Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

iterare

  • 1 iterare

    iterare v.tr. (letter.) to iterate, to repeat.
    * * *
    [ite'rare]
    verbo transitivo to iterate form., to repeat; univ.

    iterare un esame — = to attend a course more than one time

    * * *
    iterare
    /ite'rare/ [1]
    to iterate form., to repeat; univ. iterare un esame = to attend a course more than one time.

    Dizionario Italiano-Inglese > iterare

  • 2 iterare

    iterare (ìtero) vt lett повторять, возобновлять

    Большой итальяно-русский словарь > iterare

  • 3 iterare

    Большой итальяно-русский словарь > iterare

  • 4 iterare

    iterare v.tr. ( ìtero) itérer, réitérer, répéter.

    Dizionario Italiano-Francese > iterare

  • 5 iterare

    повторять;

    iteratio, повmopeнie, ne sanctum baptisma iteretur (rubr C. 1, 6);

    iter. conductionem (1. 9 § 2 D. 39, 4);

    munus, sacerdotium, опять вступить в должность (1. 14 § 6. 1. 17 D. 50, 4);

    iteratio transacti oneris (1. 52 C. 10, 31); по древнему р. праву iterare, iteratio обоз. - вторичное, торжественное отпущение на волю, вследствие чего вольноотпущенник делался Латином (Ulp. III. 1, 4. Vatic. § 221).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > iterare

  • 6 iterare

    Большой итальяно-русский словарь > iterare

  • 7 iterare

    матем. итерировать

    Dictionnaire polytechnique italo-russe > iterare

  • 8 iterare

    гл.
    общ. возобновлять, повторять

    Итальяно-русский универсальный словарь > iterare

  • 9 iterare

    n. 1) përsërit. 2) përtërij.

    Dizionario albanese-italiano e italiano-albanese > iterare

  • 10 iterare un esame

    iterare un esame
    = to attend a course more than one time.
    \
    →  iterare

    Dizionario Italiano-Inglese > iterare un esame

  • 11 iteratus

    1.
    ĭtĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to do a thing a second time, to repeat (syn.: duplico, repeto).
    I.
    In gen.:

    quae audistis, si eadem hic iterem,

    Plaut. Poen. 4, 2, 99. —

    Also pleonastically: bis iterare,

    Plaut. Ps. 1, 3, 154; and:

    iterum iterare,

    id. Rud. 4, 8, 1:

    itera dum eadem ista mihi, non enim satis intellego,

    Cic. Att. 14, 14, 1:

    cum duplicantur iteranturque verba,

    id. Or. 39, 135; id. Part. Or. 6, 21:

    ne jam dicta iteremus,

    Col. 8, 8, 3:

    saepe iterando eadem, perculit tandem,

    Liv. 1, 45, 2:

    clamor segnius saepe iteratus,

    id. 4, 37, 9; Suet. Aug. 86:

    pugnam,

    to renew, Liv. 6, 32:

    praelium,

    Just. 29, 4, 1; cf.

    of games, etc.: quibusdam iteratus,

    Suet. Ner. 23:

    ubi Phoebus iteraverit ortus,

    has risen a second time, Ov. F. 6, 199:

    quotiensque puer Eheu dixerat, haec resonis iterabat vocibus Eheu,

    id. M. 3, 496: cursus [p. 1008] relictos, Hor. C. 1, 34, 4:

    aequor,

    to embark again upon, id. ib. 1, 7, 32:

    vitam morte,

    to be restored to life by way of death, Plin. 7, 55, 56, § 190:

    legationem,

    to renew, send a second time, Just. 18, 1, 1:

    multiplicem tenues iterant thoraca catenae,

    double it, make it thicker, Stat. Th. 12, 775:

    calceamentum,

    to wear twice, Lampr. Heliog. 32:

    mulierem,

    id. ib. 24: muricibus Tyriis iteratae vellera lanae, dipped or dyed twice, or repeatedly, Hor. Epod. 12, 21:

    tumulum,

    to reconstruct, Tac. A. 2, 7:

    iterata vulnera,

    repeated, Stat. S. 1, 2, 84.—
    II.
    In partic.
    A.
    In agriculture, to plough a second time:

    agrum,

    Cic. de Or. 2, 30 fin.; cf.:

    siccitatibus censeo, quod jam proscissum est, iterare,

    Col. 2, 4, 4:

    locus diligenter fossione iterandus,

    id. 11, 3, 12:

    sarrituram,

    Plin. 18, 27, 67, § 254; id. 18, 29, 71, § 295; 19, 4, 20, § 60.—
    B.
    To repeat, rehearse, relate:

    haec ubi Telebois ordine iterarunt,

    Plaut. Am. 1, 1, 56:

    dum mea facta itero,

    id. Cas. 5, 2, 5: scribere bellum et quae in eo gesta sunt iterare, Sempron. Asell. ap. Gell. 5, 18:

    cantare rivos atque truncis Lapsa cavis iterare mella,

    to celebrate, Hor. C. 2, 19, 11:

    sic iterat voces,

    id. Ep. 1, 18, 12.— Hence,
    1.
    ĭtĕrātus, i, m., a soldier who had been discharged (honestā missione dimissus) and was again recalled to service, Inscr. Orell. 3463. —
    2.
    ĭtĕrātō, adv., again, once more (post-class.):

    vinci,

    Just. 5, 4, 2:

    quaerentibus de persona regis,

    id. 11, 7, 11:

    navali proelio iterato congredi,

    id. 15, 2, 6 al.:

    si postea eum iterato reum non fecerit,

    Dig. 48, 16, 17; Tert. adv. Jud. 13.
    2.
    ĭtĕrō, adv., v. iterum init.

    Lewis & Short latin dictionary > iteratus

  • 12 itero

    1.
    ĭtĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to do a thing a second time, to repeat (syn.: duplico, repeto).
    I.
    In gen.:

    quae audistis, si eadem hic iterem,

    Plaut. Poen. 4, 2, 99. —

    Also pleonastically: bis iterare,

    Plaut. Ps. 1, 3, 154; and:

    iterum iterare,

    id. Rud. 4, 8, 1:

    itera dum eadem ista mihi, non enim satis intellego,

    Cic. Att. 14, 14, 1:

    cum duplicantur iteranturque verba,

    id. Or. 39, 135; id. Part. Or. 6, 21:

    ne jam dicta iteremus,

    Col. 8, 8, 3:

    saepe iterando eadem, perculit tandem,

    Liv. 1, 45, 2:

    clamor segnius saepe iteratus,

    id. 4, 37, 9; Suet. Aug. 86:

    pugnam,

    to renew, Liv. 6, 32:

    praelium,

    Just. 29, 4, 1; cf.

    of games, etc.: quibusdam iteratus,

    Suet. Ner. 23:

    ubi Phoebus iteraverit ortus,

    has risen a second time, Ov. F. 6, 199:

    quotiensque puer Eheu dixerat, haec resonis iterabat vocibus Eheu,

    id. M. 3, 496: cursus [p. 1008] relictos, Hor. C. 1, 34, 4:

    aequor,

    to embark again upon, id. ib. 1, 7, 32:

    vitam morte,

    to be restored to life by way of death, Plin. 7, 55, 56, § 190:

    legationem,

    to renew, send a second time, Just. 18, 1, 1:

    multiplicem tenues iterant thoraca catenae,

    double it, make it thicker, Stat. Th. 12, 775:

    calceamentum,

    to wear twice, Lampr. Heliog. 32:

    mulierem,

    id. ib. 24: muricibus Tyriis iteratae vellera lanae, dipped or dyed twice, or repeatedly, Hor. Epod. 12, 21:

    tumulum,

    to reconstruct, Tac. A. 2, 7:

    iterata vulnera,

    repeated, Stat. S. 1, 2, 84.—
    II.
    In partic.
    A.
    In agriculture, to plough a second time:

    agrum,

    Cic. de Or. 2, 30 fin.; cf.:

    siccitatibus censeo, quod jam proscissum est, iterare,

    Col. 2, 4, 4:

    locus diligenter fossione iterandus,

    id. 11, 3, 12:

    sarrituram,

    Plin. 18, 27, 67, § 254; id. 18, 29, 71, § 295; 19, 4, 20, § 60.—
    B.
    To repeat, rehearse, relate:

    haec ubi Telebois ordine iterarunt,

    Plaut. Am. 1, 1, 56:

    dum mea facta itero,

    id. Cas. 5, 2, 5: scribere bellum et quae in eo gesta sunt iterare, Sempron. Asell. ap. Gell. 5, 18:

    cantare rivos atque truncis Lapsa cavis iterare mella,

    to celebrate, Hor. C. 2, 19, 11:

    sic iterat voces,

    id. Ep. 1, 18, 12.— Hence,
    1.
    ĭtĕrātus, i, m., a soldier who had been discharged (honestā missione dimissus) and was again recalled to service, Inscr. Orell. 3463. —
    2.
    ĭtĕrātō, adv., again, once more (post-class.):

    vinci,

    Just. 5, 4, 2:

    quaerentibus de persona regis,

    id. 11, 7, 11:

    navali proelio iterato congredi,

    id. 15, 2, 6 al.:

    si postea eum iterato reum non fecerit,

    Dig. 48, 16, 17; Tert. adv. Jud. 13.
    2.
    ĭtĕrō, adv., v. iterum init.

    Lewis & Short latin dictionary > itero

  • 13 itero [1]

    1. itero, āvī, ātum, āre, etwas noch einmal-, zum zweiten Male vornehmen, wiederholen, erneuern, I) im allg.: pugnam, erneuern, Liv.: u. so contentionem, Liv.: truncis lapsa cavis mella, im Liede erneuern, Hor.: aequor, wieder zu Schiffe gehen, Hor.: lanam, zweimal färben, Hor.: ianuam, die Tür wiederfinden, wieder zu ihr herauskommen, Ov.: vitam morte, wieder lebendig werden, Plin.: tumulum, wieder errichten, Tac.: iterant iactata, werfen noch einmal, Ov.: iterata muris saxa, eine doppelte Felsenmauer, Val. Flacc.: iterata testudo, das erneuerte Schilddach, Tac. – II) insbes.: A) noch einmal vornehmen, a) als t. t. des Landbaues, α) eine Handlung, sarrituram frumentorum, das G. noch einmal mit den Jäthacken reinigen, Colum. 11, 2, 26. – β) die Saat: segetes, noch einmal mit den Jäthacken reinigen, Plin. 18, 254. – γ) den Boden = noch einmal aufreißen, αα) mit dem Pfluge = zweibrachen, wenden, agrum non semel arare, sed iterare, Cic.: quod iam proscissum est, iterare, Colum.: u. so proscissum aratro solum et iteratum, Sen. ep.: dumosa novalia purgans, proscindens, iterans, bis terque quaterque resulcans, Ven. Fort. vit. S. Mart. 3, 162 sq. – ββ) mit der Hacke: locum fossione it., noch einmal umhacken, umgraben, Colum. 11, 3, 11. – b) noch einmal (zweimal) beschlafen, mulieres numquam praeter uxorem, Lampr. Heliog. 24, 2. – B) Worte wiederholen = nochmals setzen, als rhet. t. t., duplicare iterareque verba, Cic.: it. semel proposita, Quint.: it. coniunctiones saepius, Suet.: relata ad idem verbum et geminata ac duplicata vel etiam saepius iterata ponantur, Cic. – C) wiederholen = nochmals sagen od. singen (s. Bentl. Hor. sat. 1, 3, 7. p. 362 ed. 3.), cum mea facta itero, Plaut.: iteradum (sag doch) eadem istaec mihi, Pacuv. fr.; u. (danach) iteradum eadem ista mihi, Cic.: neque quibus consiliis ea gesta sint iterare, Sempron. Asell. b. Gell.: iterare saepe eadem, Liv.: it. declamationis partem, Quint.: clamor segnius saepe iteratus, Liv.: nolo bis iterari; sat sic longae fiunt fabulae, Plaut.: m. folg. Acc. u. Infin., Pacuv. tr. 370. Plaut. trin. 832. Turpil. com. 140: m. folg. Fragesatz, Acc. tr. 179. – D) als gramm. t. t., zu einem Verbum iterativum od. frequentativum machen, hoc iteratur hoc pacto, Diom. 344, 31: hoc iteramus, Diom. 345, 1.

    lateinisch-deutsches > itero [1]

  • 14 itero

    [st1]1 [-] ĭtĕrō, adv.: c. iterum. [st1]2 [-] ĭtĕro, āre: - tr. - [abcl][b]a - recommencer, répéter, renouveler, reprendre. - [abcl]b - donner une seconde façon (à la terre). - [abcl]c - redire, répéter, réitérer. - [abcl]d - doubler (un vêtement).[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] ĭtĕrō, adv.: c. iterum. [st1]2 [-] ĭtĕro, āre: - tr. - [abcl][b]a - recommencer, répéter, renouveler, reprendre. - [abcl]b - donner une seconde façon (à la terre). - [abcl]c - redire, répéter, réitérer. - [abcl]d - doubler (un vêtement).[/b]
    * * *
        Itero, iteras, pen. cor. iterare. Plautus. Repeter, Recommencer, Faire ou dire derechef ce qu'on a ja faict et dict, Iterer, Reiterer, Redire, Renouveler.
    \
        AEquor iterare. Horat. Recommencer la navigation.
    \
        Iterare vitam morte. Plin. Resusciter apres la mort.
    \
        Iteratu ridiculum. Plaut. C'est mocquerie de recommencer.
    \
        Itera dum eadem ista mihi. Cic. Recommence encore ces mesmes propos.
    \
        Iterare campum. Colum. Labourer de rechef, Relabourer, Luy bailler la seconde facon, Binoter.

    Dictionarium latinogallicum > itero

  • 15 itero

    1. itero, āvī, ātum, āre, etwas noch einmal-, zum zweiten Male vornehmen, wiederholen, erneuern, I) im allg.: pugnam, erneuern, Liv.: u. so contentionem, Liv.: truncis lapsa cavis mella, im Liede erneuern, Hor.: aequor, wieder zu Schiffe gehen, Hor.: lanam, zweimal färben, Hor.: ianuam, die Tür wiederfinden, wieder zu ihr herauskommen, Ov.: vitam morte, wieder lebendig werden, Plin.: tumulum, wieder errichten, Tac.: iterant iactata, werfen noch einmal, Ov.: iterata muris saxa, eine doppelte Felsenmauer, Val. Flacc.: iterata testudo, das erneuerte Schilddach, Tac. – II) insbes.: A) noch einmal vornehmen, a) als t. t. des Landbaues, α) eine Handlung, sarrituram frumentorum, das G. noch einmal mit den Jäthacken reinigen, Colum. 11, 2, 26. – β) die Saat: segetes, noch einmal mit den Jäthacken reinigen, Plin. 18, 254. – γ) den Boden = noch einmal aufreißen, αα) mit dem Pfluge = zweibrachen, wenden, agrum non semel arare, sed iterare, Cic.: quod iam proscissum est, iterare, Colum.: u. so proscissum aratro solum et iteratum, Sen. ep.: dumosa novalia purgans, proscindens, iterans, bis terque quaterque resulcans, Ven. Fort. vit. S. Mart. 3, 162 sq. – ββ) mit der Hacke: locum fossione it., noch einmal umhacken, umgraben, Colum. 11, 3, 11. – b) noch einmal (zweimal) beschlafen, mulieres numquam
    ————
    praeter uxorem, Lampr. Heliog. 24, 2. – B) Worte wiederholen = nochmals setzen, als rhet. t. t., duplicare iterareque verba, Cic.: it. semel proposita, Quint.: it. coniunctiones saepius, Suet.: relata ad idem verbum et geminata ac duplicata vel etiam saepius iterata ponantur, Cic. – C) wiederholen = nochmals sagen od. singen (s. Bentl. Hor. sat. 1, 3, 7. p. 362 ed. 3.), cum mea facta itero, Plaut.: iteradum (sag doch) eadem istaec mihi, Pacuv. fr.; u. (danach) iteradum eadem ista mihi, Cic.: neque quibus consiliis ea gesta sint iterare, Sempron. Asell. b. Gell.: iterare saepe eadem, Liv.: it. declamationis partem, Quint.: clamor segnius saepe iteratus, Liv.: nolo bis iterari; sat sic longae fiunt fabulae, Plaut.: m. folg. Acc. u. Infin., Pacuv. tr. 370. Plaut. trin. 832. Turpil. com. 140: m. folg. Fragesatz, Acc. tr. 179. – D) als gramm. t. t., zu einem Verbum iterativum od. frequentativum machen, hoc iteratur hoc pacto, Diom. 344, 31: hoc iteramus, Diom. 345, 1.
    ————————
    2. iterō, Adv. = iterum (w. s.), auf einer Münze des Kaisers Hadrian, s. Eckhel doctr. num. vet. 6, 477.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > itero

  • 16 wiederholen

    wiederholen, I) zurückholen: repetere. reportare (Sachen). – reducere (zurückführen, Personen). – reprehendere (gewaltsam zurückholen, Personen, z.B. einen Flüchtling). – II) von neuem vornehmen etc.: repetere (im allg.). – iterare (zum zweitenmal setzen, tun. sagen etc., z.B. verba). – duplicare. geminare (unmittelbar nacheinander setzen); verb. duplicare iterareque (z.B. verba). – redintegrare (wieder ganz von frischem tun, vorbringen, sagen). – retractare (wieder vornehmen, wieder überdenken, Gelerntes, Gelesenes). – iterum legere (zum zweitenmal lesen). – oft, öfter w., saepius repetere (z.B. Gelesenes); saepe iterare (z.B. eadem); subinde od. crebro iactare alqd (etwas wiederholentlich, häufig im Munde führen, z.B. illud: u. Graecum proverbium): eine Frage oft w., identidem interrogare: die Warnung oft w., er möge etc., identidem monere mit folg. Konj.: etwas mit denselben Worten w., alqd iisdem verbis reddere: immer dasselbe w., cantilenam eandem canere (sprichw., wie unser »immer dasselbe Lied singen«, Ter. Phorm. 495): etw. den Hauptpunkten nach (am Schluß einer Rede) w., colligere et commonere quibus de rebus verba fecerimus breviter. – etwas w. lassen (da capo rufen), revocare alqd.sich wiederholen; durch die Passiva der Verba unter »wiederholen no. II«. – sich wiederho lend, repetitus (z.B. clades post longam saeculorum seriem repetitae).

    deutsch-lateinisches > wiederholen

  • 17 iterō

        iterō āvī, ātus, āre    [iterum], to do a second time, repeat: cum duplicantur iteranturque verba: saepe eadem, L.: iterata pugna, renewed, L.: ubi Phoebus iteraverit ortūs, has risen a second time, O.: cursūs relictos, H.: aequor, embark again upon, H.: Muricibus Tyriis iteratae vellera lanae, dyed twice, H.: nullis iterata priorum Ianua, reached again, O.: agro arato... iterato, ploughed a second time: truncis Lapsa cavis iterare mella, celebrate, H.
    * * *
    iterare, iteravi, iteratus V
    do a second time; repeat; renew, revise

    Latin-English dictionary > iterō

  • 18 ripetere

    vt
    1) повторять; твердить
    2) репетировать, разучивать
    3) отражать (звук, свет)
    4) юр. требовать
    5)
    Syn:

    Большой итальяно-русский словарь > ripetere

  • 19 clamor

    clāmor, ōris, m. (clamo), der laute Ruf, das Geschrei, a) der Menschen, cl. magnus, Cic., Caes. u. Sall.: civilis, der Mitbürger, Liv.: ingens, Höllenlärm, Verg. u. Curt.: acer, Cornif. rhet.: immodicus insolitusque, Plin. ep.: concitatior, excitatior, Liv.: cl. congruens (Ggstz. dissonae voces), Liv.: varius ac dissonus, Curt.: fremitus et clamor dissonus in diversa vocantium, Sen.: clamor populi infestus atque inimicus, Cic.: inconditus et trux, Curt. – clamores dissoni, Liv.: clamores incerti, Liv.: clamores aperti (unverhohlenes), Liv.: clamores nocturni, Liv. – cl. mulierum, Ter. – clamorem edere, tollere, Cic.: clamorem redintegrare, novare, renovare, saepe iterare, Liv. (s. Drak. Liv. 4, 37, 9): clamorem excitare, Liv.: hoc infiniti clamores commoventur, Plin. ep. – clamor oritur, exoritur, Sall.: fit clamor, Ov.: clamor auditur, exauditur, Caes.: clamor ad caelum fertur, Sall.: clamor perfertur ad alqm, Curt.: perfertur circa collem clamor, Liv.: clamor implet valles, Curt.: resonat clamoribus aether, Verg. – So nun bes. α) vom lauten, beifälligen Zuruf, lauten Beifall, Beifallsgeschrei, Jubel, clamor militum gaudentium, Tac.: clamor gratulantium (m. folg. Akk. u. Infinit.), Liv.: ille laudantium clamor, Quint.: cl. alacer, Curt.: incerti, ex utra parte maior auribus nostris accidat clamor, Plin. pan.: clamore et plausu fovere alqm, Tac.: clamorem mereri, Quint.: clamores captare, Sen.: Hortensius utroque genere florens clamores faciebat (erregte) adulescens, Cic.: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt, Cic. – β) vom lärmenden wilden Geschrei, clamor militum, Suet.: cl. utrimque, undique concursus, Hor.: alqm clamoribus et conviciis et sibilis consectari, Cic.: alqm clamoribus maximis corripere, Cic. – γ) vom Kriegsgeschrei, cl. militaris strepitusque armorum, Val. Max.: cl. proeliantium, Tac. u. Curt., proelii, Sen.: cl. hostium subitus, Phaedr.: clamor hostes circumsonat; superat inde castra hostium et in castra consulis venit, Liv.: clamor Romanus haudquaquam ignotus ad aures accĭdit, Liv.: clamorem tollere, Caes.: cum clamore ingenti invadere, Liv.: clamore sublato procurrere, Liv.: clamore ingenti provolare, Liv. – δ) vom Jammergeschrei, clamor aegri, Cels.: clamor supremus (bei einem Sterbenden), Ov.: clamor lugubris, Curt.: pavidus clamor fugientium, Angstgeschrei, Liv.: clamor paventium, Angstgeschrei, Liv.: clamor lamentantium mulierum, Liv.: clamores plorantium sociorum, Liv. – b) der Tiere, cl. asinorum, das Jahen Hieron.: cl. gruum, Lucr.: mergi clamorem ferunt ad sidera, Verg.: clamores laetissimos edere (v. einem Adler), Suet. – c) (poet.) lebl. Ggstde., der laute Hall, Widerhall, das Gebrüll, Getöse, clamor montium, Hor.: ter scopuli clamorem dedere, Verg. – / Archaist. Nbf. clāmōs, ōris, m., s. Quint. 1, 4, 13.

    lateinisch-deutsches > clamor

  • 20 coniunctio

    coniūnctio, ōnis, f. (coniungo), die Verbindung, der Zusammenhang, 1) die räumliche, c. portuum, Cic. Verr. 4, 117: si (caro) coniunctione corporis fovetur (Ggstz. si caro alienata est, d.i. alle Lebenstätigkeit verloren hat), Cels. 5, 26. no. 23. – meton., der Komplex, c. tectorum, Cic. de rep. 1, 41. – 2) die äußere od. innere übh.: a) lebl. Subjj.: α) im allg.: c. ignis et umoris, Varr. LL.: coniunctio confusioque naturae, Cic.: quaedam convenientia et coniunctio naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl. od. durch inter se, zB. c. mentis cum externis mentibus, Cic.: inoffensa atque indubitata litterarum inter se c., Quint. – β) als t. t.: αα) als rhet. t. t., die Verbindung der Rede, zB. Cic. part. or. 21. – als rhet. Fig., die Konjunktion (griech. ζεῦγμα), Cornif. rhet. 4, 38. – ββ) als t. t. der Logik, die Begriffsverbindung, Ideenverbindung (gr. συμπεπλεγμένον bei den Stoikern), c. syllogismi, Gell.: quae coniunctio, quae diiunctio vera est, was folgerecht zu verbinden, was zu trennen sei, Cic.: ergo haec quoque coniunctio est ex repugnantibus, Cic.: im Plur., deinde addunt coniunctionum negantiam, Cic. – γγ) als gramm. t. t., konkret, das Bindewort, die Verbindungspartikel, Konjunktion, c. expletiva, Serv.: coniunctiones et praepositiones, Sen.: sequitur coniunctio, Quint.: dissolutum est, quod coniunctionibus verborum e medio sublatis, separatis partibus effertur, Cornif. rhet.: quae (figura) quia coniunctionibus caret, dissolutio vocatur, Quint.: cum demptis coniunctionibus dissolute plura dicuntur, Cic.: neque coniunctiones saepius iterare dubitavit, Suet. – u. der Bindestrich coniunctio, ›hyphen‹, quae coniunctio dicitur, Prisc. de accent. § 6. p. 520, 8 K. – b) lebender Wesen, die gesellige Verbindung, Beziehung in Staat u. Familie, bei Ang. mit wem? durch Genet. od. durch cum m. Abl.; bei Ang. zwischen wem? durch inter m. Akk., α) im allg.: societas coniunctioque humana, Cic.: communitas coniunctioque humana, Cic.: coniunctio inter homines hominum et quasi quaedam societas et communicatio utilitatum, Cic.: nos ad coniunctionem congregationemque hominum et ad naturalem communitatem sumus nati, Cic.: commune autem animantium omnium est coniunctionis appetitus (Geselligkeitstrieb) procreandi causā, Cic. – v. politischen Verhältnis, guten Vernehmen mit jmd., haec nostra c., haec conspiratio in republica bene gerenda, Cic.: citius cum eo veterem coniunctionem dirimere, quam novam conciliare, Cic.: illam Caesaris coniunctionem defugere, Cic.: Pompeium a Caesaris coniunctione avocare, Cic.: ab huius ordinis (mit diesem Stande) coniunctione depulsi, Cic. – v. nachbarlichen, nostra municipia coniunctione etiam vicinitatis moventur, die nachbarliche Verbindung (in der man mit ihnen steht), Cic. – v. kollegialischen, quaesturae c., Cic.: c. tua cum collega concordiaque vestra, Cic. – v. geselligen, freundschaftlichen im Privatleben, summa nostra c. et familiaritas, Cic.: paterna necessitudo et c., Cic.: c. benevolentiae, Cic.: im Plur., novae coniunctiones, Cic.: coniunctiones necessariorum tuorum, Cic. – β) die Verbindung durch Geburt, Heirat, die Familienverbindung, Verschwägerung, Verwandtschaft, c. nuptialis, Varr.: coniunctiones fratrum, consobrinorum sobrinorumque, Cic.: c. sanguinis, Cic.: c. affinitatis, Cic. – amicitiae coniunctionisque necessitudo, Cic.: quae coniunctio necessitudinem eorum sanxit, Nep.: spero et opto nobis coniunctionem voluptati fore, Cic.: coniunctione Caesaris dignum credi, V. mit dem C., Tac. ann. 4, 39.

    lateinisch-deutsches > coniunctio

См. также в других словарях:

  • iterare — v. tr. [dal lat. iterare, der. dell avv. itĕrum per la seconda volta ] (io ìtero, tu ìteri, ecc.). [fare qualcosa per due o più volte: i. una scelta ] ▶◀ reiterare, replicare, rinnovare, ripetere …   Enciclopedia Italiana

  • iterare — index reiterate, renew (begin again), repeat (do again) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • iterare — i·te·rà·re v.tr. (io ìtero) 1. CO fare di nuovo, ripetere | nel linguaggio universitario, seguire un corso, mettere un esame nel piano di studi per più volte: iterare storia contemporanea, ha iterato due volte filologia romanza 2. TS lit.… …   Dizionario italiano

  • iterare — {{hw}}{{iterare}}{{/hw}}v. tr.  (io itero ) (lett.) Ripetere …   Enciclopedia di italiano

  • iterare — v. tr. (lett.) ripetere, reiterare, replicare, rinnovare …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • errant — 1. errant, ante [ erɑ̃, ɑ̃t ] adj. • XIIe; p. prés. de l a. v. errer « marcher, aller », du bas lat. iterare « voyager » ♦ Chevalier errant, qui ne cesse de voyager. Le Juif errant. ⊗ CONTR. Sédentaire. errant 2. errant, ante [ erɑ̃, ɑ̃t ] adj. • …   Encyclopédie Universelle

  • erre — [ ɛr ] n. f. • XIIe « voyage, route »; de l a. fr. errer, de iterare → 1. errant 1 ♦ Vx Manière d avancer, de marcher. ⇒ allure, train, vitesse. Loc. Aller grand erre, grand erre, belle erre, à bonne allure. « Ils détalaient grand erre et comme s …   Encyclopédie Universelle

  • iterar — (Del lat. iterare.) ► verbo transitivo culto Volver a hacer o decir una misma cosa hecha o dicha por uno mismo o por otro. SINÓNIMO repetir * * * iterar (del lat. «iterāre») tr. *Repetir. * * * iterar. (Del lat. iterāre). tr …   Enciclopedia Universal

  • errements — [ ɛrmɑ̃ ] n. m. pl. • XIIe; de l a. fr. errer « voyager » (→ 1. errant), et aussi « agir, se comporter de telle ou telle façon » 1 ♦ Vx Manière d agir habituelle. ⇒ conduite. 2 ♦ (par infl. de errer, erreur) Mod. Habitude invétérée, néfaste;… …   Encyclopédie Universelle

  • itérer — [ itere ] v. tr. <conjug. : 6> • 1488; lat. iterare « recommencer » ♦ Didact. Répéter, faire une seconde fois. ⇒ réitérer. Itérer un processus. ♢ Inform. Exécuter plusieurs fois. Itérer une boucle de programme. ⇒ITÉRER, verbe trans. A. Vx …   Encyclopédie Universelle

  • réitérer — [ reitere ] v. tr. <conjug. : 6> • 1314 ; bas lat. reiterare, de iterare, de iterum « derechef » ♦ Faire de nouveau, faire plusieurs fois (une action). ⇒ recommencer, refaire, renouveler, répéter. Réitérer sa demande, sa promesse, un ordre …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»