-
1 indignor
indignor, āri, ātus sum [indignus] [st2]1 [-] s’indigner, être indigné. [st2]2 [-] rejeter comme indigne, dédaigner, repousser. [st2]3 [-] rendre odieux. [st2]4 [-] irriter, aggraver, envenimer. - arch. inf. indignarier, Lucr. 3, 870. - indignari quod: s'indigner de ce que. - indignans quod, Caes. indignans si, Curt.: furieux de voir que... - indignari aliquid: s'indigner de qqch. - indignari de aliqua re: s'indigner à propos de qqch. - nimium cito ait me indignari de tabulis, Cic. Com. 5: il dit que je suis trop prompt à m'indigner à propos de ses registres. - indignari + prop. inf.: s'indigner de ce que, s'indigner de voir que, trouver révoltant que. - indignabamini aerarium expilari, Sall.: vous vous indigniez de voir le trésor mis au pillage. - indignari + inf.: s'indigner de. - non indignabere vinci, Ov.: tu ne t'indigneras pas d'être vaincu. - facti indignandi causā, Cic.: pour rendre le fait plus révoltant. - post-class. indignari alicui rei: s'indigner de qqch. - contaminationi non indignari, Dig. 48, 5, 2: ne pas s'indigner d'une souillure. - ne tumentia indignentur, C.-Aur. Acut. 3, 3, 13.: pour ne pas aggraver les enflures.* * *indignor, āri, ātus sum [indignus] [st2]1 [-] s’indigner, être indigné. [st2]2 [-] rejeter comme indigne, dédaigner, repousser. [st2]3 [-] rendre odieux. [st2]4 [-] irriter, aggraver, envenimer. - arch. inf. indignarier, Lucr. 3, 870. - indignari quod: s'indigner de ce que. - indignans quod, Caes. indignans si, Curt.: furieux de voir que... - indignari aliquid: s'indigner de qqch. - indignari de aliqua re: s'indigner à propos de qqch. - nimium cito ait me indignari de tabulis, Cic. Com. 5: il dit que je suis trop prompt à m'indigner à propos de ses registres. - indignari + prop. inf.: s'indigner de ce que, s'indigner de voir que, trouver révoltant que. - indignabamini aerarium expilari, Sall.: vous vous indigniez de voir le trésor mis au pillage. - indignari + inf.: s'indigner de. - non indignabere vinci, Ov.: tu ne t'indigneras pas d'être vaincu. - facti indignandi causā, Cic.: pour rendre le fait plus révoltant. - post-class. indignari alicui rei: s'indigner de qqch. - contaminationi non indignari, Dig. 48, 5, 2: ne pas s'indigner d'une souillure. - ne tumentia indignentur, C.-Aur. Acut. 3, 3, 13.: pour ne pas aggraver les enflures.* * *Indignor, indignaris, indignari. Cic. Se courroucer et marrir, Sedespiter, Estre indigné.\Indignor, cum accusatiuo. Quintil. Quidam indignantur imperia. Refusent et ne veulent point, etc.\Pontem indignatus Araxes. Virgil. Le fleuve Araxes sur lequel le roy Xerxes essaya de faire un pont, mais le fleuve ne le voulut endurer, et par son impetuosité renversa tout.\Preces indignari. Stat. Estre marri d'estre prié de quelque chose.\Indignor, cum infinitiuo. Lucanus, - indignatus apertum Fortunae praebere caput. Indigné et marri de, etc. -
2 casus
ablātīvus (casus), i, m. l'ablatif.* * *ablātīvus (casus), i, m. l'ablatif.* * *Casus, huius casus, m. gen. Cic. Cas, Fortune, Adventure, Cheute, Tombement, Ruine, Trebuchement.\Casuum maris ignarus. Tacit. Ignorant les adventures et fortunes de mer.\Caecus casus. Cic. Qui est sans aucune raison.\Fortuiti casus. Columel. Cas d'adventure.\Grauis casus et miserabilis. Cic. Grand meschef, ou Mesadventure, ou Mesadvenue.\Incerto casu pendere res dicitur. Seneca. Quand la chose est doubteuse, Quand on est incertain quelle en sera la fin, et qu'il en adviendra.\Infestus casus. Cic. Mal'adventure, Mauvaise fortune, Meschef.\Marini casus. Virg. Adventures ou fortunes de mer.\Nefandus casus. Seneca. Un cas indigne d'estre recité.\Sinister casus. Stat. Male fortune, Mesadventure, Mesadvenue, Mal'adventure,\Subitus casus. Iuuen. Un cas subit, soubdain.\Accipere grauiter casum aliquem. Cice. En estre marri, Le porter mal patiemment.\Adesse casu. Cic. Estre present par cas d'adventure.\Adesse in casu alicuius. Cic. Estre present quand la fortune luy est advenue.\Agi casibus. Virg. Estre tormenté et agité, etc.\Auertere casum dicitur Deus. Virgil. Divertir le malheur, ou male fortune.\Casu forte temere nonnunquam concurrunt somnia. Cic. Par cas d'adventure.\In casum dare. Tacit. Mettre à l'adventure, Mettre en hazard, Hazarder, Adventurer.\Demisit me in eum casum fortuna. Plancus ad Senatum. Fortune m'a mis en ceste perplexité et necessité.\Euadere casus. Virg. Eviter les dangers.\Indignari casum amici. Virg. Estre marri de la fortune de son ami.\Inuehere casum. Cic. Amener.\Natus in sylua casu quodam. Liu. D'adventure.\Onerare casus suos. Seneca. Augmenter, Aggraver.\In casu esse. Cic. En la puissance de fortune.\Casus, pro Periculo. Celsus. Danger, Peril.\Casibus grauissimis opitulari. Cels. Aider, et secourir.\Casus vrbis. Virg. La ruine.\Casus altior. Iuuen. Cheute de hault.\Celerare casus. Lucret. Haster la cheute, Cheoir vistement.\Dari ad casum. Cic. Estre rué jus.
См. также в других словарях:
indigner — [ ɛ̃diɲe ] v. tr. <conjug. : 1> • 1355; au p. p. 1330; s endeignier,XIIe; lat. indignari 1 ♦ Remplir d indignation. ⇒ écœurer, outrer, révolter, scandaliser. Sa conduite a indigné tout le monde. 2 ♦ S INDIGNER v. pron. Être saisi d… … Encyclopédie Universelle
indigna — INDIGNÁ, indignez, vb. I. refl. şi tranz. A fi cuprins sau a stârni indignare; a (se) necăji, a (se) supăra. – Din fr. indigner, lat. indignari. Trimis de valeriu, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 INDIGNÁ vb. a (se) revolta, a (se) scandaliza, (înv.)… … Dicționar Român
indignar — (Del lat. indignari.) ► verbo transitivo/ pronominal Enfadar mucho a una persona: ■ me indignan las injusticias; se indignó con sus tonterías; nos indignamos contra el comité organizador; no niegues que te indignaste por el trato que nos dieron.… … Enciclopedia Universal
indignieren — in|di|gnie|ren auch: in|dig|nie|ren 〈V. tr.; hat; geh.〉 jmdn. indignieren jmds. Unwillen, Entrüstung erregen [<lat. indignari „unwillig, entrüstet sein“] * * * in|di|g|nie|ren <sw. V.; hat [lat. indignari = etw. für unwürdig halten,… … Universal-Lexikon
indignare — INDIGNÁRE, indignări, s.f. 1. Faptul de a (se) indigna. 2. Revoltă sufletească amestecată cu amărăciune, mânie şi dispreţ, provocată de o faptă nedemnă, nedreaptă sau ruşinoasă; indignaţiune. – v. indigna. Trimis de valeriu, 13.09.2007. Sursa:… … Dicționar Român
marrir — Se Marrir, et courroucer de quelque chose, Durius aut grauiter accipere, Indignari, Succensere, Irasci. Estre marri et dolent de quelque chose, AEgre habere, AEgre ferre, Dolere, Dolenter ferre, Grauiter ferre, Iniquo animo ferre aut pati,… … Thresor de la langue françoyse
Indignant — In*dig nant, a. [L. indignans, antis, p. pr. of indignari to be indignant, disdain. See {Indign}.] Affected with indignation; wrathful; passionate; irate; feeling wrath, as when a person is exasperated by unworthy or unjust treatment, by a mean… … The Collaborative International Dictionary of English
indignant — adjective Etymology: Latin indignant , indignans, present participle of indignari to be indignant, from indignus unworthy, from in + dignus worthy more at decent Date: 1590 filled with or marked by indignation < became indignant at the accusation … New Collegiate Dictionary
Не плакать, не смеяться, не ненавидеть, но понимать — С латинского: Non indignari, поп admirari, sed intelligere (нон индигнари, нон адмирари, сэд интэллигэрэ). Из «Политического трактата» нидерландского философа Бенедикта (Баруха) Спинозы (1632 1677), который так определял назначение философии.… … Словарь крылатых слов и выражений
indignant — indignantly, adv. /in dig neuhnt/, adj. feeling, characterized by, or expressing strong displeasure at something considered unjust, offensive, insulting, or base: indignant remarks; an indignant expression on his face. [1580 90; < L indignant (s … Universalium
indignation — /in dig nay sheuhn/, n. strong displeasure at something considered unjust, offensive, insulting, or base; righteous anger. [1325 75; ME indignacio(u)n < L indignation (s. of indignatio), equiv. to indignat(us) ptp. of indignari to be indignant,… … Universalium