Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

lātro

  • 1 lātrō

        lātrō āvī, ātus, āre,    to bark: si canes latrent: ne latret canis, H.: latrasse Dymantida, i. e. has been changed to a dog, O.: canino rictu, Iu.: Scit cui latretur cur solus obambulet ipse, O. —To bark at, bay: Senem, H.—To rant, roar, bluster: latrant quidam oratores, non loquuntur: Rumperis et latras, H.: multis latrantibus undis, V.: Latrantem stomachum lenire, raging, H.—To bark at: Obprobriis dignum, H.
    * * *
    I
    latrare, latravi, latratus V
    bark, bark at
    II
    robber, brigand, bandit; plunderer

    Latin-English dictionary > lātrō

  • 2 latrō

        latrō ōnis, m    [2 LV-].—Orig., a mercenary soldier ; hence, a freebooter, highwayman, robber, footpad, bandit, brigand, L.: multitudo latronum, Cs.: viator a latrone occiditur: Cantabit vacuus coram latrone viator, Iu.: leges latronum esse dicuntur, etc.: latronis telum, the hunter's dart, V. —Of a wolf, Ph.— A chessman, pawn: latronum proelia, O.
    * * *
    I
    latrare, latravi, latratus V
    bark, bark at
    II
    robber, brigand, bandit; plunderer

    Latin-English dictionary > latrō

  • 3 Latro

    1.
    lātro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. loidoreô and latrazein = barbarizein, Hesych.], to bark (cf. baubor).
    I.
    Lit.:

    si canes latrent,

    Cic. Rosc. Am. 20, 56; Lucr. 5, 1066:

    ne latret canis,

    Hor. S. 1, 2, 128: quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):

    canis timidus vehementius latrat quam mordet,

    Curt. 7, 4, 13:

    canino rictu,

    Juv. 10, 272.— Impers. pass.:

    scit cui latretur cum solus obambulet ipse,

    Ov. Tr. 2, 459.—
    (β).
    Act. for allatrare, to bark at, bay:

    senem adulterum Latrent Suburanae canes,

    Hor. Epod. 5, 57:

    cervinam pellem,

    id. Ep. 1, 2, 66:

    nubila,

    Stat. Th. 1, 551.—Also in pass.:

    latrari a canibus,

    Plin. 25, 10, 78, § 126.—
    (γ).
    Part. pres. as subst.: lātrans, antis, m., a barker, i. e. a dog ( poet.):

    inmeriti fatum latrantis,

    Ov. M. 8, 412; plur., id. ib. 8, 344.—
    B.
    Transf.
    1.
    To resound, roar, of water ( poet.):

    latrantes undae,

    Sil. 5, 396:

    (amnis) Alpibus ortus fertur latrantibus undis,

    id. 3, 470; Stat. Ach. 1, 451.—
    2.
    In speaking, to rant, roar, bluster:

    latrant jam quidam oratores, non loquuntur,

    Cic. Brut. 15, 58:

    rumperis et latras,

    Hor. S. 1, 3, 136.—
    (β).
    Act., to bark at:

    si quis Obprobriis dignum latraverit,

    Hor. S. 2, 1, 85.—
    II.
    Trop., to bark at, rage, etc.
    A.
    In gen.:

    multa ab animalium vocibus tralata in homines, partim quae sunt aperta, partim obscura. Perspicua, ut Ennii: Animus cum pectore latrat,

    Varr. L. L. 7, § 103 Müll. (cf. Ann. v. 570 Vahl.):

    admoto latrant praecordia tactu,

    rage, Stat. S. 2, 1, 13:

    curae latrantes,

    Petr. 119.—
    (β).
    Act.:

    magnas latrantia pectora curas,

    Stat. Th. 2, 338.—
    B.
    In partic.
    1.
    To demand vehemently: latrare Ennius pro poscere posuit, Paul. ex Fest. 121 Müll.; cf.

    Enn. l. l.: cum sale panis Latrantem stomachum bene leniet,

    Hor. S. 2, 2, 17:

    nil aliud sibi naturam latrare, nisi ut, etc.,

    Lucr. 2, 17.—
    2.
    Opening the mouth wide, pronounced with a wide mouth:

    hanc scripsit Latine Plautus cum latranti nomine,

    Plaut. Cas. prol. 34.
    2.
    lā̆tro, ōnis, m. [Gr. latris, root la-, laW-, in laô, leia; cf. lucrum], a hired servant, hireling, mercenary, satellite, bodyguard, etc. (only ante-class.): haec effatus ibi, latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 Vahl.).—Of mercenary soldiers:

    latrones, quos conduxi,

    Plaut. Mil. 4, 1, 3:

    nam hic latro in Sparta fuit,

    id. Poen. 3, 3, 50:

    latronem suam qui auro vitam venditat,

    id. Bacch. 1, 1, 20 Fleck.; cf.: fortunas suas coepere latrones Inter se memorare, Enn. ap. Non. 134, 29 (Ann. v. 528 Vahl.); cf. Varr. L. L. 7, p. 141 Müll., and the passage from Paul. ex Fest. infra.—
    II.
    Transf.
    A.
    A freebooter, highwayman, robber, bandit, irregular soldier, brigand (opp. justi hostes). Liv. 40, 27, 10: latrones eos antiqui dicebant, qui conducti militabant. apo tês latreias. At nunc viarum obsessores dicuntur, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:

    hostes hi sunt, qui nobis, aut quibus nos publice bellum decrevimus: ceteri latrones aut praedones sunt,

    Dig. 50, 16, 118:

    vos latrones et mendicos homines magni penditis?

    Plaut. Stich. 1, 2, 75:

    collecti ex praedonibus latronibusque Syriae,

    Caes. B. C. 3, 110; 3, 109 fin.; id. B. G. 3, 17:

    erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset,

    Cic. Phil. 2, 25, 62:

    non semper viator a latrone, non numquam etiam latro a viatore occiditur,

    Cic. Mil. 21, 55; cf.:

    cantabit vacuus coram latrone viator,

    Juv. 10, 22; 13, 145:

    ne quis fur esset, neu latro,

    Hor. S. 1, 3, 106:

    quin etiam leges latronum esse dicuntur, etc.,

    Cic. Off. 2, 11, 40:

    quaestio latronum,

    Paul. Sent. 5, 16, 13:

    qui latronem caedem sibi inferentem, occiderit,

    id. ib. 5, 23, 8.—Of an assassin, Val. Max. 5, 9, 4.— Poet. of a hunter, Verg. A. 12, 7.—Of a wolf, Phaedr. 1, 1, 4.—
    B.
    For latrunculus, a chessman, a piece in the game of draughts or chess which represents a soldier; a man, pawn ( poet.):

    latronum proelia,

    Ov. A. A. 3, 357:

    ludere bella latronum,

    Mart. 14, 20, 1; cf.

    vitreo latrone,

    id. 7, 72, 8.
    3.
    Lā̆tro, ōnis, m., a Roman surname. So M. Porcius Latro, a famous orator from Spain, a friend of the elder Seneca, Sen. Contr. 1 praef.; Quint. 10, 5, 18; 9, 2, 91; Plin. 20, 14, 57, § 160.—Hence,
    II.
    Lătrō-nĭānus, a, um, adj., of or belonging to Latro, Latronian:

    color,

    Sen. Contr. 1, 7, 16; 1 praef. § 13.

    Lewis & Short latin dictionary > Latro

  • 4 latro

    1.
    lātro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. loidoreô and latrazein = barbarizein, Hesych.], to bark (cf. baubor).
    I.
    Lit.:

    si canes latrent,

    Cic. Rosc. Am. 20, 56; Lucr. 5, 1066:

    ne latret canis,

    Hor. S. 1, 2, 128: quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):

    canis timidus vehementius latrat quam mordet,

    Curt. 7, 4, 13:

    canino rictu,

    Juv. 10, 272.— Impers. pass.:

    scit cui latretur cum solus obambulet ipse,

    Ov. Tr. 2, 459.—
    (β).
    Act. for allatrare, to bark at, bay:

    senem adulterum Latrent Suburanae canes,

    Hor. Epod. 5, 57:

    cervinam pellem,

    id. Ep. 1, 2, 66:

    nubila,

    Stat. Th. 1, 551.—Also in pass.:

    latrari a canibus,

    Plin. 25, 10, 78, § 126.—
    (γ).
    Part. pres. as subst.: lātrans, antis, m., a barker, i. e. a dog ( poet.):

    inmeriti fatum latrantis,

    Ov. M. 8, 412; plur., id. ib. 8, 344.—
    B.
    Transf.
    1.
    To resound, roar, of water ( poet.):

    latrantes undae,

    Sil. 5, 396:

    (amnis) Alpibus ortus fertur latrantibus undis,

    id. 3, 470; Stat. Ach. 1, 451.—
    2.
    In speaking, to rant, roar, bluster:

    latrant jam quidam oratores, non loquuntur,

    Cic. Brut. 15, 58:

    rumperis et latras,

    Hor. S. 1, 3, 136.—
    (β).
    Act., to bark at:

    si quis Obprobriis dignum latraverit,

    Hor. S. 2, 1, 85.—
    II.
    Trop., to bark at, rage, etc.
    A.
    In gen.:

    multa ab animalium vocibus tralata in homines, partim quae sunt aperta, partim obscura. Perspicua, ut Ennii: Animus cum pectore latrat,

    Varr. L. L. 7, § 103 Müll. (cf. Ann. v. 570 Vahl.):

    admoto latrant praecordia tactu,

    rage, Stat. S. 2, 1, 13:

    curae latrantes,

    Petr. 119.—
    (β).
    Act.:

    magnas latrantia pectora curas,

    Stat. Th. 2, 338.—
    B.
    In partic.
    1.
    To demand vehemently: latrare Ennius pro poscere posuit, Paul. ex Fest. 121 Müll.; cf.

    Enn. l. l.: cum sale panis Latrantem stomachum bene leniet,

    Hor. S. 2, 2, 17:

    nil aliud sibi naturam latrare, nisi ut, etc.,

    Lucr. 2, 17.—
    2.
    Opening the mouth wide, pronounced with a wide mouth:

    hanc scripsit Latine Plautus cum latranti nomine,

    Plaut. Cas. prol. 34.
    2.
    lā̆tro, ōnis, m. [Gr. latris, root la-, laW-, in laô, leia; cf. lucrum], a hired servant, hireling, mercenary, satellite, bodyguard, etc. (only ante-class.): haec effatus ibi, latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 Vahl.).—Of mercenary soldiers:

    latrones, quos conduxi,

    Plaut. Mil. 4, 1, 3:

    nam hic latro in Sparta fuit,

    id. Poen. 3, 3, 50:

    latronem suam qui auro vitam venditat,

    id. Bacch. 1, 1, 20 Fleck.; cf.: fortunas suas coepere latrones Inter se memorare, Enn. ap. Non. 134, 29 (Ann. v. 528 Vahl.); cf. Varr. L. L. 7, p. 141 Müll., and the passage from Paul. ex Fest. infra.—
    II.
    Transf.
    A.
    A freebooter, highwayman, robber, bandit, irregular soldier, brigand (opp. justi hostes). Liv. 40, 27, 10: latrones eos antiqui dicebant, qui conducti militabant. apo tês latreias. At nunc viarum obsessores dicuntur, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:

    hostes hi sunt, qui nobis, aut quibus nos publice bellum decrevimus: ceteri latrones aut praedones sunt,

    Dig. 50, 16, 118:

    vos latrones et mendicos homines magni penditis?

    Plaut. Stich. 1, 2, 75:

    collecti ex praedonibus latronibusque Syriae,

    Caes. B. C. 3, 110; 3, 109 fin.; id. B. G. 3, 17:

    erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset,

    Cic. Phil. 2, 25, 62:

    non semper viator a latrone, non numquam etiam latro a viatore occiditur,

    Cic. Mil. 21, 55; cf.:

    cantabit vacuus coram latrone viator,

    Juv. 10, 22; 13, 145:

    ne quis fur esset, neu latro,

    Hor. S. 1, 3, 106:

    quin etiam leges latronum esse dicuntur, etc.,

    Cic. Off. 2, 11, 40:

    quaestio latronum,

    Paul. Sent. 5, 16, 13:

    qui latronem caedem sibi inferentem, occiderit,

    id. ib. 5, 23, 8.—Of an assassin, Val. Max. 5, 9, 4.— Poet. of a hunter, Verg. A. 12, 7.—Of a wolf, Phaedr. 1, 1, 4.—
    B.
    For latrunculus, a chessman, a piece in the game of draughts or chess which represents a soldier; a man, pawn ( poet.):

    latronum proelia,

    Ov. A. A. 3, 357:

    ludere bella latronum,

    Mart. 14, 20, 1; cf.

    vitreo latrone,

    id. 7, 72, 8.
    3.
    Lā̆tro, ōnis, m., a Roman surname. So M. Porcius Latro, a famous orator from Spain, a friend of the elder Seneca, Sen. Contr. 1 praef.; Quint. 10, 5, 18; 9, 2, 91; Plin. 20, 14, 57, § 160.—Hence,
    II.
    Lătrō-nĭānus, a, um, adj., of or belonging to Latro, Latronian:

    color,

    Sen. Contr. 1, 7, 16; 1 praef. § 13.

    Lewis & Short latin dictionary > latro

  • 5 latro

    I.
    (-are) to bark, bay / rant / runble, roar
    II.
    (-onis) hired servant / mercenary soldier / robber, bandit, brigand
    III.
    (-onis) hunter

    Latin-English dictionary of medieval > latro

  • 6 Latro! fremo!

    Woof woof! Grrrr!

    Latin Quotes (Latin to English) > Latro! fremo!

  • 7 ad-lātrō (all-)

        ad-lātrō (all-) —, āre,    to bark at. — Fig., to rail at, revile: magnitudinem Africani, L.

    Latin-English dictionary > ad-lātrō (all-)

  • 8 ē-lātrō

        ē-lātrō —, —, āre,    to bark out, utter fiercely: quod placet Acriter, H.

    Latin-English dictionary > ē-lātrō

  • 9 Birgus latro

    ENG robber crab
    NLD klapperdief, kokospalmkreeft
    GER Palmendieb
    FRA crabe des cocotiers

    Animal Names Latin to English > Birgus latro

  • 10 latrans

    1.
    lātro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. loidoreô and latrazein = barbarizein, Hesych.], to bark (cf. baubor).
    I.
    Lit.:

    si canes latrent,

    Cic. Rosc. Am. 20, 56; Lucr. 5, 1066:

    ne latret canis,

    Hor. S. 1, 2, 128: quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):

    canis timidus vehementius latrat quam mordet,

    Curt. 7, 4, 13:

    canino rictu,

    Juv. 10, 272.— Impers. pass.:

    scit cui latretur cum solus obambulet ipse,

    Ov. Tr. 2, 459.—
    (β).
    Act. for allatrare, to bark at, bay:

    senem adulterum Latrent Suburanae canes,

    Hor. Epod. 5, 57:

    cervinam pellem,

    id. Ep. 1, 2, 66:

    nubila,

    Stat. Th. 1, 551.—Also in pass.:

    latrari a canibus,

    Plin. 25, 10, 78, § 126.—
    (γ).
    Part. pres. as subst.: lātrans, antis, m., a barker, i. e. a dog ( poet.):

    inmeriti fatum latrantis,

    Ov. M. 8, 412; plur., id. ib. 8, 344.—
    B.
    Transf.
    1.
    To resound, roar, of water ( poet.):

    latrantes undae,

    Sil. 5, 396:

    (amnis) Alpibus ortus fertur latrantibus undis,

    id. 3, 470; Stat. Ach. 1, 451.—
    2.
    In speaking, to rant, roar, bluster:

    latrant jam quidam oratores, non loquuntur,

    Cic. Brut. 15, 58:

    rumperis et latras,

    Hor. S. 1, 3, 136.—
    (β).
    Act., to bark at:

    si quis Obprobriis dignum latraverit,

    Hor. S. 2, 1, 85.—
    II.
    Trop., to bark at, rage, etc.
    A.
    In gen.:

    multa ab animalium vocibus tralata in homines, partim quae sunt aperta, partim obscura. Perspicua, ut Ennii: Animus cum pectore latrat,

    Varr. L. L. 7, § 103 Müll. (cf. Ann. v. 570 Vahl.):

    admoto latrant praecordia tactu,

    rage, Stat. S. 2, 1, 13:

    curae latrantes,

    Petr. 119.—
    (β).
    Act.:

    magnas latrantia pectora curas,

    Stat. Th. 2, 338.—
    B.
    In partic.
    1.
    To demand vehemently: latrare Ennius pro poscere posuit, Paul. ex Fest. 121 Müll.; cf.

    Enn. l. l.: cum sale panis Latrantem stomachum bene leniet,

    Hor. S. 2, 2, 17:

    nil aliud sibi naturam latrare, nisi ut, etc.,

    Lucr. 2, 17.—
    2.
    Opening the mouth wide, pronounced with a wide mouth:

    hanc scripsit Latine Plautus cum latranti nomine,

    Plaut. Cas. prol. 34.
    2.
    lā̆tro, ōnis, m. [Gr. latris, root la-, laW-, in laô, leia; cf. lucrum], a hired servant, hireling, mercenary, satellite, bodyguard, etc. (only ante-class.): haec effatus ibi, latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 Vahl.).—Of mercenary soldiers:

    latrones, quos conduxi,

    Plaut. Mil. 4, 1, 3:

    nam hic latro in Sparta fuit,

    id. Poen. 3, 3, 50:

    latronem suam qui auro vitam venditat,

    id. Bacch. 1, 1, 20 Fleck.; cf.: fortunas suas coepere latrones Inter se memorare, Enn. ap. Non. 134, 29 (Ann. v. 528 Vahl.); cf. Varr. L. L. 7, p. 141 Müll., and the passage from Paul. ex Fest. infra.—
    II.
    Transf.
    A.
    A freebooter, highwayman, robber, bandit, irregular soldier, brigand (opp. justi hostes). Liv. 40, 27, 10: latrones eos antiqui dicebant, qui conducti militabant. apo tês latreias. At nunc viarum obsessores dicuntur, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:

    hostes hi sunt, qui nobis, aut quibus nos publice bellum decrevimus: ceteri latrones aut praedones sunt,

    Dig. 50, 16, 118:

    vos latrones et mendicos homines magni penditis?

    Plaut. Stich. 1, 2, 75:

    collecti ex praedonibus latronibusque Syriae,

    Caes. B. C. 3, 110; 3, 109 fin.; id. B. G. 3, 17:

    erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset,

    Cic. Phil. 2, 25, 62:

    non semper viator a latrone, non numquam etiam latro a viatore occiditur,

    Cic. Mil. 21, 55; cf.:

    cantabit vacuus coram latrone viator,

    Juv. 10, 22; 13, 145:

    ne quis fur esset, neu latro,

    Hor. S. 1, 3, 106:

    quin etiam leges latronum esse dicuntur, etc.,

    Cic. Off. 2, 11, 40:

    quaestio latronum,

    Paul. Sent. 5, 16, 13:

    qui latronem caedem sibi inferentem, occiderit,

    id. ib. 5, 23, 8.—Of an assassin, Val. Max. 5, 9, 4.— Poet. of a hunter, Verg. A. 12, 7.—Of a wolf, Phaedr. 1, 1, 4.—
    B.
    For latrunculus, a chessman, a piece in the game of draughts or chess which represents a soldier; a man, pawn ( poet.):

    latronum proelia,

    Ov. A. A. 3, 357:

    ludere bella latronum,

    Mart. 14, 20, 1; cf.

    vitreo latrone,

    id. 7, 72, 8.
    3.
    Lā̆tro, ōnis, m., a Roman surname. So M. Porcius Latro, a famous orator from Spain, a friend of the elder Seneca, Sen. Contr. 1 praef.; Quint. 10, 5, 18; 9, 2, 91; Plin. 20, 14, 57, § 160.—Hence,
    II.
    Lătrō-nĭānus, a, um, adj., of or belonging to Latro, Latronian:

    color,

    Sen. Contr. 1, 7, 16; 1 praef. § 13.

    Lewis & Short latin dictionary > latrans

  • 11 fur

    fūr, fūris, comm. [root fer-, v. fero; cf. Gr. phôr, Gell. 1, 18], a thief (syn.: latro, praedo, pirata, raptor).
    I.
    Lit.:

    quodsi duodecim tabulae nocturnum furem quoquo modo, diurnum autem, si se telo defenderet, interfici impune voluerunt, etc.,

    Cic. Mil. 3, 9: ita in legibus posiverunt, furem duplici comdemnari, feneratorem quadrupli, Cato, R. R. praef. § 1: fures privatorum furtorum, opp. fures publici, id. ap. Gell. 11, 18, 18:

    canes aluntur in Capitolio, ut significent, si fures venerint,

    Cic. Rosc. Am. 20, 56:

    fures aerari,

    Sall. C. 52, 12:

    a Philippo interrogatus, quid latraret, furem se videre respondit,

    Cic. de Or. 2, 54, 220:

    M. Carbo condemnatus, fur magnus, e Sicilia,

    i. e. extortioner, id. Fam. 9, 21, 3:

    ne quis fur esset, neu latro, neu quis adulter,

    Hor. S. 1, 3, 106:

    (Priapus) furum aviumque Maxima formido,

    id. ib. 1, 8, 3:

    Sallustius historicus priscorum verborum ineruditissimus fur,

    Suet. Gram. 15:

    fur tuos,

    i. e. who carried you off, Plaut. Capt. 5, 4, 21.—In the fem.:

    fures estis ambae,

    Plaut. Poen. 5, 4, 67.—
    II.
    Transf.
    A.
    As a term of vituperation applied to slaves, thief, rascal, rogue, knave:

    tun' trium litterarum homo Me vituperas? fur, etiam fur trifurcifer,

    Plaut. Aul. 2, 4, 47; cf.:

    non fur, sed trifur?

    id. ib. 4, 4, 6; 4, 10, 38 sc.; id. Cas. 3, 6, 1; id. Ps. 1, 3, 131 et saepe quid domini faciant, audent cum talia fures! Verg. E. 3, 16:

    manipulus furum,

    Ter. Eun. 4, 7, 6.—
    B.
    A robber-bee, drone, usually called fucus, Varr. R. R. 3, 16, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > fur

  • 12 latrunculus

    lā̆truncŭlus, i, m. dim. [2. latro].
    I.
    A highwayman, robber, freebooter, brigand:

    mastrucati latrunculi,

    Cic. Prov. Cons. 7, 15:

    hostes sunt, quibus bellum publice populus Romanus decrevit, vel ipsi populo Romano, ceteri latrunculi vel praedones appellantur,

    Dig. 49, 15, 24 (cf. the passage from Dig. 50, 16, 118, where the word latrones is used;

    v. 2. latro, II.): a latrunculis vel hostibus,

    ib. 39, 5, 34.—Of the usurper of a throne, Vop. Firm. 2, 1.—
    II.
    A man, pawn, in draughts or chess. latrunculis ludimus, Sen. Ep. 106, 11; Varr. L. L. 10, § 22 Müll.; Plin. 8, 54, 80, § 215.

    Lewis & Short latin dictionary > latrunculus

  • 13 īnfāmia

        īnfāmia ae, f    [infamis], ill fame, ill report, bad repute, dishonor, disgrace, infamy: rei, Cs.: ne infamiae Ea res sibi esset, T.: indicia operta infamiā: mendax, calumny, H.: infamiam ferre: infamiā aspergi, N.: se eripere ex infamiā: latro cinia nullam habent infamiam, Cs.: movere, L.: sarcire, repair, Cs.: quid enim salvis infamia nummis? Iu.—A reproach, disgrace: Cacus silvae, reproach, O.: nostri saecli, O.
    * * *
    disgrace, dishonor; infamy

    Latin-English dictionary > īnfāmia

  • 14 lātrāns

        lātrāns antis, m    [latro], a barker, dog, O.

    Latin-English dictionary > lātrāns

  • 15 lātrātor

        lātrātor ōris, m    [1 latro], a barker, dog, V., O.
    * * *
    barker, one who barks

    Latin-English dictionary > lātrātor

  • 16 lātrātus

        lātrātus ūs, m    [1 latro], a barking: apros Latratu turbabis agens, V.: latratūs edere, O.: latratibus Rumpuntur somni, Iu.
    * * *
    barking/baying (of dogs); shouting, bawling; roaring (of the sea)

    Latin-English dictionary > lātrātus

  • 17 latrōcinor

        latrōcinor —, ārī, dep.    [2 latro], to practise freebooting, plunder, rob on the highway: inpune: maritumi, alteri mercandi causā, alteri latrocinandi, piracy.
    * * *
    latrocinari, latrocinatus sum V DEP

    Latin-English dictionary > latrōcinor

  • 18 latrunculus

        latrunculus ī, m dim.    [2 latro], a highwayman, brigand: mastrucati latrunculi: Thraces, L.
    * * *
    robber, brigand

    Latin-English dictionary > latrunculus

  • 19 (lessus)

        (lessus) —, acc. um, m    [cf. 1 latro], a wailing, funeral lamentation: funeris, XII Tabb. ap. C.

    Latin-English dictionary > (lessus)

  • 20 adlatro

    al-lā̆tro ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a., lit., to bark at; not used before the Aug. per., and trop. of persons, to assail with harsh words, to revile, rail at; and of the sea, to break upon, or dash against, the shore (the simple verb seems to be used for this in the lit. sense, Plaut. Poen. 5, 4, 64; Hor. Epod. 5, 59; id. Ep. 1, 2, 66; Aur. Vict. Vir. Ill. 49, 2;

    v. latro): Cato adlatrare Africani magnitudinem solitus erat,

    Liv. 38, 54; cf. Quint. 8, 6, 9:

    adlatres licet usque nos,

    Mart. 5, 61; so id. 2, 61; Sil. 8, 292:

    oram tot maria adlatrant,

    Plin. 4, 5, 9, § 19; so id. 2, 68, 68, § 173.

    Lewis & Short latin dictionary > adlatro

См. также в других словарях:

  • Latro — Latro, M. Porcius, römischer Rhetor, Ovids Lehrer u. Senecas Freund; er st. 4 v. Chr.; übrig sind von ihm Declamationen, welche meist in den Ausgaben des Sallustius stehen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Latro (2) — 2Latro, (5. Sept.), Bischof von Laon (Laudunum), wird von Saussayus und Flodoardus »heilig«, von Hincmarus »selig«, von Castellanus »ehrwürdig« genannt, von den Bollandisten aber am 5. Sept. (II. 487) ohne Titel unter die Prätermissen gesetzt mit …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Latro, S. (1) — 1S. Latro, d.i. der heil. Räuber (Schächer), steht am 25. März im Mart. Rom. ohne eigenen Namen, aber mit dem Beisatze, daß an diesem Tage in Jerusalem sein Andenken gefeiert werde, so wie daß er Christum am Kreuze bekannt und von ihm die Worte… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • LATRO M. Porcius — vide ibi …   Hofmann J. Lexicon universale

  • latro — là·tro s.m. var. LE → ladro …   Dizionario italiano

  • latro — (G): Pay, hire; a hireling; (L): a robber …   Dictionary of word roots and combining forms

  • latro — /laetrow/ In the civil and old English law, a robber; a thief …   Black's law dictionary

  • latro — /laetrow/ In the civil and old English law, a robber; a thief …   Black's law dictionary

  • latro — A thief; a robber; a brigand; a freebooter; a bandit …   Ballentine's law dictionary

  • Birgus latro — Saltar a navegación, búsqueda ? Cangrejo de los cocoteros …   Wikipedia Español

  • Birgus latro — Crabe de cocotier Crabe de cocotier …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»