-
1 īnflātus
īnflātus adj. with comp. [P. of inflo], swelled up, swollen, puffed up: serpens inflato collo: amnes, L.—Fig., puffed up, inflated, haughty, proud: animus: regis pollicitationibus, Cs.: promissis: iactatione, L.: his opinionibus animus, L.: iuvenis inflatior, L.* * *inflata -um, inflatior -or -us, inflatissimus -a -um ADJinflated, puffed up; bombastic; turgid -
2 īnflātus
īnflātus ūs, m [inflo], a blowing in, blast: (tibiae) si inflatum non recipiunt: primo inflatu tibicinis.—Fig., a breathing into, inspiration: divinus.* * *inflata -um, inflatior -or -us, inflatissimus -a -um ADJinflated, puffed up; bombastic; turgid -
3 inflatus
[st1]1 [-] inflātus, a, um: part. passé de inflo. - [abcl][b]a - rempli de vent, gonflé. - [abcl]b - exalté, enorgueilli. - [abcl]c - enflé, ampoulé, emphatique.[/b] - inflatior: plein de lui-même. [st1]2 [-] inflātŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - insufflation, souffle, inspiration. - [abcl]b - gonflement (= inflatio).[/b] - primo inflatu tibicinis, Cic.: au premier son du joueur de flûte. - inflatus divinus, Cic.: inspiration divine.* * *[st1]1 [-] inflātus, a, um: part. passé de inflo. - [abcl][b]a - rempli de vent, gonflé. - [abcl]b - exalté, enorgueilli. - [abcl]c - enflé, ampoulé, emphatique.[/b] - inflatior: plein de lui-même. [st1]2 [-] inflātŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - insufflation, souffle, inspiration. - [abcl]b - gonflement (= inflatio).[/b] - primo inflatu tibicinis, Cic.: au premier son du joueur de flûte. - inflatus divinus, Cic.: inspiration divine.* * *Inflatus, huius inflatus, pen. prod. Cic. Soufflement.\Inflatus diuinus, pro Afflatu et inspiratione. Cic. Inspiration divine. -
4 inflatus
1. īnflātus, a, um, PAdi. (v. inflo), I) aufgeblaen, aufgeschwollen, strotzend, sich erhebend, collum, Cic.: capilli, fliegende, Ov.: vestis inflatior, Tert.: cui altera bucca inflatior erat, Suet. – II) übtr.: a) zornig, animus, Cic. u.a. – b) aufgebläht, stolz, übermütig (Ggstz. timidus; vgl. Drak. Liv. 37, 12, 4. Weißenb. Liv. 24, 32, 3), m. Abl. loc., inflatus animo, Val. Max. 7, 1, 2: m. Abl. causae, laetitiā, spe, Cic.: successu tantae rei, Liv.: iactatione, Liv.: m. Dat., puteali et feneratorum gregibus, gegenüber den usw., Cic.: absol., ipse iuvenis haud dubie inflatior redierat, Liv. 39, 53, 8. – c) schwülstig, oratio, Cornif. rhet.: explicatio (Ggstz. infracta et. in morem cantici ducta), Sen.: orator, Quint.: rhetor, Suet.————————Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inflatus
-
5 inflatus
I 1. īnflātus, a, umpart. pf. к inflo2. adj.1) надутый, раздутый, полный (bucca Su; collum C; utres Pt)2) развевающийся, распущенный ( capilli O)3) надутый, гордый, надменный (aliquā re C, L)dicendi gloriā i. Q — чванящийся своим красноречием4) напыщенный, высокопарный (oratio rhH.; orator Q)5) гневный, раздражённый ( animus C)II īnflātus, ūs m. [ inflo ]1) вдувание, перен. игра ( на духовом инструменте)i. tibicinis C — игра флейтиста2) вдохновение (i. divinus C) -
6 inflatus [1]
1. īnflātus, a, um, PAdi. (v. inflo), I) aufgeblaen, aufgeschwollen, strotzend, sich erhebend, collum, Cic.: capilli, fliegende, Ov.: vestis inflatior, Tert.: cui altera bucca inflatior erat, Suet. – II) übtr.: a) zornig, animus, Cic. u.a. – b) aufgebläht, stolz, übermütig (Ggstz. timidus; vgl. Drak. Liv. 37, 12, 4. Weißenb. Liv. 24, 32, 3), m. Abl. loc., inflatus animo, Val. Max. 7, 1, 2: m. Abl. causae, laetitiā, spe, Cic.: successu tantae rei, Liv.: iactatione, Liv.: m. Dat., puteali et feneratorum gregibus, gegenüber den usw., Cic.: absol., ipse iuvenis haud dubie inflatior redierat, Liv. 39, 53, 8. – c) schwülstig, oratio, Cornif. rhet.: explicatio (Ggstz. infracta et. in morem cantici ducta), Sen.: orator, Quint.: rhetor, Suet.
-
7 inflatus
1.inflātus, a, um, Part. and P. a., from inflo.2. I.Lit.:II.eae (tibiae) si inflatum non recipiunt,
Cic. Brut. 51, 192:primo inflatu tibicinis,
id. Ac. 4, 7, 20.— -
8 inflatus [2]
-
9 inflatus
-a/um adj Aenflé -
10 inflatus
I.blowing into, blast, inspiration.II.pompous, swollen, puffed up, inflated. -
11 Maxomys inflatus
VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Maxomys inflatus
-
12 Miniopterus inflatus
1. LAT Miniopterus inflatus Thomas2. RUS камерунский длиннокрыл m3. ENG high-crowned [greater long-fingered] bat4. DEU —5. FRA —VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Miniopterus inflatus
-
13 Scalopus inflatus
ENG Tamaulipan moleNLD Tamaulipas-molGER TamaulipasmaulwurfFRA taupe de Tamaulipas -
14 Вздутый
- inflatus; ventricosus; ventosus; tumidus; turgidus; tumidus (cervices); vesicarius; vesiculosus; sufflatus; -
15 inflo
I.Lit.A.In gen.:B.age, jam infla buccas,
Plaut. Stich. 5, 5, 26:ex ore in os palumbi inflare aquam,
Cato, R. R. 90:tumidoque inflatur carbasus Austro,
is swelled, Verg. A. 3, 357:merito quin illis Juppiter ambas Iratus buccas inflet,
should in a rage puff up both his cheeks, Hor. S. 1, 1, 21:inflant (corpus) omnia fere legumina,
make flatulent, Cels. 2, 26.—In partic., to play upon a wind instrument:II.inflare cavas cicutas,
Lucr. 5, 1383:calamos leves,
Verg. E. 5, 2.— Absol., to blow:simul inflavit tibicen, a perito carmen agnoscitur,
Cic. Ac. 2, 27, 86.— With cognate acc.:sonum,
Cic. de Or. 3, 60, 225. —Trop., to puff up, inflate:A.spe falsa animos,
Cic. Pis. 36, 89:regis spem (with erigere animos),
Liv. 35, 42, 5:animos ad intolerabilem superbiam,
id. 45, 31, 31; 37, 26, 4:purpuratis solita vanitate spem ejus inflantibus,
Curt. 3, 2, 10; 5, 10, 3:crescentem tumidis infla sermonibus utrem,
Hor. S. 2, 5, 98:ipse erit glorià inflandus,
Quint. 11, 1 med. — Absol., of speech:Antipater paulo inflavit vehementius,
blew a little too hard, Cic. Leg. 1, 2, 6.—Of music:illi qui fecerunt modos, a quibus aliquid extenuatur, inflatur, variatur,
id. de Or. 3, 26, 102 fin.:et ea (medicamenta) quae ob caritatem emendi mulo inedicorum cupiditas inflaverat,
puffed, bepraised, Veg. Vet. 4, 7, 4.— Hence, inflātus, a, um, P. a., blown into, filled with blowing.Lit.:2.si tibiae inflatae non referant sonum,
Cic. Brut. 51, 192:bucina cecinit jussos inflata receptus,
Ov. M. 1, 340:nolo verba inflata et quasi anhelata gravius exire,
with a too great expenditure of breath, Cic. de Or. 3, 11, 40.—Transf., swelled up, swollen, puffed up:B.serpens inflato collo,
Cic. Vatin. 2, 4:bucca inflatior,
Suet. Rhet. 5:inflatum hesterno venas Iaccho,
Verg. E. 6, 15:Volturnus amnis inflatus aquis,
swollen, enlarged, Liv. 23, 19, 4:amnes,
id. 40, 33, 2:capilli,
hanging loose, dishevelled, Ov. A. A. 3, 145:inflata rore non Achaico turba,
Verg. Cat. 7, 2. — Comp.:vestis inflatior,
Tert. Pall. 4 med. —Trop.1.In gen., puffed up, inflated, haughty, proud:2.quibus illi rebus elati et inflati non continebantur,
Cic. Agr. 2, 35, 97:inflatus et tumens animus,
id. Tusc. 3, 9, 19:inflata spe atque animis,
id. Mur. 15, 33:promissis,
id. ib. 24, 49:laetitia atque insolentia,
id. Phil. 14, 6, 15:jactatione,
Liv. 29, 37, 9:assensionibus,
id. 24, 6, 8:estne quisquam tanto inflatus errore,
Cic. Ac. 2, 36, 116:opinionibus,
id. Off. 1, 26, 91:his opinionibus animus,
Liv. 6, 11, 6, 6, 18, 5:vana spe,
id. 35, 49, 4:vano nuntio,
id. 24, 32, 3:successu tantae rei,
id. 37, 12, 4:legionum numero,
Vell. 2, 80, 2:superbus et inflatus,
Juv. 8, 72:elatus inflatusque,
Suet. Ner. 37.— Comp.:juvenis inflatior,
Liv. 39, 53, 8.—In partic., of style, inflated, turgid:Attici pressi et integri, Asiani inflati et inanes,
Quint. 12, 10, 16:inflatus et tumidus,
Tac. Or. 18:Callimachus,
Prop. 2, 34 (3, 32), 32; Suet. Rhet. 2.— Hence, adv.: inflātē, only in comp., haughtily, proudly, pompously:aliquid latius atque inflatius perscribere,
Caes. B. C. 2, 17, 3:inflatius commemorare,
id. ib. 2, 39, 4:inflatius multo, quam res erat gesta, fama percrebuerat,
id. ib. 3, 79, 4:fabulari inflatius,
Amm. 22, 16, 10. -
16 inflo
īn-flo, flāvī, flātum, āre, I) hineinblasen, A) einblasen, aquam in os, Cato r. r. 90: inflatus ventus, Vitr. 8, 3, 2. – B) in ein Instrument blasen, a) ein Instr. blasen, bucinam, Varro LL.: tibias, Cic.: ebur, Verg.: calamos leves, Verg.: tubam inscienter, Liv.: absol., simul inflavit tibicen, a perito carmen agnoscitur, Cic. Acad. 2, 86: u. (übtr.) paulo inflavit vehementius, schlug einen vollern Ton (in seiner Darstellung) an, Cic. de legg. 1, 6. – b) einen Ton blasen, eum sonum, qui etc., Cic. de or. 3, 225: classica inflantur, der Ton der Tuba erschallt, die Kriegstrompeten schmettern, Verg. georg. 2, 539: übtr., etw. ausposaunen, ad vicem bellorum civilium inflabant litui quaedam colorata laesae crimina maiestatis, die Lärmtrompete ließ verlauten von usw., Amm. 19, 12, 1: quae (medicamenta) non tam ad utilitatem curandi quam ob caritatem emendi mulomedicorum cupiditas inflaverat, Veget. mul. 6, 7, 4. – II) aufblasen, 1) eig.: a) aufblasen, aufschwellen machen, aufblähen, im Passiv auch = aufschwellen, aufbauschen, ambas buccas, Hor.: utrem, Hor.: rugosam pellem (v. Frosche), Phaedr.: u. so (v. Frosche) se u. se validius, Hor. u. Phaedr.: carbasus (Segel) inflatur austro, Verg.: collum inflatum, vesicae inflatae, Cic.: capilli inflati, aufgebauschte, Ov.: amnis inflatus (aquis), Liv. – b) als mediz. t. t., α) an- od. aufschwellen (trans.), auf dunsen (trans.), im Passiv an- od. aufschwellen (intrans.), aufbunsen (intrans.), u. insbes. aufblähen, absol. = blähen (intrans.), cutem, Cels.: corpus, Scrib. Larg., corpora, Pers. (wie bei Wassersüchtigen); aber auch corpora = aufblähen (v. den Bohnen), Ov.: ventrem (v. Bohnen), Cic.: absol., inflant omnia legumina, Cels.: Partiz. subst., omnia inflantia, alles Blähende, Cels. – β) entzünden, partes, quas attigerit, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 4, 46. – c) einen Ton, Laut mit vollen Backen hervorblasen, hervorschnauben, aliquid extenuatur, inflatur, es wird bald ein Piano, bald ein Forte angebracht, Cic. de or. 3, 102: nolo (exire) inflata verba, schnaubende, Cic. de or. 3, 41. – 2) übtr.: a) im allg.: inflatus et tumens animus, eine (von einer Leidenschaft) aufgewühlte und erregte Seele, Cic. Tusc. 3, 19. – b) insbes., α) jmd. = jmds. Zuversicht (Selbstvertrauen) schwellen machen, -erhöhen, -steigern, dah. auch im guten Sinne = jmd. erheben u. ermutigen, anfeuern, im üblen Sinne = jmd. aufblasen, aufgeblasen od. stolz machen, alqm, Hor. u. Quint. (im Bilde, inflari aurā superbiae, Cassiod. var. 2, 3, 4): animos, Liv.: animos impios, Curt.: animos spe falsā, Liv.: Aetolos vanā spe, Liv.: eorom animos ad intolerabilem insolentiam, Liv.: u. oft inflatus m. Abl. (voll Zuversicht, -Selbstvertrauen, angefeuert, im üblen Sinne = aufgeblasen, stolz, übermütig), tanto errore, Cic.: falso nuntio, Liv.: opinionibus, Liv.: laetitiā, spe, Cic.: iactatione, Liv. – β) einen Affekt steigern, spem alcis, jmd. in seiner H. bestärken, zB. îsdem mendaciis et regis spem, Liv. 35, 42, 5: solitā vanitate spem eius, Curt. 3, 2 (5), 10.
-
17 inflo
īn-flo, flāvī, flātum, āre, I) hineinblasen, A) einblasen, aquam in os, Cato r. r. 90: inflatus ventus, Vitr. 8, 3, 2. – B) in ein Instrument blasen, a) ein Instr. blasen, bucinam, Varro LL.: tibias, Cic.: ebur, Verg.: calamos leves, Verg.: tubam inscienter, Liv.: absol., simul inflavit tibicen, a perito carmen agnoscitur, Cic. Acad. 2, 86: u. (übtr.) paulo inflavit vehementius, schlug einen vollern Ton (in seiner Darstellung) an, Cic. de legg. 1, 6. – b) einen Ton blasen, eum sonum, qui etc., Cic. de or. 3, 225: classica inflantur, der Ton der Tuba erschallt, die Kriegstrompeten schmettern, Verg. georg. 2, 539: übtr., etw. ausposaunen, ad vicem bellorum civilium inflabant litui quaedam colorata laesae crimina maiestatis, die Lärmtrompete ließ verlauten von usw., Amm. 19, 12, 1: quae (medicamenta) non tam ad utilitatem curandi quam ob caritatem emendi mulomedicorum cupiditas inflaverat, Veget. mul. 6, 7, 4. – II) aufblasen, 1) eig.: a) aufblasen, aufschwellen machen, aufblähen, im Passiv auch = aufschwellen, aufbauschen, ambas buccas, Hor.: utrem, Hor.: rugosam pellem (v. Frosche), Phaedr.: u. so (v. Frosche) se u. se validius, Hor. u. Phaedr.: carbasus (Segel) inflatur austro, Verg.: collum inflatum, vesicae inflatae, Cic.: capilli inflati, aufgebauschte, Ov.: amnis inflatus (aquis), Liv. – b) als mediz. t. t., α) an- od. aufschwellen (trans.), auf-————dunsen (trans.), im Passiv an- od. aufschwellen (intrans.), aufbunsen (intrans.), u. insbes. aufblähen, absol. = blähen (intrans.), cutem, Cels.: corpus, Scrib. Larg., corpora, Pers. (wie bei Wassersüchtigen); aber auch corpora = aufblähen (v. den Bohnen), Ov.: ventrem (v. Bohnen), Cic.: absol., inflant omnia legumina, Cels.: Partiz. subst., omnia inflantia, alles Blähende, Cels. – β) entzünden, partes, quas attigerit, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 4, 46. – c) einen Ton, Laut mit vollen Backen hervorblasen, hervorschnauben, aliquid extenuatur, inflatur, es wird bald ein Piano, bald ein Forte angebracht, Cic. de or. 3, 102: nolo (exire) inflata verba, schnaubende, Cic. de or. 3, 41. – 2) übtr.: a) im allg.: inflatus et tumens animus, eine (von einer Leidenschaft) aufgewühlte und erregte Seele, Cic. Tusc. 3, 19. – b) insbes., α) jmd. = jmds. Zuversicht (Selbstvertrauen) schwellen machen, -erhöhen, -steigern, dah. auch im guten Sinne = jmd. erheben u. ermutigen, anfeuern, im üblen Sinne = jmd. aufblasen, aufgeblasen od. stolz machen, alqm, Hor. u. Quint. (im Bilde, inflari aurā superbiae, Cassiod. var. 2, 3, 4): animos, Liv.: animos impios, Curt.: animos spe falsā, Liv.: Aetolos vanā spe, Liv.: eorom animos ad intolerabilem insolentiam, Liv.: u. oft inflatus m. Abl. (voll Zuversicht, -Selbstvertrauen, angefeuert, im üblen Sinne = aufgeblasen, stolz, übermütig), tanto errore,————Cic.: falso nuntio, Liv.: opinionibus, Liv.: laetitiā, spe, Cic.: iactatione, Liv. – β) einen Affekt steigern, spem alcis, jmd. in seiner H. bestärken, zB. îsdem mendaciis et regis spem, Liv. 35, 42, 5: solitā vanitate spem eius, Curt. 3, 2 (5), 10. -
18 amnis
amnis, is, m. (vgl. altind. abann »Fluß«, cymr. afon), eig. jedes Gewässer, insbes. ein größeres, der Strom, schiffbar u. unmittelbar ins Meer fließend (hingegen fluvius u. flumen = ein gewöhnl. Fluß), Oxus amnis, Lycus amnis, Curt.: ostium amnis, Liv.: ripa amnis, Vulg.: iusti cursus amnis, Liv.: amnis navium patiens, Liv.: oblivionis amnis (= Lethe), Lact.: amnis Alpinus, Liv.: amnis piscosus, Ov.: amnis perennis, Cic. u. Liv.: amnis inflatus aquis u. bl. inflatus, Liv.: amnis rapidus, Hor. u. Sen. rhet.: amnis placidus, Plin. ep.: violentus, Liv.: vastus, Sen.: verticosus, Liv.: non tenuis rivulus, sed abundantissimus amnis, Cic.: ut flumina in contrarias partes fluxerint atque in amnes mare influxerit, Cic. – poet., v. Sternbild des Eridanus als Stromgott, Caes. Germ. Arat. 648; vgl. Cic. Arat. 145 sq. – poet. wie flumen (abstr.) = die Strömung, der Strom, prono amni, Verg.: secundo amne, stromabwärts, Verg.: adverso amne, stromaufwärts, Curt. – poet. von den Strömungen des Ozeans, mit u. ohne Oceani ( wie Ὠκεανος ποταμός, Hom.), Verg. u. Tibull. (vgl. Broukh. Tibull. 3, 5, 62). – poet. vom Waldstrom, Gießbach, Wildbach, ruunt de montibus amnes, Verg.: sowie v. kleinern Flüssen, Nebenflüssen, Bächen, quietos irritat amnes, Hor.: Liris taciturnus amnis. Hor. – poet. »Wasserstrom« für »Wasser«, Verg. Aen. 7, 465 u. 12, 417: spätlat. für »Flüssigkeit« übh., amnis musti, Pallad. 11, 14, 18. – / a) Abl. Sing. gew. amne; doch auch (selbst bei Cic. u. Liv.) amni, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 335 u. 336. – b) vorklass. als fem., Plaut. merc. 859. (u.a. Altlateiner b. Non. 191 sq.). Varr. sat. Men. 415. Varr. r.r. 3, 5, 9. Vgl. Serv. Verg. Aen. 9, 124 u. 469. Paul. ex Fest. 61, 7.
-
19 anschwellen
anschwellen, 1) v. intr.tumescere. intumescere (aufschwellen, aufdunsen). – turgescere (aufgetrieben werden). – crescere. accrescere. augescere. augeri (wachsen, anwachsen, von Flüssen). – angeschwollen sein, tumere; turgere: stark, vastius tumere (v. Gliedern): die Füße sind angeschwollen, in pedibus tumor est. – ein angeschwollenes Glied, membrum tumidum ac turgidum: ein angeschwollener Fluß, amnis inflatus aquis u. bl. amnis inflatus: ein durch Regen angeschwollener Fluß, amnis imbribus auctus. – II) v. tr. implere [145]( im allg.). – augere (v. Wasser, das die Flüsse anwachsen läßt). – der Wind schwellt die Segel an, flatus implet vela. – Anschwellen, das, - ung, die, tumor (Geschwulst eines Gliedes). – auctus (das Anwachsen, z. B. fluminum).
-
20 inflo
inflo, āre, āvi, ātum - tr. et qqf. intr. [st2]1 [-] souffler dans, remplir de vent, gonfler, enfler. [st2]2 [-] sonner, jouer (d’un instrument à vent). [st2]3 [-] enfler (d'orgueil), donner de l'orgueil. [st2]4 [-] élever (le style). [st2]5 [-] élever, augmenter (le prix). - inflare bucinam: sonner du clairon. - simul inflavit tibicen, Cic.: dès que le flûtiste a commencé à jouer. - classica inflantur, Virg.: les trompettes retentissent. - inflare animos ad insolentiam: gonfler le coeur d'orgueil. - inflare orationem, Cic.: enfler son style. - regis spem inflare, Liv. 35, 42: augmenter les espoirs du roi.* * *inflo, āre, āvi, ātum - tr. et qqf. intr. [st2]1 [-] souffler dans, remplir de vent, gonfler, enfler. [st2]2 [-] sonner, jouer (d’un instrument à vent). [st2]3 [-] enfler (d'orgueil), donner de l'orgueil. [st2]4 [-] élever (le style). [st2]5 [-] élever, augmenter (le prix). - inflare bucinam: sonner du clairon. - simul inflavit tibicen, Cic.: dès que le flûtiste a commencé à jouer. - classica inflantur, Virg.: les trompettes retentissent. - inflare animos ad insolentiam: gonfler le coeur d'orgueil. - inflare orationem, Cic.: enfler son style. - regis spem inflare, Liv. 35, 42: augmenter les espoirs du roi.* * *Inflo, inflas, inflare, Enfler. Buccinam inflare. Varro. Souffler dedens.\Inflare. Cato. Mettre ou jecter, ou faire entrer dedens en soufflant.\Inflare ambas buccas. Horat. Enfler.\Inflare sonum. Cic. Souffler, ou donner petit ou grand vent à un instrument.\Inflat animos rumor. Cic. Enfle et enorgueillist, Enfelonnist.\Inflare spem alicuius. Liu. Accroistre.\Inflatum esse. Liu. Avoir le coeur enflé, ou felon, Estre enfelonni.\Inflatus animus. Cic. Gros coeur et felon.\Inflatus et tumens animus. Cic. Fier, Orgueilleux, Felon.
См. также в других словарях:
Inflatus — In*fla tus, n. [L. See {Inflate}, v. t.] A blowing or breathing into; inflation; inspiration. [1913 Webster] The divine breath that blows the nostrils out To ineffable inflatus. Mrs. Browning. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Inflātus — (lat.), aufgeblasen, aufgebläht, bauchig … Meyers Großes Konversations-Lexikon
inflatus — index inflated (bombastic), inflated (enlarged), pretentious (pompous) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
inflatus — ə̇nˈflād.əs noun ( es) Etymology: Latin, from inflatus, past participle of inflare to inflate more at inflate : afflatus, inspiration … Useful english dictionary
inflatus — in|fla̱tus, ...ta, ...tum [zu lat. inflare, inflatum = hineinblasen; aufblasen]: aufgebläht, vermehrt lufthaltig (bes. vom Magen Darm System) … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
inflatus — in·fla·tus … English syllables
Caulanthus inflatus — Caulanthus inflatus … Wikipedia Español
Camponotus inflatus — Camponotus inflatus … Wikipédia en Français
Caulanthus inflatus — Caulanthus inflatus … Wikipédia en Français
Caulanthus inflatus — Scientific classification Kingdom: Plantae (unranked) … Wikipedia
Omorgus inflatus — Omorgus inflatus, adult Scientific classification Kingdom: Animalia … Wikipedia