Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

illūdo

  • 1 illudo

    illūdo ( inl-), si, sum, 3 (acc. to the first conj. illudiabant, Gell. 1, 7, 3; perf. subj. inlusseris, Cic. Lael. 26, 99 Bait., Lahm.), v. n. and a. [in-ludo].
    I.
    Neutr., to play at or with any thing, to sport with, amuse one's self with (syn. colludo; cf. ludificor).
    A.
    In gen. (very rare):

    illudo chartis,

    amuse myself with writing, Hor. S. 1, 4, 139:

    ima videbatur talis illudere palla,

    Tib. 3, 4, 35.—
    B.
    In partic., pregn.
    1. (α).
    With dat.:

    ut ne plane videaris hujus miseri fortunis et horum virorum talium dignitati illudere,

    Cic. Rosc. Am. 19, 54:

    ut semper gaudes illudere rebus Humanis!

    Hor. S. 2, 8, 62:

    illudere capto,

    Verg. A. 2, 64:

    discrimini publico,

    Suet. Tib. 2:

    inlusit Neroni fortuna,

    Tac. A. 16, 1 init.; cf. id. ib. 15, 72 fin.
    (β).
    In aliquem or aliquo:

    ego te pro istis factis ulciscar, ut ne impune in nos illuseris,

    Ter. Eun. 5, 4, 20; cf.:

    quae cum dixisset in Albucium illudens,

    Cic. de Or. 3, 43, 171:

    adeon' videmur vobis esse idonei, In quibus sic illudatis?

    Ter. And. 4, 4, 19.—
    (γ).
    Absol.:

    illuseras heri inter scyphos, quod dixeram controversiam esse, etc.,

    Cic. Fam. 7, 22. —
    2.
    To sport or fool away a thing, i. e. to destroy or waste in sport; in mal. part., to violate, abuse ( poet. and in post-Aug. prose).
    (α).
    With dat.:

    cui (frondi) Silvestres uri assidue capraeque sequaces Illudunt,

    Verg. G. 2, 375:

    pecuniae illudere,

    Tac. H. 2, 94 fin.:

    C. Caesar etiam matri ejus illusit,

    id. A. 15, 72:

    pueritiae Britannici,

    id. ib. 13, 17:

    feminarum illustrium capitibus,

    Suet. Tib. 45.—
    (β).
    Absol.:

    tum variae illudant pestes,

    Verg. G. 1, 181.—
    II.
    Act. (in all the meanings of I.).
    A.
    In gen., to play at or with any thing ( poet. and very rare):

    illusas auro vestes,

    i. e. lightly interwoven, Verg. G. 2, 464 (dub. al. inclusas); imitated by Avien. Perieg. 1258; cf. the periphrase: illusa pictae vestis inania, Prud. steph. 14, 104.—
    B.
    In partic., pregn.
    1.
    To scoff or mock at, to make a laughing-stock of, to ridicule (so most freq.):

    satis superbe illuditis me,

    Ter. Phorm. 5, 8, 22:

    ut is, qui illusus sit plus vidisse videatur. Quid autem turpius quam illudi?

    Cic. Lael. 26, 99:

    miseros,

    id. de Or. 2, 58, 237:

    illusi ac destituti,

    id. Quint. 16, 51:

    facetiis illusus,

    Tac. A. 15, 68:

    pergisne eam, Laeli, artem illudere, in qua primum excello ipse?

    Cic. Rep. 1, 13:

    artes,

    Ov. M. 9, 66:

    ipsa praecepta (rhetorum),

    Cic. de Or. 1, 19, 87:

    illud nimium acumen (opp. admirari ingenium),

    id. ib. 1, 57, 243:

    voces Neronis, quoties caneret,

    Tac. A. 14, 52: verbis virtutem superbis, [p. 887] Verg. A. 9, 634.—
    2.
    To destroy, ruin, violate, abuse (very rare):

    vitam filiae,

    Ter. And. 5, 1, 3: illusique pedes (i. e. crapulā) vitiosum ferre recusant Corpus, ruined, i. e. staggering, Hor. S. 2, 7, 108:

    corpus alicujus,

    Tac. A. 1, 71.

    Lewis & Short latin dictionary > illudo

  • 2 illudo

    illudere, illusi, illusus V
    mock, ridicule, speak mockingly of; fool, dupe; use for sexual pleasure

    Latin-English dictionary > illudo

  • 3 illudo

    I.
    , illusi, illusum
    to mock, make fun of, ridicule
    II.
    -si -sum
    3, to mock, to scorn

    Latin-English dictionary of medieval > illudo

  • 4 inludo

    illūdo ( inl-), si, sum, 3 (acc. to the first conj. illudiabant, Gell. 1, 7, 3; perf. subj. inlusseris, Cic. Lael. 26, 99 Bait., Lahm.), v. n. and a. [in-ludo].
    I.
    Neutr., to play at or with any thing, to sport with, amuse one's self with (syn. colludo; cf. ludificor).
    A.
    In gen. (very rare):

    illudo chartis,

    amuse myself with writing, Hor. S. 1, 4, 139:

    ima videbatur talis illudere palla,

    Tib. 3, 4, 35.—
    B.
    In partic., pregn.
    1. (α).
    With dat.:

    ut ne plane videaris hujus miseri fortunis et horum virorum talium dignitati illudere,

    Cic. Rosc. Am. 19, 54:

    ut semper gaudes illudere rebus Humanis!

    Hor. S. 2, 8, 62:

    illudere capto,

    Verg. A. 2, 64:

    discrimini publico,

    Suet. Tib. 2:

    inlusit Neroni fortuna,

    Tac. A. 16, 1 init.; cf. id. ib. 15, 72 fin.
    (β).
    In aliquem or aliquo:

    ego te pro istis factis ulciscar, ut ne impune in nos illuseris,

    Ter. Eun. 5, 4, 20; cf.:

    quae cum dixisset in Albucium illudens,

    Cic. de Or. 3, 43, 171:

    adeon' videmur vobis esse idonei, In quibus sic illudatis?

    Ter. And. 4, 4, 19.—
    (γ).
    Absol.:

    illuseras heri inter scyphos, quod dixeram controversiam esse, etc.,

    Cic. Fam. 7, 22. —
    2.
    To sport or fool away a thing, i. e. to destroy or waste in sport; in mal. part., to violate, abuse ( poet. and in post-Aug. prose).
    (α).
    With dat.:

    cui (frondi) Silvestres uri assidue capraeque sequaces Illudunt,

    Verg. G. 2, 375:

    pecuniae illudere,

    Tac. H. 2, 94 fin.:

    C. Caesar etiam matri ejus illusit,

    id. A. 15, 72:

    pueritiae Britannici,

    id. ib. 13, 17:

    feminarum illustrium capitibus,

    Suet. Tib. 45.—
    (β).
    Absol.:

    tum variae illudant pestes,

    Verg. G. 1, 181.—
    II.
    Act. (in all the meanings of I.).
    A.
    In gen., to play at or with any thing ( poet. and very rare):

    illusas auro vestes,

    i. e. lightly interwoven, Verg. G. 2, 464 (dub. al. inclusas); imitated by Avien. Perieg. 1258; cf. the periphrase: illusa pictae vestis inania, Prud. steph. 14, 104.—
    B.
    In partic., pregn.
    1.
    To scoff or mock at, to make a laughing-stock of, to ridicule (so most freq.):

    satis superbe illuditis me,

    Ter. Phorm. 5, 8, 22:

    ut is, qui illusus sit plus vidisse videatur. Quid autem turpius quam illudi?

    Cic. Lael. 26, 99:

    miseros,

    id. de Or. 2, 58, 237:

    illusi ac destituti,

    id. Quint. 16, 51:

    facetiis illusus,

    Tac. A. 15, 68:

    pergisne eam, Laeli, artem illudere, in qua primum excello ipse?

    Cic. Rep. 1, 13:

    artes,

    Ov. M. 9, 66:

    ipsa praecepta (rhetorum),

    Cic. de Or. 1, 19, 87:

    illud nimium acumen (opp. admirari ingenium),

    id. ib. 1, 57, 243:

    voces Neronis, quoties caneret,

    Tac. A. 14, 52: verbis virtutem superbis, [p. 887] Verg. A. 9, 634.—
    2.
    To destroy, ruin, violate, abuse (very rare):

    vitam filiae,

    Ter. And. 5, 1, 3: illusique pedes (i. e. crapulā) vitiosum ferre recusant Corpus, ruined, i. e. staggering, Hor. S. 2, 7, 108:

    corpus alicujus,

    Tac. A. 1, 71.

    Lewis & Short latin dictionary > inludo

  • 5 illudia

    illūdĭa ( inl-), ōrum, n. [illudo], illusions (post-class.):

    animarum,

    Tert. Resurr. Carn. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > illudia

  • 6 illudio

    illūdio ( inl-), āre, v. illudo.

    Lewis & Short latin dictionary > illudio

  • 7 illusio

    illūsĭo ( inl-), ōnis, f. [illudo], a mocking, jeering; irony, a figure of speech, = derisio, insultatio, Cic. de Or. 3, 53, 202; also ap. Quint. 9, 1, 28; cf. id. 8, 6, 54.—
    II.
    An illusion, deceit (eccl. Lat.), Vulg. Psa. 37, 7; Isa. 66, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > illusio

  • 8 illusus

    illūsus ( inl-), a, um, Part., from illudo.

    Lewis & Short latin dictionary > illusus

  • 9 inludio

    illūdio ( inl-), āre, v. illudo.

    Lewis & Short latin dictionary > inludio

  • 10 inlusio

    illūsĭo ( inl-), ōnis, f. [illudo], a mocking, jeering; irony, a figure of speech, = derisio, insultatio, Cic. de Or. 3, 53, 202; also ap. Quint. 9, 1, 28; cf. id. 8, 6, 54.—
    II.
    An illusion, deceit (eccl. Lat.), Vulg. Psa. 37, 7; Isa. 66, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > inlusio

  • 11 inlusus

    illūsus ( inl-), a, um, Part., from illudo.

    Lewis & Short latin dictionary > inlusus

См. также в других словарях:

  • ԽԱՂԱՄ — (ացի, ա՛.) NBH 1 0915 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c չ. παίζω ludo προσπαίζω alludo, illudo κινοῦμαι moveor. Ի խաղս զուարճութեան պարապիլ. պարել. կաքաւել. ... LACKING 17 lines ԽԱՂԱԼ. ἁφάλλομαι, ἑξάλλομαι, ἑνάλλομαι… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • Иллюзии — (лат. illusio, от illudo обманываю, насмехаюсь, разыгрываю)         1) неадекватное представление о воспринимаемом объекте, выходящее за границы обычных ошибок восприятия. И. представляют собой по преимуществу неосознанное и не поддающееся… …   Большая советская энциклопедия

  • Asimilación (lingüística) — Saltar a navegación, búsqueda La asimilación fonética es un proceso de cambio fonético típico por el cual la pronunciación de un segmento de lengua se acomoda a la de otro, en una misma palabra (o en el límite de la misma), así que se da lugar un …   Wikipedia Español

  • CARLYLE (T.) — Que Carlyle ait été tenu pour le prototype du «sage» à l’époque victorienne peut paraître paradoxal: nul n’a dénoncé avec plus de persévérance et de violence l’imposture universelle de son siècle. Pourtant, la vénération qui entoure, à la fin de… …   Encyclopédie Universelle

  • Дзамбрини, Лино — Лино Дзамбрини итал. Lino Zambrini Дата рождения …   Википедия

  • illudersi — il·lù·der·si v.pronom.intr. CO 1. nutrire speranze vane, spec. dovute all interpretazione della realtà sulla base delle proprie illusioni: mi illudo che le cose possano ancora cambiare; non è il caso di illudersi, c è poco da illudersi 2.… …   Dizionario italiano

  • ИЛЛЮЗИЯ — – искаженное восприятие реальности. В работах З. Фрейда проводится различие между иллюзией и заблуждением.    Не все заблуждения являются иллюзиями, последние не обязательно должны совпадать с заблуждениями. Так, мнение древнегреческого философы… …   Энциклопедический словарь по психологии и педагогике

  • ԱՅՊԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 1 0093 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 12c ն. (լծ. թ. այըպլամագ) παίζω, ἑμπαίζω, καταπαίζω , καταγελάω, μυκτηρίζω, χλευάζω, γελάω illudo, derideo, irrideo, subsanno Այպն առնել. խազ առնել. ծաղր առնել. ունչս առնել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՅՊՆ — ( ) NBH 1 0093 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 11c, 12c գ. Որպէս տճկ. ա՛յպ, այը՛պ Ամօթ. ամօթալի պակասութիւն. առիթ այպանութեան. խայտառակ ինչ. խաղքութիւն. ... αἱσχρόν, αἷσχος probrum, probrosum, turpitudo, dedecus, pudor… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԽԱԲԵՄ — (եցի.) NBH 1 0910 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 10c ն. ἁπατάω, παραλογίζομαι, πτερνίζω decipio ἑμπαίζω, καταβραβεύω illudo. Խաբ գործել. պատրել, նենգել, դավաճանել. կարթել. ըստ յն. նաեւ խաղ առնել. ձաղել. ... *Այս երկիցս խաբեաց զիս:… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԽԱՂ — I. (ու, ուց, կամ ոյ, ով, կամ ի, ից.) NBH 1 0913 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 8c, 10c, 11c, 12c գ. (յորմէ յն. խալքինտա, խալքիսմոս, ազգ ինչ խաղու.) παιδιά . (որպէս թէ մանկութիւն). παίγνιον ludus, lusus ἁθύρματα… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»