Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

imprĕcor

  • 1 imprecor

    imprĕcor ( inpr-), ātus, 1, v. dep. a. [in-precor].
    I.
    To invoke on a person, to call down upon, to imprecate (perh. not anteAug.).
    (α).
    Of good wishes (rare): solito sermone salutem ei fuerat imprecatus, had wished health to her (on sneezing), App. M. 9, p. 228:

    cui multos imprecamur annos,

    Hier. Ep. 97 fin.:

    alicui bene,

    Petr. 78.—
    (β).
    Of evil: litora litoribus contraria, fluctibus [p. 908] undas lmprecor, Verg. A. 4, 629:

    diras Pompeio,

    Plin. 8, 7, 7, § 21:

    hoc tibi pro meritis et talibus imprecor ausis, ut, etc.,

    Mart. 7, 24, 7; Sen. Contr. 1, 3, 1; 3, 16, 5; Suet. Aug. 65; id. Cal. 23; Tac. A. 6, 24; id. H. 1, 84; Sen. Ep. 110, 2; id. Ben. 6, 27, 1 al.—
    II.
    To pray to, call upon, invoke (post-class.):

    incrementa solis augusti,

    App. M. 2, p. 127:

    Deus pater est imprecandus, ut, etc.,

    Hier. adv. Helv. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > imprecor

  • 2 imprecor (in-pr-)

        imprecor (in-pr-) ātus, ārī,    to call down upon, imprecate: alcui diras, Ta.: Litora litoribus contraria, i. e. pronounce the curse of enmity upon, V.

    Latin-English dictionary > imprecor (in-pr-)

  • 3 imprecor

    imprecari, imprecatus sum V DEP
    call down/upon, invoke; pray for; utter curses

    Latin-English dictionary > imprecor

  • 4 inprecor

    imprĕcor ( inpr-), ātus, 1, v. dep. a. [in-precor].
    I.
    To invoke on a person, to call down upon, to imprecate (perh. not anteAug.).
    (α).
    Of good wishes (rare): solito sermone salutem ei fuerat imprecatus, had wished health to her (on sneezing), App. M. 9, p. 228:

    cui multos imprecamur annos,

    Hier. Ep. 97 fin.:

    alicui bene,

    Petr. 78.—
    (β).
    Of evil: litora litoribus contraria, fluctibus [p. 908] undas lmprecor, Verg. A. 4, 629:

    diras Pompeio,

    Plin. 8, 7, 7, § 21:

    hoc tibi pro meritis et talibus imprecor ausis, ut, etc.,

    Mart. 7, 24, 7; Sen. Contr. 1, 3, 1; 3, 16, 5; Suet. Aug. 65; id. Cal. 23; Tac. A. 6, 24; id. H. 1, 84; Sen. Ep. 110, 2; id. Ben. 6, 27, 1 al.—
    II.
    To pray to, call upon, invoke (post-class.):

    incrementa solis augusti,

    App. M. 2, p. 127:

    Deus pater est imprecandus, ut, etc.,

    Hier. adv. Helv. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > inprecor

  • 5 contrarium

    contrārĭus, a, um, adj. [contra], lying or being over against, opposite.
    I.
    In gen.
    A.
    Prop., of places (syn. adversus):

    collis adversus huic et contrarius,

    Caes. B. G. 2, 18; cf.:

    contraria tigna iis (tignis),

    id. ib. 4, 17, 5; and:

    gemma soli,

    Plin. 37, 9, 47, § 131:

    contrario amne,

    against the stream, id. 21, 12, 43, § 73:

    tellus,

    Ov. M. 1, 65; cf. id. ib. 13, 429:

    ripa,

    Dig. 41, 1, 65:

    auris,

    Plin. 24, 10, 47, § 77:

    contraria vulnera ( = adversa vulnera),

    in front, on the breast, Tac. H. 3, 84:

    in contrarias partes fluere,

    Cic. Div. 1, 35, 78; cf.:

    tignis in contrariam partem revinctis,

    Caes. B. G. 4, 17; cf.

    . si pelles utriusque (hyaenae et pantherae) contrariae suspendantur,

    Plin. 28, 8, 27, § 93:

    contrario ictu uterque transfixus,

    by a blow from the opposite direction, Liv. 2, 6, 9.— With inter se, Plin. 4, 11, 18, § 49.—With atque, Cic. Rep. 6, 17, 17.—Far more freq. and class. in prose and poetry,
    B.
    Transf., of other objects.
    1.
    In gen., opposite, contrary, opposed (syn. diversus); constr. with the gen., dat., inter se, atque, or absol.
    (α).
    With gen.:

    hujus virtutis contraria est vitiositas,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34; id. Inv. 2, 54, 165; id. Fin. 4, 24, 67 Madv. N. cr.; Quint. 5, 10, 49 al.—
    (β).
    With dat.:

    voluptas honestati,

    Cic. Off. 3, 33, 119:

    fortuna rationi et constantiae,

    id. Div. 2, 7, 18; cf. id. Top. 11, 46 sq.:

    vitium illi virtuti,

    Quint. 11, 3, 44:

    rusticitas urbanitati,

    id. 6, 3, 17:

    pes bacchio,

    id. 9, 4, 102:

    color albo,

    Ov. M. 2, 541:

    aestus vento,

    id. ib. 8, 471 et saep. —
    (γ).
    With inter se:

    orationes inter se contrariae Aeschinis Demosthenisque,

    Cic. Opt. Gen. 5, 14; so id. de Or. 2, 55, 223; Quint. prooem. § 2; 1, 10, 6; 10, 1, 22.—
    (δ).
    With atque:

    versantur retro contrario motu atque caelum,

    Cic. Rep. 6, 17, 17.—
    (ε).
    Absol.:

    aut bono casu aut contrario,

    Cic. Tusc. 5, 12, 36:

    monstrum ex contrariis diversisque inter se pugnantibus naturae studiis conflatum,

    id. Cael. 5, 12:

    ardor,

    Lucr. 3, 252:

    exemplum,

    Quint. 5, 11, 7:

    jus,

    id. 5, 11, 32:

    leges,

    conflicting, id. 3, 6, 43; Dig. 1, 3, 28: actiones, cross-suits, Gai Inst. 4, 174 al.:

    latitudo quā contrariae quinqueremes commearent,

    going in opposite directions, Suet. Ner. 31:

    disputandum est de omni re in contrarias partis,

    on both sides, Cic. de Or. 1, 34, 158:

    ex contrariā parte dicere,

    id. Inv. 1, 18, 26:

    in contrariam partem adferre aliquid,

    id. de Or. 2, 53, 215 al. —
    2.
    Esp., subst.: contrārĭum, ii, n., the opposite, contrary, reverse.
    a.
    In gen.:

    contrarium decernebat ac paulo ante decreverat,

    Cic. Verr. 2, 1, 46, § 120:

    si ea rex vult, quae Thebanis sint utilia... sin autem contraria, etc.,

    Nep. Epam. 4, 2:

    dum vitant stulti vitia, in contraria currunt,

    Hor. S. 1, 2, 24; cf.: diversaeque vocant animum in contraria curae, in opposite directions, Verg A. 12, 487:

    ut auctoris sortem in contraria mutet,

    Ov. M. 3, 329:

    in contraria versus,

    transformed, id. ib. 12, 179.—With gen.:

    contraria earum (artium)... vitia quae sunt virtutum contraria,

    Cic. Fin. 4, 24, 67:

    fidentiae contrarium est diffidentia,

    id. Inv. 2, 54, 165; cf. Quint. 5, 10, 49.—With dat.:

    quis non diversa praesentibus contrariaque exspectatis aut speret aut timeat,

    Vell. 2, 75, 2: qui contraria Deo faciat, Lact. de Ira, 3, 3.—With quam:

    qui contraria faciat quam Deus,

    Lact. 3, 29, 13; Aug. Civ. Dei, 8, 24; Claud. in Eutr. 2, 267.—
    b.
    As rhet. fig., the antithesis, contrast, opposite, Cic. Inv. 1, 28, 42; Auct. Her. 4, 19, 27; Jul. Ruf. Schem. Lex. § 11.—
    c.
    Adverb. phrases:

    ex contrario,

    on the conirary, on the other hand, Caes. B. G. 7, 30; Cic. Rosc. Com. 16, 47; id. Inv. 2, 8, 25; Quint. 6, 1, 16:

    e contrario,

    Nep. Iphicr. 1, 4; id. Ham. 1, 2; id. Att. 9, 3; id. Eum. 1, 5 (al. contrario without e); Quint. 1, 5, 43;

    rarely ex contrariis,

    Quint. 8, 5, 9; 8, 5, 18; 10, 1, 19;

    11, 3, 39 al.—In the same sense, but more rarely, in contrarium,

    Plin. 18, 24, 54, § 197:

    per contrarium,

    Dig. 2, 4, 8, § 1; 2, 15, 8; 28, 1, 20 al.—
    II.
    In partic.
    1.
    Of weight: aes contrarium, weighed against, = antirropon, Paul. ex Fest. p. 64, 12 Müll.; cf. Scalig. ad Plaut. Ep. 3, 3, 30.—
    2.
    Of hostile opposition, inimical, hostile, hurtful, pernicious, etc. (more rare than adversarius, and mostly poet. or in post-Aug. prose):

    contrariis dis,

    Varr. L. L. 5, § 70 Müll.:

    Averna avibus cunctis,

    dangerous, destructive, Lucr. 6, 741; cf.:

    usus lactis capitis doloribus,

    Plin. 28, 9, 33, § 130:

    hyssopum stomacho,

    id. 25, 11, 87, § 136:

    quam (sc. perspicuitatem) quidam etiam contrariam interim putaverunt,

    injurious, disadvantageous, Quint. 4, 2, 64 Spald.; cf.:

    philosophia imperaturo,

    Suet. Ner. 52:

    exta,

    unfavorable, id. Oth. 8:

    saepe quos ipse alueris, Tibi inveniri maxime contrarios,

    hostile, Phaedr. 4, 11, 17:

    litora litoribus contraria, fluctibus undas Imprecor,

    Verg. A. 4, 628; cf. id. ib. 7, 293.— Subst.: contrārĭus, ii, m., an opponent, antagonist; plur., Vitr. 3, praef. 2.— Adv.: con-trārĭē, in an opposite direction, in a different manner:

    sidera procedentia,

    Cic. Univ 9 med.:

    scriptum,

    id. Part. Or. 31, 108:

    relata verba,

    id. de Or. 2, 65, 263:

    dicere,

    Tac. Or. 34.

    Lewis & Short latin dictionary > contrarium

  • 6 contrarius

    contrārĭus, a, um, adj. [contra], lying or being over against, opposite.
    I.
    In gen.
    A.
    Prop., of places (syn. adversus):

    collis adversus huic et contrarius,

    Caes. B. G. 2, 18; cf.:

    contraria tigna iis (tignis),

    id. ib. 4, 17, 5; and:

    gemma soli,

    Plin. 37, 9, 47, § 131:

    contrario amne,

    against the stream, id. 21, 12, 43, § 73:

    tellus,

    Ov. M. 1, 65; cf. id. ib. 13, 429:

    ripa,

    Dig. 41, 1, 65:

    auris,

    Plin. 24, 10, 47, § 77:

    contraria vulnera ( = adversa vulnera),

    in front, on the breast, Tac. H. 3, 84:

    in contrarias partes fluere,

    Cic. Div. 1, 35, 78; cf.:

    tignis in contrariam partem revinctis,

    Caes. B. G. 4, 17; cf.

    . si pelles utriusque (hyaenae et pantherae) contrariae suspendantur,

    Plin. 28, 8, 27, § 93:

    contrario ictu uterque transfixus,

    by a blow from the opposite direction, Liv. 2, 6, 9.— With inter se, Plin. 4, 11, 18, § 49.—With atque, Cic. Rep. 6, 17, 17.—Far more freq. and class. in prose and poetry,
    B.
    Transf., of other objects.
    1.
    In gen., opposite, contrary, opposed (syn. diversus); constr. with the gen., dat., inter se, atque, or absol.
    (α).
    With gen.:

    hujus virtutis contraria est vitiositas,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34; id. Inv. 2, 54, 165; id. Fin. 4, 24, 67 Madv. N. cr.; Quint. 5, 10, 49 al.—
    (β).
    With dat.:

    voluptas honestati,

    Cic. Off. 3, 33, 119:

    fortuna rationi et constantiae,

    id. Div. 2, 7, 18; cf. id. Top. 11, 46 sq.:

    vitium illi virtuti,

    Quint. 11, 3, 44:

    rusticitas urbanitati,

    id. 6, 3, 17:

    pes bacchio,

    id. 9, 4, 102:

    color albo,

    Ov. M. 2, 541:

    aestus vento,

    id. ib. 8, 471 et saep. —
    (γ).
    With inter se:

    orationes inter se contrariae Aeschinis Demosthenisque,

    Cic. Opt. Gen. 5, 14; so id. de Or. 2, 55, 223; Quint. prooem. § 2; 1, 10, 6; 10, 1, 22.—
    (δ).
    With atque:

    versantur retro contrario motu atque caelum,

    Cic. Rep. 6, 17, 17.—
    (ε).
    Absol.:

    aut bono casu aut contrario,

    Cic. Tusc. 5, 12, 36:

    monstrum ex contrariis diversisque inter se pugnantibus naturae studiis conflatum,

    id. Cael. 5, 12:

    ardor,

    Lucr. 3, 252:

    exemplum,

    Quint. 5, 11, 7:

    jus,

    id. 5, 11, 32:

    leges,

    conflicting, id. 3, 6, 43; Dig. 1, 3, 28: actiones, cross-suits, Gai Inst. 4, 174 al.:

    latitudo quā contrariae quinqueremes commearent,

    going in opposite directions, Suet. Ner. 31:

    disputandum est de omni re in contrarias partis,

    on both sides, Cic. de Or. 1, 34, 158:

    ex contrariā parte dicere,

    id. Inv. 1, 18, 26:

    in contrariam partem adferre aliquid,

    id. de Or. 2, 53, 215 al. —
    2.
    Esp., subst.: contrārĭum, ii, n., the opposite, contrary, reverse.
    a.
    In gen.:

    contrarium decernebat ac paulo ante decreverat,

    Cic. Verr. 2, 1, 46, § 120:

    si ea rex vult, quae Thebanis sint utilia... sin autem contraria, etc.,

    Nep. Epam. 4, 2:

    dum vitant stulti vitia, in contraria currunt,

    Hor. S. 1, 2, 24; cf.: diversaeque vocant animum in contraria curae, in opposite directions, Verg A. 12, 487:

    ut auctoris sortem in contraria mutet,

    Ov. M. 3, 329:

    in contraria versus,

    transformed, id. ib. 12, 179.—With gen.:

    contraria earum (artium)... vitia quae sunt virtutum contraria,

    Cic. Fin. 4, 24, 67:

    fidentiae contrarium est diffidentia,

    id. Inv. 2, 54, 165; cf. Quint. 5, 10, 49.—With dat.:

    quis non diversa praesentibus contrariaque exspectatis aut speret aut timeat,

    Vell. 2, 75, 2: qui contraria Deo faciat, Lact. de Ira, 3, 3.—With quam:

    qui contraria faciat quam Deus,

    Lact. 3, 29, 13; Aug. Civ. Dei, 8, 24; Claud. in Eutr. 2, 267.—
    b.
    As rhet. fig., the antithesis, contrast, opposite, Cic. Inv. 1, 28, 42; Auct. Her. 4, 19, 27; Jul. Ruf. Schem. Lex. § 11.—
    c.
    Adverb. phrases:

    ex contrario,

    on the conirary, on the other hand, Caes. B. G. 7, 30; Cic. Rosc. Com. 16, 47; id. Inv. 2, 8, 25; Quint. 6, 1, 16:

    e contrario,

    Nep. Iphicr. 1, 4; id. Ham. 1, 2; id. Att. 9, 3; id. Eum. 1, 5 (al. contrario without e); Quint. 1, 5, 43;

    rarely ex contrariis,

    Quint. 8, 5, 9; 8, 5, 18; 10, 1, 19;

    11, 3, 39 al.—In the same sense, but more rarely, in contrarium,

    Plin. 18, 24, 54, § 197:

    per contrarium,

    Dig. 2, 4, 8, § 1; 2, 15, 8; 28, 1, 20 al.—
    II.
    In partic.
    1.
    Of weight: aes contrarium, weighed against, = antirropon, Paul. ex Fest. p. 64, 12 Müll.; cf. Scalig. ad Plaut. Ep. 3, 3, 30.—
    2.
    Of hostile opposition, inimical, hostile, hurtful, pernicious, etc. (more rare than adversarius, and mostly poet. or in post-Aug. prose):

    contrariis dis,

    Varr. L. L. 5, § 70 Müll.:

    Averna avibus cunctis,

    dangerous, destructive, Lucr. 6, 741; cf.:

    usus lactis capitis doloribus,

    Plin. 28, 9, 33, § 130:

    hyssopum stomacho,

    id. 25, 11, 87, § 136:

    quam (sc. perspicuitatem) quidam etiam contrariam interim putaverunt,

    injurious, disadvantageous, Quint. 4, 2, 64 Spald.; cf.:

    philosophia imperaturo,

    Suet. Ner. 52:

    exta,

    unfavorable, id. Oth. 8:

    saepe quos ipse alueris, Tibi inveniri maxime contrarios,

    hostile, Phaedr. 4, 11, 17:

    litora litoribus contraria, fluctibus undas Imprecor,

    Verg. A. 4, 628; cf. id. ib. 7, 293.— Subst.: contrārĭus, ii, m., an opponent, antagonist; plur., Vitr. 3, praef. 2.— Adv.: con-trārĭē, in an opposite direction, in a different manner:

    sidera procedentia,

    Cic. Univ 9 med.:

    scriptum,

    id. Part. Or. 31, 108:

    relata verba,

    id. de Or. 2, 65, 263:

    dicere,

    Tac. Or. 34.

    Lewis & Short latin dictionary > contrarius

  • 7 imprecatio

    imprĕcātĭo ( inpr-), ōnis, f. [imprecor], an invoking of evil, imprecation (postAug.):

    exsecraris illum et caput sanctum tibi dira imprecatione defigis,

    curse, Sen. Ben. 6, 35, 1; id. Ep. 94, 52:

    imprecationes nefariae,

    Amm. 29, 1, 25:

    dira,

    Plin. 5, 8, 8, § 45.—
    II.
    In late Lat., in a good sense, a prayer:

    pontificis,

    Hier. Ep. 130, n. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > imprecatio

  • 8 inprecatio

    imprĕcātĭo ( inpr-), ōnis, f. [imprecor], an invoking of evil, imprecation (postAug.):

    exsecraris illum et caput sanctum tibi dira imprecatione defigis,

    curse, Sen. Ben. 6, 35, 1; id. Ep. 94, 52:

    imprecationes nefariae,

    Amm. 29, 1, 25:

    dira,

    Plin. 5, 8, 8, § 45.—
    II.
    In late Lat., in a good sense, a prayer:

    pontificis,

    Hier. Ep. 130, n. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > inprecatio

См. также в других словарях:

  • Manabendra Nath Roy — Infobox revolution biography name=Manabendra Nath Roy lived=March 21, 1887 – January 25 1954 caption= Manabendra Nath Roy alternate name=Narendra nath Bhattacharya placeofbirth= placeofdeath= movement=Indian Independence movement, Indo German… …   Wikipedia

  • M. N. Roy — M.N. Roy মানবেন্দ্রনাথ রায় Manabendra Nath Roy Born 21 March 1887(1887 03 21) Changripota, 24 Parganas, Bengal, British India …   Wikipedia

  • Manabendra Nath Roy — Manabendra Nath Roy. Manabendra Nath Roy (en bengalí: মানবেন্দ্র নাথ রায়), 1887–1954), nacido Narendra Nath Bhattacharya y popularmente conocido como M. N. Roy,fue un revolucionario bengalí, activista y teórico internacionalmente conocido. Fue… …   Wikipedia Español

  • VAPULA Papyria — subintell. lege, formula fuit apud Romanos comminandi poenam legis Papyriae, nonnullis. Sisinnius Capitolinus proverbiô dici solitum ait, si quando vellent significare, se alicuius minas negligere. Et quidem illud hinc ortum vult Festus, quod… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ՆԶՈՎԵՄ — (եցի.) NBH 2 0424 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 8c ն. ἁναθεματίζω anathematizo, internecioni demoveo ἁράομαι, καταράομαι , ἑπικαταράομαι maledico, execror, deprecor, imprecor ἁφορίζω separo, excommunico. Բանադրել. որոշել ʼի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»