-
1 atomus
atomus ī, f, ἄτομοσ, an indivisible particle, atom.* * *Iatoma, atomum ADJindivisible, atomic, that cannot be cutIIatom, ultimate component of matter, particle incapable of being divided -
2 atomos
ătŏmus, a, um, adj., = atomos.I.Uncut, not to be cut, indivisible:II. A.Graeci (tus) stagonian et atomum tali modo appellant,
Plin. 12, 14, 32, § 62.—Far more freq.,Of matter, an atom, of which particles, acc. to the doctrine of Democritus, all things are composed (the distinction between an atom, an ultimate particle of matter, and a molecule, the ultimate combination of matter, was of course unknown to the ancients;B.syn.: corpora, corpora parva, corpora minuta, corpuscula, Lucr., Cic.): atomi, id est corpora individua propter soliditatem,
Cic. Fin. 1, 6, 17; id. Tusc. 1, 18, 42; id. N. D. 1, 20, 54; id. Fat. 11, 24; id. N. D. 1, 24, 66; id. Ac. 1, 2, 6 al.; Vitr. 2, 2; Lact. de Ira Dei, 10 (where, as in Vitr. 2, 2, acc. to several editt., it stands as masc.); Isid. Orig. 13, 2, 1 sqq.—Of time: in atomo, after the Gr. en atomôi, in a moment, in the twinkling of an eye, Tert. Res. Carn. 42 and 51; id. adv. Marc. 3, 24; so in the Gr. Test. 1 Cor. 15, 52, but rendered in momento by the Vulg. -
3 atomus
ătŏmus, a, um, adj., = atomos.I.Uncut, not to be cut, indivisible:II. A.Graeci (tus) stagonian et atomum tali modo appellant,
Plin. 12, 14, 32, § 62.—Far more freq.,Of matter, an atom, of which particles, acc. to the doctrine of Democritus, all things are composed (the distinction between an atom, an ultimate particle of matter, and a molecule, the ultimate combination of matter, was of course unknown to the ancients;B.syn.: corpora, corpora parva, corpora minuta, corpuscula, Lucr., Cic.): atomi, id est corpora individua propter soliditatem,
Cic. Fin. 1, 6, 17; id. Tusc. 1, 18, 42; id. N. D. 1, 20, 54; id. Fat. 11, 24; id. N. D. 1, 24, 66; id. Ac. 1, 2, 6 al.; Vitr. 2, 2; Lact. de Ira Dei, 10 (where, as in Vitr. 2, 2, acc. to several editt., it stands as masc.); Isid. Orig. 13, 2, 1 sqq.—Of time: in atomo, after the Gr. en atomôi, in a moment, in the twinkling of an eye, Tert. Res. Carn. 42 and 51; id. adv. Marc. 3, 24; so in the Gr. Test. 1 Cor. 15, 52, but rendered in momento by the Vulg. -
4 individuum
in-dīvĭdŭus, a, um, adj. [2. in-divido].I.Lit., not divided, indivisible (class.):II.arbores,
with stems not branched, Plin. 16, 30, 53, § 122:ille atomos, quas appellat, id est, corpora individua,
Cic. Fin. 1, 6, 17:nihil esse individuum potest,
id. N. D. 1, 23, 65:corpuscula,
Amm. 26, 1, 1.—Hence, subst.: indīvĭdŭum, i, n., an atom, indivisible particle:ex illis individuis, unde omnia Democritus gigni affirmat,
Cic. Ac. 2, 17 fin.:ne individuum quidem, nec quod dirimi distrahive non possit,
id. N. D. 3, 12, 29.—Trop., inseparable, not separated (postAug.):comitatus virtutum,
Sen. Ep. 67 med.:contubernium,
App. M. 4, p. 154, 16:Rhodum secuti et apud Capreas individui,
Tac. A. 6, 10: pietas, undivided, impartial, Ps.Quint. Decl. 5, 3. -
5 individuus
in-dīvĭdŭus, a, um, adj. [2. in-divido].I.Lit., not divided, indivisible (class.):II.arbores,
with stems not branched, Plin. 16, 30, 53, § 122:ille atomos, quas appellat, id est, corpora individua,
Cic. Fin. 1, 6, 17:nihil esse individuum potest,
id. N. D. 1, 23, 65:corpuscula,
Amm. 26, 1, 1.—Hence, subst.: indīvĭdŭum, i, n., an atom, indivisible particle:ex illis individuis, unde omnia Democritus gigni affirmat,
Cic. Ac. 2, 17 fin.:ne individuum quidem, nec quod dirimi distrahive non possit,
id. N. D. 3, 12, 29.—Trop., inseparable, not separated (postAug.):comitatus virtutum,
Sen. Ep. 67 med.:contubernium,
App. M. 4, p. 154, 16:Rhodum secuti et apud Capreas individui,
Tac. A. 6, 10: pietas, undivided, impartial, Ps.Quint. Decl. 5, 3. -
6 continuus
continuus adj. [com-+2 TA-], joining, connecting, uninterrupted, continuous, unbroken: Leucada continuam habuere coloni, i. e. a peninsula, O.: ignis proxima quaeque et deinceps continua amplexus, L.: montes, H.: montium iugum, Ta.— Of a person: Nerva principi, nearest, Ta.—Fig., of time, successive, continuous: continuā nocte, the following night, O.: ex eo die dies continuos quinque, Cs.: mensīs octo: aliquot annos continuos, without interruption.—Of events, in unbroken succession, continuous: bella, L.: cursus proeliorum, Ta.: incommoda, Cs.: iter, Cu.—Of persons, persistent, unremitting: accusandis reis, Ta.* * *Icontinua, continuum ADJincessant/unremitting, constantly repeated/recurring; successive, next in line; continuous, connected/hanging together; uninterrupted; indivisible; lastingIIattendant, one who is always around -
7 indīviduum
-
8 in-dīviduus
in-dīviduus adj., indivisible: corpora. -
9 individuus
individua, individuum ADJindivisible, inseparable -
10 indivisibilis
indivisibilis, indivisibile ADJindivisible, inseparable -
11 indivisibiliter
-
12 indivisus
indivisa, indivisum ADJundivided, not split/cloven; indivisible; held in common/jointly/in equal parts -
13 impartibilis
impartĭbĭlis ( inp-), e, adj. [2. in-partibilis], indivisible:deus,
Claud. Mam. Stat. An. 3, 3. -
14 impertilis
impertĭlis ( inp-), e, adj. [2. in-partilis], indivisible (late Lat.):nota,
Aug. de Mus. 6 fin. -
15 indispertibilis
indispertĭbĭlis, e, adj. [2. in-dispertio], indivisible (eccl. Lat.), Mar. Merc. Cyrill. Incarn. Unigen. 25. -
16 indissecabilis
in-dissĕcābĭlis, e, adj. [2. in-disseco], indivisible, Isid. 3, 5, 4. -
17 indivisibilis
indīvīsĭbĭlis, e, adj. [2. in-divido], indivisible (post-class.):materia,
Diom. p. 415 P.:anima,
Tert. Anim. 51; Isid. 3, 5, 3.— Adv.: in-dīvīsĭbĭlĭter, indivisibly, Tert. Anim. 51. -
18 indivisibiliter
indīvīsĭbĭlis, e, adj. [2. in-divido], indivisible (post-class.):materia,
Diom. p. 415 P.:anima,
Tert. Anim. 51; Isid. 3, 5, 3.— Adv.: in-dīvīsĭbĭlĭter, indivisibly, Tert. Anim. 51. -
19 inpartibilis
impartĭbĭlis ( inp-), e, adj. [2. in-partibilis], indivisible:deus,
Claud. Mam. Stat. An. 3, 3. -
20 inpertilis
impertĭlis ( inp-), e, adj. [2. in-partilis], indivisible (late Lat.):nota,
Aug. de Mus. 6 fin.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
indivisible — [ ɛ̃divizibl ] adj. • 1314; bas lat. indivisibilis ♦ Qui n est pas divisible. L homme est un composé indivisible. La République une et indivisible, proclamation de l unité de la République sous la Révolution, qui s opposait aux tendances… … Encyclopédie Universelle
indivisible — in·di·vis·i·ble /ˌin də vi zə bəl/ adj: consisting of one whole whose parts cannot be divided or treated individually an indivisible obligation in·di·vis·i·bil·i·ty / ˌvi zə bi lə tē/ n in·di·vis·i·bly adv Merriam Webster’s Dictionary of Law. Me … Law dictionary
Indivisible — In di*vis i*ble, a. [L. indivisibilis: cf. F. indivisible. See {In } not, and {Divisible}.] [1913 Webster] 1. Not divisible; incapable of being divided, separated, or broken; not separable into parts. One indivisible point of time. Dryden. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
Indivisible — In di*vis i*ble, n. 1. That which is indivisible. [1913 Webster] By atom, nobody will imagine we intend to express a perfect indivisible, but only the least sort of natural bodies. Digby. [1913 Webster] 2. (Geom.) An infinitely small quantity… … The Collaborative International Dictionary of English
indivisible — Indivisible. adj. de tout genre. Qui ne se peut diviser. Un point indivisible. l atome est indivisible … Dictionnaire de l'Académie française
indivisible — (adj.) early 15c., from M.Fr. indivisible and directly from L.L. indivisibilis, from in not, opposite of (see IN (Cf. in ) (1)) + divisibilis (see DIVISIBLE (Cf. divisible)) … Etymology dictionary
indivisible — adjetivo 1. Que no puede ser dividido: cantidad indivisible … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
indivisible — [in΄də viz′ə bəl] adj. [ME indyvysible < LL indivisibilis: see IN 2 & DIVISIBLE] 1. that cannot be divided 2. Math. that cannot be divided by a specific number or quantity without leaving a remainder n. anything indivisible indivisibility n.… … English World dictionary
indivisible — meaning ‘unable to be divided’, is spelt ible, not able. See able, ible … Modern English usage
indivisible — (Del lat. indivisibĭlis). 1. adj. Que no se puede dividir. 2. Der. Dicho de una cosa: Que no admite división, ya por ser esta impracticable, ya porque impida o varíe sustancialmente su aptitud para el destino que tenía, ya porque desmerezca mucho … Diccionario de la lengua española
indivisible — ► ADJECTIVE 1) unable to be divided or separated. 2) (of a number) unable to be divided by another number exactly without leaving a remainder. DERIVATIVES indivisibility noun indivisibly adverb … English terms dictionary