-
1 iterare
* * *[ite'rare]verbo transitivo to iterate form., to repeat; univ.iterare un esame — = to attend a course more than one time
* * *iterare/ite'rare/ [1] -
2 iterare
iterare (ìtero) vt lett повторять, возобновлять -
3 iterare
-
4 iterare
-
5 iterare
повторять;iteratio, повmopeнie, ne sanctum baptisma iteretur (rubr C. 1, 6);
iter. conductionem (1. 9 § 2 D. 39, 4);
munus, sacerdotium, опять вступить в должность (1. 14 § 6. 1. 17 D. 50, 4);
iteratio transacti oneris (1. 52 C. 10, 31); по древнему р. праву iterare, iteratio обоз. - вторичное, торжественное отпущение на волю, вследствие чего вольноотпущенник делался Латином (Ulp. III. 1, 4. Vatic. § 221).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > iterare
-
6 iterare
-
7 iterare
матем. итерировать -
8 iterare
гл.общ. возобновлять, повторять -
9 iterare
n. 1) përsërit. 2) përtërij. -
10 iterare un esame
-
11 iteratus
1. I.In gen.:II.quae audistis, si eadem hic iterem,
Plaut. Poen. 4, 2, 99. —Also pleonastically: bis iterare,
Plaut. Ps. 1, 3, 154; and:iterum iterare,
id. Rud. 4, 8, 1:itera dum eadem ista mihi, non enim satis intellego,
Cic. Att. 14, 14, 1:cum duplicantur iteranturque verba,
id. Or. 39, 135; id. Part. Or. 6, 21:ne jam dicta iteremus,
Col. 8, 8, 3:saepe iterando eadem, perculit tandem,
Liv. 1, 45, 2:clamor segnius saepe iteratus,
id. 4, 37, 9; Suet. Aug. 86:pugnam,
to renew, Liv. 6, 32:praelium,
Just. 29, 4, 1; cf.of games, etc.: quibusdam iteratus,
Suet. Ner. 23:ubi Phoebus iteraverit ortus,
has risen a second time, Ov. F. 6, 199:quotiensque puer Eheu dixerat, haec resonis iterabat vocibus Eheu,
id. M. 3, 496: cursus [p. 1008] relictos, Hor. C. 1, 34, 4:aequor,
to embark again upon, id. ib. 1, 7, 32:vitam morte,
to be restored to life by way of death, Plin. 7, 55, 56, § 190:legationem,
to renew, send a second time, Just. 18, 1, 1:multiplicem tenues iterant thoraca catenae,
double it, make it thicker, Stat. Th. 12, 775:calceamentum,
to wear twice, Lampr. Heliog. 32:mulierem,
id. ib. 24: muricibus Tyriis iteratae vellera lanae, dipped or dyed twice, or repeatedly, Hor. Epod. 12, 21:tumulum,
to reconstruct, Tac. A. 2, 7:iterata vulnera,
repeated, Stat. S. 1, 2, 84.—In partic.A.In agriculture, to plough a second time:B.agrum,
Cic. de Or. 2, 30 fin.; cf.:siccitatibus censeo, quod jam proscissum est, iterare,
Col. 2, 4, 4:locus diligenter fossione iterandus,
id. 11, 3, 12:sarrituram,
Plin. 18, 27, 67, § 254; id. 18, 29, 71, § 295; 19, 4, 20, § 60.—To repeat, rehearse, relate:1.haec ubi Telebois ordine iterarunt,
Plaut. Am. 1, 1, 56:dum mea facta itero,
id. Cas. 5, 2, 5: scribere bellum et quae in eo gesta sunt iterare, Sempron. Asell. ap. Gell. 5, 18:cantare rivos atque truncis Lapsa cavis iterare mella,
to celebrate, Hor. C. 2, 19, 11:sic iterat voces,
id. Ep. 1, 18, 12.— Hence,ĭtĕrātus, i, m., a soldier who had been discharged (honestā missione dimissus) and was again recalled to service, Inscr. Orell. 3463. —2.ĭtĕrātō, adv., again, once more (post-class.):2.vinci,
Just. 5, 4, 2:quaerentibus de persona regis,
id. 11, 7, 11:navali proelio iterato congredi,
id. 15, 2, 6 al.:si postea eum iterato reum non fecerit,
Dig. 48, 16, 17; Tert. adv. Jud. 13.ĭtĕrō, adv., v. iterum init. -
12 itero
1. I.In gen.:II.quae audistis, si eadem hic iterem,
Plaut. Poen. 4, 2, 99. —Also pleonastically: bis iterare,
Plaut. Ps. 1, 3, 154; and:iterum iterare,
id. Rud. 4, 8, 1:itera dum eadem ista mihi, non enim satis intellego,
Cic. Att. 14, 14, 1:cum duplicantur iteranturque verba,
id. Or. 39, 135; id. Part. Or. 6, 21:ne jam dicta iteremus,
Col. 8, 8, 3:saepe iterando eadem, perculit tandem,
Liv. 1, 45, 2:clamor segnius saepe iteratus,
id. 4, 37, 9; Suet. Aug. 86:pugnam,
to renew, Liv. 6, 32:praelium,
Just. 29, 4, 1; cf.of games, etc.: quibusdam iteratus,
Suet. Ner. 23:ubi Phoebus iteraverit ortus,
has risen a second time, Ov. F. 6, 199:quotiensque puer Eheu dixerat, haec resonis iterabat vocibus Eheu,
id. M. 3, 496: cursus [p. 1008] relictos, Hor. C. 1, 34, 4:aequor,
to embark again upon, id. ib. 1, 7, 32:vitam morte,
to be restored to life by way of death, Plin. 7, 55, 56, § 190:legationem,
to renew, send a second time, Just. 18, 1, 1:multiplicem tenues iterant thoraca catenae,
double it, make it thicker, Stat. Th. 12, 775:calceamentum,
to wear twice, Lampr. Heliog. 32:mulierem,
id. ib. 24: muricibus Tyriis iteratae vellera lanae, dipped or dyed twice, or repeatedly, Hor. Epod. 12, 21:tumulum,
to reconstruct, Tac. A. 2, 7:iterata vulnera,
repeated, Stat. S. 1, 2, 84.—In partic.A.In agriculture, to plough a second time:B.agrum,
Cic. de Or. 2, 30 fin.; cf.:siccitatibus censeo, quod jam proscissum est, iterare,
Col. 2, 4, 4:locus diligenter fossione iterandus,
id. 11, 3, 12:sarrituram,
Plin. 18, 27, 67, § 254; id. 18, 29, 71, § 295; 19, 4, 20, § 60.—To repeat, rehearse, relate:1.haec ubi Telebois ordine iterarunt,
Plaut. Am. 1, 1, 56:dum mea facta itero,
id. Cas. 5, 2, 5: scribere bellum et quae in eo gesta sunt iterare, Sempron. Asell. ap. Gell. 5, 18:cantare rivos atque truncis Lapsa cavis iterare mella,
to celebrate, Hor. C. 2, 19, 11:sic iterat voces,
id. Ep. 1, 18, 12.— Hence,ĭtĕrātus, i, m., a soldier who had been discharged (honestā missione dimissus) and was again recalled to service, Inscr. Orell. 3463. —2.ĭtĕrātō, adv., again, once more (post-class.):2.vinci,
Just. 5, 4, 2:quaerentibus de persona regis,
id. 11, 7, 11:navali proelio iterato congredi,
id. 15, 2, 6 al.:si postea eum iterato reum non fecerit,
Dig. 48, 16, 17; Tert. adv. Jud. 13.ĭtĕrō, adv., v. iterum init. -
13 itero [1]
1. itero, āvī, ātum, āre, etwas noch einmal-, zum zweiten Male vornehmen, wiederholen, erneuern, I) im allg.: pugnam, erneuern, Liv.: u. so contentionem, Liv.: truncis lapsa cavis mella, im Liede erneuern, Hor.: aequor, wieder zu Schiffe gehen, Hor.: lanam, zweimal färben, Hor.: ianuam, die Tür wiederfinden, wieder zu ihr herauskommen, Ov.: vitam morte, wieder lebendig werden, Plin.: tumulum, wieder errichten, Tac.: iterant iactata, werfen noch einmal, Ov.: iterata muris saxa, eine doppelte Felsenmauer, Val. Flacc.: iterata testudo, das erneuerte Schilddach, Tac. – II) insbes.: A) noch einmal vornehmen, a) als t. t. des Landbaues, α) eine Handlung, sarrituram frumentorum, das G. noch einmal mit den Jäthacken reinigen, Colum. 11, 2, 26. – β) die Saat: segetes, noch einmal mit den Jäthacken reinigen, Plin. 18, 254. – γ) den Boden = noch einmal aufreißen, αα) mit dem Pfluge = zweibrachen, wenden, agrum non semel arare, sed iterare, Cic.: quod iam proscissum est, iterare, Colum.: u. so proscissum aratro solum et iteratum, Sen. ep.: dumosa novalia purgans, proscindens, iterans, bis terque quaterque resulcans, Ven. Fort. vit. S. Mart. 3, 162 sq. – ββ) mit der Hacke: locum fossione it., noch einmal umhacken, umgraben, Colum. 11, 3, 11. – b) noch einmal (zweimal) beschlafen, mulieres numquam praeter uxorem, Lampr. Heliog. 24, 2. – B) Worte wiederholen = nochmals setzen, als rhet. t. t., duplicare iterareque verba, Cic.: it. semel proposita, Quint.: it. coniunctiones saepius, Suet.: relata ad idem verbum et geminata ac duplicata vel etiam saepius iterata ponantur, Cic. – C) wiederholen = nochmals sagen od. singen (s. Bentl. Hor. sat. 1, 3, 7. p. 362 ed. 3.), cum mea facta itero, Plaut.: iteradum (sag doch) eadem istaec mihi, Pacuv. fr.; u. (danach) iteradum eadem ista mihi, Cic.: neque quibus consiliis ea gesta sint iterare, Sempron. Asell. b. Gell.: iterare saepe eadem, Liv.: it. declamationis partem, Quint.: clamor segnius saepe iteratus, Liv.: nolo bis iterari; sat sic longae fiunt fabulae, Plaut.: m. folg. Acc. u. Infin., Pacuv. tr. 370. Plaut. trin. 832. Turpil. com. 140: m. folg. Fragesatz, Acc. tr. 179. – D) als gramm. t. t., zu einem Verbum iterativum od. frequentativum machen, hoc iteratur hoc pacto, Diom. 344, 31: hoc iteramus, Diom. 345, 1.
-
14 itero
[st1]1 [-] ĭtĕrō, adv.: c. iterum. [st1]2 [-] ĭtĕro, āre: - tr. - [abcl][b]a - recommencer, répéter, renouveler, reprendre. - [abcl]b - donner une seconde façon (à la terre). - [abcl]c - redire, répéter, réitérer. - [abcl]d - doubler (un vêtement).[/b]* * *[st1]1 [-] ĭtĕrō, adv.: c. iterum. [st1]2 [-] ĭtĕro, āre: - tr. - [abcl][b]a - recommencer, répéter, renouveler, reprendre. - [abcl]b - donner une seconde façon (à la terre). - [abcl]c - redire, répéter, réitérer. - [abcl]d - doubler (un vêtement).[/b]* * *Itero, iteras, pen. cor. iterare. Plautus. Repeter, Recommencer, Faire ou dire derechef ce qu'on a ja faict et dict, Iterer, Reiterer, Redire, Renouveler.\AEquor iterare. Horat. Recommencer la navigation.\Iterare vitam morte. Plin. Resusciter apres la mort.\Iteratu ridiculum. Plaut. C'est mocquerie de recommencer.\Itera dum eadem ista mihi. Cic. Recommence encore ces mesmes propos.\Iterare campum. Colum. Labourer de rechef, Relabourer, Luy bailler la seconde facon, Binoter. -
15 itero
1. itero, āvī, ātum, āre, etwas noch einmal-, zum zweiten Male vornehmen, wiederholen, erneuern, I) im allg.: pugnam, erneuern, Liv.: u. so contentionem, Liv.: truncis lapsa cavis mella, im Liede erneuern, Hor.: aequor, wieder zu Schiffe gehen, Hor.: lanam, zweimal färben, Hor.: ianuam, die Tür wiederfinden, wieder zu ihr herauskommen, Ov.: vitam morte, wieder lebendig werden, Plin.: tumulum, wieder errichten, Tac.: iterant iactata, werfen noch einmal, Ov.: iterata muris saxa, eine doppelte Felsenmauer, Val. Flacc.: iterata testudo, das erneuerte Schilddach, Tac. – II) insbes.: A) noch einmal vornehmen, a) als t. t. des Landbaues, α) eine Handlung, sarrituram frumentorum, das G. noch einmal mit den Jäthacken reinigen, Colum. 11, 2, 26. – β) die Saat: segetes, noch einmal mit den Jäthacken reinigen, Plin. 18, 254. – γ) den Boden = noch einmal aufreißen, αα) mit dem Pfluge = zweibrachen, wenden, agrum non semel arare, sed iterare, Cic.: quod iam proscissum est, iterare, Colum.: u. so proscissum aratro solum et iteratum, Sen. ep.: dumosa novalia purgans, proscindens, iterans, bis terque quaterque resulcans, Ven. Fort. vit. S. Mart. 3, 162 sq. – ββ) mit der Hacke: locum fossione it., noch einmal umhacken, umgraben, Colum. 11, 3, 11. – b) noch einmal (zweimal) beschlafen, mulieres numquam————praeter uxorem, Lampr. Heliog. 24, 2. – B) Worte wiederholen = nochmals setzen, als rhet. t. t., duplicare iterareque verba, Cic.: it. semel proposita, Quint.: it. coniunctiones saepius, Suet.: relata ad idem verbum et geminata ac duplicata vel etiam saepius iterata ponantur, Cic. – C) wiederholen = nochmals sagen od. singen (s. Bentl. Hor. sat. 1, 3, 7. p. 362 ed. 3.), cum mea facta itero, Plaut.: iteradum (sag doch) eadem istaec mihi, Pacuv. fr.; u. (danach) iteradum eadem ista mihi, Cic.: neque quibus consiliis ea gesta sint iterare, Sempron. Asell. b. Gell.: iterare saepe eadem, Liv.: it. declamationis partem, Quint.: clamor segnius saepe iteratus, Liv.: nolo bis iterari; sat sic longae fiunt fabulae, Plaut.: m. folg. Acc. u. Infin., Pacuv. tr. 370. Plaut. trin. 832. Turpil. com. 140: m. folg. Fragesatz, Acc. tr. 179. – D) als gramm. t. t., zu einem Verbum iterativum od. frequentativum machen, hoc iteratur hoc pacto, Diom. 344, 31: hoc iteramus, Diom. 345, 1.————————2. iterō, Adv. = iterum (w. s.), auf einer Münze des Kaisers Hadrian, s. Eckhel doctr. num. vet. 6, 477. -
16 wiederholen
wiederholen, I) zurückholen: repetere. reportare (Sachen). – reducere (zurückführen, Personen). – reprehendere (gewaltsam zurückholen, Personen, z.B. einen Flüchtling). – II) von neuem vornehmen etc.: repetere (im allg.). – iterare (zum zweitenmal setzen, tun. sagen etc., z.B. verba). – duplicare. geminare (unmittelbar nacheinander setzen); verb. duplicare iterareque (z.B. verba). – redintegrare (wieder ganz von frischem tun, vorbringen, sagen). – retractare (wieder vornehmen, wieder überdenken, Gelerntes, Gelesenes). – iterum legere (zum zweitenmal lesen). – oft, öfter w., saepius repetere (z.B. Gelesenes); saepe iterare (z.B. eadem); subinde od. crebro iactare alqd (etwas wiederholentlich, häufig im Munde führen, z.B. illud: u. Graecum proverbium): eine Frage oft w., identidem interrogare: die Warnung oft w., er möge etc., identidem monere mit folg. Konj.: etwas mit denselben Worten w., alqd iisdem verbis reddere: immer dasselbe w., cantilenam eandem canere (sprichw., wie unser »immer dasselbe Lied singen«, Ter. Phorm. 495): etw. den Hauptpunkten nach (am Schluß einer Rede) w., colligere et commonere quibus de rebus verba fecerimus breviter. – etwas w. lassen (da capo rufen), revocare alqd. – sich wiederholen; durch die Passiva der Verba unter »wiederholen no. II«. – sich wiederho lend, repetitus (z.B. clades post longam saeculorum seriem repetitae).
-
17 iterō
iterō āvī, ātus, āre [iterum], to do a second time, repeat: cum duplicantur iteranturque verba: saepe eadem, L.: iterata pugna, renewed, L.: ubi Phoebus iteraverit ortūs, has risen a second time, O.: cursūs relictos, H.: aequor, embark again upon, H.: Muricibus Tyriis iteratae vellera lanae, dyed twice, H.: nullis iterata priorum Ianua, reached again, O.: agro arato... iterato, ploughed a second time: truncis Lapsa cavis iterare mella, celebrate, H.* * *iterare, iteravi, iteratus Vdo a second time; repeat; renew, revise -
18 ripetere
vt1) повторять; твердить2) репетировать, разучивать3) отражать (звук, свет)4) юр. требовать5)fare ripetere l'anno — остаться / оставить на второй год•Syn: -
19 clamor
clāmor, ōris, m. (clamo), der laute Ruf, das Geschrei, a) der Menschen, cl. magnus, Cic., Caes. u. Sall.: civilis, der Mitbürger, Liv.: ingens, Höllenlärm, Verg. u. Curt.: acer, Cornif. rhet.: immodicus insolitusque, Plin. ep.: concitatior, excitatior, Liv.: cl. congruens (Ggstz. dissonae voces), Liv.: varius ac dissonus, Curt.: fremitus et clamor dissonus in diversa vocantium, Sen.: clamor populi infestus atque inimicus, Cic.: inconditus et trux, Curt. – clamores dissoni, Liv.: clamores incerti, Liv.: clamores aperti (unverhohlenes), Liv.: clamores nocturni, Liv. – cl. mulierum, Ter. – clamorem edere, tollere, Cic.: clamorem redintegrare, novare, renovare, saepe iterare, Liv. (s. Drak. Liv. 4, 37, 9): clamorem excitare, Liv.: hoc infiniti clamores commoventur, Plin. ep. – clamor oritur, exoritur, Sall.: fit clamor, Ov.: clamor auditur, exauditur, Caes.: clamor ad caelum fertur, Sall.: clamor perfertur ad alqm, Curt.: perfertur circa collem clamor, Liv.: clamor implet valles, Curt.: resonat clamoribus aether, Verg. – So nun bes. α) vom lauten, beifälligen Zuruf, lauten Beifall, Beifallsgeschrei, Jubel, clamor militum gaudentium, Tac.: clamor gratulantium (m. folg. Akk. u. Infinit.), Liv.: ille laudantium clamor, Quint.: cl. alacer, Curt.: incerti, ex utra parte maior auribus nostris accidat clamor, Plin. pan.: clamore et plausu fovere alqm, Tac.: clamorem mereri, Quint.: clamores captare, Sen.: Hortensius utroque genere florens clamores faciebat (erregte) adulescens, Cic.: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt, Cic. – β) vom lärmenden wilden Geschrei, clamor militum, Suet.: cl. utrimque, undique concursus, Hor.: alqm clamoribus et conviciis et sibilis consectari, Cic.: alqm clamoribus maximis corripere, Cic. – γ) vom Kriegsgeschrei, cl. militaris strepitusque armorum, Val. Max.: cl. proeliantium, Tac. u. Curt., proelii, Sen.: cl. hostium subitus, Phaedr.: clamor hostes circumsonat; superat inde castra hostium et in castra consulis venit, Liv.: clamor Romanus haudquaquam ignotus ad aures accĭdit, Liv.: clamorem tollere, Caes.: cum clamore ingenti invadere, Liv.: clamore sublato procurrere, Liv.: clamore ingenti provolare, Liv. – δ) vom Jammergeschrei, clamor aegri, Cels.: clamor supremus (bei einem Sterbenden), Ov.: clamor lugubris, Curt.: pavidus clamor fugientium, Angstgeschrei, Liv.: clamor paventium, Angstgeschrei, Liv.: clamor lamentantium mulierum, Liv.: clamores plorantium sociorum, Liv. – b) der Tiere, cl. asinorum, das Jahen Hieron.: cl. gruum, Lucr.: mergi clamorem ferunt ad sidera, Verg.: clamores laetissimos edere (v. einem Adler), Suet. – c) (poet.) lebl. Ggstde., der laute Hall, Widerhall, das Gebrüll, Getöse, clamor montium, Hor.: ter scopuli clamorem dedere, Verg. – / Archaist. Nbf. clāmōs, ōris, m., s. Quint. 1, 4, 13.
-
20 coniunctio
coniūnctio, ōnis, f. (coniungo), die Verbindung, der Zusammenhang, 1) die räumliche, c. portuum, Cic. Verr. 4, 117: si (caro) coniunctione corporis fovetur (Ggstz. si caro alienata est, d.i. alle Lebenstätigkeit verloren hat), Cels. 5, 26. no. 23. – meton., der Komplex, c. tectorum, Cic. de rep. 1, 41. – 2) die äußere od. innere übh.: a) lebl. Subjj.: α) im allg.: c. ignis et umoris, Varr. LL.: coniunctio confusioque naturae, Cic.: quaedam convenientia et coniunctio naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl. od. durch inter se, zB. c. mentis cum externis mentibus, Cic.: inoffensa atque indubitata litterarum inter se c., Quint. – β) als t. t.: αα) als rhet. t. t., die Verbindung der Rede, zB. Cic. part. or. 21. – als rhet. Fig., die Konjunktion (griech. ζεῦγμα), Cornif. rhet. 4, 38. – ββ) als t. t. der Logik, die Begriffsverbindung, Ideenverbindung (gr. συμπεπλεγμένον bei den Stoikern), c. syllogismi, Gell.: quae coniunctio, quae diiunctio vera est, was folgerecht zu verbinden, was zu trennen sei, Cic.: ergo haec quoque coniunctio est ex repugnantibus, Cic.: im Plur., deinde addunt coniunctionum negantiam, Cic. – γγ) als gramm. t. t., konkret, das Bindewort, die Verbindungspartikel, Konjunktion, c. expletiva, Serv.: coniunctiones et praepositiones, Sen.: sequitur coniunctio, Quint.: dissolutum est, quod coniunctionibus verborum e medio sublatis, separatis partibus effertur, Cornif. rhet.: quae (figura) quia coniunctionibus caret, dissolutio vocatur, Quint.: cum demptis coniunctionibus dissolute plura dicuntur, Cic.: neque coniunctiones saepius iterare dubitavit, Suet. – u. der Bindestrich , ›hyphen‹, quae coniunctio dicitur, Prisc. de accent. § 6. p. 520, 8 K. – b) lebender Wesen, die gesellige Verbindung, Beziehung in Staat u. Familie, bei Ang. mit wem? durch Genet. od. durch cum m. Abl.; bei Ang. zwischen wem? durch inter m. Akk., α) im allg.: societas coniunctioque humana, Cic.: communitas coniunctioque humana, Cic.: coniunctio inter homines hominum et quasi quaedam societas et communicatio utilitatum, Cic.: nos ad coniunctionem congregationemque hominum et ad naturalem communitatem sumus nati, Cic.: commune autem animantium omnium est coniunctionis appetitus (Geselligkeitstrieb) procreandi causā, Cic. – v. politischen Verhältnis, guten Vernehmen mit jmd., haec nostra c., haec conspiratio in republica bene gerenda, Cic.: citius cum eo veterem coniunctionem dirimere, quam novam conciliare, Cic.: illam Caesaris coniunctionem defugere, Cic.: Pompeium a Caesaris coniunctione avocare, Cic.: ab huius ordinis (mit diesem Stande) coniunctione depulsi, Cic. – v. nachbarlichen, nostra municipia coniunctione etiam vicinitatis moventur, die nachbarliche Verbindung (in der man mit ihnen steht), Cic. – v. kollegialischen, quaesturae c., Cic.: c. tua cum collega concordiaque vestra, Cic. – v. geselligen, freundschaftlichen im Privatleben, summa nostra c. et familiaritas, Cic.: paterna necessitudo et c., Cic.: c. benevolentiae, Cic.: im Plur., novae coniunctiones, Cic.: coniunctiones necessariorum tuorum, Cic. – β) die Verbindung durch Geburt, Heirat, die Familienverbindung, Verschwägerung, Verwandtschaft, c. nuptialis, Varr.: coniunctiones fratrum, consobrinorum sobrinorumque, Cic.: c. sanguinis, Cic.: c. affinitatis, Cic. – amicitiae coniunctionisque necessitudo, Cic.: quae coniunctio necessitudinem eorum sanxit, Nep.: spero et opto nobis coniunctionem voluptati fore, Cic.: coniunctione Caesaris dignum credi, V. mit dem C., Tac. ann. 4, 39.
См. также в других словарях:
iterare — v. tr. [dal lat. iterare, der. dell avv. itĕrum per la seconda volta ] (io ìtero, tu ìteri, ecc.). [fare qualcosa per due o più volte: i. una scelta ] ▶◀ reiterare, replicare, rinnovare, ripetere … Enciclopedia Italiana
iterare — index reiterate, renew (begin again), repeat (do again) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
iterare — i·te·rà·re v.tr. (io ìtero) 1. CO fare di nuovo, ripetere | nel linguaggio universitario, seguire un corso, mettere un esame nel piano di studi per più volte: iterare storia contemporanea, ha iterato due volte filologia romanza 2. TS lit.… … Dizionario italiano
iterare — {{hw}}{{iterare}}{{/hw}}v. tr. (io itero ) (lett.) Ripetere … Enciclopedia di italiano
iterare — v. tr. (lett.) ripetere, reiterare, replicare, rinnovare … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
errant — 1. errant, ante [ erɑ̃, ɑ̃t ] adj. • XIIe; p. prés. de l a. v. errer « marcher, aller », du bas lat. iterare « voyager » ♦ Chevalier errant, qui ne cesse de voyager. Le Juif errant. ⊗ CONTR. Sédentaire. errant 2. errant, ante [ erɑ̃, ɑ̃t ] adj. • … Encyclopédie Universelle
erre — [ ɛr ] n. f. • XIIe « voyage, route »; de l a. fr. errer, de iterare → 1. errant 1 ♦ Vx Manière d avancer, de marcher. ⇒ allure, train, vitesse. Loc. Aller grand erre, grand erre, belle erre, à bonne allure. « Ils détalaient grand erre et comme s … Encyclopédie Universelle
iterar — (Del lat. iterare.) ► verbo transitivo culto Volver a hacer o decir una misma cosa hecha o dicha por uno mismo o por otro. SINÓNIMO repetir * * * iterar (del lat. «iterāre») tr. *Repetir. * * * iterar. (Del lat. iterāre). tr … Enciclopedia Universal
errements — [ ɛrmɑ̃ ] n. m. pl. • XIIe; de l a. fr. errer « voyager » (→ 1. errant), et aussi « agir, se comporter de telle ou telle façon » 1 ♦ Vx Manière d agir habituelle. ⇒ conduite. 2 ♦ (par infl. de errer, erreur) Mod. Habitude invétérée, néfaste;… … Encyclopédie Universelle
itérer — [ itere ] v. tr. <conjug. : 6> • 1488; lat. iterare « recommencer » ♦ Didact. Répéter, faire une seconde fois. ⇒ réitérer. Itérer un processus. ♢ Inform. Exécuter plusieurs fois. Itérer une boucle de programme. ⇒ITÉRER, verbe trans. A. Vx … Encyclopédie Universelle
réitérer — [ reitere ] v. tr. <conjug. : 6> • 1314 ; bas lat. reiterare, de iterare, de iterum « derechef » ♦ Faire de nouveau, faire plusieurs fois (une action). ⇒ recommencer, refaire, renouveler, répéter. Réitérer sa demande, sa promesse, un ordre … Encyclopédie Universelle