Перевод: со всех языков на французский

с французского на все языки

latro

  • 1 latro

    [st1]1 [-] lătro, ōnis, m.: - [abcl][b]a - soldat mercenaire. - [abcl]b - brigand, voleur, bandit, pirate; scélérat, meurtrier. - [abcl]c - pièce, pion (au jeu d'échecs).[/b]    - servatorum meorum latro, Curt.: meurtrier de ceux qui m'ont sauvé.    - latro, Phaedr.: (loup) ravisseur. [st1]2 [-] lātro, āre, āvi, ātum: - tr. et intr. - [abcl][b]a - aboyer, japper. - [abcl]b - aboyer, crier, brailler. - [abcl]c - demander à grands cris. - [abcl]d - en parl. de ch. - retentir, gronder, mugir, être agité.[/b]    - aliquem (aliquid) latrare: aboyer après qqn (qqch).    - opprobriis dignum latrare, Hor. S. 2, 1, 85: s'en prendre à un homme digne d'être flétri.    - animus in pectore latrat, Enn.: l'orage gronde dans son coeur. [st1]3 [-] Lătro, ōnis, m.: Latro (surnom).
    * * *
    [st1]1 [-] lătro, ōnis, m.: - [abcl][b]a - soldat mercenaire. - [abcl]b - brigand, voleur, bandit, pirate; scélérat, meurtrier. - [abcl]c - pièce, pion (au jeu d'échecs).[/b]    - servatorum meorum latro, Curt.: meurtrier de ceux qui m'ont sauvé.    - latro, Phaedr.: (loup) ravisseur. [st1]2 [-] lātro, āre, āvi, ātum: - tr. et intr. - [abcl][b]a - aboyer, japper. - [abcl]b - aboyer, crier, brailler. - [abcl]c - demander à grands cris. - [abcl]d - en parl. de ch. - retentir, gronder, mugir, être agité.[/b]    - aliquem (aliquid) latrare: aboyer après qqn (qqch).    - opprobriis dignum latrare, Hor. S. 2, 1, 85: s'en prendre à un homme digne d'être flétri.    - animus in pectore latrat, Enn.: l'orage gronde dans son coeur. [st1]3 [-] Lătro, ōnis, m.: Latro (surnom).
    * * *
    I.
        Latro, latras, latrare. Cic. Abbayer, Japper, Glattir, Glappir.
    \
        Latrare, ad homines translatum. Cic. Crier contre aucun.
    II.
        Latro, latronis, com. gene. Cic. Un brigant et destrousseur de gents, Larron.
    \
        Latrones, apud antiquos dicebantur etiam conducti milites. Varro. La garde du corps d'un capitaine, ou autre personne.

    Dictionarium latinogallicum > latro

  • 2 fauces

    fauces, ĭum, f. plur. (au sing. nom. faux, inusité, sauf fauce, à l'abl.) [st2]1 [-] gorge, gosier; voracité. [st2]2 [-] conduit, canal, ouverture, passage étroit, gorges, pas, défilé, détroit, bras de mer. [st2]3 [-] entrée étroite, goulet (d'un port), embouchure. [st2]4 [-] gouffre, abîme. [st2]5 [-] bouche, cratère (d'un volcan).    - arente fauce, Hor.: le gosier sec.    - manifesto jam faucibus teneor, Plaut.: évidemment je suis pris à la gorge.    - obstipui, steteruntque comae et vox faucibus haesit, Virg. En.: je restai stupéfait, mes cheveux se dressèrent et ma voix s'étrangla dans la gorge.    - Catilina faucibus urget, Cic.: Catilina nous menace à la gorge.    - fauces angustae, Virg.: passage étroit, couloir, corridor.    - Ciliciae fauces, Curt.: les gorges de la Cilicie.    - ubi venere ad fauces grave olentis Averni, Virg. En. 6: quand elles furent arrivées près des gorges fétides de l'Averne.    - fauces Orci, Apul.: le gouffre des enfers.    - fauces fornacis, Cato.: gueule d'un four.    - fauces macelli, Cic.: l'entrée étroite du marché.    - fauce improba latro incitatus, Phaedr. 1, 1: le brigand (= le loup), stimulé par sa voracité insatiable.    - terrae fauces, Cic. Nat. 2: les bouches de la terre.
    * * *
    fauces, ĭum, f. plur. (au sing. nom. faux, inusité, sauf fauce, à l'abl.) [st2]1 [-] gorge, gosier; voracité. [st2]2 [-] conduit, canal, ouverture, passage étroit, gorges, pas, défilé, détroit, bras de mer. [st2]3 [-] entrée étroite, goulet (d'un port), embouchure. [st2]4 [-] gouffre, abîme. [st2]5 [-] bouche, cratère (d'un volcan).    - arente fauce, Hor.: le gosier sec.    - manifesto jam faucibus teneor, Plaut.: évidemment je suis pris à la gorge.    - obstipui, steteruntque comae et vox faucibus haesit, Virg. En.: je restai stupéfait, mes cheveux se dressèrent et ma voix s'étrangla dans la gorge.    - Catilina faucibus urget, Cic.: Catilina nous menace à la gorge.    - fauces angustae, Virg.: passage étroit, couloir, corridor.    - Ciliciae fauces, Curt.: les gorges de la Cilicie.    - ubi venere ad fauces grave olentis Averni, Virg. En. 6: quand elles furent arrivées près des gorges fétides de l'Averne.    - fauces Orci, Apul.: le gouffre des enfers.    - fauces fornacis, Cato.: gueule d'un four.    - fauces macelli, Cic.: l'entrée étroite du marché.    - fauce improba latro incitatus, Phaedr. 1, 1: le brigand (= le loup), stimulé par sa voracité insatiable.    - terrae fauces, Cic. Nat. 2: les bouches de la terre.
    * * *
        Fauces, faucium faucibus, f. g. plur. nu. Cic. La gorge.
    \
        Arent fauces. Ouid. J'ay la gorge seiche.
    \
        Frangere fauces laqueo. Lucan. Estrangler.
    \
        Fauces in verba resoluere. Ouid. Ouvrir la bouche pour parler.
    \
        Fauces, per translationem. Virg. Une entree estroicte de quelque lieu.
    \
        Fauces. Plin. Les lieux où les rivieres se rendent en la mer, La bouche.

    Dictionarium latinogallicum > fauces

  • 3 latratus

    [st1]1 [-] lātrātus, a, um: part. passé de latro. - [abcl][b]a - battu par les flots mugissants. - [abcl]b - Mart. appelé à grands cris.[/b] [st1]2 [-] lātrātŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - aboiement. - [abcl]b - cri (de l'orateur), criailleries (des calomniateurs...)[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] lātrātus, a, um: part. passé de latro. - [abcl][b]a - battu par les flots mugissants. - [abcl]b - Mart. appelé à grands cris.[/b] [st1]2 [-] lātrātŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - aboiement. - [abcl]b - cri (de l'orateur), criailleries (des calomniateurs...)[/b]
    * * *
    I.
        Latratus, pen. prod. Aliud participium. Stat. Abbayé.
    II.
        Latratus, huius latratus, pen. prod. Pli. Abbay, Abbayement, Glap, Glappissement, Glattissement, Jappement.
    \
        Dare latratus. Seneca. Abbayer.

    Dictionarium latinogallicum > latratus

  • 4 societas

    sŏcĭĕtās, ātis, f. [st1]1 [-] association, réunion, communauté, société.    - hominum inter ipsos societas, Cic. Leg. 1, 28: la société humaine.    - societas generis humani, Cic. Lael. 20: la société du genre humain.    - societatem cum aliquo coire... dirimere, Cic. Phil. 2, 24: nouer une association avec qqn... la rompre.    - nulla societas nobis cum tyrannis est, Cic. Off. 3, 32: il n'y a pas de société entre nous et les tyrans.    - societas vitae, Cic. Amer. 111: la vie sociale.    - vir conjunctissimus mecum consiliorum omnium societate, Cic. Br. 2: homme qu'une complète communauté d'idées liait à moi étroitement.    - facti, consilii societas, Cic. Phil. 2, 25; 2, 32: participation à un acte, à une entreprise. --- cf. Cic. Verr. 4, 136.    - omnium facinorum sibi cum Dolabella societatem initam confiteri, Cic. Phil. 13, 36: avouer qu'une association pour tous les crimes le lie à Dolabella.    - quos ille latro, nisi aliquid firmius fuerit, societate vitiorum deleniet, Cic. Fam. 16: et ce brigand les amadouera par l'infection de ses vices, si on ne prend pas quelques mesures assez fermes. [st1]2 [-] association commerciale, industrielle; société, compagnie.    - fecit societatem earum rerum quae in Gallia comparabantur, Quinct. 12: il forma une association relative aux produits que l'on se procurait en Gaule.    - magna fide societatem gerere, Cic. Quinct. 13: gérer une association très honnêtement. [st1]3 [-] société fermière, compagnie des fermiers publics.    - Cic. Br. 85 ; Sest. 32 ; Mur. 69 ; Planc. 32. [st1]4 [-] union politique, alliance.    - cum Ptolemaeo societas erat facta, Caes. BC. 3, 107, une alliance avait été contractée avec Ptolémée.    - cf. Caes. BG. 6, 2, 2 ; Sall. J. 77, 2 ; Nep. Con. 2, 2 ; Alc. 4, 7.    - cum pluribus societatem defendendae libertatis inire, Cic. Fam. 10, 8: former avec un plus grand nombre de personnes une alliance pour défendre la liberté.    - Umbreno cuidam negotium dat uti legatos Allobrogum requirat eosque, si possit, impellat ad societatem, Sall. C.: il charge un certain Umbrenus d'entrer en relation avec les Allobroges et de les pousser, si possible, à s'allier à lui.
    * * *
    sŏcĭĕtās, ātis, f. [st1]1 [-] association, réunion, communauté, société.    - hominum inter ipsos societas, Cic. Leg. 1, 28: la société humaine.    - societas generis humani, Cic. Lael. 20: la société du genre humain.    - societatem cum aliquo coire... dirimere, Cic. Phil. 2, 24: nouer une association avec qqn... la rompre.    - nulla societas nobis cum tyrannis est, Cic. Off. 3, 32: il n'y a pas de société entre nous et les tyrans.    - societas vitae, Cic. Amer. 111: la vie sociale.    - vir conjunctissimus mecum consiliorum omnium societate, Cic. Br. 2: homme qu'une complète communauté d'idées liait à moi étroitement.    - facti, consilii societas, Cic. Phil. 2, 25; 2, 32: participation à un acte, à une entreprise. --- cf. Cic. Verr. 4, 136.    - omnium facinorum sibi cum Dolabella societatem initam confiteri, Cic. Phil. 13, 36: avouer qu'une association pour tous les crimes le lie à Dolabella.    - quos ille latro, nisi aliquid firmius fuerit, societate vitiorum deleniet, Cic. Fam. 16: et ce brigand les amadouera par l'infection de ses vices, si on ne prend pas quelques mesures assez fermes. [st1]2 [-] association commerciale, industrielle; société, compagnie.    - fecit societatem earum rerum quae in Gallia comparabantur, Quinct. 12: il forma une association relative aux produits que l'on se procurait en Gaule.    - magna fide societatem gerere, Cic. Quinct. 13: gérer une association très honnêtement. [st1]3 [-] société fermière, compagnie des fermiers publics.    - Cic. Br. 85 ; Sest. 32 ; Mur. 69 ; Planc. 32. [st1]4 [-] union politique, alliance.    - cum Ptolemaeo societas erat facta, Caes. BC. 3, 107, une alliance avait été contractée avec Ptolémée.    - cf. Caes. BG. 6, 2, 2 ; Sall. J. 77, 2 ; Nep. Con. 2, 2 ; Alc. 4, 7.    - cum pluribus societatem defendendae libertatis inire, Cic. Fam. 10, 8: former avec un plus grand nombre de personnes une alliance pour défendre la liberté.    - Umbreno cuidam negotium dat uti legatos Allobrogum requirat eosque, si possit, impellat ad societatem, Sall. C.: il charge un certain Umbrenus d'entrer en relation avec les Allobroges et de les pousser, si possible, à s'allier à lui.
    * * *
        Societas, pen. cor. societatis. Cic. Societé, Compagnie.
    \
        Est tibi societas criminis cum illo. Cic. Vous estes complices.
    \
        Coire societatem, Vide COEO. S'associer avec aucun.
    \
        Colere societatem fide. Cic. Entretenir la societé par loyaulté.
    \
        Dirimere societatem. Cic. Separer ou rompre une societé et alliance.
    \
        Gerere societatem magna fide. Cic. Entretenir fidelement la societé.
    \
        Renuntiare societatem alicui. Liu. Luy declarer et signifier qu'on renonce à son alliance et societé.

    Dictionarium latinogallicum > societas

  • 5 coaetaneus

    cŏaetaneus, i, m. du même âge.
    * * *
    cŏaetaneus, i, m. du même âge.
    * * *
        Coaetaneus, Portius Latro. Qui est de mesme temps ou aage.

    Dictionarium latinogallicum > coaetaneus

  • 6 latrunculus

    lătruncŭlus, i, m. [st2]1 [-] soldat mercenaire, brigand, voleur. [st2]2 [-] usurpateur. [st2]3 [-] pion, pièce du jeu des latroncules (sorte d'échecs).
    * * *
    lătruncŭlus, i, m. [st2]1 [-] soldat mercenaire, brigand, voleur. [st2]2 [-] usurpateur. [st2]3 [-] pion, pièce du jeu des latroncules (sorte d'échecs).
    * * *
        Latrunculus, latrunculi, pen. corr. Diminutiuum. Cic. Brigandeau, Brigandereau, Larronneau, Larronceau, Pillart.
    \
        Latrunculus, siue Laterunculus, qui et latro, Vulgus nostrum scachos vocat. Martial. Seneca. Des eschecs.
    \
        Praelia latronum ludere. Ouid. Jouer aux eschecs.

    Dictionarium latinogallicum > latrunculus

  • 7 praecognitus

    praecognitus, a, um part. passé de praecognosco, inusité: connu d'avance.
    * * *
    praecognitus, a, um part. passé de praecognosco, inusité: connu d'avance.
    * * *
        Praecognitus, pen. cor. Adiectiuum. Plancus ad Ciceronem, Latro praecognito nostro aduentu, rursus in Italiam se recipere coepit. Ayant congneu que nous debvions venir.

    Dictionarium latinogallicum > praecognitus

  • 8 latrare

    latrare v.intr. ( làtro; aus. avere) 1. aboyer; ( ululare) aboyer à la mort. 2. ( fig) hurler.

    Dizionario Italiano-Francese > latrare

См. также в других словарях:

  • Latro — Latro, M. Porcius, römischer Rhetor, Ovids Lehrer u. Senecas Freund; er st. 4 v. Chr.; übrig sind von ihm Declamationen, welche meist in den Ausgaben des Sallustius stehen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Latro (2) — 2Latro, (5. Sept.), Bischof von Laon (Laudunum), wird von Saussayus und Flodoardus »heilig«, von Hincmarus »selig«, von Castellanus »ehrwürdig« genannt, von den Bollandisten aber am 5. Sept. (II. 487) ohne Titel unter die Prätermissen gesetzt mit …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Latro, S. (1) — 1S. Latro, d.i. der heil. Räuber (Schächer), steht am 25. März im Mart. Rom. ohne eigenen Namen, aber mit dem Beisatze, daß an diesem Tage in Jerusalem sein Andenken gefeiert werde, so wie daß er Christum am Kreuze bekannt und von ihm die Worte… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • LATRO M. Porcius — vide ibi …   Hofmann J. Lexicon universale

  • latro — là·tro s.m. var. LE → ladro …   Dizionario italiano

  • latro — (G): Pay, hire; a hireling; (L): a robber …   Dictionary of word roots and combining forms

  • latro — /laetrow/ In the civil and old English law, a robber; a thief …   Black's law dictionary

  • latro — /laetrow/ In the civil and old English law, a robber; a thief …   Black's law dictionary

  • latro — A thief; a robber; a brigand; a freebooter; a bandit …   Ballentine's law dictionary

  • Birgus latro — Saltar a navegación, búsqueda ? Cangrejo de los cocoteros …   Wikipedia Español

  • Birgus latro — Crabe de cocotier Crabe de cocotier …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»