuen = sich od. jmdm. ins Gedächtnis zurückrufen, wiederholen (vgl. Augustin. in psalm. 46, 1 ut, quando audit, sit similis manducanti; cum autem audita in memoriam revocat, sit similis ruminanti), α) Form ruminor: Odyssian Homeri, Varro sat. Men. 60: antiquitates, ibid. 505: humanitatem, Varro logist. (Tanaquil I) p. 258 Riese: haece mulieri, Liv. Andr. tr. 8: figuras habitusque verborum nove aut insigniter dictorum in Laeviano illo carmine, Gell. 19, 7, 2. – β) Form rumino: dum carmina tua ruminas, Symm. epist. 3, 13: cuius edulio saturati ruminamus cotidie verba, Hieron. epist. 96, 17: ama ecclesiasticas legere litteras; legendo et rumidando omnia quae cognitione digna sunt aut certe plurima perdisces, Augustin. epist. 140, 85: qui autem est non oblitus cogitat et cogitando ruminat, ruminando delectatur, Augustin. in psalm. 36. serm. 3. no. 5.
-
15 rumino
rūmino, āre, u. rūminor, ārī (rumen), wiederkäuen, I) eig. (Form rumino): 1) im allg.: a) intr.: α) v. Tieren, wie v. Rinde u. Schafe, Colum. 6, 6, 1. Plin. 11, 161. Vulg. Levit. 11, 3: v. Kamel, Vulg. Levit. 11, 4: v. Hirsch, Plin. 10, 200: v. Hasen u. Igel, Vulg. Levit. 11, 5 u. 6: v. Fische scarus, Plin. 9, 62: v. der Kropfgans, in veram alvum ruminantis modo refert, Plin. 10, 131. – β) v. Menschen, servi sui recumbentes et ruminantes, Augustin. conf. 11, 2. – b) tr., v. Rinde, pallentes herbas, Verg. ecl. 6, 54: revocatas herbas, Ov. am. 3, 5, 17: reduces gutture herbas, Paul. Nol. carm. 18, 340: v. Fische scarus, epastas escas, Ov. hal. 119. – 2) prägn., essen, genießen, qui cum radicis amarum corticem ruminare cupiunt, poma spernunt, Anon. de solemn. 1 (Spicil. Solesm. tom. 1. p. 9 sq.). – bildl., quam sapida gaudia de pane tuo ruminaret, Augustin. conf. 6, 3. – II) übtr., wiederkäuen = sich od. jmdm. ins Gedächtnis zurückrufen, wiederholen (vgl. Augustin. in psalm. 46, 1 ut, quando audit, sit similis manducanti; cum autem audita in memoriam revocat, sit similis ruminanti), α) Form ruminor: Odyssian Homeri, Varro sat. Men. 60: antiquitates, ibid. 505: humanitatem, Varro logist. (Tanaquil I) p. 258 Riese: haece mulieri, Liv. Andr. tr. 8: figuras habitusque verborum nove aut insigniter dictorum in Laeviano illo carmine, Gell. 19, 7, 2. – β)————Form rumino: dum carmina tua ruminas, Symm. epist. 3, 13: cuius edulio saturati ruminamus cotidie verba, Hieron. epist. 96, 17: ama ecclesiasticas legere litteras; legendo et rumidando omnia quae cognitione digna sunt aut certe plurima perdisces, Augustin. epist. 140, 85: qui autem est non oblitus cogitat et cogitando ruminat, ruminando delectatur, Augustin. in psalm. 36. serm. 3. no. 5. -
16 Levite
-
17 iubilaeus
-
18 morticinus
morticīnus, a, um (mors), gestorben, abgestorben, I) eig., nur von Tieren, wie unser verreckt, ovis, Varro: volucres aut pisces, Varro: cadaver, Aas, Vulg.: in sacris ne morticinum quid adsit, Varro LL.: soleae, v. verrecktem Vieh, Serv. – als Schimpfwort niedriger Leute, Luder, Aas, Plaut. – subst., morticīnum, ī, n., der Leichnam, das Aas, Augustin. c. Faust. 32, 13 in. Vulg. Levit. 17, 15 u.a.: dass. Plur. morticīna, Vulg. Levit. 11, 11 u.a. – II) übtr., abgestorben, caro, Sen.: clavus, Leichdorn, Plin.: urnas reorum morticinas lambere, Gräber der Toten, Prud.
-
19 sagma
-
20 iubilaeus
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iubilaeus
См. также в других словарях:
Levit — bezeichnet: einen Leviten Igor Levit (* 1987), russisch deutscher Pianist Johann Levit (1884–um 1942), böhmischer Chirurg Siehe auch: Levits, Levi Diese Seite ist eine … Deutsch Wikipedia
levit — levít s. m., pl. levíţi Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic LEVÍT s.m. (ist.) Preot la vechii evrei. [cf. fr. lévite, lat.t. levita. < ebr. Lewi – nume propriu, însemnând acela care uneşte ] … Dicționar Român
lèvīt — m 〈G levíta, N mn levíti〉 1. {{001f}}(Levit) jud. pripadnik Levijeva plemena iz kojeg su Izraelci birali svoje svećenike u rano biblijsko doba, a kasnije i sve vjersko osoblje u prvom jeruzalemskom hramu 2. {{001f}}kat. svećenik, u katoličkoj… … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
Levit. — Levit. abbr. Bible Leviticus. * * * … Universalium
levit — lèvīt m <G levíta> DEFINICIJA 1. jud. pripadnik Levijeva plemena iz kojeg su Izraelci birali svoje svećenike u rano biblijsko doba, a kasnije i sve vjersko osoblje u prvom jeruzalemskom hramu 2. kat. svećenik, u katoličkoj liturgiji đakon i … Hrvatski jezični portal
Levit. — Levit., Leviticus (book of the Old Testament) … Useful english dictionary
levit — variant of levet2 Obs … Useful english dictionary
Levit, der — Der Levīt, des en, plur. die en, bey den ehemahligen Juden, ein Glied des Stammes Levi, besonders so fern die Glieder dieses Stammes zu dem Dienste des Tempels verbunden und berechtiget waren. Der levitische Gottesdienst, der Gottesdienst des… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Levit — abbreviation see Lev … New Collegiate Dictionary
Levit — Le|vit 〈[ vi:t] m. 16〉 1. Angehöriger eines israelit. Stammes 2. 〈dann〉 jüd. Priester bzw. Priesterdiener 3. 〈kath. Kirche〉 Diakon u. Subdiakon (als Helfer beim Hochamt) [zu hebr. lewi „der Anhängliche, der Treue“ (Name), bes. der dritte Sohn… … Universal-Lexikon
Levit — Le|vit 〈 [ vi:t] m.; Gen.: en, Pl.: en〉 1. Angehöriger eines israelit. Stammes 2. jüd. Priester bzw. Priesterdiener 3. 〈kath. Kirche〉 Diakon u. Subdiakon (als Helfer beim Hochamt) [Etym.: zu hebr. lewi »der Anhängliche, der Treue«; bes. der… … Lexikalische Deutsches Wörterbuch