-
1 perditus
perditus adj. with comp. and sup. [P. of perdo], lost, hopeless, desperate, ruined, past recovery: puer: aere alieno: rebus omnibus perditis: valetudo: Quanto perditior quisque est, H.— Morally lost, abandoned, corrupt, profligate, flagitious, incorrigible: adulescens luxu, T.: homines: consilia: floribus austrum Perditus inmisi, in my folly, V.: nihil fieri potest perditius: omnium mortalium perditissimus: mores, Cu.* * *Iperdita -um, perditior -or -us, perditissimus -a -um ADJruined; broken/debilitated; bankrupt, financially ruined; lost, done for; degenerate, morally depraved, wild, abandoned; reckless; desperate/hopelessIIruination, ruin -
2 incorrigibilis
incorrigibilis, incorrigibile ADJ -
3 inemendabilis
inemendabilis, inemendabile ADJunamendable; incorrigible -
4 carcinoma
carcĭnōma, ătis, n., = karkinôma, a cancerous ulcer (pure Lat. cancer), a cancer, Cato, R. R. 157, 4; Cels. 5, 28, 2; Plin. 22, 13, 15, § 32 al.—As a term of reproach applied by Augustus to Julia and her son Agrippa, on account of their incorrigible wickedness, Suet. Aug. 65. -
5 inemendabilis
ĭn-ēmendābĭlis, e, adj., that cannot be amended, incorrigible (post-Aug.):pravitas,
Quint. 1, 1, 37:incommoda oris,
id. 11, 3, 12:affectus,
Sen. Ira, 3, 41. -
6 perdo
per-do, dĭdi, ditum, 3 (old form of the pres. subj. perduim, Plaut. Aul. 4, 6, 6:I.perduis,
id. Am. 2, 2, 215; id. Capt. 3, 5, 70:perduit,
id. Ep. 1, 1, 64; id. Poen. 3, 4, 29;but esp. freq., perduint,
Plaut. As. 2, 4, 61; id. Aul. 4, 10, 55; id. Curc. 5, 3, 41; id. Cas. 3, 5, 17; id. Most. 3, 1, 138; id. Men. 2, 2, 34; 3, 1, 6; 5, 5, 31; id. Merc. 4, 3, 11; 4, 4, 53; id. Poen. 3, 2, 33; 4, 2, 41; id. Stich. 4, 2, 15; id. Truc. 2, 3, 10; Ter. Heaut. 4, 6, 7; id. Hec. 3, 4, 27; id. Phorm. 1, 2, 73; Cic. Deiot. 7, 21; id. Att. 15, 4, 3.—As the pass. of perdo, only pereo, perditus, perire appear to be in good use.—The only classical example of a pass. form in the pres. is:perditur haec inter misero lux non sine votis,
Hor. S. 2, 6, 59 (K. and H. ad loc.), where Lachm., perh. needlessly, reads lux porgitur, the day seems too long for me. —In the pass. perdi, in late Lat.; v. infra), v. a., to make away with; to destroy, ruin; to squander, dissipate, throw away, waste, lose, etc. (class.; syn.: dissipo, perimo, deleo).Lit.:II.aliquem perditum ire,
Plaut. Aul. 4, 10, 5:Juppiter fruges perdidit,
Cic. Rosc. Am. 45, 131:funditus civitatem,
id. Att. 6, 1, 5:se ipsum penitus,
id. Fin. 1, 15, 49:perdere et affligere cives,
id. Rosc. Am. 12, 33:perdere et pessundare aliquem,
Plaut. Bacch. 3, 3, 3:aliquem capitis,
i. e. to charge with a capital offence, id. As. 1, 2, 6; id. Bacch. 3, 3, 86:sumat, consumat, perdat,
squander, Ter. Heaut. 3, 1, 56; so,perde et peri,
Plaut. Truc. 5, 59:perdere et profundere,
to waste, Cic. Fam. 5, 5, 3:perdere tempus,
id. de Or. 3, 36, 146:operam,
id. Mur. 10, 23; cf.:oleum et operam,
id. Fam. 7, 1, 3:Decius amisit vitam: at non perdidit,
Auct. Her. 4, 44, 57:cur perdis adulescentem nobis? cur amat? Cur potat?
Ter. Ad. 1, 1, 36.—In execrations (very common): di (deaeque omnes) te perduint, may the gods destroy you! See the passages with perduint cited init.—Pass. (late Lat.):verbis perderis ipse tuis, Prosp. Epigr.: impii de terrā perdentur,
Vulg. Prov. 2, 22: quasi sterquilinium in fine perdetur, id. Job, 20, 7.—Transf., in gen., to lose utterly or irrecoverably:A.eos (liberos),
Cic. Fam. 5, 16, 3:omnes fructus industriae et fortunae,
id. ib. 4, 6, 2:litem,
to lose one's cause, id. de Or. 1, 36, 167:libertatem,
id. Rab. Post. 9, 24:dextram manum,
Plin. 7, 28, 29, § 104:memoriam,
Cic. Sen. 7, 21:causam,
id. Rosc. Com. 4, 11:spem,
Plaut. Rud. 1, 4, 3:vitam,
Mart. Spect. 13, 2:perii hercle! nomen perdidi,
i. e. I have quite forgotten the name, Ter. Phorm. 2, 3, 39.— Pass. (late Lat.):si principis vita perditur,
Amm. 14, 5, 4; Hor. S. 2, 6, 59 (v. supra).—Of loss at play:ne perdiderit, non cessat perdere lusor,
Ov. A. A. 1, 451; Juv. 1, 93.—Hence, perdĭtus, a, um, P. a., lost, i. e.,Hopeless, desperate, ruined, past recovery (class.;2.syn. profligatus): perditus sum, i. q. perii,
I am lost! Plaut. Bacch. 5, 1, 6; id. Rud. 5, 1, 3:per fortunas vide, ne puerum perditum perdamus,
Cic. Fam. 14, 1, 5:perditus aere alieno,
id. Phil. 2, 32, 78:lacrimis ac maerore perditus,
id. Mur. 40, 86:tu omnium mortalium perditissime,
id. Verr. 2, 3, 26, § 64:rebus omnibus perditis,
id. Caecin. 31, 90:senatoria judicia,
id. Verr. 1, 3, 8:valetudo,
id. Tusc. 5, 10, 29.—In partic., desperately in love; lost, ruined by love ( poet.):B.amore haec perdita est,
Plaut. Cist. 1, 2, 13:in puellā,
Prop. 1, 13, 7:amor,
Cat. 89, 2.—Lost in a moral sense, abandoned, corrupt, profligate, flagitious, incorrigible:1. 2.adulescens perditus ac dissolutus,
Cic. Tusc. 4, 25, 55:homo contaminatus, perditus, flagitiosus,
id. Verr. 2, 3, 58, § 134:abjecti homines et perditi,
id. Mil. 18, 47; id. Cat. 1, 6, 9:homo perditā nequitiā,
id. Clu. 13, 36:perdita atque dissoluta consilia,
id. Agr. 2, 20, 55:luxuriae ac lasciviae perditae,
Suet. Calig. 25:nihil fieri potest miserius, nihil perditius, nihil foedius,
Cic. Att. 8, 11, 4; id. Q. Fr. 3, 9, 1; Cat. 42, 13.—Hence, sup.:omnium mortalium perditissimus,
Cic. Verr. 2, 3, 26, § 65; Just. 21, 5, 5.— Adv.: perdĭtē.
См. также в других словарях:
incorrigible — Incorrigible … Thresor de la langue françoyse
incorrigible — [ ɛ̃kɔriʒibl ] adj. • 1334; bas lat. incorrigibilis ♦ Qui ne peut être corrigé. 1 ♦ (Personnes) Qui persévère dans ses défauts, ses erreurs. ⇒ entêté, impénitent, indécrottable. Un enfant incorrigible. « les hommes sont incorrigibles et ils ne… … Encyclopédie Universelle
Incorrigible — In*cor ri*gi*ble, a. [L. incorrigibilis: cf. F. incorrigible. See {In } not, and {Corrigible}.] Not corrigible; incapable of being corrected or amended; bad beyond correction; irreclaimable; as, incorrigible error. Incorrigible fools. Dryden.… … The Collaborative International Dictionary of English
incorrigible — I adjective beyond help, beyond reform, chronic, cureless, hardened, hopeless, impenitent, incapable of correction, incurable, intractable, intransigent, inveterate, irreclaimable, irrecoverable, irredeemable, irreformable, irremediable,… … Law dictionary
Incorrigible — In*cor ri*gi*ble, n. One who is incorrigible; a person whose persistent bad behavior cannot be changed; especially, a hardened criminal; as, the perpetual imprisonment of incorrigibles; incorrigible and disruptive children need to be placed in a… … The Collaborative International Dictionary of English
incorrigible — Incorrigible. adj. de tout genre. Qui ne se peut corriger. Un esprit incorrigible. un enfant incorrigible. les defauts de la nature sont incorrigibles … Dictionnaire de l'Académie française
incorrigible — (adj.) mid 14c., from O.Fr. incorrigible (mid 14c.), or directly from L. incorrigibilis not to be corrected, from in not, opposite of (see IN (Cf. in ) (1)) + corrigibilis, from corrigere to correct (see CORRECT (Cf. correct)). Related:… … Etymology dictionary
incorrigible — [in kôr′ə jə bəl, inkär′ə jə bəl] adj. [ME incorygibile < OFr < LL incorrigibilis] not corrigible; that cannot be corrected, improved, or reformed, esp. because firmly established, as a habit, or because set in bad habits, as a child n. an… … English World dictionary
incorrigible — [adj] bad, hopeless abandoned, beastly, hardened, incurable, intractable, inveterate, irredeemable, irreparable, loser, recidivous, uncorrectable, unreformed, useless, wicked; concept 570 Ant. good, manageable, nice, obedient, reformable … New thesaurus
incorrigible — ► ADJECTIVE ▪ not able to be corrected or reformed. DERIVATIVES incorrigibility noun incorrigibly adverb. ORIGIN Latin incorrigibilis, from in not + corrigibilis correctable … English terms dictionary
incorrigible — incorrigibility, incorrigibleness, n. incorrigibly, adv. /in kawr i jeuh beuhl, kor /, adj. 1. not corrigible; bad beyond correction or reform: incorrigible behavior; an incorrigible liar. 2. impervious to constraints or punishment; willful;… … Universalium