-
1 ad-hibeō
ad-hibeō uī, itus, ēre [habeo], to hold toward, turn to, apply, add to: manūs medicas ad volnera, V.: ad panem adhibere, eat with: manūs genibus adhibet, i. e. clasps, O.—Fig., to furnish, produce, bring forward, apply, bestow, administer: parti corporis scalpellum: oratio, quae lumen adhibere rebus debet: (oratio) ad volgus adhibenda: alicui voluptates: oratorem, call to one's aid: animum, give close attention, V.—Esp., to bring to, summon, employ: fratrem adhibet, Cs.: adhibitis amicis, S.: leges, ad quas (sc. defendendas) adhibemur, we are summoned: adhibebitur heros, shall be brought upon the stage, H.: aliquem in partem periculi, O. —With ad or in consilium (concilium), to summon for counsel, consult: neque hos ad concilium adhibendos censeo, Cs.: illis adhibitis in consilium: (plebes) nullo adhibetur consilio, Cs.; cf. adhibitis omnibus Marcellis, qui tum erant.—Adhibere aliquem cenae or epulis, to invite to dinner, invite to a banquet, entertain: adhibete Penatīs et patrios epulis, etc., V.: convivio neminem, L.: alteris Te mensis deum (when tutelary gods were invoked), H.: mulieres in convivium.—To treat, handle, act towards: victu quam liberalissime adhiberi: alqm severius.—Adhibere aliquid, to put to use, apply, use, employ for, use in: modum quemdam: adhibitā audaciā et virtute, calling to their aid, Cs.: belli necessitatibus patientiam, L.: curam in valetudine tuendā, N.: fidem in amicorum periculis: modum vitio, to set bounds: memoriam contumeliae, to retain in memory, N.—Esp. in phrase, adhibere vim, to employ compulsion, compel: si hanc vim adhibes, quid opus est iudicio? — Poet.: Munitaeque adhibe vim sapientiae, storm the defences of wisdom, H. -
2 citō
citō āvī, ātus, āre, intens. [cieo], to put in quick motion, rouse, excite, only in P. perf.; see citatus.—To urge, call, summon: patres in curiam citari, L.: centuriatim populum, L.: iudices: citari nominatim unum ex iis, etc. (for enrolment), L.— In law, to call, summon: citat reum: citat accusatorem... citatus accusator non respondit: omnes abs te rei capitis citantur.—To call to witness, call upon, appeal to: quos ego testīs citaturus fui, L.: numina, O. — Fig., to call forth, excite: motus (animi) opinione citetur. — To appeal to, quote, cite: quamvis citetur Salamis testis victoriae: quos (libros) auctores, L.—To mention by name, name, mention, proclaim, announce: Graeci, qui hoc anapaesto citantur: victorem Olympiae citari, N.: paeanem, to reiterate: io Bacche, call out, H.: citarier ad suum munus, invoked, Ct.* * *Icitare, citavi, citatus V TRANSurge on, encourage; promote, excite; summon; set in motion; move (bowels); citeIIcitius, citissime ADVquickly/fast/speedily, with speed; soon, before long; readily; easily -
3 ex-ululō
ex-ululō —, ātus, āre, to howl, cry out, howl violently, O.—P. pass.: (Bacchis) exululata iugis, after howling, O.: mater, invoked with screams, O. -
4 impia
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
5 impii
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
6 impius
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
7 inpius
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
8 magicus
măgĭcus, a, um, adj., = magikos, of or belonging to magic, magic, magical ( poet. and in post-Aug. prose):artes,
Verg. A. 4, 493:magicis auxiliis uti,
Tib. 1, 8, 24:arma movere,
Ov. M. 5, 197:superstitiones,
Tac. A. 12, 59:vanitates,
Plin. 30, 1, 1, § 1:herbae,
id. 24, 17, 99, § 156:aquae,
Prop. 4, 1, 102 (5, 1, 106): di magici, that were invoked by incantations (as Pluto, Hecate, Proserpine), Tib. 1, 2, 62; Luc. 6, 577:linguae,
i. e. hieroglyphics, id. 3, 222;but lingua,
skilled in incantations, Ov. M. 7, 330; Luc. 3, 224:cantus,
Juv. 6, 610:magicae resonant ubi Memnone chordae,
mysterious, id. 15, 5. -
9 Manturna
Manturna, ae, f. [maneo], the goddess of matrimony, who was invoked to render the marriage lasting, Aug. Civ. Dei, 6, 9. -
10 matutinum
mātūtīnus, a, um, adj. [Matuta; cf.: mane, manus, maturus], of or belonging to the morning, morning- (class.):II.tempora,
the morning hours, Cic. Fam. 7, 1, 1:frigora,
Hor. S. 2, 6, 45:dies,
the morning, Col. 6, 2, 3:equi, i. e. Aurorae,
Ov. F. 5, 160:radii,
the morning sun, id. M. 1, 62:somni,
Mart. 14, 125, 1:harena,
i. e. the morning-hunt in the Circus, Ov. M. 11, 26:cliens,
who comes early in the morning, Mart. 12, 68, 1:Juppiter,
who is saluted early in the morning, id. 4, 8, 12:Aeneas se matutinus agebat,
was up early, Verg. A. 8, 465: pater, i. e. Janus, who (as the god of time) was invoked early in the morning, that he might promote business, Hor. S. 2, 6, 20:ter matutino Tiberi mergetur,
Juv. 6, 523:matutino sudans amomo,
id. 4, 108.—Transf.:A.frons,
i. e. sober, serious, Mart. 13, 2, 10.— Subst.: mātūtīnum, i, n., the morning, morning-, Plin. 20, 9, 33, § 80:serere matutinis, meridie metere,
id. 4, 12, 26, § 90.— Hence, adv., in two forms.mātūtī-nē, in the morning, early in the morning, only ap. Prisc. p. 635 P.—B.mātūtīnō, early in the morning (post-Aug.), Plin. 7, 53, 54, § 181; 19, 12, 60, § 183; App. M. 5, 17, p. 166; 7, 24, p. 198 al.; cf. Charis. 168 P.; Diom. 402 P. -
11 matutinus
mātūtīnus, a, um, adj. [Matuta; cf.: mane, manus, maturus], of or belonging to the morning, morning- (class.):II.tempora,
the morning hours, Cic. Fam. 7, 1, 1:frigora,
Hor. S. 2, 6, 45:dies,
the morning, Col. 6, 2, 3:equi, i. e. Aurorae,
Ov. F. 5, 160:radii,
the morning sun, id. M. 1, 62:somni,
Mart. 14, 125, 1:harena,
i. e. the morning-hunt in the Circus, Ov. M. 11, 26:cliens,
who comes early in the morning, Mart. 12, 68, 1:Juppiter,
who is saluted early in the morning, id. 4, 8, 12:Aeneas se matutinus agebat,
was up early, Verg. A. 8, 465: pater, i. e. Janus, who (as the god of time) was invoked early in the morning, that he might promote business, Hor. S. 2, 6, 20:ter matutino Tiberi mergetur,
Juv. 6, 523:matutino sudans amomo,
id. 4, 108.—Transf.:A.frons,
i. e. sober, serious, Mart. 13, 2, 10.— Subst.: mātūtīnum, i, n., the morning, morning-, Plin. 20, 9, 33, § 80:serere matutinis, meridie metere,
id. 4, 12, 26, § 90.— Hence, adv., in two forms.mātūtī-nē, in the morning, early in the morning, only ap. Prisc. p. 635 P.—B.mātūtīnō, early in the morning (post-Aug.), Plin. 7, 53, 54, § 181; 19, 12, 60, § 183; App. M. 5, 17, p. 166; 7, 24, p. 198 al.; cf. Charis. 168 P.; Diom. 402 P. -
12 posco
posco, pŏposci, 3 (old perf. peposci, Val. Antias ap. Gell. 7, 9, 9), v. inch. a. [for porc-scere; Sanscr. root parkh- prakh-, to ask; cf.: precor, procus, procax], to ask for urgently; to beg, demand, request, desire (syn.: flagito, postulo, peto).I.In gen., constr. usually with aliquid, aliquem ( sibi): aliquid ab aliquo; also with a double acc., with ut, with inf., or with acc. and inf., or wholly absol.:(α).poscere est secundum Varronem, quotiens aliquid pro merito nostro deposcimus: petere vero est cum aliquid humiliter et cum precibus postulamus,
Serv. Verg. A. 9, 194.With acc.:(β).posco atque adeo flagito crimen,
Cic. Planc. 19, 48; cf. id. Verr. 2, 5, 28, § 71:argentum,
id. ib. 2, 4, 20, § 44;2, 3, 34, § 78: pugnam,
Liv. 2, 45, 6: nec mi aurum posco, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 200 Vahl.):si quid poscam,
Plaut. Aul. 2, 5, 10:pulvinos,
Cic. de Or. 1, 7, 29; id. Planc. 19, 48:vades poposcit,
id. Rep. 2, 36, 61; cf.:audaciae partes Roscii sibi poposcerunt,
Cic. Rosc. Am. 13, 35:peccatis veniam poscentem (preceded by postulare),
Hor. S. 1, 3, 75.—With ab:(γ).fac, ut audeat Tibi credere omnia, abs te petere et poscere,
Ter. Heaut. 5, 1, 53: diem a praetore peposcit, Val. Antias ap. Gell. 7, 9, 9:abs te litteras,
Cic. Verr. 2, 4, 16, § 36; 2, 2, 47, § 117:tutorem ab aliquo,
Suet. Aug. 94:bibere a me poscis,
Vulg. Joann. 4, 9.—With a double acc.:(δ).parentes pretium pro sepulturā liberum poscere,
Cic. Verr. 2, 1, 3, § 7:magistratum nummos,
id. ib. 2, 1, 17, §44: aliquem causam disserendi,
id. Tusc. 3, 3, 7:claves portarum magistratus,
Liv. 27, 24, 8:non ita creditum Poscis Quintilium deos,
Hor. C. 1, 24, 12:cur me in decursu lampada poscis?
Pers. 6, 61:poscenti vos rationem,
Vulg. 1 Pet. 3, 15.—Hence, pass.: poscor aliquid, I am asked for something, something is asked or demanded of me ( poet. and in post-class. prose):gravidae posceris exta bovis,
they ask you for the entrails, Ov. F. 4, 670; cf.:poscor meum Laelapa,
they demand of me my Lœlaps, id. M. 7, 771:nec tantum segetes alimentaque debita dives Poscebatur humus,
id. ib. 1, 138:quod rationem pecuniae posceretur,
Gell. 4, 18, 12; to be called upon or invoked to inspire a poet or to sing:aversus Apollo Poscitur invitā verba pigenda lyrā,
Prop. 4 (5), 1, 76 (better reading poscis ab); cf. absol. Palilia poscor: Non poscor frustra;si favet alma Pales,
Ov. F. 4, 721; so,poscimur Aonides,
Ov. M. 5, 333:poscimur,
Hor. C. 1, 32, 1.—With ut:(ε).poscimus, ut cenes civiliter,
Juv. 5, 112:poscimus ut sit, etc.,
id. 7, 71; Tac. H. 2, 39: poposcit, ut haec ipsa quaestio diligentius tractaretur, Aug. Civ. Dei, 2, 21.—With inf. or acc. and inf. ( poet. and in post-Aug. prose):(ζ).poscat sibi fabula credit,
Hor. A. P. 339; cf.:immolare Fauno, Seu poscat agnā sive malit haedo,
id. C. 1, 4, 12:esse sacerdotes delubraque vestra tueri Poscimus,
Ov. M. 8, 708:contraque occurrere poscunt,
Val. Fl. 4, 194; Pers. 1, 128; Claud. in Eutr. 1, 151.—In prose:ego vero te etiam morari posco inter voluptates,
Sen. Contr. 1, 8; Arn. 7, p. 254. So, too, perh. (acc. to Stephanus's conjecture):vos fallere poscunt,
Rutil. Lup. Fig. 2, 19, p. 181 Frotsch.—Ellipt.:(η).poscunt majoribus poculis, sc. bibere,
they challenge to drink from larger goblets, Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66.—Absol., to beg, be a beggar:B.improbus es, cum poscis, ait. Sed pensio clamat, posce,
Juv. 9, 63 sq. —Of inanimate and abstract subjects, to demand, require, need:II.quod res poscere videbatur,
Caes. B. G. 7, 1:cum usus poscit,
id. ib. 4, 2: quod negotium poscebat, Sail J. 56, 1; 70, 3; Quint. 11, 3, 162 et saep.—In partic.A.To demand for punishment, to ask the surrender of: accusant [p. 1403] ii, quos populus poscit, Cic. Rosc. Am. 5, 13; cf.:B.hujus tantae cladis auctor Annibal poscitur,
Flor. 2, 6, 7:nec poscitur auctor,
Sil. 2, 44:poscendum poenae juvenem jubebat,
id. 1, 677; so Liv. 9, 26.—In gen., to call one (ante-class. and poet.):2. C.clamore hominem posco,
Plaut. Curc. 5, 3, 5:gemitu Alciden,
Sen. Herc. Oet. 1887.— Pass.: ego poscor Olympo ( dat. of agent), Olympus calls me, summons me to the combat, Verg. A. 8, 533:poscimur,
Ov. M. 2, 144.—In selling.1.To ask, demand for a thing, to offer at a price:2.tanti quanti poscit, vin' tanti illam emi?
Plaut. Merc. 2, 4, 22: pro reliquis (libris) idem pretium poposcit, Varr. ap. Lact. 1, 6, 10.—To ask, bid, offer a price for a thing:D.agite licemini. Qui cenā poscit? ecqui poscit prandio?
Plaut. Stich. 1, 3, 68; id. Merc. 2, 3, 101; Plin. 35, 10, 36, § 88.—To demand one's hand, ask in marriage:eam si jubes, frater, tibi me poscere, poscam,
Plaut. Aul. 2, 1, 38:filiam tuam mihi uxorem posco,
id. ib. 2, 2, 42:tibi permittam, posce, duce,
id. Trin. 2, 2, 103:sine dote posco tuam sororem filio,
id. ib. 2, 4, 98:tuam sororem uxorem alicui,
id. ib. 2, 4, 49. -
13 Postverta
Post-verta or Post-vorta, ae, f. [verto], a goddess presiding over childbirth, who was invoked when the child made a wrong presentation: Carmentes, quarum altera Postverta cognominata'st, Prosa altera, a directi perversique partus et potestate et nomine, Varr. ap. Gell. 16, 16, 4; Ov. F. 1, 633.—Acc. to Macrobius, a goddess presiding over the future (opp. Antevorta), Macr. S. 1, 7. -
14 Postvorta
Post-verta or Post-vorta, ae, f. [verto], a goddess presiding over childbirth, who was invoked when the child made a wrong presentation: Carmentes, quarum altera Postverta cognominata'st, Prosa altera, a directi perversique partus et potestate et nomine, Varr. ap. Gell. 16, 16, 4; Ov. F. 1, 633.—Acc. to Macrobius, a goddess presiding over the future (opp. Antevorta), Macr. S. 1, 7.
См. также в других словарях:
Invoked — Invoke In*voke , v. t. [imp. & p. p. {Invoked}; p. pr. & vb. n. {Invoking}.] [F. invoquer, L. invocare; pref. in in, on + vocare to call, fr. vox voice. See {Voice}, and cf. {Invocate}.] To call on for aid or protection; to invite earnestly or… … The Collaborative International Dictionary of English
invoked — in·voke || ɪn vəʊk v. requests help or protection (from a deity); summon a spirit through witchcraft; request, make an appeal; pray; activate a command, cause a certain action (Computers) … English contemporary dictionary
Patron saints of ailments, illness and dangers — A list of patron saints of ailments, illness and dangers:A*Abd al Masih sterile women (in Syria) *Saint Abel patron of the blind and the lame *Abhai poisonous reptiles *Agapitus of Palestrina invoked against colic [… … Wikipedia
The Witch Doctor — infobox Book | name = The Witch Doctor title orig = translator = image caption = The Witch Doctor cover author = Christopher Stasheff illustrator = cover artist = country = United States language = English series = A Wizard in Rhyme genre =… … Wikipedia
State Secrets Privilege — The State Secrets Privilege is an evidentiary rule created by United States legal precedent. The court is asked to exclude evidence from a legal case based solely on an affidavit submitted by the government stating court proceedings might… … Wikipedia
Space Runaway Ideon — Screenshot of an Ideon eyecatch 伝説巨神イデオン (Legendary Giant God Ideon) Genre Mecha, Space opera … Wikipedia
XMLHttpRequest — HTTP Persistence · Compression · HTTPS Request methods OPTIONS · GET · HEAD · POST · PUT · DELETE · TRACE · CONNECT Header fields Cookie · ETag · Location · Referer DNT · … Wikipedia
Basilica of the Fourteen Holy Helpers — The Basilica of the Fourteen Holy Helpers is dedicated to the Fourteen Holy Helpers, a group of saints venerated together in Roman Catholicism, especially in Germany at the time of the Black Death. The late Baroque, Rococo basilica is located… … Wikipedia
State of emergency — For other uses, see State of emergency (disambiguation). A state of emergency is a governmental declaration that may suspend some normal functions of the executive, legislative and judicial powers, alert citizens to change their normal behaviours … Wikipedia
List of Roman deities — Ancient Roman religion Marcus Aurelius (head covered) sacrificing at the Temple of Jupiter … Wikipedia
Mars (mythology) — Mars, 1st century, found in the Forum of Nerva (Capitoline Museums, Rome) Ancient Roman religion … Wikipedia