Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

incrĕpo

  • 1 increpo

    incrĕpo, āre, incrĕpŭi (incrĕpāvi), incrĕpĭtum (incrĕpātum)    - formes rares increpavi Plaut. Most. 750 ; Suet. Tib. 52; Vulg. Psa. 9, 6 ; increpatus Just. 11, 4, 5; Prud. 7, 195; Liv. 24, 17, 7. - intr. - [st1]1 [-] faire du bruit, faire un cliquetis, claquer, craquer, etc.    - discus increpuit, Cic. de Or. 2, 21: le disque a résonné.    - [acc. objet intér.] increpui hibernum, Plaut. Rud. 69: j'ai fait entendre les grondements de la tempête.    - cf. sonitum tuba increpuit, Virg. En. 9, 504: la trompette fit entendre ses sons. [st1]2 [-] se faire entendre, éclater, se répandre.    - quicquid increpuerit, Catilinam timeri, Cic. Cat. 1, 18: au moindre bruit, craindre Catilina.    - simul atque increpuit suspicio tumultus, Cic. Mur. 22: dès qu'un soupçon de guerre a éclaté, s'est ébruité. - tr. - [st1]3 [-] faire rendre un son en heurtant; faire entendre un bruit en heurtant.    - increpare lyram, Ov. H. 3, 118: faire résonner la lyre.    - cum Juppiter increpuit nubes, Ov. M. 12, 52: quand Jupiter a fait retentir les nuées [de sa foudre].    - increpuit quantis viribus unda latus ! Ov. Tr. 1, 4, 24: avec quelle violence l'onde fait gémir les flancs du navire ! [st1]4 [-] heurter, frapper d'un bruit.    - ita me increpuit Juppiter, Plaut. Amp. 1077: tellement Jupiter m'a étourdi de son fracas ! [st1]5 [-] apostropher.    - increpare aliquem: apostropher qqn. --- Virg. En. 10, 830 ; Liv. 45, 23, 19, etc.    - increpare aliquem maledictis, Sall. C. 21, 4: se répandre en invectives contre qqn. --- cf. Liv. 23, 45, 5.    - desertorem proditoremque increpant, Tac. H. 2, 44: on lui crie qu'il est un déserteur, un traître.    - Fulvi similitudinem nominis increpans, Liv. 27, 1, 9: invoquant (mettant en cause) la ressemblance de nom de Fulvius. [st1]6 [-] gourmander, faire des reproches à, blâmer; dire en invectivant.    - increpare aliquem, Cic. Sest. 132: blâmer qqn.    - increpare perfidiam alicujus, Cic. Q. 2, 3, 3: blâmer la perfidie de qqn.    - increpare aliquem avaritiae, Suet. Cal. 39: reprocher à qqn son avarice. --- cf. Suet. Galb. 15.    - poét. stimulo tardos boves increpare, Tib. 1, 1, 30: gourmander avec l'aiguillon la lenteur des boeufs. --- cf. Virg. G. 4, 71.    - alii alios increpantes timidos vocant, Sall. C. 53: ils se réprimandent en se traitant les uns les autres de poltrons.    - haec in regem increpans, Liv. 1, 51, 1: en adressant au roi ces invectives.    - increpare quod, Liv. 4, 32, 2: blâmer de ce que.    - increpare + prop. inf.: invectiver, faire des reproches en disant que. --- Liv. 3, 3, 6.    - increpare + sub. inter. ind.: demander en gourmandant. --- Liv. 3, 60, 11.    - increpare ne...: donner l'avertissement de ne pas. --- Hor. O. 4, 15, 2.
    * * *
    incrĕpo, āre, incrĕpŭi (incrĕpāvi), incrĕpĭtum (incrĕpātum)    - formes rares increpavi Plaut. Most. 750 ; Suet. Tib. 52; Vulg. Psa. 9, 6 ; increpatus Just. 11, 4, 5; Prud. 7, 195; Liv. 24, 17, 7. - intr. - [st1]1 [-] faire du bruit, faire un cliquetis, claquer, craquer, etc.    - discus increpuit, Cic. de Or. 2, 21: le disque a résonné.    - [acc. objet intér.] increpui hibernum, Plaut. Rud. 69: j'ai fait entendre les grondements de la tempête.    - cf. sonitum tuba increpuit, Virg. En. 9, 504: la trompette fit entendre ses sons. [st1]2 [-] se faire entendre, éclater, se répandre.    - quicquid increpuerit, Catilinam timeri, Cic. Cat. 1, 18: au moindre bruit, craindre Catilina.    - simul atque increpuit suspicio tumultus, Cic. Mur. 22: dès qu'un soupçon de guerre a éclaté, s'est ébruité. - tr. - [st1]3 [-] faire rendre un son en heurtant; faire entendre un bruit en heurtant.    - increpare lyram, Ov. H. 3, 118: faire résonner la lyre.    - cum Juppiter increpuit nubes, Ov. M. 12, 52: quand Jupiter a fait retentir les nuées [de sa foudre].    - increpuit quantis viribus unda latus ! Ov. Tr. 1, 4, 24: avec quelle violence l'onde fait gémir les flancs du navire ! [st1]4 [-] heurter, frapper d'un bruit.    - ita me increpuit Juppiter, Plaut. Amp. 1077: tellement Jupiter m'a étourdi de son fracas ! [st1]5 [-] apostropher.    - increpare aliquem: apostropher qqn. --- Virg. En. 10, 830 ; Liv. 45, 23, 19, etc.    - increpare aliquem maledictis, Sall. C. 21, 4: se répandre en invectives contre qqn. --- cf. Liv. 23, 45, 5.    - desertorem proditoremque increpant, Tac. H. 2, 44: on lui crie qu'il est un déserteur, un traître.    - Fulvi similitudinem nominis increpans, Liv. 27, 1, 9: invoquant (mettant en cause) la ressemblance de nom de Fulvius. [st1]6 [-] gourmander, faire des reproches à, blâmer; dire en invectivant.    - increpare aliquem, Cic. Sest. 132: blâmer qqn.    - increpare perfidiam alicujus, Cic. Q. 2, 3, 3: blâmer la perfidie de qqn.    - increpare aliquem avaritiae, Suet. Cal. 39: reprocher à qqn son avarice. --- cf. Suet. Galb. 15.    - poét. stimulo tardos boves increpare, Tib. 1, 1, 30: gourmander avec l'aiguillon la lenteur des boeufs. --- cf. Virg. G. 4, 71.    - alii alios increpantes timidos vocant, Sall. C. 53: ils se réprimandent en se traitant les uns les autres de poltrons.    - haec in regem increpans, Liv. 1, 51, 1: en adressant au roi ces invectives.    - increpare quod, Liv. 4, 32, 2: blâmer de ce que.    - increpare + prop. inf.: invectiver, faire des reproches en disant que. --- Liv. 3, 3, 6.    - increpare + sub. inter. ind.: demander en gourmandant. --- Liv. 3, 60, 11.    - increpare ne...: donner l'avertissement de ne pas. --- Hor. O. 4, 15, 2.
    * * *
        Increpo, increpas, pen. corr. increpui, increpitum, penul. cor. increpare. Virg. Faire son, Mener bruit.
    \
        Stimulo tardos increpuisse boues. Tibull. Picquer les beufs de l'aguillon.
    \
        Vnda increpuit latus carinae. Ouid. A frappé avec grand bruit, A faict sonner.
    \
        Lyram increpuisse digitis. Ouid. Faire sonner la harpe avec les doigts.
    \
        Simulatque increpuit suspicio tumultus, artes ilico nostrae conticescunt. Cic. Incontinent qu'il est tant soit peu de bruit, de souspecon de, etc.
    \
        Increpare, Reprehendere, sed veluti cum crepitu, hoc est, verborum pedumve strepitu: Et tunc increpui et increpaui facit. Plautus. Tanser, Reprendre aucun asprement, Blasmer, Increper.
    \
        Increpabantur haec in eum. Sallust. On luy reprochoit ses choses.
    \
        Increpare probris. Liuius. Tanser et reprendre aigrement avec injures.
    \
        Increpare. Cic. Blasmer, Accuser.

    Dictionarium latinogallicum > increpo

  • 2 increpo

    increpo increpo, pui(avi), itum(atum), are зашуметь, обнаружиться

    Латинско-русский словарь > increpo

  • 3 increpo

    increpo increpo, ui, itum, are бранить

    Латинско-русский словарь > increpo

  • 4 increpo

    increpo increpo, ui, itum, are попрекать

    Латинско-русский словарь > increpo

  • 5 increpo

    increpo, aui, 1, chide, rebuke, Mk. 8:32; L. 4:35; 1 T. 5:1.

    English-Latin new dictionary > increpo

  • 6 increpo

    uī (āvī), itum (ātum), āre
    1) зашуметь, заскрипеть, загреметь, лязгать, бряцать ( increpuerunt arma L)
    i. mālis V — щёлкать, скрежетать зубами
    i. aliquem Pl — оглушить кого-л. (ударом грома)
    2) становиться слышным, обнаруживаться
    si quid increpet terroris L — если бы был проявлен какой-л. страх
    3) кричать, громко выкликать, называть (nomen alicujus, aliquem nomine L)
    4) кричать (на кого-л.), бранить (aliquem V, L etc.); упрекать, попрекать (perfidiam C, ignaviam alicujus L); порицать (immensas moras, sc. Ulixis O)
    i. aliquem maledictis Sl — осыпать кого-л. бранью
    aliquid in aliquem i. L — попрекать кого-л. чём-л.
    aliquem avaritiae i. Su — упрекать кого-л. в скупости
    5)
    а) подбадривать, поощрять ( morantes V)
    б) подгонять, понукать (boves stimulo Tib)
    6) делать слышным, заставлять звучать, издавать (i. sonitum V)
    i. manūs O — хлопать, аплодировать

    Латинско-русский словарь > increpo

  • 7 increpo

    in-crepo, āvī, ātum, u. klassisch u. gew. (bei Cic. immer) uī, itum, āre, I) intr.: A) rauschen, rasseln, klappern, prasseln, sausen, 1) eig.: α) übh.: clipeo, Verg.: malis (mit den Zähnen), Verg.: increpuere arma, Liv.: discus increpuit, Cic.: grandines increpant, Min. Fel.: increpui hibernum, ich habe Wintersturm erregt, Plaut. rud. prol. 69. – β) v. Tönen, ertönen, erschallen, cum lituo signum sollemniter increpasset, Iul. Val. 1, 12 (19). – 2) übtr., laut werden, sich verlauten lassen, verlauten, sich regen, simul atque increpuit suspicio tumultus, artes nostrae ilico conticescunt, Cic.: unde si quid increparet terroris, Liv.: si quid adversi increpuisset, Fronto: quidquid increpuisset, ad salutis suae dispendium existimans factum aut cogitatum (esse), Amm.: quidquid increpuerit, Catilinam timeri, Cic. – B) zuschreien, zurufen, increpat ultro, Verg. Aen. 9, 127 u.a. – C) m. in u. Akk., auf etw. losziehen, schmähen, in Fulvi similitudinem nominis, Liv. 27, 1, 9. – II) tr.: A) etw. erdröhnen lassen, nubes, Ov. met. 12, 52: increpuit quantis viribus unda latus! Ov. trist. 1, 4, 24. – dah. erschüttern, betäuben, pectus, Hor. epod. 17, 28. – B) etw. rauschen-, ertönen-, erschallen-, hören lassen, verlauten lassen, α) m. Acc. des Instruments usw.: lyram, Ov.: ter cruentatas manus, in die blutigen Hände klatschen, Ov. – β) m. Acc. des Tons usw.: tubā ingentem sonitum, Verg.: hymenaeum, Titin. fr.: minas, Prop.: haec in regem increpans, Liv. – C) anrauschen, 1) im allg.: totus timeo, ita me increpuit Iuppiter, hat angedonnert, Plaut. Amph. 1077. – 2) insbes.: a) jmd. laut anrufen, α) laut scheltend anrufen, anfahren, hart anlassen, ausschelten, verhöhnen, nimis ferociter legatos nostros, Plaut.: Tullium nomine, Liv.: equitem clarā voce, Liv.: alqm verbis, Liv.: alqm voce gravissimā, Suet.: maledictis omnes bonos, Sall.: valli angustias saltu, verhöhnend überspringen, Flor.: m. dopp. Acc., alqm desertorem proditoremque, Tac.: alqm tamquam emendatorem senatus et multis et vehementer, Plin. ep.: alqm graviter, quod (daß er) etc., Liv.: legatos tamquam m. Konj., Plin. ep.: alqm lyrā, ne etc., gleichs. antönen, d.i. die Laute rühren u. jmd. warnen, daß er nicht usw., Hor. – m. folg. Acc. u. Infin. = höhnisch zurufen, -nachrufen, simul increpante, qui vulneraverat, habere quaestorem, quae imperator esset militibus minatus, Liv. – m. folg. quod, Tac. hist. 1, 74. – m. folg. indir. Fragesatz, cum undique duces, victisne cessuri essent, increparent, Liv. 3, 60, 11. – m. Acc. od. Dat. pers. u. allg. Acc. pronom., num quid increpavit filium? Plaut.: hoc alicui nostrum sic increpet ipsa, Lucr.: haec excurrentibus in publicum pavidis increpat, Liv.: haec in regem Romanum increpans, Liv. – m. Genet., jmd. wegen etw.schelten, ihn einer Sache hart beschuldigen, alqm avaritiae, segnitiae, Suet.: ultro ipse levitatis et inconstantiae increpitus, Apul. – im Passiv m. Nom. u. Infin., beschuldigt werden, rescriptis minacibus acceptis, quibus increpabatur Maxentio favisse, Aur. Vict. epit. 39, 7. – β) ermuntern, boves stimulo, Tibull.: morantes aeris rauci canor increpat, Verg. – b) über etwas mit Unwillen klagen, sich beklagen, jammern, absumptum Itym, Prop. – m. folg. Acc. u. Infin., suā natā dignam vixisse sororem, Prop. – c) etw. vorwerfen, vorrücken, tadeln, perfidiam, Cic.: mollitiem ignaviamque, Liv.: scrobem ut humilem et angustam, Tac. – mit folg. Acc. u. Infin., victos timeri increpans hostes, Liv.: graviter increpuit tanti censorem habitare, Plin.: nostrā vereor ne fraude peremptum increpet, Val. Flacc. – / Dep. increpor, ātus sum, ārī, schmähen, Gloss. IV, 527, 14.

    lateinisch-deutsches > increpo

  • 8 increpo

    in-crepo, āvī, ātum, u. klassisch u. gew. (bei Cic. immer) uī, itum, āre, I) intr.: A) rauschen, rasseln, klappern, prasseln, sausen, 1) eig.: α) übh.: clipeo, Verg.: malis (mit den Zähnen), Verg.: increpuere arma, Liv.: discus increpuit, Cic.: grandines increpant, Min. Fel.: increpui hibernum, ich habe Wintersturm erregt, Plaut. rud. prol. 69. – β) v. Tönen, ertönen, erschallen, cum lituo signum sollemniter increpasset, Iul. Val. 1, 12 (19). – 2) übtr., laut werden, sich verlauten lassen, verlauten, sich regen, simul atque increpuit suspicio tumultus, artes nostrae ilico conticescunt, Cic.: unde si quid increparet terroris, Liv.: si quid adversi increpuisset, Fronto: quidquid increpuisset, ad salutis suae dispendium existimans factum aut cogitatum (esse), Amm.: quidquid increpuerit, Catilinam timeri, Cic. – B) zuschreien, zurufen, increpat ultro, Verg. Aen. 9, 127 u.a. – C) m. in u. Akk., auf etw. losziehen, schmähen, in Fulvi similitudinem nominis, Liv. 27, 1, 9. – II) tr.: A) etw. erdröhnen lassen, nubes, Ov. met. 12, 52: increpuit quantis viribus unda latus! Ov. trist. 1, 4, 24. – dah. erschüttern, betäuben, pectus, Hor. epod. 17, 28. – B) etw. rauschen-, ertönen-, erschallen-, hören lassen, verlauten lassen, α) m. Acc. des Instruments usw.: lyram, Ov.: ter cruentatas manus, in die blutigen Hände klatschen, Ov. – β) m. Acc. des Tons
    ————
    usw.: tubā ingentem sonitum, Verg.: hymenaeum, Titin. fr.: minas, Prop.: haec in regem increpans, Liv. – C) anrauschen, 1) im allg.: totus timeo, ita me increpuit Iuppiter, hat angedonnert, Plaut. Amph. 1077. – 2) insbes.: a) jmd. laut anrufen, α) laut scheltend anrufen, anfahren, hart anlassen, ausschelten, verhöhnen, nimis ferociter legatos nostros, Plaut.: Tullium nomine, Liv.: equitem clarā voce, Liv.: alqm verbis, Liv.: alqm voce gravissimā, Suet.: maledictis omnes bonos, Sall.: valli angustias saltu, verhöhnend überspringen, Flor.: m. dopp. Acc., alqm desertorem proditoremque, Tac.: alqm tamquam emendatorem senatus et multis et vehementer, Plin. ep.: alqm graviter, quod (daß er) etc., Liv.: legatos tamquam m. Konj., Plin. ep.: alqm lyrā, ne etc., gleichs. antönen, d.i. die Laute rühren u. jmd. warnen, daß er nicht usw., Hor. – m. folg. Acc. u. Infin. = höhnisch zurufen, -nachrufen, simul increpante, qui vulneraverat, habere quaestorem, quae imperator esset militibus minatus, Liv. – m. folg. quod, Tac. hist. 1, 74. – m. folg. indir. Fragesatz, cum undique duces, victisne cessuri essent, increparent, Liv. 3, 60, 11. – m. Acc. od. Dat. pers. u. allg. Acc. pronom., num quid increpavit filium? Plaut.: hoc alicui nostrum sic increpet ipsa, Lucr.: haec excurrentibus in publicum pavidis increpat, Liv.: haec in regem Romanum increpans, Liv. – m. Genet., jmd. wegen etw.
    ————
    schelten, ihn einer Sache hart beschuldigen, alqm avaritiae, segnitiae, Suet.: ultro ipse levitatis et inconstantiae increpitus, Apul. – im Passiv m. Nom. u. Infin., beschuldigt werden, rescriptis minacibus acceptis, quibus increpabatur Maxentio favisse, Aur. Vict. epit. 39, 7. – β) ermuntern, boves stimulo, Tibull.: morantes aeris rauci canor increpat, Verg. – b) über etwas mit Unwillen klagen, sich beklagen, jammern, absumptum Itym, Prop. – m. folg. Acc. u. Infin., suā natā dignam vixisse sororem, Prop. – c) etw. vorwerfen, vorrücken, tadeln, perfidiam, Cic.: mollitiem ignaviamque, Liv.: scrobem ut humilem et angustam, Tac. – mit folg. Acc. u. Infin., victos timeri increpans hostes, Liv.: graviter increpuit tanti censorem habitare, Plin.: nostrā vereor ne fraude peremptum increpet, Val. Flacc. – Dep. increpor, ātus sum, ārī, schmähen, Gloss. IV, 527, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > increpo

  • 9 increpo

    I
    increpare, increpavi, increpatus V INTRANS
    rattle, snap, clash, roar, twang, make noise; (alarm/danger); strike noisily
    II
    increpare, increpavi, increpatus V TRANS
    rebuke, chide, reprove; protest at/indignantly, complain loudly/scornfully
    III
    increpare, increpui, increpitus V INTRANS
    rattle, snap, clash, roar, twang, make noise; (alarm/danger); strike noisily
    IV
    increpare, increpui, increpitus V TRANS
    rebuke, chide, reprove; protest at/indignantly, complain loudly/scornfully

    Latin-English dictionary > increpo

  • 10 increpo

    (of persons) to chide, rebuke.

    Latin-English dictionary of medieval > increpo

  • 11 increpo

    in-crĕpo, ŭi, ĭtum (increpavi, Plaut. Most. 3, 2, 63; Vulg. Psa. 9, 6; Suet. Tib. 52:

    increpatus,

    Just. 11, 4, 5; Prud. 7, 195; Liv. 24, 17, 7 Cod.), 1, v. n. and a., to make a noise, sound, resound, to rush, rustle, patter, rattle, whiz (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Neutr.:

    simul ut discus increpuit,

    Cic. de Or. 2, 5, 21:

    corvorum increpuit densis exercitus alis,

    Verg. G. 1, 382.—
    2.
    Transf., to make a noise, be noised abroad:

    increpui hibernum et fluctus movi maritumos,

    Plaut. Rud. prol. 69:

    quicquid increpuerit, Catilinam timeri,

    Cic. Cat. 1, 7, 18:

    simul atque increpuit suspicio tumultus,

    id. Mur. 10, 22:

    si quid increparet terroris,

    Liv. 4, 43, 10:

    haec indigna miserandaque auditu cum apud timentes... increpuissent,

    id. 6, 37, 1.—
    B.
    Act., to utter aloud, produce, give forth ( poet.):

    saevas increpat aura minas,

    Prop. 1, 17, 6: tuba terribilem sonitum. Verg. A. 9, 504.—
    2.
    To cause to give forth a sound:

    cum Juppiter atras increpuit nubes,

    Ov. M. 12, 52:

    increpuit unda latus,

    id. Tr. 1, 4, 24; cf.:

    vincor ut credam miser Sabella pectus increpare carmina,

    disturb, confuse, Hor. Epod. 17, 28.—
    3.
    To make a noise at a person, thunder at:

    timeo totus, ita me increpuit Juppiter,

    Plaut. Am. 5, 1, 25.—
    II.
    Transf.
    A.
    To exclaim loudly against a person, to blame or upbraid loudly, to chide, rebuke, reprove.With acc.:

    numquid increpavit filium?

    Plaut. Most. 3, 2, 63:

    maledictis omnes bonos,

    Sall. C. 21, 4:

    gravibus probris,

    Liv. 23, 45, 5:

    etiam deos verbis ferocioribus,

    id. 45, 23, 19:

    cunctantes arma capere,

    id. 10, 35, 8:

    increpat ultro Cunctantes socios,

    Verg. A. 10, 830.—With ad and acc.:

    dictator ad contionem advocatam increpuit,

    spoke angrily, Liv. 4, 32, 2.— Absol.:

    ultro animos tollit dictis, atque increpat ultro,

    Verg. A. 9, 127.—
    B.
    To accuse a person of any thing:

    avaritiae singulos,

    Suet. Cal. 39:

    saevitiae populum,

    id. Galb. 15.—
    C.
    With an abstract object, to reprove, censure, inveigh against any reprehensible quality or act of a person:

    illis versibus increpant eorum arrogantiam,

    Cic. Ac. 2, 23, 74:

    illius in me perfidiam,

    id. Q. Fr. 2, 3, 3:

    fugam,

    id. de Or. 2, 48, 199 al. —Hence, incrĕ-pĭtus, a, um, Part.
    A.
    Chided, reproved:

    praefecti navium graviter increpiti,

    Liv. 23, 26, 4; 24, 17, 7.—
    B.
    Accused:

    ignaviae,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. M. 1, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > increpo

  • 12 increpito

    incrĕpĭto, āre, āvi, ātum [increpo] - tr. et intr. - - intr. - [st1]1 [-] crier après qqn.    - increpitare alicui, Prop. 2, 26, 15: crier après qqn. [st1]2 [-] exhorter, encourager.    - Virg. En. 1, 738. - tr. - [st1]3 [-] gronder, blâmer.    - Caes. BG. 2,15, 5 ; Liv. 1, 7, 2.    - avec gén. aliquem morae increpitare, Sil. 8, 263: réprimander qqn à cause de son retard. --- Sil. 9, 6. [st1]3 [-] frapper, battre.    - Stat. Th. 10, 132. [st1]3 [-] reprocher.    - aliquid alicui increpitare, V.-Max. 3, 3, 2: reprocher qqch à qqn.
    * * *
    incrĕpĭto, āre, āvi, ātum [increpo] - tr. et intr. - - intr. - [st1]1 [-] crier après qqn.    - increpitare alicui, Prop. 2, 26, 15: crier après qqn. [st1]2 [-] exhorter, encourager.    - Virg. En. 1, 738. - tr. - [st1]3 [-] gronder, blâmer.    - Caes. BG. 2,15, 5 ; Liv. 1, 7, 2.    - avec gén. aliquem morae increpitare, Sil. 8, 263: réprimander qqn à cause de son retard. --- Sil. 9, 6. [st1]3 [-] frapper, battre.    - Stat. Th. 10, 132. [st1]3 [-] reprocher.    - aliquid alicui increpitare, V.-Max. 3, 3, 2: reprocher qqch à qqn.
    * * *
        Increpito, increpitas, pen. corr. increpitare, Frequentatiuum. Virg. Se mocquer en injuriant aucun, et luy disant grosses parolles.
    \
        Increpitare atque incusare. Caes. Reprendre et accuser, Blasmer.
    \
        AEstatem increpitans seram. Virg. S'excusant sur l'esté qu'il estoit venu trop tard, Accusant ou blasmant l'esté, Se plaignant de l'esté.

    Dictionarium latinogallicum > increpito

  • 13 increpitus

    [st1]1 [-] incrĕpĭtus, a, um: part. passé de increpo; gourmandé, blâmé, accusé. [st1]2 [-] incrĕpĭtŭs, ūs, m. (seul. à l'abl. increpitu): reproche, blâme, interpellation. --- Tert. Marc. 4, 8.
    * * *
    [st1]1 [-] incrĕpĭtus, a, um: part. passé de increpo; gourmandé, blâmé, accusé. [st1]2 [-] incrĕpĭtŭs, ūs, m. (seul. à l'abl. increpitu): reproche, blâme, interpellation. --- Tert. Marc. 4, 8.
    * * *
        Increpitus, pen. corr. Particip. Liu. Tansé, et reprins aigrement.

    Dictionarium latinogallicum > increpitus

  • 14 increpitus

    1.
    incrĕpĭtus, a, um, Part., from increpo.
    2.
    incrĕpĭtus, ūs, m. [increpo], i. q. increpatio, a chiding, rebuking (post-class.), App. de Deo Socr. p. 52, 49:

    et increpitu daemonia expellens,

    Tert. adv. Marc. 4, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > increpitus

  • 15 increpito

    āvī, ātum, āre [intens. к increpo ]
    1) взывать, кричать, ободрять криком (i. alicui V)
    2) бранить (alicui ob aliquid Prp или aliquem V etc.); попрекать, упрекать ( alicui ignaviam VM); обвинять ( aliquem alicujus rei Sil)

    Латинско-русский словарь > increpito

  • 16 increpitus

    (ūs) m. [ increpo ]
    крик, брань, ругань Ap, Tert

    Латинско-русский словарь > increpitus

  • 17 increpatio

    increpātio, ōnis, f. (increpo), das Anfahren, Schelten, Tert. adv. Marc. 4, 7 u. 5, 20. Donat. Ter. Andr. 3, 4, 17 u. 4, 1, 43: Plur., Augustin. de doctr. Chr. 4, 4. § 6.

    lateinisch-deutsches > increpatio

  • 18 increpative

    increpātīvē, Adv. (increpo), scheltend, Acro Hor. ep. 2, 2, 154 H. Sidon. epist. 6, 9, 1 u. Eccl.

    lateinisch-deutsches > increpative

  • 19 increpator

    increpātor, ōris, m. (increpo) = επιτιμητής, der Schelter, Tadler, Augustin. in euang. Ioann. tract. 37, 5 extr.

    lateinisch-deutsches > increpator

  • 20 increpatorius

    increpātōrius, a, um (increpo), scheltend, Sidon. epist. 9, 7, 5.

    lateinisch-deutsches > increpatorius

См. также в других словарях:

  • Monterrey Institute of Technology and Higher Education — Instituto Tecnológico y de Estudios Superiores de Monterrey Official Seal Established 6 September 1943 …   Wikipedia

  • Golpe de Estado en España de 1981 — Foto de familia de los asistentes a los actos de conmemoración del 30 Aniversario del fracaso del golpe de Estado del 23 de febrero, en el año 2011. El golpe de Estado del 23 de febrero de 1981 en España, también conocido como 23F o 23 F,[1] fue… …   Wikipedia Español

  • Afterlife (serie de TV) — Saltar a navegación, búsqueda Afterlife Títulos en otras lenguas Las voces de los muertos (España) Afterlife (Reino Unido) Género Drama Creador Stephen Volk País …   Wikipedia Español

  • Alberto Enríquez Gallo — Alberto Enríquez Gallo. Militar y político ecuatoriano. Nació el 24 de julio de 1894 en la hacienda Santa Rosa Grande, de propiedad de su padre, en la parroquia Tanicuchí, cantón Latacunga, provincia de Cotopaxi, murió el 13 de julio de 1962 en… …   Wikipedia Español

  • Anacleto González Flores — Saltar a navegación, búsqueda Anacleto González Flores Nacimiento 13 de julio de 1888. Tepatitlán, Jalisco. Fallecimiento 1 de abril de 1927. Guadalajara, Jalisco. Venerado en México …   Wikipedia Español

  • Anastasio Aquino — Saltar a navegación, búsqueda Anastasio Mártir Aquino (Santiago Nonualco, 15 de abril de 1792 San Vicente, 24 de julio de 1833) fue un líder indígena salvadoreño que encabezó la insurrección de los nonualcos, un levantamiento campesino en …   Wikipedia Español

  • Anecdotario de la Guerra del Pacífico — Saltar a navegación, búsqueda El anecdotario de la Guerra del Pacífico trata de pequeñas historias, detalles y anécdotas que ocurrieron durante el transcurso de la guerra que enfrentó a Chile contra la alianza Perú Bolivia y que duró desde 1879… …   Wikipedia Español

  • Anecdotario de la historia de Chile — Saltar a navegación, búsqueda Este anecdotario de la historia de Chile contiene una serie de variados hechos históricos presentados en forma de anécdotas, que resultan interesantes de destacar, como forma de complementar la historia formal de la… …   Wikipedia Español

  • Anote Tong — Saltar a navegación, búsqueda Archivo:Anote Tong.jpg Anote Tong Anote Tong (en Chino, 湯安諾; pinyin: Tāng Ānnuò) (nacido en 1952) es el actual presidente de Kiribati. Ganó las elecciones en julio del 2003 por una corta cantidad de votos (obtuvo… …   Wikipedia Español

  • Antipsiquiatría — Saltar a navegación, búsqueda El debate sobre las bases teóricas de la psiquiatría se discute en Controversia de la biopsiquiatría Antipsiquiatría es una palabra que se usa ampliamente en posturas que, en general, se contraponen a la teoría o… …   Wikipedia Español

  • Argentino Geronazzo — Saltar a navegación, búsqueda Geronazzo se inició en las inferiores del club Vélez Sarsfield como volante central en donde llegó a jugar en Primera División. En el equipo de Liniers jugó desde 1952 a 1954, 13 partidos y convirtió 13 goles. Luego… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»