Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

indŏcĭlis

  • 1 indocilis

    indŏcĭlis, e [st1]1 [-] qu'on ne peut pas instruire, indocile.    - nimis indociles quidam tardique sunt, Cic. Nat. 1: il y a des gens particulièrement indociles et lents d'esprit. [st1]2 [-] rebelle.    - avec gén. vir indocilis pacisque modique, Sil. 12: héros rebelle à la paix et à la mesure.    - avec dat. natio indocilis quieti, Sil. 11, 11: nation rebelle au repos. [st1]3 [-] qui ne peut se faire à, incapable.    - avec inf. indocilis pauperiem pati, Hor. C. 1: incapable de supporter la pauvreté.    - et laeta et tristia ferre indocilis, Sil. 12: incapable de supporter la bonne comme la mauvaise fortune. [st1]4 [-] ignorant, qui ne sait pas.    - Virg. En. 8, 321.    - indocilis cæli, Plin. 18, 226: qui n'entend rien au temps. [st1]4 [-] qui n'est pas apte à.    - arbores indociles nasci alibi... Plin. 14, pr. 1: arbres qui ne peuvent naître ailleurs... [st1]5 [-] qu'on ne peut enseigner.    - indocilis usus disciplina, Cic. Ac. 2, 2: les leçons de l'expérience qui ne s'enseignent pas. [st1]6 [-] non appris, non enseigné.    - Prop. 1, 2, 12.
    * * *
    indŏcĭlis, e [st1]1 [-] qu'on ne peut pas instruire, indocile.    - nimis indociles quidam tardique sunt, Cic. Nat. 1: il y a des gens particulièrement indociles et lents d'esprit. [st1]2 [-] rebelle.    - avec gén. vir indocilis pacisque modique, Sil. 12: héros rebelle à la paix et à la mesure.    - avec dat. natio indocilis quieti, Sil. 11, 11: nation rebelle au repos. [st1]3 [-] qui ne peut se faire à, incapable.    - avec inf. indocilis pauperiem pati, Hor. C. 1: incapable de supporter la pauvreté.    - et laeta et tristia ferre indocilis, Sil. 12: incapable de supporter la bonne comme la mauvaise fortune. [st1]4 [-] ignorant, qui ne sait pas.    - Virg. En. 8, 321.    - indocilis cæli, Plin. 18, 226: qui n'entend rien au temps. [st1]4 [-] qui n'est pas apte à.    - arbores indociles nasci alibi... Plin. 14, pr. 1: arbres qui ne peuvent naître ailleurs... [st1]5 [-] qu'on ne peut enseigner.    - indocilis usus disciplina, Cic. Ac. 2, 2: les leçons de l'expérience qui ne s'enseignent pas. [st1]6 [-] non appris, non enseigné.    - Prop. 1, 2, 12.
    * * *
        Indocilis, et hoc indocile, pen. corr. Plin. Indocile, à qui on ne peult rien apprendre.
    \
        Indocilis caeli agricola. Plin. A qui on ne peult apprendre la nature du ciel.
    \
        Indocili gutture vernat auis. Ouid. De son gosier qui n'a point esté apprins par autruy, A qui on n'a point apprins à chanter, L'oiseau se degoise au printemps, et chante son chant naturel et ramage.
    \
        Indocili numero cantat fossor. Ouid. Par mesure qu'il scait de nature, et qu'il n'a point apprins par art.
    \
        Indociles vias currit lympha. Proper. Son chemin naturel, et que personne ne luy a enseigné ne monstré.

    Dictionarium latinogallicum > indocilis

  • 2 indocilis

    indocilis, indocile ADJ
    unteachable, ignorant

    Latin-English dictionary > indocilis

  • 3 indocilis

    in-docilis, e, I) nicht lehrbar, A) v. dem, der nicht unterrichtet werden kann, nicht belehrbar, nicht unterrichtbar, ungelehrig, schwer etw. lernend, 1) eig.: homo, Cic.: hirundo, Plin.: grex, Hor. – mit Genet., pacis modique, Sil. 12, 726: rerum, Claud. epigr. 2, 9: rationis, Frontin. 1, 11, 13: caeli, Plin. 18, 226. – m. Dat., quieti, Sil. 11, 11. – m. Infin., Hor. carm. 1 1, 18. Sil. 13, 310 u.a. Lucan. 5, 539. Stat. Theb. 6, 313 u. silv. 5, 2, 33. Claud. rapt. Pros. 1, 69 u. 2, 30. – 2) meton., ungelehrt = unwissend, unkundig, unerfahren, genus, Verg.: auriga, Sil. – m. Genet., indocilis caeli agricola, Plin. – u. = ungebildet, roh, guttur (avis), Ov. – u. = ungeschickt zu etw., terra ind. Cereri, Sil.: arbores indociles nasci alibi, Plin. – B) von dem, was nicht gelehrt werden kann, unlehrbar, usus disciplina, Cic. Acad. 2, 2. – II) nicht gelehrt, ungelernt, viae, Prop. 1, 2, 12: numerus, kunstlose, Ov. trist. 4, 1, 6.

    lateinisch-deutsches > indocilis

  • 4 indocilis

    in-docilis, e, I) nicht lehrbar, A) v. dem, der nicht unterrichtet werden kann, nicht belehrbar, nicht unterrichtbar, ungelehrig, schwer etw. lernend, 1) eig.: homo, Cic.: hirundo, Plin.: grex, Hor. – mit Genet., pacis modique, Sil. 12, 726: rerum, Claud. epigr. 2, 9: rationis, Frontin. 1, 11, 13: caeli, Plin. 18, 226. – m. Dat., quieti, Sil. 11, 11. – m. Infin., Hor. carm. 1 1, 18. Sil. 13, 310 u.a. Lucan. 5, 539. Stat. Theb. 6, 313 u. silv. 5, 2, 33. Claud. rapt. Pros. 1, 69 u. 2, 30. – 2) meton., ungelehrt = unwissend, unkundig, unerfahren, genus, Verg.: auriga, Sil. – m. Genet., indocilis caeli agricola, Plin. – u. = ungebildet, roh, guttur (avis), Ov. – u. = ungeschickt zu etw., terra ind. Cereri, Sil.: arbores indociles nasci alibi, Plin. – B) von dem, was nicht gelehrt werden kann, unlehrbar, usus disciplina, Cic. Acad. 2, 2. – II) nicht gelehrt, ungelernt, viae, Prop. 1, 2, 12: numerus, kunstlose, Ov. trist. 4, 1, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indocilis

  • 5 indocilis

    in-docilis, e
    1) с трудом воспринимающий, не поддающийся выучке, непонятливый, бестолковый (grex H; i. et tardus C; i. et obliviosus Ap)
    2) непривыкший, неспособный (i. pauperiem pati H; i. quieti (dat.), но: pacis modique Sil): непригодный
    arbor i. nasci alĭbi PM — дерево, которое нигде больше расти не может
    3) неопытный, несведущий, невежественный ( genus V)
    4) грубый ( guttur O); неумелый, примитивный
    5) недоступный, с трудом усваиваемый, трудный ( disciplina C)
    6) неизученный, незнакомый, неведомый ( indociles currere vias Prp)

    Латинско-русский словарь > indocilis

  • 6 indocilis

    in-dŏcĭlis, e, adj. [2. in-doceo].
    I. A.
    Lit. (class): quia nimis indociles quidam tardique sunt, Cic. N. D. 1, 5, 12; so,

    hebetes et indociles homines,

    Quint. 1, 1, 2:

    hirundines,

    Plin. 10, 45, 62, § 128.— Poet. with gen.:

    pacis,

    Sil. 12, 726. —With dat.:

    quieti,

    Juv. 11, 11.—With inf.:

    pauperiem pati,

    Hor. C. 1, 1, 18:

    loqui,

    Luc. 5, 539; Sil. 13, 310:

    teneri,

    Stat. Th. 6, 313. —Of the things to be taught:

    sed incredibilis quaedam ingenii magnitudo non desideravit indocilem usus disciplinam,

    Cic. Ac. 2, 1, 2. —
    B.
    Transf., untaught, unlearned, ignorant ( poet. and post-Aug.):

    genus,

    Verg. A. 8, 321:

    agricola caeli,

    Plin. 18, 25, 60, § 226.—Of inanim. and abstr. things, untaught, rude:

    indocili numero,

    Ov. Tr. 4, 1, 6.— Unapt, unfit for any thing:

    arbores nasci alibi, quam ubi coepere,

    Plin. 14 prooem. init. § 1.—
    * II.
    (= non doctus.) Untaught, not shown:

    et sciat indociles currere lympha vias,

    Prop. 1, 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > indocilis

  • 7 Begriff

    Begriff, I) Bereitschaft, in der Verbdg.: im B. sein, -stehen,zu etc., res in eo est od. gew. bl. in eo est, ut etc. (es ist auf dem Punkte, daß ich etc.). – iam prope est, ut etc. (es ist schon nahe daran, daß etc., ebenfalls unpersönl.). – parare mit Infin. (eben sich anschicken, eben damit umgehen, z. B. Aegyptum proficisci). – Auch bl. durch das Partiz. Präs. od. Futur. Akt., z. B. im B., aus der Villa zu gehen, egrediens e villa: ich war im B. zu verreisen, iter facturus eram: als er eben im B. war abzumarschieren, [370] profecturus; ob. sub ipsa profectione. – II) = Inbegriff, w. s. – III) Vorstellung von einer Sache in der Seele: notio (die Borstellung, die man mit etw. verbindet). – intellegentia (das Vorhandensein des Begriffs, die Kenntnis einer Sache). – opinio (die daraus entstehende Vorstellung, z. B. von Gott, dei). – exspectatio (die darauf begründete Erwartung). – informatio (Bild, das man sich von etwas in der Seele entwirft). – species (geistige Veranschaulichung eines Gegenstandes). – vis. sententia (Wortsinn, s. »Bedeutung« die Synon.). – Plur. »Begriffe« auch sensus mentis u. im Zshg. bl. sensus (die Gedanken, die man sich macht, Vorstellungen). – ein angeborener B., ein B. a priori, notio in animis informata; notio animis impressa; insita et quasi consignata in animis notio. – allgemeine Begriffe, notitiae rerum: dunkele Begriffe, intellegentiae adumbratae, inchoatae; cognitio indagationis indigens: verworrene Begriffe, animi complicatae notiones. – sich einen B. von etwas machen, alqd mente formare od. fingere; alqd animo effingere; alcis rei notionem mente fingere od. in animo informare oder animo concipere: einen B. mit etwas verbinden, notionem cum alqa re coniungere oder alci rei subicere: einen deutlichen, bestimmten B. von etwas haben, satis firme conceptum animo comprehensumque habere alqd; probe od. plane intellegere, perspectum haberealqd: keinen B. von etw. haben, notionem alcis rei nullam habere; alqd ignorare: verkehrte Begriffe von etw. haben, prava de alqa re sentire: es kommt viel darauf an, welche Begriffe du vom Tribunate hast, plurimum refert, quid esse tribunatum putes: sich keinen B. von etw. machen können, fugit alqd intellegentiae nostrae vim et notionem. – Auch bleibt »Begriff« im Latein., bes. beim Pronomen, unübersetzt, z. B. die Begriffe der Pflichten werden verwirrt, perturbantur officia: dem B. der Furcht untergeordnet sein, sub metum subiectum esse: jener B. des Aristipp, illud Aristippeum. – IV) Fassungsvermögen: intellegentia (Einsicht). – sichzu den Begriffen seiner Zuhörer herabstimmen, ad intellegentiam audientium descendere: den Begriffen des Volkes angepaßt, angemessen, ad sensum popularem vulgaremque od. ad commune iudicium popularemque intellegentiam accommodatus od. ( Adv.)accommodate; a vulgari intellegentia non remotus: ein Mensch von schweren Begriffen, hebes ad intellegendum (stumpfsinniger); tardus (langsam im Begreifen); indocilis (schwer zu unterrichten); verb. indocilis tardusque: v. schweren B. sein, hebeti od. tardo ingenio esse; hebetioris od. tardioris ingenii esse.

    deutsch-lateinisches > Begriff

  • 8 indocilitas

    indocilitās, ātis f. [ indocilis ]

    Латинско-русский словарь > indocilitas

  • 9 indocilitas

    indocilitās, ātis, f. (indocilis), die Ungelehrigkeit, Apul. de dogm. Plat. 2, 4.

    lateinisch-deutsches > indocilitas

  • 10 bildsam

    bildsam, qui, quae, quod formari od. fingi potest. – mollis (nachgebend, biegsam u. daher leicht zu bilden, Ggstz. durus). – docilis (gelehrig, v. Menschen, Ggstz. indocilis).

    deutsch-lateinisches > bildsam

  • 11 Bildung

    Bildung, I) die Handlung des Bildens, a) sinnlicher Dinge: formatio. figuratio. – B. von Namen, Wörtern, fictio nominum, vocum: die B. eines Staates, res publica constituenda (feste Begründung). – b) in Beziehung auf Geist u. Herz: cultus. – educatio. disciplina (durch Erziehung u. Unterricht). – institutio (Unterweisung in einem bestimmten Fache). – II) durch Bilden erlangte Beschaffenheit, a) von sinnlichen Gegenständen: conformatio (z. B. der Gesichtszüge, lineamentorum: der Wörter, verborum od. vocum). – figura. species. forma (Gestalt, w. s.): verb. conformatio et figura (z. B. totius oris et corporis). – b) von Geist u. Herz: cultus (im allg.). – humanitas (dieinnere u. äußere Veredlung des Menschen, bes. in bezug auf Sitten u. Umgang, Ggstz. inhumanitas, Mangel an Bildung); verb. cultus atque humanitas. ingenium cultum (gebildeter, veredelter Geist). – urbanitas (äußere seine B., insofern sie sich im geselligen Leben zeigt). – eruditio (durch Erziehung u. Unterricht erlangte B.). – doctrina (durch kunstgerechten Unterricht erlangte, gelehrte B.). – litterae (wissenschaftliche B., s. Cic. Tusc. 1, 3). – B. des Geistes, s. Geistesbildung. – eine wissenschaftliche B., optimarum artium scientia. – Länder, in denen mehr B. herrscht, terrae cultlores: (ein Mann etc.) von B., B. besitzend, s. gebildet: ohne B., s. ungebildet. – einen Anflug von B. haben, aliquā imbutum esse humanitate; von wissenschaftlicher, litteris leviter imbutum esse: eine gelehrte B. besitzen. optimarum artium [482] studiis eruditum esse: eine sehr seine B. besitzen, omni vitā atque victu excultum atque expolitum esse: gar keine B. besitzen, ab omni politiore elegantia abhorrere; a cultu atque umanitate longissime abesse (dieses z. B. von einem Volke): jmdm. eine geringe B. geben, humili cultu educare alqm: eine gelehrte, doctrinā alqm instruere; alcis animum doctrinā excolere: eine gelehrte, wissenschaftliche B. erhalten, doctrinā od. litteris erudiri: jmdm. seine B. verdanken, alcis praeceptis eruditum esse. Bildungsanstalt, s. Schule. – bildungsfähig, docilis (Ggstz. indocilis). Bildungsfähigkeit, docilitas (z. B. humana). Bildungsgeschichte, die früheste der Römer, prima Latinarum litterarum aetas. bildungslos, s. ungebi idet.

    deutsch-lateinisches > Bildung

  • 12 unfähig

    unfähig, indocilis (ungelehrig). – iners (untauglich zu Geschäften). – hebes (abgestumpft, stumpfsinnig). – unfähig zu etwas, inutilis ad alqd (untauglich, z.B. ad arma). – non idoneus ad alqd (von Natur nicht geeignet, z.B. ad docendum, ad scholam tenendam). non potens alcis rei oder ad alqd faciendum (nicht imstande, etwas zu tun, z.B. non pot. armorum tenendorum: u. non pot. ad legionem cohibendam: zum Fechten wie zum Fliehen gleich uns., neque pugnae neque fugae satis potens). – hebes ad alqd (abgestumpft [2391] zu etwas, z.B. hebes ad intellegendum). – zuetw. ganz uns., minime utilis od. idoneus ad alqd. – ganz uns. sein, extremi ingenii esse (v. Pers.). – die (dazu) Unfähigen, ii, qui non possunt.

    deutsch-lateinisches > unfähig

  • 13 ungelehrig

    ungelehrig, indocilis. Ungelehrigkeit, ingenium indocile.

    deutsch-lateinisches > ungelehrig

  • 14 indocilitas

    indocilitās, ātis, f. (indocilis), die Ungelehrigkeit, Apul. de dogm. Plat. 2, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indocilitas

  • 15 grex

        grex gregis, m    a flock, herd, drove, swarm: pecudes dispulsae sui generis sequuntur greges: greges armentorum: lanigeri, V.: Dux gregis, ram, O.: balantūm, V.: avium, H.: armenta gregesve, O.—Prov.: grex totus in agris Unius scabie cadit, Iu.—A company, society, troop, band, crowd, throng, set, clique: ancillarum, T.: honestissimorum hominum greges: Scribe tui gregis hunc, i. e. your intimates, H.: grege facto inrumpere, in a body, S.: ego forsitan propter multitudinem patronorum in grege adnumerer: indocilis, H.— A company of actors: alius, T.
    * * *
    flock, herd; crowd; company, crew; people/animals assembled; set/faction/class

    Latin-English dictionary > grex

  • 16 indocile

    adj. (lat. indocilis) 1. непослушен, непокорен; enfant indocile непослушно дете; 2. който не се поддава на въздействие, неподатлив. Ќ Ant. docile, obéissant, soumis, souple.

    Dictionnaire français-bulgare > indocile

  • 17 Бестолковый

    - insipiens; hebes; fatuus; stultus; stolidus; stupidus; bardus; absurdus; demens; tardus; indocilis; truncus; stipes; insulsus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Бестолковый

  • 18 Грубый

    - rudis; crassus (negligentia crassa); grossus; illepidus (deliciae; verba); crudus (vir; Getae; rusticitas); crudelis; ferus (vita agrestis et fera); vernilis (dictum); vastus (homo; oratio); truculentus (homo; mores); trux (vox; tactu); squalidus (haec verba); rigidus; durus; horridus; rusticus; agrestis; incultus; indocilis; inhumanus;

    • грубое изображение - icon rudis;

    • грубые штрихи - striae robustae;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Грубый

  • 19 Невежественный

    - ignarus; insipiens; imperitus; imperitus; indocilis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Невежественный

  • 20 Неспособный

    - iners; hebes,-etis; indocilis; nescius;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Неспособный

См. также в других словарях:

  • indocilis — index intractable Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • indocile — [ ɛ̃dɔsil ] adj. • 1490; lat. indocilis → docile ♦ Littér. Qui n est pas docile, difficile à diriger. Enfant, écolier indocile. ⇒ désobéissant, dissipé, entêté, rebelle, récalcitrant. Par ext. Caractère indocile. ⊗ CONTR. Docile, obéissant,… …   Encyclopédie Universelle

  • The Magic Circle — For other uses, see Magic circle (disambiguation). The Magic Circle The Magic Circle Theatre Motto Indocilis Privata Loqui (not apt to disclose secrets) …   Wikipedia

  • indócil — (Del lat. indocilis.) ► adjetivo Que no tiene docilidad: ■ es un niño indócil y rebelde. SINÓNIMO desobediente * * * indócil adj. No dócil. Difícil de dirigir, de educar o de manejar o trabajar. ⇒ Desobediente, *rebelde. * * * indócil. (Del lat.… …   Enciclopedia Universal

  • apprendre — Apprendre, Discere, Addiscere, Condiscere, Comprehendere. Apprendre par coeur, Animo indipisci, Ediscere. Apprendre par avant, Praediscere. Qui apprend aisement, Docilis. Celuy ou celle qui apprend d un autre, Discipulus, Discipula. Apprendre d… …   Thresor de la langue françoyse

  • Indocile — In*doc ile, a. [L. indocilis: cf. F. indocile. See {In } not, and {Docile}.] Not teachable; indisposed to be taught, trained, or disciplined; not easily instructed or governed; dull; intractable. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • indocile — adjective Etymology: Middle French, from Latin indocilis, from in + docilis docile Date: 1603 unwilling or indisposed to be taught or disciplined ; intractable • indocility noun …   New Collegiate Dictionary

  • Society of Merchant Venturers — Motto Indocilis Pauperiem Pati Formation 13th century Type Private Headquarters …   Wikipedia

  • Dusky Brocade — Scientific classification Kingdom …   Wikipedia

  • Apamea (moth genus) — Apamea Apamea lithoxylaea Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • Christoph Saxe — (auch: Saxius, Sachsius; * 13. Januar 1714 in Eppendorf; † 3. Mai 1806 in Utrecht) war ein deutscher Historiker und Professor an der Universität Utrecht. Inhaltsver …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»