karabuğday

См. также в других словарях:

• karabuğday — is., bit. b. Karabuğdaygillerden, tohumları için yetiştirilen, bir yıllık bitki (Fagopyrum) …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• buğday — is., bit. b. 1) Buğdaygillerin örnek bitkisi (Triticum) 2) Bu bitkinin başaktan ayrılıp öğütülmesiyle elde edilen tanesi Birleşik Sözler buğday benizli buğday biti buğday güvesi buğday pası buğday rengi buğday sürmesi …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• güvela — is. 1) Açık yeşil, maviye çalan göz rengi 2) sf. Bu renkte olan Karabuğday rengindeki esmer simasının üzerinde bir çift duru bakışlı güvela gözleri vardı. E. E. Talu …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• kara — 1. is. 1) En koyu renk, siyah, ak, beyaz karşıtı 2) sf. Bu renkte olan Kara gözlüm efkârlanma gül gayri / İbibikler öter ötmez ordayım. B. S. Erdoğan 3) Esmer 4) sf., mec. Kötü, uğursuz, sıkıntılı 5) mec. Yüz kızartıcı durum, leke 6) mec. İftira… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• karabuğdaygiller — is., ç., bit. b. Taçsız iki çeneklilerden, ravent, kuzukulağı, kurtpençesi, çobandeğneği ve karabuğday gibi sapları boğumlu, çiçekleri başak veya salkım durumunda bazı türleri hekimlikte kullanılan bitkileri içinde toplayan bir familya …   Çağatay Osmanlı Sözlük