-
1 loculus
lŏcŭlus, i, m [locus] [st2]1 [-] petit endroit, petit coin. [st2]2 [-] case pour recevoir un cercueil; cercueil, bière. [st2]3 [-] meuble à compartiments, boîte à serrer les objets précieux, écrin, coffret, petite valise, bourse, sac. [st2]4 [-] coffre pour porter les livres. [st2]5 [-] boîte pour recevoir les suffrages. [st2]6 [-] Veg. mangeoire, stalle. - loculi, ōrum, m.: boîte à compartiments, cassette. - stimulorum loculi, Plaut.: grenier à coups de fouet (en parl. d'un esclave dont le corps est criblé de coups de fouet). - voir hors site loculus.* * *lŏcŭlus, i, m [locus] [st2]1 [-] petit endroit, petit coin. [st2]2 [-] case pour recevoir un cercueil; cercueil, bière. [st2]3 [-] meuble à compartiments, boîte à serrer les objets précieux, écrin, coffret, petite valise, bourse, sac. [st2]4 [-] coffre pour porter les livres. [st2]5 [-] boîte pour recevoir les suffrages. [st2]6 [-] Veg. mangeoire, stalle. - loculi, ōrum, m.: boîte à compartiments, cassette. - stimulorum loculi, Plaut.: grenier à coups de fouet (en parl. d'un esclave dont le corps est criblé de coups de fouet). - voir hors site loculus.* * *Loculus, loculi, pen. corr. Diminutiuum. Varro. Petit lieu. -
2 loculus
loculus, ī, m. (Demin. v. locus), das Örtchen, Plätzchen, Fleckchen, Räumchen, ein kleines Gelaß, I) im allg., Plaut. mil. 853 G. – II) insbes.: 1) der Sarg, Plin. 7, 75. Eugipp. vit. S. Sever. 44: loc. argenteus, Iustin. 39, 1, 6. – 2) die Bahre, Fulg. serm. antiqu. 1. p. 111, 8 H. – 3) das Gelaß, für jedes Stück Vieh, Veget. mul. 1, 56. – u. ein Kästchen, Plin. 7, 20; vgl. Isid. orig. 20, 9, 3. – dah. Plur. loculi, ein Behältnis mit Fächern, das Kästchen, Schränkchen, das Gehäuse, die Kapsel aus Holz od. Elfenbein zum Aufbewahren von Geld od. Kostbarkeiten usw., nummum in loculos demittere, Hor.: in loculos compingere, Plaut.: loculi, in quibus erant claves, Schränkchen, Plin.: loculis integris ac illaesis conflatur argentum, Sen.: laevo suspensi loculos tabulamque lacerto, ein Kästchen mit Rechensteinchen (calculi), das die Knaben zum arithmetischen Unterricht mit in die Schule nahmen, Hor.: loculi peculiares, Privatkasse, Suet.: in Domitiani loculos converti, in die Schatulle des D. fließen, Frontin. aqu.
-
3 loculus
loculus, ī, m. (Demin. v. locus), das Örtchen, Plätzchen, Fleckchen, Räumchen, ein kleines Gelaß, I) im allg., Plaut. mil. 853 G. – II) insbes.: 1) der Sarg, Plin. 7, 75. Eugipp. vit. S. Sever. 44: loc. argenteus, Iustin. 39, 1, 6. – 2) die Bahre, Fulg. serm. antiqu. 1. p. 111, 8 H. – 3) das Gelaß, für jedes Stück Vieh, Veget. mul. 1, 56. – u. ein Kästchen, Plin. 7, 20; vgl. Isid. orig. 20, 9, 3. – dah. Plur. loculi, ein Behältnis mit Fächern, das Kästchen, Schränkchen, das Gehäuse, die Kapsel aus Holz od. Elfenbein zum Aufbewahren von Geld od. Kostbarkeiten usw., nummum in loculos demittere, Hor.: in loculos compingere, Plaut.: loculi, in quibus erant claves, Schränkchen, Plin.: loculis integris ac illaesis conflatur argentum, Sen.: laevo suspensi loculos tabulamque lacerto, ein Kästchen mit Rechensteinchen (calculi), das die Knaben zum arithmetischen Unterricht mit in die Schule nahmen, Hor.: loculi peculiares, Privatkasse, Suet.: in Domitiani loculos converti, in die Schatulle des D. fließen, Frontin. aqu. -
4 loculus
lŏcŭlus, i, m. dim. [locus], a little place.I.In gen.:II.in cella est paulum nimis loculi lubrici,
Plaut. Mil. 3, 2, 38.—In partic.A.A coffin:B.equites in loculis asservati,
Plin. 7, 16, 16, § 75; Vulg. Luc. 7, 14: hunc (pollicem regis in dextro pede) cremari cum reliquo corpore non potuisse tradunt, conditumque loculo in templo, Plin. 7, 2, 2, § 20.—A bier, Fulg. Planc. Exposit. Serm. p. 558 Merc.—C.A compartment, manger, stall:D.loculi vel marmore vel lapide vel ligno facti distinguendi sunt, ut singula jumenta hordeum suum ex integro nullo praeripiente consumant,
Veg. Vet. 1, 56, 4.—In plur.: loculi, a small receptacle with compartments, a coffer or casket for keeping all sorts of things in:E.gestit enim nummum in loculos demittere,
Hor. Ep. 2, 1, 175; id. S. 1, 3, 17:gramina continuo loculis depromit eburnis,
Ov. F. 6, 749:hos de flavā loculos implere monetā,
Mart. 14, 12:in quibus (loculis) erant claves vinariae cellae,
Plin. 14, 13, 14, § 89.— Hence, stimulorum loculi, applied to a bad slave, qs. you receptacle for goads (with which slaves were chastised), Plaut. Cas. 2, 8, 11; v. stimulus.—Esp., a purse, pocket:e peculiaribus loculis suis,
out of his own pocket, Suet. Galb. 12:laevo suspensi loculos tabulamque lacerto,
Hor. S. 1, 6, 74; id. Ep. 1, 1, 56:neque enim loculis comitantibus itur ad casum tabulae,
Juv. 1, 89; 10, 46 al. -
5 loculus
-
6 loculus
-i s m 2locule, loge -
7 loculus
ларчик (1. 52 § 9 D. 32).Латинско-русский словарь к источникам римского права > loculus
-
8 loculus
spot, little/small place; compartment/pigeon-hole; coffin, bier (Vulgate); compartmented box (pl.), money-box; school satchel, case for writing material -
9 loculamentum
lŏcŭlāmentum, i, n. [loculus] [st2]1 [-] boîte (avec compartiments), casier. [st2]2 [-] trou (de colombier). [st2]3 [-] alvéole (des ruches). [st2]4 [-] alvéole (des dents). [st2]5 [-] rayon de bibliothèque. - voir hors site loculamentum.* * *lŏcŭlāmentum, i, n. [loculus] [st2]1 [-] boîte (avec compartiments), casier. [st2]2 [-] trou (de colombier). [st2]3 [-] alvéole (des ruches). [st2]4 [-] alvéole (des dents). [st2]5 [-] rayon de bibliothèque. - voir hors site loculamentum.* * *Loculamentum, loculamenti. Columel. Une ruche ou autre chose en quoy y a plusieurs trous pour nicher les oiseaulx.\Loculamentum. Vitruuius. Coffret. -
10 loculosus
-
11 locellus
ī m. [demin. к loculus ]ларчик, ящичек ( anulos in locellum reponere VM) -
12 loculamentum
loculāmentum, ī n. [ loculus ]1) ящик, футляр, хранилище Vtr, Sen2) голубятня Col3) ячейка (в сотах) Col4) луночка, альвеола ( dentium Veg) -
13 loculatus
loculātus, a, um [ loculus ]разделённый на отделы, разгороженный (arculae, piscinae Vr) -
14 locellus
-
15 loculamentum
loculāmentum, ī, n. (loculus), das Fach, Behältnis, Regal, für Bücher, tecto tenus exstructa loculamenta, Sen. de tranqu. anim. 9, 7: für die Tauben, loculamenta, quibus nidificent aves, Colum. 8, 8, 3; vgl. 8, 9, 3: für andere Dinge, das Gehäuse, die Kapsel, Büchse, Vitr. 10, 9 (14), 2 sq.: dentium (im Zahnfleische), Veget. mul. 2, 32.
-
16 locularis
loculāris, e (loculus), örtlich, Chalcid. Tim. 33 D. 121. 137 u.a.
-
17 loculatus
-
18 loculosus
loculōsus, a, um (loculus), voller Fächer, putamen (Ggstz. put. simplex), Plin. 15, 88.
-
19 lubricus
lūbricus, a, um (zu gotisch sliupan, schleichen, ahd. sliofan, schlüpfen), schlüpfrig, I) im allg.: 1) eig.: loculus, Plaut.: locus, Plaut. bei Fronto: fastigium, Liv.: glacies, Liv.: assiduo lubricus imbre lapis, Mart. – neutr. subst., lūbricum, ī, n., das Schlüpfrige, der schlüpfrige (glatte) Boden, in lubrico locare, Plin.: m. Genet., lubrico viae, Tac.: lubrico itinerum, auf schlüpfr. Pfaden, Tac.: lubrico paludum, auf schl. Sumpfboden, Tac.: ut purgamenta illa ventris ad exitus suos facilius per lubricum niterentur, Lact.: Plur., lubrica vallium, die schlüpfrigen Talstrecken, Apul. met. 1, 2. – 2) übtr., schlüpfrig, unsicher, wankend, unhaltbar, bedenklich, gefährlich, locus, Plin. ep.: status (Stellung), Tac.: via vitae lubr. et praeceps, Cic.: viae adulescentiae, Cic.: aetas puerilis, Cic.: aetas maxime lubrica atque incerta, v. d. Jugend, Cic.: principis aetas, Tac.: tempus, die der Verführung ausgesetzte Jugendzeit, Sen. rhet.: perdifficilis et lubrica defensionis ratio, Cic. – poet. m. Infin., vultus nimium lubricus aspici, verführerisch (griech. σφαλερός), Hor. carm. 1, 19, 8. – neutr. subst., lubricum aetatis, Plin. ep.: adulescentiae nostrae, die unsichere Zeit meiner Jugend, Tac.: lubricum fidei, Achselträgerei, Macr.: in lubricum dirigi, Cato fr.: in lubrico versari, Cic. u. Sen.: in praecipiti et lubrico stare, Curt.: Plur., lubrica pelagi, die unsichere Zeit (Ggstz. firmitas camporum), Val. Max. 3, 2, 10. – II) prägn.: A) schlüpfrig = glatt, 1) eig.: anguis, Verg.: piscis, Plin.: conchylia, schleimige, Hor.: splendor, Apul. – 2) übtr., glatt = betrügerisch, v. Pers., Verg. Aen. 11. 716. – B) dahinschlüpfend, leicht entgleitend, flüchtig, leicht beweglich, 1) eig.: lubrica fluenta, Lucr.: Simois, Hor.: amnis, Ov.: membra, Ov.: oculi, Cic. – 2) übtr.: quoniam (historia) lubrica est et fluit, Quint.: annus, Ov.: alia propter subtilitatem lubrica sunt, entfallen leicht, Sen. de ben. 3, 5, 1. – m. ad u. Akk., lubrica ad mutandam fidem classis, Tac. hist. 2, 101: aetas, quae magis ad vitium lubrica esse consuevit, mehr geneigt, Ambros. de interp. Iob et David 1, 7. § 21. – m. Infin., flore capi iuvenem primaevo lubrica mentem nympha, nur zu geneigt, Sil. 5, 18.
-
20 locellus
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > locellus
- 1
- 2
См. также в других словарях:
loculus — ● loculus nom masculin (latin loculus) Cavité creusée dans les parois des catacombes pour y placer un défunt. Cavité à reliques dans ou sous un autel. ⇒LOCULUS, subst. masc. ARCHÉOL. Cellule d un columbarium. Il fallait être assez riche pour s… … Encyclopédie Universelle
Loculus — is a Latin word literally meaning little place and is (or was) used in a number of senses.*Loculus (satchel) *Loculus (architecture) a burial niche. *Loculus of Archimedes a mathematical puzzle similar to tangrams … Wikipedia
Loculus — Loc u*lus, n.; pl. {Loculi}. [L., little place, a compartment.] 1. (Zo[ o]l.) One of the spaces between the septa in the Anthozoa. [1913 Webster] 2. (Bot.) One of the compartments of a several celled ovary; loculament. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Locŭlus — (Loculamentum, lat., Fach), ein Raum, welcher durch eine Scheidewand in einem bohlen Körper, z.B. einer Frucht, entstanden ist. Daher Locularis (Loculosus), fächerig, d. h. durch eine od. mehre Längsscheidewände in Fächer getheilt; zwei , drei ,… … Pierer's Universal-Lexikon
loculus — (izg. lȍkulus) m DEFINICIJA pov. duguljaste niše u zidovima katakomba, katno poredane, u njima su pokapani mrtvi ETIMOLOGIJA lat.: mjestance; lijes … Hrvatski jezični portal
loculus — [läk′yo͞ol΄läk′yo͞o ləs, läk′yələs] n. pl. loculi [läk′yo͞olī΄, läk′yəlī΄] [ModL < L, dim. of locus, place: see LOCAL] any small cavity or chamber in plant or animal tissue: also locule [läk′yo͞ol΄] … English World dictionary
Loculus — Als Loculus bezeichnet man: eine viereckige Nische, siehe Loculus (Architektur) eine römische Tasche, siehe Loculus (Tasche) Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort bezeichneter Begriffe … Deutsch Wikipedia
loculus — n.; pl. loculi [L. loculus, cell] 1. A cavity, compartment or chamber. 2. (CNIDARIA) Cavities between septa at the base of some polyps. 3. (PLATYHELMINTHES: Turbellaria) Shallow, sucker like depressions in the adhesive organ … Dictionary of invertebrate zoology
loculus — /lok yeuh leuhs/, n., pl. loculi / luy , lee /. 1. Biol. locule. 2. Eccles. a compartment in an altar, in which relics are kept. 3. a recess in an ancient catacomb or tomb, where a body or cinerary urn was placed. [1855 60; < NL, special use of L … Universalium
loculus — dulkializdis statusas T sritis augalininkystė apibrėžtis Dulkinės skyrius. Dulkinėje paprastai būna keturi dulkializdžiai. atitikmenys: angl. loculus rus. пыльцевое гнездо … Žemės ūkio augalų selekcijos ir sėklininkystės terminų žodynas
Loculus (satchel) — Loculus is a Latin word literally meaning little place and was used in a number of senses including to indicate a satchel. Satchels were carried by legionaries, as a part of their sarcina or luggage.No loculus has survived in entirety although… … Wikipedia