Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

unite

  • 1 unite

    ūnītē, Adv. (unitus v. 1. unio), durchweg, Non. 542, 13.

    lateinisch-deutsches > unite

  • 2 unite

    ūnītē, Adv. (unitus v. 1. unio), durchweg, Non. 542, 13.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > unite

  • 3 jungo

    jungo, nxi, nctum, 3, v. a. [Sanscr. jug, junagmi, to unite; juk, joined; Goth. juk; O. H. Germ. joh, joch; Gr. zug, zeugnumi, zugos, zugon], to join or unite together, connect, attach, fasten, yoke, harness.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    1.
    With acc.:

    Narcissum et florem anethi,

    Verg. E. 2, 48:

    pontes et propugnacula,

    id. A. 9, 170:

    nemoris carentia sensu robora,

    Claud. B. G. 17:

    gradus,

    to close the ranks, Sil. 4, 372:

    montes,

    to heap up, Val. Fl. 1, 198:

    ostia,

    to shut, Juv. 9, 105; cf.:

    junctas quatere fenestras,

    Hor. C. 1, 25, 1:

    oscula,

    to exchange, Ov. M. 2, 357; cf. id. Am. 2, 5, 59; Petr. 67:

    da jungere dextram,

    to clasp, Verg. A. 6, 697:

    cur dextrae jungere dextram non datur,

    id. ib. 1, 408; cf.:

    quas junximus hospitio dextras,

    id. ib. 3, 83;

    11, 165: duos sinus,

    Plin. 5, 29, 31, § 116:

    juncto ponte milites transmittit,

    Tac. A. 1, 49.—So with abl. of means or manner:

    Ticinum ponte,

    to span, Liv. 21, 45, 1:

    amnem ponte,

    Plin. 5, 24, 21, § 86:

    ratibus flumen,

    to bridge, Liv. 21, 47, 2; cf.:

    qui biduo vix locum rate jungendo flumini inventum tradunt,

    id. 21, 47, 6:

    eo omnia vallo et fossa,

    id. 38, 4, 6:

    plumbum nigrum albo,

    Plin. 33, 5, 30, § 94; cf.:

    nam calamus cera jungitur,

    Tib. 2, 5, 32:

    illos defendit numerus junctaeque umbone phalanges,

    Juv. 2, 46:

    erga juncta est mihi foedere dextra,

    Verg. A. 8, 169:

    Pompei acies junxerat in seriem nexis umbonibus arma,

    Luc. 7, 453. —
    2.
    With dat. of indir. object:

    hoc opus ad turrim hostium admovent, ut aedificio jungatur,

    Caes. B. C. 2, 10 fin.:

    humano capiti cervicem equinam,

    Hor. A. P. 2:

    mortua corpora vivis,

    Verg. A. 8, 485; cf.:

    his tignis contraria duo juncta,

    Caes. B. G. 3, 17, 5:

    se Romanis,

    Liv. 24, 49, 1:

    exercitum sibi,

    Vell. 2, 80, 1:

    socia arma Rutulis,

    Liv. 1, 2, 3:

    victores Germani juncturi se Pannoniis,

    Suet. Tib. 17:

    cervicem meam amplexui,

    Petr. 86 dub. (Büch., vinxit amplexu):

    dextra dextrae jungitur,

    Ov. M. 6, 447; cf. Verg. A. 1, 408 supra:

    aeri aes plumbo fit uti jungatur ab albo,

    Lucr. 6, 1079:

    juncta est vena arteriis,

    Cels. 2, 10:

    Comius incensum calcaribus equum jungit equo Quadrati,

    drives against, Hirt. B. C. 8, 48.—
    3.
    With inter se:

    tigna bina inter se,

    Caes. B. G. 3, 17, 3:

    maxime autem corpora inter se juncta permanent, cum, etc.,

    Cic. N. D. 2, 45, 115:

    disparibus calamis inter se junctis,

    Ov. M. 1, 712:

    saltus duo alti inter se juncti,

    Liv. 9, 2, 7.—
    4.
    With cum:

    cum Bruto Cassioque vires suas,

    Vell. 2, 65, 1:

    legiones se cum Caesare juncturae,

    id. 2, 110, 1:

    erat cum pede pes junctus,

    Ov. M. 9, 44:

    lecto mecum junctus in uno,

    id. H. 13, 117:

    digitis medio cum pollice junctis,

    id. F. 5, 433:

    lingua cum subjecta parte juncta est,

    Cels. 7, 12, 4.—
    B.
    Esp.
    1.
    To harness, yoke, attach.
    (α).
    Of animals: angues ingentes alites juncti jugo, Pac. ap. Cic. Inv. 1, 19, 27 (Trag. v. 397 Rib.):

    junge pares,

    i. e. in pairs, Verg. G. 3, 169; Grat. Cyneg. 263:

    nec jungere tauros norant,

    Verg. A. 8, 316:

    currus et quatuor equos,

    id. G. 3, 114:

    grypes equis,

    id. E. 8, 27 Forbig.:

    curru jungit Halaesus Equos,

    id. A. 7, 724:

    leones ad currum,

    Plin. 8, 16, 21, § 54:

    mulis e proximo pistrino ad vehiculum junctis,

    Suet. Caes. 31.—
    (β).
    Of a vehicle (rare):

    reda equis juncta,

    Cic. Att. 6, 1, 25:

    neve (mulier) juncto vehiculo veheretur,

    Liv. 34, 1, 3:

    juncta vehicula, pleraque onusta, mille admodum capiuntur,

    id. 42, 65, 3. —
    2.
    Of wounds, etc., to join, bring together, unite, heal:

    ego vulnera doctum jungere Etiona petam,

    Stat. Th. 10, 733:

    parotidas suppuratas,

    Scrib. Comp. 206:

    oras (tumoris),

    Cels. 7, 17, 1:

    oras vulneris,

    id. 5, 4, 23 al. —
    3.
    Of lands, territories, etc.:

    juncta pharetratis Sarmatis ora Getis,

    adjoining, Ov. Tr. 4, 10, 110; cf.:

    juncta Aquilonibus Arctos,

    id. M. 2, 132:

    quibus (campis) junctae paludes erant,

    Front. Strat. 2, 5, 6; Vell. 2, 110, 4:

    fundos Apuliae,

    to add, join to, Petr. 77:

    longos jungere fines agrorum,

    Luc. 1, 167.—
    4.
    To connect in time, cause to follow immediately:

    cum diei noctem pervigilem junxisset,

    Just. 12, 13, 7:

    somnum morti,

    Petr. 79:

    vidit hic annus Ventidium consularem praetextam jungentem praetoriae,

    Vell. 2, 65, 3:

    nulla natio tam mature consino belli bellum junxit,

    id. 2, 110, 5:

    junge, puer, cyathos, atque enumerare labora,

    Stat. S. 1, 5, 10:

    laborem difficilius est repetere quam jungere,

    to resume than to continue, Plin. Ep. 4, 9, 10.—So of pronunciation:

    si jungas (opp. interpunctis quibusdam),

    Quint. 9, 4, 108.—
    5.
    Milit. t. t., of troops, an army, etc., to join, unite:

    cum juncti essent,

    Liv. 25, 35; 25, 37:

    exercitum Pompei sibi,

    Vell. 2, 80, 1:

    junctis exercitious,

    Vell. 2, 113, 1:

    cum collegae se junxisset,

    Front. Strat. 1, 1, 9; so,

    exercitum,

    id. ib. 1, 2, 9:

    Ajacem naves suas Atheniensibus junxisse,

    Quint. 5, 11, 40.—
    6.
    To add, give in addition:

    commoda praeterea jungentur multa caducis,

    Juv. 9, 89.—
    7.
    In mal. part.:

    corpora,

    Ov. M. 10, 464:

    turpia corpora,

    id. H. 9, 134: tu mihi juncta toro, id. F. 3, 511; id. R. Am. 408:

    si jungitur ulla Ursidio,

    Juv. 6, 41; 6, 448; cf.

    Venerem,

    Tib. 1, 9, 76; Ov. H. 353; id. R. Am. 407.
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., of abstract things, to bring together, join, unite:

    cum hominibus nostris consuetudines, amicitias, res rationesque jungebat,

    Cic. Deiot. 9, 27:

    omnem naturam, quae non solitaria sit... sed cum alio juncta atque conexa, etc.,

    id. N. D. 2, 11, 29:

    an virtus et voluptas inter se jungi copularique possint,

    id. de Or. 1, 51, 122:

    sapientiam junctam habere eloquentiae,

    id. ib. 3, 35, 142:

    indignationem conquestioni,

    id. Inv. 2, 11, 36:

    insignis improbitas et scelere juncta,

    id. de Or. 2, 58, 237:

    plura crimina junguntur,

    are combined, Quint. 4, 4, 5.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of persons, to join, unite, bring together, associate, in love, marriage, relationship, etc.:

    cum impari,

    Liv. 1, 46:

    cum pare,

    Ov. F. 4, 98:

    alicujus filiam secum matrimonio,

    Curt. 5, 3, 12:

    si tibi legitimis pactam junctamque tabellis non es amaturus,

    Juv. 6, 200:

    juncta puella viro,

    Ov. A. A. 1, 682; id. Tr. 2, 284. —Of animals, etc.:

    Appulis jungentur capreae lupis,

    Hor. C. 1, 33, 8:

    variis albae junguntur columbac,

    Ov. H. 15, 37:

    unaque nos sibi operā amicos junget,

    Ter. Hec. 5, 2, 32:

    ut quos certus amor junxit,

    Ov. M. 4, 156:

    amicos,

    Hor. S. 1, 3, 54:

    Geminum mecum tua in me beneficia junxerunt,

    Plin. Ep. 10, 26, 1:

    puer puero junctus amicitia,

    Ov. P. 4, 3, 12.—Esp., of a treaty, alliance, etc.:

    si populus Romanus foedere jungeretur regi,

    Liv. 26, 24; Just. 15, 4, 24. —
    2.
    Of things, to make by joining, enter into:

    pacem cum Aenea, deinde adfinitatem,

    Liv. 1, 1:

    nova foedera,

    id. 7, 30:

    cum Hispanis amicitiam,

    Just. 43, 5, 3:

    societatem cum eo metu potentiae ejus,

    id. 22, 2, 6:

    foedus cum eo amicitiamque,

    Liv. 24, 48; 23, 33:

    juncta societas Hannibali,

    id. 24, 6:

    foedera,

    id. 7, 30:

    jungendae societatis gratia,

    Just. 20, 4, 2.—
    3.
    Of words, etc., to join, unite.
    (α).
    Esp., gram. t. t.: verba jungere, to make by joining, to compound:

    jungitur verbum ex corrupto et integro, ut malevolus,

    Quint. 1, 5, 68:

    in jungendo aut in derivando,

    id. 8, 3, 31; so,

    juncta verba,

    Cic. Or. 56, 186; id. Part. Or. 15, 53.—
    (β).
    To connect so as to sound agreeably:

    quantum interest... verba eadem qua compositione vel in textu jungantur vel in fine claudantur,

    Quint. 9, 4, 15.—Hence, P. a.: junc-tus, a, um, joined, united, connected, associated:

    in opere male juncto,

    Quint. 12, 9, 17.— Comp.:

    causa fuit propior et cum exitu junctior,

    Cic. Fat. 16, 36.— Sup.:

    junctissimus illi comes,

    most attached, Ov. M. 5, 69:

    principum prosperis et alii fruantur: adversae ad junctissimos pertineant,

    their nearest of kin, Tac. H. 4, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > jungo

  • 4 iungō

        iungō ūnxī, ūnctus, ere    [IV-], to join together, unite, connect, attach, fasten, yoke, harness: Narcissum et florem anethi, V.: ostia, shut, Iu.: iunctas quatere fenestras, H.: oscula, exchange, O.: da iungere dextram, clasp, V.: Ticinum ponte, span, L.: ratibus flumen, bridge, L.: iunctae umbone phalanges, Iu.: pontīs et propugnacula, i. e. connect the bulwarks by bridges, V.: hoc opus ut aedificio iungatur, Cs.: Humano capiti cervicem equinam, H.: mortua corpora vivis, V.: se Romanis, L.: Ne castris iungant (i. e. se), V.: tigna bina inter se, Cs.: corpora inter se iuncta: erat cum pede pes iunctus, O.: digitis medio cum pollice iunctis, O.—To harness, yoke, attach: angues ingentes alites iuncti iugo, Pac. ap. C.: iunge pares, i. e. in pairs, V.: grypes equis, V.: curru Equos, to the car, V.: raeda equis iuncta: iuncta vehicula mille, L.—In P. pass., adjoining, continuous with: iuncta pharetratis Sarmatis ora Getis, O.—Of troops, etc., to join, unite: cum fratre copias, L.: agmina, V.— To add, give in addition: Commoda praeterea iungentur multa caducis, Iu.— To make by joining: camera lapideis fornicibus iuncta, built with, S.—To bring together, join, unite: cum hominibus consuetudines: an virtus et voluptas inter se iungi possint.—Of persons, to join, unite, bring together, associate, attach, ally: nos sibi amicos, T.: se tecum omni scelere: se Romanis, make an alliance with, L.: (eam) conubio, give in marriage, V.: me sibi, marry, V.: variis albae iunguntur columbae, O.: si populus R. foedere iungeretur regi, L.: hospitio cum iungeret absens (i. e. se), V.—To make by joining, enter into: cum hominibus amicitias: societatem cum populo R., L.—Of words, to join, unite, make by joining, compound: iuncta verba: carmina, compose, V.

    Latin-English dictionary > iungō

  • 5 iungō

        iungō ūnxī, ūnctus, ere    [IV-], to join together, unite, connect, attach, fasten, yoke, harness: Narcissum et florem anethi, V.: ostia, shut, Iu.: iunctas quatere fenestras, H.: oscula, exchange, O.: da iungere dextram, clasp, V.: Ticinum ponte, span, L.: ratibus flumen, bridge, L.: iunctae umbone phalanges, Iu.: pontīs et propugnacula, i. e. connect the bulwarks by bridges, V.: hoc opus ut aedificio iungatur, Cs.: Humano capiti cervicem equinam, H.: mortua corpora vivis, V.: se Romanis, L.: Ne castris iungant (i. e. se), V.: tigna bina inter se, Cs.: corpora inter se iuncta: erat cum pede pes iunctus, O.: digitis medio cum pollice iunctis, O.—To harness, yoke, attach: angues ingentes alites iuncti iugo, Pac. ap. C.: iunge pares, i. e. in pairs, V.: grypes equis, V.: curru Equos, to the car, V.: raeda equis iuncta: iuncta vehicula mille, L.—In P. pass., adjoining, continuous with: iuncta pharetratis Sarmatis ora Getis, O.—Of troops, etc., to join, unite: cum fratre copias, L.: agmina, V.— To add, give in addition: Commoda praeterea iungentur multa caducis, Iu.— To make by joining: camera lapideis fornicibus iuncta, built with, S.—To bring together, join, unite: cum hominibus consuetudines: an virtus et voluptas inter se iungi possint.—Of persons, to join, unite, bring together, associate, attach, ally: nos sibi amicos, T.: se tecum omni scelere: se Romanis, make an alliance with, L.: (eam) conubio, give in marriage, V.: me sibi, marry, V.: variis albae iunguntur columbae, O.: si populus R. foedere iungeretur regi, L.: hospitio cum iungeret absens (i. e. se), V.—To make by joining, enter into: cum hominibus amicitias: societatem cum populo R., L.—Of words, to join, unite, make by joining, compound: iuncta verba: carmina, compose, V.

    Latin-English dictionary > iungō

  • 6 as

    as, assis, m. [st2]1 [-] as (une unité quelconque se divisant en douze parties); de là, entier, totalité. [st2]2 [-] as, livre (unité de poids). [st2]3 [-] as (monnaie de cuivre). [st2]4 [-] au fig. faible valeur, un sou, un liard. [st2]5 [-] as, pied (mesure de longueur). [st2]6 [-] as, arpent, jugère (mesure d'arpentage). [st2]7 [-] le nombre six (considéré comme parfait par les Pythagoriciens).    - heres ex asse: légataire universel.    - ex asse (in assem, in asse): jusqu'au dernier sou, en totalité, en tout, entièrement.    - vendere aliquid in assem, Col. 20, 6, 9: vendre une chose en totalité.    - rumores senum severiorum omnes unius aestimemus assis, Cat. 5, 2: tous les murmures des vieillards austères, estimons-les à la valeur d'un as (estimons-les à peu de chose).    - perdere omnia ad assem, Hor. Ep. 2, 2, 27: perdre jusqu'au dernier sou.    - assem elephanto dare: donner en tremblant qqch à un supérieur (métaphore se référant à l'éléphant qui, après sa prestation au cirque, recevait une récompense des spectateurs apeurés).    - unius assis aestimare: faire peu de cas. - voir hors site as.
    * * *
    as, assis, m. [st2]1 [-] as (une unité quelconque se divisant en douze parties); de là, entier, totalité. [st2]2 [-] as, livre (unité de poids). [st2]3 [-] as (monnaie de cuivre). [st2]4 [-] au fig. faible valeur, un sou, un liard. [st2]5 [-] as, pied (mesure de longueur). [st2]6 [-] as, arpent, jugère (mesure d'arpentage). [st2]7 [-] le nombre six (considéré comme parfait par les Pythagoriciens).    - heres ex asse: légataire universel.    - ex asse (in assem, in asse): jusqu'au dernier sou, en totalité, en tout, entièrement.    - vendere aliquid in assem, Col. 20, 6, 9: vendre une chose en totalité.    - rumores senum severiorum omnes unius aestimemus assis, Cat. 5, 2: tous les murmures des vieillards austères, estimons-les à la valeur d'un as (estimons-les à peu de chose).    - perdere omnia ad assem, Hor. Ep. 2, 2, 27: perdre jusqu'au dernier sou.    - assem elephanto dare: donner en tremblant qqch à un supérieur (métaphore se référant à l'éléphant qui, après sa prestation au cirque, recevait une récompense des spectateurs apeurés).    - unius assis aestimare: faire peu de cas. - voir hors site as.
    * * *
        As, vel Assis, huius assis, m. g. Varro. Le poix d'une livre.
    \
        As. Plin. Piece de monnoye valant quatre deniers.
    \
        As, Se prend pour toute chose entiere qui se divise en partie, comme un heritage, successions de biens, et autres choses semblables. Et les parties s'appellent onces.
    \
        Ex asse haeres. Heritier universel et pour le tout.
    \
        Ad assem omnia perdere. Horat. Perdre tout jusques à une maille.

    Dictionarium latinogallicum > as

  • 7 con-iungō

        con-iungō iūnxī, iūnctus, ere,    to fasten together, connect, join, unite, gather: calamos cerā, V.: eam epistulam cum hac: huic (navi) alteram, Cs.: dextrae dextram, O.—Fig., to join, unite, associate: cohortes cum exercitu, Cs.: alquem cum deorum laude, i. e. put on an equality with: cum reo criminum societate coniungi: noctem diei, added, Cs.: arma finitimis, L.: se in negotio: vocalīs, to contract: bellum, to wage in concert: ne tantae nationes coniungantur, Cs.: passūs, walk together, O.: dictis facta, to add, Ta.: abstinentiam cibi, to persist in, Ta.—To compose, compound, make up: e duplici genere voluptatis coniunctus: conubia Sabinorum. — To connect, unite, attach, ally: se tecum adfinitate, N.: tota domus coniugio coniungitur: alquam alcui matrimonio, L.: coniungi Poppaeae, Ta.: (eum) sibi, Cs.: Ausonios Teucris foedere, V.: amicitiam: societatem, S.: bellum, to unite in: cum amicis iniuriam.

    Latin-English dictionary > con-iungō

  • 8 cōpulō

        cōpulō āvī, ātus, āre    [copula], to couple, bind, tie together, join, connect, unite: hominem cum beluā: altera ratis huic copulata est, L.: copulati in ius pervenimus, face to face. — Fig., to join, connect, unite: verba: voluntates nostras, to unite: concordiam, L.: futura cum praesentibus: se cum inimico: naturae copulatum somnium.
    * * *
    copulare, copulavi, copulatus V TRANS
    connect, join physically, couple; bind/tie together, associate, unite, ally

    Latin-English dictionary > cōpulō

  • 9 monas

    mŏnăs, ădis, f. monade, unité. --- Macr. Scip. 1, 6, 7.    - [gr]gr. μονάς, άδος.
    * * *
    mŏnăs, ădis, f. monade, unité. --- Macr. Scip. 1, 6, 7.    - [gr]gr. μονάς, άδος.
    * * *
        Monas, monadis, pen. corr. f. g. Unité.

    Dictionarium latinogallicum > monas

  • 10 coëō

        coëō īvī or iī, itus, īre    [com- + eo], to go together, come together, meet, assemble, collect: in Piraeo, T.: matronae ad Venturiam frequentes coëunt, L.: quo populus coibat, H.: certis diebus (ad concilium), Ta.: milia crabronum, O.: populi legationibus coëunt, by their representatives, Ta.— To come together in battle, meet, encounter: inter se, V.: agmina, Cu.: cetera turba coit, joins in the attack, O.—To come together, be united, gather, unite, combine: coëundi in unum spatium, L.: manus coit omnis in unum, V.: qui unā coierunt, Cs.: ut coëat par Iungaturque pari, H.: amnes in artius coëunt, Cu.: membra, O.: coit formidine sanguis, congeals, V.: digiti coëunt, grow together, O.: volnera coiere mea, have closed, Pr.: Inter se capita (arcūs), V.: ut placidis coëant immitia, H.: memini nobis verba coisse, to have been exchanged, Pr.—Fig., to unite, join together, assimilate, combine, agree, ally oneself, conspire: cum hoc: principes tum unā coierunt, Cs.: in foedera dextrae, V.—Of a marriage contract: taedae quoque iure coissent, O.: conubio, nuptiis, Cu.: cum captivā, Cu.: Hac gener atque socer coëant mercede suorum, i. e. in the marriage, V.—With societatem, to enter into partnership, make a compact, become an ally, associate, form a league: societatem laboris: cum Caesare societatem: cum Lacedaemoniis, N.: societatem sceleris: ad eam rem societas coitur.
    * * *
    coire, coivi(ii), coitus V
    fit together; have sexual intercourse; collect/gather (fluid); meet; rally; enter agreement; unite/assemble/conspire; come/go together; mend/knit (wound)

    Latin-English dictionary > coëō

  • 11 misceō

        misceō miscuī, mīxtus, ēre,    to mix, mingle, intermingle, blend: picem sulphure, S.: (sortes) pueri manu miscentur: mella Falerno, H.: nectare aquas, O.: Fulgores operi, V.: fletum cruori, O.: cum undis miscentur aquae, O.: mixtos in sanguine dentīs, scattered, V.—To unite, have intercourse: sanguinem ac genus, intermarry, L.: corpus cum aliquā: per conubia Gaetulos secum, S.: se tibi, O.—To mix, prepare: alteri mulsum: miscenda Cum Styge vina bibas, i. e. you shall die, O.: nullis aconita propinquis, Iu.—To mingle, unite, assemble, associate, join: (se) viris, V.: circa regem densae Miscentur (apes), gather thickly, V.: mixtis lustrabo Maenala nymphis (i. e. permixtus nymphis), V.: tres legiones in unam, Ta.: desertos sibi, i. e. fraternize with, Ta.: volnera, inflict on one another, V.: certamina, L.: proelia, V.: manūs, Pr.—To throw into confusion, disturb, confound, embroil: magno misceri murmure pontum, V.: miscent se maria, V.: mixto agmine, in disorder, V.: ignes murmura miscent, confound their thunders, V.: incendia, scatter, V.—To overturn, confound, make a disturbance in, move, upturn: caelum ac terras, L.: caelum terris et mare caelo, Iu.—Fig., to mix, mingle, unite, join, associate: cuius animum cum suo misceat: aliquid de nostris moribus, add, Iu.: haec ita mixta fuerunt, ut temperata nullo fuerint modo, mixed... by no means harmonized: utile dulci, H.: mixtus aliquo deus, transformed into, Pr.—To throw into confusion, embroil, disturb, confound: fortuna miscere omnia coepit, S.: rem p. malis contionibus: plura, to cause more disturbance: plurima, N.: sacra profanis, H.: fors et virtus miscentur in unum, contend together, V.—To stir up, excite, concoct: Ita tu istaec tua misceto, ne me admisceas, T.: nova quaedam misceri et concitari mala videbam.
    * * *
    miscere, miscui, mixtus V
    mix, mingle; embroil; confound; stir up

    Latin-English dictionary > misceō

  • 12 concilio

    concĭlĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [concilium].
    I.
    To bring together several objects into one whole, to unite, connect (class. in prose and poetry, not in Hor.).
    A.
    Prop. (thus several times in Lucr. of the union of atoms):

    primordia Non ex illarum conventu conciliata,

    not formed by the union of separate parts, Lucr. 1, 612; 2, 901:

    dispersa,

    id. 6, 890:

    omnia in alto,

    id. 5, 466; cf. also id. 1, 1042; 2, 552.—Of physical union of other kinds:

    traduces bini inter se obvii miscentur alliganturque unā conciliati,

    Plin. 17, 23, 35, § 211;

    of medic. mixtures: gramen hyoscyami cerae,

    to mix, Ser. Samm. 40, 754.—
    2.
    Of the fulling of cloth:

    vestimentum,

    Varr. L. L. 6, § 43 Müll.—
    B.
    Trop.
    1.
    To unite in thought or feeling, to make friendly, to procure the favor of, to make inclined to, to gain, win over; constr. aliquos inter se, aliquem alicui or absol. (in this sense very freq.).
    (α).
    Aliquos inter se:

    quin res publica nos inter nos conciliatura conjuncturaque sit,

    Cic. Fam. 5, 7, 2; so,

    conciliare et conjungere homines inter se,

    id. Off. 1, 16, 50:

    feras inter sese,

    id. Rosc. Am. 22, 63.—
    (β).
    Aliquem ( aliquid) alicui:

    conciliare sibi, avertere ab adversario judicem,

    Quint. 6, 1, 11:

    quas (legiones) sibi conciliare pecuniā cogitabat,

    Cic. Fam. 12, 23, 2:

    Pammenem sibi similitudine fortunae,

    Tac. A. 16, 14:

    homines sibi,

    Nep. Ages. 2 fin.; id. Them. 10, 1:

    simulatque natum sit animal, ipsum sibi conciliari et commendari ad se conservandum,

    Cic. Fin. 3, 5, 16:

    eam civitatem Arvernis,

    Caes. B. G. 7, 7; cf.:

    reliquas civitates amicitia Caesari,

    id. B. C. 3, 55 fin.:

    per quam (causam) cum universo ordini tum primoribus se patrum concilient,

    Liv. 4, 48, 9:

    arma sibi,

    Verg. A. 10, 151:

    deos homini,

    Ov. F. 1, 337:

    audientem exordio,

    Quint. 8, prooem. 11:

    judicem probationibus nostris,

    id. 4, 3, 9:

    Maurorum animos Vitellio,

    Tac. H. 2, 58; cf.:

    quas res quosque homines quibus rebus aut quibus hominibus vel conciliasset vel alienasset ipsa natura,

    Quint. 5, 10, 17: omne animal primum constitutioni suae conciliari, i. e. governs itself in accordance with, etc., Sen. Ep. 124, 14; cf. id. ib. §

    15 sqq.: primum sibi ipsum conciliatur animal,

    id. ib. §

    17: frui iis rebus, quas primas homini natura conciliet,

    Cic. Ac. 2, 42, 131; cf. conciliatio, I. B. 2.—Without dat.:

    conciliabat ceteros reges,

    Nep. Hann. 10, 2; so,

    accusatorem,

    Quint. 6, 1, 12:

    conciliare, docere, movere judicem,

    id. 11, 1, 61; cf. id. 2, 5, 7; 3, 9, 7:

    plures,

    Tac. A. 15, 51:

    animos hominum,

    Cic. Off. 2, 5, 17; cf. id. de Or. 3, 53, 204:

    animum judicis,

    Quint. 4, 1, 25; cf.:

    animos judicum (opp. alienare),

    id. 11, 1, 8:

    animos plebis,

    Liv. 1, 35, 2:

    animos militum pollicitationibus,

    Suet. Oth. 6; cf. Tac. H. 1, 18, —
    (γ).
    ( Aliquem) ad aliquid: Labienum praefecit togatae, quo majore commendatione conciliaretur ad consulatūs petitionem, Auct. B. G. 8, 52.—
    (δ).
    Absol.:

    nihil est ad conciliandum gratius verecundiā,

    Quint. 11, 3, 161:

    conciliare, narrare,

    id. 3, 4, 15.—
    2.
    = commendo, to represent something to one as agreeable, pleasant, etc., i. e. to recommend:

    et dictis artes conciliasse suas,

    Ov. Tr. 3, 11, 42.—
    II.
    With acc. and dat. (aliquid alicui) or absol., to procure, provide, prepare, produce something for one.
    A.
    With physical objects.
    1.
    Of the procuring of a maiden, an object of love, in an honorable and (more freq.) in a dishonorable sense, to unite, procure, couple (cf. Lucr. 5, 961):

    tute ad eum adeas, tute concilies, tute poscas,

    Plaut. Trin. 2, 2, 111:

    num me nupsisti conciliante seni?

    Ov. Am. 1, 13, 42:

    conciliata viro,

    Cat. 68, 130:

    existimabatur Servilia etiam filiam suam Tertiam Caesari conciliare,

    to give as a mistress, Suet. Caes. 50:

    cum ei dignatio Juliā genitam Atiam conciliasset uxorem,

    Vell. 2, 59, 2.—Once with ad:

    a tuā me uxore dicam delatum, ut sese ad eum conciliarem,

    Plaut. Mil. 3, 1, 206.—
    2.
    To procure, obtain by purchase or otherwise, to purchase, acquire, win, gain:

    illum mihi,

    Plaut. Poen. 3, 5, 25; cf.:

    male habiti et male conciliati,

    i. e. at a bad bargain, id. Ps. 1, 2, 1:

    prodi, male conciliate,

    Ter. Eun. 4, 4, 2: Mi. Estne empta mihi haec? Pe. His legibus habeas licet, Conciliavisti pulcre, Plaut. Ep. 3, 4, 39 sq.:

    ut tibi recte conciliandi primo facerem copiam,

    a chance for a good bargain, id. Pers. 4, 3, 69:

    si ullo pacto ille (filius) huc conciliari potest,

    can be brought here, Plaut. Capt. 1, 2, 22 (cf. id. ib. prol. 33):

    HS. viciens ex hoc uno genere,

    to extort, Cic. Verr. 2, 2, 58, § 142; cf.

    pecunias,

    id. ib. 2, 2, 55, § 137; 2, 3, 30, § 71; 2, 3, 84, § 194;

    and, in a more gen. sense: summum bonum esse frui rebus iis, quas primas natura conciliavisset,

    id. Ac. 2, 42, 131.—
    B.
    With abstr. objects, to cause, bring about, procure, acquire, make, produce, etc.:

    affinitatem et gratiam,

    Plaut. Trin. 2, 4, 42; cf.

    gratiam,

    Suet. Calig. 3:

    pacem inter cives,

    Cic. Fam. 10, 27, 1; cf. Ter. Heaut. 5, 5, 2:

    amorem sibi,

    Cic. Arch. 8, 17; cf. id. de Or. 2, 51, 206:

    favorem ad vulgum,

    Liv. 29, 22, 8; cf.:

    favorem populi,

    Suet. Caes. 11:

    amicitiam cum aliquo,

    Cic. Deiot. 14, 39:

    gloriam,

    id. Mur. 20, 41:

    laudem,

    Quint. 2, 7, 4:

    dignitatem auctoribus suis,

    Tac. Or. 9:

    famam clementiae,

    Liv. 21, 60, 4:

    majestatem nomini Romano,

    id. 29, 11, 4:

    odium,

    Quint. 5, 13, 38; 6, 2, 16:

    risus,

    to cause, id. 6, 3, 35:

    otium,

    Nep. Timol. 3, 2:

    otii nomine servitutem,

    id. Epam. 5, 3:

    nuptias,

    to bring about, id. Att. 5, 3; Just. 7, 6, 10; cf.:

    jugales toros,

    Stat. S. 3, 5, 70.—Hence, concĭlĭātus, a, um, P. a. (in acc. with I. B.), friendly; in partic. in a pass. sense.
    A.
    Beloved:

    (Hasdrubal) flore aetatis primo Hamilcari conciliatus,

    Liv. 21, 2, 3:

    juvenis aetatis flore conciliatus sibi,

    Curt. 7, 9, 19; cf. Suet. Vit. Ter. 1; id. Vit. 7.—In sup.:

    est nobis conciliatissimus,

    Symm. Ep. 9, 37.—
    B.
    In an act. sense, favorably inclined, devoted, favorable to something; comp.:

    ut judex ad rem accipiendam fiat conciliatior,

    Quint. 4, 2, 24:

    (homo) voluptati a naturā conciliatus, a dolore autem abjunctus alienatusque est,

    Gell. 12, 5, 18.— Adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > concilio

  • 13 conjunctum

    con-jungo, nxi, nctum, 3, v. a., to bind together, connect, join, unite (very freq. in all perr. and species of composition); constr. with cum, inter se, the dat., or the acc. only; trop. also with ad.
    I.
    Lit.
    (α).
    With cum:

    eam epistulam cum hac,

    Cic. Fam. 7, 30, 3:

    animam cum animo,

    Lucr. 3, 160:

    naturam tenuem gravi cum corpore,

    id. 5, 563.—
    (β).
    With inter se, Lucr. 3, 559; cf. id. 3, 137.—
    (γ).
    With dat.:

    castra muro oppidoque,

    Caes. B. C. 2, 25:

    ita cursum regebat, ut primi conjungi ultimis possent,

    Curt. 5, 13, 10:

    conjunguntur his (porticibus) domus ampliores,

    Vitr. 6, 7, 3:

    dextrae dextram,

    Ov. M. 8, 421:

    aëra terris,

    Lucr. 5, 564.—
    (δ).
    With the acc. only:

    boves,

    i. e. to yoke together, Cato, R. R. 138; cf.:

    bis binos (equos),

    Lucr. 5, 1299:

    calamost plures ceră,

    Verg. E. 2, 32:

    dextras,

    id. A. 1, 514:

    nostras manus,

    Tib. 1, 6, 60:

    oras (vulneris) suturā,

    Cels. 7, 4, 3:

    medium intervallum ponte,

    Suet. Calig. 19:

    supercilia conjuncta,

    id. Aug. 79:

    verba,

    Quint. 8, 3, 36.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.
    (α).
    With cum:

    eas cohortes cum exercitu suo,

    Caes. B. C. 1, 18:

    quem ego cum deorum laude conjungo,

    i. e. put on an equality with, Cic. Pis. 9, 20; id. Font. 10, 21; cf. Quint. 11, 1, 28:

    imperii dedecus cum probro privato,

    Cic. Sen. 12, 42; id. Red. Sen. 2, 4; id. Red. Quir. 7, 16; id. Brut. 31, 120:

    judicium suum cum illius auctoritate,

    Quint. 10, 3, 1:

    voluptatem cum laude ac dignitate,

    id. 8, pr. 33; 12, 2, 8; Cat. 64, 331.—
    (β).
    With ad (very rare), Quint. 4, 1, 16.—
    (γ).
    With dat.:

    noctem diei,

    Caes. B. C. 3, 13:

    arma finitimis,

    Liv. 8, 16, 2; 42, 47, 3:

    se alicui,

    Curt. 8, 13, 4:

    laudem oratori,

    Quint. 1, 10, 17; 5, 10, 51:

    sequentia prioribus,

    id. 11, 2, 20.—So of writings, to add:

    pauca scribenda conjungendaque huic commentario statui,

    Hirt. B. G. 8, 48.—
    (δ).
    With in and abl.:

    cum in tui familiarissimi judicio ac periculo tuum crimen conjungeretur,

    Cic. Fam. 5, 17, 2:

    nefarium est... socium fallere qui se in negotio conjunxit,

    id. Rosc. Com. 6, 17.—
    (ε).
    With in and acc.:

    omnia vota in unum,

    Petr. 86.—
    (ζ).
    With acc. only:

    vocales,

    to contract, Cic. Or. 44, 150; Quint. 12, 10, 30: bellum, to carry on or wage in concert, Cic. Imp. Pomp. 9, 26; Sil. 15, 52:

    vires,

    Val. Fl. 6, 632:

    Galliae duae, quas hoc tempore uno imperio videmus esse conjunctas,

    Cic. Prov. Cons. 2, 3:

    aequum est enim militum, talium praesertim, honorem conjungi,

    id. Phil. 14, 11, 29:

    ne... tantae nationes conjungantur,

    Caes. B. G. 3, 11:

    hunc cape consiliis socium et conjunge volentem,

    Verg. A. 5, 712:

    res... sicut inter se cohaerent tempore, ita opere ipso conjungi,

    Curt. 5, 1, 2:

    passus,

    Ov. M. 11, 64:

    abstinentiam cibi,

    i. e. to continue without interruption, Tac. A. 6, 26;

    in the same sense, consulatus,

    Suet. Calig. 17; and:

    rerum actum,

    id. Claud. 23:

    nox eadem necem Britannici et rogum conjunxit,

    Tac. A. 13, 17. —
    B.
    In partic.
    1.
    To compose, form by uniting:

    quod (Epicurus) e duplici genere voluptatis conjunctus est (i. e. Epicuri summum bonum),

    Cic. Fin. 2, 14, 44 Madv. ad loc.—
    2.
    To unite, join in marriage or love:

    me tecum,

    Ov. H. 21, 247:

    aliquam secum matrimonio,

    Curt. 6, 9, 30:

    aliquam sibi justo matrimonio,

    Suet. Ner. 28; cf.:

    aliquam sibi,

    id. Calig. 26:

    conjungi Poppaeae,

    Tac. A. 14, 60; Cat. 64, 335:

    conubia Sabinorum (Romulus),

    to bring about, accomplish, Cic. de Or. 1, 9, 37.—
    3.
    To connect, unite by the ties of relationship or friendship:

    se tecum affinitate,

    Nep. Paus. 2, 3:

    tota domus conjugio et stirpe conjungitur,

    Cic. Fin. 5, 23, 65:

    nos inter nos (res publica),

    id. Fam. 5, 7, 2:

    me tibi (studia),

    id. ib. 15, 11, 2; Caes. B. C. 3, 21:

    multos sibi familiari amicitiā,

    Sall. J. 7, 7:

    Ausonios Teucris foedere,

    Verg. A. 10, 105:

    optimum quemque hospitio et amicitiā,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 16:

    amicitiam,

    id. Clu. 16, 46; cf.:

    societatem amicitiamque,

    Sall. J. 83, 1.—Hence, conjunctus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to I.) United, connected; hence, of places, bordering upon, near:

    loca, quae Caesaris castris erant conjuncta,

    Caes. B. C. 1, 64 init.; 2, 25; 3, 112:

    Paphlagonia Cappadociae,

    Nep. Dat. 5, 5:

    regio Oceano,

    Hirt. B. G. 8, 46; 8, 31:

    ratis crepidine saxi,

    Verg. A. 10, 653.—
    B.
    Transf., of time, connected with, following:

    quae proelio apud Arbela conjuncta sunt ordiar dicere,

    Curt. 5, 1, 2.—
    C.
    Trop.
    1.
    In gen., connected with, pertaining to; accordant or agreeing with, conformable to, etc.; constr. with cum, the dat., or rar. the abl.:

    prudentia cum justitiā,

    Cic. Off. 2, 9, 33; so,

    nihil cum virtute,

    id. ib. 1, 2, 5:

    ea, quae sunt quasi conjuncta aut quae quasi pugnantia inter se,

    id. Part. Or. 2, 7:

    verba inter se (opp. simplicia),

    id. Top. 7; id. de Or. 3, 37, 149;

    (opp. singula),

    Quint. 5, 10, 106; 7, 9, 2; 8, 1, 1:

    causae (opp. simplices),

    id. 3, 6, 94; 3, 10, 1:

    justitia intellegentiae,

    Cic. Off. 2, 9, 34:

    praecepta officii naturae,

    id. ib. 1, 2, 6:

    talis simulatio vanitati est conjunctior quam liberalitati,

    id. ib. 1, 14, 44; id. de Or. 2, 81, 331:

    libido scelere conjuncta,

    id. Clu. 5, 12; id. Phil. 5, 7, 20: haec necesse est aut ex praeterito tempore aut ex conjuncto aut ex sequenti petere, i. e. the present, Quint. 5, 8, 5; cf. id. 5, 9, 5; 5, 10, 94; and id. 7, 2, 46:

    conjuncta (et conveniens) constantia inter augures,

    harmonious, accordant, Cic. Div. 2, 39, 82.—
    b.
    conjunctum, i, n. subst.
    (α).
    In rhet., connection, Cic. de Or. 2, 40, 167; cf. id. ib. 2, 39, 166.—
    (β).
    A joint-sentence, = copulatum, sumpeplegmenon, Gell. 16, 8, 10.—
    (γ).
    In the physical lang. of Lucr., the necessary, inherent qualities of bodies (as weight, etc.), in contrast with eventum, merely external condition, Lucr. 1, 449 sq.—
    2.
    In partic.
    a.
    Connected by marriage, married:

    digno viro,

    Verg. E. 8, 32:

    conservae,

    Varr. R. R. 1, 17, 5.—
    * b.
    Transf., of the vine (cf. conjunx, I. 2.):

    vitis ulmo marito,

    Cat. 62, 54.—Far more freq.,
    c.
    Connected or united by relationship or friendship, allied, kindred, intimate, friendly (freq. in Cic.).
    (α).
    With abl.:

    cum aliquo vinculis et propinquitatis et adfinitatis,

    Cic. Planc. 11, 27:

    cum populo Romano non solum perpetuā societate atque amicitiā, verum etiam cognatione,

    id. Verr. 2, 4, 33, § 72:

    equites concordiā conjunctissimi,

    id. Clu. 55, 152:

    sanguine,

    Sall. J. 10, 3; cf.:

    Mario sanguine conjunctissimus,

    Vell. 2, 41, 2:

    propinquitatibus adfinitatibusque,

    Caes. B. G. 2, 4; cf.:

    propinquā cognatione, Nep. praef. § 7: homo conjunctissimus officiis, usu, consuetudine,

    Cic. Sull. 20, 57; id. Cat. 1, 13, 33; id. de Or. 1, 7, 24; id. Att. 1, 16, 11; Nep. Att. 12, 1 al. —
    (β).
    With cum, etc.:

    ubi tecum conjunctus siem,

    Plaut. Aul. 2, 2, 52: so,

    genus cum diis,

    Suet. Caes. 6.— Absol.:

    conjunctus an alienus,

    Quint. 7, 4, 21; Nep. Att. 7, 1; Curt. 6, 11, 10.—With dat.:

    conjunctissimus huic ordini,

    Cic. Prov. Cons. 16, 38; cf.:

    civitas populo Romano,

    Caes. B. G. 7, 33:

    conjunctior illo Nemo mihi est,

    Ov. M. 15, 599; Curt. 7, 3, 25.—With inter:

    inter se conjunctissimos fuisse Curium, Coruncanium,

    Cic. Lael. 11, 39; id. Dom. 11, 27:

    ut nosmet ipsi inter nos conjunctiores simus,

    id. Att. 14, 13, B. 5.— conjunctē, adv. (rare; most freq. in Cic.).
    1.
    In connection, conjointly, at the same time:

    conjuncte cum reliquis rebus nostra contexere,

    Cic. Fam. 5, 12, 2:

    conjuncte re verboque risus moveatur,

    id. de Or. 2, 61, 248: elatum aliquid, i. e. hypothetically (opp. simpliciter, categorically), id. ib. 2, 38, 158;

    3, 37, 149: agere,

    id. Inv. 1, 7, 9.—
    2.
    In a friendly, confidential manner:

    conjuncte vivere,

    Nep. Att. 10, 3; so with vivere in the comp., Cic. Fam. 6, 9, 1; Plin. Ep. 6, 8, 4; and in sup., Cic. Lael. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > conjunctum

  • 14 conjungo

    con-jungo, nxi, nctum, 3, v. a., to bind together, connect, join, unite (very freq. in all perr. and species of composition); constr. with cum, inter se, the dat., or the acc. only; trop. also with ad.
    I.
    Lit.
    (α).
    With cum:

    eam epistulam cum hac,

    Cic. Fam. 7, 30, 3:

    animam cum animo,

    Lucr. 3, 160:

    naturam tenuem gravi cum corpore,

    id. 5, 563.—
    (β).
    With inter se, Lucr. 3, 559; cf. id. 3, 137.—
    (γ).
    With dat.:

    castra muro oppidoque,

    Caes. B. C. 2, 25:

    ita cursum regebat, ut primi conjungi ultimis possent,

    Curt. 5, 13, 10:

    conjunguntur his (porticibus) domus ampliores,

    Vitr. 6, 7, 3:

    dextrae dextram,

    Ov. M. 8, 421:

    aëra terris,

    Lucr. 5, 564.—
    (δ).
    With the acc. only:

    boves,

    i. e. to yoke together, Cato, R. R. 138; cf.:

    bis binos (equos),

    Lucr. 5, 1299:

    calamost plures ceră,

    Verg. E. 2, 32:

    dextras,

    id. A. 1, 514:

    nostras manus,

    Tib. 1, 6, 60:

    oras (vulneris) suturā,

    Cels. 7, 4, 3:

    medium intervallum ponte,

    Suet. Calig. 19:

    supercilia conjuncta,

    id. Aug. 79:

    verba,

    Quint. 8, 3, 36.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.
    (α).
    With cum:

    eas cohortes cum exercitu suo,

    Caes. B. C. 1, 18:

    quem ego cum deorum laude conjungo,

    i. e. put on an equality with, Cic. Pis. 9, 20; id. Font. 10, 21; cf. Quint. 11, 1, 28:

    imperii dedecus cum probro privato,

    Cic. Sen. 12, 42; id. Red. Sen. 2, 4; id. Red. Quir. 7, 16; id. Brut. 31, 120:

    judicium suum cum illius auctoritate,

    Quint. 10, 3, 1:

    voluptatem cum laude ac dignitate,

    id. 8, pr. 33; 12, 2, 8; Cat. 64, 331.—
    (β).
    With ad (very rare), Quint. 4, 1, 16.—
    (γ).
    With dat.:

    noctem diei,

    Caes. B. C. 3, 13:

    arma finitimis,

    Liv. 8, 16, 2; 42, 47, 3:

    se alicui,

    Curt. 8, 13, 4:

    laudem oratori,

    Quint. 1, 10, 17; 5, 10, 51:

    sequentia prioribus,

    id. 11, 2, 20.—So of writings, to add:

    pauca scribenda conjungendaque huic commentario statui,

    Hirt. B. G. 8, 48.—
    (δ).
    With in and abl.:

    cum in tui familiarissimi judicio ac periculo tuum crimen conjungeretur,

    Cic. Fam. 5, 17, 2:

    nefarium est... socium fallere qui se in negotio conjunxit,

    id. Rosc. Com. 6, 17.—
    (ε).
    With in and acc.:

    omnia vota in unum,

    Petr. 86.—
    (ζ).
    With acc. only:

    vocales,

    to contract, Cic. Or. 44, 150; Quint. 12, 10, 30: bellum, to carry on or wage in concert, Cic. Imp. Pomp. 9, 26; Sil. 15, 52:

    vires,

    Val. Fl. 6, 632:

    Galliae duae, quas hoc tempore uno imperio videmus esse conjunctas,

    Cic. Prov. Cons. 2, 3:

    aequum est enim militum, talium praesertim, honorem conjungi,

    id. Phil. 14, 11, 29:

    ne... tantae nationes conjungantur,

    Caes. B. G. 3, 11:

    hunc cape consiliis socium et conjunge volentem,

    Verg. A. 5, 712:

    res... sicut inter se cohaerent tempore, ita opere ipso conjungi,

    Curt. 5, 1, 2:

    passus,

    Ov. M. 11, 64:

    abstinentiam cibi,

    i. e. to continue without interruption, Tac. A. 6, 26;

    in the same sense, consulatus,

    Suet. Calig. 17; and:

    rerum actum,

    id. Claud. 23:

    nox eadem necem Britannici et rogum conjunxit,

    Tac. A. 13, 17. —
    B.
    In partic.
    1.
    To compose, form by uniting:

    quod (Epicurus) e duplici genere voluptatis conjunctus est (i. e. Epicuri summum bonum),

    Cic. Fin. 2, 14, 44 Madv. ad loc.—
    2.
    To unite, join in marriage or love:

    me tecum,

    Ov. H. 21, 247:

    aliquam secum matrimonio,

    Curt. 6, 9, 30:

    aliquam sibi justo matrimonio,

    Suet. Ner. 28; cf.:

    aliquam sibi,

    id. Calig. 26:

    conjungi Poppaeae,

    Tac. A. 14, 60; Cat. 64, 335:

    conubia Sabinorum (Romulus),

    to bring about, accomplish, Cic. de Or. 1, 9, 37.—
    3.
    To connect, unite by the ties of relationship or friendship:

    se tecum affinitate,

    Nep. Paus. 2, 3:

    tota domus conjugio et stirpe conjungitur,

    Cic. Fin. 5, 23, 65:

    nos inter nos (res publica),

    id. Fam. 5, 7, 2:

    me tibi (studia),

    id. ib. 15, 11, 2; Caes. B. C. 3, 21:

    multos sibi familiari amicitiā,

    Sall. J. 7, 7:

    Ausonios Teucris foedere,

    Verg. A. 10, 105:

    optimum quemque hospitio et amicitiā,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 16:

    amicitiam,

    id. Clu. 16, 46; cf.:

    societatem amicitiamque,

    Sall. J. 83, 1.—Hence, conjunctus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to I.) United, connected; hence, of places, bordering upon, near:

    loca, quae Caesaris castris erant conjuncta,

    Caes. B. C. 1, 64 init.; 2, 25; 3, 112:

    Paphlagonia Cappadociae,

    Nep. Dat. 5, 5:

    regio Oceano,

    Hirt. B. G. 8, 46; 8, 31:

    ratis crepidine saxi,

    Verg. A. 10, 653.—
    B.
    Transf., of time, connected with, following:

    quae proelio apud Arbela conjuncta sunt ordiar dicere,

    Curt. 5, 1, 2.—
    C.
    Trop.
    1.
    In gen., connected with, pertaining to; accordant or agreeing with, conformable to, etc.; constr. with cum, the dat., or rar. the abl.:

    prudentia cum justitiā,

    Cic. Off. 2, 9, 33; so,

    nihil cum virtute,

    id. ib. 1, 2, 5:

    ea, quae sunt quasi conjuncta aut quae quasi pugnantia inter se,

    id. Part. Or. 2, 7:

    verba inter se (opp. simplicia),

    id. Top. 7; id. de Or. 3, 37, 149;

    (opp. singula),

    Quint. 5, 10, 106; 7, 9, 2; 8, 1, 1:

    causae (opp. simplices),

    id. 3, 6, 94; 3, 10, 1:

    justitia intellegentiae,

    Cic. Off. 2, 9, 34:

    praecepta officii naturae,

    id. ib. 1, 2, 6:

    talis simulatio vanitati est conjunctior quam liberalitati,

    id. ib. 1, 14, 44; id. de Or. 2, 81, 331:

    libido scelere conjuncta,

    id. Clu. 5, 12; id. Phil. 5, 7, 20: haec necesse est aut ex praeterito tempore aut ex conjuncto aut ex sequenti petere, i. e. the present, Quint. 5, 8, 5; cf. id. 5, 9, 5; 5, 10, 94; and id. 7, 2, 46:

    conjuncta (et conveniens) constantia inter augures,

    harmonious, accordant, Cic. Div. 2, 39, 82.—
    b.
    conjunctum, i, n. subst.
    (α).
    In rhet., connection, Cic. de Or. 2, 40, 167; cf. id. ib. 2, 39, 166.—
    (β).
    A joint-sentence, = copulatum, sumpeplegmenon, Gell. 16, 8, 10.—
    (γ).
    In the physical lang. of Lucr., the necessary, inherent qualities of bodies (as weight, etc.), in contrast with eventum, merely external condition, Lucr. 1, 449 sq.—
    2.
    In partic.
    a.
    Connected by marriage, married:

    digno viro,

    Verg. E. 8, 32:

    conservae,

    Varr. R. R. 1, 17, 5.—
    * b.
    Transf., of the vine (cf. conjunx, I. 2.):

    vitis ulmo marito,

    Cat. 62, 54.—Far more freq.,
    c.
    Connected or united by relationship or friendship, allied, kindred, intimate, friendly (freq. in Cic.).
    (α).
    With abl.:

    cum aliquo vinculis et propinquitatis et adfinitatis,

    Cic. Planc. 11, 27:

    cum populo Romano non solum perpetuā societate atque amicitiā, verum etiam cognatione,

    id. Verr. 2, 4, 33, § 72:

    equites concordiā conjunctissimi,

    id. Clu. 55, 152:

    sanguine,

    Sall. J. 10, 3; cf.:

    Mario sanguine conjunctissimus,

    Vell. 2, 41, 2:

    propinquitatibus adfinitatibusque,

    Caes. B. G. 2, 4; cf.:

    propinquā cognatione, Nep. praef. § 7: homo conjunctissimus officiis, usu, consuetudine,

    Cic. Sull. 20, 57; id. Cat. 1, 13, 33; id. de Or. 1, 7, 24; id. Att. 1, 16, 11; Nep. Att. 12, 1 al. —
    (β).
    With cum, etc.:

    ubi tecum conjunctus siem,

    Plaut. Aul. 2, 2, 52: so,

    genus cum diis,

    Suet. Caes. 6.— Absol.:

    conjunctus an alienus,

    Quint. 7, 4, 21; Nep. Att. 7, 1; Curt. 6, 11, 10.—With dat.:

    conjunctissimus huic ordini,

    Cic. Prov. Cons. 16, 38; cf.:

    civitas populo Romano,

    Caes. B. G. 7, 33:

    conjunctior illo Nemo mihi est,

    Ov. M. 15, 599; Curt. 7, 3, 25.—With inter:

    inter se conjunctissimos fuisse Curium, Coruncanium,

    Cic. Lael. 11, 39; id. Dom. 11, 27:

    ut nosmet ipsi inter nos conjunctiores simus,

    id. Att. 14, 13, B. 5.— conjunctē, adv. (rare; most freq. in Cic.).
    1.
    In connection, conjointly, at the same time:

    conjuncte cum reliquis rebus nostra contexere,

    Cic. Fam. 5, 12, 2:

    conjuncte re verboque risus moveatur,

    id. de Or. 2, 61, 248: elatum aliquid, i. e. hypothetically (opp. simpliciter, categorically), id. ib. 2, 38, 158;

    3, 37, 149: agere,

    id. Inv. 1, 7, 9.—
    2.
    In a friendly, confidential manner:

    conjuncte vivere,

    Nep. Att. 10, 3; so with vivere in the comp., Cic. Fam. 6, 9, 1; Plin. Ep. 6, 8, 4; and in sup., Cic. Lael. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > conjungo

  • 15 copulatum

    cōpŭlo, āvi, ātum, 1 ( part. perf., contr. cōplata, Lucr. 6, 1088; dep. collat. form cō-pŭlor, āri, v. I. A. b. infra), v. a. [copula], to couple, bind, or tie together, to join, connect, unite (class.; most freq. in Cic.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    With cum:

    hominem cum beluā,

    Cic. Ac. 2, 45, 139 fin.:

    caput et corpus cum aliquo,

    Plaut. Poen. 1, 2, 130. —
    (β).
    With inter se:

    inter se quaedam possint coplata teneri,

    Lucr. 6, 1088.—
    (γ).
    With dat.:

    aurum auro,

    Lucr. 6, 1078:

    utrimque Armeniae majori Sophene copulatur,

    Plin. 6, 13, 16, § 41.—
    (δ).
    With ad:

    caput animalis ad pedem,

    Veg. 3, 49, 2.—
    (ε).
    With simple acc.:

    diversae insociabilesque arborum naturae copulantur,

    Plin. 17, 19, 30, § 137; Mart. 12, 43, 8.—
    b.
    In dep. form:

    adeunt, consistunt, copulantur dexteras,

    Plaut. Aul. 1, 2, 38 Wagn. ad loc.; cf. Non. p. 476, 16; 479, 24, and Prisc. p. 797 P., and Ussing ad loc. (others explain dexteras as acc. of the part, or Gr. acc.).—
    B.
    Esp., to confront:

    copulati in jus pervenimus,

    Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148.—
    2.
    Mid., to associate with:

    cave siris cum filiā meā copulari hanc,

    Plaut. Ep. 3, 3, 20.—
    II.
    Trop., to join, connect, unite.
    (α).
    With cum:

    sermonem cum aliquo,

    Plaut. Poen. 3, 3, 42:

    futura cum praesentibus,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    honestatem cum voluptate,

    id. Ac. 2, 45, 139:

    equestrem ordinem cum senatu,

    id. Phil. 2, 8, 19:

    se cum inimico,

    id. Sest. 64, 133.—
    (β).
    With inter se:

    ah haec inter se jungi copularique possint?

    Cic. de Or. 1, 51. 222.—
    (γ).
    With dat.:

    quid naturae copulatum habuit Alcibiadis somnium?

    Cic. Div. 2, 69, 143.—
    (δ).
    With acc. only:

    libenter copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, etc.,

    Cic. Or. 45, 154; cf.:

    verba copulata (opp. simplicia),

    id. ib. 32, 115:

    constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,

    id. Part. Or. 6, 21; Quint. 2, 4, 30; cf.

    id. prooem. § 13: voluntates nostras,

    to unite, Cic. Fam. 3, 4, 2; cf.

    concordiam,

    Liv. 4, 43, 11:

    matrimonium,

    Just. 1, 10 pr.; Dig. 12, 4, 6 pr.; cf.:

    copulari matrimonio,

    ib. 24, 1, 32; cf. ib. 1, 9, 8;

    and, taedis,

    Sen. Herc. Fur. 493.—Hence,
    1.
    cōpŭlātus, a, um, P. a., joined together, united, connected:

    nihil est animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71: verba, v. supra, II. d.—
    * Comp.:

    nihil amabilius nec copulatius quam morum similitudo bonorum,

    Cic. Off. 1, 17, 56.—‡ Sup., Inscr. de Lyon, p. 477, 3.— Adv.: cōpŭlātē, connectedly (late Lat.):

    copulate dictum est (diequinti),

    Gell. 10, 24, 1; 17, 7 fin.
    2.
    cōpŭlātum, i, n., a joint sentence, the Gr. sumpeplegmenon, called also conjunctum, Gell. 16, 8, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > copulatum

  • 16 copulo

    cōpŭlo, āvi, ātum, 1 ( part. perf., contr. cōplata, Lucr. 6, 1088; dep. collat. form cō-pŭlor, āri, v. I. A. b. infra), v. a. [copula], to couple, bind, or tie together, to join, connect, unite (class.; most freq. in Cic.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    With cum:

    hominem cum beluā,

    Cic. Ac. 2, 45, 139 fin.:

    caput et corpus cum aliquo,

    Plaut. Poen. 1, 2, 130. —
    (β).
    With inter se:

    inter se quaedam possint coplata teneri,

    Lucr. 6, 1088.—
    (γ).
    With dat.:

    aurum auro,

    Lucr. 6, 1078:

    utrimque Armeniae majori Sophene copulatur,

    Plin. 6, 13, 16, § 41.—
    (δ).
    With ad:

    caput animalis ad pedem,

    Veg. 3, 49, 2.—
    (ε).
    With simple acc.:

    diversae insociabilesque arborum naturae copulantur,

    Plin. 17, 19, 30, § 137; Mart. 12, 43, 8.—
    b.
    In dep. form:

    adeunt, consistunt, copulantur dexteras,

    Plaut. Aul. 1, 2, 38 Wagn. ad loc.; cf. Non. p. 476, 16; 479, 24, and Prisc. p. 797 P., and Ussing ad loc. (others explain dexteras as acc. of the part, or Gr. acc.).—
    B.
    Esp., to confront:

    copulati in jus pervenimus,

    Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148.—
    2.
    Mid., to associate with:

    cave siris cum filiā meā copulari hanc,

    Plaut. Ep. 3, 3, 20.—
    II.
    Trop., to join, connect, unite.
    (α).
    With cum:

    sermonem cum aliquo,

    Plaut. Poen. 3, 3, 42:

    futura cum praesentibus,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    honestatem cum voluptate,

    id. Ac. 2, 45, 139:

    equestrem ordinem cum senatu,

    id. Phil. 2, 8, 19:

    se cum inimico,

    id. Sest. 64, 133.—
    (β).
    With inter se:

    ah haec inter se jungi copularique possint?

    Cic. de Or. 1, 51. 222.—
    (γ).
    With dat.:

    quid naturae copulatum habuit Alcibiadis somnium?

    Cic. Div. 2, 69, 143.—
    (δ).
    With acc. only:

    libenter copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, etc.,

    Cic. Or. 45, 154; cf.:

    verba copulata (opp. simplicia),

    id. ib. 32, 115:

    constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,

    id. Part. Or. 6, 21; Quint. 2, 4, 30; cf.

    id. prooem. § 13: voluntates nostras,

    to unite, Cic. Fam. 3, 4, 2; cf.

    concordiam,

    Liv. 4, 43, 11:

    matrimonium,

    Just. 1, 10 pr.; Dig. 12, 4, 6 pr.; cf.:

    copulari matrimonio,

    ib. 24, 1, 32; cf. ib. 1, 9, 8;

    and, taedis,

    Sen. Herc. Fur. 493.—Hence,
    1.
    cōpŭlātus, a, um, P. a., joined together, united, connected:

    nihil est animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71: verba, v. supra, II. d.—
    * Comp.:

    nihil amabilius nec copulatius quam morum similitudo bonorum,

    Cic. Off. 1, 17, 56.—‡ Sup., Inscr. de Lyon, p. 477, 3.— Adv.: cōpŭlātē, connectedly (late Lat.):

    copulate dictum est (diequinti),

    Gell. 10, 24, 1; 17, 7 fin.
    2.
    cōpŭlātum, i, n., a joint sentence, the Gr. sumpeplegmenon, called also conjunctum, Gell. 16, 8, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > copulo

  • 17 dextans

    dextans, antis, m. [de + sextans] l'unité moins 1/6 = les cinq sixièmes de la livre romaine, ou d'un tout qcq divisible.    - Suet. Ner. 32 ; Vitr. 3, 3.
    * * *
    dextans, antis, m. [de + sextans] l'unité moins 1/6 = les cinq sixièmes de la livre romaine, ou d'un tout qcq divisible.    - Suet. Ner. 32 ; Vitr. 3, 3.
    * * *
        Dextans, dextantis, m. g. Colum. Dix onces, Une dizaine, ou dix douziesmes, dont les douze font le tout.

    Dictionarium latinogallicum > dextans

  • 18 dodrans

    dōdrans, antis, m. [de + quadrans l'unité moins un quart]: [st2]1 [-] les neuf douzièmes, les trois quarts d'un tout. [st2]2 [-] un empan (mesure de neuf pouces).    - heres ex dodrante: héritier qui reçoit les trois quarts (de l'héritage).    - alicujus aedificii reliquum dodrantem emere, Cic. Att. 1: acheter les trois autres quarts d'un bâtiment.
    * * *
    dōdrans, antis, m. [de + quadrans l'unité moins un quart]: [st2]1 [-] les neuf douzièmes, les trois quarts d'un tout. [st2]2 [-] un empan (mesure de neuf pouces).    - heres ex dodrante: héritier qui reçoit les trois quarts (de l'héritage).    - alicujus aedificii reliquum dodrantem emere, Cic. Att. 1: acheter les trois autres quarts d'un bâtiment.
    * * *
        Dodrans, huius dodrantis, m. g. Varro. Neuf onces.
    \
        Dodrans agri. Liu. Les trois parts d'un champ de terre.
    \
        Dodrante minor. Colum. Qui n'ha point neuf poulces de long.
    \
        Dodrans vini. Trois demisextiers de vin à la mesure de Paris, C'est à dire, une pinte, moins demisextier. Budaeus.

    Dictionarium latinogallicum > dodrans

  • 19 replicatio

    rĕplicātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] retour sur soi-même, révolution (céleste). [st2]2 [-] action de répéter, répétition, renouvellement. [st2]3 [-] réplique, réfutation. [st2]4 [-] décomposition (d'un nombre), réduction à l'unité.
    * * *
    rĕplicātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] retour sur soi-même, révolution (céleste). [st2]2 [-] action de répéter, répétition, renouvellement. [st2]3 [-] réplique, réfutation. [st2]4 [-] décomposition (d'un nombre), réduction à l'unité.
    * * *
        Replicatio, replicationis, Verbale. Cic. Rebras, Repli.
    \
        Replicatio. Vlpianus. Replique, Confirmation de sa demande par nouvelles allegations et dissolutions du dire de partie adverse.

    Dictionarium latinogallicum > replicatio

  • 20 simplicitas

    simplĭcĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] état d'une chose qui n'est ni composée ni mélangée, unité, simplicité. [st2]2 [-] simplicité, absence de recherche. [st2]3 [-] ingénuité, naïveté, candeur, sincérité, droiture, franchise; crédulité.
    * * *
    simplĭcĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] état d'une chose qui n'est ni composée ni mélangée, unité, simplicité. [st2]2 [-] simplicité, absence de recherche. [st2]3 [-] ingénuité, naïveté, candeur, sincérité, droiture, franchise; crédulité.
    * * *
        Simplicitas, penul. corr. simplicitatis, foem. gen. Martial. Simplicité, Simplesse.

    Dictionarium latinogallicum > simplicitas

См. также в других словарях:

  • unité — [ ynite ] n. f. • XIIIe; lat. unitas, de unus « un » I ♦ Caractère de ce qui est un. 1 ♦ Caractère de ce qui est unique (I, 1o), un seul (identité numérique). Unité et pluralité. L unité divine dans le monothéisme. « L unité et la multiplicité [d …   Encyclopédie Universelle

  • Unite! — Single par Ayumi Hamasaki extrait de l’album I Am... Face A Unite! Face B divers remixes… Sortie 11 juillet 2001 …   Wikipédia en Français

  • Unite — Unité Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom …   Wikipédia en Français

  • Unite — may refer to:Labor unions: *Unite the Union, a British and Irish trade union, formed by the merger of Amicus and T G *Unite Union, a trade union in New Zealand *Unite Union (Australia), a trade union in Australia *UNITE HERE, a labor union in the …   Wikipedia

  • unite — UK US /juːˈnaɪt/ verb ► [I or T] to join together with other people or groups, or to make this happen: »Governments are calling on national business communities to unite in the current crisis. »The proposed deal would unite the stock markets of… …   Financial and business terms

  • Unite — U*nite , v. t. [imp. & p. p. {United}; p. pr. & vb. n. {Uniting}.] [L. unitus, p. p. of unire to unite, from unus one. See {One}.] 1. To put together so as to make one; to join, as two or more constituents, to form a whole; to combine; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • unite — 1 conjoin, combine, *join, connect, link, associate, relate Analogous words: *mix, blend, merge, amalgamate: *weave, knit: *integrate, concatenate, articulate Antonyms: divide: alienate 2 Unite, combine, coiyoin, cooperate, concur …   New Dictionary of Synonyms

  • Unite — U*nite , a. [L. unitus, p. p. See {Unite}, v. t.] United; joint; as, unite consent. [Obs.] J. Webster. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Unité 9 — Titre original Level 9 Genre Série de science fiction Créateur(s) Michael Connelly John Sacret Young Pays d’origine  États Unis …   Wikipédia en Français

  • unité — Unité. s. f. Singularité, principe du nombre, & qui est opposé à la pluralité. Le nombre est composé d unitez. il y a en Dieu unité de substance & trinité de personnes. l unité de l Eglise, de la foy …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Unite — Unité  оператор связи в Молдавии. Opera Unite  технология компании Opera Software …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»