Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

labra+q

  • 1 Labra lege

    Latin Quotes (Latin to English) > Labra lege

  • 2 labrum

    1. labrum, ī, n., Lefze, Lippe, labrum superius, Oberlippe, Caes.: inferius, Unterlippe, Petron. u. Mart. Cap.: labra resima (eines Hundes), Varro: labra trementia, Cic.: labra improbiora, Charis.: labra comprimere, Sen.: paulipser labra comprimere (Ggstz. hiare), Macr.: vix allevare labra, vix diducere labra, Sen.: labra lambere, Quint.: labra mordere, in die L. beißen, Quint.: labra (irati) quatiuntur (zittern), Sen.: adorandi gratiā, manum labris admovere, Apul. – hunc censes primis, ut dicitur, labris gustasse physiologiam, sprichw. = nur oberflächlich beschäftigt mit usw., Cic. de nat. deor. 1, 20: u. so equidem multos et vidi in hac civitate et audivi, non modo qui primoribus labris gustassent genus hoc vitae et extremis, ut dicitur, digitis attigissent, sed qui totam adulescentiam voluptatibus dedissent, Cic. Cael. 28: philosophiae studia ne primoribus quidem labris attigisse, Cic. de or. 1, 78. – non a summis labris ista venerunt (sind nicht so obenhin gesprochen), habent hae voces fundamentum, Sen. ep. 10, 3. – non in pectore, sed in labris habere bonitatem, Lact. 3, 16, 4. – linere alci labra, jmdm. etwas weiß machen, Mart. 3, 42, 2. – übtr., labrum Venereum, labrum Veneris, eine Pflanze = δίψακος, Weberdistel, Weberkarde (Dipsacus fullonum, L.), Plin. 25, 171. Ser. Samm. 1008. – meton., Rand eines Gefäßes, Cato u. Caes.:
    ————
    des Grabens, Caes. u. Liv.: labra fontis, Plin.: in summo labro fluminis, Sisenn. fr.
    ————————
    2. lābrum, ī, n. (Schnellsprechform von lavabrum), ein Gefäß mit vollem, rundem Rande, das Becken, die Wanne, a) in der Landwirtsch., culleare, Cato: fictilia et lapidea labra, für das vom lacus abgezogene Öl, Colum. – zum Austreten der Trauben, Kufe, spumat plenis vindemia labris, Verg. georg. 2, 6. – b) ein Wasserbecken, Bassin, labra aëna, Verg. Aen. 8, 22: marmoreo labro aqua exundat, Plin. ep. 5, 6, 20: marmorea duo labra ante fornicem posuit, Liv. 37, 3, 7: unda labris nitentibus instat, Stat. silv. 1, 5, 49. – c) großes flaches Becken im Bade, aus dem man sich besprengte, Vitr. 5, 10, 4. Ulp. dig. 19, 1, 15: labrum si in balineo non est, Cic. ep. 14, 20. – dah. meton. (poet.), labra Dianae, das Bad der D., Ov. fast. 4, 761.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > labrum

  • 3 labrum

    1.
    lā̆brum, i, n. [root lab, as in labium; v. lambo], a lip.
    I.
    Lit.:

    cape cultrum ac seca digitum vel nasum vel labrum,

    Plaut. Merc. 2, 2, 39:

    apes, quas dixisti in labris Platonis consedisse pueri,

    Cic. Div. 2, 31, 66:

    vide ut discidit labrum,

    Ter. Ad. 4, 2, 20:

    labrum superius,

    the upper lip, Caes. B. G. 5, 14:

    (poculis) labra admovere,

    Verg. E. 3, 43:

    labra movere,

    Hor. Ep. 1, 16, 60; Juv. 13, 114:

    sive puer furens impressit memorem dente labris notam,

    Hor. C. 1, 13, 12:

    haec ego mecum Compressis agito labris,

    id. S. 1, 4, 137:

    labra distorquere,

    Quint. 1, 11, 9:

    labra male porrigere, scindere, adstringere, diducere, replicare, in latus trahere,

    id. 11, 3, 81: labra labris conserere, to kiss, Cn. Matius ap. Gell. 20, 9, 2:

    labra labellis ferrummare,

    to kiss, Plaut. Mil. 4, 8, 25; so,

    labra ad labella adjungere,

    id. Ps. 5, 1, 14:

    labra valgiter commovere,

    Petr. 26:

    viscantur labra mariti,

    Juv. 6, 466.—
    B.
    Prov.:

    linere alicui labra,

    to deceive one, Mart. 3, 42, 2:

    non in pectore, sed in labris habere bonitatem,

    Lact. 3, 16, 4:

    primis or primoribus labris gustare, or attingere aliquid,

    to get a slight taste of, to get only a superficial knowledge of a thing, Cic. N. D. 1, 8, 20:

    quae ipsi rhetores ne primoribus quidem labris attigissent,

    id. de Or. 1, 19, 87:

    multos vidi qui primoribus labris gustassent genus hoc vitae,

    id. Cael. 12, 28:

    non a summis labris venire,

    not to be lightly spoken, Sen. Ep. 10, 3: similem habent labra lactucam, a saying of M. Crassus when he saw an ass eating thistles, and which may be rendered, like lips, like lettuce; meaning, like has met its like, Hier. Ep. 7, 5.—
    II.
    Transf.
    A.
    An edge, margin, brim (of a vessel, a ditch, etc.):

    ut ejus fossae solum tantundem pateret, quantum summa labra distarent,

    Caes. B. G. 7, 72:

    extra duplex vallum fossae circumdedit, interiore labro murum objecit,

    Liv. 37, 37, 11:

    labra doliorum,

    Cato, R. R. 107, 1:

    fontis,

    Plin. 31, 2, 19, § 28:

    lilium resupinis per ambitum labris,

    id. 21, 5, 11, § 23; 17, 22, 35, § 168.—
    * B.
    Poet., a trench, Aus. de Clar. Urb. 5, 9.—
    C.
    Labrum Venerium, a plant growing by rivers, Plin. 25, 13, 108, § 171;

    called also labrum Veneris,

    Ser. Samm. 1038.
    2.
    lābrum, i, n. [for lavabrum, q. v.], a basin, a tub for bathing; a vat for treading out grapes:

    labrum si in balineo non est,

    Cic. Fam. 14, 20:

    marmoreo labro aqua exundat,

    Plin. Ep. 5, 6, 20:

    splendentia,

    Verg. A. 12, 417:

    aëna,

    id. ib. 8, 22:

    marmorea duo labra ante fornicem posuit,

    Liv. 37, 3, 7:

    unda labris nitentibus instat,

    Stat. S. 1, 5, 49:

    eluacrum,

    Cato, R. R. 11:

    lupinarium,

    id. ib.:

    olearium,

    id. ib. 13; Col. 12, 50, 10 sq.; cf.: spumat plenis vindemia labris, in the full vats or vessels, Verg. G. 2, 6;

    of a tub or basin for bathing,

    Vitr. 5, 10, 4;

    of a fountain,

    Dig. 19, 1, 15.—
    II.
    Poet. transf., a bath:

    nec Dryades, nec nos videamus labra Dianae,

    Ov. F. 4, 761; cf. id. Ib. 481; id. H. 21, 178.

    Lewis & Short latin dictionary > labrum

  • 4 labrum

    [st1]1 [-] lăbrum, i, n. [lambo]: - [abcl][b]a - lèvre. - [abcl]b - bord, rebord.[/b]    - labra quatiuntur, Sen. Ira. 1, 1, 4: les lèvres [sont agitées] = tremblent.    - labrum superius, Caes.: lèvre supérieure.    - necdum illis (poculis) labra admovi, Virg.: je n'ai pas encore approché mes lèvres de ces coupes.    - labra movere, Hor. Ep. 1: parler entre ses dents.    - haec ego mecum compressis agito labris, Hor. S. 1: voilà ce que je me dis tout bas.    - vix labra diduxit, Sen.: à peine s'il a desserré les dents.    - in labris primoribus, Plaut.: sur le bout des lèvres.    - primis (primoribus) labris gustare, Cic.: effleurer, étudier superficiellement.    - linere alicui labra, Mart.: se moquer de qqn.    - spumat plenis vindemia labris, Virg. G. 2: la vendange écume à pleins bords dans les cuves. [st1]2 [-] lābrum (lavabrum), i, n. [lavo]: grand vase, bassin, cuve, baignoire.    - labra Dianae, Ov. F. 4: le bain de Diane.
    * * *
    [st1]1 [-] lăbrum, i, n. [lambo]: - [abcl][b]a - lèvre. - [abcl]b - bord, rebord.[/b]    - labra quatiuntur, Sen. Ira. 1, 1, 4: les lèvres [sont agitées] = tremblent.    - labrum superius, Caes.: lèvre supérieure.    - necdum illis (poculis) labra admovi, Virg.: je n'ai pas encore approché mes lèvres de ces coupes.    - labra movere, Hor. Ep. 1: parler entre ses dents.    - haec ego mecum compressis agito labris, Hor. S. 1: voilà ce que je me dis tout bas.    - vix labra diduxit, Sen.: à peine s'il a desserré les dents.    - in labris primoribus, Plaut.: sur le bout des lèvres.    - primis (primoribus) labris gustare, Cic.: effleurer, étudier superficiellement.    - linere alicui labra, Mart.: se moquer de qqn.    - spumat plenis vindemia labris, Virg. G. 2: la vendange écume à pleins bords dans les cuves. [st1]2 [-] lābrum (lavabrum), i, n. [lavo]: grand vase, bassin, cuve, baignoire.    - labra Dianae, Ov. F. 4: le bain de Diane.
    * * *
        Labrum, labri, Idem quod Labium. Pers. Levre, ou bolievre.
    \
        Labris primoribus attingere aliquod genus vitae. Ci. Gouster et taster seulement.
    \
        Modo versabatur mihi in labris primoribus. Plaut. Je l'avoye maintenant sur le bord ou sur le bout de la langue.
    \
        Labrum. Plin. iunior. Le bord d'un fleuve, lac, fontaine, et semblables. Le bassin de pierre d'une fontaine qui recoit l'eaue des tuyaux.
    \
        Labrum. Cic. Une tinette ou cuve à se baigner, Une baignoire.
    \
        Labra vinaria, lupinaria, et olearia. Cat. Cuve dedens lesquelles on porte la vendange, ou les olives, et semblables au pressoir.
    \
        Labrum venerium. Plin. Herbe nommee Chardon à carder, ou Chardon à foullon.

    Dictionarium latinogallicum > labrum

  • 5 labrum [1]

    1. labrum, ī, n., Lefze, Lippe, labrum superius, Oberlippe, Caes.: inferius, Unterlippe, Petron. u. Mart. Cap.: labra resima (eines Hundes), Varro: labra trementia, Cic.: labra improbiora, Charis.: labra comprimere, Sen.: paulipser labra comprimere (Ggstz. hiare), Macr.: vix allevare labra, vix diducere labra, Sen.: labra lambere, Quint.: labra mordere, in die L. beißen, Quint.: labra (irati) quatiuntur (zittern), Sen.: adorandi gratiā, manum labris admovere, Apul. – hunc censes primis, ut dicitur, labris gustasse physiologiam, sprichw. = nur oberflächlich beschäftigt mit usw., Cic. de nat. deor. 1, 20: u. so equidem multos et vidi in hac civitate et audivi, non modo qui primoribus labris gustassent genus hoc vitae et extremis, ut dicitur, digitis attigissent, sed qui totam adulescentiam voluptatibus dedissent, Cic. Cael. 28: philosophiae studia ne primoribus quidem labris attigisse, Cic. de or. 1, 78. – non a summis labris ista venerunt (sind nicht so obenhin gesprochen), habent hae voces fundamentum, Sen. ep. 10, 3. – non in pectore, sed in labris habere bonitatem, Lact. 3, 16, 4. – linere alci labra, jmdm. etwas weiß machen, Mart. 3, 42, 2. – übtr., labrum Venereum, labrum Veneris, eine Pflanze = δίψακος, Weberdistel, Weberkarde (Dipsacus fullonum, L.), Plin. 25, 171. Ser. Samm. 1008. – meton., Rand eines Gefäßes, Cato u. Caes.: des Grabens, Caes. u. Liv.: labra fontis, Plin.: in summo labro fluminis, Sisenn. fr.

    lateinisch-deutsches > labrum [1]

  • 6 labrum [2]

    2. lābrum, ī, n. (Schnellsprechform von lavabrum), ein Gefäß mit vollem, rundem Rande, das Becken, die Wanne, a) in der Landwirtsch., culleare, Cato: fictilia et lapidea labra, für das vom lacus abgezogene Öl, Colum. – zum Austreten der Trauben, Kufe, spumat plenis vindemia labris, Verg. georg. 2, 6. – b) ein Wasserbecken, Bassin, labra aëna, Verg. Aen. 8, 22: marmoreo labro aqua exundat, Plin. ep. 5, 6, 20: marmorea duo labra ante fornicem posuit, Liv. 37, 3, 7: unda labris nitentibus instat, Stat. silv. 1, 5, 49. – c) großes flaches Becken im Bade, aus dem man sich besprengte, Vitr. 5, 10, 4. Ulp. dig. 19, 1, 15: labrum si in balineo non est, Cic. ep. 14, 20. – dah. meton. (poet.), labra Dianae, das Bad der D., Ov. fast. 4, 761.

    lateinisch-deutsches > labrum [2]

  • 7 labrum

    I ī n. [одного корня с labium ]
    l. superius Cs (inferius Pt) — верхняя (нижняя) губа
    primis (primoribus) labris attingere (gustare) aliquid погов. C — коснуться чего-л. губами (чуть попробовать что-л.), перен. поверхностно ознакомиться с чем-л.
    linĕre alicui labra погов. M — обмануть (надуть) кого-л.
    2) край (l. fonds PM; fossae Cs)
    3)
    l. Venereum (Veneris) бот.ворсовальная шишка (Dipsacus fullonum, L) PM
    II lābrum, ī n. [из lavabrum от lavo ]
    1) таз, ванна или бассейн (labra aēna V; marmorea L); чан V
    2) поэт. купальня ( labra Dianae O)

    Латинско-русский словарь > labrum

  • 8 labrum

        labrum ī, n    [1 LAB-], a lip: apes, in labris Platonis consedisse: discidit labrum, T.: superius, the upper lip, Cs.: (poculis) labra admovere, V.: labra incana situ, O.: Compressis labris, H.—Prov.: primis labris gustasse physiologiam, to have got a smattering of.—An edge, margin, brim: summae fossae labra, Cs.: interiore labro (fossae) murum obiecit, L.
    * * *
    I
    lip (of person/vessel/ditch/river), rim, edge
    II
    bowl; large basin/vat; tub/bathing place; teazel (prickly plant/genus Dipsacus)

    Latin-English dictionary > labrum

  • 9 astringo

    a-stringo (ad-stringo), strīnxī, strictum, ere, straff anziehen, I) eig. straff-, fest anziehen, fest zusammenziehen, zusammenschnüren, -pressen, fest schnüren, fest anbinden, fest anschließen (Ggstz. relaxare), a) im engern Sinne, ein Band u. einen Ggstd. (v. den Banden selbst u. v. Pers., die vermittelst eines Bandes schnüren), quo magis extendas (vincula), tanto astringunt artius, Plaut.: vincula motu, Ov.: laqueos, Sen. – quae (vinculum) astringit, Cic.: u. artius atque hederā astringitur ilex, Hor.: iugum astrictum compluribus nodis, Curt.: soccus astrictus, Hor.: comae astrictae, Ov. – rotam multo sufflamine, stark hemmen, Iuven. – alci manus, Plaut.: alqm ad columnam fortiter, Plaut.: alqm ad statuam, Cic. – b) im weitern Sinne, Körperteile u. ähnl. Ggstde., labra (Ggstz. diducere labra), Quint.: vultum superciliis, Quint.: frontem, zusammenziehen, runzeln, Sen.: astricta tempora, runzelige Schläfe, Cels.: astrictae fauces, zusammengeschnürte, Tac.: astricti crepidis pedes, zusammengepreßte, Curt.: paenulis astricti et velut inclusi, eingepreßt, Tac. – venas (terrae) hiantes, sich eng schließen machen, Verg.: so auch limen astrictum, geschlossene, Ov.: cortex astrictus pice, Hor.: astrictum opus bitumine, Curt. – alvus (der Magen) tum astringitur tum relaxatur, Cic.: tum astringentibus se intestinis tum relaxantibus, Cic. – Insbes. v. Ggstdn., die zusammenziehend auf einen Körper wirken, α) v. Heilmitteln, Speisen usw. (als mediz. t. t.), omnem partem (corporis) confirmare et astringere, Scrib.: astr. gustu, den Mund zusammenziehen, Plin.: astringi a marino morsu, von der Schärfe des Seewassers verdichtet werden, Plin.: alvum astr., harten Leib machen, verstopfen, stopfend auf den Leib wirken (Ggstz. alvum solvere, resolvere, laxare), Cels. – β) v. der Kälte, zusammenziehen, erstarren machen, corpora vis frigoris ita astrinxerat, ut etc., Curt.: imbrem concreto gelu, zu festem Eis gefrieren machen, Curt.: astrictae aquae (sc. gelu), Ov.: astricto perusta terra gelu, ewig erstarrt vom Eis, Ov.: humus riget gelu astricta, erstarrt, hart gefroren, Curt. – u. abkühlen, mollibus lacubus remissum corpus, Mart. 1, 49, 11: dah. astringi, sich abkühlen, in proxumo puteus, ex quo possis rursus astringi, si paeniteat teporis, Plin. ep. 5, 6, 25. – γ) v. Stoffen, eine Farbe abschwächen (Ggstz. excitare, heben), ita permixtis viribus alterum altero excitatur aut astringitur, Plin. 9, 134. – u. se astr., sich verdichten, gerinnen, quod (medicamen) cum se astrinxerit, Pelag. vet. 28. p. 95 extr. – II) übtr.: a) übh. straff anziehen (Ggstz. relaxare), pater nimis indulgens quicquid ego astrinxi relaxat, lockert die Zügel, die ich straff angezogen habe, Cic.: puta enim avaritiam relaxatam, puta astrictam esse luxuriam, Sen.: haec magis adhuc astringunt, befestigen noch mehr, Quint. – in Schrift u. Rede zusammendrängen, einschränken, in Schranken weisen, luxuriantia, Quint.: rem tam late fusam tam breviter, Quint. – u. commeatum ad certam formulam astringere, den Wagentroß auf ein bestimmtes Maß beschränken, Suet. Tib. 18, 1. – u. einen Beweis zusammendrängen, zusammenfassen, breviter argumenta (Ggstz. vagari), Cic.: hoc artius astringi ratio non potest, knapper als so läßt sich diese Schlußfolge nicht fassen, Cic. – b) geistig, politisch, moralisch gleichs. fesseln, binden, α) geistig, illi studio suorum astricti, gefesselt durch die Teilnahme an den Ihrigen, Sall.: Iugurtha maioribus astrictus, durch wichtigere Gegenstände ganz in Anspruch genommen, Sall. – β) politisch, vel armis vel legibus totam Galliam sempiternis vinculis, Cic. – γ) moralisch binden, fesseln, fest-, unauflöslich machen, disciplinam legibus, Cic.: huius tanti officii servitutem testimonio sempiterno, Cic. – u. moralisch binden = verbinden, verbindlich machen, verpflichten, hāc lege alci suam fidem, Ter.: alqm legibus, Cic.: iureiurando populum, Liv. epit.: alqm suis condicionibus, Cic.: eius (C. Marcelli iudicis) religione devinctus atque astrictus, durch desselben Eidespflicht gebunden u. fest umstrickt, Cic. – se scelere astringere u. scelere astringi, sich durch ein Vergehen binden, d.i. sich schuldfällig machen, Cic.: u. so furti sese, Plaut. – m. Ang. woran? od. wozu? durch in od. ad m. Akk., se verbis alterius in iura sacra, Ov.: se ad certa verba, Quint.: milites ad certam stipendiorum formulam, Caes.: astringi ad temperantiam, Plin. ep.: haec utique lex naturae est, quae ad omnem astringit humanitatem, Ambros. de off. 3, 3, 19. – mit Ang. wofür? durch pro m. Abl., se iureiurando pro salute alcis, Suet. Caes. 84.

    lateinisch-deutsches > astringo

  • 10 labellum [1]

    1. labellum, ī, n. (Demin. v. 1. labrum), eine kleine Lippe, labella tenera, Plaut. u. Ov.: purpurea, Ov.: rosea, Catull.: Platoni cum in cunis parvulo dormienti apes in labellis consedissent, Cic.: ubi (amans) labra ad labella adiungit, Plaut.: labra ab labellis aufer, Plaut. – als Liebkosungswort, meum labellum, Plaut. Poen. 366 u.a.

    lateinisch-deutsches > labellum [1]

  • 11 quatio

    quătĭo, ĕre, quassi, quassum - tr. - [st2]1 [-] secouer, agiter. [st2]2 [-] frapper, ébranler, bousculer, battre, brandir. [st2]3 [-] chasser, pousser. [st2]4 [-] émouvoir, troubler.    - labra quatiuntur, Sen. Ir. 1, 1, 4: les lèvres [sont agitées] = tremblent.
    * * *
    quătĭo, ĕre, quassi, quassum - tr. - [st2]1 [-] secouer, agiter. [st2]2 [-] frapper, ébranler, bousculer, battre, brandir. [st2]3 [-] chasser, pousser. [st2]4 [-] émouvoir, troubler.    - labra quatiuntur, Sen. Ir. 1, 1, 4: les lèvres [sont agitées] = tremblent.
    * * *
        Quatio, quatis, quassi, quassum, quatere. Esbranler, Faire trembler, Secouer, Hocher, Crosler. \ Moenia quatit ariete. Liu. Il bat.
    \
        Quatere aliquem foras. Terent. Poulser aucun hors de la maison.
    \
        Quatere aliquem mente solida. Horat. Luy faire perdre constance, fermeté et asseurance, Le faire varier et changer d'opinion par crainte, ou autrement.
    \
        Quati aegritudine. Cic. Estre agité et tormenté de maladie.
    \
        Alas quatere magnis clangoribus. Virg. Batre les ailes.

    Dictionarium latinogallicum > quatio

  • 12 reprimo

    rĕprĭmo, ĕre, pressi, pressum [re + premo] - tr. - [st1]1 [-] faire reculer, empêcher d'avancer, retenir, refouler.    - influentes in Italiam Gallorum copias repressit, Cic. Prov. 32: il refoula les troupes gauloises dont le flot se déversait en Italie.    - cf. Cic. Div. 2, 69; Caes. BG. 7, 8, 1.    - quem Murena repressum magnā ex parte, non oppressum reliquit, Cic. Mur. 15, 32: (Mithridate) que Muréna repoussa sur presque tous les points, mais laissa encore debout. [st1]2 [-] au fig. réprimer, repousser, arrêter, retenir, contenir, arrêter, empêcher.    - animi incitationem, Caes. BC. 3, 92, 5: réprimer l'ardeur de qqn.    - fugam reprimere, Caes. BG. 3, 14, 1: arrêter la fuite.    - reprimere conatus alicujus, Cic. Verr. 2, 64: réprimer les efforts de qqn.    - homines odium suum a corpore ejus repressserunt, Cic. Sest. 117: le public contenant sa haine ne se laissa pas aller à des violences sur sa personne.    - se reprimere, Ter. Haut. 199, ou (absol.) reprimere, Cic. Leg. 2, 44: se contenir, s'arrêter de parler.    - fletu reprimor, ne scribam Cic. Att. 11, 15, 3, à cause des larmes je me retiens d'écrire (= je pleurerais, si j'écrivais).    - vix reprimor, quin... Plaut. Mil. 1368: j'ai peine à me retenir de.    - itinera reprimere, Cic. Att. 10, 9, 1: diminuer les étapes, ralentir sa marche.    - sua sponte cursum represserunt et ad medium fere spatium constiterunt, Caes. BC. 3, 93: ils ralentirent d'eux-mêmes leur marche et s'arrêtèrent à peu près au milieu de leur trajet.    - dextram reprimere, Virg. En. 12, 939: retenir son bras.    - ego vix reprimo labra quin te deosculer, Plaut. Cas.: j'ai peine à empêcher mes lèvres de te donner des baisers.
    * * *
    rĕprĭmo, ĕre, pressi, pressum [re + premo] - tr. - [st1]1 [-] faire reculer, empêcher d'avancer, retenir, refouler.    - influentes in Italiam Gallorum copias repressit, Cic. Prov. 32: il refoula les troupes gauloises dont le flot se déversait en Italie.    - cf. Cic. Div. 2, 69; Caes. BG. 7, 8, 1.    - quem Murena repressum magnā ex parte, non oppressum reliquit, Cic. Mur. 15, 32: (Mithridate) que Muréna repoussa sur presque tous les points, mais laissa encore debout. [st1]2 [-] au fig. réprimer, repousser, arrêter, retenir, contenir, arrêter, empêcher.    - animi incitationem, Caes. BC. 3, 92, 5: réprimer l'ardeur de qqn.    - fugam reprimere, Caes. BG. 3, 14, 1: arrêter la fuite.    - reprimere conatus alicujus, Cic. Verr. 2, 64: réprimer les efforts de qqn.    - homines odium suum a corpore ejus repressserunt, Cic. Sest. 117: le public contenant sa haine ne se laissa pas aller à des violences sur sa personne.    - se reprimere, Ter. Haut. 199, ou (absol.) reprimere, Cic. Leg. 2, 44: se contenir, s'arrêter de parler.    - fletu reprimor, ne scribam Cic. Att. 11, 15, 3, à cause des larmes je me retiens d'écrire (= je pleurerais, si j'écrivais).    - vix reprimor, quin... Plaut. Mil. 1368: j'ai peine à me retenir de.    - itinera reprimere, Cic. Att. 10, 9, 1: diminuer les étapes, ralentir sa marche.    - sua sponte cursum represserunt et ad medium fere spatium constiterunt, Caes. BC. 3, 93: ils ralentirent d'eux-mêmes leur marche et s'arrêtèrent à peu près au milieu de leur trajet.    - dextram reprimere, Virg. En. 12, 939: retenir son bras.    - ego vix reprimo labra quin te deosculer, Plaut. Cas.: j'ai peine à empêcher mes lèvres de te donner des baisers.
    * * *
        Reprimo, reprimis, penul. corr. repressi, repressum, reprimere. Plaut. Retenir à force et garder que quelque chose ne se face, Reprimer, Refraindre.
    \
        Reprime iracundiam. Terent. Appaise toy, ou ton ire.
    \
        Reprimam iam me, nec insequar longius. Cicero. Je me retiendray.
    \
        Conatus hominum reprimere. Cic. Resister à leurs entreprinses, Leur donner une reprimende.
    \
        Cursum reprimere. Caesar. Arrester son cours.
    \
        Dextram reprimere. Virgil. Retenir sa main.
    \
        Famam, siue sermones reprimere. Cicero. Appaiser un bruit commun.
    \
        Fletu reprimi, nequid scribamus. Cic. Estre engardé d'escrire.
    \
        Impetum populi reprimere. Cic. Assopir, Faire cesser, Appaiser la fureur du peuple.
    \
        Itinera reprimere. Cic. Abbreger, Accourcir son chemin.
    \
        Obiurgationem susceptam reprimere. Cic. Cesser de tanser.
    \
        Repressit pedem retro. Virg. Il a retiré son pied, Il s'est reculé.

    Dictionarium latinogallicum > reprimo

  • 13 astringo

    a-stringo (ad-stringo), strīnxī, strictum, ere, straff anziehen, I) eig. straff-, fest anziehen, fest zusammenziehen, zusammenschnüren, -pressen, fest schnüren, fest anbinden, fest anschließen (Ggstz. relaxare), a) im engern Sinne, ein Band u. einen Ggstd. (v. den Banden selbst u. v. Pers., die vermittelst eines Bandes schnüren), quo magis extendas (vincula), tanto astringunt artius, Plaut.: vincula motu, Ov.: laqueos, Sen. – quae (vinculum) astringit, Cic.: u. artius atque hederā astringitur ilex, Hor.: iugum astrictum compluribus nodis, Curt.: soccus astrictus, Hor.: comae astrictae, Ov. – rotam multo sufflamine, stark hemmen, Iuven. – alci manus, Plaut.: alqm ad columnam fortiter, Plaut.: alqm ad statuam, Cic. – b) im weitern Sinne, Körperteile u. ähnl. Ggstde., labra (Ggstz. diducere labra), Quint.: vultum superciliis, Quint.: frontem, zusammenziehen, runzeln, Sen.: astricta tempora, runzelige Schläfe, Cels.: astrictae fauces, zusammengeschnürte, Tac.: astricti crepidis pedes, zusammengepreßte, Curt.: paenulis astricti et velut inclusi, eingepreßt, Tac. – venas (terrae) hiantes, sich eng schließen machen, Verg.: so auch limen astrictum, geschlossene, Ov.: cortex astrictus pice, Hor.: astrictum opus bitumine, Curt. – alvus (der Magen) tum astringitur tum relaxatur, Cic.: tum astringentibus se intestinis tum relaxantibus, Cic. – Ins-
    ————
    bes. v. Ggstdn., die zusammenziehend auf einen Körper wirken, α) v. Heilmitteln, Speisen usw. (als mediz. t. t.), omnem partem (corporis) confirmare et astringere, Scrib.: astr. gustu, den Mund zusammenziehen, Plin.: astringi a marino morsu, von der Schärfe des Seewassers verdichtet werden, Plin.: alvum astr., harten Leib machen, verstopfen, stopfend auf den Leib wirken (Ggstz. alvum solvere, resolvere, laxare), Cels. – β) v. der Kälte, zusammenziehen, erstarren machen, corpora vis frigoris ita astrinxerat, ut etc., Curt.: imbrem concreto gelu, zu festem Eis gefrieren machen, Curt.: astrictae aquae (sc. gelu), Ov.: astricto perusta terra gelu, ewig erstarrt vom Eis, Ov.: humus riget gelu astricta, erstarrt, hart gefroren, Curt. – u. abkühlen, mollibus lacubus remissum corpus, Mart. 1, 49, 11: dah. astringi, sich abkühlen, in proxumo puteus, ex quo possis rursus astringi, si paeniteat teporis, Plin. ep. 5, 6, 25. – γ) v. Stoffen, eine Farbe abschwächen (Ggstz. excitare, heben), ita permixtis viribus alterum altero excitatur aut astringitur, Plin. 9, 134. – u. se astr., sich verdichten, gerinnen, quod (medicamen) cum se astrinxerit, Pelag. vet. 28. p. 95 extr. – II) übtr.: a) übh. straff anziehen (Ggstz. relaxare), pater nimis indulgens quicquid ego astrinxi relaxat, lockert die Zügel, die ich straff angezogen habe, Cic.: puta enim avaritiam relaxatam, puta astrictam esse luxuriam, Sen.:
    ————
    haec magis adhuc astringunt, befestigen noch mehr, Quint. – in Schrift u. Rede zusammendrängen, einschränken, in Schranken weisen, luxuriantia, Quint.: rem tam late fusam tam breviter, Quint. – u. commeatum ad certam formulam astringere, den Wagentroß auf ein bestimmtes Maß beschränken, Suet. Tib. 18, 1. – u. einen Beweis zusammendrängen, zusammenfassen, breviter argumenta (Ggstz. vagari), Cic.: hoc artius astringi ratio non potest, knapper als so läßt sich diese Schlußfolge nicht fassen, Cic. – b) geistig, politisch, moralisch gleichs. fesseln, binden, α) geistig, illi studio suorum astricti, gefesselt durch die Teilnahme an den Ihrigen, Sall.: Iugurtha maioribus astrictus, durch wichtigere Gegenstände ganz in Anspruch genommen, Sall. – β) politisch, vel armis vel legibus totam Galliam sempiternis vinculis, Cic. – γ) moralisch binden, fesseln, fest-, unauflöslich machen, disciplinam legibus, Cic.: huius tanti officii servitutem testimonio sempiterno, Cic. – u. moralisch binden = verbinden, verbindlich machen, verpflichten, hāc lege alci suam fidem, Ter.: alqm legibus, Cic.: iureiurando populum, Liv. epit.: alqm suis condicionibus, Cic.: eius (C. Marcelli iudicis) religione devinctus atque astrictus, durch desselben Eidespflicht gebunden u. fest umstrickt, Cic. – se scelere astringere u. scelere astringi, sich durch ein Vergehen binden, d.i. sich schuldfällig machen, Cic.: u. so
    ————
    furti sese, Plaut. – m. Ang. woran? od. wozu? durch in od. ad m. Akk., se verbis alterius in iura sacra, Ov.: se ad certa verba, Quint.: milites ad certam stipendiorum formulam, Caes.: astringi ad temperantiam, Plin. ep.: haec utique lex naturae est, quae ad omnem astringit humanitatem, Ambros. de off. 3, 3, 19. – mit Ang. wofür? durch pro m. Abl., se iureiurando pro salute alcis, Suet. Caes. 84.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > astringo

  • 14 labellum

    1. labellum, ī, n. (Demin. v. 1. labrum), eine kleine Lippe, labella tenera, Plaut. u. Ov.: purpurea, Ov.: rosea, Catull.: Platoni cum in cunis parvulo dormienti apes in labellis consedissent, Cic.: ubi (amans) labra ad labella adiungit, Plaut.: labra ab labellis aufer, Plaut. – als Liebkosungswort, meum labellum, Plaut. Poen. 366 u.a.
    ————————
    2. lābellum, ī, n. (Demin. v. 2. labrum), eine kleine Wanne, ein Becken, Cato r. r. 10, 2 u.a. Colum. 12, 28, 3 u.a. – auf einem Grabhügel, ein kleines Opferbecken zu Trankopfern, Cic. de legg. 2, 66. – im Bade, Afran. com. 1871. Laber. com. 38.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > labellum

  • 15 lābrum

        lābrum ī, n    [3 LV-], a basin, tub, bathtub, vat: labrum si in balineo non est: aëna, V.: marmorea duo labra ante fornicem posuit, L.: spumat plenis vindemia labris, in the full vats, V.: labra Dianae, bath, O.
    * * *
    I
    lip (of person/vessel/ditch/river), rim, edge
    II
    bowl; large basin/vat; tub/bathing place; teazel (prickly plant/genus Dipsacus)

    Latin-English dictionary > lābrum

  • 16 ferruumino

    ferrūumĭno ( fērū-), āvi, ātum, 1, v. a. [ferrumen, I.], to cement, solder, glue, unite, bind, join.
    I.
    Lit. (mostly post-Aug.):

    ita (bitumine) feruminatis Babylonis muris,

    Plin. 35, 15, 51, § 182:

    si tuum scyphum alieno plumbo plumbaveris aut alieno argento feruminaveris,

    Dig. 41, 1, 27:

    quare (ossa) fracta non feruminantur,

    Plin. 11, 37, 86, § 214; cf.:

    navium commissuras,

    to caulk the seams, id. 16, 36, 64, § 158.—
    * II.
    Transf., comically:

    labra in labris feruminat,

    glues his lips, Plaut. Mil. 4, 8, 25 (dub.; Lorenz, labra ab labellis fer mihi).

    Lewis & Short latin dictionary > ferruumino

  • 17 feruumino

    ferrūumĭno ( fērū-), āvi, ātum, 1, v. a. [ferrumen, I.], to cement, solder, glue, unite, bind, join.
    I.
    Lit. (mostly post-Aug.):

    ita (bitumine) feruminatis Babylonis muris,

    Plin. 35, 15, 51, § 182:

    si tuum scyphum alieno plumbo plumbaveris aut alieno argento feruminaveris,

    Dig. 41, 1, 27:

    quare (ossa) fracta non feruminantur,

    Plin. 11, 37, 86, § 214; cf.:

    navium commissuras,

    to caulk the seams, id. 16, 36, 64, § 158.—
    * II.
    Transf., comically:

    labra in labris feruminat,

    glues his lips, Plaut. Mil. 4, 8, 25 (dub.; Lorenz, labra ab labellis fer mihi).

    Lewis & Short latin dictionary > feruumino

  • 18 abrado

    ab-rādo, rāsī, rāsum, ere
    1) соскабливать, соскребать ( nomen Capit)
    2) брить ( labra Sen); сбривать ( barbam PM)
    3) обдирать, обжигать ( abrasae fauces Lcn)
    4) вырубать, выкорчёвывать ( radīces PM)
    5) выманивать, вымогать, вырывать ( aliquid ab aliquo terrore C)
    6) отнимать Ter, PJ

    Латинско-русский словарь > abrado

  • 19 adrado

    ad-rādo, rāsī, rāsum, ere
    3) брить (labra Sen; adrasum caput Pt)

    Латинско-русский словарь > adrado

  • 20 aemulus

    I a, um
    1) старающийся не уступать (кому-л.), соревнующийся, ревностно добивающийся превосходства (в чём-л.)
    ae. laudis C и laudi V — домогающийся славы, честолюбивый
    2) подражающий, воспроизводящий ( ars aemula naturae Ap)
    Hannĭbal, ae. itinerum Herculis L — Ганнибал, шедший путями Геркулеса
    3) равный, не уступающий (tibia tubae aemula H; Caesar summis oratoribus ae. T); подобный ( labra rosis aemula M)
    4) ревнивый, завистливый ( senectus V)
    II aemulus, ī m.
    1) соревнователь, равный, неуступающий (ae. atque imitator laborum C)
    mihi es ae. Pl я — (думаю, чувствую и т. п.) как и ты, т. е. и я также
    2) приверженец, сторонник, последователь ( Zenonis inventorum aemuli Stoici nominantur C)
    Brutorum aemuli T — единомышленники (подражатели) таких, каким был Брут
    3) соперник, завистник ( Parthi Romani imperii aemuli T)

    Латинско-русский словарь > aemulus

См. также в других словарях:

  • Labra — can refer to: *The Labrum (Latin for lip ) *Labra (village) …   Wikipedia

  • Labra — Parroquia de España Entidad Parroquia  • País …   Wikipedia Español

  • labra — sustantivo femenino 1. Uso/registro: restringido. Acción y efecto de labrar un material: la labra de la piedra. Sinónimo: labrado, talla …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • labra — [lā′brə, lab′rə] n. pl. of LABRUM * * * la·bra (lāʹbrə) n. Plural of labrum. * * * …   Universalium

  • labra — f. Acción y efecto de labrar piedra, madera, etc …   Diccionario de la lengua española

  • labra — [lā′brə, lab′rə] n. pl. of LABRUM …   English World dictionary

  • labra — ► sustantivo femenino 1 Operación de labrar piedra, madera, cuero u otro material: ■ la labra es un trabajo que requiere minuciosidad y precisión. SINÓNIMO labrado talla 2 Labor o adorno realizado en piedra, madera, cuero u otro material: ■ el… …   Enciclopedia Universal

  • labra — {{#}}{{LM L23214}}{{〓}} {{SynL23788}} {{[}}labra{{]}} ‹la·bra› {{《}}▍ s.f.{{》}} Trabajo que se hace en una materia, especialmente en piedra o en mármol: • La labra de esta escultura la realizó un escultor muy famoso.{{○}} {{#}}{{LM… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • LABRA — I. LABRA a quibus Plin. l. 11. c. 37. Brocci, Labeones (adde et Chilones) dicti, et os probum duriusve, animal generantibus: pro iis cornea et acuta volucribus rostra, Horum exporrectio cogitabundis vel admirabundis gestus peculiaris est. Unde… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Labra — Labrum La brum, n.; pl. L. {Labra}, E. {Labrums}. [L.] 1. A lip or edge, as of a basin. [1913 Webster] 2. (Zo[ o]l.) (a) An organ in insects and crustaceans covering the upper part of the mouth, and serving as an upper lip. See Illust. of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Labra (village) — Labra is a village located south of Sukhumi, Abkhazia, in the Ochamchira district and populated predominantly by ethnic Armenians who founded the village in 1890 after emigration from Ordu. [http://www.agbu.org/publications/article.asp?A ID=159… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»