Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

labefactō

  • 1 labefacto

    lăbĕfacto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] faire chanceler, ébranler, renverser, ruiner, saper, bouleverser, battre en brèche, détruire. [st2]2 [-] ébranler la fidélité, tenter, séduire, débaucher.    - labefactare justitiam, Cic.: troubler le cours de la justice.    - labefactare munere, Cat.: tenter par un présent.    - labefactare conspirationem, Cic.: déjouer une conspiration.    - aratores labefactare, Cic.: compromettre le bien-être des cultivateurs.    - vitas hominum labefactare, Cic.: ébranler le fondement de la vie sociale.    - causa labefactatur, Cic.: la cause périclite.
    * * *
    lăbĕfacto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] faire chanceler, ébranler, renverser, ruiner, saper, bouleverser, battre en brèche, détruire. [st2]2 [-] ébranler la fidélité, tenter, séduire, débaucher.    - labefactare justitiam, Cic.: troubler le cours de la justice.    - labefactare munere, Cat.: tenter par un présent.    - labefactare conspirationem, Cic.: déjouer une conspiration.    - aratores labefactare, Cic.: compromettre le bien-être des cultivateurs.    - vitas hominum labefactare, Cic.: ébranler le fondement de la vie sociale.    - causa labefactatur, Cic.: la cause périclite.
    * * *
        Labefactare aratores, et penitus euertere. Cic. Les destruire et ruiner du tout.
    \
        Labefactare fidem suam, aut alterius, pretio. Liu. Corrompre, Violer. Vide FIDES.
    \
        Labefactare et euertere Rempub. Cic. Gaster et destruire.
    \
        Labefactare aliquem. Cic. Faire flechir de son propos, Destourner, Desmouvoir, Le corrompre.
    \
        Animam labefactare. Lucret. Corrompre.

    Dictionarium latinogallicum > labefacto

  • 2 labefacto

    lăbĕfacto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [id.], to cause to totter, to shake, to overthrow (syn.: quatio, concutio).
    I.
    Lit.:

    signum vectibus,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 49:

    horrea bellicis machinis,

    Suet. Ner. 38:

    aedium fundamenta, Cod. Th. 10, 19, 14: phalangii morsus genua labefactat,

    Plin. 29, 4, 27, § 86.—
    B.
    Transf., in gen., to injure, weaken, ruin, destroy:

    sensus,

    Lucr. 1, 694:

    onus gravidi ventris,

    to procure an abortion, Ov. Am. 2, 13, 1:

    colla boum,

    to hurt, gall, Col. 2, 2, 22.—
    II.
    Trop., to shake, throw down, overthrow, destroy, ruin, weaken (a favorite expression of Cic.):

    animam,

    Lucr. 6, 798:

    aliquem,

    Cic. Fam. 12, 25, 2; id. Dom. 12, 27; id. Div. in Caecil. 14, 44:

    alicujus consulatum,

    id. Mil. 13, 34:

    alicujus dignitatem,

    id. Rab. Post. 16, 44:

    invidiā verbi orationem,

    id. Fin. 1, 13, 43:

    Aristoteles primus species labefactavit, quas mirifice Plato erat amplexatus,

    id. Ac. 1, 9, 33:

    conjurationem,

    id. Cat. 4, 10, 22:

    causam ad judicem,

    id. Rosc. Com. 4, 13:

    fidem,

    Liv. 24, 20:

    opinionem,

    Cic. Clu. 2, 6; so, labefactare alone, to shake in purpose, move, cause to yield:

    me video ab ea astute labefactarier,

    Ter. Eun. 3, 3, 3:

    labefacto paulatim (sc. eum),

    Plaut. Merc. 2, 3, 68:

    non illam rarae labefactes munere vestis,

    corrupt, Cat. 69, 3, cf.:

    castimoniam viduae, Cod. Th. 9, 25, 1: rem publicam,

    Cic. Fin. 1, 13, 43:

    maximas res publicas ab adulescentibus labefactatas... reperietis,

    id. Sen. 6, 20; cf.:

    Carthaginem et Corinthum,

    id. Rep. 2, 4, 7: labefactarat [p. 1023] vehementer aratores superior annus, id. Verr. 2, 3, 18, § 47:

    amicitiam aut justitiam labefactare atque pervertere,

    id. Fin. 3, 21, 70:

    leges ac jura,

    id. Caecin. 25, 70:

    alicujus fidem pretio,

    id. Clu. 68, 194:

    provinciarum fidem,

    Tac. A. 13, 21:

    (praecepta) labefactari aliqua parte,

    Quint. 2, 13, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > labefacto

  • 3 labefacto

    labefacto, āvī, ātum, āre (Intens. v. labefacio), etw. wankend machen, erschüttern, I) eig.: signum vectibus, Cic.: horrea bellicis machinis labefactata et inflammata, Suet.: labefactatus rigor auri, zerrinnen gemacht, erweicht, Lucr. – II) übtr.: 1) im Bestehen erschüttern, a) physisch, animam sedibus intus, Lucr.: onus gravidi ventris, abzutreiben suchen, Ov.: quo minus colla eorum (boum) labefactentur, weniger zu Schanden (gerieben od. gestoßen) werden, Colum. – b) der bürgerlichen Existenz nach, politisch usw. wankend machen, in seinen Grundpfeilern erschüttern, stürzen, zugrunde richten, zuschanden machen, dem Verderben nahe bringen, aratores, den Wohlstand der Pflanzer erschüttern (Ggstz. aratores funditus evertere), v. einem Mißjahr, Cic.: eum, Cic.: alcis fidem pretio, Cic.: provinciarum fidem, Tac.: alcis dignitatem, Cic.: amicitiam aut iustitiam, Cic.: orationem alcis, Cic.: rem publicam, Cic.: legem, Liv.: pervertere urbes et vitas hominum labefactare, die Grundpfeiler des menschlichen Zusammenlebens erschüttern, Cic. – medial, cum ad iudicem causam labefactari (wanke) animadvertunt, Cic. – 2) in der Gesinnung, in seinem Vorsatze wankend machen, erschüttern, alqm, Plaut. merc. 402. Ter. eun. 508: alqam rarae munere vestis, Catull. 69, 3. – / Parag. Infin. labefactarier, Ter. eun. 509.

    lateinisch-deutsches > labefacto

  • 4 labefacto

    labefacto, āvī, ātum, āre (Intens. v. labefacio), etw. wankend machen, erschüttern, I) eig.: signum vectibus, Cic.: horrea bellicis machinis labefactata et inflammata, Suet.: labefactatus rigor auri, zerrinnen gemacht, erweicht, Lucr. – II) übtr.: 1) im Bestehen erschüttern, a) physisch, animam sedibus intus, Lucr.: onus gravidi ventris, abzutreiben suchen, Ov.: quo minus colla eorum (boum) labefactentur, weniger zu Schanden (gerieben od. gestoßen) werden, Colum. – b) der bürgerlichen Existenz nach, politisch usw. wankend machen, in seinen Grundpfeilern erschüttern, stürzen, zugrunde richten, zuschanden machen, dem Verderben nahe bringen, aratores, den Wohlstand der Pflanzer erschüttern (Ggstz. aratores funditus evertere), v. einem Mißjahr, Cic.: eum, Cic.: alcis fidem pretio, Cic.: provinciarum fidem, Tac.: alcis dignitatem, Cic.: amicitiam aut iustitiam, Cic.: orationem alcis, Cic.: rem publicam, Cic.: legem, Liv.: pervertere urbes et vitas hominum labefactare, die Grundpfeiler des menschlichen Zusammenlebens erschüttern, Cic. – medial, cum ad iudicem causam labefactari (wanke) animadvertunt, Cic. – 2) in der Gesinnung, in seinem Vorsatze wankend machen, erschüttern, alqm, Plaut. merc. 402. Ter. eun. 508: alqam rarae munere vestis, Catull. 69, 3. – Parag. Infin. labefactarier, Ter. eun. 509.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > labefacto

  • 5 labefactō

        labefactō āvī, ātus, āre, freq.    [labefacio], to cause to totter, shake, overthrow: signum vectibus. —Fig., to shake, throw down, overthrow, destroy, ruin, weaken: illius dignitatem: ad iudicem causam labefactari animadvertunt: labefactarat aratores superior annus: fidem pretio.— To weaken in purpose, move: ab eā astute labefactarier, T.
    * * *
    labefactare, labefactavi, labefactatus V
    shake; cause to waver; make unsteady, loosen; undermine

    Latin-English dictionary > labefactō

  • 6 labefacto

    āvī, ātum, āre [intens. к labefacio ]
    1) трясти, потрясать ( aedium fundamenta CJ); расшатывать, колебать ( aliquid bellĭcis machĭnis Su)
    2) разорять ( aratores C); подрывать (fidem alicujus C, T); расстраивать, приводить в упадок, разрушать ( rem publicam C); ниспровергать, опровергать ( opinionem C); губить ( vitas hominum C)
    3) заставить поколебаться, поколебать (aliquem Pl, Ter etc.)
    4) разрыхлять, размягчать ( labefactatus rigor auri Lcr)

    Латинско-русский словарь > labefacto

  • 7 labefacto

    to weaken, disturb / shake violently.

    Latin-English dictionary of medieval > labefacto

  • 8 con-labefactō (coll-)

        con-labefactō (coll-) —, —, āre,    to convulse, break down: vastum onus (montis), O.

    Latin-English dictionary > con-labefactō (coll-)

  • 9 collabefacto

    col-labefacto, (āvī), ātum, āre (con u. labefacto), wankend machen, dem Falle nahe bringen, Ov. fast. 1, 566. – / Lucr. 1, 493 (492) liest man jetzt labefactatus.

    lateinisch-deutsches > collabefacto

  • 10 collabefacto

    col-labefacto, (āvī), ātum, āre (con u. labefacto), wankend machen, dem Falle nahe bringen, Ov. fast. 1, 566. – Lucr. 1, 493 (492) liest man jetzt labefactatus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > collabefacto

  • 11 collabefacto

    col-labefacto, (āvī), āctum, āre
    поколебать, пошатнуть ( vastum onus O)

    Латинско-русский словарь > collabefacto

  • 12 labefactatio

    labefactātio, ōnis f. [ labefacto ]
    1) расшатывание, шатание ( dentium PM)
    2) потрясение, расстройство Q, CTh

    Латинско-русский словарь > labefactatio

  • 13 labefactatio

    labefactātio, ōnis, f. (labefacto), die Erschütterung, dentium, das Wackeln, Plin. 23, 56. – übtr.: die Erschütterung im Staate, Quint. 8, 4, 14. Oros. 7, 41, 8 (Zangemeister liest labefactio): libertatis, Cod. Theod. 4, 8, 5. § 5.

    lateinisch-deutsches > labefactatio

  • 14 labefactatio

    labefactātio, ōnis, f. (labefacto), die Erschütterung, dentium, das Wackeln, Plin. 23, 56. – übtr.: die Erschütterung im Staate, Quint. 8, 4, 14. Oros. 7, 41, 8 (Zangemeister liest labefactio): libertatis, Cod. Theod. 4, 8, 5. § 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > labefactatio

  • 15 collabefacto

    col-lăbĕfacto ( conl-), āre, v. a., to make to reel, shake, or totter (perh. only in the two foll. exs.):

    motu collabefactat onus,

    Ov. F. 1, 566.— Poet. of liquefying metals:

    rigorem auri,

    to overpower, subdue, Lucr. 1, 493; cf. collabefio.

    Lewis & Short latin dictionary > collabefacto

  • 16 conlabefacto

    col-lăbĕfacto ( conl-), āre, v. a., to make to reel, shake, or totter (perh. only in the two foll. exs.):

    motu collabefactat onus,

    Ov. F. 1, 566.— Poet. of liquefying metals:

    rigorem auri,

    to overpower, subdue, Lucr. 1, 493; cf. collabefio.

    Lewis & Short latin dictionary > conlabefacto

  • 17 convello

    con-vello, velli (convulsi, Sen. Q. N. 2, 6, 4), vulsum (volsum), 3, v. a.
    I.
    To draw violently hither and thither something that is firm or quiet (esp. a tree, house, and the like); hence, to tear up, wrest from its position, to tear loose or away, to separate from, pull or pluck up (freq. and class.).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.
    (α).
    Without designation of place from which, etc.:

    cum praecides caveto ne librum convellas,

    Cato, R. R. 40, 2:

    saxa turris hostium, quibus fundamenta continebantur,

    Caes. B. C. 2, 11; cf. Hirt. B. G. 8, 26 fin.;

    and, fundamenta,

    Lucr. 4, 506:

    cum gradus Castoris convellisti ac removisti,

    Cic. Dom. 21, 54:

    aesculum,

    Verg. G. 2, 294:

    convellere repagula, effringere valvas,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    limina tectorum,

    Verg. A. 2, 507; Luc. 3, 528:

    artus,

    Lucr. 3, 344;

    so of the rack: omnia (membra) laniata, omnes partes convulsae sunt,

    Sen. Contr. 2, 13, 5:

    convolsis laceratisque membris,

    id. ib. § 6; cf.

    armos,

    to wrench, dislocate, Col. 6, 16, 1:

    teneros fetus,

    i. e. to produce abortion, Ov. Am. 2, 14, 5.—
    (β).
    With designation of place from or out of which, etc.:

    simulacrum Cereris e sacrario convellendum auferendumque curavit,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187; cf. id. ib. §

    186: me ex nostris hortulis,

    id. Leg. 1, 21, 55:

    viridem silvam ab humo,

    Verg. A. 3, 24:

    funem ab terrā,

    id. G. 1, 457:

    (turrim) convellimus altis sedibus,

    id. A. 2, 464:

    robora suā terrā,

    Ov. M. 7, 204:

    Roma prope convulsa sedibus suis,

    Cic. Pis. 22, 52:

    domus convulsa sedibus suis,

    Plin. Ep. 9, 19, 8:

    aspera undique nisu,

    Val. Fl. 5, 159.—
    (γ).
    Absol.:

    haeserunt radice pedes. Convellere pugnat,

    Ov. M. 9, 351.—
    2.
    Milit. t. t.: signa, to pluck up the standards from the ground, to decamp (rare), Cic. Div. 1, 35, 77; Liv. 22, 3, 12; cf.

    vexilla,

    Tac. A. 1, 20.—
    b.
    Medic. t. t.: convulsus ( - volsus), a, um, suffering from wrenching of a limb, Plin. 25, 8, 54, § 98; cf. id. 20, 5, 18, § 36; 20, 17, 69, § 178; or from convulsions, spasmodic, convulsive:

    latus,

    Suet. Tib. 72:

    fauces,

    Quint. 11, 3, 20.—
    B.
    Trop., to cause to totter, to shake, to destroy, overthrow, bring to naught (syn.: labefacto, commoveo, commuto, infirmo;

    esp. freq. in Cic.): est boni consulis, cum cuncta auxilia rei publicae labefactari convellique videat, ferre opëm patriae,

    Cic. Rab. Perd. 1, 3;

    so with labefactare: cogitationem,

    id. Fam. 5, 13, 2 Manut.; cf. id. Clu. 2, 6:

    rei publicae statum,

    id. Pis. 2, 4:

    ea quae non possint commoveri,

    id. de Or. 2, 51, 205:

    haec si tenemus, quae mihi quidem non videntur posse convelli,

    id. Div. 1, 51, 117:

    judicia, stipulationes, etc. (with infirmare),

    id. Caecin. 18, 51:

    convellere et commutare instituta omnium,

    id. Verr. 2, 3, 6, § 15:

    acta Dolabellae,

    id. Phil. 2, 33, 83:

    rem publicam judicio aliquo,

    id. Brut. 30, 115:

    gratiam Caesaris,

    Hirt. B. G. 8, 50:

    vires aegri,

    Cels. 3, 4, 14; cf. id. ib. §

    11: fidem legionum promissis,

    Tac. H. 4, 30 fin.:

    caede Messalinae convulsa principis domus,

    id. A. 12, 1; cf. id. ib. 12, 65;

    4, 40: Tiberius vi dominationis convulsus ( = abalienatus ab honestate) et mutatus,

    id. ib. 6, 48:

    fata,

    Ov. H. 16, 41:

    secutae sunt duae (epistulae), quae me convellerunt de pristino statu, jam tamen labantem,

    Cic. Att. 8, 15, 2.—
    II.
    To tear or rend to pieces, to cleave, dismember, shatter, break (perh. first in the poets of the Aug. per.).
    A.
    Lit.:

    dapes avido dente,

    Ov. M. 11, 123: glaebam vomere, * Cat. 64, 40:

    dehiscit Convolsum remis rostrisque tridentibus aequor,

    Verg. A. 5, 143; 8, 690:

    loca vi quondam et vastā convolsa ruinā,

    id. ib. 3, 414:

    septem (naves) convolsae undis Euroque supersunt,

    shattered, id. ib. 1, 383; cf. Luc. 3, 528:

    convulsi laniatique centuriones,

    Tac. A. 1, 32:

    domum,

    id. ib. 6, 40.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of words, to mutilate, mispronounce:

    magno cursu verba convellere,

    Sen. Ep. 40, 2.—
    2.
    To afflict, torture:

    verbis convellere pectus,

    Ov. H. 17, 111.

    Lewis & Short latin dictionary > convello

  • 18 convolsus

    con-vello, velli (convulsi, Sen. Q. N. 2, 6, 4), vulsum (volsum), 3, v. a.
    I.
    To draw violently hither and thither something that is firm or quiet (esp. a tree, house, and the like); hence, to tear up, wrest from its position, to tear loose or away, to separate from, pull or pluck up (freq. and class.).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.
    (α).
    Without designation of place from which, etc.:

    cum praecides caveto ne librum convellas,

    Cato, R. R. 40, 2:

    saxa turris hostium, quibus fundamenta continebantur,

    Caes. B. C. 2, 11; cf. Hirt. B. G. 8, 26 fin.;

    and, fundamenta,

    Lucr. 4, 506:

    cum gradus Castoris convellisti ac removisti,

    Cic. Dom. 21, 54:

    aesculum,

    Verg. G. 2, 294:

    convellere repagula, effringere valvas,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    limina tectorum,

    Verg. A. 2, 507; Luc. 3, 528:

    artus,

    Lucr. 3, 344;

    so of the rack: omnia (membra) laniata, omnes partes convulsae sunt,

    Sen. Contr. 2, 13, 5:

    convolsis laceratisque membris,

    id. ib. § 6; cf.

    armos,

    to wrench, dislocate, Col. 6, 16, 1:

    teneros fetus,

    i. e. to produce abortion, Ov. Am. 2, 14, 5.—
    (β).
    With designation of place from or out of which, etc.:

    simulacrum Cereris e sacrario convellendum auferendumque curavit,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187; cf. id. ib. §

    186: me ex nostris hortulis,

    id. Leg. 1, 21, 55:

    viridem silvam ab humo,

    Verg. A. 3, 24:

    funem ab terrā,

    id. G. 1, 457:

    (turrim) convellimus altis sedibus,

    id. A. 2, 464:

    robora suā terrā,

    Ov. M. 7, 204:

    Roma prope convulsa sedibus suis,

    Cic. Pis. 22, 52:

    domus convulsa sedibus suis,

    Plin. Ep. 9, 19, 8:

    aspera undique nisu,

    Val. Fl. 5, 159.—
    (γ).
    Absol.:

    haeserunt radice pedes. Convellere pugnat,

    Ov. M. 9, 351.—
    2.
    Milit. t. t.: signa, to pluck up the standards from the ground, to decamp (rare), Cic. Div. 1, 35, 77; Liv. 22, 3, 12; cf.

    vexilla,

    Tac. A. 1, 20.—
    b.
    Medic. t. t.: convulsus ( - volsus), a, um, suffering from wrenching of a limb, Plin. 25, 8, 54, § 98; cf. id. 20, 5, 18, § 36; 20, 17, 69, § 178; or from convulsions, spasmodic, convulsive:

    latus,

    Suet. Tib. 72:

    fauces,

    Quint. 11, 3, 20.—
    B.
    Trop., to cause to totter, to shake, to destroy, overthrow, bring to naught (syn.: labefacto, commoveo, commuto, infirmo;

    esp. freq. in Cic.): est boni consulis, cum cuncta auxilia rei publicae labefactari convellique videat, ferre opëm patriae,

    Cic. Rab. Perd. 1, 3;

    so with labefactare: cogitationem,

    id. Fam. 5, 13, 2 Manut.; cf. id. Clu. 2, 6:

    rei publicae statum,

    id. Pis. 2, 4:

    ea quae non possint commoveri,

    id. de Or. 2, 51, 205:

    haec si tenemus, quae mihi quidem non videntur posse convelli,

    id. Div. 1, 51, 117:

    judicia, stipulationes, etc. (with infirmare),

    id. Caecin. 18, 51:

    convellere et commutare instituta omnium,

    id. Verr. 2, 3, 6, § 15:

    acta Dolabellae,

    id. Phil. 2, 33, 83:

    rem publicam judicio aliquo,

    id. Brut. 30, 115:

    gratiam Caesaris,

    Hirt. B. G. 8, 50:

    vires aegri,

    Cels. 3, 4, 14; cf. id. ib. §

    11: fidem legionum promissis,

    Tac. H. 4, 30 fin.:

    caede Messalinae convulsa principis domus,

    id. A. 12, 1; cf. id. ib. 12, 65;

    4, 40: Tiberius vi dominationis convulsus ( = abalienatus ab honestate) et mutatus,

    id. ib. 6, 48:

    fata,

    Ov. H. 16, 41:

    secutae sunt duae (epistulae), quae me convellerunt de pristino statu, jam tamen labantem,

    Cic. Att. 8, 15, 2.—
    II.
    To tear or rend to pieces, to cleave, dismember, shatter, break (perh. first in the poets of the Aug. per.).
    A.
    Lit.:

    dapes avido dente,

    Ov. M. 11, 123: glaebam vomere, * Cat. 64, 40:

    dehiscit Convolsum remis rostrisque tridentibus aequor,

    Verg. A. 5, 143; 8, 690:

    loca vi quondam et vastā convolsa ruinā,

    id. ib. 3, 414:

    septem (naves) convolsae undis Euroque supersunt,

    shattered, id. ib. 1, 383; cf. Luc. 3, 528:

    convulsi laniatique centuriones,

    Tac. A. 1, 32:

    domum,

    id. ib. 6, 40.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of words, to mutilate, mispronounce:

    magno cursu verba convellere,

    Sen. Ep. 40, 2.—
    2.
    To afflict, torture:

    verbis convellere pectus,

    Ov. H. 17, 111.

    Lewis & Short latin dictionary > convolsus

  • 19 paulatim

    paulātim ( paull-), adv. [paulum], by little and little, by degrees, gradually (syn. sensim).
    I.
    Lit.:

    labefacto paulatim,

    Plaut. Merc. 2, 3, 68:

    paulatim Germanos consuescere Rhenum transire,

    Caes. B. G. 1, 33:

    collis leviter fastigatus paulatim ad planitiem redibat,

    id. ib. 2, 8; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 17, 1:

    ubi paulatim licentia crevit,

    Sall. C. 51, 30; Verg. E. 4, 28:

    paulatim adnabam terrae,

    id. A. 6, 358:

    calere,

    Juv. 1, 83:

    aliquem accipere,

    id. 2, 84:

    vitia exuere,

    id. 13, 188.—
    II.
    In partic., of the succession of parts one after the other, a few or a little at a time:

    paulatim ex castris discedere coeperunt, non omnes simul, sed subinde pauci,

    Caes. B. G. 4, 30; cf. Hor. Ep. 2, 1, 45; Dig. 49, 14, 47.—With gen.:

    aquae paulatim addito,

    add water a little at a time, Cato, R. R. 74.

    Lewis & Short latin dictionary > paulatim

  • 20 paullatim

    paulātim ( paull-), adv. [paulum], by little and little, by degrees, gradually (syn. sensim).
    I.
    Lit.:

    labefacto paulatim,

    Plaut. Merc. 2, 3, 68:

    paulatim Germanos consuescere Rhenum transire,

    Caes. B. G. 1, 33:

    collis leviter fastigatus paulatim ad planitiem redibat,

    id. ib. 2, 8; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 17, 1:

    ubi paulatim licentia crevit,

    Sall. C. 51, 30; Verg. E. 4, 28:

    paulatim adnabam terrae,

    id. A. 6, 358:

    calere,

    Juv. 1, 83:

    aliquem accipere,

    id. 2, 84:

    vitia exuere,

    id. 13, 188.—
    II.
    In partic., of the succession of parts one after the other, a few or a little at a time:

    paulatim ex castris discedere coeperunt, non omnes simul, sed subinde pauci,

    Caes. B. G. 4, 30; cf. Hor. Ep. 2, 1, 45; Dig. 49, 14, 47.—With gen.:

    aquae paulatim addito,

    add water a little at a time, Cato, R. R. 74.

    Lewis & Short latin dictionary > paullatim

См. также в других словарях:

  • ԳԱՄԱԳԻՏ — ( ) NBH 1 0526 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 10c, 12c περίειμι, ἱσχύω, λυμήνομαι, ἁντίσταμαι Supero, valeo, labefacto, resisto եւ այլն. ԳԱՄԱԳԻՏ կամ ԳԱՄԱԳԻՒՏ ԼԻՆԵԼ, կամ ԳԱՄԱԳԻԾ ԳՏԱՆԵԼ. Գամս գտանել, այսինքն անցս եւ ելս… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԳԼՈՐԵՄ — (եցի.) NBH 1 0561 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c, 12c, 13c ն. ἁνατρέπω, ὁλισθαίνω, κατακρημνίζω subverto, prosterno, labefacto, praecipitor, labor Գլել. թաւալել. տապալել. կործանել, շրջել, հոսել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԽԱԽՏԵՄ — (եցի.) NBH 1 0911 Chronological Sequence: Early classical, 8c, 10c, 11c, 12c ն. σαθρόω putrefacio, corrumpo ἁνασκευάζω labefacto ἁνατρέπω , ἑντρέπω subverto, everto ἁκυρόω irritum reddo եւն. Խախուտ կացուցանել. շարժլել. դրդուեցուցանել. խարխալել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍԱՅԹԱՔԵՄ — (եցի.) NBH 2 0692 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 11c, 12c չ. περιτρέπομαι, περιφέρομαι, παρακίνομαι titubo, vacillo, erro ὁλισθέω labor, lapso, labefio. Գայթել աքեաց կամ աքեօք. գթել ոտիւք. դողդոջել. շարժլիլ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍԱՅԹԱՔԵՑՈՒՑԱՆԵՄ — ( ) NBH 2 0692 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 8c, 12c ՍԱՅԹԱՔԵՄ ՍԱՅԹԱՔԵՑՈՒՑԱՆԵՄ. ὁλεσθάνω կամ ὁλοσθαίνω, παρακινέω labefacio, labefacto. Գայթեցուցանել. գթեցուցանել. տատանել. եւ Քերել անցանել, կամ զանց առանել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»