Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

impost

  • 1 stīpendiārius

        stīpendiārius adj.    [stipendium], of tribute, liable to impost, contributing, tributary: civitas, Cs.: vectigal, i. e. a yearly impost.—As subst m., a tributary, payer of tribute: vectigalis stipendiariusque populi R., L.: quos vectigalīs aut stipendiarios fecerant, i. e. compelled to grant supplies or to pay tribute: vectigalem ac stipendiariam Italiam Africae facere, i. e. completely to subject, L.— Receiving pay, serving for pay, mercenary: postquam stipendiarii facti sunt, L.
    * * *
    stipendiaria, stipendiarium ADJ
    mercenary; paying tribute in the form of cash

    Latin-English dictionary > stīpendiārius

  • 2 sti_pendiarius

    stī̆pendĭārĭus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Of or belonging to tribute, liable to impost or contribution, tributary (of imposts payable in money; whereas vectigalis denotes those payable in kind; the former was held to be the most humiliating; cf. Liv. 37, 55 fin.):

    civitas,

    Caes. B. G. 1, 30; Liv. 38, 39; 28, 25, 9:

    Aedui,

    Caes. B. G. 1, 36:

    oppidum,

    Plin. 5, 4, 4, § 29:

    provincia,

    Flor. 2, 17: vectigal, i. e. a fixed yearly impost or contribution in money, Cic. Verr. 2, 3, 6, § 12:

    praedia,

    Gai. Inst. 2, 21.— Plur. subst.: stī̆pendĭārĭi, ōrum, m., tributaries (in money;

    whereas vectigales in kind): socii stipendiariique populi Romani,

    Cic. Div. in Caecil. 3, 7; id. Balb. 9, 24; id. Leg. 3, 18, 41; Caes. B. G. 7, 10; (opp. vectigales) Cic. Verr. 2, 4, 60, § 134; id. Prov. Cons. 5, 10; cf. Liv. 24, 47; 37, 55 fin.—Sing.:

    vectigalis stipendiariusque et servus populi Romani (Hannibal),

    Liv. 21, 41, 7.—
    II.
    In milit. lang., receiving pay, serving for pay, stipendiary:

    (Romani) postquam stipendiarii facti sunt,

    Liv. 8, 8, 3: cohortes, Auct. B. Afr. 43.

    Lewis & Short latin dictionary > sti_pendiarius

  • 3 stipendiarii

    stī̆pendĭārĭus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Of or belonging to tribute, liable to impost or contribution, tributary (of imposts payable in money; whereas vectigalis denotes those payable in kind; the former was held to be the most humiliating; cf. Liv. 37, 55 fin.):

    civitas,

    Caes. B. G. 1, 30; Liv. 38, 39; 28, 25, 9:

    Aedui,

    Caes. B. G. 1, 36:

    oppidum,

    Plin. 5, 4, 4, § 29:

    provincia,

    Flor. 2, 17: vectigal, i. e. a fixed yearly impost or contribution in money, Cic. Verr. 2, 3, 6, § 12:

    praedia,

    Gai. Inst. 2, 21.— Plur. subst.: stī̆pendĭārĭi, ōrum, m., tributaries (in money;

    whereas vectigales in kind): socii stipendiariique populi Romani,

    Cic. Div. in Caecil. 3, 7; id. Balb. 9, 24; id. Leg. 3, 18, 41; Caes. B. G. 7, 10; (opp. vectigales) Cic. Verr. 2, 4, 60, § 134; id. Prov. Cons. 5, 10; cf. Liv. 24, 47; 37, 55 fin.—Sing.:

    vectigalis stipendiariusque et servus populi Romani (Hannibal),

    Liv. 21, 41, 7.—
    II.
    In milit. lang., receiving pay, serving for pay, stipendiary:

    (Romani) postquam stipendiarii facti sunt,

    Liv. 8, 8, 3: cohortes, Auct. B. Afr. 43.

    Lewis & Short latin dictionary > stipendiarii

  • 4 stipendiarius

    stī̆pendĭārĭus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Of or belonging to tribute, liable to impost or contribution, tributary (of imposts payable in money; whereas vectigalis denotes those payable in kind; the former was held to be the most humiliating; cf. Liv. 37, 55 fin.):

    civitas,

    Caes. B. G. 1, 30; Liv. 38, 39; 28, 25, 9:

    Aedui,

    Caes. B. G. 1, 36:

    oppidum,

    Plin. 5, 4, 4, § 29:

    provincia,

    Flor. 2, 17: vectigal, i. e. a fixed yearly impost or contribution in money, Cic. Verr. 2, 3, 6, § 12:

    praedia,

    Gai. Inst. 2, 21.— Plur. subst.: stī̆pendĭārĭi, ōrum, m., tributaries (in money;

    whereas vectigales in kind): socii stipendiariique populi Romani,

    Cic. Div. in Caecil. 3, 7; id. Balb. 9, 24; id. Leg. 3, 18, 41; Caes. B. G. 7, 10; (opp. vectigales) Cic. Verr. 2, 4, 60, § 134; id. Prov. Cons. 5, 10; cf. Liv. 24, 47; 37, 55 fin.—Sing.:

    vectigalis stipendiariusque et servus populi Romani (Hannibal),

    Liv. 21, 41, 7.—
    II.
    In milit. lang., receiving pay, serving for pay, stipendiary:

    (Romani) postquam stipendiarii facti sunt,

    Liv. 8, 8, 3: cohortes, Auct. B. Afr. 43.

    Lewis & Short latin dictionary > stipendiarius

  • 5 incumba

    incumba, ae, f. (incumbo), der Impost, Kämpfer, ein vorspringendes Gesims am Nebenpfeiler, das den Bogen eines Gewölbes trägt, Vitr. 6, 8, 4.

    lateinisch-deutsches > incumba

  • 6 impero

    impĕro, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - commander, ordonner, enjoindre.    - imperare aliquid alicui: commander qqch à qqn.    - imperare alicui ut: ordonner à qqn de.    - imperare + prop. inf.: ordonner que.    - aliquo imperante: sous les ordres de qqn.    - sibi imperare, Sen.: être maître de soi.    - irae imperare, Ov.: maîtriser sa colère.    - fertilibus agris non imperandum est, Sen. Tranq. 17: il ne faut pas forcer les champs fertiles.    - imperare naves, Nep.: faire une réquisition de navires.
    * * *
    impĕro, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - commander, ordonner, enjoindre.    - imperare aliquid alicui: commander qqch à qqn.    - imperare alicui ut: ordonner à qqn de.    - imperare + prop. inf.: ordonner que.    - aliquo imperante: sous les ordres de qqn.    - sibi imperare, Sen.: être maître de soi.    - irae imperare, Ov.: maîtriser sa colère.    - fertilibus agris non imperandum est, Sen. Tranq. 17: il ne faut pas forcer les champs fertiles.    - imperare naves, Nep.: faire une réquisition de navires.
    * * *
        Impero, imperas, penul. corr. imperare. Terent. Enjoindre, Commander d'authorité, Imperer, Seigneurier, Dominer.
    \
        Imperare animo nequiui, quin, etc. Liu. Je ne me suis peu tenir que, etc. Je n'ay peu vaincre mon courage que, etc.
    \
        Aruis imperat agricola. Virgil. Le laboureur fait porter à la terre autant de fruict qu'il veult, La terre porte du fruict autant ou selon qu'elle est labouree.
    \
        Cupiditatibus imperare, cui contrarium est Seruire cupiditatibus. Cicero. Estre maistre de ses concupiscences, Dominer sur, etc.
    \
        Dolori imperare. Plin. iunior. Vaincre la douleur.
    \
        Omnibus gentibus et nationibus terra marique imperare. Cic. Dominer, Seigneurier, Imperer.
    \
        Fortiter imperat irae. Ouid. Il retient son courroux, Il se garde de se courroucer.
    \
        Noli obsecro imperare lachrymis mihi excruciatum tuis. Plaut. Je te prie ne me tormente point par tes larmes.
    \
        Liberis imperare. Terent. Gouverner ses enfants.
    \
        - imperaui egomet mihi Omnia assentari. Terent. Je me suis deliberé de, etc.
    \
        Imperare sibi silentium. Plin. Se contraindre à ne point parler, Se garder et abstenir de parler.
    \
        Iniuriae quam grauissimam acceperat obliuisci imperauit sibi. Valer. Max. Il se contraignit à oublier le grand tort et injure qu'on luy avoit faict.
    \
        Imperare tributum dicitur princeps. Plaut. Imposer, Faire impost.
    \
        Imperabitur aliquid muneris, non recusabunt. Cic. Si on leur enjoinct quelque charge, Si on leur commande quelque chose, ils, etc.
    \
        Imperare equites ciuitatibus. Caes. Commander et ordonner que une ville face tant de gens, etc.
    \
        Obsides ciuitatibus. Caes. Commander de bailler des ostages.
    \
        Singulis Censoribus denarii trecenti ad statuam Praetoris imperati sunt. Cic. Imposez.
    \
        Pecuniam in remiges imperare. Cic. Imposer certaine somme de deniers, et commander estre levee pour souldoyer ceulx qui tirent à l'aviron.
    \
        Imperare coenam famulo. Cic. Luy commander qu'il appreste le souper.
    \
        Nuptias alicui. Quintil. Qu'il se marie.
    \
        Imperor, pen. corr. Passiuum. Horat. On me commande.
    \
        Malo imperari quam eripi mortem mihi. Seneca. J'aime mieulx estre contrainct de mourir, qu'estre contrainct de vivre.

    Dictionarium latinogallicum > impero

  • 7 portorium

    portorĭum, ĭi, n. droits de port, douane, péage, taxe.
    * * *
    portorĭum, ĭi, n. droits de port, douane, péage, taxe.
    * * *
        Portorium, portorii. Cic. Peage et passage de toute chose quelconque, Le treu, ou treuage.
    \
        Portorium vini instituere. Cic. Mettre sus, et lever un impost sur le vin qui entre en la ville.
    \
        Locare et conducere portorium. Cic. Bailler à ferme, et prendre à ferme.
    \
        Vectigal et Portorium, pro eodem dixit Plinius. Revenu.
    \
        Imponere portorium singulis rebus quaecunque venirent. Cic. Imposer, etc.

    Dictionarium latinogallicum > portorium

  • 8 vicesima

    → vicesimus.
    * * *
    → vicesimus.
    * * *
        Vicesima, vicesimae. Cic. Impost de la vingtieme partie de vin ou autres choses, De vingt un.

    Dictionarium latinogallicum > vicesima

  • 9 vicesimarius

    vicesimārĭus, a, um relatif à la vingtième partie.    - vicesimarium aurum, Liv.: impôt du vingtième.    - vicesimārĭus, ii, m. Petr.: percepteur de l'impôt du vingtième.
    * * *
    vicesimārĭus, a, um relatif à la vingtième partie.    - vicesimarium aurum, Liv.: impôt du vingtième.    - vicesimārĭus, ii, m. Petr.: percepteur de l'impôt du vingtième.
    * * *
        Vicesimarius, Adiectiuum: vt Vicesimarium aurum. Liu. Receu de tel impost.

    Dictionarium latinogallicum > vicesimarius

  • 10 vinarius

    vīnārĭus, a, um relatif au vin.    - vinārĭus, ii, m.: - [abcl]a - marchand de vin. - [abcl]b - Dig. ivrogne.    - vas vinarium, Cic.: louche à puiser le vin.
    * * *
    vīnārĭus, a, um relatif au vin.    - vinārĭus, ii, m.: - [abcl]a - marchand de vin. - [abcl]b - Dig. ivrogne.    - vas vinarium, Cic.: louche à puiser le vin.
    * * *
        Vinarius, vinarii. Plaut. Sueton. Tavernier, Vinotier.
    \
        Vinarius. Vlpian. Yvrongne.
    \
        Vinarius, Adiectiuum: vt Taberna vinaria. Taverne.
    \
        Crimen vinarium. Cic. Crime de celuy qui a mis impost sur le vin.

    Dictionarium latinogallicum > vinarius

  • 11 incumba

    incumba, ae, f. (incumbo), der Impost, Kämpfer, ein vorspringendes Gesims am Nebenpfeiler, das den Bogen eines Gewölbes trägt, Vitr. 6, 8, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incumba

  • 12 exāctiō

        exāctiō ōnis, f    [ex + 1 AG-], a driving out, expelling: (regum).— A driving, conduct, supervision: operum publicorum.—Fig., a collecting, exaction: pecuniae: earum (pecuniarum), L.: frumenti, Ta. — A tax, tribute, impost: acerbissima capitum atque ostiorum, poll and hearth tax.
    * * *
    exaction (tax/debt), enforcement (labor); expulsion, driving out; supervision; expulsion; supervision, enforcement; precise execution; extraction (tax/debt)

    Latin-English dictionary > exāctiō

  • 13 portōrium

        portōrium ī, n    [1 PAR-], a tax, toll, duty, impost, custom, tariff: portoria reliquaque omnia vectigalia, Cs.: portorium dare: circumvectionis, a peddler's license-tax.
    * * *
    port duty; customs duty; tax

    Latin-English dictionary > portōrium

  • 14 stīpendium

        stīpendium ī, n    [stips+PAND-], a paying of tax, tax, impost, tribute, contribution (usu. in money): pendere, Cs.: conferre, L.: stipendio liberatus, Cs.: stipendi spem facere, L.— Tribute, dues: Quae finis aut quod me manet stipendium? penalty, H.— An income, stipend, salary, pay: iis stipendium de publico statuit, L.—Of soldiers: militare, L.: cum stipendium ab legionibus flagitaretur, Cs.: numerare militibus: exercitum stipendio adficere: trium mensium, Cu.— Military service, campaigning: meruisse stipendia in eo bello, to have served: stipendiis faciundis sese exercuit, S.: emereri, to serve out one's time, L.: emeritis stipendiis, i. e. at the end of their service, S.; cf. animum tamquam emeritis stipendiis libidinis secum vivere, i. e. released from the service of, etc.: homo nullius stipendi, S.: qui eorum minime multa stipendia haberet, i. e. campaigns, L.: septem et viginti enumeratis stipendiis, i. e. years of service, L.
    * * *
    tribute, stipend; pay, wages; military service

    Latin-English dictionary > stīpendium

  • 15 vectīgal

        vectīgal ālis, n    [VAG-], a payment to the state, revenue, toll, tax, impost, excise, duty, tribute: neque ex portu vectigal conservari potest: vectigalia parvo pretio redempta, Cs.—A payment to a magistrate, contribution to a governor, honorarium: praetorium: aedilicium, the contribution of a province to the games held by an aedile.—Private income, revenue, rents: ex meo tenui vectigali: parva Vectigalia porrigam, etc., H.—Prov.: quam magnum vectigal sit Parsimonia.
    * * *
    tax, tribute, revenue

    Latin-English dictionary > vectīgal

  • 16 indictio

    I
    men forming a levy; valuation/value/price; indicating/setting/rating value
    II
    imposition (of duties); duty/tax imposed, impost; declaration of war; valuation/value/price; indicating/setting/rating value

    Latin-English dictionary > indictio

  • 17 exactio

    exactĭo, ōnis, f. [exigo].
    * I.
    A driving out, expelling:

    (regum),

    Cic. de Or. 1, 9, 37 (perh. only on account of the preceding exactis regibus).—
    II.
    A demanding, exacting, requisition.
    A.
    In gen.:

    in exhibendis operariis,

    Lact. Mort. Pers. 7, 8:

    quotidiana, operis,

    Col. 11, 1, 26.—Hence, the supervision, conduct of a public work; cf.

    exactor, II. A.: operum publicorum,

    Cic. Dom. 20, 51.—Far more freq.,
    B.
    In partic., a calling in, collecting of debts, Cic. Att. 5, 1; id. Leg. 2, 20, 51; Liv. 38, 38; Dig. 42, 8, 24:

    vectigalium,

    Vulg. 2 Macc. 4, 28 et saep.—
    2.
    Transf., a tax, tribute, impost:

    acerbissima capitum atque ostiorum,

    poll and hearth tax, Cic. Fam. 3, 8, 5: publicae, Asin. Pol. ap. Cic. Fam. 10, 32; cf.

    illicitae,

    Tac. A. 13, 51; and: exactionum coactor (pater Horatii), Suet. Vita Hor.—
    III.
    A finishing, completion, Vitr. 3, 1; 6, 11; Aus. Idyll. 11, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > exactio

  • 18 illatio

    illātĭo ( inl-), ōnis, f. [infero], a carrying or bringing in (post-class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    mortui,

    i. e. burying, interment, Dig. 11, 7, 2, § 3 al.: FERRI, Inscr. ap. Marin. Fratr. Arv. 43.—
    B.
    In partic., an impost, duty:

    auctae,

    Cassiod. Var. 2, 16.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    stupri,

    i. e. a causing, committing, Paul. Sent. 5, 4, 1. —
    B.
    In partic., a logical inference, conclusion:

    vel illativum rogamentum. quod ex acceptionibus colligitur et infertur,

    App. Dogm. Plat. 3, pp. 34, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > illatio

  • 19 incumba

    incumba, ae, f. [incumbo], archit. t. t., the impost or chaptrel of a pillar that bears the weight of an arch, Vitr. 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > incumba

  • 20 indictio

    indictĭo, ōnis, f. [id.], a declaration (post-Aug.).
    I.
    In gen.:

    belli,

    Flor. 4, 10, 2; Paul. ex Fest. p. 254, 34.—
    II.
    In partic.
    A.
    A declaration or imposition of a tax; an impost, tax, Plin. Pan. 29; Dig. 33, 2, 28.—
    B.
    A space of fifteen years, Cod.Th. 11, 28, 3:

    SECVNDA,

    Inscr. Orell. 1160.

    Lewis & Short latin dictionary > indictio

См. также в других словарях:

  • Impost — Im post, n. [OF. impost, F. impot, LL. impostus, fr. L. impostus, p. p. of imponere to impose. See {Impone}.] 1. That which is imposed or levied; a tax, tribute, or duty; especially, a duty or tax laid by goverment on goods imported into a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • impost — de la vingtiéme partie du vin ou autre chose, Vicesima vicesimae. Faire impost, Imperare tributum. Mettre sus et lever un impost sur le vin qui entre en la ville, Portorium vini instituere …   Thresor de la langue françoyse

  • impost — Impost. s. m. Droit imposé sur certaines choses. Nouvel impost sur le vin, sur le papier, &c. Lever les imposts. diminuer les imposts. establir un nouvel impost …   Dictionnaire de l'Académie française

  • impost — (n.) tax, duty, 1560s, from M.Fr. impost, from M.L. impostum, from neut. of L. impostus, contracted from impositus, pp. of imponere (see IMPOSTOR (Cf. impostor)) …   Etymology dictionary

  • impòst — impost m. impôt. « Vas a la guèrra, pagar l impòst de ma misèra ! » V. Gelu …   Diccionari Personau e Evolutiu

  • Impost — may mean: *A type of extra tax *A handicap (usually a lead weight) used in horse racing *The topmost part of an architectural column *A tax levied on imports …   Wikipedia

  • Impost — (v. lat.), 1) indirecte Abgabe, für den Verbrauch einer Waare, z.B. des Weines, Bieres; vgl. Accise u. Steuer; daher Impostiren, besteuern; 2) (Bauk.), so v.w. Kämpfer …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Impost — (mittellat.), veralteter Ausdruck für Steuer …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Impóst — (mittellat.), indirekte Auflage, Steuer; Pfeilergesims (s. Kämpfer) …   Kleines Konversations-Lexikon

  • impost — index assessment (levy), duty (tax), excise, excise (levy a tax), levy, tariff (duties) …   Law dictionary

  • impost — impost1 [im′pōst΄] n. [OFr < ML impostus < L impositus, pp. of imponere: see IMPOSE] 1. a tax; esp., a duty on imported goods 2. Horse Racing the weight assigned to a horse in a handicap race vt. ☆ to classify (imported goods) in order to… …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»