Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

injure

  • 1 laedō

        laedō sī, sus, ere,    to hurt, wound, injure, damage: frondes laedit hiemps, O.: hominem volnere, O.: me dente, Ph.: robigine ferrum, V.: collum, i. e. hang oneself, H.—Fig., to trouble, annoy, vex, injure, insult, offend, afflict, grieve, hurt: quia laesit prior, T.: verba laedendi: iniuste neminem laesit: Caecinam periurio suo, attack: Pisonem, rail at: nulli os, insult, T.: tua me infortunia laedunt, H.: quo numine laeso, V.: numen deorum, H.: ego laedor, O.—To break, violate, betray: fidem: Laesā praenitere fide, H.: laesi testatus foederis aras, V.: laesus pudor, O.
    * * *
    laedere, laesi, laesus V
    strike; hurt, injure, wound; offend, annoy

    Latin-English dictionary > laedō

  • 2 volnerō (vuln-)

        volnerō (vuln-) āvī, ātus, āre    [volnus], to wound, hurt, injure, maim: neu quis quem prius volneret, quam illum interfectum viderit, Cs.: plerosque iacula volnerabant, S.: volneratus ferro Phrygio?: (aper) Vulnerat armentum, O.—To damage, injure: Romanorum naves sunt volneratae aliquot, L.—Fig., to wound, hurt, injure, pain, harm: eos voce: virorum hoc animos volnerare posset, L.: gravior ne nuntius aurīs Volneret, V.: fortunae vulneror ictu, O.

    Latin-English dictionary > volnerō (vuln-)

  • 3 laedo

    laedo, si, sum, 3, v. a. [perh. for lavido, root lu-; cf.: luo, solvo, and Germ. los-], to hurt by striking, wound, injure, damage (syn.: saucio, vulnero).
    I.
    Lit.:

    lora laedunt bracchia,

    Plaut. Truc. 4, 3, 9:

    lembus ille mihi laedit latus,

    id. Bacch. 2, 3, 47:

    tua laesuro subtrahe colla,

    Ov. R. Am. 90:

    frondes laedit hiems,

    id. F. 6, 150:

    teneros laedunt prima juga juvencos,

    id. H. 4, 21; cf.:

    thymum laeditur imbribus,

    Plin. 21, 10, 31, § 56:

    aliquem vulnere,

    Ov. M. 4, 601:

    quid me dente captas laedere?

    Phaedr. 4, 8, 6:

    ferro retunso Semina,

    Verg. G. 2, 301:

    salsā laedit rubigine ferrum,

    id. ib. 2, 220: servum aliqua parte corporis, Gai Inst. 3, 219.— Poet.:

    collum,

    i. e. to hang one's self, Hor. C. 3, 27, 60:

    laesus nube dies,

    i. e. darkened, Luc. 5, 456.—
    II.
    Trop., to trouble, annoy, vex, injure, offend, afflict, grieve, hurt:

    dicto, facto,

    Plaut. Capt. 2, 2, 53:

    injuste neminem laesit,

    Cic. Mur. 40, 87:

    non minus nos stultitia illius sublevat, quam laedit improbitas,

    id. Caecin. 9, 23:

    aliquem perjurio suo,

    to attack, id. ib. 10, 28:

    Pisonem,

    to rail at, id. de Or. 2, 70, 285:

    nulli os,

    to offend no one to his face, Ter. Ad. 5, 4, 10:

    tua me infortunia laedunt,

    Hor. A. P. 103:

    tristi laedere versu scurram,

    id. S. 2, 1, 21: te a me ludibrio laesum iri, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 5, 1, 1:

    quae laedunt oculum, demere,

    Hor. Ep. 1, 2, 38; 1, 17, 8.— Absol.:

    quia laesit prior,

    Ter. Eun. prol. 6:

    nec laedere nec violari,

    Lucr. 5, 1020.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of pledged faith, one's word, agreement, etc., to break, violate, betray:

    fidem,

    Cic. Rosc. Am. 38, 111; Caes. B. C. 2, 44:

    cur tibi junior laesa praeniteat fide,

    Hor. C. 1, 33, 4:

    laesi testatur foederis aras,

    Verg. A. 12, 496:

    laesae vulnera pacis,

    Petr. 119.—
    2.
    Of reputation, to harm, injure:

    famam alicujus gravi opprobrio,

    Suet. Caes. 49.—
    3.
    Freq. of an offended divinity:

    quo numine laeso,

    Verg. A. 1, 8; 2, 183:

    tu magnorum numen laesura deorum,

    Hor. Epod. 15, 3:

    ego laedor,

    Ov. M. 1, 608:

    Veneris numina,

    Tib. 1, 3, 79; 3, 6, 26:

    superos,

    Luc. 7, 848.—
    4.
    Of circumstances:

    res laesae,

    disaster, misfortune, Sil. 11, 6, 5.—Esp., in the phrase laedere majestatem, to commit treason (late Lat., v. also majestas):

    laesae majestatis arcessere maritum,

    Amm. 16, 8, 4:

    laesae crimina majestatis,

    id. 19, 12, 1; 21, 12, 19; so,

    laedere majestatem populi Romani,

    Sen. Contr. 4, 25, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > laedo

  • 4 violo

    vĭŏlo, āvi, ātum, 1, v. a. [vis], to treat with violence (corporeally, and, more freq., mentally), to injure, dishonor, outrage, violate (cf.: laedo, polluo, contamino).
    I.
    Lit. with persons as objects:

    hospites violare fas non putant,

    to injure, do violence to, Caes. B. G. 6, 23 fin.:

    aliquem,

    id. B. C. 3, 98:

    patriam prodere, parentes violare,

    Cic. Fin. 3, 9, 32.—Esp.: virginem, Auct. ap. Varr. L. L. 6, § 80 Müll.; Tib. 1, 6, 51; cf. Cic. Fam. 9, 22, 1 fin.:

    sacrum vulnere corpus,

    Verg. A. 11, 591; cf.:

    Getico peream violatus ab arcu,

    Ov. P. 3, 5, 45.—
    II.
    Transf.
    A.
    With places as objects, to invade, violate, profane:

    fines eorum se violaturum negavit,

    Caes. B. G. 6, 32:

    loca religiosa et lucos,

    Cic. Rab. Perd. 2, 7:

    Iliacos agros ferro,

    Verg. A. 11, 255:

    Cereale nemus securi,

    Ov. M. 8, 741:

    silva vetus nullāque diu violata securi,

    id. F. 4, 649.—
    B.
    With the senses as objects, to outrage, shock:

    oculos nostros (tua epistola),

    Ov. H. 17, 1; cf.:

    aures meas obsceno sermone,

    Petr. 85.—
    C.
    With abstract objects, to violate, outrage, break, injure, etc.:

    officium,

    Cic. Rosc. Am. 38, 109:

    jus,

    id. Leg. 2, 9, 22:

    religionem,

    id. Verr. 2, 5, 72, § 186:

    virginitatem alicujus,

    id. N. D. 3, 23, 59:

    vitam patris,

    id. Par. 3, 25:

    inducias per scelus,

    to break, Caes. B. C. 2, 15:

    foedera,

    Liv. 28, 44, 7; Tib. 1, 9, 2:

    amicitiam,

    Cic. Phil. 2, 1, 3:

    existimationem absentis,

    id. Quint. 23, 73; cf.:

    nominis nostri famam tuis probris,

    id. Verr. 2, 1, 32, § 82:

    dignitatem alicujus in aliquā re,

    id. Fam. 1, 6, 2; cf.:

    injuriae sunt, quae aut pulsatione corpus aut convicio aures aut aliquā turpitudine vitam cujuspiam violant,

    Auct. Her. 4, 25, 35.—
    III.
    Trop. (rare and poet.):

    Indum sanguineo ostro ebur,

    i. e. to dye of a blood-red, Verg. A. 12, 67 (an imitation of the Homeric elephanta phoiniki miênê, Il. 4, 141).

    Lewis & Short latin dictionary > violo

  • 5 ad-flīgō (aff-)

        ad-flīgō (aff-) īxī, īctus, ere,    to dash at, strike upon, throw down, overthrow: statuam: monumentum: si quo adflictae casu conciderunt (alces), Cs.: ad quos (scopulos) adflictam navem videres.— Meton., to damage, injure, shatter: tempestas naves adflixit, ita ut, etc., Cs.—Fig., to ruin, damage, injure, harass, distress, overthrow: senectus me: ad adfligendum equestrem ordinem, humiliating: qui (milites) cum uno genere morbi adfligerentur, were decimated: cum reflavit (fortuna), adfligimur, we are shipwrecked: amissi eius desiderio adflictus, distressed, Cu.: vectigalia bellis adfliguntur, suffer: causam susceptam, i. e. abandon a cause once undertaken.—To cast down, dishearten: animos metu.

    Latin-English dictionary > ad-flīgō (aff-)

  • 6 venēnō

        venēnō —, ātus, āre    [venenum], to poison, injure by slander: mea commoda odio, H.
    * * *
    venenare, venenavi, venenatus V
    imbue or infect with poison; injure by slander

    Latin-English dictionary > venēnō

  • 7 violō

        violō āvī, ātus, āre    [cf. vis], to treat with violence, injure, dishonor, outrage, violate: hospitem, Cs.: matres familias: sacrum volnere corpus, V.: Getico peream violatus ab arcu, O.: oculos tua cum violarit epistula nostros, i. e. has shocked, O.: Indum sanguineo ostro ebur, i. e. to dye blood-red, V.—Of a place, to invade, violate, profane: finīs eorum se violaturum negavit, Cs.: loca religiosa ac lucos: Silva nullā violata securi, O.—Fig., to violate, outrage, dishonor, break, injure: officium: ius: inducias per scelus, Cs.: foedera, L.: nominis nostri famam tuis probris.—To perform an act of sacrilege, do outrageously, perpetrate, act unjustly: ceteris officiis id, quod violatum videbitur, compensandum: si quae inciderunt non tam re quam suspicione violata, i. e. injurious.
    * * *
    violare, violavi, violatus V
    violate, dishonor; outrage

    Latin-English dictionary > violō

  • 8 mulco

    mulco (‡ mulcto, Inscr. Grut. 155, 1), āvi, ātum, 1 (mulcassitis, for mulcaveritis, Plaut. Mil. 2, 2, 8), v. a. [Sanscr. root marc, take hold of; of. Gr. marptô, perh. morphê], to beat, cudgel; to maltreat, handle roughly, injure (class.; syn.: verbero, tundo, pulso).
    I.
    Lit.:

    ipsum dominum atque omnem famibam Mulcavit usque ad mortem,

    Ter. Ad 1, 2, 9; Petr. S. 134:

    aliquem,

    to illtreat, Plaut. Most. 4, 2, 23:

    male mulcati clavis ac fustibus repelluntur,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    mulcato corpore,

    with bodies bruised, Tac. A. 1, 70:

    prostratos verberibus,

    id. ib. 32.—Of inanimate things:

    naves,

    to injure, damage, Liv. 28, 30, 12.—
    II.
    Trop.:

    scriptores illos male mulcatos, exisse cum Galbā,

    Cic. Brut. 22, 88 (but in Plaut. Stich. 3, 1, 8, mulcaverim is undoubtedly corrupt, v. Ritschl ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > mulco

  • 9 mulcto

    mulco (‡ mulcto, Inscr. Grut. 155, 1), āvi, ātum, 1 (mulcassitis, for mulcaveritis, Plaut. Mil. 2, 2, 8), v. a. [Sanscr. root marc, take hold of; of. Gr. marptô, perh. morphê], to beat, cudgel; to maltreat, handle roughly, injure (class.; syn.: verbero, tundo, pulso).
    I.
    Lit.:

    ipsum dominum atque omnem famibam Mulcavit usque ad mortem,

    Ter. Ad 1, 2, 9; Petr. S. 134:

    aliquem,

    to illtreat, Plaut. Most. 4, 2, 23:

    male mulcati clavis ac fustibus repelluntur,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    mulcato corpore,

    with bodies bruised, Tac. A. 1, 70:

    prostratos verberibus,

    id. ib. 32.—Of inanimate things:

    naves,

    to injure, damage, Liv. 28, 30, 12.—
    II.
    Trop.:

    scriptores illos male mulcatos, exisse cum Galbā,

    Cic. Brut. 22, 88 (but in Plaut. Stich. 3, 1, 8, mulcaverim is undoubtedly corrupt, v. Ritschl ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > mulcto

  • 10 parco

    parco, pĕperci, less freq. parsi (the former constantly in Cic. and Cæs., the latter ante-class. and post-Aug.: parcui, Naev. ap. Non. 153, 21, or Com. 69 Rib.; part. fut. parsurus, Liv. 26, 13, 16; Suet. Tib. 62:

    parciturus,

    Hier. Ep. 14, 2), parsum, and less correctly parcĭtum, 3, v. n. and a. [for sparco; Gr. sparnos, rare; cf. Engl. spare; but v. also paucus, parvus], to act sparingly, be sparing with respect to a thing, to spare; constr. usually with dat. or absol.; ante-class. also with acc.
    I.
    Lit.
    A.
    Of things (rare but class.).
    (α).
    With dat.:

    nihil pretio parsit, filio dum parceret,

    Plaut. Capt. prol. 32:

    operae meae,

    id. Mil. 4, 9, 3:

    te rogo sumptu ne parcas,

    Cic. Fam. 16, 4, 2:

    non parcam operae,

    id. ib. 13, 27, 1:

    nec impensae, nec labori, nec periculo parsurum,

    Liv. 35, 44:

    petit, ne cui rei parcat ad ea perficienda,

    Nep. Paus. 2, 5.—
    (β).
    Absol.:

    frumentum se exigue dierum XXX. habere, sed paulo etiam longius tolerare posse parcendo,

    Caes. B. G. 7, 71, 4.— Poet.:

    parcens = parcus: parcentes ego dexteras Odi (= parcius administrantes vinum, flores, etc.),

    Hor. C. 3, 19, 21.—
    (γ).
    With acc. (ante-class. and poet.):

    oleas,

    Cato, R. R. 58:

    pecuniam,

    Plaut. Curc. 3, 11:

    argenti atque auri memoras quae multa talenta, Gnatis parce tuis,

    spare, reserve for your children, Verg. A. 10, 532 Serv.—Prov.:

    qui parcit virgae odit filium,

    Vulg. Prov. 13, 24.—
    B.
    Of persons, to spare, have mercy upon, forbear to injure or punish (eccl. and late Lat.), usually with dat.:

    non pepercisti filio tuo,

    Vulg. Gen. 22, 16; id. 2 Pet. 2, 4 et saep.—
    II.
    Trop.
    A. (α).
    With dat.:

    tibi parce,

    Ter. Heaut. 1, 1, 112:

    justitia autem praecipit, parcere omnibus, consulere generi hominum,

    Cic. Rep. 3, 12: aedificiis omnibus publicis et privatis, id. Verr. 2, 4, 54, § 120:

    amicitiis et dignitatibus,

    id. Or. 26, 89; id. Phil. 2, 24, 59:

    non aetate confectis, non mulieribus, non infantibus pepercerunt,

    Caes. B. G. 7, 28:

    subjectis, sed debellare superbos,

    Verg. A. 6, 853:

    ne reliquis quidem nepotibus parsurus creditur,

    Suet. Tib. 62:

    alicujus auribus,

    i. e. to refrain from speaking on disagreeable topics, Cic. Quint. 12, 40; so,

    auribus et consuetudini,

    id. de Or. 3, 43, 170:

    valetudini,

    id. Fam. 11, 27, 1:

    famae,

    Prop. 1, 16, 11:

    oculis,

    i. e. to turn away one's eyes from an unpleasant sight, id. 4, 9, 35:

    luminibus,

    Tib. 1, 2, 33; Suet. Dom. 11:

    parcit Cognatis maculis similis fera,

    Juv. 15, 159.—
    (β).
    With in and acc. (ante-and post-class.):

    neque parcit in hostes,

    Lucr. 6, 399:

    parce in feminam,

    App. M. 1, p. 105, 39.—
    (γ).
    Absol. ( poet.):

    thyrso parcente ferit,

    i. e. lightly, Stat. Ach. 1, 572.—
    B.
    To abstain or refrain from doing a thing; to forbear, leave off, desist, stop, cease, let alone, omit (cf.: desino, mitto): meo labori non parsi, Cato ap. Fest. p. 242 Müll.; cf. Plaut. Ps. 1, 1, 3; id. Pers. 2, 5, 11; so,

    neque parcetur labori,

    Cic. Att. 2, 14, 2:

    auxilio,

    to make no use of proffered assistance, id. Planc. 35, 86:

    lamentis,

    Liv. 6, 3:

    bello,

    abstain from, Verg. A. 9, 656:

    hibernis parcebant flatibus Euri,

    id. G. 2, 339:

    parce metu,

    cease from, id. A. 1, 257.—
    (β).
    With inf., to refrain, forbear (not in class. prose):

    visere opera tua,

    Cato, R. R. 1, 1:

    hancine ego vitam parsi perdere,

    Ter. Hec. 3, 1, 2:

    proinde parce, sis, fidem ac jura societatis jactare,

    Liv. 34, 32:

    parcite, oves, nimium procedere,

    Verg. E. 3, 94:

    pias scelerare manus,

    id. A. 3, 42:

    defundere vinum,

    Hor. S. 2, 2, 58:

    ne parce dare,

    id. C. 1, 28, 23:

    parce postea paupertatem cuiquam objectare,

    App. Mag. 23, p. 289, 3; Aug. Ep. 43, 24:

    ori,

    to refrain from speaking, Vulg. Job, 7, 11.—
    * (γ).
    With acc.:

    parcito linguam in sacrificiis dicebatur, i. e. coërceto, contineto, taceto,

    Fest. p. 222 Müll.—
    * (δ).
    With ab, to desist from:

    precantes, ut a caedibus et ab incendiis parceretur,

    Liv. 25, 25, 6; so with abl. alone:

    caede,

    Aus. Epigr. 130, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > parco

  • 11 vulnero

    vulnĕro ( voln-), āvi, ātum, 1, v. a. [vulnus], to wound, to hurt, or injure by a wound (syn.: saucio, ferio).
    I.
    Lit.:

    neu quis quem prius vulneret, quam illum interfectum viderit,

    Caes. B. G. 5, 58:

    L. Cotta legatus in adversum os fundā vulneratur,

    id. ib. 5, 35 fin.:

    plerosque jacula tormentis aut manu emissa vulnerabant,

    Sall. J. 57, 6:

    acie ipsā et ferri viribus vulnerari,

    Cic. Sest. 10, 24:

    corpus vulneratum ferro,

    id. Red. in Sen. 3, 7:

    (aper) vulnerat armentum,

    Ov. M. 11, 372.—With acc. of part affected:

    ipse volneratus umerum, femur,

    Plin. 7, 28, 29, § 103.—
    B.
    Transf., of things: Romanorum duae naves fractae sunt, vulneratae aliquot, Liv. 37, 30, 9:

    multis ictibus vulnerata navis erat,

    id. 37, 24, 8:

    Scythicorum (smaragdorum) tanta duritia est, ut non queant vulnerari,

    cannot be injured, defaced, Plin. 37, 5, 16, § 64.—
    II.
    Trop., to wound, hurt, injure, pain, etc.:

    aliquem voce,

    Cic. Cat. 1, 4, 9:

    virorum hoc animos vulnerare posset,

    Liv. 34, 7, 7:

    laesus ac vulneratus reus,

    Quint. 7, 2, 30:

    gravior ne nuntius aures Vulneret,

    Verg. A. 8, 583; cf.:

    vulnerant aures eorum praecepta continentiae,

    Lact. 7, 1, 14:

    (amor) mea vulnerat arcu Pectora,

    Ov. A. A. 1, 21:

    fortunae vulneror ictu,

    id. P. 2, 7, 41:

    crimine vulnerari,

    id. H. 18 (19), 105.

    Lewis & Short latin dictionary > vulnero

  • 12 adflīctō (aff-)

        adflīctō (aff-) āvī, ātus, āre, freq.    [adfligo], to break to pieces, destroy, shatter, damage, injure: qui Catuli monumentum adflixit: navīs tempestas adflictabat, Cs.: quod (naves) in vadis adflictarentur, were broken in the shallows, Cs.—Fig., to crush, put an end to: eiusdem furorem.—To trouble, disquiet, distress, harass: homines gravius adflictantur: adflictatur res p. — With pron reflex., to grieve, be greatly troubled: ne te adflictes, T.: cum se Alcibiades adflictaret.— Pass: adflictari lamentarique: de aliquā re: morbo, L.

    Latin-English dictionary > adflīctō (aff-)

  • 13 amb-ūrō

        amb-ūrō ūssī, ūstus, ere    [ambi + uro], to burn round, scorch, singe, consume: hic (Verres) sociorum ambustus incendio: Terret ambustus Phaethon avaras Spes, H.—Jestingly: tribunus ambustus, singed: libris Ambustus propriis, on a funeral pile of his own books, H.: torris, i. e. still burning, V.—Meton., to injure by cold, benumb: ambusti vi frigoris, Ta. — Fig., P. pass., singed, injured, damaged: fortunarum mearum reliquias: damnatione collegae prope ambustus, L.

    Latin-English dictionary > amb-ūrō

  • 14 atterō (adt-)

        atterō (adt-) trīvī (atterui, Tb.), trītus, ere    [ad + tero], to rub against, rub away, wear: attritas harenas, O.: herbas, to trample, V.: Cerberus atterens Caudam, i. e. fawning, H. — Fig., to destroy, waste, impair, injure: alteros, S.: (Germanos), i. e. exhaust by exactions, Ta.: magna pars (exercitūs) temeritate ducum attrita est, S.: opes, S.

    Latin-English dictionary > atterō (adt-)

  • 15 corrumpō (con-r-)

        corrumpō (con-r-) rūpī, ruptus, ere,    to destroy, ruin, waste: frumentum in areā: (frumentum) incendio, Cs.: coria igni, Cs.: ungues dentibus, to bite, Pr.: se suasque spes, S.: opportunitates, to lose, S.—To adulterate, corrupt, mar, injure, spoil: prandium, T.: aqua facile conrumpitur: aquarum fontes, S.: Corrupto caeli tractu, poisoned, V.: umor corruptus, fermented, Ta.: lacrimis ocellos, disfigure, O.—Fig., to corrupt, seduce, entice, mislead: mulierem, T.: (milites) licentia, S.—To gain by gifts, bribe, buy over: alios, N.: centuriones, locum ut desererent, S.: indicem pecuniā: donis, S.: Corruptus vanis rerum, deluded, H.—To corrupt, adulterate, falsify, spoil, mar, pervert, degrade: iudicium, i. e. bribe the judges: ad sententias iudicum corrumpendas: mores civitatis: acceptam (nobilitatem), S.: nutricis fidem, O.: nomen eorum, S.: multo dolore corrupta voluptas, embittered, H.: gratiam, to forfeit, Ph.

    Latin-English dictionary > corrumpō (con-r-)

  • 16 dēlumbō

        dēlumbō —, —, āre    [de + lumbus], to enervate, weaken: sententias.
    * * *
    delumbare, delumbavi, delumbatus V TRANS
    injure (by dislocating hip); bring down on haunches; lame, weaken; bend/curve

    Latin-English dictionary > dēlumbō

  • 17 imminuō (in-m-)

        imminuō (in-m-) uī, ūtus, ere,    to lessen, diminish: copias.—To weaken, impair, enfeeble: mente inminutā, S.—Fig., to lessen, diminish, abate: tempus mora inminuerat, S.: imminuitur aliquid de voluptate: se dolor imminuit, O.: verbum imminutum, contracted.—To encroach upon, violate, injure, subvert, ruin, wear out, destroy: auctoritatem: ius legationis: libertatem: Bocchi pacem, S.: Damnosa quid non imminuit dies? H.: se imminui querebatur, was slighted, Ta.

    Latin-English dictionary > imminuō (in-m-)

  • 18 laesiō

        laesiō ōnis, f    [laedo], a hurting, injuring, personal attack.
    * * *
    injury, harm, hurt; part of speech to injure opponent's case (rhetoric), attack

    Latin-English dictionary > laesiō

  • 19 mulcō

        mulcō āvī, ātus, āre    [MARG-], to beat, cudgel, maltreat, handle roughly, injure: dominum ad mortem, T.: male mulcati clavis ac fustibus: quinqueremis ceteras (navīs) mulcasset, ni, etc., would have disabled, L.: scriptores male mulcati.
    * * *
    mulcare, mulcavi, mulcatus V
    beat up, thrash, cudgel; worst, treat roughly

    Latin-English dictionary > mulcō

  • 20 noceō

        noceō cuī, citūrus, ēre    [1 NEC-], to do harm, inflict injury, hurt: declinare ea, quae nocitura videantur: nihil nocet, does no harm: si grando cuipiam nocuit: nihil iis nocituros hostes, Cs.: quid nocere possunt, quibus, etc., what harm can they do?: ob eam rem noxam nocuerunt, have been guilty of a crime, L. (old form.): quid nocet haec? Iu.: ut... cum militum detrimento noceretur, Cs.: ne quid ei per filium noceretur: mihi nihil ab istis noceri potest: ipsi nihil nocitum iri, no harm will befall, Cs.: verum nocet esse sororem, i. e. it is an obstacle, O.: Turba nocet iactis (telis), hinders, O.
    * * *
    nocere, nocui, nocitus V
    harm, hurt; injure (with DAT)

    Latin-English dictionary > noceō

См. также в других словарях:

  • INJURE — «Toute expression outrageante, termes de mépris ou invective qui ne renferme l’imputation d’aucun fait est une injure.» Infraction juridiquement très proche de la diffamation, l’injure requiert, ainsi qu’en dispose la loi française du 29 juillet… …   Encyclopédie Universelle

  • injure — Injure, Iniuria, Maledictum, Probrum. Injure verbale, Conuitium, Maledictum. B. Laide injure, Blasphemia. Laisser l injure, Concedere iniuriae. Par injure, Contumeliae causa. Nulle injure m a esmeu, Nulla iniuria meipsum pepulit. Prendre à injure …   Thresor de la langue françoyse

  • injure — INJURE. s. f. Tort, outrage de fait ou de parole. Grande injure. injure atroce, sanglante, irreparable. faire injure, faire une injure à quelqu un. endurer, souffrir une injure. oublier, pardonner les injures. repousser les injures. venger l… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • injure — in·jure vt in·jured, in·jur·ing 1: to interfere with or violate the legally protected interests of: as a: to harm the physical, emotional, or mental well being of b: to cause (another) to suffer from damage to, deprivation of, or interference… …   Law dictionary

  • injure — injure, harm, hurt, damage, impair, mar, spoil all mean to affect someone or something so as to rob it of soundness, strength, or perfection or to reduce its value, usefulness, or effectiveness. Injure in its earliest and still frequent sense… …   New Dictionary of Synonyms

  • Injure — In jure, v. t. [imp. & p. p. {Injured}; p. pr. & vb. n. {Injuring}.] [L. injuriari, fr. injuria injury, perh. through F. injurier to insult, in OF. also, to injure; or perhaps fr. E. injury, or F. injure injury. See {Injury}.] To do harm to; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • injure — in‧jure [ˈɪndʒə ǁ ər] verb [transitive] 1. to cause physical harm to someone or to yourself, for example in an accident: • He sought compensation after being injured by a defective product. 2. to make an industry, economy, company, or investor… …   Financial and business terms

  • injure — [in′jər] vt. injured, injuring [altered < earlier injury, to harm < LME injurien < MFr injurier < L injuriari < injuria: see INJURY] 1. to do physical harm or damage to; hurt 2. to offend (one s feelings, pride, etc.); wound 3. to… …   English World dictionary

  • injure — INJURE: Doit toujours se laver dans le sang …   Dictionnaire des idées reçues

  • injure — (v.) mid 15c., do an injustice to, dishonor, probably a back formation from INJURY (Cf. injury), or else from M.Fr. injuriier, from L. injurare. Injury also served as a verb (late 15c.). Related: Injured; injuring …   Etymology dictionary

  • injure — [v] hurt, harm abuse, aggrieve, batter, blemish, blight, break, contort, cripple, cut up, damage, deface, deform, disable, disfigure, distort, distress, do in*, draw blood*, foul, foul up, grieve, hack up, impair, maim, maltreat, mangle, mar,… …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»