Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

instinguo

  • 1 instinguo

    īn-stinguo, stīnxī, stīnctum, ere
    побуждать, воодушевлять, подстрекать (in aliquid VP, Just)

    Латинско-русский словарь > instinguo

  • 2 instinguo

    īn-stinguo, stīnxī, stīnctum, ere (στίζω, ich steche, wov. auch instigo), anstacheln, antreiben, Christus intus instinxerat, Tert. de anim. 26 (aber Gell. 17, 20, 7 jetzt instrinxit): universa deinde instincta (est) in bellum Achaia, Vell. 1, 12, 1. – öfter Partiz. īnstīnctus, a, um = angestachelt, angereizt, angetrieben, angefeuert, begeistert (voll Mut), belua instincta rabie, Curt.: furore et audaciā, Cic.: tibiarum cantu, Cic.: vocibus, furiis, Liv.: divino spiritu, Liv.: in sacros dei ululatus instinctus, Iustin. 12, 7, 8: absol., vixdum finierat Maternus concitatus et velut instinctus, Tac.: instincti glomerant gressus, Sil.: instinctos ruentesque ita disposuit, ut etc., Tac.

    lateinisch-deutsches > instinguo

  • 3 instinguo

    īn-stinguo, stīnxī, stīnctum, ere (στίζω, ich steche, wov. auch instigo), anstacheln, antreiben, Christus intus instinxerat, Tert. de anim. 26 (aber Gell. 17, 20, 7 jetzt instrinxit): universa deinde instincta (est) in bellum Achaia, Vell. 1, 12, 1. – öfter Partiz. īnstīnctus, a, um = angestachelt, angereizt, angetrieben, angefeuert, begeistert (voll Mut), belua instincta rabie, Curt.: furore et audaciā, Cic.: tibiarum cantu, Cic.: vocibus, furiis, Liv.: divino spiritu, Liv.: in sacros dei ululatus instinctus, Iustin. 12, 7, 8: absol., vixdum finierat Maternus concitatus et velut instinctus, Tac.: instincti glomerant gressus, Sil.: instinctos ruentesque ita disposuit, ut etc., Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > instinguo

  • 4 instinguo

    in-stinguo, stinxi, stinctum, 3, v. a., to instigate, incite, impel (class. only in the part. pass.):

    Christus intus instinxerat,

    Tert. Anim. 26 (Gell. 17, 20, 7, read instrinxit).— Part. pass.: instinctus, a, um, instigated, incited:

    furore et audaciā,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 188: his vocibus, fired, animated, Liv. 9, 40, 7:

    furiis,

    id. 1, 47:

    injuriā,

    Suet. Caes. 19:

    divino spiritu,

    Quint. 12, 10, 24:

    classico,

    id. 2, 11, 4:

    in bellum,

    Vell. 1, 12:

    litterarum jucunditatibus instinctae mentes,

    Vitr. 9 praef.

    Lewis & Short latin dictionary > instinguo

  • 5 instinctus

    I īnstīnctus, a, um part. pf. к instinguo II īnstīnctus, ūs m. [ instinguo ]
    1) побуждение, внушение
    instinctu alicujus T etc. — по чьему-л. побуждению
    2) наитие, вдохновение (divino instinctu C, QC)
    species carminum non instinctu fluens T — стихотворство, лишённое вдохновения

    Латинско-русский словарь > instinctus

  • 6 instinctus

    [st1]1 [-] instinctŭs, ūs, m.: instigation, impulsion, inspiration. [st1]2 [-] instinctus, a, um: part. passé de instinguo.
    * * *
    [st1]1 [-] instinctŭs, ūs, m.: instigation, impulsion, inspiration. [st1]2 [-] instinctus, a, um: part. passé de instinguo.
    * * *
        Instinctus, Adiect. ab Instingo inusitato verbo. Liu. Aguillonné, Incité, Esmeu, Stimulé.
    \
        Instinctus, huius instinctus. Cic. Aguillonnement, Stimule, ou Stimulation, Instigation, Incitation, Instinct, Inspiration.
    \
        Instinctu diuino afflatuque. Cic. Par inspiration divine.

    Dictionarium latinogallicum > instinctus

  • 7 instinctus

    1.
    instinctus, a, um, Part., from instinguo.
    2.
    instinctus, ūs, m. [instinguo], instigation, impulse (class.; mostly in abl. sing.):

    oracula, quae instinctu divino afflatuque funduntur,

    inspiration, Cic. Div. 1, 18, 34; id. ib. 1, 6 fin.;

    1. 31, 66: sine caelesti aliquo mentis instinctu,

    id. Tusc. 1, 26:

    instinctu decurionum,

    Tac. H. 1, 70:

    instinctibus daemonum,

    Lact. 4, 30: ex instinctu deorum dicere, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > instinctus

  • 8 instigo

    īnstīgo, āvī, ātum, āre [одного корня с instinguo ]
    возбуждать, побуждать, подстрекать (aliquem Ter, L etc.); напускать, науськивать, натравливать ( canem in aliquem Pt)

    Латинско-русский словарь > instigo

  • 9 instinctor

    īnstīnctor, ōris m. [ instinguo ]
    побудитель, подстрекатель (i. sceleris T)

    Латинско-русский словарь > instinctor

  • 10 instinxi

    Латинско-русский словарь > instinxi

  • 11 stinguo

    I , —, —, ere
    колоть (глагол, сохранившийся лишь в приставочных формах: distinguo, instinguo, restinguo и т. п.)
    II stinguo, —, —, ere
    тушить, гасить ( ardorem Lcr)
    med.-pass. stingui гаснуть, потухать Lcr

    Латинско-русский словарь > stinguo

  • 12 instigo

    īn-stīgo, āvī, ātum, āre (στίζω, ich steche, wov. auch instinguo), anstacheln, anreizen, anspornen, aufhetzen, alqm, Ter. u.a.: rapidum (canum) agmen, Ov.: canem in alqm, Petron.: alqm in alqm, Liv.: in arma, Vell. u. Tac.: alqm in furorem, Lact.: milites populi Romani contra rem publicam, Auct. b. Afr.: sequentem studiis, Verg.: variis vocibus alas, Verg.: m. Infin., laedere, Lucr. 4, 1074 (1082): m. ut u. Konj., Ter. Phorm. 547: absol., age, instiga, Ter.: instigante deā, Liv.: instigante te, auf dein Betreiben, Cic.: instigante etiam magnitudine aeris alieni, Suet. – übtr., iracundiam, Sen.: iram iudicis (Ggstz. lenire), Tac.: libidines, Lact.: vires, anregen, Stat.: avium instigati (wilde) clangores, Apul. flor. 17. p. 27, 1 Kr. – sprichw., s. curroBd. 1. S. 1839.

    lateinisch-deutsches > instigo

  • 13 instinctor

    īnstīnctor, ōris, m. (instinguo), der Anreizer, Anstifter, acerrimus belli, Tac. u. Amm.: sceleris, Tac.: dissensionum, Amm.

    lateinisch-deutsches > instinctor

  • 14 instinctus

    īnstīnctus, ūs, m. (instinguo), die Anreizung, Eingebung, der Antrieb, instinctu divino, Cic.: instinctu decurionum, Tac.: non impetu et instinctu nec ore uno fluens, nicht aus Erregung u. Begeisterung u. einem Munde strömend, Tac. ann. 14, 16: instinctu Musarum, Lact.: instinctibus daemonum, Lact. 4, 30, 1: sequi classici vocantis instinctum, Ps. Quint. decl. 4, 19.

    lateinisch-deutsches > instinctus

  • 15 stinguo [1][*]

    1. *stinguo, ere (Stamm stig-), stechen, ungebr. Stammwort, wov. distinguo, instinguo, interstinguo (interstinctus) u. das abgeleitete stimulus.

    lateinisch-deutsches > stinguo [1][*]

  • 16 instigo

    īn-stīgo, āvī, ātum, āre (στίζω, ich steche, wov. auch instinguo), anstacheln, anreizen, anspornen, aufhetzen, alqm, Ter. u.a.: rapidum (canum) agmen, Ov.: canem in alqm, Petron.: alqm in alqm, Liv.: in arma, Vell. u. Tac.: alqm in furorem, Lact.: milites populi Romani contra rem publicam, Auct. b. Afr.: sequentem studiis, Verg.: variis vocibus alas, Verg.: m. Infin., laedere, Lucr. 4, 1074 (1082): m. ut u. Konj., Ter. Phorm. 547: absol., age, instiga, Ter.: instigante deā, Liv.: instigante te, auf dein Betreiben, Cic.: instigante etiam magnitudine aeris alieni, Suet. – übtr., iracundiam, Sen.: iram iudicis (Ggstz. lenire), Tac.: libidines, Lact.: vires, anregen, Stat.: avium instigati (wilde) clangores, Apul. flor. 17. p. 27, 1 Kr. – sprichw., s. curro Bd. 1. S. 1839.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > instigo

  • 17 instinctor

    īnstīnctor, ōris, m. (instinguo), der Anreizer, Anstifter, acerrimus belli, Tac. u. Amm.: sceleris, Tac.: dissensionum, Amm.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > instinctor

  • 18 instinctus

    īnstīnctus, ūs, m. (instinguo), die Anreizung, Eingebung, der Antrieb, instinctu divino, Cic.: instinctu decurionum, Tac.: non impetu et instinctu nec ore uno fluens, nicht aus Erregung u. Begeisterung u. einem Munde strömend, Tac. ann. 14, 16: instinctu Musarum, Lact.: instinctibus daemonum, Lact. 4, 30, 1: sequi classici vocantis instinctum, Ps. Quint. decl. 4, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > instinctus

  • 19 *stinguo

    1. *stinguo, ere (Stamm stig-), stechen, ungebr. Stammwort, wov. distinguo, instinguo, interstinguo (interstinctus) u. das abgeleitete stimulus.
    ————————
    2. stinguo, ere, auslöschen, u. Passiv stinguī, ausgelöscht werden, verlöschen, Lucr. 4, 1090 (1098). Cic. Arat. fr. II. p. 519 ed. Orell.: im Passiv, Lucr. 1, 666. Cic. Phaen. fr. I, 555 ed. Orell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > *stinguo

  • 20 īnstinctus

        īnstinctus    P. of instinguo.
    * * *
    I
    instincta, instinctum ADJ
    roused, fired; infuriated
    II
    inspiration; instigation

    Latin-English dictionary > īnstinctus

См. также в других словарях:

  • ένστικτο — Χαρακτηριστική τάση ενός είδους, η οποία είναι κληρονομική και συνεπώς δεν οφείλεται στη μάθηση, και εξωτερικεύεται με μια περίπλοκη και στερεότυπη συμπεριφορά. Ουσιώδης προϋπόθεση για να μπορεί να χαρακτηριστεί ενστικτώδης ένας ορισμένος τύπος… …   Dictionary of Greek

  • (s)teig- —     (s)teig     English meaning: to stick; sharp     Deutsche Übersetzung: ‘stechen; spitz”     Note: extension from stei ds.     Material: O.Ind. tējatē “is sharp, schärft”, tēja yati ‘schärft, stachelt”, tiktá ‘sharp, bitter”, tigmá ‘spiky,… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»